| rdfs:comment
| - Marinismus je vyumělkovaný styl italské barokní literatury, typický pro Itálii, jehož cílem bylo překvapovat neobvyklými obrazy a figurami, různými alegorickými konstrukcemi, slovními hříčkami apod. Tento únik do říše fantazie se stal velice rychle povrchní a prázdnou rétorikou. Marinismus čerpal z antické mytologie a lyrika byla převážně milostně laděná. V odborné literatuře se můžeme setkat s pojmem secentismus - jedná se o synonymní pojmenování (italsky secento - šest set, označení pro 17. století). Marinismus ovlivňuje francouzskou . (cs)
- El marinisme (italià: marinismo, o secentismo, "segle XVII") és el nom que es dona a un estil de poema i vers dramàtic adornat i enginyós, escrit en imitació de Giambattista Marino (1569–1625), seguint en particular les obres La Lira i L'Adone. (ca)
- La napola Giambattista Marino (1569 - 1625) per nelacebla parolfacilo (lia alegoria poemo Adonis, publikita en Parizo en 1623, enhavas pli ol 40.000 versojn) markis la francan tendencon al la artefarita belo de inventoj de troigoj, antitezoj kaj metaforoj, kies skolo ricevis la nomon "marinismo". La marinismo konsistas je serĉado de formoj senmezurigitaj kaj surprizigaj, nome troigo de imagaro kaj ingenio subtila. La poeziarto de Marino estas esence priskriba, kaj ties virtuozeco paraleleas kun nesufiĉa idearo kaj frideco de fantazio. (eo)
- Schwulststil (Schwulst-Stil) ist eine Bezeichnung der Literaturkritik, die sich im 18. Jahrhundert etablierte und der Literatur des Barock rückwirkend prunkhafte Aufgeblasenheit vorwarf. Im engeren Sinne gilt Schwulst als Merkmal des manieristisch übersteigerten Einflusses der Rhetorik auf die Dichtung seit dem Ende des 16. Jahrhunderts. Die moderne Literaturwissenschaft betrachtet Schwulst nicht mehr als negativ, sondern als authentischen Ausdruck der Zeit. (de)
- Marinism (Italian: marinismo, or secentismo, "17th century") is the name now given to an ornate, witty style of poetry and verse drama written in imitation of Giambattista Marino (1569–1625), following in particular La Lira and L'Adone. (en)
- Het marinisme is ontstaan tijdens de barok in Italië. De term is afgeleid van de dichter Giambattista Marino (1569-1625) en wordt gedefinieerd als de overladen, bizarre stijl die streefde naar verrassende effecten en oorspronkelijkheid. (nl)
- Il marinismo fu uno stile di letteratura barocca usato in poesia e nel dramma in versi, che si caratterizzava per una tendenza all'arguzia e all'ornato. Deve il suo nome al poeta Giovan Battista Marino (1569-1625), che ebbe imitatori in tutta Europa. (it)
- Маринізм, Марінізм (італ. marinismo, також сечентизм італ. secentismo) — це домінуючий напрям в італійській поезії 17 століття, який отримав свою назву від ім'я його лідера — Джамбатісто Маріно (1569—1625). (uk)
- El napolitano Giambattista Marino (1569 - 1625) es un poeta italiano cuyo estilo sirvió para caracterizar y nombrar una estética literaria próxima al barroco y culterana en la primera Italia seiscentista llamada marinismo. Consiste en el cultivo de una belleza artificial creada por el ingenio con las invenciones de hipérboles, antítesis y metáforas. Son movimientos paralelos a esta estética el eufuismo inglés, el preciosismo francés y el culteranismo español. Se trata ante todo de un estilo formal conceptuoso, recargado de imágenes y de figuras extravagantes, pero de vacuo contenido. (es)
- Le marinisme, marinismo en italien, est un style littéraire caractéristique de l’écriture baroque italienne inspiré par la publication, en 1623, de l’Adone par le Cavalier Marin. Dans l’Adone, qui a pour sujet la fable mythologique d’Adonis, le Cavalier Marin mit un style vif, gracieux et pittoresque au service de son imagination débridée. Dans un temps où le bel esprit tendait à remplacer le sentiment, les traits recherchés et les faux brillants qu’il contenait provoquèrent l’enthousiasme et inspirèrent la mode du marinisme. Les poètes de son temps adoptèrent le style affecté, ces métaphores contournées et les descriptions ampoulées de l’Adone, que le Cavalier réussissait à se faire pardonner grâce à la fertilité de son imagination. (fr)
- Marinizm – styl poetycki stosowany często w literaturze barokowej. Charakteryzowała go efektowna forma utworu, nadużywanie metafor oraz różnorodne chwyty stylistyczne, takie jak: aliteracje, anafory, paradoksy, inwersje, parentezy, hiperbole i tym podobne, by osiągnąć pożądany efekt. Nazwa pochodzi od nazwiska twórcy - Giambattisty Marino. (pl)
