| dbo:abstract
|
- ديفيد الثاني (5 مارس 1324 - 22 فبراير 1371) ملك اسكتلندا من 7 يونيو 1329 وحتى وفاته. كان ديفيد الابن الوحيد للملك روبرت الأول ملك اسكتلندا. ووفقًا لمعاهدة نورثهامبتون، تزوج ديفيد في 17 يوليو 1328 من جوان ابنة إدوارد الثاني وإيزابيلا من فرنسا. أصبح ديفيد ملك اسكتلندا عند وفاة والده في 7 يونيو 1329. بعد هزيمة قواته أمام الإنجليز في في يوليو 1333، فر ديفيد وزوجته إلى فرنسا، ولم يعد إلا في 2 يونيو 1341 بعد أن اشتدت شوكة أنصاره. وفي عام 1346، غزا ديفيد إنجلترا لصالح فرنسا، لكنه هُزم وأسر في ، واقتيد إلى برج لندن. ظل ديفيد أسيرًا في إنجلترا لمدة أحد عشر عامًا، لم يتم الإفراج عنه حتى تم الإتفاق على دفع جزية سنوية لصالح إنجلترا. توفي ديفيد الثاني فجأة في 22 فبراير 1371، وخلفه ابن أخيه روبرت الثاني. (ar)
- David II d'Escòcia (5 de març, 1324 – 22 de febrer, 1371) fou rei d'Escòcia, fill del rei Robert the Bruce i de la seva segona esposa, Elisabet de Burgh (m. 1327). Va néixer al palau de Dunfermline, Fife. A la mort del seu pare fou coronat rei a Scone. Des del començament del seu regnat hagué de lluitar contra el pretendent Eduard Balliol en la , que desembarcà a Scone el 1332 i el vencé en la batalla de Dupplin Moor amb suport anglès, aprofitant la seva minoria d'edat. Més tard el vencé en la batalla de Halidon Hill (1333) i ocupà bona part del país; l'obligà a signar amb el rei Eduard III d'Anglaterra el , pel qual els cedia , Berwick, , Selkirk, i i havia de marxar a França. Però va tornar el 1341 i expulsà al pretendent. Els anglesos el venceren en la el 1346, i hagué de suportar revoltes de nobles fins al 1357. Durant el seu regnat es formà definitivament el Parlament escocès, però la centralització perillà a causa del feudalisme i del separatisme tribal de Highlands. Durant bona part del seu regnat fou regent el senescal del Regne, Robert Stuard, que va conquerir per al rei Perth (1339) i Edimburg (1344) als partidaris d'Eduard Balliol i el va fer guanyar posició dins el poder. Va morir sense fills i amb ell es va acabar la Casa de Bruce. (ca)
- David II. (5. března 1324 – 22. února 1371) byl král Skotska (Alby) v od 7. června 1329 až do své smrti. Byl nejstarším a jediným žijícím synem skotského krále Roberta I. a jeho manželky Alžběty de Burgh. (cs)
- Ο Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας (David II of Scotland, 5 Μαρτίου 1324 - Εδιμβούργο, 22 Φεβρουαρίου 1371) ήταν βασιλιάς της Σκωτίας (1329 - 1371) ο τελευταίος απόγονος του Οίκου του Μπρους, πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του στην εξορία ή στη φυλακή χάρη των αντιδράσεων του απέναντι στους Άγγλους που επιχείρησαν να κυριεύσουν το βασίλειό του. Ήταν γιος και διάδοχος του Ροβέρτου Μπρους από τη δεύτερη σύζυγό του, Ελισάβετ του Μπουργκ, και η μητέρα του πέθανε όταν ήταν τριών ετών (1327). (el)
- Davido la 2-a (1324 - 1371) estis reĝo de Skotlando de 1329 ĝis 1371. Li estis la filo de Roberto la 1-a (Robert the Bruce) kaj lia dua edzino, . Malgraŭ la traktato kun Anglujo de 1328, lia regno estis invadita de Eduardo la 3-a de Anglio kaj Davido devis ekziliĝi al Francio post la malvenko en julio 1333. La lukto kontraŭ la angloj restis sub la gvido de la juna nevo de Davido, Roberto Stuarto. Eduardo la 3-a helpis sian favoraton , filo de Johano de Balliol, fariĝi (kontraŭ-)reĝo de Skotlando, kun la nomo Eduardo la 1-a. Sed pli malfrue Davido reakiris la skotan tronon. Denove venkita de Eduardo la 3-a en 1346 en la Batalo de Neville's Cross, Davido ests malliberigita en Anglujo ĝis 1357. Dum tiu tempo Skotlando restis sub la regentado de lia nevo Roberto Stuarto. Davido estis edzo de , fratino de Eduardo la 3-a, sed ili ne havis gefilojn. Li denove geedziĝis (1364) kun Margareta Drummond, ankaŭ sen gefiloj. Pro tiu kialo, je lia morto proklamiĝis heredanto lia nevo Roberto Stuarto, per kio ekiĝis la regado de la dinastio de Stuartoj. (eo)
