rdfs:comment
| - Carl Wilhelm Hermann Nothnagel (* 28. September 1841 in Alt-Lietzegöricke in der Mark Brandenburg; † 7. Juli 1905 in Wien) war ein deutscher Internist und Neurologe. (de)
- Carl Wilhelm Hermann Nothnagel (28 September 1841 – 7 July 1905) was a German internist born in Alt-Lietzegöricke (Polish: Stare Łysogórki), near Bärwalde in der Neumark (Polish: Mieszkowice), Neumark, Brandenburg. (en)
- Carl Wilhelm Hermann Nothnagel (né le 28 septembre 1841 à Mieszkowice alors dans la Marche de Brandebourg, mort le 7 juillet 1905 à Vienne) est un médecin interniste allemand. (fr)
- Carl Wilhelm Hermann Nothnagel è stato un medico tedesco. (it)
- Герман Нотнагель (нем. Carl Wilhelm Hermann Nothnagel, 1841—1905) — учёный, врач-терапевт, профессор и директор клиники внутренних болезней в Вене. (ru)
- Carl Wilhelm Hermann Nothnagel, född 28 september 1841 i Alt-Lietzegöricke, Mark Brandenburg, död 7 juli 1905 i Wien, var en tysk läkare. Nothnagel blev medicine doktor 1863 och professor i Freiburg im Breisgau 1872, i Jena 1874 och i Wien 1882. Förutom en stor mängd smärre avhandlingar utgav han Handbuch der Arzneimittellehre (1870; flera upplagor), Topische Diagnostik der Gehirnkrankheiten (1879) och Beiträge zur Physiologie und Pathologie des Darmes (1884). Från 1894 utgav han som huvudredaktör en stort anlagd "Handbuch der speziellen Pathologie und Therapie" (24 band), i vilken han själv bearbetade tarmens och bukhinnans sjukdomar (andra upplagan, 1903). (sv)
- Carl Wilhelm Hermann Nothnagel foi um clínico médico alemão. (pt)
- Герман Нотнагель (нім. Carl Wilhelm Hermann Nothnagel; 1841—1905) — вчений, лікар-терапевт, професор і директор клініки внутрішніх хвороб у Відні. (uk)
- Carl Wilhelm Hermann Nothnagel (ur. 28 września 1841 w Alt-Lietzegöricke, zm. 7 lipca 1905 w Wiedniu) – niemiecki internista, profesor chorób wewnętrznych w klinikach w Jenie i Wiedniu. Po raz pierwszy w 1876 roku opisał nieregularne tętno występujące u osób z migotaniem przedsionków, które nazwał "delirium cordis". Poszedł w ślady ojca i studiował medycynę w Berlinie, gdzie był uczniem Ludwiga Traubego i Rudolfa Virchowa. W latach 1865-1868 był asystentem Ernst Viktor von Leydena w Królewcu, gdzie w roku 1866 habilitował się. Był odkrywcą dwóch rzadkich chorób: (pl)
|