| dbo:abstract
|
- Hennin nebo též burgundský čepec je vysoká kuželovitá dámská pokrývka hlavy, jež se nosila v 14. a 15. století. Jeho pojmenování je odvozeno z arabského slova hanin (mile znějící). Tento druh klobouku se nosil převážně ve francouzském království, v burgundském vévodství, v Německu, v Nizozemsku, v zemích Koruny české a v polském a uherském království. Jeho rozšíření je údajně spojeno s Isabelou Bavorskou, která jej měla mít na hlavě při svém zasnoubení s francouzským králem Karlem VI. v roce 1385. (cs)
- El hennin fou una lligadura en forma de con, campana o con truncat usat a la baixa edat mitjana per les dones europees de la noblesa. Eren més comuns a Borgonya i França, però també en altres llocs, especialment a la cort anglesa, i al nord d'Europa, Hongria i Polònia. Eren poc utilitzats a Itàlia. La paraula hennin apareix registrada per primer cop en francès el 1428, probablement abans que s'utilitzés la forma cònica. La paraula no apareix en anglès fins al segle XIX El terme és usat per part d'alguns escriptors de moda per a altres tocats de dones de l'època. (ca)
- Der Hennin ([ˈenɛ̃] frz.; von arab. hanîn ‚lieblich tönend‘), auch Flandrische oder Burgundische Haube, war in fast ganz Europa zwischen 1385 und 1483 eine Haube für Frauen in spitzer oder stumpfer Kegelform. Er konnte mit einem langen Schleier, Flinder genannt, dekoriert sein. (de)
- El hennin fue un tocado femenino en forma de cono, campana o cono truncado usado desde finales de la baja edad media por las mujeres europeas de la nobleza y desde principios del siglo XV también por las de la alta burguesía. Era de fieltro rígido recubierto de lino negro o blanco y su altura dependía del estatus, el de reinas y princesas podía alcanzar el metro de altura e incluso ser doble. Se acompañaba de un largo velo de lino transparente que caía a la espalda y el flequillo cortado casi hasta la coronilla para mostrar una frente muy despejada. Eran más comunes en Borgoña y Francia, donde surgió hacia 1380, pero se extendió a otros lugares, especialmente en la corte inglesa (Norris muestra ejemplos de los reinados de Enrique VI de Inglaterra y Eduardo IV) y el norte de Europa, Hungría y Polonia. Eran poco utilizados en Italia, España y Portugal. La palabra «hennin» aparece registrada por primera vez en francés en 1428, probablemente antes de que se utilizara la forma cónica truncada. El término es usado por parte de algunos escritores de moda para otros tocados femeninos de la época. (es)
- The hennin (French: hennin /ˈhɛnɪn/; possibly from Flemish Dutch: henninck meaning cock or rooster) was a headdress in the shape of a cone, steeple, or truncated cone worn in the Late Middle Ages by European women of the nobility. They were most common in Burgundy and France, but also elsewhere, especially at the English courts, and in Northern Europe, Hungary and Poland. They were little seen in Italy. It is unclear what styles the word hennin described at the time, though it is recorded as being used in French areas in 1428, probably before the conical style appeared. The word does not appear in English until the 19th century. The term is therefore used by some writers on costume for other female head-dresses of the period. With many characters or stories in pop culture, the Hennin is the element used to identify princesses of any kind, as well as that of courtesans or any important woman of royalty. (en)
- Ce qui est appelé hennin depuis le XVe siècle est une coiffe féminine conique ou cornue qui fait son apparition en France au Moyen Âge tardif, vers 1420, et qui se répand ensuite en Italie, en Allemagne et dans les Pays-Bas bourguignons. (fr)