- David II (5 March 1324 – 22 February 1371) was King of Scots from 1329 until his death in 1371. Upon the death of his father, Robert the Bruce, David succeeded to the throne at the age of five, and was crowned at Scone in November 1331, becoming the first Scottish monarch to be anointed at their coronation. During his childhood Scotland was governed by a series of guardians, and Edward III of England sought to take advantage of David's minority by supporting an invasion of Scotland by Edward Balliol, beginning the Second War of Scottish Independence. Following the English victory at the Battle of Halidon Hill in 1333, David, his queen and the rump of his government were evacuated to France, where he remained in exile until it was safe for him to return to Scotland in 1341. In 1346, David invaded England in support of France during the Hundred Years' War. His army was defeated at the Battle of Neville's Cross and he was captured and held as a prisoner in England for eleven years, while his nephew, Robert the Steward, governed Scotland. In 1357 the Treaty of Berwick brought the Second War of Independence to an end, the Scots agreed to pay a ransom of 100,000 merks, and David II was allowed to return home. Heavy taxation was needed to provide funds for the ransom, which was to be paid in instalments, and David alienated his subjects by using the money for his own purposes. By 1363 it was found impossible to raise the remaining ransom, and David sought its cancellation by offering to bequeath the succession to the Scottish throne to Edward III or one of his sons. In 1364, the Parliament of Scotland rejected David's proposal to make Lionel, Duke of Clarence, the next king. Despising his nephew, David sought to prevent him succeeding to his throne by marrying his mistress, Margaret Drummond, and producing an alternative heir. When his second wife failed to do so, David unsuccessfully attempted to divorce her. Although David II spent long periods in exile or captivity, he managed to ensure the survival of his kingdom, reformed the machinery of government, and left the Scottish monarchy in a strong position. The last male of the House of Bruce, David died, childless, in 1371 after a reign of 41 years, and was succeeded by his nephew, Robert II. (en)
- David II. (* 5. März 1324 in Dunfermline, Fife; † 22. Februar 1371 im Edinburgh Castle) war von 1329 bis zu seinem Tod König von Schottland. Er war der Sohn von Robert I. (Robert the Bruce) und dessen zweiter Ehefrau Elizabeth de Burgh. (de)
- David II (5 de marzo de 1324 - 22 de febrero de 1371). Rey de Escocia (1329 - 1371). Hijo de Roberto I y de su segunda esposa, Isabel de Burgh. (es)
- Dabid II.a Eskoziakoa edo Dabid the Bruce (Eskoziako gaeleraz: Dàibhidh Bruis), (Dunfermlineko jauregia, Eskozia, 1325eko ekainaren 7a - Edinburgheko gaztelua, Eskozia, 1371ko otsailaren 22a) Eskoziako Erresumako errege bat izan zen. (eu)
- David II (Dunfermline, 5 mars 1324 – Édimbourg, 22 février 1371) est roi des Écossais de 1329 à sa mort. Il est le fils du roi Robert Ier et de sa deuxième épouse, Élisabeth de Burgh, fille de Richard Og de Burgh, 2e comte d'Ulster. (fr)
