| dbo:abstract
|
- L'apel·lació és un recurs processal a través del qual se cerca que un tribunal superior esmeni conforme a Dret la resolució de l'inferior. Dins de l'ordre jurisdiccional existeixen diferents instàncies ordenades de forma jeràrquica. Això significa que la decisió d'un òrgan jurisdiccional pot ser revisada per un de superior. Quan un jutge o tribunal emet una resolució judicial, és possible que alguna de les parts implicades no estigui d'acord amb la decisió. En aquest cas, habitualment, la part pot fer ús de l'apel·lació, a través de la qual es recorre a un òrgan jurisdiccional superior perquè revisi l'acte judicial o la sentència i, si estima que té defectes, la corregeixi en conseqüència. L'equivalent a l'ordre administratiu sol denominar-se recurs d'alçada, que és la forma en què se sol·licita al funcionari superior que revisi la decisió d'un subordinat i que es contraposi al recurs de reposició o reconsideració, que es dirigeixi al mateix funcionari que dictà la resolució. Quan una sentència jurisdiccional no admet cap recurs, o ha finalitzat el termini de lliurament per a presentar-los-hi, es denomina sentència ferma. (ca)
- Odvolání je řádný opravný prostředek, kterým lze napadnout nepravomocné rozhodnutí soudu nebo správního úřadu prvního stupně. Řízení o odvolání probíhá v režimu apelace, tzn. odvolací orgán, který je orgánu prvního stupně v dané věci bezprostředně nadřízen, přezkoumává správnost napadeného rozhodnutí po všech stránkách (po stránce právní i skutkové) a pokud odvolání shledá důvodným, napadené rozhodnutí zruší a podle své úvahy buď věc vrátí zpět k dalšímu řízení, nebo rozhodne ve věci sám. Proti rozhodnutí o odvolání se již odvolat nelze. Co se týče soudnictví, pokud je soudem prvního stupně okresní soud, je odvolacím soudem krajský soud, pokud v prvním stupni rozhoduje soud krajský, je odvolacím soudem vrchní soud. (cs)
- Die Berufung, auch Appellation, ist ein Rechtsmittel gegen ein Urteil der ersten Instanz. Sie steht in der Regel zwischen dem erstinstanzlichen Urteil und einer möglichen Revision, kann aber auch unter bestimmten Voraussetzungen je nach Prozessordnung übersprungen werden. Mit der Berufung können sowohl rechtliche als unter Umständen auch tatsachenbezogene Rügen verfolgt und neue Tatsachen und Beweise angeführt werden. Das Berufungsverfahren kann also einen dualistischen Charakter haben, es ist dann sowohl ein Rechtsbehelfs- als auch ein Erkenntnisverfahren. (de)
- الاستئناف هي العملية التي تتم فيها مراجعة الحالات، حيث تطلب الأطراف إجراء تغيير رسمي في قرار رسمي أو إعادة النظر فيه. وظيفة الاستئناف كعملية لتصحيح الخطأ وكذلك عملية توضيح وتفسير القانون. كما أن محاكم الاستئناف موجودة منذ آلاف السنيين. (ar)
- Έφεση είναι το ένδικο μέσο που ασκεί ο διάδικος που ηττήθηκε ολικώς ή μερικώς στην πρωτοβάθμια δίκη, προκειμένου να δικασθεί εκ νέου η υπόθεσή που τον αφορά από ανώτερο δικαστήριο. Με την έφεση ο διάδικος που ηττήθηκε προβάλλει ότι η απόφαση του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου έχει νομικά ή ουσιαστικά σφάλματα και ζητεί να δικασθεί ξανά η υπόθεση. Όταν ασκηθεί έφεση, η υπόθεση δικάζεται σε δεύτερο βαθμό από το αρμόδιο δικαστήριο. Το ένδικο μέσο της εφέσεως εμφανίζεται στην ελληνική αρχαιότητα και μαρτυρεί την αποκρυστάλλωση ενός σοβαρού δικαιοδοτικού συστήματος στις αρχαίες ελληνικές πόλεις-κράτη. Στο ισχύον ελληνικό δικαιοδοτικό σύστημα, έφεση μπορεί να ασκηθεί κατά των αποφάσεων τόσο των πολιτικών δικαστηρίων όσο και των ποινικών δικαστηρίων και των διοικητικών δικαστηρίων. Ο Νόμος προσδιορίζει τα αρμόδια να εκδικάσουν εφέσεις δικαστήρια, κατά κατηγορία υποθέσεων, εξειδικεύοντας το θεμελιώδες δικαίωμα μη στερήσεως του νόμιμου δικαστή. Στο ελληνικό δικαιοδοτικό σύστημα υπάρχει κατηγορία δικαστηρίων που καλούνται Εφετεία και έχουν ως κύρια αποστολή την εκδίκαση εφέσεων. (el)