- L'hennin (pronuncia originale francese [enɛ̃ˈ], probabilmente dall'olandese hennink 'gallo', in riferimento alla cresta) è un antico copricapo femminile a forma di cono allungato, associato generalmente alle fate delle fiabe. In realtà questo copricapo è storicamente esistito: comparso nelle Fiandre alla fine del XIV secolo, fu di gran moda nei ceti più alti per tutto il quattrocento tra Paesi Bassi, Francia settentrionale (Borgogna), parte dell'Inghilterra e alcune aree tedesche. Fu quindi un caratteristico accessorio della moda cosiddetta tardogotica. Si trattava di un lungo cono appuntito, di lunghezza variabile tra i 50 e i 90 cm circa, generalmente in cartone o tela inamidata che veniva poi rivestito con tessuti preziosi come ad esempio la seta. Dallo hennin partiva poi un ampio velo leggerissimo e trasparente che ricadeva generalmente sul viso e sulle spalle, arrivando a volte a toccare terra. Questo copricapo non copriva tutta la testa, bensì era di circonferenza assai ristretta: i capelli che spuntavano sulla fronte venivano rasati di modo che non si vedessero, lasciando solo un minuscolo triangolo in centro alla fronte. L'effetto era quello di un'alta fronte arrotondata (cosa che oggi possiamo osservare nei ritratti femminili di molti dipinti nordici dell'epoca). Questi particolari cappelli venivano fissati in equilibrio sul capo grazie a una sorta di cerchio metallico stretto intorno alla testa. Dallo hennin si svilupparono poi diverse, fantasiose varianti a forma di mezzaluna, o "a corna". In Italia questo tipo di cappello veniva chiamato quando aveva la forma a due punte (it)
- Een hennin was een lange, spits toelopende hoofdbedekking (puntige muts) van vrouwen in de 15e eeuw. De kegelvormige hoofdbedekking werd vooral in de 15e eeuw gedragen. Veelal was aan het uiteinde een sluier verbonden, waarvan het einde in de hand werd gedragen of om het middel werd vastgemaakt. Dit opvallende modeaccessoire uit de Renaissance, dat zo herkenbaar is uit de portretkunst van die tijd, schijnt direct geïnspireerd te zijn op de kenmerkende hoeden die men in die tijd aan het Mongoolse hof droeg en geeft de invloed van de Tataarse kledij op de Europese mode in die tijd goed weer. Zie in dit verband ook , huik en kaproen. (nl)
- エナン(hennin フランス語: [ˈenɛ̃] 英語: [ˈhɛnᵻn])は、中世ヨーロッパの高貴な女性が身につけていた、円錐形あるいは尖塔のような形の頭飾りである。レバノン、シリア、ブルゴーニュ、フランスではごく一般的であったが、そのほかの地域でも、イギリスの宮廷やヨーロッパ北部のハンガリー、ポーランドなどで着用する習慣があった。一方でイタリアではほとんど記録がみつからない。中世ヨーロッパにおいてhennin という言葉が頭飾りとしてどのような形状をあらわしていたかははっきりしていない。しかし1428年のフランスでエナンという言葉が用いられた記録があり、おそらくこのときはまだ円錐形ではなかった。イギリスの文献にこのhenninという言葉が現れるのは19世紀以降である。そのため、本によってはこの言葉を当時の女性がかぶっていた別の頭飾りについて使っている場合もある。 (ja)
- O hennin ( /ˈhɛnɪn/) era um tipo de chapéu em forma de cone, usado pelas mulheres da alta nobreza europeia na Idade Média. Eram muito comuns na Borgonha, em França, na corte inglesa, Norte da Europa, Hungria e Polónia. Em Itália, eram pouco comuns. Desconhece-se qual o estilo que o termo hennin descrevia na época, embora haja registos do seu uso em França em 1428, provavelmente antes de o estilo cónico ter aparecido. A palavra só aparece em Inglaterra no século XIX. (pt)
- Ату́р (фр. atour — «накрученный», «навёрнутый»), называемый также геннин, эннин, эннен — сложный женский головной убор на каркасе из китового уса, металла, накрахмаленного полотна или твёрдой бумаги. Другое название — энне́н (энни́н), или геннин (фр. hennin). Наиболее распространённые варианты эннена исполнялись в виде конуса, усечённого конуса или трубы. Эннен «двойная сахарная голова» имел вид раздвоенного конуса, «рогатый» эннен облегал причёску с валиками из волос по бокам головы. Волосы, выбивавшиеся из-под эннена, выбривали, оставляя лишь маленький треугольник на лбу. Атуры получили распространение в XV в. в период «бургундских мод». Это был любимый головной убор знати. Делали эннен из жёсткой бумаги или накрахмаленного льна, поверх натягивали шёлк или другую дорогую ткань и прикрепляли длинную вуаль. Иногда вместо вуали применяли небольшой тканевый шлейф. Популярным было и полное драпирование эннена вуалью. Вуаль укрепляли также в форме сложенных крыльев бабочки при помощи металлических усиков и булавок. Высота эннена зависела от степени знатности женщины. Так, принцессы носили эннены метровой высоты, придворные дамы — до 50—60 см. В то же время диаметр эннена диктовался модой, мог быть большим и очень малым. При входе в помещение дама в эннене приседала. Мужчины, чтобы не казаться малорослыми, надевали шляпы в виде «сахарных голов». (ru)
