| rdfs:comment
| - Una llengua tonal és una llengua en què el contorn de la freqüència fonamental amb què es pronuncia cada síl·laba serveix per a crear contrasts fonològics i parells mínims. (ca)
- Una lengua tonal es aquella lengua en la que el contorno de la frecuencia fundamental con el que se pronuncia cada sílaba sirve para crear contrastes fonológicos y pares mínimos. (es)
- Una lingua tonale (o lingua a toni) è una lingua in cui la variazione di tono di una stessa sillaba ne determina il significato o l'appartenenza a una classe grammaticale. Un tipico esempio di lingua tonale è la lingua cinese presa nella sua varietà del cinese mandarino, il cui sistema tonale consta di 4 toni più un ulteriore tono neutro. Ad esempio, la sillaba "ma", se pronunciata col primo tono, mā, può significare "mamma" (妈); se pronunciata col secondo tono, má, può significare "canapa" (麻); se pronunciata col terzo tono, mǎ, può significare "cavallo" (马); se pronunciata col quarto tono, mà, può significare "insultare" (骂).Il numero di toni, nella maggior parte delle lingue tonali, varia da 2 a 8. (it)
- Ordtoner utnyttjas i många språk som betydelseskiljande element, på samma sätt som ordens fonem och inre längd- och tryckförhållanden. De flesta av de kända språken använder toner i någon form på ett kontrasterande sätt. Ett sådant tonalt fonem kallas för tonem. Olika tonhöjder produceras genom att stämläpparnas spänning förändras. (sv)
- Língua tonal é todo aquele idioma em que a entonação faz parte da sua estrutura semântica, isto é, uma mesma palavra pode assumir diferentes significados, dependendo do tom de suas sílabas. Todas as línguas verbais usam a mudança de tom para expressar informações paralinguísticas (como emoções) e transmitir ênfase, contraste e outros aspectos; entretanto, nem todas usam tons para distinguir palavras, de forma análoga ao que fazem consoantes e vogais. Presume-se que 40% das línguas do mundo sejam tonais. O número de tons varia de dois a oito. (pt)
- 聲調語言（Tonal language），用聲調辨義，即依聲調之相異而表達出不同之語義，而「非聲調語言」依聲調之相異只是表達出不同之語氣。人類語言，可以分為「聲調語言」、與「非聲調語言」。 (zh)
- تعد النغمات (بالإنجليزية: Tones) من العلامات المميزة لعدد من اللغات من أبرزها اللغة الصينية. وهو تحكم في درجات الصوت مما يجعلها أشبه بالحركات فبتغيّر النغمة يتغيّر الرسم ودلالة المعنى أو الحالة الإعرابية. تنتشر النغمات في عدد من لغات شرق وجنوب آسيا ووسط إفريقيا ولغات الهنود الحمر مما مهّد لظهور فرضيات تجعل المناخ الرطب الذي تمتاز به هذه المنطق الاستوائية والمدارية عاملا مهما في نشوء النغمات وحفظها. عدد النغمات ووظيفتها يتباين بين اللغات فاللغات النغمية في شرق آسيا تميل لإعطائها وظيفة معجمية تحدد معاني المفردات في حين يغلب في اللغات الإفريقية النغمية الوظيفة النحوية والصرفية. (ar)
- Tónový jazyk je z hlediska fonologické typologie takový jazyk, v němž má tón rozlišovací (distinktivní) funkci. To znamená, že tón, jakým je slovo proneseno, má zásadní význam pro rozlišení významu různých slov, která jinak znějí stejně. Jazyky mohou rozlišovat výšku tónu (např. vysoký, střední, nízký), průběh tónu (např. stoupající, klesající) nebo obojí. Nerozhoduje absolutní výška tónu, ale relativní vůči ostatním tónům. Vysoký tón tedy neznamená například vysoké cé, ale pouze tón vyšší než střední nebo nízký tón. Uplatňování tónu v jazyce patří mezi tzv. suprasegmentální jevy. (cs)