- In law, an appeal is the process in which cases are reviewed by a higher authority, where parties request a formal change to an official decision. Appeals function both as a process for error correction as well as a process of clarifying and interpreting law. Although appellate courts have existed for thousands of years, common law countries did not incorporate an affirmative right to appeal into their jurisprudence until the 19th century. (en)
- La apelacio en la juro estas alvoko al supera tribunalo kontraŭ verdikto de pli malsupera juĝistaro. La rajto kaj metodo de apelacio dependas de la lokaj leĝoj kaj estas diversa en la landoj. (eo)
- El recurso de apelación es un medio de impugnación a través del cual se busca que un tribunal de jerarquía mayor solucione conforme a Derecho la resolución del inferior. Las apelaciones funcionan tanto como un proceso de corrección de errores como un proceso de aclaración e interpretación de la ley. Aunque los tribunales de apelación han existido durante miles de años, los países de ley común no incorporaron un derecho afirmativo a apelar en su jurisprudencia hasta el siglo XIX. Dentro del orden jurisdiccional existen diferentes instancias ordenadas de forma jerárquica. Esto significa que la decisión de un órgano jurisdiccional puede ser revisada por uno superior. Cuando un juez o tribunal emite una resolución judicial, es posible que alguna de las partes implicadas no esté de acuerdo con la decisión. En este caso, habitualmente, la parte puede usar la apelación, a través de la cual se recurre a un órgano jurisdiccional superior para que revise el auto judicial o la sentencia y, si estima que tiene defectos, la corrija en consecuencia. El equivalente en el orden administrativo suele denominarse recurso de alzada, que es la forma en que se solicita al funcionario superior que revise la decisión de un subordinado y que se contrapone al recurso de reposición o reconsideración, que se dirige al mismo funcionario que dictó la resolución. Cuando una sentencia jurisdiccional no admite ningún recurso, o ha terminado el plazo para presentarlos, se denomina sentencia firme. (es)
- Apelazioa, apelazio-helegitea edo dei-auzia (Ipar.) lehenengo auzialdiko epai bat aurkaratzeko da, eta, haren bidez, goragoko auzitegi batek beheragokoak emandako epaia zuzenbidearen arabera ebatziko du. Gehienetan, lehenengo auzialdiko epaiaren eta balizko berrikuspenaren artean egoten da, baina, berebat, prozeduraren arauak zeintzuk diren, apelazioa alde batera utz daiteke. Apelazioaren bitartez, legezko nahi, egoera jakin batzuk baldin badira, egitatezko salaketak aurkez daitezke, eta beste egitate eta froga batzuk ekar. Halandaze, apelazio-prozedurak izaera bitarra eduki dezake: helegitezkoa eta ebazpenezkoa. Apelazioak ebazten dituzten epaimahaiei apelazio-auzitegi edo dei-auzitegi (Ipar.) esaten zaie. (eu)
- En droit, l'appel est une voie de droit qui permet de contester ou d'annuler le jugement d'un tribunal. Sa définition varie selon les ordres juridiques. (fr)