- Hennin (nederländska: henninck ’tupp’ > franska: hennin), medeltida huvudbonad, formad som en strut med vidhängande slöja. Den bars av adliga kvinnor i Europa under 1400-talet. De bars främst i Burgund och Frankrike, men även i Skandinavien, Ungern och Polen. De var dock sällsynta i England och Italien. Ordet hennin har också använts som ett allmänt ord för de olika fantasifulla huvudbonader i olika former som bars under 1300- och 1400-talen. Henninen kunde vara formad som en spetsig strut eller tillplattad upptill, ofta med en spets framtill över pannan, möjligen för att rätta till hatten med. Slöjan föll ned från dess topp till axlarna eller marken och kunde också dras fram för ansiktet. Håret var vanligen instoppat i konen omvirat av samma slöja som sedan drogs ut genom dess topp och fick hänga ned, och det förekom att man rakade hårfästet för att säkerställa att inget hår var synligt, men det finns även avbildningar på kvinnor som bar sitt hår utsläppt under struten. Henniner är kända på avbildningar från ca 1450, och försvann omkring 1500. Det fanns även henniner i andra former, som till exempel två strutar eller horn på huvudet med en slöja mellan. Den strutformade henninen med slöja har senare i litteraturen blivit en stereotyp huvudbonad för sagoprinsessor. (sv)
- Hennin – kobiece nakrycie głowy noszone głównie przez kobiety we Francji oraz Burgundii w 2 poł. XV wieku. Pierwotnie ich pochodzenie łączy się ze wschodnim ubiorem kościelnym. Odbywając podróże do Cypru i Aleksandrii, Europejczycy musieli spotkać się z syryjskimi mitrami. Poza nimi upatruje się wpływów dostarczanych z Chin, gdzie noszono czepce w stylu hou z dynastii Wei i Tang. Termin "hennin" pierwotnie odnosił się do czepca noszonego w 1 poł. XV wieku przez burgundzkie damy. Był to czepiec z dwoma rogami, pod którymi chowano upięte włosy w formie "ślimacznicy". Moda ta była ostro krytykowana przez duchowieństwo, bo kojarzyła się z czarcimi rogami. Pejoratywnie biskup określał takie czepce jako "hurte belin" (czyli "ubodź, baranie"), lecz dzieci szykanujące tak przystrojone kobiety, przeinaczyły zwrot na "au hennin". Termin ten został potem omyłkowo przeniesiony na rodzaj stożkowatego, sztywnego czepca z jednym rogiem, o których pisał w swej kronice zakonnik . Czepiec był wykonany z białej tkaniny (zazwyczaj z jedwabiu, a u mniej wytwornych pań z płótna), a do niego dołączano chustę z muślinu, aksamitu lub koronki. Następnie z mody dworskiej przeszedł do strojów ludowych i zakonnych. Różne jego odmiany rozpowszechniły się w silnie zmienionych formach. Niektóre z nich w Polsce zwane były kornetami (od fr. cornette – rożek). Nosiły je zakonnice ze sztywno wykrochmalonego płótna do czasu reformy strojów zakonnych, to jest do lat 60. XX wieku. (pl)
- Гені́н, ені́н, ене́н (фр. hennin) — складний жіночий головний убір на каркасі з китового вусу, металу, накрохмаленого полотна чи твердого паперу, що був поширеним у XV столітті в період «бургундської моди» і був улюбленим головним убором знаті.Французьке hennin, ймовірно, походить від нід. henninck — «півень». Інша назва цього головного убору — ату́р (від фр. atour — «накручений», «навернений»; у сучасній мові atours означає «жіноче вбрання, шати»). Найпоширеніші варіанти геніна виконувалися у вигляді конуса, зрізаного конуса чи труби. Генін «подвійна цукрова голова» мав вигляд роздвоєного конуса, «рогатий» генін облягав зачіску з валиками з волосся по боках голови. Волосся, що вибивалося з-під геніна, виголювали, залишаючи лише маленький трикутник на лобі. Виготовляли генін з жорсткого паперу чи накрохмаленого льону, поверх натягували шовк чи іншу коштовну тканину і прикріплювали довгу вуаль. Іноді замість вуалі застосовували невеликий