| dbo:abstract
|
- Cenobitství je formou křesťanského asketismu, kterou charakterizuje život ve společenství. Existovala zároveň s poustevnictvím jako formou zaměřenou na samostatný život v odloučení. První známé cenobitské společenství založil Pachomios v roce 318. Svatý Benedikt z Nursie definuje cenobity jako ty, kdo „žijí v klášteře, podrobeni řeholi a představenému (abbas)“. Zjednodušeně řečeno jde o formu organizovaného soužití mnišského společenství. (cs)
- El cenobitisme es refereix al moviment paleocristià dels monjos cenobites que van triar viure en comunitat monestirs o abadies, en contrast amb els anacoretes, també dits eremites, que viuen en ermites, en plena solitud. Aquest moviment s'assegurava de posar un ordre a la vida en comú dels monjos, quant a l'administració dels béns i dels productes, així com la formació en la fe, la disciplina i els interessos filosòfics del cristianisme naixent. Es realitzaven activitats de meditació i recolliment, pròpies de les comunitats religioses. Les paraules cenobita i cenobític deriven del llatí coenobium, i aquest del grec κοινός (koinós, 'comú') i βίος (bíos, vida), que significa vida comunitària. L'adjectiu grec és κοινοβιακόν (koinobiakón). Un grup de monjos vivint en comunitat s'anomena cenobi, en llatí cenobium (monestir). S'accepta generalment que la versió organitzada del monacat cenobític cristià començà a Egipte durant el segle iv. Els monjos cristians als segles anteriors eren usualment eremites, sobretot a l'Orient Mitjà. Això fou el més comú fins al declivi de la cristiandat a Síria a la darreria de l'Edat Mitjana. Tanmateix, aquesta forma de vida en solitari no satisfeia tots i la soledat i les dificultats, si no s'estava espiritualment preparat, podia portar a problemes mentals. Per aquesta raó començaren a crear-se comunitats monàstiques organitzades perquè els monjos poguessin tenir suport en llur lluita espiritual. mentre que els monjos eremites tenien un element de socialització en trobar-se un cop a la setmana per orar conjuntament, els cenobites s'agrupaven per resar conjuntament de forma més regular. Fins que Benet de Núrsia entre 534 i 550 va organitzar hi havia una trentena de regles escrites entre els segles iv i vi de les quals la Regula Magistri (segle vi) és la més extensa i que s'assembla molt a la de Benet. Els cenobites també socialitzaven més perquè els monestirs on vivien estaven localitzats sovint en un poble habitat o a prop. Per exemple, la versió de la vida de Sant Pacomi en dialecte bohaíric de la llengua copta assenyala que els monjos del monestir de Tabennisi construïren una església per als habitants de la vila propera, àdhuc «abans que en construïssin una per a ells mateixos». Això significa que els cenobites estaven en contacte amb altra gent mentre que els eremites no eren gaire sociables. (ca)
- Koinobitentum bezeichnete ein Mönchsleben, in dem die besitzlosen Mönche „gemeinsam unter einem Dach lebten“ (von altgriechisch κοινός βίος koinós bíos „gemeinsames/gemeinschaftliches Leben“) und durch eine Mauer von der Außenwelt getrennt waren. Die Leitung übernahm ein Archimandrit oder Abt, der ein oder mehrere Gemeinschaftshäuser betreute. (de)
- Cenobito estas kristana monaĥo, kiu vivas ne izole, sen en komunumo kun aliaj monaĥoj, kutime en monaĥejo. La vorto deriviĝas de la greka κοινός (kojnos = komuna) kaj βιός (bios = vivo). Kiel fondinton de cenobita monaĥeco oni konsideras Paĥomion, kiu vivis en la unua duono de la 4-a jarcento. La esprimo kontrastas al ermito kaj anakoreto. (eo)
