| dbo:abstract
|
- Liu Shaoqi (xinès simplificat: 刘少奇, xinès tradicional: 劉少奇, pinyin: Liú Shàoqí; , , Hunan, 24 de novembre del 1898 - Kaifeng, Hunan, 12 de novembre del 1969) fou un polític xinès i teòric del comunisme. (ca)
- ليو شاوتشي (إسمه باللغة الصينية 刘少奇) هو سياسي صيني ولد في يوم 24 نوفمبر 1898 في في هونان في الصين، كان عضو في الحزب الشيوعي الصيني، وأصبح رئيس لجمهورية الصين الشعبية من 28 أبريل 1959 إلى 31 أكتوبر 1968، عندما كان ماو تسي تونغ رئيس للحزب الشيوعي الصيني، توفي في 12 نوفمبر 1969 وأشيع بأنه تم اغتياله بأمر من دينج شياو بينج. (ar)
- Liou Šao-čchi (čínsky 刘少奇; pchin-jinem Liu Shaoqi; 24. listopadu 1898, , Chu-nan – 12. listopadu 1969, Kchaj-feng) byl čínský komunistický politik. V letech 1959–1968 byl předsedou (prezidentem) Čínské lidové republiky, formálně tedy nejvyšším mužem ve státě. Ve skutečnosti však si v té době nejvyšší vliv v zemi stále zachovával Mao Ce-tung, neboť v čínském politickém systému funkce tradičně nezaručuje nejvyšší vliv, podstatná je spíše neformální autorita a souběh různých funkcí, stranických, armádních i státních. (cs)
- Liu Shaoqi (ĉine 劉少奇 aŭ 刘少奇, pinjine: Liú Shàoqí, laŭ Wade-Giles Liu Shao-ch'i; [l|iu|2|-|sh|ao|4|q|yi|2]; 24a de Novembro 1898 - 12a de Novembro 1969) estis ĉina revoluciulo, ŝtatestro, kaj teoriulo. Li estis proparolanto de la el 1954 al 1959 kaj Prezidento de la Popola Respubliko Ĉinio, ĉinia ŝtatestro, el 1959 al 1968, dum kiuj li plenumis politikon de en Ĉinio. Shaoqi falis el politika favoro fine de la 1960-aj jaroj dum la Kultura Revolucio pro sia supozata 'dekstrismo' kaj ĉar Mao vidis Liu kiel minaco al sia povo. Li malaperis el la publika vivo en 1968 kaj estis konsiderita kapitalistema kaj perfidinto. Liu Shaoqi estis sendita al mallibereja kampo, kie li mortis plej verŝajne pro malbona traktado post du jaroj nome fine de 1969. Li estis fare de la registaro de Deng Xiaoping en 1980 kaj ricevis ŝtatan funebron. (eo)
- Liu Shaoqi oder Liu Schao-Tschi (chinesisch 劉少奇 / 刘少奇, Pinyin Liú Shàoqí; * 24. November 1898 in Huaminglou, Kreis Ningxiang, Provinz Hunan; † 12. November 1969) war von 1959 bis 1968 der Präsident der Volksrepublik China. (de)
- Liu Shaoqi txinatar iraultzake eta politikaria izan zen. Txinako Herri Errepublikako bigarren presidentea izan zen 1959tik 1968ra. Moskun ikasi zuen eta 1921ean Txinako Alderdi Komunistara batu zen. 1927an Batzorde Zentraleko kide hautatu zuten. Herriaren Kongresu Nazionaleko Batzordeko presidentea (1954 - 1959), Txinako Alderdi Komunistako lehen presidenteordea (1956 - 1966) eta errepublikako presidentea (1959 - 1968) izan zen. 1966tik Mao Zedongek kritikatu eta purgatu zuen. Txinako Iraultza Kulturalean espetxeratu zuten, eta 1980an birgaitu zuten.