- Als Tonsprache, Tonalsprache oder tonale Sprache bezeichnet man eine Sprache, bei der mit einer Änderung der Tonhöhe oder des Tonverlaufs in einer Silbe in der Regel auch eine Änderung der Bedeutung des entsprechenden Wortes (bzw. Morphems) einhergeht. Tonsprachen sind die häufigsten aller heute weltweit gesprochenen Sprachen, umfassen allerdings nicht die Mehrheit aller Sprecher. Zu den tonalen Sprachen gehören u. a. die folgenden Sprachen: Grundsätzlich unterscheidet man zwei bzw. drei Arten von Tonsprachen: (de)
- En lingvistiko (fonologio, fonetiko) tonlingvo aŭ tona lingvo estas lingvo, en kiu la tono havas leksike distingivan funkcion. En tiaj lingvoj ekzistas malsamsignifaj vortoj (aŭ morfemoj), kiuj distingiĝas unu de la alia nur per sia tono. En tonlingvoj la tono nedisigeble apartenas al la vorto aŭ morfemo. Ekzistas tonemoj, kiuj funkcias kiel fonemoj. Tipe, la signifodistingo estas ligita al ŝanĝo de la tonalto aŭ de la konturo de la tono, sed ankaŭ aliaj tonrilataj ecoj povas esti distingivaj. La plej multaj el la nuntempe tutmonde parolataj lingvoj estas tonlingvoj, sed ilia parolantaro (malgraŭ la multaj parolantoj de la ĉinaj lingvoj) ne ampleksas la plimulton de ĉiuj homoj. (eo)
- Is éard is teanga thonúil nó teanga thuiníoch ann ná teanga ina bhfuiltear ag baint úsáid as toin nó tuineanna éagsúla le focail a aithint thar a chéile. Is é sin, i dteangacha den chineál seo is féidir nach bhfuil de dhifríocht idir dhá fhocal ach an ton, ach san am céanna, gur dhá fhocal éagsúla iad ó thaobh na brí agus na sanasaíochta de. (ga)
- Bahasa bernada atau bahasa nada adalah bahasa yang perubahan nadanya akan menukar maksud perkataan. Contoh yang paling dikenali adalah bahasa Mandarin dan bahasa Kanton, tetapi banyak bahasa tidak berkait berasaskan nada. Sebagian besar bahasa yang mengandung bahasa nada termasuk bahasa Sino-Tibet (merangkumi bahasa Tionghoa), bahasa Austro-Asiatik (yang merangkumi bahasa Vietnam), bahasa Punjabi, bahasa Bantu (kebanyakan bahasa di Sub-Sahara Afrika adalah Bantu) dan bahasa Khoisan. Banyak bahasa lain menggunakan nada untuk menyampaikan struktur tatabahasa atau penekanan (lihat fonologi), tetapi ini tidak menjadikannya bahasa nada dari segi ini. (in)
- Une langue à tons, ou langue tonale, est une langue dans laquelle la prononciation des syllabes d'un mot est soumise à un ton précis, c'est-à-dire à une hauteur relative déterminée ou une mélodie caractéristique. Une modification de ce ton amène alors à prononcer un autre mot et indiquer un autre sens. Les tons sont des au même titre que les phonèmes mais ils ne sont pas segmentables : l'unité tonale, dite tonème, ne peut être perçue sans le support des phonèmes et n'existe pas sans eux. Ce sont donc des unités suprasegmentales. (fr)
- Język tonalny − język, w którym każda sylaba ma przypisany pewien ton, polegający na odpowiedniej modulacji głosu. Najwięcej języków tonalnych występuje w Azji Południowo-Wschodniej oraz w zachodniej Afryce. Przykładami języków tonalnych są tajski, wietnamski, języki chińskie, czadyjskie czy też język joruba. Ton należy odróżnić od akcentu tonicznego występującego w takich językach, jak starożytna greka, serbsko-chorwacki, szwedzki, norweski, łotewski czy japoński, a polegającego na podwyższeniu lub obniżeniu tonu niektórych sylab w wyrazie. (pl)