- Rugadh Dáibhí II, Rí na nAlbanach sa Mháirt, 1324. Cé go raibh an rí mór Roibeard Brús beagnach 50 bliana d'aois, agus a bhean timpeall cúig bliana déag ar fhichead, bhí oighre fireann aige anois ar deireadh thiar thall, rud a gheallfaí sonas agus seasmhacht don tír agus do sliocht na mBrúsach.[fíoras?] (ga)
- David II (: Daibhidh a Briuis, Gaelik Modern: Dàibhidh Bruis; : Dauid de Brus, : Dauid Brus; 5 Maret 1324 – 22 Februari 1371) adalah dari 1329 sampai ia meninggal, dan anggota laki-laki terakhir dari Wangsa Bruce. Meskipun David menjalani periode panjang dalam pengasingan atau pembuangan, ia memantau upaya Inggris untuk menganeksasi kerajaannya, dan meninggalkan monarki tersebut dalam posisi yang kuat. (in)
- デイヴィッド2世（David II, 1324年3月5日 - 1371年2月22日）は、スコットランド王（在位：1329年 - 1371年）。ロバート1世の子。エドワード・ベイリャルと王位を争った。 (ja)
- 데이비드 2세 브루스(중세 아일랜드어: Daibhidh a Briuis, 아일랜드어: Dàibhidh Bruis, : Dauid de Brus, 스코트어: Dauid Brus, 1324년 3월 5일 - 1371년 2월 22일)는 스코틀랜드 왕국의 왕(재위: 1329년 ~ 1371년)이며, 브루스가의 마지막 남자 계승자이다. 데이비드 2세를 끝으로 브루스가는 단절되고 데이비드의 조카 스튜어트가 출신의 로버트 스튜어트가 즉위하게 된다. 로버트 1세의 유일하게 장성한 아들로서 재위기간 대부분을 프랑스에 망명하거나 잉글랜드에 포로로 잡혀 있었지만 잉글랜드가 스코틀랜드를 합병하려 하는 시도를 막아내었고 왕권을 다졌다. (ko)
- David II (Dunfermline, 5 maart 1324 - Edinburgh, 22 februari 1371) was koning van Schotland van 1329 tot zijn dood. Hij werd in het paleis van Dunfermline geboren als de zoon van Robert the Bruce en Elizabeth de Burgh. Hij trouwde in 1328 op vierjarige leeftijd met Johanna Plantagenet, dochter van Eduard II van Engeland, zoals bepaald in het Verdrag van Northampton. Toen zijn vader het jaar erop stierf werd David koning onder regentschap van . In 1331 werd hij, als 7-jarige, te Scone gekroond. In juli 1333 werd het Schotse leger bij Halidon Hill verslagen door Edward Balliol, een troonpretendent die werd gesteund door de nieuwe Engelse koning Eduard III. David en zijn vrouw moesten halsoverkop naar Frankrijk vluchten, waar ze hartelijk werden ontvangen. In 1341 werd Edward Balliol weer verdreven en kon de koning terugkeren naar Schotland. In 1346 viel David Engeland binnen om het bondgenootschap met Frankrijk, de zogenaamde Auld Alliance, na te leven. Zijn leger werd echter verslagen in de Slag bij Neville's Cross en de koning werd gevangengenomen. De gevangenschap was allerminst aangenaam en de Schotten stelden alles in het werk om het losgeld van 100.000 marken voor hun koning te vergaren. Nadat David Edward als zijn leenheer had erkend, keerde hij per direct terug naar Schotland. Hij kon echter het losgeld niet betalen en startte onderhandelingen met Edward over zijn troonopvolging. Hij wilde Edward of een van diens zonen tot opvolger maken, maar voorstellen om dit te bewerkstelligen werden door de Schotten van de hand gewezen. De kinderloze David stierf in 1371 in Edinburgh en werd opgevolgd door zijn neef Robert uit het huis Stuart. (nl)
- Davide II di Scozia (Dunfermline Palace, 5 marzo 1324 – Castello di Edimburgo, 22 febbraio 1371) è stato re di Scozia dal 1329 al 1371. (it)