- Dalam hukum, banding adalah salah satu jenis upaya hukum bagi terpidana atau jaksa penuntut umum untuk meminta pada pengadilan yang lebih tinggi agar melakukan pemeriksaan ulang atas putusan pengadilan negeri karena dianggap putusan tersebut jauh dari keadilan atau karena adanya kesalahan-kesalahan di dalam pengambilan keputusan. Upaya banding diberikan dengan tujuan untuk menjaga-jaga apabila hakim membuat kekeliruan atau kesalahan dalam mengambil keputusan. Di Amerika Serikat, pengadilan banding (Appeals Court) mengenal dua jenis banding: pengadilan de novo atau appeal on the record. Dalam Pengadilan de novo, semua bukti dapat dikemukakan kembali, seakan-akan belum pernah diajukan. Pengadilan de novo jarang dilakukan mengingat besarnya waktu dan biaya untuk mengulang proses pengadilan dari awal. Dalam pengadilan banding "on the record", yang ditelaah oleh pengadilan banding bukanlah fakta perkara (facts of the case) melainkan fakta proses pengadilan (facts of the trial). Pihak yang kalah di pengadilan rendah (Lower Court) harus mengajukan banding tenggang waktu 14 hari dari pengumuman keputusan pengadilan rendah. Pengajuan banding harus menyertakan alasan hukum (misalnya: hakim tidak memperbolehkan pengajuan bukti yang meringankan, barang bukti terkontaminasi, Juri tidak dipilih sesuai prosedur, atau hukuman yang dijatuhkan tidak sesuai UU). Pengadilan tinggi akan memutuskan apakah alasan untuk banding terbukti. Jika alasan untuk banding terbukti, ada 3 hal yang dapat terjadi. Pengadilan banding dapat mengirim kasus kembali ke pengadilan rendah untuk:
* Diadili kembali (de novo) sesuai prosedur yang benar.
* Penyesuaian hukuman sesuai UU (resentencing).
* Vonis bebas. Kalau alasan banding tidak terbukti, keputusan pengadilan rendah akan dikuatkan. (in)
- 上訴（じょうそ）とは、訴訟法上の法律用語で、裁判に対する不服を理由として当該裁判の確定を遮断して（確定遮断効）上級の裁判所に新たな裁判を求める（移審効）不服申立てのことを言う。 憲法の裁判を受ける権利を具体化した制度の一つであるが、必ずしも常に認められるわけではなく、上訴の利益などの実体的要件や期間などの形式的要件を遵守することが必要であり、濫用的な行使には過料などの制裁が加えられることがある。また、前述の定義上、最上級の裁判所の裁判に対する上訴は観念し得ない。 (ja)
- ( 과거 임금에게 글을 올리던 행위인 상소(上疏)와는 다르다.) 상소(上訴)란 하급법원의 재판에 잘못이 있다고 하여 패소한 당사자가 그 정정(訂正)을 구하고 상급법원에 대하여 불복을 신청하는 것을 말한다. 상소의 신청이 있으면 그 판결은 확정되지 않으며, 사건은 상급법원으로 넘어가고, 거기에서 계속하여 심리판결된다. 이와 같이 하급법원의 재판 정정을 위하여 마련된 것이 상소제도이다. (ko)
- Con appello, in diritto, si indica la richiesta di modifica di una sentenza. L'istituto, derivato dal diritto romano, prevede il ricorso ad un giudice superiore per impugnare la decisione di un giudice inferiore. A seconda degli ordinamenti e dei periodi storici, il giudice a cui ci si appella può essere espressione del sovrano, del popolo (provocatio ad populum), oppure uno specifico tribunale istituito per tale funzione (la corte d'appello). (it)
- Hoger beroep (ook wel appel) is een gewoon rechtsmiddel waarbij de beslissing van een lager gerecht wordt bestreden bij een hoger gerecht. Dit gerecht bekijkt de zaak helemaal opnieuw: dit is de zogenaamde devolutieve werking van het hoger beroep. De partij die in hoger beroep gaat, hoopt meestal dat de hogere rechter een gunstigere uitspraak doet. De kans bestaat echter dat de nieuwe uitspraak minder gunstig is en ook dan moet de partij dat accepteren. Vereist is wel dat men belang heeft bij het instellen van het hoger beroep, wat bijvoorbeeld inhoudt dat iemand geen beroep kan instellen tegen een vonnis dat gunstig is voor hem. (nl)
- Апелля́ция (от лат. appellatio — обращение) в юриспруденции — процедура по проверке не вступивших в законную силу судебных актов вышестоящим судом, определённая процессуальным законодательством. В предусмотренных законом случаях также может проводиться в отношении вступивших в законную силу решений. В российской юридической литературе, давая характеристику апелляции, авторы нередко цитируют И. Я. Фойницкого, который писал: «Под апелляцией разумеется пересмотр высшей инстанцией обжалованного неокончательного приговора низшего суда в его основаниях как фактических, так и юридических, но в пределах принесенной жалобы. Апелляционная инстанция, подобно первой, рассматривает дело по существу и