* Datuak: Q16988
* Multimedia: Liu Shaoqi (eu)
- Liu Shaoqi (chinois simplifié : 刘少奇 ; chinois traditionnel : 劉少奇 ; pinyin : Liú Shàoqí ; EFEO : Lieou Chao-k'i ; API : [ljǒu ʂâutɕʰǐ]), né le 24 novembre 1898 à Ningxiang et mort le 12 novembre 1969 à Kaifeng, est un homme d'État. Il était un des membres influents du Parti communiste chinois et de la république populaire de Chine dont il fut le Président du 27 avril 1959 au 31 octobre 1968. Liu Shaoqi s'oppose à Mao Zedong à l'issue de la catastrophe du Grand Bond en avant. Renversé et arrêté lors de la révolution culturelle, il meurt en prison en 1969. En mai 1980, sa mémoire est réhabilitée par Deng Xiaoping, autre victime de la révolution culturelle. (fr)
- Liu Shaoqi (pronounced [ljǒʊ ʂâʊtɕʰǐ]; 24 November 1898 – 12 November 1969) was a Chinese revolutionary, politician, and theorist. He was Chairman of the NPC Standing Committee from 1954 to 1959, First Vice Chairman of the Chinese Communist Party from 1956 to 1966 and Chairman of the People's Republic of China, the de jure head of state, from 1959 to 1968, during which he implemented policies of economic reconstruction in China. For 15 years, Liu held high positions in Chinese leadership, behind only Chairman Mao Zedong and Premier Zhou Enlai. Originally considered as a successor to Mao, Liu antagonized him in the early 1960s before the Cultural Revolution. From 1966 onward, Liu was criticized and then purged by Mao. In 1968, Liu disappeared from public life and was labelled the "commander of China's bourgeoisie headquarters", China's foremost "capitalist-roader", and a traitor to the revolution. He was purged and imprisoned during the Cultural Revolution, but was posthumously rehabilitated by Deng Xiaoping's government in 1980 and granted a national memorial service. (en)
- Liu Shaoqi (en chino tradicional, 劉少奇; en chino simplificado, 刘少奇; pinyin, Liú Shàoqí; Wade-Giles, Liu Shao-ch'i, Ningxiang, 24 de noviembre de 1898-Kaifeng, 12 de noviembre de 1969) fue un político chino, uno de los máximos dirigentes del Partido Comunista de China (PCCh) y presidente de la República Popular China. Tras convertirse en el principal dirigente político del país, cayó en desgracia tras los ataques que sufrió durante la Revolución Cultural, la violenta campaña de reafirmación ideológica promovida por Mao Zedong, líder ideológico del Partido. Durante la Revolución Cultural, Liu fue depuesto de sus cargos y acusado de «escoria», «traidor» y de incursionismo en el capitalismo. Numerosos carteles públicos en los que se le atacaba a él y a su colaborador Deng Xiaoping fueron expuestos en toda China. Desaparecido de la vida pública a partir de 1968, falleció como consecuencia de los malos tratos sufridos en prisión. Su muerte, sin embargo, no se conoció hasta después de la muerte de Mao en 1976. La rehabilitación póstuma de su figura tuvo lugar tras el ascenso al poder de Deng Xiaoping. En la actualidad, Liu Shaoqi está considerado en la República Popular China como uno de los grandes dirigentes históricos del PCCh. (es)