- Dawid II (ur. 5 marca 1324, zm. 22 lutego 1371) – król Szkocji 1329–1371. Urodził się w Dunfermline Palace, w hrabstwie Fife jako syn króla Roberta I i jego drugiej żony – Elżbiety de Burgh (zm. ok. 1327). Dawid został królem Szkocji po śmierci swojego ojca, 7 lipca 1329. Został koronowany w opactwie Scone 24 listopada 1331. W okresie małoletniości Dawida władzę na krótko przejął Edward Balliol (syn dawnego króla Jana Balliola), jednak Dawid zachował autorytet, mimo 11 lat spędzonych w niewoli w Anglii (1346–1357). W związku z Układem z Northampton, 17 lipca 1328 roku, poślubił Joannę z Tower (zm. 1362) – córkę króla Anglii Edwarda II i Izabeli Francuskiej (córki Filipa IV Pięknego). Para nie miała dzieci. Owdowiały Dawid 20 lutego 1364, w Fife poślubił swoją kochankę – Małgorzatę Drummond. To małżeństwo trwało 5 lat, ale para też nie doczekała się potomstwa. Rozwiedli się 20 marca 1369. Podobno pod koniec życia chciał poślubić inną swoją kochankę – Agnieszkę Dunbar, córkę hrabiego Moray, ale zmarł zanim ceremonia się odbyła. Z żadną ze swoich dwóch żon ani licznych kochanek nie miał potomstwa, tron odziedziczył więc jego siostrzeniec – Robert II, który został założycielem nowej szkockiej dynastii – Stuartów. (pl)
- Дави́д II (гэльск. Dàibhidh II; 5 марта 1324 — 22 февраля 1371) — король Шотландии с 7 июня 1329 по 12 августа 1332, с 16 декабря 1332 по март 1333 и с 1336 по 22 февраля 1371 года из династии Брюсов, сын Роберта Брюса от его второй жены Елизаветы де Бург. Вёл долгую войну с Англией, в ходе которой потерял престол и попал в плен, но позже заключил мир, признав себя вассалом английского короля. Детей не оставил, так что после его смерти корона перешла к Стюартам. (ru)
- Uppslagsordet David Bruce omdirigerar hit. För den skotske mikrobioligen, se David Bruce (mikrobiolog). David II av Skottland eller David II Bruce, född 5 mars 1324, död 22 februari 1371, var kung av Skottland från den 7 juni 1329 till den 22 februari 1371. Han var son till Robert I Bruce i hans andra äktenskap med Elizabeth, dotter till Richard de Burgh, 3:e earlen av Ulster. David efterträdde sin far 1329. Sedan Edward Balliol landstigit i Skottland 1332 med Englands stöd, och i 1333 besegrat David II flydde han till Frankrike 1334. 1341 återkom han till Skottland, varifrån engelsmännen blivit fördrivna, och återtog regeringen. 1346 började han med franskt stöd krig med England, men blev slagen och tillfångatagen i samma år. 1357 återvann han friheten. Hans återstående regering är utan viktiga tilldragelser. Vid hans död tillföll kronan enligt den gällande arvföljdsordningen Robert II, den förste skotske kungen av huset Stuart. Gift med 1) Joanna (död 1362; dotter till Edvard II av England; gift med 2) Margaret, skilsmässa 1370, död 1375; dotter till Sir Malcolm Drummond. (sv)
- Давид II (5 березня 1324 — 22 лютого 1371) — король Шотландії у 1329–1371 роках, останній король з династії Брюсів. (uk)
- David II (Dunfermline, 5 de março de 1324 – Edimburgo, 22 de fevereiro de 1371) foi o Rei da Escócia de 1329 até sua morte. Era filho de Roberto I e Isabel de Burgh, ascendendo ao trono com apenas cinco anos de idade. (pt)
- 大卫二世 （David II of Scotland）（1324年3月5日－1371年2月22日），是14世纪中叶苏格兰国王，也是布鲁斯王朝的第二代和末代君王。他幼年登基，一生波折，最后却由于没有子女，而让王权传到了外甥的斯图亚特家族。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- David II. (5. března 1324 – 22. února 1371) byl král Skotska (Alby) v od 7. června 1329 až do své smrti. Byl nejstarším a jediným žijícím synem skotského krále Roberta I. a jeho manželky Alžběty de Burgh. (cs)