- Cenobitic (or coenobitic) monasticism is a monastic tradition that stresses community life. Often in the West the community belongs to a religious order, and the life of the cenobitic monk is regulated by a religious rule, a collection of precepts. The older style of monasticism, to live as a hermit, is called eremitic. A third form of monasticism, found primarily in Eastern Christianity, is the skete. The English words "cenobite" and "cenobitic" are derived, via Latin, from the Greek words koinos (κοινός), "common", and bios (βίος), "life". The adjective can also be cenobiac (κοινοβιακός, koinobiakos) orcœnobitic (obsolete). A group of monks living in community is often referred to as a cenobium. Cenobitic monasticism appears in several religious traditions, though most commonly in Buddhism and Christianity. (en)
- El movimiento cenobítico es una tradición monástica iniciada desde los tiempos más remotos del cristianismo, que enfatiza la vida en común.Se caracterizaba por el comunitarismo monacal, que preservaba el aislamiento de los monjes del común de la sociedad.En Occidente, cada comunidad pertenecía a alguna orden religiosa, y la vida del monje cenobítico estaba regulada por una regla (una colección de preceptos). El movimiento cenobítico se aseguraba de poner un orden a la vida en común de los monjes, en lo que respecta a la administración de los bienes y productos, así como la formación en la fe, la disciplina y los intereses filosóficos del cristianismo naciente. Se realizaban actividades de meditación y recogimiento, propias de las comunidades religiosas tanto de monjes como las de monjas y así se mantienen hasta la actualidad. (es)
- Mugimendu zenobitikoa Erdi Aroan hasitako tradizio monastiko bat da, elkarbizitza aldarrikatzen duena. Monasterioko elkarkidetza zen bere ezaugarri nagusia, fraideen gainontzeko pertsonekiko isolamendua mantentzen zuena. Mendebaldean, elkarte bakoitza batekoa zen, eta fraide zenobita baten bizitza arau batek erregulatzen zuen (pretzeptu bilduma bat). Mugimendu zenobitikoa, fraideen elkarbizitzari ordena jartzeaz arduratzen zen, ondasun eta produktuen administrazioari dagokionez, baita jaiotzen ari zen kristautasunaren interes filosofiko, diziplina eta fedean prestatzeaz ere. Meditazio eta biltzeak egiten ziren, elkarte erlijioso guztiek egiten zuten lez. (eu)
- Aux premiers temps du christianisme, le cénobitisme était une forme de vie monastique en communauté, propre aux cénobites, par opposition aux ermites et anachorètes qui vivaient seuls une vie consacrée à la prière et à la contemplation. L'étymologie explique bien cette différence essentielle, à travers deux mots grecs : koinos qui signifie « en commun » et bios qui signifie « vie ». L'ermite copte éthiopien Pacôme le Grand, considérant le nombre de disciples qui, installés près de son ermitage, s'étaient placé sous sa direction spirituelle décida de leur donner quelques règles de vie commune. Ce texte est appelé 'Règle de saint Pacôme' et est considéré comme étant la première règle de la vie religieuse chrétienne cénobitique. Ainsi les premiers monastères chrétiens, tant masculins que féminins, sont nés en Haute-Égypte, à partir de 315. Jean Cassien importa cette organisation monastique (avec la règle de saint Pacôme) dans le sud de la France (Marseille, Lérins) dont l'évangélisation commençait à peine (vers 400). Dans les premiers essais de vie cénobitique, les moines s'en remettaient à l'autorité d'un patriarche, d'un ancien, souvent appelé abba (père) ; par la suite, fut instituée l'élection d'un supérieur du monastère (l'abbé ou prieur), à qui les moines promettaient obéissance, condition indispensable pour un véritable progrès spirituel et une vie cénobitique harmonieuse. En Orient, saint Sabas le Sanctifié, au VIe siècle, fit nommer deux supérieurs, appelés archimandrites, comme responsables devant les autorités civile et religieuse de Jérusalem, l'un pour les laures (le premier fut Sabas lui-même), l'autre pour les « cenobia » (le premier fut Théodose « le cénobiarque »). (fr)