- Liú Shàoqí (Hanzi Sederhana: 刘少奇, Hanzi tradisional: 劉少奇 Wade-Giles: Liu Shao-ch'i) (24 November 1898 – 12 November 1969) adalah seorang politikus pemimpin Partai Komunis Tiongkok dan juga Presiden Republik Rakyat Tiongkok. (in)
- 류사오치(중국어 간체자: 刘少奇, 정체자: 劉少奇, 병음: Liú Shàoqí, 한자음: 유소기, 1898년 11월 24일 ~ 1969년 11월 12일)는 중화인민공화국의 정치가, 중국공산당 지도자이다. 후난성 출신이다. 1949년부터 1954년까지 중국본토의 임시부수반을, 1954년부터 1959년까지 중화인민공화국의 국가부주석을 역임했다. 1959년 4월부터 1968년까지는 중화인민공화국의 제2대 국가주석을 역임했다. 1959년 마오쩌둥이 대약진운동의 실패의 책임을 지고 물러나자 제2대 국가주석 겸 당 군사위원회 주석이 되었으나, 막후에서 실력을 행사하려던 마오쩌둥과 수시로 갈등한 끝에, 문화대혁명으로 1968년 실각했다. (ko)
- 劉 少奇（りゅう しょうき、リウ・シャオチー、刘少奇、1898年11月24日 - 1969年11月12日）は、中華人民共和国の政治家。凱豊や胡服などといった別名も使用した。 第2代中華人民共和国主席（国家主席）などを務め、中国共産党での序列は毛沢東党主席に次ぐ第2位であったが、文化大革命の中で失脚、非業の死を遂げた。 (ja)
- Liu Shaoqi (劉少奇T, 刘少奇S, Liú ShàoqíP, Liu Shao-ch'iW, in passato trascritto anche Liu Sciao-ci; Ningxiang, 24 novembre 1898 – Kaifeng, 12 novembre 1969) è stato un politico, militare e rivoluzionario cinese. Comunista fin da adolescente, appoggiò la candidatura di Mao Zedong (1893-1976) alla guida del Partito Comunista Cinese nel 1935, partecipando nel medesimo anno alla Lunga marcia. Dopo la Lunga marcia (1934-1935), gli fu affidato l'incarico di organizzare in varie ragioni controllate dal Kuomintang la guerriglia contro i giapponesi, e per lunghi periodi si recò anche in Unione Sovietica. Oltre alla guerra civile cinese, prese parte alla seconda guerra sino-giapponese come commissario politico per la Nuova Quarta Armata comunista dopo l' nel 1941. Fu il secondo presidente della Repubblica Popolare Cinese, ma le sue critiche alla fallimentare politica economica di Mao, nel 1961, e il tentativo di emarginarlo dalla direzione dello stato gli costarono il carcere e la morte. Alla rivoluzione culturale delle Guardie Rosse, che facevano leva su masse popolari assai più estese, i suoi seguaci nella fazione di destra del partito (la cosiddetta linea nera) si opposero con energia. Per questa posizione, e per il fatto stesso di trovarsi a capo dell'apparato governativo, egli subì nel 1967 una durissima polemica, giunta fino a forme di linciaggio morale. Accusato di burocratismo e autoritarismo, nel 1968 fu destituito da ogni carica. (it)
- Liu Shaoqi (Chinees: 劉少奇 / 刘少奇, Hanyu pinyin: Liú Shàoqí) ( (Hunan), 24 november 1898 – Kaifeng, 12 november 1969) was een Chinees politicus. Hij was de tweede president van de Chinese Volksrepubliek. Liu volgde een universitaire opleiding in Moskou (Sovjet-Unie) en sloot zich aldaar aan bij de Communistische Partij van China (CCP). Na zijn terugkeer in China (1922) nam hij deel aan diverse opstanden en stakingen. In 1932 werd Liu Shaoqi secretaris-generaal van de CCP in de provincie Fujian. Hij nam deel aan de Lange Mars. In 1936 werd Liu secretaris-generaal van de CCP in