| rdfs:comment
| - Závěť (nebo též Velký testament) je název díla francouzského spisovatele Françoise Villona. Původní název básnické skladby je Le Lais. (cs)
- Le Grand Testament (La Granda Testamento) estas kolekto da poezio kunmetita en 1461 de François Villon. Le Testament, konsistanta de dudek esence sendependaj fiksformaj poemoj, nome 16 baladoj kaj tri rondeaux kaj estas agnoskita kiel gemo de mezepoka literaturo. (eo)
- Le Testament is a collection of poetry composed in 1461 by François Villon. Le Testament, comprising over twenty essentially independent poems in octosyllabic verse, consists of a series of fixed-form poems, namely 16 ballades and three rondeaux, and is recognized as a gem of medieval literature. (en)
- «Великий тестамент», або «Великий заповіт» (фр. Le Testament) — поетична збірка Франсуа Війона; твір написано взимку 1461-1462 рр., після звільнення поета з в'язниці. (uk)
- Le Testament est une œuvre poétique de François Villon composée en 1461. Riche de plus d'une vingtaine de poèmes relativement autonomes, l'œuvre est majoritairement formée de vers octosyllabiques (mais les pièces lyriques insérées sont tantôt en octosyllabes, tantôt en décasyllabes). Le Testament est considéré comme un fleuron de la littérature médiévale. C'est la plus célèbre œuvre de Villon avec le Lais, dont elle reprend la forme de , inspiré de l'écriture juridique, ainsi que de nombreux légataires. (fr)
- Le Testament (a volte chiamato anche Le grand Testament per distinguerlo da Le Lais, opera che viene talvolta chiamata Le petit Testament) è un'opera poetica di François Villon composta nel 1461, in versi ottonari. È molto meno omogenea di Le Lais, giacché comprende più di una ventina di poesie relativamente autonome. Se il testo, come già faceva Le Lais, riprende l'idea della parodia di un atto giuridico, esso si presenta come una colonna vertebrale sulla quale viene innestata ogni sorta di digressione sull'ingiustizia, la fuga del tempo, la morte, la saggezza... così come poesie autonome spesso presentate come «lasciti». Si ritrova tuttavia la penna vivace e acerba e l'umore ora nero e sottile, ora schiettamente scherzoso e licenzioso che caratterizzano Villon. Forse l'autore intende qui (it)
- Wielki testament (fr. Le grand testament) – utwór François Villona. Ukazuje uczucia człowieka żyjącego u schyłku średniowiecza. Powstał po wyjściu poety z więzienia paryskiego. Jest to pożegnanie ze światem i swoisty rachunek sumienia. Pojawia się literacki bohater, którego nie było do tej pory w literaturze. Średniowiecze nie znało bohatera przeciętnego, niczym się niewyróżniającego. Henryk Walezy miał znać Wielki testament na pamięć. i jego autora: (pl)
- Det stora testamentet (franska: Le grand testament eller bara Le testament) är en diktsamling av den franske författaren François Villon, skriven 1461. Den är skriven på åttastavig vers och består av en inledande dikt följd av 16 ballades och tre rondeaux. Inledningen förklarar att författaren nyss har avtjänat ett fängelsestraff och är orolig över det arv som han ska lämna efter sig. De inledande dikterna har mytologiska och historiska motiv, medan de senare skildrar scener ur 1400-talets Paris, i synnerhet från bordeller och den undre världen. Flera av dikterna innehåller anspelningar och hänvisningar till personer och platser i författarens samtid, vilket gör delar av dem svårbegripliga utan kommentarer. Poeten Clément Marot gav ut en kommenterad utgåva 1533. (sv)
|
| has abstract
| - Závěť (nebo též Velký testament) je název díla francouzského spisovatele Françoise Villona. Původní název básnické skladby je Le Lais. (cs)
