| dbo:abstract
|
- Die Merja (auch Merä) waren ein finno-ugrisches Volk in der Gegend der russischen Städte Moskau, Rostow, Kostroma, Jaroslawl und Wladimir. Die Merja könnten ein westlicher Zweig der Mari gewesen sein. Das Wort Merja ist demnach eine russische Transkription des Wortes Мäрӹ (Märӛ), eines existierenden Selbstnamens der westlichen Mari. Auch die Toponyme des Gebietes der Merja sind auf Grundlage des Mari identifiziert worden. Des Weiteren nennt die mittelalterliche russische Chronik Kasanskaja Istorija die Tscheremissen (Mari) als die indigenen Einwohner von Rostow.(Siehe auch: Merjanische Sprache)
(de)
- El pueblo meria (en ruso, меря; también Merä) era un antiguo pueblo finoúgrio que vivió en el centro de Rusia occidental, en los actuales óblast de Yaroslavl, óblast de Kostromá, óblast de Ivánovo y óblast de Vladímir. Fueron una antigua e importante cultura a la que se han atribuido numerosos yacimientos arqueológicos. Fueron mencionados brevemente en el siglo VI por Jordanes (como Merenios) y descritos con más detalle posteriormente por la Crónica de Néstor. Los arqueólogos soviéticos creyeron que la capital de los meria era Sárskoye Gorodische, a orillas del lago Nero, al sur de Rostov. Se cree que fueron asimilados pacíficamente por los eslavos alrededor del año 1000La ciudad de Yaroslavl se cree que fue fundada por Yaroslav I el Sabio en el emplazamiento de un santuario meria donde se custodiaba un oso sagrado. El idioma meria era una lengua ugrofinesa, emparentada con los lenguajes hablados por otras tribus del área, como los mari, los muromá, los mordvinos, los meshchiora y los vepsios, aunque su posición exacta entre el grupo de lenguas es objeto de debate. Una de las teorías más extendidas afirma que los meria eran una rama occidental de los mari, en lugar de una tribu separada. Sus nombres son básicamente idénticos (Meria es una transcripción rusa del autodenominador de los mari, Мäрӹ (Märӛ)). Sólo hace un siglo, en las regiones más remotas del óblast de Yaroslavl se podían encontrar diversos grupos étnicos de reducidas dimensiones que diferían de los eslavos y que, por tanto, podían ser descendientes de los meria. Estos grupos incluían a los katskar (que vivían a lo largo del cerca de Myshkin y ) y los sitskar (que vivían a lo largo del ). Las grutas y piedras que fueron adoradas un día por los meria, han permanecido en la tradición local durante mucho más tiempo que otros lugares sagrados del oeste de la moderna Rusia occidental. (es)
- The Meryans (Russian: Merya, меря) were an ancient Finnic people that lived in the Upper Volga region. The Primary Chronicle places them around the Nero and Pleshcheyevo lakes. They were assimilated to Russians around the 13th century. (en)
- Les Mériens (russe : меря) sont un groupe ethnique de langue finno-ougrienne du bassin de l'Oka et de la Haute-Volga, près du Lac Néro et des villes russes de Rostov Veliki et Galitch.Il parlaient la (fi). (fr)
- De Merja waren een Wolgaïsch volk dat in een gebied dat ruwweg overeenkwam met het huidige Gouden Ring of Zalesje-gebied van Rusland woonde, waaronder de hedendaagse oblasten Moskou, Jaroslavl, Kostroma, Ivanovo, en Vladimir. Ze werden in de 6e eeuw door Jordanes kort vermeld als de Merens, en later in meer detail beschreven in de Nestorkroniek. Volgens Sovjet-archeologen was de hoofdstad van de Merja Sarskoje gorodisjtsje, ten zuiden van Rostov in de buurt van het . Ze worden verondersteld vreedzaam te zijn geassimileerd door de Oost-Slaven nadat hun grondgebied in de 11e eeuw