- Monastisisme senobitik (bahasa Inggris: cenobitic/coenobitic monasticism) merupakan suatu tradisi monastik yang menekankan kehidupan dalam komunitas. Di Barat, kerap kali komunitas tersebut termasuk dalam suatu tarekat atau ordo keagamaan dan kehidupan dari rahib senobitik diatur dalam suatu peraturan keagamaan, satu kumpulan aturan. Model monastisisme yang lebih tua, yang disebut eremitik, adalah menjalani kehidupan sebagai seorang petapa atau eremit. Satu bentuk monastisisme yang ketiga, yang utamanya ditemukan di Timur, adalah . Kata Inggris cenobite (senobit) dan cenobitic (senobitik) diturunkan melalui bahasa Latin dari kata Yunani koinos (κοινός), "bersama", dan bios (βίος), "hidup". Kata sifatnya bisa juga cenobiac (κοινοβιακός, koinobiakos). Satu kelompok rahib ataupun rubiah yang hidup dalam komunitas sering disebut sebagai suatu cenobium (senobium). Monastisisme senobitik terdapat dalam berbagai agama, kendati monastisme senobitik Buddhis dan Kristen adalah yang paling menonjol. (in)
- 공주 수도원(Cenobitic monastery)은 수도원의 한 종류로 공동체 생활을 강조하는 전통을 갖고 있다. 서방 기독교에서 발전된 것으로 종교적 질서를 세우기 위함으로, 공주 수도사들은 종교적 규칙을 따라야 하고, 율법의 모음집을 공유한다. 공주라는 말의 어원은 헬라어의 '코이노스'에서 온 것으로 공적인 삶을 의미한다. 이러한 전통은 불교와 기독교에 공히 존재한다. (ko)
- Cenobieten of kloosterlingen zijn monniken en monialen die in een georganiseerde gemeenschap leven. Dit in tegenstelling tot kluizenaars of heremieten, die veeleer in afzondering leven. De eerste christelijke monniken kwamen voor in Egypte en Palestina tegen het einde van de 3de eeuw. Deze mensen leidden een kluizenaarsbestaan in de woestijn.In de 4de eeuw ontstond er een vorm van kloosterleven. De betrokken monniken gingen gezamenlijk in een georganiseerde gemeenschap, een klooster, leven. De grondlegger van dit systeem was Pachomius. Zijn klooster bestond uit een gemeenschap van honderden monniken en nonnen.Het kloosterleven werd gekenmerkt door de dagelijkse gebedsdiensten en de gemeenschappelijke maaltijden. Er werd strikte gehoorzaamheid geëist tegenover de overste. Ook werd verwacht dat de monniken arbeid verrichtten. Deze arbeid bestond uit het maken van linnengoed en het weven van matten en manden met het riet dat aan de oever van de Nijl groeide. De kloosterregels legden vast aan welke voorwaarden het leven van de monniken moest voldoen. (nl)
- Il cenobitismo (dal latino coenobium, a sua volta dal greco κοινός, "comune", e βίος, "vita") è una forma comunitaria di monachesimo, praticata in monasteri (cenobi), sotto la guida di un'autorità spirituale, secondo una disciplina fissata da una regola. I cenobiti sono monaci cristiani le cui prime comunità risalgono al IV secolo e si differenziano dagli eremiti in quanto praticano una vita comunitaria anziché solitaria. Fondatore del cenobitismo è considerato San Pacomio, monaco egiziano vissuto a cavallo fra III e IV secolo. Il cenobitismo, nato in Egitto dalle radici dell'eremitismo ascetico dei santi del deserto sull'esempio di Sant'Antonio abate, dalla Tebaide si propagò in Palestina, in Siria, in Asia Minore e a Costantinopoli. In Occidente si diffuse per opera sia di san Girolamo, sia di Martino di Tours, sia di Cesario d'Arles, sia di Benedetto da Norcia, sia di Colombano di Bobbio. (it)
- Кино́вия, или Ценобий (др.-греч. κοινό-βιος — совместная жизнь, общежитие) — христианская монашеская коммуна, монастырь общежитского устава, одна из двух (наряду с отшельничеством) форм организации монашества на начальном историческом этапе. Всё необходимое — еду, одежду, обувь и прочее — монахи киновии получают от монастыря. Труд монахов киновии безвозмезден, результаты труда полностью принадлежат монастырю. Все монахи киновии (вплоть до настоятеля) не имеют права собственности и личного имущества, а, следовательно, прав дарения, наследования и так далее. Настоятель киновии называется киновиа́рх (др.-греч. κοινοβιάρχης). Первая киновия была основана Пахомием в Тавенисси, или Тавенне (лат. Tabenna, Tabennae, Tabennisi; Южный Египет) в 318 году. Первый русский монастырь общежитийного устава создал Феодосий Печерский. Павел Флоренский видел в киновии воплощение коммунистического идеала, то есть «общежития как совместного жития в полной любви, единомыслии и экономическом единстве», который в Россию был привнесён Сергием Радонежским. (ru)