- Ο Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας (David II of Scotland, 5 Μαρτίου 1324 - Εδιμβούργο, 22 Φεβρουαρίου 1371) ήταν βασιλιάς της Σκωτίας (1329 - 1371) ο τελευταίος απόγονος του Οίκου του Μπρους, πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του στην εξορία ή στη φυλακή χάρη των αντιδράσεων του απέναντι στους Άγγλους που επιχείρησαν να κυριεύσουν το βασίλειό του. Ήταν γιος και διάδοχος του Ροβέρτου Μπρους από τη δεύτερη σύζυγό του, Ελισάβετ του Μπουργκ, και η μητέρα του πέθανε όταν ήταν τριών ετών (1327). (el)
- David II. (* 5. März 1324 in Dunfermline, Fife; † 22. Februar 1371 im Edinburgh Castle) war von 1329 bis zu seinem Tod König von Schottland. Er war der Sohn von Robert I. (Robert the Bruce) und dessen zweiter Ehefrau Elizabeth de Burgh. (de)
- David II (5 de marzo de 1324 - 22 de febrero de 1371). Rey de Escocia (1329 - 1371). Hijo de Roberto I y de su segunda esposa, Isabel de Burgh. (es)
- Dabid II.a Eskoziakoa edo Dabid the Bruce (Eskoziako gaeleraz: Dàibhidh Bruis), (Dunfermlineko jauregia, Eskozia, 1325eko ekainaren 7a - Edinburgheko gaztelua, Eskozia, 1371ko otsailaren 22a) Eskoziako Erresumako errege bat izan zen. (eu)
- David II (Dunfermline, 5 mars 1324 – Édimbourg, 22 février 1371) est roi des Écossais de 1329 à sa mort. Il est le fils du roi Robert Ier et de sa deuxième épouse, Élisabeth de Burgh, fille de Richard Og de Burgh, 2e comte d'Ulster. (fr)
- Rugadh Dáibhí II, Rí na nAlbanach sa Mháirt, 1324. Cé go raibh an rí mór Roibeard Brús beagnach 50 bliana d'aois, agus a bhean timpeall cúig bliana déag ar fhichead, bhí oighre fireann aige anois ar deireadh thiar thall, rud a gheallfaí sonas agus seasmhacht don tír agus do sliocht na mBrúsach.[fíoras?] (ga)
- David II (: Daibhidh a Briuis, Gaelik Modern: Dàibhidh Bruis; : Dauid de Brus, : Dauid Brus; 5 Maret 1324 – 22 Februari 1371) adalah dari 1329 sampai ia meninggal, dan anggota laki-laki terakhir dari Wangsa Bruce. Meskipun David menjalani periode panjang dalam pengasingan atau pembuangan, ia memantau upaya Inggris untuk menganeksasi kerajaannya, dan meninggalkan monarki tersebut dalam posisi yang kuat. (in)
- デイヴィッド2世（David II, 1324年3月5日 - 1371年2月22日）は、スコットランド王（在位：1329年 - 1371年）。ロバート1世の子。エドワード・ベイリャルと王位を争った。 (ja)
- 데이비드 2세 브루스(중세 아일랜드어: Daibhidh a Briuis, 아일랜드어: Dàibhidh Bruis, : Dauid de Brus, 스코트어: Dauid Brus, 1324년 3월 5일 - 1371년 2월 22일)는 스코틀랜드 왕국의 왕(재위: 1329년 ~ 1371년)이며, 브루스가의 마지막 남자 계승자이다. 데이비드 2세를 끝으로 브루스가는 단절되고 데이비드의 조카 스튜어트가 출신의 로버트 스튜어트가 즉위하게 된다. 로버트 1세의 유일하게 장성한 아들로서 재위기간 대부분을 프랑스에 망명하거나 잉글랜드에 포로로 잡혀 있었지만 잉글랜드가 스코틀랜드를 합병하려 하는 시도를 막아내었고 왕권을 다졌다. (ko)
- Davide II di Scozia (Dunfermline Palace, 5 marzo 1324 – Castello di Edimburgo, 22 febbraio 1371) è stato re di Scozia dal 1329 al 1371. (it)
- Дави́д II (гэльск. Dàibhidh II; 5 марта 1324 — 22 февраля 1371) — король Шотландии с 7 июня 1329 по 12 августа 1332, с 16 декабря 1332 по март 1333 и с 1336 по 22 февраля 1371 года из династии Брюсов, сын Роберта Брюса от его второй жены Елизаветы де Бург. Вёл долгую войну с Англией, в ходе которой потерял престол и попал в плен, но позже заключил мир, признав себя вассалом английского короля. Детей не оставил, так что после его смерти корона перешла к Стюартам. (ru)
- Давид II (5 березня 1324 — 22 лютого 1371) — король Шотландії у 1329–1371 роках, останній король з династії Брюсів. (uk)
- David II (Dunfermline, 5 de março de 1324 – Edimburgo, 22 de fevereiro de 1371) foi o Rei da Escócia de 1329 até sua morte. Era filho de Roberto I e Isabel de Burgh, ascendendo ao trono com apenas cinco anos de idade. (pt)
