| dbo:abstract
|
- المديح عموماً هو نوع من الخطاب أو الشعر الذي يقدم مدحاً لإنسان أو شيء معين. ولكن عادة ما يطلق لفظ المديح على نوع من الغناء اشتهر في مصر ويعتمد غالباً على أشعار المدح، والتي انتشرت في العصر الأموي والعباسي كالمدح النبوي والمدح ثناءً على الخلفاء والأمراء. (ar)
- Un panegíric és un discurs i un gènere literari al qual s'elogia una persona, antigament l'emperador romà o un alt càrrec imperial. Al cas d'un doctorat o doctorat honoris causa s'utilitza més aviat la locució llatina de laudatio, del llatí laudare, lloar, que té una estructura semblant. El nom deriva dels discursos dels panegiris, i va ser molt corrent als segles iv i v. Un exemple de panegíric seria la lloança a l'Imperi romà feta per Aristides d'Atenes. Aquest gènere literari té com a centre l'exaltació de les virtuts i els fets rellevants d'un personatge, d'un lloc, d'un esdeveniment o d'una efemèride. Les parts del discurs el componen:
* L' per justificar l'acte en si
* La demostració per relatar cadascuna d'aquestes virtuts
* L'epíleg com el final apoteòsic d'aquesta efemèride Un bon epíleg en el discurs panegíric ha d'incloure tota mena de figures retòriques i de figures d'estil i totes sota el comú denominador de l'amplificació del discurs i de l'ornament estilístic. Tot el que en el discurs estilístic era mesurada seriosa, aquí ha de ser absolutament exagerat, teatralitzat i amb tota mena d'ornaments gestuals, de to, de veu exultant i tot això per enaltir com més millor al personatge o esdeveniment que estem lloant. És considerat un discurs típicament literari, ja que s'utilitzen tota mena de jocs de paraules, expressions poètiques, comparacions brillants i musicalitat en l'expressió. l'oratio finis, quan l'homenatge és a una persona morta, aleshores es parla també d' o d'in memoriam que és una mena de panegíric, encara que no rep aquest nom. (ca)
- Panegyrik (řecky panégyrikos) byla v původním významu řeč, pronášená ve starověkém Řecku na slavnostních shromážděních, pořádaných především v rámci náboženských slavností. Známe například panegyriky Ísokratovy. Později začal tento výraz označovat jakoukoliv pochvalnou nebo oslavnou řeč nebo literární útvar. (cs)
- Ein Panegyrikus (lateinisch Panegyricus, altgriechisch πανηγυρικός (λόγος) panēgyrikós (lógos) „Festrede“, von πανήγυρις panḗgyris „Versammlung [aller]“) war in der Antike eine prunkvolle Rede aus festlichem Anlass. In der frühen Neuzeit war es eine Bezeichnung für Lobschriften auf einen Herrscher oder ein Herrschergeschlecht. (de)
- Panegiro (latine: Panegyricus, greke: Panegyrikos πανηγυρικός) estis en la antikva epoko pompa oratoraĵo pro festa okazo. (eo)
- Panegírico (del latín: panegyrîcus; a su vez del griego: panegyrikos, πανηγυρικός) es un discurso que se pronuncia en honor o alabanza de una persona. Originariamente era una composición pronunciada públicamente en un festival y por las circunstancias de su uso se convirtió en sinónimo del "elogio" o encomio, uno de los ejercicios retóricos conocidos como progymnasmata. (es)
- L’éloge panégyrique ou simplement le panégyrique (terme d'origine latine emprunté au grec « panêguris », « assemblée de tout le peuple ») est au sens strict un discours épidictique à la louange d'un personnage illustre, d'une nation, ou d'une chose et, dans l'Occident chrétien, un sermon faisant l'éloge d'un saint. Le terme a pris aujourd'hui le sens plus général de louange ou d’apologie, et s’utilise parfois dans le sens péjoratif d’éloge emphatique ou exagéré. (fr)
- A panegyric (US: /ˌpænɪˈdʒɪrɪk/ or UK: /ˌpænɪˈdʒaɪrɪk/) is a formal public speech or written verse, delivered in high praise of a person or thing. The original panegyrics were speeches delivered at public events in ancient Athens. (en)
- Il panegirico (in greco antico: πανηγυρικός [sott. λόγος], da πανήγυρις (panégyris) ovvero adunanza di tutti) è un componimento oratorio di carattere encomiastico, ovvero pronunciato in pubblico, per lo più in assemblea, per esaltare i meriti di un personaggio, di una città o di un popolo. (it)