- Um cenobita (do grego, κοινόβιο, de κοινός, transl. koinós, "comum", mais βίος, transl. bios, "vida": 'que vive em comunidade', pelo latim tardio coenobĭum,ĭi 'convento, mosteiro' e, daí, cenobīta,ae) é um monge que vive em comunidades retiradas, geralmente com os mesmos interesses ou princípios. Um grupo de cenobitas forma o que se conhece por cenóbio. O monasticismo cenobítico existe em diversas religiões, do Budismo ao Cristianismo, e tem sido a forma mais proeminente de vida monástica no mundo. Foi uma das formas que do monasticismo praticado nos primeiros tempos do cristianismo. O cenobitismo cristão caracteriza-se pela vida em comunidade, com divisão do tempo de trabalho, oração e liturgia. Entre os padres cenobitas estava Basílio de Cesareia (ca. 330-379), que considerava o cenobitismo como um retorno à comunidade cristã originária.O cenobitismo difere do monasticismo eremítico justamente pela vida em comunidade, pois o eremita afasta-se do contato com o mundo para assim melhor buscar a Deus. Normalmente os cenobitas pertencem a uma ordem religiosa, vivendo de acordo com uma regra, ou seja, uma coleção de preceitos, tais como a Regra de São Bento. (pt)
- En cenobit (från grekiskans koinos gemensam, och bios, liv, alltså "levande i gemenskap"), är en munk som lever gemensamt med andra munkar. Motsatsen, en munk som lever eremitiskt (avskilt från andra munkar), kallas istället anakoret. Redan den helige Antonius hade uppmuntrat eremiter att förena sig och inrätta celler i varandras närhet, men det första klostret (coenobium) grundades först runt 300-talet av Antoninius lärjunge Pachomios. I boken Utopia av Thomas More beskrivs det ideala livet på ett sätt som påminner en hel del om livet i ett cenobitiskt kloster. (sv)
- Cenobityzm (z stgr. κοινόβιον koinobion – „życie we wspólnocie”) – formuła życia zakonnego we wspólnocie, w przeciwieństwie do anachoretyzmu czy eremityzmu. Zakonnika prowadzącego takie życie określa się mianem cenobity. Za inicjatorów życia cenobitycznego uważani są egipscy mnisi – przede wszystkim św. Pachomiusz oraz św. Szenute z Atripe. Część badaczy uważa jednak, że taka postać życia monastycznego istniała już wcześniej, a Pachomiusz nadał jej tylko określoną formę, co polegało przede wszystkim na stworzeniu reguły kierującej życiem wspólnoty. Mnisi zobowiązani byli do posłuszeństwa wobec przełożonych, wspólnego odmawiania modlitw i uczestniczenia w Eucharystii oraz wykonywania określonej pracy na rzecz wspólnoty. W odróżnieniu od anachoretów, cenobici mieszkali razem i spożywali posiłki we wspólnym refektarzu. Na regule Pachomiusza wzorowana była reguła opracowana przez św. Benedykta z Nursji, dzięki czemu cenobityczny model życia został zaszczepiony na teren Europy. (pl)
- Кіновія (від грец. κοινή — загальний і грец. βιός — життя) — назва монастирів, у яких братія не тільки їжу, але й одяг і т. п. отримують від монастиря, за розпорядженням настоятеля, а зі свого боку, всю свою працю і її результати надають обов'язково на загальну потребу монастиря. Не тільки монахи, але й настоятелі таких монастирів не можуть мати жодних прав особистої власності, їх майно не може передаватися ними у спадок, також не може добровільно роздаватися. Настоятелі у таких монастирях обираються братією монастиря і лише затверджуються на посаді синодом, за поданням єпархіального архієрея. Перші кіновії були засновані Пахомієм Великим у Південному Єгипті. Кіновії виникали у різних конфесіях, проте особливого значення вони набули у християнстві та буддизмі. Нині найяскравішими прикладами класичних кіновій залишаються монастирі Тибету та Святого Афону. На теренах України перша кіновія була заснована Феодосієм Печерським — Києво-Печерська лавра. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Cenobitství je formou křesťanského asketismu, kterou charakterizuje život ve společenství. Existovala zároveň s poustevnictvím jako formou zaměřenou na samostatný život v odloučení. První známé cenobitské společenství založil Pachomios v roce 318. Svatý Benedikt z Nursie definuje cenobity jako ty, kdo „žijí v klášteře, podrobeni řeholi a představenému (abbas)“. Zjednodušeně řečeno jde o formu organizovaného soužití mnišského společenství. (cs)