Noord-China en was hij een van de leiders van het verzet tegen de Japanse bezetters in het noorden. In 1943 werd algemeen secretaris-generaal van de CCP. In 1945 werd Liu tevens vicevoorzitter van de CCP en daarmee na CCP-voorzitter Mao Zedong de belangrijkste man in de partij. Na de oprichting van de Volksrepubliek China bekleedde Liu tal van functies. In 1959 werd hij onverwacht door het Nationale Volkscongres tot voorzitter (president) van de Volksrepubliek gekozen, als opvolger van Mao Zedong. Op 3 januari 1965 werd hij herbenoemd als president, wat gepaard ging met een vloedgolf van publiciteit, massabijeenkomsten en parades waar zijn portret naast dat van Mao werd gedragen met geraas van trommels, voetzoekers en gongs. Liu had duidelijk veel aanhangers en hij werkte aan een eigen soort persoonsverheerlijking. Hierdoor werd hij steeds gevaarlijker voor Mao's eigen positie; zijn verkiezing werd door Mao, die op wraak zon, als een coup gezien. Krantenkoppen verschenen met leuzen als 'Voorzitter Mao en Voorzitter Liu zijn beide onze meest geliefde leiders!'. Liu verzachtte direct hierna (na goedkeuring door het ) de voedselrekwisities op het platteland, verhoogde de levensstandaard en beëindigde de ‘staal-productie’ in de dorpsovens (die alleen maar onbruikbaar ijzer had opgeleverd). Onder zijn bewind herstelde het land zich van Mao's desastreuze Grote Sprong Voorwaarts.Mao was het sterk oneens met deze pragmatische politiek, die eerder echter dankzij slimme zetten van Liu door het Congres van de 7000 was goedgekeurd, tegen de wens van Mao die zijn greep op de regering en het kader voor een deel was kwijtgeraakt. Tijdens de Culturele Revolutie werd hij tot "volksvijand nummer 1" bestempeld en in augustus 1966 werd hij door Mao uit zijn macht gezet en vervangen door maarschalk Lin Biao als tweede man naast Mao. In 1967 moest hij als voorzitter van de Volksrepubliek aftreden nadat hij en zijn vrouw Wang Guangmei vele vernederingen hadden doorstaan en als 'kapitalistische-weggers' en volgers van de 'zwarte lijn' waren aangeklaagd. Tijdens deze openbare tribunalen en hardhandige aanklachtbijeenkomsten - hij werd zwaar mishandeld - gaf hij geen duimbreed toe aan de eis om zijn ‘hoofd gehoorzaam te buigen en voorzitter Mao je misdaden te bekennen’. Hij en zijn vrouw belandden (gescheiden) in de gevangenis waar op 20 december 1967 door een cipier genoteerd werd dat 'ze hem alleen maar zover in leven hielden dat hij nog net niet van honger dood zou gaan'. Op 19 mei 1968 meldden zijn cipiers dat Liu geestelijk totaal in de war en gebroken was. Maar op heldere momenten had Liu zijn waardigheid behouden en op 10 februari 1968 schreef hij een laatste zelfverdediging waarin hij zelfs een aanval op Mao deed en deze diens dictatoriale stijl sinds het begin van de jaren twintig verweet. Hij overleed 12 dagen voor zijn 71e verjaardag in de gevangenis - als gevolg van het ontbreken van een goede medische behandeling. In 1980 werd hij postuum gerehabiliteerd. (nl)