- Een toontaal is een – in de meeste gevallen analytische – taal waarin veranderingen in toonhoogte bij het uitspreken van een en dezelfde lettergreep structureel leiden tot een verandering in de betekenis van het woord. De bekendste toontalen zijn waarschijnlijk Mandarijn en Kantonees, maar vele andere ongerelateerde talen zijn eveneens (al dan niet deels) tonaal. Hoewel er strikt genomen van toontalen in Europa niet werkelijk sprake is, komen er in een aantal Europese talen bij bepaalde woorden soms betekenisverschillen voor ten gevolge van inflectie, voorbeelden hiervan zijn te vinden in het Lets, het Limburgs, het Servo-Kroatisch, het Sloveens, het Noors en het Zweeds. (nl)
|
| has abstract
| - تعد النغمات (بالإنجليزية: Tones) من العلامات المميزة لعدد من اللغات من أبرزها اللغة الصينية. وهو تحكم في درجات الصوت مما يجعلها أشبه بالحركات فبتغيّر النغمة يتغيّر الرسم ودلالة المعنى أو الحالة الإعرابية. تنتشر النغمات في عدد من لغات شرق وجنوب آسيا ووسط إفريقيا ولغات الهنود الحمر مما مهّد لظهور فرضيات تجعل المناخ الرطب الذي تمتاز به هذه المنطق الاستوائية والمدارية عاملا مهما في نشوء النغمات وحفظها. عدد النغمات ووظيفتها يتباين بين اللغات فاللغات النغمية في شرق آسيا تميل لإعطائها وظيفة معجمية تحدد معاني المفردات في حين يغلب في اللغات الإفريقية النغمية الوظيفة النحوية والصرفية. في اللغة الصينية المعيارية خمس نغمات :الأولى المستوية، الثانية الصاعدة، الثالثة الهابطة الصاعدة، والرابعة الهابطة، والخامسة الساكنة. ووظيفة هذه النغمات الصينية معجمية، فنغمتك قد تفرض معنى مغايرا تماما للكلمة، فنغمات لفظة «ما» مثلا قد تعني الأم أو الحصان أو القنب أو حتى التوبيخ والشتيمة. (ar)
- Una llengua tonal és una llengua en què el contorn de la freqüència fonamental amb què es pronuncia cada síl·laba serveix per a crear contrasts fonològics i parells mínims. (ca)
- Tónový jazyk je z hlediska fonologické typologie takový jazyk, v němž má tón rozlišovací (distinktivní) funkci. To znamená, že tón, jakým je slovo proneseno, má zásadní význam pro rozlišení významu různých slov, která jinak znějí stejně. Jazyky mohou rozlišovat výšku tónu (např. vysoký, střední, nízký), průběh tónu (např. stoupající, klesající) nebo obojí. Nerozhoduje absolutní výška tónu, ale relativní vůči ostatním tónům. Vysoký tón tedy neznamená například vysoké cé, ale pouze tón vyšší než střední nebo nízký tón. Tónovými jazyky převážně hovoří obyvatelstvo zemí v subsaharské Africe a v jihovýchodní Asii, vyskytují se také v Severní a Jižní Americe a v Mezoamerice. Příkladem tónového jazyka je čínština. Na druhou stranu určitý charakter tónového jazyka má i čeština (v omezené míře francouzština) - a to v podobě tvoření otázky, které je čistě založené na tónu. V protikladu k angličtině či němčině, kde se otázka tvoří čistě gramaticky. Uplatňování tónu v jazyce patří mezi tzv. suprasegmentální jevy. (cs)
- Als Tonsprache, Tonalsprache oder tonale Sprache bezeichnet man eine Sprache, bei der mit einer Änderung der Tonhöhe oder des Tonverlaufs in einer Silbe in der Regel auch eine Änderung der Bedeutung des entsprechenden Wortes (bzw. Morphems) einhergeht. Tonsprachen sind die häufigsten aller heute weltweit gesprochenen Sprachen, umfassen allerdings nicht die Mehrheit aller Sprecher. Zu den tonalen Sprachen gehören u. a. die folgenden Sprachen:
* chinesische Sprachen wie zum Beispiel Hochchinesisch oder Kantonesisch,
* Tai-Kadai-Sprachen, zum Beispiel Thai und Laotisch,
* Hmong-Mien-Sprachen,
* Vietnamesisch, eine austroasiatische Sprache,
* Tsat, eine austronesische Sprache,
* einige afroasiatische Sprachen, zum Beispiel Hausa in Westafrika,
* viele Niger-Kongo-Sprachen, zum Beispiel Yoruba und Igbo in Westafrika und isiXhosa in Südafrika,
* nilosaharanische Sprachen, zum Beispiel Kanuri in Westafrika,
* Khoisan-Sprachen im südlichen Afrika,
* Mayathan, die Maya-Sprache von Yucatán, im Gegensatz zu anderen Maya-Sprachen,
* viele der indigenen Sprachen Amerikas, zum Beispiel die Apache-Sprachen,
* einige indogermanische Sprachen, zum Beispiel Panjabi, Altgriechisch in seiner Originalaussprache, Litauisch, Norwegisch, Schwedisch und einige süddänische Dialekte, die südslawischen Sprachen Bosnisch, Kroatisch, Serbisch und Slowenisch, Limburgisch und die ripuarischen Mundarten des Deutschen. Sprachen, welche allein die Satzmelodie benutzen, um grammatische Strukturen oder Satzglieder hervorzuheben (zum Beispiel Stimmhebung am Ende eines Fragesatzes im Deutschen), sind keine tonalen Sprachen; bei tonalen Sprachen kann dieses Merkmal jedoch zusätzlich vorkommen. In tonalen Sprachen gehört der Ton fest zum Wort (bzw. Morphem) und es gibt Wörter ganz unterschiedlicher Bedeutung, die sich klanglich nur durch den Tonverlauf oder die Tonhöhe unterscheiden. Je nach Sprache spielt der Ton auch in der Grammatik eine mehr oder weniger große Rolle. Grundsätzlich unterscheidet man zwei bzw. drei Arten von Tonsprachen:
* Registertonsprachen, mit gleichbleibenden Tonhöhen, z. B. gleichbleibend hoch oder gleichbleibend tief,
* Konturtonsprachen, mit verschiedenen Tonhöhenverläufen, z. B. steigend,
* Tonakzentsprachen (uneigentliche Tonsprachen), bei denen Wörter (bzw. Morpheme) durch verschiedenartige Betonung unterschieden werden, die Betonung aber nicht (oder nicht allein) durch einen Druckakzent, sondern durch eine andere Tonhöhe oder einen anderen Tonverlauf realisiert wird. Es existieren auch Kombinationen dieser Grundtypen. Die tonalen Sprachen Europas gehören zu den Tonakzentsprachen und nutzen sowohl tonale als auch nicht-tonale Silben. (de)
- En lingvistiko (fonologio, fonetiko) tonlingvo aŭ tona lingvo estas lingvo, en kiu la tono havas leksike distingivan funkcion. En tiaj lingvoj ekzistas malsamsignifaj vortoj (aŭ morfemoj), kiuj distingiĝas unu de la alia nur per sia tono. En tonlingvoj la tono nedisigeble apartenas al la vorto aŭ morfemo. Ekzistas tonemoj, kiuj funkcias kiel fonemoj. Tipe, la signifodistingo estas ligita al ŝanĝo de la tonalto aŭ de la konturo de la tono, sed ankaŭ aliaj tonrilataj ecoj povas esti distingivaj. La plej multaj el la nuntempe tutmonde parolataj lingvoj estas tonlingvoj, sed ilia parolantaro (malgraŭ la multaj parolantoj de la ĉinaj lingvoj) ne ampleksas la plimulton de ĉiuj homoj. Lingvoj kiuj uzas tonon nur por distingoj sur la nivelo de frazoj kaj konversaciaj parolturnoj, ofte por indiki finon aŭ nefinon de parolturno kaj por distingi demandon disde konstato, estas nomataj ne tonaj lingvoj sed intonaciaj lingvoj. Multaj tonlingvoj tamen ankaŭ utiligas tonon por distingoj je fraza kaj parolturna niveloj. Oni do povas diri, ke tiuj estas kaj tonaj kaj intonaciaj lingvoj. Tio validas ekzemple por la ĉinaj lingvoj. (eo)