постановляет по нему приговор, совершенно заменяющий приговор низшего суда, хотя по содержанию могущий быть одинаковым с ним. Задача апелляции — дать новым разбирательствам добавочную гарантию справедливости судебного приговора. Эта добавочная гарантия состоит в привлечении к участию в деле высшего суда, более совершенные познания и опытность которого рассматриваются как дальнейшее обеспечение интересов правосудия». В современной теории процессуального права выделяют два вида апелляции: полную и неполную. При полной апелляции рассмотрение дела состоит в новом разбирательстве дела по существу. При этом апелляционный суд не только проверяет правильность решений суда первой инстанции, но и разрешает дело по существу. Такой вид апелляции присущ гражданскому процессу Франции, Италии, Англии, российскому дореволюционному гражданскому судопроизводству. Целями полной апелляции являются устранение ошибок суда и исправление упущений сторон. Стороны вправе предъявлять новые доказательства без ограничения, поскольку в апелляционной инстанции фактическая сторона дела исследуется в полном объёме. Суд апелляционной инстанции должен окончательно разрешить дело по существу. Возбуждение апелляционного производства невозможно без наличия решения суда первой инстанции, законность и обоснованность которого подвергается лицами, участвующими в деле, сомнению. Это сомнение выражается в доводах жалобы, основаниях, по которым решение суда считается данными лицами неправильным. В связи с этим лица, участвующие в деле, обращаются в вышестоящий суд с просьбой проверить не вступившее в законную силу решение суда. Суд апелляционной инстанции, возбудив на основании апелляционной жалобы апелляционное производство, осуществляет проверочную деятельность путём вторичного рассмотрения дела. При неполной апелляции процесс доказывания сконцентрирован в суде первой инстанции. Апелляционный суд должен проверить решение суда на основании фактического материала, представленного сторонами в суд первой инстанции, и вынести решение по существу. Представление новых доказательств в суд апелляционной инстанции либо недопустимо (как правило) либо допускается в определённых законом (очень ограниченных) случаях. Неполная апелляция существует, например, в гражданском судопроизводстве Австрии и Германии.Вторичное рассмотрение дела судом апелляционной инстанции может иметь место только исключительно тогда, когда закон при строго определённых условиях допускает принятие и исследование доказательств, которые вследствие, например, судебной ошибки не были исследованы в суде первой инстанции, что повлекло за собой принятие незаконного и необоснованного решения. В данном случае вторичное рассмотрение дела осуществляется судом апелляционной инстанции не в полном объёме, а только в части исследования новых доказательств, что позволит установить наличие или отсутствие обстоятельства, имеющего значение для правильного разрешения дела. (ru)
- Apelacja (łac. appellatio – odwołanie) – odwołanie się od wydanego wyroku. W prawie procesowym apelacja jest środkiem odwoławczym od wyroku sądu pierwszej instancji do sądu drugiej instancji. Terminem apelacja określa się też system kontroli odwoławczej odznaczającej się specyficznymi cechami. Apelacja przysługuje wyłącznie od wyroku sądu pierwszej instancji. W Polsce od wyroków wydanych w pierwszej instancji przez sąd rejonowy apelacja przysługuje do sądu okręgowego, natomiast jeśli wyrok w pierwszej instancji zapadł przed sądem okręgowym, sądem drugiej instancji jest sąd apelacyjny. W sprawach sądów wojskowych sądem odwoławczym od wyroku wojskowego sądu garnizonowego jest wojskowy sąd