rdfs:comment
| - Ein Gräberfeld ist eine vorchristliche Ansammlung beliebiger Gräber in Form von Erdbestattungen (auch Brandgräber). Es handelt sich um Flachgräber und Grabhügel, auch Buckelgräber und Urnen. Der Begriff findet in der kontinentaleuropäischen Archäologie und anderen Kulturwissenschaften als Alternative zu dem christlichen Ausdruck „Friedhof“ Anwendung. (de)
- Sepultejo aŭ tombokampo en la lingvaĵo de arkeologio estas grupigo de ajna nombo de teraj tomboj. Temas do pri speco de tombejo, ĝenerale el prahistoria epoko. Ofte sepultejo konsistas el unu aŭ pluraj artefaritaj tombaj montetoj, la tumuloj, sed ankaŭ estas komplete ebenaj tombokampoj. Iufoje la loko estas signita per dolmeno(j), alispecaj ŝtonoj aŭ fajrejoj. Kontraste al sepultejo menciindas la nekropoloj - same prahistoria speco de tombejo, kiu konsistas el pluraj kompletaj tombaj konstruaĵoj, kiuj almenaŭ parte troviĝas super la tera surfaco. (eo)
- A grave field is a prehistoric cemetery, typically of Bronze Age and Iron Age Europe. Grave fields are distinguished from necropoleis by the former's lack of remaining above-ground structures, buildings, or grave markers. (en)
- Een grafveld is een plaats waar menselijke resten zijn begraven. (nl)
- Cmentarzysko – termin w archeologii oznaczający pozostałość po miejscu, gdzie ludność chowała swoich zmarłych (nazywane tak w odróżnieniu od dzisiejszych cmentarzy). Groby na cmentarzyskach mogą być np. szkieletowe lub ciałopalne – jamowe lub popielnicowe, płaskie lub kurhanowe. Czas użytkowania obejmował niekiedy kilkaset lat, liczba od kilku do ponad 4000 pochówków. (pl)
- Gravfält är en fornlämning som består av ett område med gravar eller gravhögar. En praktisk definition är att det bör finnas minst fem gravanläggningar på begränsat inbördes avstånd. I många forntida samhällen avskiljde man mark som bara användes för gravar; detta avspeglar det forntida samhället och de religiösa idéer som fanns. Svenska gravfält omfattas av Kulturmiljölagen. Den nuvarande lagen är från 1989, men har sitt ursprung i 1660-talet. (sv)
- Моги́льник — стародавній поховальний комплекс, місце багатьох могил і поховань. Могильники є категорією археологічних пам'яток, і її поділяють на дві групи: курганні та ґрунтові (або безкурганні). Могильники Стародавнього Сходу та античного світу отримали назву некрополь. (uk)
- Pohřebiště je pojem širokého významu. Může označovat neohraničené pohřební pole (německy:Gräberfield, anglicky Grave field) v rovině či na návrší. Slovo nejčastěji označuje archeologické naleziště, kam byli v prehistorických a pozdějších dobách rituálně pohřbíváni lidé a jejichž hroby mohou obsahovat cenné archeologické nálezy - nádoby, šperky či milodary. Také může označovat čestné pohřebiště, například Pohřebiště českých panovníků, Pohřebiště československých legionářů ve Vladivostoku. Specifické termíny: (cs)
- Un champ funéraire est un groupement de sépultures caractérisé par l'absence initiale de structures hors sol ou de monuments comme les stèles funéraires. Il se distingue des nécropoles antiques dont les sépultures monumentales sont séparées des lieux de culte, et du cimetière médiéval qui voit l'extension de la consécration des lieux de culte à leur environnement funéraire sacralisé. (fr)
- Моги́льник — в археологии комплекс погребений. Античные могильники обычно назывались некрополями, христианские и мусульманские места захоронения — кладбищами. Первые захоронения умерших появились в эпоху палеолита, но они совершались тогда непосредственно на стоянках, а не в специально отведённых местах. Собственно могильники появились в эпоху мезолита. Погребения совершались с соблюдением определенного обряда, связанного с представлениями о загробной жизни. Вместе с умершим помещали различные предметы («погребальный инвентарь»): одежду, оружие, украшения, посуду и другие бытовые вещи, пищу, туши жертвенных животных и прочее. Иногда в могилах встречаются дополнительные захоронения насильственно умерщвлённых зависимых от погребённого людей. (ru)
|