- Koinobitentum bezeichnete ein Mönchsleben, in dem die besitzlosen Mönche „gemeinsam unter einem Dach lebten“ (von altgriechisch κοινός βίος koinós bíos „gemeinsames/gemeinschaftliches Leben“) und durch eine Mauer von der Außenwelt getrennt waren. Die Leitung übernahm ein Archimandrit oder Abt, der ein oder mehrere Gemeinschaftshäuser betreute. (de)
- Cenobito estas kristana monaĥo, kiu vivas ne izole, sen en komunumo kun aliaj monaĥoj, kutime en monaĥejo. La vorto deriviĝas de la greka κοινός (kojnos = komuna) kaj βιός (bios = vivo). Kiel fondinton de cenobita monaĥeco oni konsideras Paĥomion, kiu vivis en la unua duono de la 4-a jarcento. La esprimo kontrastas al ermito kaj anakoreto. (eo)
- 공주 수도원(Cenobitic monastery)은 수도원의 한 종류로 공동체 생활을 강조하는 전통을 갖고 있다. 서방 기독교에서 발전된 것으로 종교적 질서를 세우기 위함으로, 공주 수도사들은 종교적 규칙을 따라야 하고, 율법의 모음집을 공유한다. 공주라는 말의 어원은 헬라어의 '코이노스'에서 온 것으로 공적인 삶을 의미한다. 이러한 전통은 불교와 기독교에 공히 존재한다. (ko)
- En cenobit (från grekiskans koinos gemensam, och bios, liv, alltså "levande i gemenskap"), är en munk som lever gemensamt med andra munkar. Motsatsen, en munk som lever eremitiskt (avskilt från andra munkar), kallas istället anakoret. Redan den helige Antonius hade uppmuntrat eremiter att förena sig och inrätta celler i varandras närhet, men det första klostret (coenobium) grundades först runt 300-talet av Antoninius lärjunge Pachomios. I boken Utopia av Thomas More beskrivs det ideala livet på ett sätt som påminner en hel del om livet i ett cenobitiskt kloster. (sv)
- El cenobitisme es refereix al moviment paleocristià dels monjos cenobites que van triar viure en comunitat monestirs o abadies, en contrast amb els anacoretes, també dits eremites, que viuen en ermites, en plena solitud. Aquest moviment s'assegurava de posar un ordre a la vida en comú dels monjos, quant a l'administració dels béns i dels productes, així com la formació en la fe, la disciplina i els interessos filosòfics del cristianisme naixent. Es realitzaven activitats de meditació i recolliment, pròpies de les comunitats religioses. (ca)
- Cenobitic (or coenobitic) monasticism is a monastic tradition that stresses community life. Often in the West the community belongs to a religious order, and the life of the cenobitic monk is regulated by a religious rule, a collection of precepts. The older style of monasticism, to live as a hermit, is called eremitic. A third form of monasticism, found primarily in Eastern Christianity, is the skete. (en)
- El movimiento cenobítico es una tradición monástica iniciada desde los tiempos más remotos del cristianismo, que enfatiza la vida en común.Se caracterizaba por el comunitarismo monacal, que preservaba el aislamiento de los monjes del común de la sociedad.En Occidente, cada comunidad pertenecía a alguna orden religiosa, y la vida del monje cenobítico estaba regulada por una regla (una colección de preceptos). (es)
- Mugimendu zenobitikoa Erdi Aroan hasitako tradizio monastiko bat da, elkarbizitza aldarrikatzen duena. Monasterioko elkarkidetza zen bere ezaugarri nagusia, fraideen gainontzeko pertsonekiko isolamendua mantentzen zuena. Mendebaldean, elkarte bakoitza batekoa zen, eta fraide zenobita baten bizitza arau batek erregulatzen zuen (pretzeptu bilduma bat). (eu)