тканинний шлейф. Популярним було й повне драпірування геніна вуаллю. Вуаль прикріплювали навіть у форму складених крил метелика за допомогою вусиків і шпильок. Висота геніна залежала від ступеня знатності жінки. Принцеси носили геніни метрової висоти, придворні панянки — до 50—60 см. Водночас діаметр геніна диктувала мода, він міг бути великим чи дуже малим. При вході у приміщення панянка в геніні присідала. Чоловіки, щоб не здаватися нижчими зростом, надівали капелюхи у вигляді «цукрових голів». (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Hennin nebo též burgundský čepec je vysoká kuželovitá dámská pokrývka hlavy, jež se nosila v 14. a 15. století. Jeho pojmenování je odvozeno z arabského slova hanin (mile znějící). Tento druh klobouku se nosil převážně ve francouzském království, v burgundském vévodství, v Německu, v Nizozemsku, v zemích Koruny české a v polském a uherském království. Jeho rozšíření je údajně spojeno s Isabelou Bavorskou, která jej měla mít na hlavě při svém zasnoubení s francouzským králem Karlem VI. v roce 1385. (cs)
- El hennin fou una lligadura en forma de con, campana o con truncat usat a la baixa edat mitjana per les dones europees de la noblesa. Eren més comuns a Borgonya i França, però també en altres llocs, especialment a la cort anglesa, i al nord d'Europa, Hongria i Polònia. Eren poc utilitzats a Itàlia. La paraula hennin apareix registrada per primer cop en francès el 1428, probablement abans que s'utilitzés la forma cònica. La paraula no apareix en anglès fins al segle XIX El terme és usat per part d'alguns escriptors de moda per a altres tocats de dones de l'època. (ca)
- Der Hennin ([ˈenɛ̃] frz.; von arab. hanîn ‚lieblich tönend‘), auch Flandrische oder Burgundische Haube, war in fast ganz Europa zwischen 1385 und 1483 eine Haube für Frauen in spitzer oder stumpfer Kegelform. Er konnte mit einem langen Schleier, Flinder genannt, dekoriert sein. (de)
- Ce qui est appelé hennin depuis le XVe siècle est une coiffe féminine conique ou cornue qui fait son apparition en France au Moyen Âge tardif, vers 1420, et qui se répand ensuite en Italie, en Allemagne et dans les Pays-Bas bourguignons. (fr)
- エナン(hennin フランス語: [ˈenɛ̃] 英語: [ˈhɛnᵻn])は、中世ヨーロッパの高貴な女性が身につけていた、円錐形あるいは尖塔のような形の頭飾りである。レバノン、シリア、ブルゴーニュ、フランスではごく一般的であったが、そのほかの地域でも、イギリスの宮廷やヨーロッパ北部のハンガリー、ポーランドなどで着用する習慣があった。一方でイタリアではほとんど記録がみつからない。中世ヨーロッパにおいてhennin という言葉が頭飾りとしてどのような形状をあらわしていたかははっきりしていない。しかし1428年のフランスでエナンという言葉が用いられた記録があり、おそらくこのときはまだ円錐形ではなかった。イギリスの文献にこのhenninという言葉が現れるのは19世紀以降である。そのため、本によってはこの言葉を当時の女性がかぶっていた別の頭飾りについて使っている場合もある。 (ja)
- O hennin ( /ˈhɛnɪn/) era um tipo de chapéu em forma de cone, usado pelas mulheres da alta nobreza europeia na Idade Média. Eram muito comuns na Borgonha, em França, na corte inglesa, Norte da Europa, Hungria e Polónia. Em Itália, eram pouco comuns. Desconhece-se qual o estilo que o termo hennin descrevia na época, embora haja registos do seu uso em França em 1428, provavelmente antes de o estilo cónico ter aparecido. A palavra só aparece em Inglaterra no século XIX. (pt)
- The hennin (French: hennin /ˈhɛnɪn/; possibly from Flemish Dutch: henninck meaning cock or rooster) was a headdress in the shape of a cone, steeple, or truncated cone worn in the Late Middle Ages by European women of the nobility. They were most common in Burgundy and France, but also elsewhere, especially at the English courts, and in Northern Europe, Hungary and Poland. They were little seen in Italy. It is unclear what styles the word hennin described at the time, though it is recorded as being used in French areas in 1428, probably before the conical style appeared. The word does not appear in English until the 19th century. The term is therefore used by some writers on costume for other female head-dresses of the period. (en)
