| rdfs:comment
| - 선종 구산(禪宗九山 · Nine Mountain Monasteries)은 남북국 시대의 신라 때부터 시작되어 고려 태조 때 완성된 불교 선종(禪宗)의 구산문(九山門)을 가리킨다. 중국에서 성행한 달마(達摩)의 선법(禪法)을 이어받아 한국 선종의 종풍(宗風)을 일으킨 아홉 산문을 가리키는 것으로, 가지산문 · 동리산문 · 봉림산문 · 사굴산문 · 사자산문 · 성주산문 · 수미산문 · 실상산문 · 희양산문이다. 이후 이들 9산문은 선적종(禪寂宗)에 속하게 되며 의천(義天)이 만든 선종 천태종(天台宗)에 대립하였다가 조계종(曹溪宗)으로 개칭되어 선종 2종파 중의 하나가 되었다. (ko)
- The nine mountain schools (九山; or gusan) were the initial monasteries of the Korean branch of Buddhism called Seon, founded in the Unified Silla period in the 8th or 9th century. The initial transmission of Seon into Korea is usually attributed to (法朗; fl. 632-646), said to be a student of the Chinese master Daoxin (道信; 580-651). Seon was later popularized especially by (神行; 704-779) in the latter part of the eighth century and by (道義; d. 825) at the beginning of the ninth century. From then on, many Koreans studied Chan in China and, upon their return, established their own schools at various mountain monasteries with their leading disciples. (en)
- Les neuf écoles de la montagne sont une branche du bouddhisme son, coréen. Elles ont été fondées durant la période Silla et suivaient le mouvement Son. Elles regroupaient de nombreuses branches; chacune d'entre elles ayant sa montagne et son monastère. Le nombre de ces écoles était initialement fixé à neuf, d'où leur nom. Huit de ces écoles étaient de la lignée de Mazu Daoyi (馬祖道一, 709-788), étant donné qu'elles ont été établies en connexion avec lui ou l'un de ses éminents disciples : (fr)
- Dziewięć górskich szkół sŏn (kor. kusan sŏnchong (구산선종); chiń. chanzong jiushan (禪宗九山); jap. kusan zen-kyō; wiet. thiền tông cửu sơn) – dziewięć koreańskich szkół sŏn (chin. chan, jap. zen). Po wprowadzeniu buddyzmu na tereny dzisiejszej Korei, wielu mnichów udawało się do Chin po nauki. Po powrocie zakładali szkoły buddyjskie różnych tradycji. W podobny sposób powstały także szkoły sŏn. Koreańscy mistrzowie po powrocie z Chin zakładali swoje szkoły w klasztorach zbudowanych na szczytach lub zboczach gór. Przyjęły więc one nazwy od szczytów górskich. (pl)
|
| has abstract
| - The nine mountain schools (九山; or gusan) were the initial monasteries of the Korean branch of Buddhism called Seon, founded in the Unified Silla period in the 8th or 9th century. The initial transmission of Seon into Korea is usually attributed to (法朗; fl. 632-646), said to be a student of the Chinese master Daoxin (道信; 580-651). Seon was later popularized especially by (神行; 704-779) in the latter part of the eighth century and by (道義; d. 825) at the beginning of the ninth century. From then on, many Koreans studied Chan in China and, upon their return, established their own schools at various mountain monasteries with their leading disciples. The number of these schools was initially fixed to nine, whence the name derives. Eight of these schools were of the lineage of Mazu Daoyi (馬祖道一; 709-788), as they were established through connection with either him or one of his eminent disciples: 1.
* The school (迦智山), established at Borimsa (寶林寺) under the influence of Doui and his grand-student Chejing (體澄; 804-890). Doui studied in China under (735-814) and Baizhang (百丈; 749-814). 2.
* The school (聖住山), established by (無染; 800-888) who received his from (麻谷寶徹; b. 720?). 3.
* The school (實相山), founded by (洪陟; fl. 830), who also studied under Zhizang. 4.
* The school (曦陽山), founded by Beomnang and (智詵道憲; 824-882), who was taught by a Korean teacher of the Mazu transmission. 5.