- Liu Shaoqi (ur. 24 listopada 1898 w Ningxiang, zm. 12 listopada 1969 w Kaifeng) – chiński polityk i teoretyk komunistyczny. W latach 1959–1968 przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej. (pl)
- Liu Shaoqi (chinês: 刘少奇, pinyin: Liú Shào qí; 24 de novembro 1898 – 12 de novembro de 1969) foi um revolucionário, político e teórico chinês. Foi o primeiro presidente do Comitê Permanente do Congresso Nacional do Povo, de 1954 a 1959, primeiro vice-presidente do Partido Comunista da China, de 1956 a 1966, e presidente da República Popular da China (o líder de estado de jure) de 1959 a 1968, período no qual implementou uma série de políticas para a reconstrução econômica da China. Durante 15 anos, Liu foi o terceiro homem mais poderoso da China, atrás somente do presidente Mao Zedong e do primeiro-ministro Zhou Enlai. Originalmente preparado para ser o sucessor de Mao, acabou por antagonizar o presidente no começo dos anos 60, antes da Grande Revolução Cultural Proletária, e a partir de 1966 passou a ser objeto direto de crítica até ser expurgado. Desapareceu da vida pública em 1968, sendo rotulado como o "comandante do quartel-general da burguesia chinesa", o maior "seguidor da via capitalista" e traidor da revolução. Morreu sob forte tratamento médico no final de 1969, mas foi postumamente reabilitado por Deng Xiaoping em 1980, recebendo assim um memorial em seu nome. (pt)
- Лю Шаоци́ (кит. трад. 劉少奇, упр. 刘少奇, пиньинь Liú Shàoqí, 24 ноября 1898 — 12 ноября 1969) — китайский революционер, государственный и политический деятель. Один из руководителей Коммунистической партии Китая, председатель КНР (1959—1968). Был официально признанным наследником Мао Цзэдуна (в знак чего портреты обоих вождей печатались в центральных газетах на одном развороте и одинакового размера), но во время Культурной революции был объявлен главным врагом республики и подвергся репрессиям. Впоследствии, уже посмертно, был реабилитирован, и сейчас его имя упоминается в ряду выдающихся китайских коммунистических деятелей. (ru)
- Liu Shaoqi, född 24 november 1898 i Ningxiang, död 12 november 1969 i Kaifeng, var en kommunistisk kinesisk politiker och var Folkrepubliken Kinas president i Kina från 1959 till 1968. (sv)
- 刘少奇（1898年11月24日－1969年11月12日），名紹選，字渭璜。曾化名为刘卫黄、刘少基、刘湘、刘士奇、赵元启、陶尚行、胡服等，生于湖南宁乡，祖籍江西吉水，中国政治人物，共產主義者，中华人民共和国的重要缔造者之一，中国共产党和中华人民共和国的主要党和国家领导人之一，曾任第一届全国人大常委会委员长和第二任（第二至三届）中华人民共和国主席。1956年至1966年间担任排名首位的中国共产党中央委员会副主席。刘少奇曾被毛泽东视作接班人选之一。 刘早年曾参与领导安源路矿工人大罢工、五卅运动等中国工人运动、学生运动。第一次国共内战时期，在上海、东北、浙江等地从事秘密工作，后前往中央苏区，领导职工运动，并参与长征。1936年，奉命前往天津组建中共中央北方局，扩大中国共产党在华北地区的影响力。抗日战争时期，刘任中共中央中原局书记，部署新四军开辟华中根据地。皖南事变后，他任新四军政治委员，参与重组新四军。1943年，刘少奇返回延安后，担任中共中央书记处书记、中共中央军委副主席，进入中共核心决策层。第二次国共内战时期，刘继续担任中央书记处书记、中央军委副主席兼中国人民解放军总政治部主任、中共中央华北局第一书记等职。 中华人民共和国成立后，刘主持起草、推动，并曾组织“七千人大会”、领导中央经济改革，先后任中共中央政治局常委、中共中央副主席、全国人大常委会委员长和中華人民共和國主席。后来他反對中共中央主席毛泽东倡导的“三面红旗”，且在四清运动时与毛泽东意见相左，于是在“文化大革命”初期，成为“走资本主义道路的当权派”并冠以“叛徒、内奸、工贼”等头衔进行批判。1968年，中共八届十二中全会决定将刘永远开除出党、撤销党内外一切职务。1969年中国共产党第九次全国代表大会后，刘在被拘禁于河南开封时病逝。1980年，中共十一届五中全会为刘全面平反并恢复其党和国家领导人的一切名誉。 (zh)