in het Kievse Rijk werd opgenomen. Volgens sommigen waren de Merja de westelijke tak van de Mari: hun namen hebben in essentie dezelfde betekenis. In Russische bronnen worden de Mari echter Tsjeremissen genoemd, en nooit Merja. Het is uiterlijk in de 14e eeuw uitgestorven. Er zijn geen schriftelijke overleveringen van, en kan slechts bestudeerd worden aan de hand van toponiemen en hydroniemen. Traditioneel wordt ze tot de Wolgaïsche talen gerekend, al is ook gesuggereerd dat ze dichter bij de Oostzeefinse talen zou staan. Sommige inwoners van enige rayons van de oblasten Kostroma en Jaroslavl zien zichzelf als hedendaagse Merja, hoewel ze bij de volkstellingen geregistreerd zijn als Russen. Ze hebben hun eigen vlag, wapen en volkslied, en onderhouden internetpagina's waar men zich bezighoudt met Fins-Oegrische samenwerking. De film (Овсянки: Ovsjanki, letterlijk: "Gorzen") uit 2010 beschrijft het leven van deze moderne Merja. (nl)
- メリャ族（ロシア語: Меря）は中世のヴォルガ川上流域で生活していたフィン・ウゴル人の部族である。 メリャ族は、6世紀の東ローマ帝国の官僚であるヨルダネスによって、「Merens」として記録されている 。『原初年代記』には、ヴェシ族のそばに住み、他のスラヴ系、フィン系の部族と同じくヴァリャーグにダーニ（貢税）を収めていたことが記されている。その居住範囲は現ロシアのヤロスラヴリ州、イヴァノヴォ州、トヴェリ州東部、ヴォログダ州南部、コストロマ州西部に相当する。 メリャ族の居住地はキエフ大公国領に組み込まれ、スラヴ人の諸部族と同化した。10世紀半ば以降は年代記に言及はみられない。 (ja)
- Il popolo dei Merya o Merja (in russo: меря?; o anche Merä) fu un antico popolo finnico che visse nelle regioni delle attuali città russe di Rostov Velikij, Kostroma, Jaroslavl' e Vladimir. Fu una vecchia ed importante cultura, come si nota nei numerosi reperti archeologici in quelle aree. Si suppone che i Merja fossero un ramo del popolo Mari, poiché Merja è la trascrizione in lingua russa dello stesso nome esistente dei Maris Мäрӹ (Märӛ) occidentali. Tutta la toponimia dei Merja è tradotta sulla base della lingua mari. Inoltre, la cronaca russa "Kazanskaja Istorija" menziona il popolo Cheremis (Mari) come aborigeni di Rostov. La lingua merja fu una lingua finnica relazionata agli idiomi parlati da altre tribù nella più grande circostante regione, come i Mari, Mordvini, Meshchera e Vepsi. Essi sono menzionati dal VI secolo dall'erudito gotico Jordanes come Merens e più tardi nelle cronache russe. Gli archeologi sovietici credevano che la capitale dei Merja fosse il sito di a sud di Rostov. Furono poi assimilati dagli Slavi orientali. Tuttavia, la cultura dei Merja venne anche assimilata in quelle regioni che furono inizialmente abitate dai Merja. I boschi e le pietre sacre, adorate dai Merja, fecero parte delle tradizionali feste locali per molto più lungo tempo dei simili luoghi sacri slavi nelle regioni occidentali dell'attuale Russia. Oggi, molti residenti della regione di Kostroma continuano a chiamarsi Merja. I residui attuali delle usanze dell'etnia Merja in alcune località del Mar Nero formano la tematica di Silent Souls (Ovsjanki) , un film russo del 2010 (it)
- Meria (ros. ме́ря) — wymarły lud z grupy wołżańsko-fińskiej ludów uralskich. Zamieszkiwał tereny nad górną Wołgą, na północ i wschód od Moskwy. Posługiwał się wymarłym językiem meria. Najbliższymi krewnymi Merii byli prawdopodobnie Maryjczycy. Lud o nazwie Merens pierwszy raz pojawia się w „Getice” Jordanesa z VI wieku n.e. jako wasalne plemię królestwa gockiego. Następnie Meria jest wspominana przez kroniki skandynawskie i ruskie. W X–XI wieku nastąpił pierwszy kontakt Merii z plemionami ruskimi i już wtedy tereny przez nich zamieszkałe zostały włączone do Księstwa Włodzimiersko-Suzdalskiego. Od tego czasu zaczęła się rusyfikacja Merii. Istnienie ludu jest poświadczone jeszcze w XIV wieku. Następnie lud roztopił się w etnosie wielkoruskim. Istnieje pogląd, że potomkami Merii jest odłam Maryjczyków zamieszkały nad Wietługą i Kostromą. Po Merii pozostało bogate nazewnictwo miejscowe w zamieszkiwanym niegdyś przez nich regionie, z charakterystycznymi sufiksami -bol / -bal i -skol. W rosyjskim spisie powszechnym z 2002 roku część mieszkańców obwodu kostromskiego i jarosławskiego podała narodowość elifijska i meryjską, choć żaden z poprzednich spisów jej tam nie wykazał. w języku Veps słowo meri oznacza "morze", (pl)