- Een Panegyricus of panegyriek (Oudgrieks: πανηγυρικός) is een formele publieke toespraak uitgesproken ter meerdere eer en glorie van een persoon of object, in het algemeen een vergaand bestudeerde en onderscheidende eulogie, gespeend van elke kritiek. Het is afgeleid van het Grieks, waar het een toespraak "geschikt voor een algemene vergadering" betekent. In Athene werden zulke toespraken gehouden ter gelegenheid van nationale festivals of spelen, met de bedoeling om de burgers te prikkelen om de glorieuze daden van hun voorvaderen te evenaren. De bekendste panegyrici zijn de Olympiacus van Gorgias, de Olympiacus van Lysias en de Panegyricus en Panathenaicus (geen van beide echter ooit voorgedragen) van Isocrates (wiens eerste panegyricus zijn naam gaf aan alle panegyrici). Grafredes, zoals de beroemde speech in de mond van Pericles gelegd door Thucydides, namen ook vaak de vorm aan van een panegyricus. De Romeinen beperkten de panegyrici tot de levenden, en reserveerden de grafredes exclusief voor de doden. Het meest gevierde voorbeeld van een Latijnse panegyricus is degene die voorgedragen is door Plinius de jongere (100 n.Chr.) in de Senaat ter gelegenheid van zijn acceptatie van het consulschap, bevattende een enigszins overdreven eulogie van Trajanus. Tegen het einde van de 3e eeuw en gedurende de 4e eeuw, als gevolg van de oriëntalisatie van het Keizerlijke hof door Diocletianus, werd het gebruikelijk om de bovenmenselijke deugden en prestaties van de heersende keizer te verheerlijken, in een formeel opgezet literair festijn. De goed uitgesproken, elegante en grappige panegyricus was een gelegenheid voor een geschoolde maar onervaren jonge man om zich te profileren als redenaar in een competitieve sfeer. Cassiodorus, de hoveling en magister van Theodorik de Grote en zijn opvolgers, heeft een boek van panegyrici nagelaten, zijn Laudes. Als zijn biograaf heeft O'Donnell over dit genre gezegd: "Het was te verwachten dat de lofrede vervat in een toespraak excessief zou zijn; het intellectuele pointe van de exercitie (en meest waarschijnlijk een belangrijk criterium in de beoordeling ervan) was om te zien hoe excessief de lofrede gemaakt kon worden, onderwijl binnen de grenzen van decorum en terughoudendheid blijvend, hoe veel hoge lof gemaakt kon worden gelijkend op de benijdenswaardige getuigenis van eenvoudige eerlijkheid." (nl)
- Panegiryk – gatunek literatury stosowanej, uroczysty tekst pochwalny (mowa, wiersz, list, toast, itp.) sławiący jakąś osobę, czyn, wydarzenie; pełen przesadnego zachwytu, często o charakterze pochlebczym. W starożytnej Grecji nazwą tą określano również mowy wygłaszane na pogrzebach wybitnych osobistości, wodzów i polityków, sławiące ich zasługi obywatelskie i patriotyczne. Powszechny zwłaszcza w dobie odrodzenia, XVI–XVIII w. Pisany często przez poetów związanych z dworami królewskimi lub magnackimi. W epoce oświecenia starano się zwalczać panegiryzm. W staropolskiej poezji gatunek uprawiali m.in.: Jan Kochanowski, Szymon Szymonowic, Jan Andrzej Morsztyn, Ignacy Krasicki, Adam Tadeusz Naruszewicz, Stanisław Trembecki, Daniel Naborowski. (pl)
- Панеги́рик (от лат. panegyrikus ← др.-греч. πᾰν-ηγῠρικός — «похвальное слово в торжественном всенародном собрании» от др.-греч. πᾶς, πᾶσα, πᾶν — «все» + др.-греч. ἀγείρω — «собирать, созывать») — всякое восхваление в литературном произведении (например в оде) или выступлении. С XIX века — неоправданное восхваление. Буквальный перевод слова др.-греч. πᾰν-ηγῠρικός — «собрание всех», по другому — «всеобщее народное собрание». В дальнейшем это слово стало обозначать «похвальное слово, сказанное в торжественном всенародном собрании». (ru)