- Лю Шаоці (кит. трад. 劉少奇, спр. 刘少奇, піньїнь Liú Shàoqí, 24 листопада, пров. Хунань — 12 листопада 1969)—китайський революціонер, політичний і державний діяч XX століття. Голова Китайскої Народної Республіки (1959—1968). Один з керівників Комуністичної партії Китаю. Офіційно вважався наступником Мао Цзедуна (в знак чого портрети обох вождів друкувалися в центральних газетах на одному розвороті та однакового розміру), якого й замінив на посаді Голови КНР після невдалої кампанії «Великого стрибка» але під час Культурної революції був оголошен головним ревізіоністом та репресований. Після Культурної революції реабілітований і зараз шанується як один з найвидатніших політичних діячів Китаю (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Liu Shaoqi (xinès simplificat: 刘少奇, xinès tradicional: 劉少奇, pinyin: Liú Shàoqí; , , Hunan, 24 de novembre del 1898 - Kaifeng, Hunan, 12 de novembre del 1969) fou un polític xinès i teòric del comunisme. (ca)
- ليو شاوتشي (إسمه باللغة الصينية 刘少奇) هو سياسي صيني ولد في يوم 24 نوفمبر 1898 في في هونان في الصين، كان عضو في الحزب الشيوعي الصيني، وأصبح رئيس لجمهورية الصين الشعبية من 28 أبريل 1959 إلى 31 أكتوبر 1968، عندما كان ماو تسي تونغ رئيس للحزب الشيوعي الصيني، توفي في 12 نوفمبر 1969 وأشيع بأنه تم اغتياله بأمر من دينج شياو بينج. (ar)
- Liou Šao-čchi (čínsky 刘少奇; pchin-jinem Liu Shaoqi; 24. listopadu 1898, , Chu-nan – 12. listopadu 1969, Kchaj-feng) byl čínský komunistický politik. V letech 1959–1968 byl předsedou (prezidentem) Čínské lidové republiky, formálně tedy nejvyšším mužem ve státě. Ve skutečnosti však si v té době nejvyšší vliv v zemi stále zachovával Mao Ce-tung, neboť v čínském politickém systému funkce tradičně nezaručuje nejvyšší vliv, podstatná je spíše neformální autorita a souběh různých funkcí, stranických, armádních i státních. (cs)
- Liu Shaoqi oder Liu Schao-Tschi (chinesisch 劉少奇 / 刘少奇, Pinyin Liú Shàoqí; * 24. November 1898 in Huaminglou, Kreis Ningxiang, Provinz Hunan; † 12. November 1969) war von 1959 bis 1968 der Präsident der Volksrepublik China. (de)
- Liú Shàoqí (Hanzi Sederhana: 刘少奇, Hanzi tradisional: 劉少奇 Wade-Giles: Liu Shao-ch'i) (24 November 1898 – 12 November 1969) adalah seorang politikus pemimpin Partai Komunis Tiongkok dan juga Presiden Republik Rakyat Tiongkok. (in)
- 류사오치(중국어 간체자: 刘少奇, 정체자: 劉少奇, 병음: Liú Shàoqí, 한자음: 유소기, 1898년 11월 24일 ~ 1969년 11월 12일)는 중화인민공화국의 정치가, 중국공산당 지도자이다. 후난성 출신이다. 1949년부터 1954년까지 중국본토의 임시부수반을, 1954년부터 1959년까지 중화인민공화국의 국가부주석을 역임했다. 1959년 4월부터 1968년까지는 중화인민공화국의 제2대 국가주석을 역임했다. 1959년 마오쩌둥이 대약진운동의 실패의 책임을 지고 물러나자 제2대 국가주석 겸 당 군사위원회 주석이 되었으나, 막후에서 실력을 행사하려던 마오쩌둥과 수시로 갈등한 끝에, 문화대혁명으로 1968년 실각했다. (ko)
- 劉 少奇（りゅう しょうき、リウ・シャオチー、刘少奇、1898年11月24日 - 1969年11月12日）は、中華人民共和国の政治家。凱豊や胡服などといった別名も使用した。 第2代中華人民共和国主席（国家主席）などを務め、中国共産党での序列は毛沢東党主席に次ぐ第2位であったが、文化大革命の中で失脚、非業の死を遂げた。 (ja)