- Merja eller merier var en finsk-ugrisk folkstam i Ryssland under vikingatiden. Merya nämns i Nestorskrönikan som en av de stammar som gick samman med slaverna, krivitjerna, tjuderna och vepserna och tillkallade Rurik och hans väringar. De äldsta uppgifterna om merierna härrör från 551. Krönikören Jordanes omnämner dem som Merens i samband med att han räknar upp alla folk som lydde under den gotiske kungen Ermanarik. Mer detaljerat skildras merierna och deras bosättningsområden i Nestorskrönikan, där namnet Merja används och nämns redan i inledningen. Enligt var merier ett främmande folk som betalade skatt till ryssarna. De hade ett eget språk. Han stöder sig huvudsakligen på Nestorskrönikan. Det framgår att merierna var Rostovs första invånare. Deras härskare var furst Rurik. Enligt samma källa deltog merierna 882 i furst Olegs strider vid Dnepr, och 907 i härtåget mot Konstantinopel. Det är också det sista som skrivs om dem. Av Nestorskrönikans beskrivning framgår ganska exakt omfattningen av meriernas dåvarande bosättningsområden "vid Rostovsjön". De har varit muromernas, mariernas och mordvinernas närmaste grannar. Man har ansett att direkt språksläktskap har förelegat mellan merierna och marierna. Inga spår av deras språk har dock bevarats. Andra forskare har ansett att meriernas språk var mera släkt med vepsernas. (sv)
- Ме́ря, меря́не — древнее летописное племя, проживавшее в Верхнем Поволжье на территории современных Ярославской, Ивановской, Владимирской, северной и восточной частях Московской и западной части Костромской областей России. Одни исследователи считают мерю финно-угорским племенем, другие используют этноним «меря» для общего названия смешанного славянско-финского населения (мерянская культура), проживавшего на этой территории во второй половине 1-го тысячелетия нашей эры. Меря была ассимилирована славянским населением центральных районов Северо-Восточной Руси. Археологические памятники мери позднее XI века неизвестны. Предположительно, локальные группы меря сохранялись на территории мерянских станов позднее, вплоть до XVI—XVIII веков. Отдельные элементы культуры мери сохранились и развивались в рамках древнерусской материальной культуры Северо-Восточной Руси вплоть до XIII века. (ru)
- Меря — давній фіно-угорський народ, споріднений з сучасними марійцями.. Існував на території сучасної Московської, Владимирської, Ярославської, Івановської й Костромської областей. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- The Meryans (Russian: Merya, меря) were an ancient Finnic people that lived in the Upper Volga region. The Primary Chronicle places them around the Nero and Pleshcheyevo lakes. They were assimilated to Russians around the 13th century. (en)
- Les Mériens (russe : меря) sont un groupe ethnique de langue finno-ougrienne du bassin de l'Oka et de la Haute-Volga, près du Lac Néro et des villes russes de Rostov Veliki et Galitch.Il parlaient la (fi). (fr)