- Lovtal, lat. Encomium, gr. enkomion, är det retoriska begrepp som används för att beskriva den del av genus demonstrativum, talgenren för uppvisningstal, som framhåller och hyllar goda egenskaper hos någon eller något. Denna genre kallas ofta panegyrisk. Lovtalet var under antiken den vanligaste formen av genus demonstrativum och det var dessutom en av antikens största litterära genrer. Det latinska ordet är laudádio eller laus. Övningen lovtal är den åttonde övningen i Afthonius progymnasmata. (sv)
- Um panegírico (do grego πανηγυρικός, "reunião") era, originalmente, na Grécia Antiga, o discurso de caráter encomiástico ou laudatório que era pronunciado em grandes reuniões festivas do povo. A palavra foi derivada de panegíria (para as festividades ou grande assembleia). Na Roma Antiga, denominava-se "panegírico" o discurso que os cônsules romanos pronunciavam diante do imperador, depois de serem eleitos, manifestando-lhe seu respeito e admiração. (pt)
- Панегі́рик (дав.-гр. πανηγυρικος (Λόγος) — похвальна промова на урочистих усенародних зборах (є похідним від πανήγυρις/πανάγυρις — урочистість, усенародне свято, що складається з основ παν — все і άγυρις — зібрання, натовп, пов'язаного з αγείρω — збираю, скликаю) — поетичний жанр, притаманною ознакою якого є захоплена похвала та уславлення визначної події чи подвигів видатної людини. У стародавній Греції та Римі панегірики використовувалися як надгробна промова, що прославляла подвиги померлого. А в Україні в першій половині XVII століття став поширеним різновидом поезії. Згодом став одним з літературних напрямів, прикладом красномовного мистецтва — використання різних словесних форм для возвеличення окремих осіб та подій. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- المديح عموماً هو نوع من الخطاب أو الشعر الذي يقدم مدحاً لإنسان أو شيء معين. ولكن عادة ما يطلق لفظ المديح على نوع من الغناء اشتهر في مصر ويعتمد غالباً على أشعار المدح، والتي انتشرت في العصر الأموي والعباسي كالمدح النبوي والمدح ثناءً على الخلفاء والأمراء. (ar)
- Panegyrik (řecky panégyrikos) byla v původním významu řeč, pronášená ve starověkém Řecku na slavnostních shromážděních, pořádaných především v rámci náboženských slavností. Známe například panegyriky Ísokratovy. Později začal tento výraz označovat jakoukoliv pochvalnou nebo oslavnou řeč nebo literární útvar. (cs)
- Ein Panegyrikus (lateinisch Panegyricus, altgriechisch πανηγυρικός (λόγος) panēgyrikós (lógos) „Festrede“, von πανήγυρις panḗgyris „Versammlung [aller]“) war in der Antike eine prunkvolle Rede aus festlichem Anlass. In der frühen Neuzeit war es eine Bezeichnung für Lobschriften auf einen Herrscher oder ein Herrschergeschlecht. (de)
- Panegiro (latine: Panegyricus, greke: Panegyrikos πανηγυρικός) estis en la antikva epoko pompa oratoraĵo pro festa okazo. (eo)
- Panegírico (del latín: panegyrîcus; a su vez del griego: panegyrikos, πανηγυρικός) es un discurso que se pronuncia en honor o alabanza de una persona. Originariamente era una composición pronunciada públicamente en un festival y por las circunstancias de su uso se convirtió en sinónimo del "elogio" o encomio, uno de los ejercicios retóricos conocidos como progymnasmata. (es)
- L’éloge panégyrique ou simplement le panégyrique (terme d'origine latine emprunté au grec « panêguris », « assemblée de tout le peuple ») est au sens strict un discours épidictique à la louange d'un personnage illustre, d'une nation, ou d'une chose et, dans l'Occident chrétien, un sermon faisant l'éloge d'un saint. Le terme a pris aujourd'hui le sens plus général de louange ou d’apologie, et s’utilise parfois dans le sens péjoratif d’éloge emphatique ou exagéré. (fr)
- A panegyric (US: /ˌpænɪˈdʒɪrɪk/ or UK: /ˌpænɪˈdʒaɪrɪk/) is a formal public speech or written verse, delivered in high praise of a person or thing. The original panegyrics were speeches delivered at public events in ancient Athens. (en)