- Le Grand Testament (La Granda Testamento) estas kolekto da poezio kunmetita en 1461 de François Villon. Le Testament, konsistanta de dudek esence sendependaj fiksformaj poemoj, nome 16 baladoj kaj tri rondeaux kaj estas agnoskita kiel gemo de mezepoka literaturo. (eo)
- Le Testament is a collection of poetry composed in 1461 by François Villon. Le Testament, comprising over twenty essentially independent poems in octosyllabic verse, consists of a series of fixed-form poems, namely 16 ballades and three rondeaux, and is recognized as a gem of medieval literature. (en)
- Le Testament est une œuvre poétique de François Villon composée en 1461. Riche de plus d'une vingtaine de poèmes relativement autonomes, l'œuvre est majoritairement formée de vers octosyllabiques (mais les pièces lyriques insérées sont tantôt en octosyllabes, tantôt en décasyllabes). Le Testament est considéré comme un fleuron de la littérature médiévale. C'est la plus célèbre œuvre de Villon avec le Lais, dont elle reprend la forme de , inspiré de l'écriture juridique, ainsi que de nombreux légataires. Mais le Testament se distingue du Lais : outre des legs aux légataires les plus divers (des hommes et des femmes du peuple du Paris du XVe siècle, le préfet de police Robert d'Estouteville mais aussi la butte Montmartre), Villon insère dans cette œuvre un ensemble de pièces lyriques. Le Testament est donc un recueil dans lequel figurent de nombreuses ballades célèbres, notamment la Ballade des dames du temps jadis, qui contient le refrain « Mais où sont les neiges d'antan ? », la Ballade des seigneurs du temps jadis ou encore la Ballade pour prier Notre Dame. Plusieurs pièces lyriques du Testament ont été mises en musique. C'est le cas de la Ballade des dames du temps jadis par Georges Brassens, grand admirateur de Villon et passionné du Moyen Âge tardif, dans son album Le Vent (1953). En 1959, c'est au tour de Félix Leclerc d'endisquer un extrait du Testament. Un autre extrait a été mis en musique par Alain Souchon sur son album À cause d'elle en 2011. Il s'agit du titre Je plain le temps de ma jeunesse. Le premier vers de l’œuvre « En l'an de mon trenstieme aage » est communément reconnu comme une référence implicite au Roman de la rose dont le premier vers, après l'introduction, est « En l'an vingtieme de mon aage ». Le XVe huitain de l’œuvre, par exemple, ajoutant une référence explicite « Et, comme le noble Romant / De la Rose… » (fr)
- Le Testament (a volte chiamato anche Le grand Testament per distinguerlo da Le Lais, opera che viene talvolta chiamata Le petit Testament) è un'opera poetica di François Villon composta nel 1461, in versi ottonari. È molto meno omogenea di Le Lais, giacché comprende più di una ventina di poesie relativamente autonome. Se il testo, come già faceva Le Lais, riprende l'idea della parodia di un atto giuridico, esso si presenta come una colonna vertebrale sulla quale viene innestata ogni sorta di digressione sull'ingiustizia, la fuga del tempo, la morte, la saggezza... così come poesie autonome spesso presentate come «lasciti». Si ritrova tuttavia la penna vivace e acerba e l'umore ora nero e sottile, ora schiettamente scherzoso e licenzioso che caratterizzano Villon. Forse l'autore intende qui presentare un largo spettro dei suoi talenti con lo scopo di attirare l'attenzione di un eventuale mecenate: il Testament diviene così una sorta di «biglietto da visita». Il testo si rivolge sia ai suoi vecchi compagni, sia alla folla di miserabili acculturati prodotti a quell'epoca dalla Sorbona. Il Testament ha fama di essere uno dei più bei testi letterari del tardo Medioevo, e può essere per certi versi considerato il capolavoro di Villon. In seguito arrivò a comprendere La ballata degli impiccati, la Quartina, altre opere scritte in prigione negli anni 1462-63 e molte altri componimenti. (it)
