rdfs:comment
| - 유구(遺構)는 인간의 활동에 의해 만들어진 것으로 파괴되지 않고서는 움직일 수 없는 잔존물이다. (ko)
- 遺構(いこう)とは、過去のある時代に人類により造られた構造物(建築物や土木構造物)が後世に残された状態、言い換えれば過去人類の活動痕跡のうち、不動産的な事物を指す用語である。現在まで地表上に残存しているもののほか、かつて存在した建造物の残骸ないしその痕跡が、地中に埋没した状態のものも遺構と呼ばれる。考古学においては遺跡を構成する要素の1つとなる。 (ja)
- Ein Befund (englisch feature) im archäologischen Sinne sind die bei einer archäologischen Ausgrabung beobachtbaren oder messbaren Fundumstände, das heißt der Fundkontext. Diese Umstände umfassen speziell den Zusammenhang zwischen
* archäologisch relevanten Funden untereinander,
* zwischen diesen Funden und den umgebenden Erdschichten,
* zwischen den umgebenden Erdschichten. Bei Befunden unterscheidet man zwischen obertägig sichtbaren und obertägig unsichtbaren Befunden. (de)
- In archaeological excavation, a feature is a collection of one or more contexts representing some human non-portable activity, such as a hearth or wall. Features serve as an indication that the area in which they are found has been interfered with in the past, usually by humans. Features are distinguished from artifacts in that they cannot be separated from their location without changing their form. Artifacts are portable, while features are non-portable. Artifacts and features can both be made from any available material, with the primary distinction being portability. (en)
- Fitur dalam studi arkeologi, terutama dalam istilah penggalian merupakan benda atau objek yang tidak dapat dipindahkan yang ditemukan pada situs arkeologis dan dapat memberikan informasi tentang aktivitas manusia yang pernah tinggal disana. Fitur menjadi indikasi bukti bahwa wilayah tempat ditemukannya benda ini pernah berhubungan dengan aktivitas manusia di masa lampau. Fitur dapat dibedakan dengan artefak dari kondisinya yang tidak dapat dipisahkan dari lokasi ditemukannya tanpa merubah bentuk aslinya sehingga artefak bersifat portabel, sedangkan fitur tidak. (in)
- Feature in archeologia e soprattutto nello scavo ha diversi significati. Un feature è un insieme di uno o più rappresentanti alcune attività umane intrasportabili che hanno generalmente una configurazione verticale in relazione alla stratigrafia del sito. (it)
- Obiekt archeologiczny – nieruchomy zabytek archeologiczny obejmujący jedną lub kilka jednostek stratygraficznych. Jest to wyróżniona ze względu na funkcję lub formę część stanowiska archeologicznego. Obiekty archeologiczne mogą być zagłębione w podłoże (np. domostwa zagłębione, jamy grobowe czy jamy zasobowe) bądź wzniesione na powierzchni podłoża (np. mury). Obiekt zagłębiony zazwyczaj ma wypełnisko, czyli jest wypełniony ziemią lub innym materiałem organicznym (np. popiołem) lub nieorganicznym (np. gruzem ceglanym), który został bądź to wrzucony celowo do zagłębienia po zaprzestaniu jego użytkowania, bądź też osadził się w sposób naturalny po porzuceniu danego miejsca przez człowieka. (pl)
|