| dbo:abstract
|
- La fal·làcia del fiscal és una fal·làcia relacionada amb el raonament estadístic. Pot aparèixer en contextos de dret penal i és d'aquí d'on rep el seu nom: de la figura del fiscal en el judici, que pot tenir una tendència a exagerar les proves de càrrec contra l'acusat. El terme fou esgrimit per primer cop per William C. Thompson i Edward Schumann el 1987. (ca)
- Le sophisme du procureur est un sophisme relatif au raisonnement statistique qui tire son nom de son utilisation comme argument en faveur de la culpabilité d'un accusé. Bien qu'il soit nommé d'après les procureurs judiciaires, ce sophisme n'est pas spécifique au monde juridique. Le terme de sophisme du procureur (prosecutor's fallacy) a été introduit par William C. Thompson et Edward Schumann en 1987. Voici un exemple qui pourrait être utilisé par un procureur lors d'un procès : « On sait que le coupable possède un trait génétique que l'on trouve chez seulement 10 % de la population. Il se trouve que l'accusé possède ce trait. Il y a donc 90 % de chances que l'accusé soit coupable. » Ce raisonnement est fallacieux, et résulte d'une mauvaise interprétation des probabilités conditionnelles. En effet, il ignore que la probabilité de la culpabilité de l'accusé, sachant qu'il possède le trait génétique en question, dépend en fait de la probabilité a priori pour l'accusé d'être coupable, qui est potentiellement bien plus faible. (fr)
- The prosecutor's fallacy is a fallacy of statistical reasoning involving a test for an occurrence, such as a DNA match. A positive result in the test may paradoxically be more likely to be an erroneous result than an actual occurrence, even if the test is very accurate. The fallacy is named because it is typically used by a prosecutor to exaggerate the probability of a criminal defendant's guilt. The fallacy can be used to support other claims as well – including the innocence of a defendant. For instance, if a perpetrator were known to have the same blood type as a given defendant and 10% of the population to share that blood type, then one version of the prosecutor's fallacy would be to claim that, on that basis alone, the probability that the defendant is guilty is 90%. However, this conclusion is only close to correct if the defendant was selected as the main suspect based on robust evidence discovered prior to the blood test and unrelated to it (the blood match may then be an "unexpected coincidence"). Otherwise, the reasoning presented is flawed, as it overlooks the high prior probability (that is, prior to the blood test) that he is a random innocent person. Assume, for instance, that 1000 people live in the town where the murder occurred. This means that 100 people live there who have the perpetrator's blood type; therefore, the true probability that the defendant is guilty – based on the fact that his blood type matches that of the killer – is only 1%, far less than the 90% argued by the prosecutor. At its heart, therefore, the fallacy involves assuming that the prior probability of a random match is equal to the probability that the defendant is innocent. When using it, a prosecutor questioning an expert witness may ask: "The odds of finding this evidence on an innocent man are so small that the jury can safely disregard the possibility that this defendant is innocent, correct?" The claim assumes that the probability that evidence is found on an innocent man is the same as the probability that a man is innocent given that evidence was found on him, which is not true. Whilst the former is usually small (approximately 10% in the previous example) due to good forensic evidence procedures, the latter (99% in that example) does not directly relate to it and will often be much higher, since, in fact, it depends on the likely quite high prior odds of the defendant being a random innocent person. Mathematically, the fallacy results from misunderstanding the concept of a conditional probability, which is defined as the probability that an event A occurs given that event B is known – or assumed – to have occurred, and it is written as P(A|B). The error is based on assuming that P(A|B) = P(B|A), where A represents the event of finding evidence on the defendant, and B the event that the defendant is innocent. But this equality is not true: in fact, although P(A|B) is usually very small, P(B|A) may still be much higher. (en)
- Błąd rozumowania prokuratorskiego – częsty błąd występujący w metodach argumentacji stosowanych przez prawników związany z rozważaniem zdarzeń losowych o bardzo małym prawdopodobieństwie wystąpienia. Ludzie często rozumują tak, jakby niskie prawdopodobieństwo warunkowe zdarzenia implikowało niskie prawdopodobieństwo zdarzenia co w ogólności nie jest prawdą. Klasycznym przykładem zastosowania powyższego rozumowania jest proces sądowy Sally Clark, oskarżonej o zabójstwo swoich dzieci. Argumentowano, że gdyby oskarżona była niewinna (zdarzenie B), to prawdopodobieństwo nagłej i jednoczesnej śmierci obydwu dzieci (zdarzenie A) w ustalonych okolicznościach, np. w wyniku SIDS, byłoby niezwykle niskie (poprzez podniesienie do kwadratu prawdopodobieństwa śmierci łóżeczkowej jednego dziecka 1:8543 otrzymujemy wynik 1:73 mln). Z tego następnie wyciągnięto wniosek, że prawdopodobieństwo, że oskarżona jest niewinna, jest porównywalnie małe. W rzeczywistości prawdopodobieństwa i są różne. Zgodnie z twierdzeniem Bayesa zachodzi równość: Te same powody, dla których jest małe (prawdopodobieństwo śmierci łóżeczkowej w bogatych rodzinach jest niższe), zwiększają jednocześnie prawdopodobieństwo (bowiem tak samo można przedstawić statystykę z