- Марини́зм (итал. marinismo), также сеченти́зм (итал. secentismo) — барочное литературное направление в Италии (по имени поэта Джамбаттиста Марино). Вычурность, словесная игра, , тяготение к пасторальным мифологическим сюжетам, присущие ещё придворным поэтам конца XV и XVI вв. (петраркисты, Якопо Саннадзаро, Тассо, Гварини, Тебальдео, Серафино Аквилано), нашли своё завершение в творчестве Марино и его продолжателей, возведших в культ манерную изысканность образов, цветистость метафор, жонглёрство стихотворной формой. (ru)
|
| has abstract
| - Marinismus je vyumělkovaný styl italské barokní literatury, typický pro Itálii, jehož cílem bylo překvapovat neobvyklými obrazy a figurami, různými alegorickými konstrukcemi, slovními hříčkami apod. Tento únik do říše fantazie se stal velice rychle povrchní a prázdnou rétorikou. Marinismus čerpal z antické mytologie a lyrika byla převážně milostně laděná. V odborné literatuře se můžeme setkat s pojmem secentismus - jedná se o synonymní pojmenování (italsky secento - šest set, označení pro 17. století). Marinismus ovlivňuje francouzskou . (cs)
- El marinisme (italià: marinismo, o secentismo, "segle XVII") és el nom que es dona a un estil de poema i vers dramàtic adornat i enginyós, escrit en imitació de Giambattista Marino (1569–1625), seguint en particular les obres La Lira i L'Adone. (ca)
- La napola Giambattista Marino (1569 - 1625) per nelacebla parolfacilo (lia alegoria poemo Adonis, publikita en Parizo en 1623, enhavas pli ol 40.000 versojn) markis la francan tendencon al la artefarita belo de inventoj de troigoj, antitezoj kaj metaforoj, kies skolo ricevis la nomon "marinismo". La marinismo konsistas je serĉado de formoj senmezurigitaj kaj surprizigaj, nome troigo de imagaro kaj ingenio subtila. La poeziarto de Marino estas esence priskriba, kaj ties virtuozeco paraleleas kun nesufiĉa idearo kaj frideco de fantazio. (eo)
- Schwulststil (Schwulst-Stil) ist eine Bezeichnung der Literaturkritik, die sich im 18. Jahrhundert etablierte und der Literatur des Barock rückwirkend prunkhafte Aufgeblasenheit vorwarf. Im engeren Sinne gilt Schwulst als Merkmal des manieristisch übersteigerten Einflusses der Rhetorik auf die Dichtung seit dem Ende des 16. Jahrhunderts. Die moderne Literaturwissenschaft betrachtet Schwulst nicht mehr als negativ, sondern als authentischen Ausdruck der Zeit. (de)
- Marinism (Italian: marinismo, or secentismo, "17th century") is the name now given to an ornate, witty style of poetry and verse drama written in imitation of Giambattista Marino (1569–1625), following in particular La Lira and L'Adone. (en)
- El napolitano Giambattista Marino (1569 - 1625) es un poeta italiano cuyo estilo sirvió para caracterizar y nombrar una estética literaria próxima al barroco y culterana en la primera Italia seiscentista llamada marinismo. Consiste en el cultivo de una belleza artificial creada por el ingenio con las invenciones de hipérboles, antítesis y metáforas. Son movimientos paralelos a esta estética el eufuismo inglés, el preciosismo francés y el culteranismo español. Se trata ante todo de un estilo formal conceptuoso, recargado de imágenes y de figuras extravagantes, pero de vacuo contenido. El marinismo busca formas desmesuradas y sorprendentes, una imaginativa extravagante a través del procedimiento ingeniosamente sutil de la , buscando la sorpresa y la maravilla en el lector. Sin embargo, la medianía general de los poetas italianos que siguieron esta corriente y su hueca y fría pomposidad decadente la ha enviado al olvido de la crítica, salvo un par de nombres por obras específicas: Claudio Achillini, , Alessandro Adimari, , Giambattista Basile, Baldassarre Bonifacio, , Giovanni Francesco Busenello, , Elena Lucrezia Cornaro Piscopia, , , Paganino Gaudenzi, , , Giovan Francesco Loredano, , Giovanni Battista Manso, Gaspare Murtola, Pietro Francesco Orsini (papa Benedicto XIII), , , , Girolamo Preti, Cesare Rinaldi, , , , Tommaso Stigliani, Giulio Strozzi, Emanuele Tesauro, , Antonio Bruni, , Maffeo Barberini (el papa Urbano VIII), , , , , , , , y , y muchos otros. Estos autores, seguidores de la obra maestra de Marino, el poema alegórico Adonis (París, 1623), de más de 40.000 versos, fueron desempolvados por la antología de Benedetto Croce Líricos marinistas (1910). Y, aun cuando poetas como Tommaso Stigliani se declaraban "antimarinistas", Croce afirma que “se movieron en el círculo trazado por Marino” y “de hecho no salieron de la condición espiritual del Marinismo”. Esta estética, que intenta superar el petrarquismo, consta de tres elementos fundamentales: ingenio, descriptivismo (aunque no al modo realista) y musicalidad. A esto se agrega la acumulación de referentes cultos, en especial mitológicos o históricos. Si bien, como afirma Antonio Viscardi, "toda la producción marinista tiene caracteres y tonos abstractos, genéricos y absolutamente impersonales". Pero, al menos, aportaron nuevos temas y una ampulosa y lujosa descripción de objetos sin embargo cotidianos y vulgares. (es)