okręgowy, natomiast od wyroku wojskowego sądu okręgowego jako sądu pierwszej instancji apelacja przysługuje do Sądu Najwyższego - Izby karnej (do 2018 roku Izby Wojskowej). Apelację należy wnosić na piśmie, do sądu odwoławczego za pośrednictwem sądu pierwszej instancji, w terminie dwóch tygodni od daty doręczenia wyroku z uzasadnieniem. Gdy jednak strona nie zażądała uzasadnienia wyroku w terminie tygodniowym od ogłoszenia sentencji wyroku, termin do wniesienia apelacji biegnie od dnia, w którym upłynął termin do żądania uzasadnienia. Apelacja od wyroku sądu okręgowego jako sądu pierwszej instancji - o ile nie pochodzi od prokuratora - winna być sporządzona i podpisana przez obrońcę będącego adwokatem lub radcą prawnym. Prawidłowo wniesiona i spełniająca wszelkie wymogi apelacja prowadzi do ponownego rozpatrzenia sprawy, przy uwzględnieniu dodatkowych, zawartych w niej, przesłanek. Niewniesienie apelacji skutkuje uprawomocnieniem się wyroku sądu pierwszej instancji. W postępowaniu cywilnym, które toczy się w trybie postępowania nieprocesowego, apelacja przysługuje również od niektórych postanowień sądu pierwszej instancji orzekających co do istoty sprawy. W postępowaniu administracyjnosądowym nie przewiduje się apelacji. Stronie postępowania przysługuje skarga kasacyjna. (pl)
- Ett överklagande, kallas även överklagan, är en anmälan av myndighetsbeslut eller domslut till högre rättsinstans, med syftet att få domen eller beslutet ändrat. Om något överklagande inte inkommit inom en viss tidsfrist får domen laga kraft. (sv)
- Апеля́ція (лат. appellatio — звернення) — оскарження ухвали, рішення, вироку або постанови нижчої інстанції (звичайно судової) перед вищою. Також у значенні звернення до кого-, чого-небудь за підтримкою, порадою. Апеляція — одна з форм оскарження судових рішень у цивільних, господарських, адміністративних і кримінальних справах до суду вищої (апеляційної) інстанції, що має право переглядати справу. Апеляційне провадження як важлива гарантія справедливості судових рішень існує в усіх розвинених державах, які належать до різних правових систем: як основна (наприклад, у Великій Британії), або одна з основних форм перегляду судових рішень (у США, Франції, Німеччині та ін.) Апеляційна інстанція переглядає справу в повному обсязі або в певній її частині як з фактичних, так і з юридичних підстав, але в межах скарги, поданої стороною в процесі. Метою апеляційного розгляду є перевірка правильності рішення суду першої інстанції, а не повторний розгляд справи по суті. Хоча, на практиці апеляційні суди досліджують докази так само, як і суди першої інстанції. (uk)
- 上訴（英語：appeal）是指案件当事人不服法院的判決結果，而向上級法院請求重新審理案件並為撤銷或變更原判決的一項法律制度，普遍存在於各種訴訟制度當中。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Die Berufung, auch Appellation, ist ein Rechtsmittel gegen ein Urteil der ersten Instanz. Sie steht in der Regel zwischen dem erstinstanzlichen Urteil und einer möglichen Revision, kann aber auch unter bestimmten Voraussetzungen je nach Prozessordnung übersprungen werden. Mit der Berufung können sowohl rechtliche als unter Umständen auch tatsachenbezogene Rügen verfolgt und neue Tatsachen und Beweise angeführt werden. Das Berufungsverfahren kann also einen dualistischen Charakter haben, es ist dann sowohl ein Rechtsbehelfs- als auch ein Erkenntnisverfahren. (de)
- الاستئناف هي العملية التي تتم فيها مراجعة الحالات، حيث تطلب الأطراف إجراء تغيير رسمي في قرار رسمي أو إعادة النظر فيه. وظيفة الاستئناف كعملية لتصحيح الخطأ وكذلك عملية توضيح وتفسير القانون. كما أن محاكم الاستئناف موجودة منذ آلاف السنيين. (ar)