- Il panegirico (in greco antico: πανηγυρικός [sott. λόγος], da πανήγυρις (panégyris) ovvero adunanza di tutti) è un componimento oratorio di carattere encomiastico, ovvero pronunciato in pubblico, per lo più in assemblea, per esaltare i meriti di un personaggio, di una città o di un popolo. (it)
- Панеги́рик (от лат. panegyrikus ← др.-греч. πᾰν-ηγῠρικός — «похвальное слово в торжественном всенародном собрании» от др.-греч. πᾶς, πᾶσα, πᾶν — «все» + др.-греч. ἀγείρω — «собирать, созывать») — всякое восхваление в литературном произведении (например в оде) или выступлении. С XIX века — неоправданное восхваление. Буквальный перевод слова др.-греч. πᾰν-ηγῠρικός — «собрание всех», по другому — «всеобщее народное собрание». В дальнейшем это слово стало обозначать «похвальное слово, сказанное в торжественном всенародном собрании». (ru)
- Lovtal, lat. Encomium, gr. enkomion, är det retoriska begrepp som används för att beskriva den del av genus demonstrativum, talgenren för uppvisningstal, som framhåller och hyllar goda egenskaper hos någon eller något. Denna genre kallas ofta panegyrisk. Lovtalet var under antiken den vanligaste formen av genus demonstrativum och det var dessutom en av antikens största litterära genrer. Det latinska ordet är laudádio eller laus. Övningen lovtal är den åttonde övningen i Afthonius progymnasmata. (sv)
- Um panegírico (do grego πανηγυρικός, "reunião") era, originalmente, na Grécia Antiga, o discurso de caráter encomiástico ou laudatório que era pronunciado em grandes reuniões festivas do povo. A palavra foi derivada de panegíria (para as festividades ou grande assembleia). Na Roma Antiga, denominava-se "panegírico" o discurso que os cônsules romanos pronunciavam diante do imperador, depois de serem eleitos, manifestando-lhe seu respeito e admiração. (pt)
- Панегі́рик (дав.-гр. πανηγυρικος (Λόγος) — похвальна промова на урочистих усенародних зборах (є похідним від πανήγυρις/πανάγυρις — урочистість, усенародне свято, що складається з основ παν — все і άγυρις — зібрання, натовп, пов'язаного з αγείρω — збираю, скликаю) — поетичний жанр, притаманною ознакою якого є захоплена похвала та уславлення визначної події чи подвигів видатної людини. У стародавній Греції та Римі панегірики використовувалися як надгробна промова, що прославляла подвиги померлого. А в Україні в першій половині XVII століття став поширеним різновидом поезії. Згодом став одним з літературних напрямів, прикладом красномовного мистецтва — використання різних словесних форм для возвеличення окремих осіб та подій. (uk)
- Un panegíric és un discurs i un gènere literari al qual s'elogia una persona, antigament l'emperador romà o un alt càrrec imperial. Al cas d'un doctorat o doctorat honoris causa s'utilitza més aviat la locució llatina de laudatio, del llatí laudare, lloar, que té una estructura semblant. Les parts del discurs el componen:
* L' per justificar l'acte en si
* La demostració per relatar cadascuna d'aquestes virtuts
* L'epíleg com el final apoteòsic d'aquesta efemèride (ca)
- Een Panegyricus of panegyriek (Oudgrieks: πανηγυρικός) is een formele publieke toespraak uitgesproken ter meerdere eer en glorie van een persoon of object, in het algemeen een vergaand bestudeerde en onderscheidende eulogie, gespeend van elke kritiek. Het is afgeleid van het Grieks, waar het een toespraak "geschikt voor een algemene vergadering" betekent. In Athene werden zulke toespraken gehouden ter gelegenheid van nationale festivals of spelen, met de bedoeling om de burgers te prikkelen om de glorieuze daden van hun voorvaderen te evenaren. (nl)
- Panegiryk – gatunek literatury stosowanej, uroczysty tekst pochwalny (mowa, wiersz, list, toast, itp.) sławiący jakąś osobę, czyn, wydarzenie; pełen przesadnego zachwytu, często o charakterze pochlebczym. W starożytnej Grecji nazwą tą określano również mowy wygłaszane na pogrzebach wybitnych osobistości, wodzów i polityków, sławiące ich zasługi obywatelskie i patriotyczne. (pl)
|
