| rdfs:comment
| - Un elèctrode és un conductor elèctric que s'utilitza per a establir un circuit tancat i fer possible el pas d'un corrent elèctric a través d'un medi (que en separa dos elèctrodes). Els elèctrodes són normalment metàl·lics o de grafit. En algunes reaccions químiques com l'electròlisi s'utilitzen elèctrodes separats per una solució iònica conductora que tanca el circuit elèctric. La paraula procedeix de les paraules gregues elektron, que significa ambre i de la qual prové la paraula electricitat i hodos, que significa camí. (ca)
- Ένα ηλεκτρόδιο (electrode) είναι ένας αγωγός που χρησιμοποιείται ως επαφή με μη μεταλλικά τμήματα ενός κυκλώματος (π.χ. ενός ημιαγωγού, ενός ηλεκτρολύτη ή ενός κενού). Η λέξη επινοήθηκε από τον William Whewell κατόπιν του αιτήματος του Μάικλ Φαραντέι από τις ελληνικές λέξεις ήλεκτρον και οδός. (el)
- القطب الكهربائي (يسمى أيضاً: المسرى الكهربائي، الإلكترود) هو موصل كهربائي يستعمل مع جزء آخر غير معدني (مثل نصف الموصلات، أو كهرل (محلول ملحي أو حامضي) أو فراغ (مثل أنبوب نيون) لتكوين دائرة كهربائية. وترجع تلك التسمية إلى فراداي حيث أخذ كلمة electrode عن كلمة electron اليونانية والتي تعني الكهرمان، التي اخذت عنها كلمة كهرباء. وأضاف عليها كلمة hodos والتي تعني مسلك أو طريق. (ar)
- Elektrodo estas fina elemento de elektraj sistemoj aŭ maŝinoj, elektra konduktilo. Ĝi sendas aŭ prenas elektrajn ŝargojn de ĉirkaŭaĵo. Pozitiva elektrodo estas anodo, kaj negativa elektrodo estas katodo. Elektronaj tuboj kun tri elektrodoj nomiĝas triodoj, kaj kun kvin elektrodoj nomiĝas pentodoj. (eo)
- An electrode is an electrical conductor used to make contact with a nonmetallic part of a circuit (e.g. a semiconductor, an electrolyte, a vacuum or air). Electrodes are essential parts of batteries that can consist of a variety of materials depending on the type of battery. The electrophore, invented by Johan Wilcke, was an early version of an electrode used to study static electricity. (en)
- Un electrodo es un conductor eléctrico utilizado para hacer contacto con una parte no metálica de un circuito, por ejemplo un semiconductor, un electrolito, el vacío del grupo (en una válvula termoiónica), un gas (en una lámpara de neón, o argón), etc. La palabra fue acuñada por el científico Michael Faraday por composición de las voces griegas elektron, que significa ámbar y de la que proviene la palabra electricidad; y hodos, que significa camino. (es)
- Elektrode adalah penghantar listrik yang terhubung dengan larutan elektrolit dari sebuah rangkaian listrik. Dalam suatu sel elektrokimia, elektrode dapat berperan sebagai anode ketika proses oksidasi maupun katode ketika proses redoks. Peran elektrode sebagai anode dan katode ditentukan oleh nilai tegangan listrik yang diberikan pada sel elektrokimia. Jenis penghubung elektrode antara lain ialah semikonduktor, elektrolit atau hampa udara. Kata 'elektrode" diciptakan oleh ilmuwan bernama Michael Faraday dari bahasa Yunani elektron yang berarti amber, dan hodos yang berarti sebuah cara. (in)
- Un elettrodo è un conduttore di prima specie (per esempio metallo o grafite) usato per stabilire un contatto elettrico con una parte non metallica di circuito (per esempio un semiconduttore, un elettrolita o il vuoto). Con un linguaggio improprio, talvolta si utilizza il termine "elettrodo" per indicare non solo il conduttore, bensì la semicella (o semielemento) di cui il conduttore fa parte. Nel caso delle celle galvaniche si parla più in particolare di semielemento galvanico o semipila. (it)
- 전극(電極, electrode)은 회로 내의 도체로 전류를 흘러들어가게 하거나 나오게 하는 단자이다. 전원에서 전류를 내보내는(자유전자를 받아들이는) 쪽이 양극(양전극, +), 전류를 받아들이는(자유전자를 내보내는) 쪽이 음극(음전극, -)이다. 전지 따위의 직류 전원에서는 양극과 음극이 고정되어 있으나, 가정용 콘센트 따위에서 공급되는 교류 전원에서는 양극과 음극이 계속해서 바뀐다. (ko)
- 電極（でんきょく）とは、受動素子、真空管や半導体素子のような能動素子、電気分解の装置、電池などにおいて、その対象物を働かせる、あるいは電気信号を測定するなどの目的で、電気的に接続する部分のことである。 また、トランジスタのベース、FETのゲートなど、ある電極から別の電極への電荷の移動を制御するための電極もある。 (ja)
- Электро́д (от «электро…» и греч. ὁδός — «дорога, путь») — электрический проводник, имеющий электронную проводимость (проводник 1-го рода) и находящийся в контакте с ионным проводником — электролитом (ионной жидкостью, ионизированным газом, ). Важнейшей характеристикой электродов является электродный потенциал, устанавливающийся на границе электрод/электролит. (ru)
- Elétrodo (AO-1990 em português europeu: eléctrodo), eletródio ou eletrodo, popularmente conhecido como polo, de maneira geral, é o terminal utilizado para conectar um circuito elétrico a uma parte metálica, não metálica ou solução aquosa. O termo deriva das palavras gregas elektron (âmbar) e hodos (caminho ou via). Seu objetivo é proporcionar uma transferência de elétrons que se encontram entre o meio em que o elétrodo está inserido através de corrente elétrica. Como tal, é usado em eletroquímica e em eletrônica, no processo da eletrólise e em pilhas, respectivamente. (pt)
