| dbo:abstract
|
- شبه الجملة هي اسم الفاعل واسم المفعول والصفة المشبهة واسم التفضيل والمصدر، فإنّ هذه الأشياء مع فاعلها ليست بــجملة، بل مشابهة لها لتضمنها النسبة، وكذا كلّ ما فيه معنى الفعل نحو حسبك في قولنا: حسبك زيد رجلا، ونحو يا لزيد في قولك: يا لزيد فارسا. ولا يبعد أن يجعل المنسوب أيضا من شبه الــجملة لأنّ حكمه حكم الصفة المشبّهة. وقيل هي الجار والمجرور أو الظرف والمضاف إليه وسُميت شبه الجملة بسبب تعلقها بمفهوم الفعل والجملة، ولا يكتمل معناهما إلا بهذا التعلق. وشبه الجملة تتعلق بالفعل في الجملة الفعلية، وقد يكون الجار والمجرور مفعولاً به أو مفعولاً لأجله، بينما الظرف يصير مفعولاً فيه. وتظهر شبه الجملة في الجملة الاسمية كذلك، فتقع في محل رفع خبر. (ar)
- L'adjunt és un tipus de modificador o complement sintàctic no exigit per la paraula, usualment un verb, en oposició als arguments o autèntics complements. Per exemple, "dir" exigeix un complement directe que indiqui allò que es diu, però el complement circumstancial que indiqui on i quan es diu és optatiu, aporta informació suplementària, i per tant es considera un adjunt. Els adjunts es classifiquen segons el seu contingut lèxic, i per tant pot haver-hi adjunts de mode, de temps, de lloc... (ca)
- In linguistics, an adjunct is an optional, or structurally dispensable, part of a sentence, clause, or phrase that, if removed or discarded, will not structurally affect the remainder of the sentence. Example: In the sentence John helped Bill in Central Park, the phrase in Central Park is an adjunct. A more detailed definition of the adjunct emphasizes its attribute as a modifying form, word, or phrase that depends on another form, word, or phrase, being an element of clause structure with adverbial function. An adjunct is not an argument (nor is it a predicative expression), and an argument is not an adjunct. The argument–adjunct distinction is central in most theories of syntax and semantics. The terminology used to denote arguments and adjuncts can vary depending on the theory at hand. Some dependency grammars, for instance, employ the term circonstant (instead of adjunct), following Tesnière (1959). The area of grammar that explores the nature of predicates, their arguments, and adjuncts is called valency theory. Predicates have valency; they determine the number and type of arguments that can or must appear in their environment. The valency of predicates is also investigated in terms of subcategorization. (en)
- Als Adjunkt bezeichnet man in der Grammatik allgemein gesagt syntaktische Einheiten, die lediglich optional auftreten. Je nach Schulrichtung erscheint dieser Begriff allerdings in unterschiedlichen Versionen, nämlich in einem traditionelleren, eher inhaltlich definierten Sinn und in einem engeren, strukturellen Sinn. Daher ist die oft vorgenommene Gleichsetzung mit dem traditionellen Begriff der Angabe aus der Grammatik des Deutschen nicht durchgängig möglich. Im Gegensatz zum Adjunkt steht vor allem der Begriff des Komplements, der jedoch in analoger Weise mehrdeutig ist. (de)
- En grammaire, un circonstant désigne un constituant syntaxique d'une proposition indépendant de la valence du verbe qui en constitue le noyau. Le terme s'oppose à celui d'actant et a été comme lui introduit par Lucien Tesnière. La grammaire générative utilise plutôt le terme d'adjoint, qu'elle oppose d'une manière semblable à celui d'argument. L'argument est un constituant qui doit être combiné à un prédicat pour satisfaire aux exigences sémantiques de celui-ci. L'adjoint est alors décrit comme étant simplement un non-argument. (fr)
- Dalam sintaksis, keterangan (bahasa Inggris: adjunct) adalah kata atau kelompok kata yang dipakai untuk meluaskan atau membatasi makna subjek atau predikat dalam kalimat. Keterangan merupakan fungsi sintaksis yang paling beragam dan paling mudah berpindah letak dalam kalimat. Kehadiran keterangan pada umumnya bersifat manasuka dan biasanya berupa frasa nomina, frasa preposisi, atau frasa adverbia. Makna keterangan ditentukan oleh perpaduan makna unsur-unsurnya, antara lain sebagai keterangan tempat (mis. di kamar), waktu (mis. pada hari ini), alat (mis. dengan mobil), dan tujuan (mis. agar pintar). (in)