- メリャ族（ロシア語: Меря）は中世のヴォルガ川上流域で生活していたフィン・ウゴル人の部族である。 メリャ族は、6世紀の東ローマ帝国の官僚であるヨルダネスによって、「Merens」として記録されている 。『原初年代記』には、ヴェシ族のそばに住み、他のスラヴ系、フィン系の部族と同じくヴァリャーグにダーニ（貢税）を収めていたことが記されている。その居住範囲は現ロシアのヤロスラヴリ州、イヴァノヴォ州、トヴェリ州東部、ヴォログダ州南部、コストロマ州西部に相当する。 メリャ族の居住地はキエフ大公国領に組み込まれ、スラヴ人の諸部族と同化した。10世紀半ば以降は年代記に言及はみられない。 (ja)
- Меря — давній фіно-угорський народ, споріднений з сучасними марійцями.. Існував на території сучасної Московської, Владимирської, Ярославської, Івановської й Костромської областей. (uk)
- Die Merja (auch Merä) waren ein finno-ugrisches Volk in der Gegend der russischen Städte Moskau, Rostow, Kostroma, Jaroslawl und Wladimir. Die Merja könnten ein westlicher Zweig der Mari gewesen sein. Das Wort Merja ist demnach eine russische Transkription des Wortes Мäрӹ (Märӛ), eines existierenden Selbstnamens der westlichen Mari. Auch die Toponyme des Gebietes der Merja sind auf Grundlage des Mari identifiziert worden. Des Weiteren nennt die mittelalterliche russische Chronik Kasanskaja Istorija die Tscheremissen (Mari) als die indigenen Einwohner von Rostow. (de)
- El pueblo meria (en ruso, меря; también Merä) era un antiguo pueblo finoúgrio que vivió en el centro de Rusia occidental, en los actuales óblast de Yaroslavl, óblast de Kostromá, óblast de Ivánovo y óblast de Vladímir. Fueron una antigua e importante cultura a la que se han atribuido numerosos yacimientos arqueológicos. (es)
- Il popolo dei Merya o Merja (in russo: меря?; o anche Merä) fu un antico popolo finnico che visse nelle regioni delle attuali città russe di Rostov Velikij, Kostroma, Jaroslavl' e Vladimir. Fu una vecchia ed importante cultura, come si nota nei numerosi reperti archeologici in quelle aree. La lingua merja fu una lingua finnica relazionata agli idiomi parlati da altre tribù nella più grande circostante regione, come i Mari, Mordvini, Meshchera e Vepsi. (it)
- De Merja waren een Wolgaïsch volk dat in een gebied dat ruwweg overeenkwam met het huidige Gouden Ring of Zalesje-gebied van Rusland woonde, waaronder de hedendaagse oblasten Moskou, Jaroslavl, Kostroma, Ivanovo, en Vladimir. Ze werden in de 6e eeuw door Jordanes kort vermeld als de Merens, en later in meer detail beschreven in de Nestorkroniek. Volgens Sovjet-archeologen was de hoofdstad van de Merja Sarskoje gorodisjtsje, ten zuiden van Rostov in de buurt van het . (nl)
- Meria (ros. ме́ря) — wymarły lud z grupy wołżańsko-fińskiej ludów uralskich. Zamieszkiwał tereny nad górną Wołgą, na północ i wschód od Moskwy. Posługiwał się wymarłym językiem meria. Najbliższymi krewnymi Merii byli prawdopodobnie Maryjczycy. (pl)
- Ме́ря, меря́не — древнее летописное племя, проживавшее в Верхнем Поволжье на территории современных Ярославской, Ивановской, Владимирской, северной и восточной частях Московской и западной части Костромской областей России. Одни исследователи считают мерю финно-угорским племенем, другие используют этноним «меря» для общего названия смешанного славянско-финского населения (мерянская культура), проживавшего на этой территории во второй половине 1-го тысячелетия нашей эры. (ru)
- Merja eller merier var en finsk-ugrisk folkstam i Ryssland under vikingatiden. Merya nämns i Nestorskrönikan som en av de stammar som gick samman med slaverna, krivitjerna, tjuderna och vepserna och tillkallade Rurik och hans väringar. De äldsta uppgifterna om merierna härrör från 551. Krönikören Jordanes omnämner dem som Merens i samband med att han räknar upp alla folk som lydde under den gotiske kungen Ermanarik. Mer detaljerat skildras merierna och deras bosättningsområden i Nestorskrönikan, där namnet Merja används och nämns redan i inledningen. (sv)
|