- El hennin fue un tocado femenino en forma de cono, campana o cono truncado usado desde finales de la baja edad media por las mujeres europeas de la nobleza y desde principios del siglo XV también por las de la alta burguesía. Era de fieltro rígido recubierto de lino negro o blanco y su altura dependía del estatus, el de reinas y princesas podía alcanzar el metro de altura e incluso ser doble. Se acompañaba de un largo velo de lino transparente que caía a la espalda y el flequillo cortado casi hasta la coronilla para mostrar una frente muy despejada. Eran más comunes en Borgoña y Francia, donde surgió hacia 1380, pero se extendió a otros lugares, especialmente en la corte inglesa (Norris muestra ejemplos de los reinados de Enrique VI de Inglaterra y Eduardo IV) y el norte de Europa, Hungrí (es)
- L'hennin (pronuncia originale francese [enɛ̃ˈ], probabilmente dall'olandese hennink 'gallo', in riferimento alla cresta) è un antico copricapo femminile a forma di cono allungato, associato generalmente alle fate delle fiabe. In realtà questo copricapo è storicamente esistito: comparso nelle Fiandre alla fine del XIV secolo, fu di gran moda nei ceti più alti per tutto il quattrocento tra Paesi Bassi, Francia settentrionale (Borgogna), parte dell'Inghilterra e alcune aree tedesche. Fu quindi un caratteristico accessorio della moda cosiddetta tardogotica. (it)
- Een hennin was een lange, spits toelopende hoofdbedekking (puntige muts) van vrouwen in de 15e eeuw. De kegelvormige hoofdbedekking werd vooral in de 15e eeuw gedragen. Veelal was aan het uiteinde een sluier verbonden, waarvan het einde in de hand werd gedragen of om het middel werd vastgemaakt. Dit opvallende modeaccessoire uit de Renaissance, dat zo herkenbaar is uit de portretkunst van die tijd, schijnt direct geïnspireerd te zijn op de kenmerkende hoeden die men in die tijd aan het Mongoolse hof droeg en geeft de invloed van de Tataarse kledij op de Europese mode in die tijd goed weer. (nl)
- Hennin – kobiece nakrycie głowy noszone głównie przez kobiety we Francji oraz Burgundii w 2 poł. XV wieku. Pierwotnie ich pochodzenie łączy się ze wschodnim ubiorem kościelnym. Odbywając podróże do Cypru i Aleksandrii, Europejczycy musieli spotkać się z syryjskimi mitrami. Poza nimi upatruje się wpływów dostarczanych z Chin, gdzie noszono czepce w stylu hou z dynastii Wei i Tang. (pl)
- Hennin (nederländska: henninck ’tupp’ > franska: hennin), medeltida huvudbonad, formad som en strut med vidhängande slöja. Den bars av adliga kvinnor i Europa under 1400-talet. De bars främst i Burgund och Frankrike, men även i Skandinavien, Ungern och Polen. De var dock sällsynta i England och Italien. Ordet hennin har också använts som ett allmänt ord för de olika fantasifulla huvudbonader i olika former som bars under 1300- och 1400-talen. Det fanns även henniner i andra former, som till exempel två strutar eller horn på huvudet med en slöja mellan. (sv)
- Ату́р (фр. atour — «накрученный», «навёрнутый»), называемый также геннин, эннин, эннен — сложный женский головной убор на каркасе из китового уса, металла, накрахмаленного полотна или твёрдой бумаги. Другое название — энне́н (энни́н), или геннин (фр. hennin). Наиболее распространённые варианты эннена исполнялись в виде конуса, усечённого конуса или трубы. Эннен «двойная сахарная голова» имел вид раздвоенного конуса, «рогатый» эннен облегал причёску с валиками из волос по бокам головы. Волосы, выбивавшиеся из-под эннена, выбривали, оставляя лишь маленький треугольник на лбу. Атуры получили распространение в XV в. в период «бургундских мод». Это был любимый головной убор знати. (ru)
- Гені́н, ені́н, ене́н (фр. hennin) — складний жіночий головний убір на каркасі з китового вусу, металу, накрохмаленого полотна чи твердого паперу, що був поширеним у XV столітті в період «бургундської моди» і був улюбленим головним убором знаті.Французьке hennin, ймовірно, походить від нід. henninck — «півень». Інша назва цього головного убору — ату́р (від фр. atour — «накручений», «навернений»; у сучасній мові atours означає «жіноче вбрання, шати»). (uk)
|
_-_Portrait_of_Isabella_of_Portugal.jpg){kind=link}