- Una lengua tonal es aquella lengua en la que el contorno de la frecuencia fundamental con el que se pronuncia cada sílaba sirve para crear contrastes fonológicos y pares mínimos. (es)
- Une langue à tons, ou langue tonale, est une langue dans laquelle la prononciation des syllabes d'un mot est soumise à un ton précis, c'est-à-dire à une hauteur relative déterminée ou une mélodie caractéristique. Une modification de ce ton amène alors à prononcer un autre mot et indiquer un autre sens. Il ne faut pas confondre les tons d'une langue tonale avec l'accent tonique de mot, qui aide à distinguer les mots successifs dans le discours ou l'intonation prosodique qui, elle, exprime l'humeur, l'état d'esprit du locuteur, et le type d'assertion (affirmation, interrogation, exclamation) mais ne permet pas d'opposer des paires minimales.En principe, les tons d'une langue tonale n'excluent pas l'intonation prosodique, dans la mesure où cette dernière s'applique davantage à une phrase, ou un ensemble de mots, plutôt qu'à une seule syllabe. Les tons sont des au même titre que les phonèmes mais ils ne sont pas segmentables : l'unité tonale, dite tonème, ne peut être perçue sans le support des phonèmes et n'existe pas sans eux. Ce sont donc des unités suprasegmentales. Les tons sont étudiés principalement en phonétique pour analyser par quels moyens physiques ils se réalisent et en phonologie pour analyser leur rôle dans la langue. Certaines langues ont développé un système complexe de tons. Le kam, langue des Dong de Chine, compte ainsi quinze tons. (fr)
- Is éard is teanga thonúil nó teanga thuiníoch ann ná teanga ina bhfuiltear ag baint úsáid as toin nó tuineanna éagsúla le focail a aithint thar a chéile. Is é sin, i dteangacha den chineál seo is féidir nach bhfuil de dhifríocht idir dhá fhocal ach an ton, ach san am céanna, gur dhá fhocal éagsúla iad ó thaobh na brí agus na sanasaíochta de. Tá a fhios ag an saol mór gur teanga den chineál seo í an tSínis, ach le fírinne, bíonn teangacha tonúla an-choitianta in Oirthear na hÁise, san Afraic, agus i measc theangacha bundúchasacha an Oileáin Úir. Bíonn tréithe tonúlachta le haithint ar a lán teangacha eile uaireanta, áfach. (ga)
- Bahasa bernada atau bahasa nada adalah bahasa yang perubahan nadanya akan menukar maksud perkataan. Contoh yang paling dikenali adalah bahasa Mandarin dan bahasa Kanton, tetapi banyak bahasa tidak berkait berasaskan nada. Sebagian besar bahasa yang mengandung bahasa nada termasuk bahasa Sino-Tibet (merangkumi bahasa Tionghoa), bahasa Austro-Asiatik (yang merangkumi bahasa Vietnam), bahasa Punjabi, bahasa Bantu (kebanyakan bahasa di Sub-Sahara Afrika adalah Bantu) dan bahasa Khoisan. Banyak bahasa lain menggunakan nada untuk menyampaikan struktur tatabahasa atau penekanan (lihat fonologi), tetapi ini tidak menjadikannya bahasa nada dari segi ini.