- Wielki testament (fr. Le grand testament) – utwór François Villona. Ukazuje uczucia człowieka żyjącego u schyłku średniowiecza. Powstał po wyjściu poety z więzienia paryskiego. Jest to pożegnanie ze światem i swoisty rachunek sumienia. Pojawia się literacki bohater, którego nie było do tej pory w literaturze. Średniowiecze nie znało bohatera przeciętnego, niczym się niewyróżniającego. W utworze odnaleźć można topos ubi sunt w powtarzającym się refrenie Ach, gdzież są niegdysieysze śniegi (fr. Où sont les neiges d'antan?). Jest to sentencja, maksyma Villona. Wyraża tęsknotę za minionym czasem. W balladzie O paniach minionego czasu, która jest częścią Wielkiego testamentu, zawarta jest idea przemijania oraz niemożności powrotu - memento mori ("pamiętaj o śmierci"). Są także nawiązania do danse macabre, czyli tańca śmierci. Śmierć jest wszechwładna, wszechobecna, niespodziewana, okrutna. Przeważa naturalistyczne przedstawienie człowieka i śmierci. Pojawia się również motyw eschatologiczny. Henryk Walezy miał znać Wielki testament na pamięć. Tadeusz Boy-Żeleński przełożył Wielki testament na polski w 1917 roku, w „najciemniejszym okresie wojny”, gdy – jako „lekarz pospolitego ruszenia” – spędzał co drugą dobę w baraku „Stacji Opatrunkowej”, do której napływały z frontu transporty żołnierzy, „…wystawiając nasze [lekarzy] uczucia ludzkości na ciężką próbę”. Pisał później m.in. na temat tłumaczonego utworu: … miłość i śmierć, żal za zmarnowanym życiem i skrucha, wreszcie nienawiść do swych „dręczycieli” wypełniają ten wzruszający poemat. Nienawiść ta wybucha raz po raz wśród żartobliwych strof Testamentu i pogłębia je w akcenty wprost złowrogie, ilekroć poeta wspomni męczarnie, jakie wycierpiał. i jego autora: Villon jest pierwszym poetą Francji przez swą twórczość w zakresie języka. Uczynił w poezji to, co później Rabelais w prozie: miast dawnej naiwnej, czasem niedołężnej gwary, lub też miast kunsztownych formalnych łamańców, wyrażających mdłe i konwencjonalne uczucia, mowa Villona płynie wprost z serca; w sercu, we krwi znajduje dla swych uczuć wyraz bezpośredni, prosty i doskonały: kunsztowny, ale zupełnie innym, głębokim kunsztem! (pl)
- Det stora testamentet (franska: Le grand testament eller bara Le testament) är en diktsamling av den franske författaren François Villon, skriven 1461. Den är skriven på åttastavig vers och består av en inledande dikt följd av 16 ballades och tre rondeaux. Inledningen förklarar att författaren nyss har avtjänat ett fängelsestraff och är orolig över det arv som han ska lämna efter sig. De inledande dikterna har mytologiska och historiska motiv, medan de senare skildrar scener ur 1400-talets Paris, i synnerhet från bordeller och den undre världen. Flera av dikterna innehåller anspelningar och hänvisningar till personer och platser i författarens samtid, vilket gör delar av dem svårbegripliga utan kommentarer. Poeten Clément Marot gav ut en kommenterad utgåva 1533. Verket finns i två fullständiga svenska översättningar: Ane Randels från 1920 och Axel Österbergs från 1958. Flera av dikterna har tonsatts, bland annat "Ballad om forna tiders kvinnor" ("Ballade des dames du temps jadis") som finns i en inspelning med Georges Brassens från 1953. (sv)
- «Великий тестамент», або «Великий заповіт» (фр. Le Testament) — поетична збірка Франсуа Війона; твір написано взимку 1461-1462 рр., після звільнення поета з в'язниці. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