* The school (鳳林山), established by (圓鑑; 787-869) and his student Simhui (審希; fl. 9c). Weongam was a student of (章敬懷暉; 748-835). 6.
* The school (桐裡山), established by (慧徹; 785-861) who was a student of Zhizang. 7.
* The school (闍崛山), established by (梵日; 810-889), who studied in China with (鹽官齊安; 750?-842) and (樂山惟嚴). 8.
* The school (獅子山), established by (道允; 797-868), who studied under (南泉普願; 748-835). The ninth of these initial schools was the (須彌山) school founded by (利嚴; 869-936), which had developed from the Caodong (曹洞) lineage.
* v
* t
* e
* v
* t
* e (en)
- Les neuf écoles de la montagne sont une branche du bouddhisme son, coréen. Elles ont été fondées durant la période Silla et suivaient le mouvement Son. Elles regroupaient de nombreuses branches; chacune d'entre elles ayant sa montagne et son monastère. La transmission initiale du son en Corée est généralement attribuée à Beomnang (法朗, 632-646) qui aurait été étudiant auprès du maître chinois Daoxin (道信, 580-651). Le son est plus tard surtout popularisé par Sinhaeng (神行, 704-779) dans la dernière partie du huitième siècle et par Doui (道義, mort en 825) au début du neuvième siècle. À partir de là, de nombreux Coréens ont étudié le Chan en China et, à leur retour, ont établi leurs propres écoles dans divers monastères de montagne avec leurs principaux disciples. Le nombre de ces écoles était initialement fixé à neuf, d'où leur nom. Huit de ces écoles étaient de la lignée de Mazu Daoyi (馬祖道一, 709-788), étant donné qu'elles ont été établies en connexion avec lui ou l'un de ses éminents disciples : 1.
* L'école Gaji san (迦智山), établie à Borimsa (寶林寺) sous l'influence de Doui et de son grand-étudiant Chejing (體澄, 804-890). Doui a étudié en Chine auprès de Zhizang (735-814) et Baizhang Huaihai (百丈, 749-814). 2.
* L'école Seongju san (聖住山), établie par Muyeom (無染, 800-888) qui a reçu son inga de Magu Baozhe (麻谷寶徹, né en 720?). 3.
* L'école Silsangsan (實相山), établie par Hongcheok (洪陟, fl. 830), qui a également étudié auprès de Zhizang. 4.
* L'école Huiyang san (曦陽山), établie par Beomnang et Chiseon Doheon (智詵道憲, 824-882), qui a étudiant auprès d'un professeur coréen de la transmission Mazu. 5.
* L'école Bongnim san (鳳林山), établie par Weongam (圓鑑, 787-869) et son étudiant Simhui (審希, IXe siècle). Weongam était un étudiant de Zhangjing Huaihui (章敬懷暉, 748-835). 6.
* L'école Dongni san (桐裡山), établie par Hyejeol (慧徹, 785-861) qui était un étudiant de Zhizang. 7.
* L'école Sagul san (闍崛山), établie par Beom'il (梵日, 810-889), qui a étudié en Chine auprès de Yanguan Qian (鹽官齊安, 750?-842) et Yuesha Weiyan (樂山惟嚴). 8.