- L'espansione, in linguistica, è la proprietà di un enunciato di essere ampliato con elementi accessori, la cui assenza non compromette la comprensione dello stesso. Il fatto che a partire da elementi di base sia possibile produrre combinazioni, a loro volta combinabili, è una delle proprietà fondamentali del linguaggio sul piano sintattico. Si indica con "espansione" anche lo stesso elemento accessorio. L'espansione è strettamente correlata ad una caratteristica molto importante del linguaggio, la ricorsività, ed è realizzata tipicamente dal meccanismo detto "incassamento". (it)
- In de zinsontleding, het onderdeel van de taalkunde dat de syntactische structuur van zinnen beschrijft, is een bepaling (of: adjunct) een woord of zinsdeel dat kan worden weggelaten zonder de zin ongrammaticaal te maken, en zonder de betekenis wezenlijk te veranderen. Een bepaling behoort dus niet tot de kernargumenten van de zin. Een bepaling heeft betrekking op de zin als geheel of een zinsdeel binnen de zin en verschaft daar nadere informatie over; vandaar de naam. Datgene waar de bepaling betrekking op heeft wordt het antecedent van de bepaling genoemd. Heeft een zinsdeel de vorm en positie van een bepaling, maar kan het niet worden weggelaten omdat een in de zin gebruikt werkwoord een dergelijk zinsdeel vereist, dan wordt het zinsdeel geen bepaling genoemd, maar een complement. Wel kan weglating van een bepaling een omzetting van de woordvolgorde in de zin noodzakelijk maken. (nl)
- 언어학(linguistics)에서 부가어(adjunct)는 문장(sentence)이나 절(clause) 혹은 구(phrase)에서 선택적(optional)이거나 '구조적으로 없어도 되는(structurally dispensable)' 한 부분으로, 없다해도 남은 문장 부분에 구조적으로 영향을 주지 않는다. 예를 들어 'John helped Bill in Central Park.'라는 문장에서, 'in Central Park'라는 구는 부가어이다. 부가어에 대한 더 세밀한 정의는 다른 형식(form)이나 단어 혹은 구에 의존하는 형식, 단어, 구로서의 속성을 강조한다. 이들은 부사적 기능을 갖춘 절구조(clause structure)의 한 요소이다. 부가어는 논항(argument)도 (predicative expression)도 아니며, 또한 논항은 부가어가 아니다. 논항과 부가어의 구분은 통사론(syntax)과 의미론(semantics)에서 중심 소재이다. 논항과 부가어를 나타내는 용어는 이론에 따라 다양하다. 일부 의존문법(dependency grammar)들에서는 1959년 (Lucien Tesnière)의 연구에 따라 부가어 대신에 '상황사(狀況詞, circonstant)'라고 쓴다. 서술어(predicate) 혹은 서술어의 논항 및 주가어를 탐구하는 문법 영역을 결합가이론(valency theory)이라 한다. 서술어는 결합가를 가진다. 서술어는 자기 주변에 쓸 수 있거나 써야 하는 논항들의 개수나 유형을 결정한다. 결합가는 (subcategorization)라는 개념으로도 연구된다. (ko)
- Сирконста́нт (фр. circonstant от лат. circum — около и stans — стоящий), или адъю́нкт (от лат. adjunctus — присоединённый) — в языкознании: слово-терм, зависимое от предикатного слова (например, глагола), и заполняющее его активную синтаксическую валентность, но не соответствующее никакой его семантической валентности и соответственно не отражаемое в толковании глагола в виде переменной. Сирконстанты обозначают разнообразные обстоятельства определяемой главным словом ситуации. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- شبه الجملة هي اسم الفاعل واسم المفعول والصفة المشبهة واسم التفضيل والمصدر، فإنّ هذه الأشياء مع فاعلها ليست بــجملة، بل مشابهة لها لتضمنها النسبة، وكذا كلّ ما فيه معنى الفعل نحو حسبك في قولنا: حسبك زيد رجلا، ونحو يا لزيد في قولك: يا لزيد فارسا. ولا يبعد أن يجعل المنسوب أيضا من شبه الــجملة لأنّ حكمه حكم الصفة المشبّهة. وقيل هي الجار والمجرور أو الظرف والمضاف إليه وسُميت شبه الجملة بسبب تعلقها بمفهوم الفعل والجملة، ولا يكتمل معناهما إلا بهذا التعلق. وشبه الجملة تتعلق بالفعل في الجملة الفعلية، وقد يكون الجار والمجرور مفعولاً به أو مفعولاً لأجله، بينما الظرف يصير مفعولاً فيه. وتظهر شبه الجملة في الجملة الاسمية كذلك، فتقع في محل رفع خبر. (ar)
- L'adjunt és un tipus de modificador o complement sintàctic no exigit per la paraula, usualment un verb, en oposició als arguments o autèntics complements. Per exemple, "dir" exigeix un complement directe que indiqui allò que es diu, però el complement circumstancial que indiqui on i quan es diu és optatiu, aporta informació suplementària, i per tant es considera un adjunt. Els adjunts es classifiquen segons el seu contingut lèxic, i per tant pot haver-hi adjunts de mode, de temps, de lloc... (ca)