* l
* b
* s (in)
- Una lingua tonale (o lingua a toni) è una lingua in cui la variazione di tono di una stessa sillaba ne determina il significato o l'appartenenza a una classe grammaticale. Un tipico esempio di lingua tonale è la lingua cinese presa nella sua varietà del cinese mandarino, il cui sistema tonale consta di 4 toni più un ulteriore tono neutro. Ad esempio, la sillaba "ma", se pronunciata col primo tono, mā, può significare "mamma" (妈); se pronunciata col secondo tono, má, può significare "canapa" (麻); se pronunciata col terzo tono, mǎ, può significare "cavallo" (马); se pronunciata col quarto tono, mà, può significare "insultare" (骂).Il numero di toni, nella maggior parte delle lingue tonali, varia da 2 a 8. (it)
- Een toontaal is een – in de meeste gevallen analytische – taal waarin veranderingen in toonhoogte bij het uitspreken van een en dezelfde lettergreep structureel leiden tot een verandering in de betekenis van het woord. De bekendste toontalen zijn waarschijnlijk Mandarijn en Kantonees, maar vele andere ongerelateerde talen zijn eveneens (al dan niet deels) tonaal. Hoewel er strikt genomen van toontalen in Europa niet werkelijk sprake is, komen er in een aantal Europese talen bij bepaalde woorden soms betekenisverschillen voor ten gevolge van inflectie, voorbeelden hiervan zijn te vinden in het Lets, het Limburgs, het Servo-Kroatisch, het Sloveens, het Noors en het Zweeds. De Sino-Tibetaanse taalgroep bestaat in hoofdzaak uit toontalen, waaronder Mandarijn, Kantonees en Tibetaans. Toontalen kwamen ook voor in vele andere taalfamilies, zoals de Austroaziatische, de Indo-Europese, de Afro-Aziatische, de Niger-Congo- en de Khoisantalen. Er zijn ook verschillende dode toontalen, zoals het Vedisch Sanskriet. De meeste talen gebruiken toonhoogte om grammaticale structuren of nadruk (zie fonologie) uit te drukken, maar dit maakt het nog geen toontaal. In de meeste gevallen geeft de toonhoogte aan hoe de luisteraar verondersteld wordt een woord te interpreteren (bijvoorbeeld sarcastisch). In toontalen daarentegen is op grote schaal sprake van homofonie: de toon van (een deel van) het woord is op zich bepalend voor de betekenis. Zo bestaan er veel woordparen waar het enige onderscheid tussen twee betekenissen de toon is. Er zijn wetenschappers zoals Larry Hyman die talen als Zweeds en Servo-Kroatisch scharen onder de toontalen, maar anderen zouden ze categoriseren onder de pitch accent-talen. Pitch accent-talen zijn talen waarin toonhoogte als middel wordt gebruikt om nadruk te leggen, waar bijvoorbeeld het Nederlands klemtoon gebruikt. Zuivere toontalen daarentegen leggen op (vrijwel) iedere lettergreep distinctieve toon zoals het Vietnamees. Vrijwel alle talen gebruiken intonatieverschillen, in dit spectrum bevinden de toontalen zich aan de ene kant, de klemtoontalen aan de andere kant en de pitch accent-talen zitten daartussen. Men onderscheidt binnen de toontalen twee grote categorieën: Die talen met een systeem van toonhoogteverloop en die met een systeem van absolute toonhoogten. Mandarijn en daaraan verwante talen hebben een systeem van toonhoogteverloop, waarbij de verschillen in de betekenis van een woord niet afhangen van de absolute toonhoogte waarop een woord wordt uitgesproken, maar in het verloop van toonhoogte. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Bantoetalen, die meestal twee of drie tonen hebben met specifieke toonhoogten. Dit zijn een hoge en een lage toon (talen met een derde toon hebben ook een tussentoon). Volgens sommigen komt een absoluut gehoor vaker voor bij sprekers van tonale talen. Van sprekers van Sino-Tibetaanse talen wordt vermeld dat ze een woord telkens op dezelfde absolute toonhoogte (binnen een kwarttoon) uitspreken. Maar bijna altijd hangt de toonhoogte af van het idiolect. Bij het komen de lage tonen van de vrouwelijke sprekers bijvoorbeeld overeen met de absolute toonhoogte van de hoge tonen van de mannelijke sprekers. (nl)
- Ordtoner utnyttjas i många språk som betydelseskiljande element, på samma sätt som ordens fonem och inre längd- och tryckförhållanden. De flesta av de kända språken använder toner i någon form på ett kontrasterande sätt. Ett sådant tonalt fonem kallas för tonem. Olika tonhöjder produceras genom att stämläpparnas spänning förändras. (sv)
- Język tonalny − język, w którym każda sylaba ma przypisany pewien ton, polegający na odpowiedniej modulacji głosu. Najwięcej języków tonalnych występuje w Azji Południowo-Wschodniej oraz w zachodniej Afryce. Przykładami języków tonalnych są tajski, wietnamski, języki chińskie, czadyjskie czy też język joruba. Ton należy odróżnić od akcentu tonicznego występującego w takich językach, jak starożytna greka, serbsko-chorwacki, szwedzki, norweski, łotewski czy japoński, a polegającego na podwyższeniu lub obniżeniu tonu niektórych sylab w wyrazie. Ton w językach tonalnych ma najczęściej funkcję dystynktywną, tzn. dany ton decyduje o znaczeniu wyrazu. Przykład z języka tajskiego: Maí maĭ maî maī „Nowe drewno się pali, nieprawdaż?”. Istnieją dwa typy tonów: rejestrowe (ang. register), których wysokość nie ulega zmianie, oraz konturowe (ang. contour), których wysokość ulega zmianie w obrębie jednej sylaby. Przykłady tonów konturowych: rosnąco-opadający, wysoki opadający, średni rosnący, opadająco-falujący. Kontury oznacza się zazwyczaj podwójnymi cyframi od 1 (ton najniższy) do 5 (ton najwyższy), np. 55: ton bardzo wysoki (5) równy; 31: zaczynający się tonem średnim (3), opadający do tonu bardzo niskiego (1). Liczba i rodzaj tonów znacznie się różni w zależności od języka np.:
* 2 tony –
* 3 tony – język tybetański, język joruba
* 4 tony – język mandaryński
* 5 tonów – język tajski
* 6 tonów – język zhuang, język wietnamski, język kantoński
* 7 tonów – język hmong (Zielonych Hmongów)
* 9 tonów – język hmong (Białych Hmongów). (pl)
- Língua tonal é todo aquele idioma em que a entonação faz parte da sua estrutura semântica, isto é, uma mesma palavra pode assumir diferentes significados, dependendo do tom de suas sílabas. Todas as línguas verbais usam a mudança de tom para expressar informações paralinguísticas (como emoções) e transmitir ênfase, contraste e outros aspectos; entretanto, nem todas usam tons para distinguir palavras, de forma análoga ao que fazem consoantes e vogais. Presume-se que 40% das línguas do mundo sejam tonais. O número de tons varia de dois a oito. (pt)
- 聲調語言（Tonal language），用聲調辨義，即依聲調之相異而表達出不同之語義，而「非聲調語言」依聲調之相異只是表達出不同之語氣。人類語言，可以分為「聲調語言」、與「非聲調語言」。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)