| dbo:abstract
|
- Henryk Hiż (8 October 1917 – 19 December 2006) was a Polish analytical philosopher specializing in linguistics, philosophy of language, logic, mathematics and ethics, active for most of his life in the United States, one of the youngest representatives of the Lwów–Warsaw school. A disciple of Tadeusz Kotarbiński, Hiż studied at the University of Warsaw. During the German occupation of Poland in the World War II, he participated in the Polish resistance movement as a cryptographer in the Home Army. In 1944 he took part in the Warsaw Uprising. In 1948, he defended his Ph.D. at Harvard University under W.V.O. Quine. In 1950, he permanently emigrated to the United States. He kept in touch with the American logical environment, including with Alfred Tarski, and maintained lively contact with the Polish academic community. He lectured at the University of Pennsylvania between 1960–1988. In 1976 he was a Guggenheim Fellow and a visiting fellow at the University of Cambridge. In 1982 he received the Alfred Jurzykowski Foundation Award. He was a member of the Warsaw Scientific Society. He published about one hundred original papers in peer-reviewed scientific journals. Strongly influenced by the Lwów–Warsaw school, initially in his research he was interested in semantics, formal logic and methodology of the sciences. From the late 1950s, he dealt mainly with linguistics in relation to logic and philosophy. He described himself as a naturalist and linguistic behaviorist, assuming that the linguistic work is primarily about linguistic behavior. He called himself a “negative utilitarian”; and was also a pacifist and an atheist. (en)
- Henryk Hiż (ur. 8 października 1917 w Piotrogrodzie, zm. 19 grudnia 2006 w Cape May Point) – polski filozof analityczny, lingwista, filozof języka, logik, matematyk i etyk, przez większą część życia aktywny w Stanach Zjednoczonych, jeden z najmłodszych przedstawicieli szkoły lwowsko-warszawskiej. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim pod kierunkiem Tadeusza Kotarbińskiego. W czasie okupacji niemieckiej działał jako szyfrant w Komendzie Głównej Armii Krajowej i wziął udział w powstaniu warszawskim. W 1948 roku obronił doktorat na Harvard University pod kierunkiem Willarda Van Orman Quine’a, a w 1950 roku na stałe wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał na kilku uczelniach wyższych. W latach 1960–1988 był pracownikiem naukowym University of Pennsylvania. W 1976 roku otrzymał Guggenheim Fellowship i wyjechał jako profesor wizytujący na University of Cambridge. W 1982 roku otrzymał Nagrodę Fundacji Alfreda Jurzykowskiego. Przez cały okres pobytu w USA utrzymywał żywy kontakt z polskim środowiskiem akademickim. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Opublikował około stu artykułów w recenzowanych czasopismach naukowych. Początkowo w swoich badaniach interesował się semantyką, logiką formalną i metodologią nauk, pozostając pod dużym wpływem szkoły lwowsko-warszawskiej. Od końca lat 50. zajmował się głównie zagadnieniami językoznawstwa w odniesieniu do logiki i filozofii. Określał się jako naturalista i behawiorysta lingwistyczny, przyjmując, że przedmiotem pracy lingwisty są przede wszystkim zachowania językowe. W kwestiach etycznych określał się jako „negatywny utylitarysta”. Był pacyfistą i ateistą. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Henryk Hiż (8 October 1917 – 19 December 2006) was a Polish analytical philosopher specializing in linguistics, philosophy of language, logic, mathematics and ethics, active for most of his life in the United States, one of the youngest representatives of the Lwów–Warsaw school. (en)
- Henryk Hiż (ur. 8 października 1917 w Piotrogrodzie, zm. 19 grudnia 2006 w Cape May Point) – polski filozof analityczny, lingwista, filozof języka, logik, matematyk i etyk, przez większą część życia aktywny w Stanach Zjednoczonych, jeden z najmłodszych przedstawicieli szkoły lwowsko-warszawskiej. (pl)
|