- Le marinisme, marinismo en italien, est un style littéraire caractéristique de l’écriture baroque italienne inspiré par la publication, en 1623, de l’Adone par le Cavalier Marin. Dans l’Adone, qui a pour sujet la fable mythologique d’Adonis, le Cavalier Marin mit un style vif, gracieux et pittoresque au service de son imagination débridée. Dans un temps où le bel esprit tendait à remplacer le sentiment, les traits recherchés et les faux brillants qu’il contenait provoquèrent l’enthousiasme et inspirèrent la mode du marinisme. Les poètes de son temps adoptèrent le style affecté, ces métaphores contournées et les descriptions ampoulées de l’Adone, que le Cavalier réussissait à se faire pardonner grâce à la fertilité de son imagination. Le succès de l’Adone souleva, en Italie beaucoup d’admiration, mais également de critiques et y ralluma les querelles d’école. Le Cavalier Marin fut appelé le grand corrupteur du goût chez les Italiens. Ses défauts devinrent, pour ses partisans, comme Achillini, Basile, Durante ou Murtola, d’incontestables beautés. L’Académie des Humoristes à Rome fut le principal soutien de ces prétentions, mais plus tard celle des Arcades fut créée pour les combattre. En France, les concetti de Marini trouvèrent une faveur particulière sous l’appellation de « pointes », où on peut les rapprocher du gongorisme espagnol et de l’euphuisme anglais. (fr)
- Het marinisme is ontstaan tijdens de barok in Italië. De term is afgeleid van de dichter Giambattista Marino (1569-1625) en wordt gedefinieerd als de overladen, bizarre stijl die streefde naar verrassende effecten en oorspronkelijkheid. (nl)
- Il marinismo fu uno stile di letteratura barocca usato in poesia e nel dramma in versi, che si caratterizzava per una tendenza all'arguzia e all'ornato. Deve il suo nome al poeta Giovan Battista Marino (1569-1625), che ebbe imitatori in tutta Europa. (it)
- Marinizm – styl poetycki stosowany często w literaturze barokowej. Charakteryzowała go efektowna forma utworu, nadużywanie metafor oraz różnorodne chwyty stylistyczne, takie jak: aliteracje, anafory, paradoksy, inwersje, parentezy, hiperbole i tym podobne, by osiągnąć pożądany efekt. Nazwa pochodzi od nazwiska twórcy - Giambattisty Marino. Główne założenie tej poezji brzmi: "zaskoczyć, zaszokować odbiorcę niezwykłym pomysłem w dziedzinie tematu lub formy". Na tej bazie w Hiszpanii i we Włoszech powstał nurt nazywany konceptyzmem, który dążył do budowania wypowiedzi poetyckiej na wyszukanym pomyśle. W zakresie formy stosowano dużą liczbę środków stylistycznych (często błahą treść ubierano w wyszukaną formę przesyconą anaforami, antytezami, hiperbolami, paradoksami). W Polsce reprezentowany był głównie przez Jana Andrzeja Morsztyna. Jego naśladowcy, popisujący się niezwykłymi pomysłami osiągali prawdziwą wirtuozerię formy poetyckiej; mariniści, tak jak ich mistrz, pisywali zwykle utwory erotyczne. W baroku, bardzo łatwo mieszano doświadczenia religijne i miłosne; ten sam zabieg dostrzegamy u poetów dwudziestolecia, a przede wszystkim u Bolesława Leśmiana, u którego gwałtowność erotyzmu miesza się z nieograniczoną dobrocią Boga (np. ballada STRÓJ). (pl)
- Марини́зм (итал. marinismo), также сеченти́зм (итал. secentismo) — барочное литературное направление в Италии (по имени поэта Джамбаттиста Марино). Вычурность, словесная игра, , тяготение к пасторальным мифологическим сюжетам, присущие ещё придворным поэтам конца XV и XVI вв. (петраркисты, Якопо Саннадзаро, Тассо, Гварини, Тебальдео, Серафино Аквилано), нашли своё завершение в творчестве Марино и его продолжателей, возведших в культ манерную изысканность образов, цветистость метафор, жонглёрство стихотворной формой. Аналогичные направления в Англии — эвфуизм, во Франции — прециозная литература, в Испании — культизм. (ru)
- Маринізм, Марінізм (італ. marinismo, також сечентизм італ. secentismo) — це домінуючий напрям в італійській поезії 17 століття, який отримав свою назву від ім'я його лідера — Джамбатісто Маріно (1569—1625). (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