- Als Adjunkt bezeichnet man in der Grammatik allgemein gesagt syntaktische Einheiten, die lediglich optional auftreten. Je nach Schulrichtung erscheint dieser Begriff allerdings in unterschiedlichen Versionen, nämlich in einem traditionelleren, eher inhaltlich definierten Sinn und in einem engeren, strukturellen Sinn. Daher ist die oft vorgenommene Gleichsetzung mit dem traditionellen Begriff der Angabe aus der Grammatik des Deutschen nicht durchgängig möglich. Im Gegensatz zum Adjunkt steht vor allem der Begriff des Komplements, der jedoch in analoger Weise mehrdeutig ist. (de)
- En grammaire, un circonstant désigne un constituant syntaxique d'une proposition indépendant de la valence du verbe qui en constitue le noyau. Le terme s'oppose à celui d'actant et a été comme lui introduit par Lucien Tesnière. La grammaire générative utilise plutôt le terme d'adjoint, qu'elle oppose d'une manière semblable à celui d'argument. L'argument est un constituant qui doit être combiné à un prédicat pour satisfaire aux exigences sémantiques de celui-ci. L'adjoint est alors décrit comme étant simplement un non-argument. (fr)
- Dalam sintaksis, keterangan (bahasa Inggris: adjunct) adalah kata atau kelompok kata yang dipakai untuk meluaskan atau membatasi makna subjek atau predikat dalam kalimat. Keterangan merupakan fungsi sintaksis yang paling beragam dan paling mudah berpindah letak dalam kalimat. Kehadiran keterangan pada umumnya bersifat manasuka dan biasanya berupa frasa nomina, frasa preposisi, atau frasa adverbia. Makna keterangan ditentukan oleh perpaduan makna unsur-unsurnya, antara lain sebagai keterangan tempat (mis. di kamar), waktu (mis. pada hari ini), alat (mis. dengan mobil), dan tujuan (mis. agar pintar). (in)
- L'espansione, in linguistica, è la proprietà di un enunciato di essere ampliato con elementi accessori, la cui assenza non compromette la comprensione dello stesso. Il fatto che a partire da elementi di base sia possibile produrre combinazioni, a loro volta combinabili, è una delle proprietà fondamentali del linguaggio sul piano sintattico. Si indica con "espansione" anche lo stesso elemento accessorio. L'espansione è strettamente correlata ad una caratteristica molto importante del linguaggio, la ricorsività, ed è realizzata tipicamente dal meccanismo detto "incassamento". (it)
- Сирконста́нт (фр. circonstant от лат. circum — около и stans — стоящий), или адъю́нкт (от лат. adjunctus — присоединённый) — в языкознании: слово-терм, зависимое от предикатного слова (например, глагола), и заполняющее его активную синтаксическую валентность, но не соответствующее никакой его семантической валентности и соответственно не отражаемое в толковании глагола в виде переменной. Сирконстанты обозначают разнообразные обстоятельства определяемой главным словом ситуации. (ru)
- In linguistics, an adjunct is an optional, or structurally dispensable, part of a sentence, clause, or phrase that, if removed or discarded, will not structurally affect the remainder of the sentence. Example: In the sentence John helped Bill in Central Park, the phrase in Central Park is an adjunct. (en)
- 언어학(linguistics)에서 부가어(adjunct)는 문장(sentence)이나 절(clause) 혹은 구(phrase)에서 선택적(optional)이거나 '구조적으로 없어도 되는(structurally dispensable)' 한 부분으로, 없다해도 남은 문장 부분에 구조적으로 영향을 주지 않는다. 예를 들어 'John helped Bill in Central Park.'라는 문장에서, 'in Central Park'라는 구는 부가어이다. 서술어(predicate) 혹은 서술어의 논항 및 주가어를 탐구하는 문법 영역을 결합가이론(valency theory)이라 한다. 서술어는 결합가를 가진다. 서술어는 자기 주변에 쓸 수 있거나 써야 하는 논항들의 개수나 유형을 결정한다. 결합가는 (subcategorization)라는 개념으로도 연구된다. (ko)
- In de zinsontleding, het onderdeel van de taalkunde dat de syntactische structuur van zinnen beschrijft, is een bepaling (of: adjunct) een woord of zinsdeel dat kan worden weggelaten zonder de zin ongrammaticaal te maken, en zonder de betekenis wezenlijk te veranderen. Een bepaling behoort dus niet tot de kernargumenten van de zin. Een bepaling heeft betrekking op de zin als geheel of een zinsdeel binnen de zin en verschaft daar nadere informatie over; vandaar de naam. Datgene waar de bepaling betrekking op heeft wordt het antecedent van de bepaling genoemd. (nl)
|