- En elektrod är en elektronledare som används för att skapa elektrisk kontakt med icke-metalliska material såsom halvledare, elektrolyt, joniserad gas eller vakuum. Kontakten är till för att antingen leda ström eller mäta en elektrisk potential. Begreppet introducerades av Michael Faraday år 1834. Elektrod kommer från det grekiska ordet elektron, bärnsten och hodos, väg. (sv)
- 电极（electrode）是用以与电路中非金属部分（例如半导体、电解质、真空、空气等）建立电接触的电导体，作为传导（输入或导出）电子的端，或作为传递电信号的器件。电极的“正负极”是以电势高低作区别，“阳阴极”是以氧化或还原反应作区别；正负极与阳阴极没有必然固定的关系。 正极（positive electrode）的定义是：原电池或电解池中电势较高的电极；反之，负极（negative electrode）定义则是：原电池或电解池中电势较低的电极。阳极（anode）是：电池或电解池中进行氧化反应的电极；阴极（cathode）是：电池或电解池中进行还原反应的电极。 (zh)
- Електро́д (від електро- та грецького hodos — шлях), (англ. electrode, нім. Elektrode f) — конструктивний елемент електронного, йонного чи електротехнічного приладу чи технологічної установки, який є провідником певної форми, що з'єднує відрізок електричного кола, який знаходиться в робочому середовищі (вакуум, газ, напівпровідник, рідина), з іншою частиною цього кола, яка утворюється дротами. Електрод — це металевий або неметалевий стрижень, призначений для підведення струму до зварювальної дуги. (у зварюванні) (uk)
- Elektroda je elektrický vodič v kontaktu s nekovovou částí elektrického obvodu (např. vakuem nebo prostorem naplněným plynem, elektrolytem apod.). Tento pojem zavedl v 19. století Michael Faraday jako složeninu řeckých slov elektron – jantar a hodos – cesta. V elektrochemii se katoda definuje jako elektroda, na které probíhá redukce, a anoda jako elektroda, na které probíhá oxidace. Každá z obou elektrod může mít různý náboj podle toho, jestli se jedná o elektrolýzu (na elektrody napětí vkládám), nebo o galvanický článek (napětí vzniká). (cs)
- Eine Elektrode [elɛkˈtroːdə] (von altgriechisch ηλεκτρόν elektron, „Bernstein“, i. ü. S. „elektrisch“, und ὁδός hodós, „Weg“) ist ein Elektronenleiter, der im Zusammenspiel mit einer Gegenelektrode (Anode – Kathode) mit einem zwischen beiden Elektroden befindlichen Medium in Wechselwirkung steht. Elektroden bestehen aus elektrischen Leitern, meist einem Metall oder Graphit. Sie dienen dazu, nicht elektronenleitende Bereiche mit Kabeln zu verbinden, und finden dazu beispielsweise Anwendung in elektrochemischen Elementen, als Werkzeug (z. B. beim Widerstandspunktschweißen) und ggf. Materialspender beim Elektroschweißen, als Anschlüsse und elektronenoptische Elemente in Elektronenröhren. Über die elektrische Funktion hinaus kann Elektrodenmaterial abgeschieden oder verbraucht werden, oder es (de)
- Elektrodoak dira zirkuitu elektrikoak konektatzeko erabiltzen diren eroaleak. Elektrodoak metalikoak (zilarra, kobrea, platinoa, zinka...) edo ez-metalikoak (karbonoa) izan daitezke. Elektrodoen adibiderik ezagunenak pilen poloak dira. Zelda elektrolitiko batean korrontea bi elektrodoetatik igarotzean oxidazio-erredukzio erreakzioak gertatzen dira, eta elektrodo bakoitzean gertatutako erreakzioaren arabera, anodo eta katodo izenaz bereizten dira. (eu)
- Une électrode est un conducteur électronique, ou ionique (ex. : verre) captant ou libérant des électrons. Les électrodes interviennent dans les systèmes générateurs de courant (comme les piles) et dans les électrolyses, dont le système est récepteur de courant. On parle aussi d'électrodes pour désigner des composants de certains appareils électriques comme les lampes radio, tube à rayons X, diodes à semi-conducteur. C'est également le cas dans le soudage à l'arc électrique. (fr)
- Elektroda – końcowy element niektórych układów lub urządzeń elektrycznych, przewodnik elektryczny wysyłający ładunek elektryczny lub przyjmujący go z otoczenia, albo kształtujący pole elektrostatyczne w swoim otoczeniu. Urządzenia, w których występują elektrody:
* akumulator elektryczny
* elektroencefalograf
* elektrolizer
* lampa elektronowa
* ogniwo galwaniczne
* elektrodrążarka
* piec łukowy
* spawarka elektryczna (pl)
- Een elektrode is een geleider die gebruikt wordt om contact te maken met een niet-metalen deel van het circuit of met een deel van het elektrisch circuit dat niet als vast onderdeel van dat circuit gedacht wordt. Michael Faraday stelde de naam elektrode samen uit de Griekse woorden elektron (barnsteen), waar het woord elektriciteit van is afgeleid en hodos voor weg. (nl)
|
.jpg)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)