- 大卫二世 （David II of Scotland）（1324年3月5日－1371年2月22日），是14世纪中叶苏格兰国王，也是布鲁斯王朝的第二代和末代君王。他幼年登基，一生波折，最后却由于没有子女，而让王权传到了外甥的斯图亚特家族。 (zh)
- ديفيد الثاني (5 مارس 1324 - 22 فبراير 1371) ملك اسكتلندا من 7 يونيو 1329 وحتى وفاته. كان ديفيد الابن الوحيد للملك روبرت الأول ملك اسكتلندا. ووفقًا لمعاهدة نورثهامبتون، تزوج ديفيد في 17 يوليو 1328 من جوان ابنة إدوارد الثاني وإيزابيلا من فرنسا. أصبح ديفيد ملك اسكتلندا عند وفاة والده في 7 يونيو 1329. توفي ديفيد الثاني فجأة في 22 فبراير 1371، وخلفه ابن أخيه روبرت الثاني. (ar)
- David II d'Escòcia (5 de març, 1324 – 22 de febrer, 1371) fou rei d'Escòcia, fill del rei Robert the Bruce i de la seva segona esposa, Elisabet de Burgh (m. 1327). Va néixer al palau de Dunfermline, Fife. A la mort del seu pare fou coronat rei a Scone. (ca)
- Davido la 2-a (1324 - 1371) estis reĝo de Skotlando de 1329 ĝis 1371. Li estis la filo de Roberto la 1-a (Robert the Bruce) kaj lia dua edzino, . Malgraŭ la traktato kun Anglujo de 1328, lia regno estis invadita de Eduardo la 3-a de Anglio kaj Davido devis ekziliĝi al Francio post la malvenko en julio 1333. La lukto kontraŭ la angloj restis sub la gvido de la juna nevo de Davido, Roberto Stuarto. Eduardo la 3-a helpis sian favoraton , filo de Johano de Balliol, fariĝi (kontraŭ-)reĝo de Skotlando, kun la nomo Eduardo la 1-a. Sed pli malfrue Davido reakiris la skotan tronon. (eo)
- David II (5 March 1324 – 22 February 1371) was King of Scots from 1329 until his death in 1371. Upon the death of his father, Robert the Bruce, David succeeded to the throne at the age of five, and was crowned at Scone in November 1331, becoming the first Scottish monarch to be anointed at their coronation. During his childhood Scotland was governed by a series of guardians, and Edward III of England sought to take advantage of David's minority by supporting an invasion of Scotland by Edward Balliol, beginning the Second War of Scottish Independence. Following the English victory at the Battle of Halidon Hill in 1333, David, his queen and the rump of his government were evacuated to France, where he remained in exile until it was safe for him to return to Scotland in 1341. (en)
- David II (Dunfermline, 5 maart 1324 - Edinburgh, 22 februari 1371) was koning van Schotland van 1329 tot zijn dood. Hij werd in het paleis van Dunfermline geboren als de zoon van Robert the Bruce en Elizabeth de Burgh. Hij trouwde in 1328 op vierjarige leeftijd met Johanna Plantagenet, dochter van Eduard II van Engeland, zoals bepaald in het Verdrag van Northampton. Toen zijn vader het jaar erop stierf werd David koning onder regentschap van . In 1331 werd hij, als 7-jarige, te Scone gekroond. (nl)
- Dawid II (ur. 5 marca 1324, zm. 22 lutego 1371) – król Szkocji 1329–1371. Urodził się w Dunfermline Palace, w hrabstwie Fife jako syn króla Roberta I i jego drugiej żony – Elżbiety de Burgh (zm. ok. 1327). (pl)
- Uppslagsordet David Bruce omdirigerar hit. För den skotske mikrobioligen, se David Bruce (mikrobiolog). David II av Skottland eller David II Bruce, född 5 mars 1324, död 22 februari 1371, var kung av Skottland från den 7 juni 1329 till den 22 februari 1371. Han var son till Robert I Bruce i hans andra äktenskap med Elizabeth, dotter till Richard de Burgh, 3:e earlen av Ulster. Hans återstående regering är utan viktiga tilldragelser. Vid hans död tillföll kronan enligt den gällande arvföljdsordningen Robert II, den förste skotske kungen av huset Stuart. (sv)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}