- In law, an appeal is the process in which cases are reviewed by a higher authority, where parties request a formal change to an official decision. Appeals function both as a process for error correction as well as a process of clarifying and interpreting law. Although appellate courts have existed for thousands of years, common law countries did not incorporate an affirmative right to appeal into their jurisprudence until the 19th century. (en)
- La apelacio en la juro estas alvoko al supera tribunalo kontraŭ verdikto de pli malsupera juĝistaro. La rajto kaj metodo de apelacio dependas de la lokaj leĝoj kaj estas diversa en la landoj. (eo)
- En droit, l'appel est une voie de droit qui permet de contester ou d'annuler le jugement d'un tribunal. Sa définition varie selon les ordres juridiques. (fr)
- 上訴（じょうそ）とは、訴訟法上の法律用語で、裁判に対する不服を理由として当該裁判の確定を遮断して（確定遮断効）上級の裁判所に新たな裁判を求める（移審効）不服申立てのことを言う。 憲法の裁判を受ける権利を具体化した制度の一つであるが、必ずしも常に認められるわけではなく、上訴の利益などの実体的要件や期間などの形式的要件を遵守することが必要であり、濫用的な行使には過料などの制裁が加えられることがある。また、前述の定義上、最上級の裁判所の裁判に対する上訴は観念し得ない。 (ja)
- ( 과거 임금에게 글을 올리던 행위인 상소(上疏)와는 다르다.) 상소(上訴)란 하급법원의 재판에 잘못이 있다고 하여 패소한 당사자가 그 정정(訂正)을 구하고 상급법원에 대하여 불복을 신청하는 것을 말한다. 상소의 신청이 있으면 그 판결은 확정되지 않으며, 사건은 상급법원으로 넘어가고, 거기에서 계속하여 심리판결된다. 이와 같이 하급법원의 재판 정정을 위하여 마련된 것이 상소제도이다. (ko)
- Con appello, in diritto, si indica la richiesta di modifica di una sentenza. L'istituto, derivato dal diritto romano, prevede il ricorso ad un giudice superiore per impugnare la decisione di un giudice inferiore. A seconda degli ordinamenti e dei periodi storici, il giudice a cui ci si appella può essere espressione del sovrano, del popolo (provocatio ad populum), oppure uno specifico tribunale istituito per tale funzione (la corte d'appello). (it)
- Ett överklagande, kallas även överklagan, är en anmälan av myndighetsbeslut eller domslut till högre rättsinstans, med syftet att få domen eller beslutet ändrat. Om något överklagande inte inkommit inom en viss tidsfrist får domen laga kraft. (sv)
- 上訴（英語：appeal）是指案件当事人不服法院的判決結果，而向上級法院請求重新審理案件並為撤銷或變更原判決的一項法律制度，普遍存在於各種訴訟制度當中。 (zh)
- L'apel·lació és un recurs processal a través del qual se cerca que un tribunal superior esmeni conforme a Dret la resolució de l'inferior. Dins de l'ordre jurisdiccional existeixen diferents instàncies ordenades de forma jeràrquica. Això significa que la decisió d'un òrgan jurisdiccional pot ser revisada per un de superior. Quan un jutge o tribunal emet una resolució judicial, és possible que alguna de les parts implicades no estigui d'acord amb la decisió. En aquest cas, habitualment, la part pot fer ús de l'apel·lació, a través de la qual es recorre a un òrgan jurisdiccional superior perquè revisi l'acte judicial o la sentència i, si estima que té defectes, la corregeixi en conseqüència. (ca)
- Odvolání je řádný opravný prostředek, kterým lze napadnout nepravomocné rozhodnutí soudu nebo správního úřadu prvního stupně. Řízení o odvolání probíhá v režimu apelace, tzn. odvolací orgán, který je orgánu prvního stupně v dané věci bezprostředně nadřízen, přezkoumává správnost napadeného rozhodnutí po všech stránkách (po stránce právní i skutkové) a pokud odvolání shledá důvodným, napadené rozhodnutí zruší a podle své úvahy buď věc vrátí zpět k dalšímu řízení, nebo rozhodne ve věci sám. Proti rozhodnutí o odvolání se již odvolat nelze. (cs)
- Έφεση είναι το ένδικο μέσο που ασκεί ο διάδικος που ηττήθηκε ολικώς ή μερικώς στην πρωτοβάθμια δίκη, προκειμένου να δικασθεί εκ νέου η υπόθεσή που τον αφορά από ανώτερο δικαστήριο. Με την έφεση ο διάδικος που ηττήθηκε προβάλλει ότι η απόφαση του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου έχει νομικά ή ουσιαστικά σφάλματα και ζητεί να δικασθεί ξανά η υπόθεση. Όταν ασκηθεί έφεση, η υπόθεση δικάζεται σε δεύτερο βαθμό από το αρμόδιο δικαστήριο. Το ένδικο μέσο της εφέσεως εμφανίζεται στην ελληνική αρχαιότητα και μαρτυρεί την αποκρυστάλλωση ενός σοβαρού δικαιοδοτικού συστήματος στις αρχαίες ελληνικές πόλεις-κράτη. (el)