której wynika, że obiektywne prawdopodobieństwo morderstwa w bogatej rodzinie jest niższe). Często jest tak, że w pewnych okolicznościach obie możliwości: morderstwo, jak i przypadkowa śmierć, są bardzo mało prawdopodobne, więc prawidłowe rozumowanie powinno odnosić się raczej do stosunku tych prawdopodobieństw. Aby opisać dokładniej niewłaściwość takiego rozumowania, można rozważyć zbiór monet, w którym dokładnie jedna jest fałszywa (posiada orły po obu stronach). Mówiąc ściśle, prawdopodobieństwo wyrzucenia orłów w rzutach w przypadku prawidłowej monety dane jest rozkładem dwumianowym: podczas gdy w przypadku monety fałszywej we wszystkich rzutach otrzymujemy orła. Prawdopodobieństwo wybrania każdej monety ze zbioru jest takie samo. Załóżmy, że posiadamy informacje, że po wykonaniu rzutów wybraną monetą otrzymano orłów. Prawdopodobieństwo takiego zdarzenia (zdarzenie A), gdyby wybrana moneta była poprawna (zdarzenie B), jest mniejsze niż Argumentowanie na tej podstawie, że wybrana moneta prawie na pewno jest fałszywa, jest przykładem błędu rozumowania prokuratorskiego. Takie rozumowanie byłoby poprawne jedynie dla relatywnie niskich wartości W tym wypadku zarówno prawdopodobieństwo, że wylosowana moneta jest fałszywa jak i prawdopodobieństwo, że wylosowano dobrą monetę i następnie otrzymano nieprawdopodobny wynik jest bardzo małe. W rzeczywistości prawdopodobieństwo, że moneta, którą rzucaliśmy, była dobra, wyraża się jako proporcjonalność tych prawdopodobieństw: Taką samą równość można otrzymać, korzystając bezpośrednio z twierdzenia Bayesa: Już dla zbioru o wielkości prawdopodobieństwo, że moneta jest dobra, jest znacząco wyższe niż przypadek przeciwny. Istotą błędu rozumowania prokuratorskiego jest zaniedbanie porównywalnie małego prawdopodobieństwa innych przyczyn zdarzenia A. (pl)
- Помилка прокурора — це помилка статистичних міркувань, що передбачають перевірку події, наприклад, збіг ДНК. Позитивний результат тесту парадоксальним чином може бути скоріше помилковим, ніж реальним, навіть якщо тест дуже точний. Помилка названа тому, що вона зазвичай використовується прокурором для перебільшення ймовірності вини обвинуваченого. Помилка також може бути використана для підтвердження інших претензій, включаючи невинуватість обвинуваченого. Наприклад, якщо відомо, що злочинець має ту саму групу крові, що й відповідний обвинувачений, і 10 % населення мають таку групу крові, тоді однією з версій помилки прокурора було б стверджувати, що лише на цій основі ймовірність вини обвинуваченого становить 90 %. Однак цей висновок є близьким до правильного лише в тому випадку, якщо обвинувачений був би обраний головним підозрюваним на основі надійних доказів, виявлених до аналізу крові і не пов'язаних з ним (тоді збіг крові може бути «несподіваним збігом»). В іншому випадку наведені міркування є помилковими, оскільки не враховують високу апріорну ймовірність (тобто до аналізу крові), що він є випадковою невинною особою. Припустимо, наприклад, що в місті, де сталося вбивство, проживає 1000 людей. Це означає, що там проживає 100 осіб, які мають групу крові зловмисника; отже, істинна ймовірність того, що обвинувачений винен — виходячи з того факту, що його група крові збігається з групою крові вбивці — становить лише 1 %, що набагато менше, ніж 90 %, як стверджує прокурор. Таким чином, по суті, помилка передбачає припущення, що попередня ймовірність випадкового збігу є дорівнює ймовірності того, що підсудний невинний. Використовуючи її, прокурор, допитуючи свідка-експерта, може запитати: «Імовірність знайти ці докази щодо невинної людини настільки малі, що присяжні можуть сміливо не враховувати можливість того, що обвинувачений невинний, чи не так?» Твердження передбачає, що ймовірність того, що докази будуть знайдені на невинній людині, така ж, як і ймовірність того, що людина невинна, якщо на ній були знайдені докази, що не відповідає дійсності. Хоча перша зазвичай невелика (приблизно 10% у попередньому прикладі) через хороші процедури судово-медичної ідентифікації, друга (99% у цьому прикладі) не має прямого відношення до неї і часто буде набагато вищої, оскільки, насправді, це залежить від досить високої апріорної ймовірності того, що підсудний є випадковою невинною особою. Математично помилка є результатом неправильного розуміння концепції умовної ймовірності, яка визначається як ймовірність того, що подія «A» станеться, якщо відомо, або припускається, що подія «B» відбулася, і записується як P(A|B). Помилка ґрунтується на припущенні, що P(A|B) = P(B|A), де A представляє подію виявлення доказів щодо відповідача, а B випадок невинуватості обвинуваченого. Але ця рівність не відповідає дійсності: насправді, хоча P(A|B) зазвичай дуже мала, P(B|A) може бути набагато вищою. (uk)
- A falácia do promotor é uma falácia de raciocínio lógico de origem estatística. Esta falácia ficou conhecida por sua utilização errônea por promotoria, induzindo o júri a acreditar que a probabilidade de inocência pareça muito menor do que é efetivamente. Embora seja nomeada pelo seu uso por promotores, a falácia se generaliza para diversas situações além do direito penal. A falácia no contexto de um promotor que questiona um perito se exemplifica por falas do tipo: “as chances de encontrar essa evidência em um inocente são tão pequenas que o júri pode desconsiderar com segurança a possibilidade de que esse réu seja inocente”. A falácia ignora que as chances de um réu ser inocente, dadas as evidências encontrada são diferentes das chances de serem encontradas tais evidências dado que o réu é inocente. (pt)
- 檢察官謬誤（prosecutor's fallacy）是一種非形式謬誤，係取一不甚相關、或有關但未正確考慮條件機率的數據，認定被告「無辜的機率」很小。 (zh)
|