- Liu Shaoqi (ur. 24 listopada 1898 w Ningxiang, zm. 12 listopada 1969 w Kaifeng) – chiński polityk i teoretyk komunistyczny. W latach 1959–1968 przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej. (pl)
- Лю Шаоци́ (кит. трад. 劉少奇, упр. 刘少奇, пиньинь Liú Shàoqí, 24 ноября 1898 — 12 ноября 1969) — китайский революционер, государственный и политический деятель. Один из руководителей Коммунистической партии Китая, председатель КНР (1959—1968). Был официально признанным наследником Мао Цзэдуна (в знак чего портреты обоих вождей печатались в центральных газетах на одном развороте и одинакового размера), но во время Культурной революции был объявлен главным врагом республики и подвергся репрессиям. Впоследствии, уже посмертно, был реабилитирован, и сейчас его имя упоминается в ряду выдающихся китайских коммунистических деятелей. (ru)
- Liu Shaoqi, född 24 november 1898 i Ningxiang, död 12 november 1969 i Kaifeng, var en kommunistisk kinesisk politiker och var Folkrepubliken Kinas president i Kina från 1959 till 1968. (sv)
- Лю Шаоці (кит. трад. 劉少奇, спр. 刘少奇, піньїнь Liú Shàoqí, 24 листопада, пров. Хунань — 12 листопада 1969)—китайський революціонер, політичний і державний діяч XX століття. Голова Китайскої Народної Республіки (1959—1968). Один з керівників Комуністичної партії Китаю. Офіційно вважався наступником Мао Цзедуна (в знак чого портрети обох вождів друкувалися в центральних газетах на одному розвороті та однакового розміру), якого й замінив на посаді Голови КНР після невдалої кампанії «Великого стрибка» але під час Культурної революції був оголошен головним ревізіоністом та репресований. Після Культурної революції реабілітований і зараз шанується як один з найвидатніших політичних діячів Китаю (uk)
- Liu Shaoqi (ĉine 劉少奇 aŭ 刘少奇, pinjine: Liú Shàoqí, laŭ Wade-Giles Liu Shao-ch'i; [l|iu|2|-|sh|ao|4|q|yi|2]; 24a de Novembro 1898 - 12a de Novembro 1969) estis ĉina revoluciulo, ŝtatestro, kaj teoriulo. Li estis proparolanto de la el 1954 al 1959 kaj Prezidento de la Popola Respubliko Ĉinio, ĉinia ŝtatestro, el 1959 al 1968, dum kiuj li plenumis politikon de en Ĉinio. (eo)
- Liu Shaoqi (en chino tradicional, 劉少奇; en chino simplificado, 刘少奇; pinyin, Liú Shàoqí; Wade-Giles, Liu Shao-ch'i, Ningxiang, 24 de noviembre de 1898-Kaifeng, 12 de noviembre de 1969) fue un político chino, uno de los máximos dirigentes del Partido Comunista de China (PCCh) y presidente de la República Popular China. (es)
- Liu Shaoqi txinatar iraultzake eta politikaria izan zen. Txinako Herri Errepublikako bigarren presidentea izan zen 1959tik 1968ra. Moskun ikasi zuen eta 1921ean Txinako Alderdi Komunistara batu zen. 1927an Batzorde Zentraleko kide hautatu zuten. Herriaren Kongresu Nazionaleko Batzordeko presidentea (1954 - 1959), Txinako Alderdi Komunistako lehen presidenteordea (1956 - 1966) eta errepublikako presidentea (1959 - 1968) izan zen.