- Aux premiers temps du christianisme, le cénobitisme était une forme de vie monastique en communauté, propre aux cénobites, par opposition aux ermites et anachorètes qui vivaient seuls une vie consacrée à la prière et à la contemplation. L'étymologie explique bien cette différence essentielle, à travers deux mots grecs : koinos qui signifie « en commun » et bios qui signifie « vie ». (fr)
- Monastisisme senobitik (bahasa Inggris: cenobitic/coenobitic monasticism) merupakan suatu tradisi monastik yang menekankan kehidupan dalam komunitas. Di Barat, kerap kali komunitas tersebut termasuk dalam suatu tarekat atau ordo keagamaan dan kehidupan dari rahib senobitik diatur dalam suatu peraturan keagamaan, satu kumpulan aturan. Model monastisisme yang lebih tua, yang disebut eremitik, adalah menjalani kehidupan sebagai seorang petapa atau eremit. Satu bentuk monastisisme yang ketiga, yang utamanya ditemukan di Timur, adalah . (in)
- Il cenobitismo (dal latino coenobium, a sua volta dal greco κοινός, "comune", e βίος, "vita") è una forma comunitaria di monachesimo, praticata in monasteri (cenobi), sotto la guida di un'autorità spirituale, secondo una disciplina fissata da una regola. I cenobiti sono monaci cristiani le cui prime comunità risalgono al IV secolo e si differenziano dagli eremiti in quanto praticano una vita comunitaria anziché solitaria. Fondatore del cenobitismo è considerato San Pacomio, monaco egiziano vissuto a cavallo fra III e IV secolo. (it)
- Cenobieten of kloosterlingen zijn monniken en monialen die in een georganiseerde gemeenschap leven. Dit in tegenstelling tot kluizenaars of heremieten, die veeleer in afzondering leven. De eerste christelijke monniken kwamen voor in Egypte en Palestina tegen het einde van de 3de eeuw. Deze mensen leidden een kluizenaarsbestaan in de woestijn.In de 4de eeuw ontstond er een vorm van kloosterleven. De betrokken monniken gingen gezamenlijk in een georganiseerde gemeenschap, een klooster, leven. (nl)
- Cenobityzm (z stgr. κοινόβιον koinobion – „życie we wspólnocie”) – formuła życia zakonnego we wspólnocie, w przeciwieństwie do anachoretyzmu czy eremityzmu. Zakonnika prowadzącego takie życie określa się mianem cenobity. Na regule Pachomiusza wzorowana była reguła opracowana przez św. Benedykta z Nursji, dzięki czemu cenobityczny model życia został zaszczepiony na teren Europy. (pl)
- Um cenobita (do grego, κοινόβιο, de κοινός, transl. koinós, "comum", mais βίος, transl. bios, "vida": 'que vive em comunidade', pelo latim tardio coenobĭum,ĭi 'convento, mosteiro' e, daí, cenobīta,ae) é um monge que vive em comunidades retiradas, geralmente com os mesmos interesses ou princípios. Um grupo de cenobitas forma o que se conhece por cenóbio. O monasticismo cenobítico existe em diversas religiões, do Budismo ao Cristianismo, e tem sido a forma mais proeminente de vida monástica no mundo. (pt)
- Кино́вия, или Ценобий (др.-греч. κοινό-βιος — совместная жизнь, общежитие) — христианская монашеская коммуна, монастырь общежитского устава, одна из двух (наряду с отшельничеством) форм организации монашества на начальном историческом этапе. Первая киновия была основана Пахомием в Тавенисси, или Тавенне (лат. Tabenna, Tabennae, Tabennisi; Южный Египет) в 318 году. Первый русский монастырь общежитийного устава создал Феодосий Печерский. (ru)
- Кіновія (від грец. κοινή — загальний і грец. βιός — життя) — назва монастирів, у яких братія не тільки їжу, але й одяг і т. п. отримують від монастиря, за розпорядженням настоятеля, а зі свого боку, всю свою працю і її результати надають обов'язково на загальну потребу монастиря. Не тільки монахи, але й настоятелі таких монастирів не можуть мати жодних прав особистої власності, їх майно не може передаватися ними у спадок, також не може добровільно роздаватися. Настоятелі у таких монастирях обираються братією монастиря і лише затверджуються на посаді синодом, за поданням єпархіального архієрея. (uk)
|