- El recurso de apelación es un medio de impugnación a través del cual se busca que un tribunal de jerarquía mayor solucione conforme a Derecho la resolución del inferior. Las apelaciones funcionan tanto como un proceso de corrección de errores como un proceso de aclaración e interpretación de la ley. Aunque los tribunales de apelación han existido durante miles de años, los países de ley común no incorporaron un derecho afirmativo a apelar en su jurisprudencia hasta el siglo XIX. (es)
- Apelazioa, apelazio-helegitea edo dei-auzia (Ipar.) lehenengo auzialdiko epai bat aurkaratzeko da, eta, haren bidez, goragoko auzitegi batek beheragokoak emandako epaia zuzenbidearen arabera ebatziko du. Gehienetan, lehenengo auzialdiko epaiaren eta balizko berrikuspenaren artean egoten da, baina, berebat, prozeduraren arauak zeintzuk diren, apelazioa alde batera utz daiteke. Apelazioaren bitartez, legezko nahi, egoera jakin batzuk baldin badira, egitatezko salaketak aurkez daitezke, eta beste egitate eta froga batzuk ekar. Halandaze, apelazio-prozedurak izaera bitarra eduki dezake: helegitezkoa eta ebazpenezkoa. (eu)
- Dalam hukum, banding adalah salah satu jenis upaya hukum bagi terpidana atau jaksa penuntut umum untuk meminta pada pengadilan yang lebih tinggi agar melakukan pemeriksaan ulang atas putusan pengadilan negeri karena dianggap putusan tersebut jauh dari keadilan atau karena adanya kesalahan-kesalahan di dalam pengambilan keputusan. Upaya banding diberikan dengan tujuan untuk menjaga-jaga apabila hakim membuat kekeliruan atau kesalahan dalam mengambil keputusan.
* Diadili kembali (de novo) sesuai prosedur yang benar.
* Penyesuaian hukuman sesuai UU (resentencing).
* Vonis bebas. (in)
- Hoger beroep (ook wel appel) is een gewoon rechtsmiddel waarbij de beslissing van een lager gerecht wordt bestreden bij een hoger gerecht. Dit gerecht bekijkt de zaak helemaal opnieuw: dit is de zogenaamde devolutieve werking van het hoger beroep. (nl)
- Apelacja (łac. appellatio – odwołanie) – odwołanie się od wydanego wyroku. W prawie procesowym apelacja jest środkiem odwoławczym od wyroku sądu pierwszej instancji do sądu drugiej instancji. Terminem apelacja określa się też system kontroli odwoławczej odznaczającej się specyficznymi cechami. Prawidłowo wniesiona i spełniająca wszelkie wymogi apelacja prowadzi do ponownego rozpatrzenia sprawy, przy uwzględnieniu dodatkowych, zawartych w niej, przesłanek. Niewniesienie apelacji skutkuje uprawomocnieniem się wyroku sądu pierwszej instancji. (pl)
- Апелля́ция (от лат. appellatio — обращение) в юриспруденции — процедура по проверке не вступивших в законную силу судебных актов вышестоящим судом, определённая процессуальным законодательством. В предусмотренных законом случаях также может проводиться в отношении вступивших в законную силу решений. В современной теории процессуального права выделяют два вида апелляции: полную и неполную. (ru)
- Апеля́ція (лат. appellatio — звернення) — оскарження ухвали, рішення, вироку або постанови нижчої інстанції (звичайно судової) перед вищою. Також у значенні звернення до кого-, чого-небудь за підтримкою, порадою. Метою апеляційного розгляду є перевірка правильності рішення суду першої інстанції, а не повторний розгляд справи по суті. Хоча, на практиці апеляційні суди досліджують докази так само, як і суди першої інстанції. (uk)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}