* L'école Saja san (獅子山), établie par Doyun (道允, 797-868), qui a étudié auprès de Nanquan Puyan (南泉普願, 748-835). Le neuvième de ces premières écoles est l'école Sumi san (須彌山) fondée par Ieom (利嚴, 869-936), qui s'est développé à partir de la lignée caodong (曹洞). (fr)
- 선종 구산(禪宗九山 · Nine Mountain Monasteries)은 남북국 시대의 신라 때부터 시작되어 고려 태조 때 완성된 불교 선종(禪宗)의 구산문(九山門)을 가리킨다. 중국에서 성행한 달마(達摩)의 선법(禪法)을 이어받아 한국 선종의 종풍(宗風)을 일으킨 아홉 산문을 가리키는 것으로, 가지산문 · 동리산문 · 봉림산문 · 사굴산문 · 사자산문 · 성주산문 · 수미산문 · 실상산문 · 희양산문이다. 이후 이들 9산문은 선적종(禪寂宗)에 속하게 되며 의천(義天)이 만든 선종 천태종(天台宗)에 대립하였다가 조계종(曹溪宗)으로 개칭되어 선종 2종파 중의 하나가 되었다. (ko)
- Dziewięć górskich szkół sŏn (kor. kusan sŏnchong (구산선종); chiń. chanzong jiushan (禪宗九山); jap. kusan zen-kyō; wiet. thiền tông cửu sơn) – dziewięć koreańskich szkół sŏn (chin. chan, jap. zen). Po wprowadzeniu buddyzmu na tereny dzisiejszej Korei, wielu mnichów udawało się do Chin po nauki. Po powrocie zakładali szkoły buddyjskie różnych tradycji. W podobny sposób powstały także szkoły sŏn. Koreańscy mistrzowie po powrocie z Chin zakładali swoje szkoły w klasztorach zbudowanych na szczytach lub zboczach gór. Przyjęły więc one nazwy od szczytów górskich. Specyfiką koreańskiego sŏn było to, że osiem szkół reprezentowało tradycję hongzhou (z której potem wyłoni się wielka szkoła linji), a tylko jedna caodong. Szkoły te wobec tradycyjnych szkół doktrynalnych (z największą z nich czyli hwaŏm na czele) miały charakter wyraźnej rebelii, dlatego też spotkały się z poparciem także rebelianckich miejscowych, prowincjonalnych władców. Różnice pomiędzy szkołami sŏn a szkołami kyo (doktryny), były nawet większe niż w samych Chinach. Monotematyczna dyskusja pomiędzy tymi dwoma buddyjskimi tradycjami trwała przez cały okres Koryŏ (918–1392) a nawet tragiczny dla buddyzmu okres dynastii Chosŏn (1392–1910). Najbardziej widocznymi mistrzami w tych dyskusjach byli Taenanghye Muyŏm (800–888) i Wŏnjŏk Toŭi (zm. 825) Jednak ideologiczne zasady budowania klasztorów sŏnu ustanowił buddyjski geomanta (821–898). Tylko on był odpowiedzialny za główny projekt ideologiczny monastycyzmu sŏn na całym Półwyspie Koreańskim, z jego przywiązaniem do budowania klasztorów daleko w górach. Wyjątkiem było kilka zaledwie klasztorów wybudowanych z dwu stolicach zjednoczonej Silli z Koryŏ – Kyŏngju i Kaesŏng. Około X w. szkoła sŏn utraciła nieco witalności i z Chin wprowadzono (dzięki szkole chan fayan) medytację sŏn połączoną z praktyką "yŏmbul" (chiń. nianfo), czyli recytacji imienia Buddy. Praktyka ta spowodowała w Chinach szybki upadek chanu. Jednak w Korei dodała sŏnowi duchowego ożywienia. W XII w. ponownego bodźca szkołom sŏn dodał wielki mistrz sŏn Pojo Chinul (1158– 1210). Jego ideą było zjednoczenie koreańskiego buddyzmu. Chociaż nie zrealizował swoich planów, to dokonał jednej rzeczy. Podkreślając, że sŏn jest najważniejszą praktyką buddyjską, uczynił z doktryny hwaŏm wspierającą intelektualną podstawę dla tej praktyki. Okazało się to w perspektywie niezwykle owocne i doprowadziło do unikalnej doktryny szkoły chogye, będącej zsynkretyzowaną tradycją intelektualnej doktryny szkoły hwaŏm i empirycznej i praktycznej – szkoły sŏn. Szkoła hŭiyang powstała właściwie dopiero w 879 r., jednak była bezpośrednim przedłużeniem najstarszej linii przekazu sŏn, bo sięgającej aż Czwartego Patriarchy Daoxina, którego uczniem był Pŏmnang. W 1356 r. wszystkie szkoły sŏn zostały zjednoczone pod nazwą chogye przez wybitnego mistrza sŏn T'aego Poŭ (1301-1382). (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)