* Datuak: Q16988
* Multimedia: Liu Shaoqi (eu)
- Liu Shaoqi (pronounced [ljǒʊ ʂâʊtɕʰǐ]; 24 November 1898 – 12 November 1969) was a Chinese revolutionary, politician, and theorist. He was Chairman of the NPC Standing Committee from 1954 to 1959, First Vice Chairman of the Chinese Communist Party from 1956 to 1966 and Chairman of the People's Republic of China, the de jure head of state, from 1959 to 1968, during which he implemented policies of economic reconstruction in China. (en)
- Liu Shaoqi (chinois simplifié : 刘少奇 ; chinois traditionnel : 劉少奇 ; pinyin : Liú Shàoqí ; EFEO : Lieou Chao-k'i ; API : [ljǒu ʂâutɕʰǐ]), né le 24 novembre 1898 à Ningxiang et mort le 12 novembre 1969 à Kaifeng, est un homme d'État. Il était un des membres influents du Parti communiste chinois et de la république populaire de Chine dont il fut le Président du 27 avril 1959 au 31 octobre 1968. (fr)
- Liu Shaoqi (劉少奇T, 刘少奇S, Liú ShàoqíP, Liu Shao-ch'iW, in passato trascritto anche Liu Sciao-ci; Ningxiang, 24 novembre 1898 – Kaifeng, 12 novembre 1969) è stato un politico, militare e rivoluzionario cinese. (it)
- Liu Shaoqi (Chinees: 劉少奇 / 刘少奇, Hanyu pinyin: Liú Shàoqí) ( (Hunan), 24 november 1898 – Kaifeng, 12 november 1969) was een Chinees politicus. Hij was de tweede president van de Chinese Volksrepubliek. Liu volgde een universitaire opleiding in Moskou (Sovjet-Unie) en sloot zich aldaar aan bij de Communistische Partij van China (CCP). Na zijn terugkeer in China (1922) nam hij deel aan diverse opstanden en stakingen. In 1932 werd Liu Shaoqi secretaris-generaal van de CCP in de provincie Fujian. Hij nam deel aan de Lange Mars. In 1980 werd hij postuum gerehabiliteerd. (nl)
- Liu Shaoqi (chinês: 刘少奇, pinyin: Liú Shào qí; 24 de novembro 1898 – 12 de novembro de 1969) foi um revolucionário, político e teórico chinês. Foi o primeiro presidente do Comitê Permanente do Congresso Nacional do Povo, de 1954 a 1959, primeiro vice-presidente do Partido Comunista da China, de 1956 a 1966, e presidente da República Popular da China (o líder de estado de jure) de 1959 a 1968, período no qual implementou uma série de políticas para a reconstrução econômica da China. (pt)
- 刘少奇（1898年11月24日－1969年11月12日），名紹選，字渭璜。曾化名为刘卫黄、刘少基、刘湘、刘士奇、赵元启、陶尚行、胡服等，生于湖南宁乡，祖籍江西吉水，中国政治人物，共產主義者，中华人民共和国的重要缔造者之一，中国共产党和中华人民共和国的主要党和国家领导人之一，曾任第一届全国人大常委会委员长和第二任（第二至三届）中华人民共和国主席。1956年至1966年间担任排名首位的中国共产党中央委员会副主席。刘少奇曾被毛泽东视作接班人选之一。 刘早年曾参与领导安源路矿工人大罢工、五卅运动等中国工人运动、学生运动。第一次国共内战时期，在上海、东北、浙江等地从事秘密工作，后前往中央苏区，领导职工运动，并参与长征。1936年，奉命前往天津组建中共中央北方局，扩大中国共产党在华北地区的影响力。抗日战争时期，刘任中共中央中原局书记，部署新四军开辟华中根据地。皖南事变后，他任新四军政治委员，参与重组新四军。1943年，刘少奇返回延安后，担任中共中央书记处书记、中共中央军委副主席，进入中共核心决策层。第二次国共内战时期，刘继续担任中央书记处书记、中央军委副主席兼中国人民解放军总政治部主任、中共中央华北局第一书记等职。 (zh)
|
