| dbo:abstract
|
- Wafelijzerpolitiek («Política de waflera») es un concepto en la política belga. Este término normalmente se usa con una connotación negativa en Bélgica. (es)
- La politique du gaufrier ou politique du moule à gaufre est une méthode de budgétisation dans la politique belge jusqu'en 1988 environ pour l'allocation de fonds à de grands projets dans les deux régions du pays, la Flandre et la Wallonie. L'expression, typiquement belge, provient du néerlandais Wafelijzerpolitiek. (fr)
- Waffle-iron politics is a Belgian political strategy used in the past for determining the budget for projects in the country's two major regions, Flanders and Wallonia. Under this policy, for every franc spent on a project in Wallonia, a franc was also spent on a similar project in Flanders (and vice versa). The social and linguistic divisions between Flanders and Wallonia meant that the compromise of waffle-iron politics helped to maintain political peace. However, matching spending in one region with equal allocations to the other was costly and inefficient. Waffle-iron politics was a key cause of the Belgian national debt. In 1981, public debt amounted to 130% of GNP, among the highest in the European Community at the time. Waffle-iron politics also led to the creation of several grote nutteloze bouwwerken (large useless construction works) that were misplaced or unnecessary public use. One example is the bridges in Varsenare, two bridges built in 1976 that were never connected to a highway. The Dutch word wafelijzerpolitiek literally translates to "waffle-iron politics" or "waffle-iron policy". The name is based on the idea that the waffle-iron always leaves an identical impression on both sides of waffles being baked. Both sides of the iron are necessary in order for the machine to function. Waffle-iron politics effectively came to an end in 1988 with the third state reform in Belgium. Belgium went from a unitary state to a federal one, giving each region more decision-making power. Flanders and Wallonia became responsible for their own spending, except in matters affecting the entire state. (en)
- Onder wafelijzerpolitiek verstaat men een budgetteringsmethode in de Belgische politiek tot ongeveer 1988 voor het toewijzen van gelden voor grote projecten in de twee landsdelen, Vlaanderen en Wallonië. Om geen van beide groepen (de Walen en de Vlamingen) aan weerszijden van de taalgrens tekort te doen, werd het geld van de openbare werken in een 50-50-verhouding verdeeld. Als geld beschikbaar werd gesteld voor een Waals project, dan moest er evenveel geld uitgegeven worden aan een vergelijkbaar Vlaams project en andersom. Door deze politiek kreeg een van beide zijden van de taalgrens vaak meer dan daadwerkelijk noodzakelijk was. Daarom wordt de wafelijzerpolitiek door velen gezien als de oorzaak van de relatief grote Belgische staatsschuld en het achterwege blijven van noodzakelijke overheidsinvesteringen als gevolg van het koekoekseffect. Na de derde staatshervorming in 1988, toen de gewesten zelf verantwoordelijk werden voor hun uitgaven, is de wafelijzerpolitiek grotendeels verdwenen. Voor zaken die onder de federale regering vallen zoals het spoor, wordt nog steeds de wafelijzerpolitiek gehanteerd. De investeringen in het Belgische spoor worden verdeeld in een verhouding van 60-40 (60% Vlaanderen - 40% Wallonië). De wafelijzerpolitiek kan ook de vorming van grote nutteloze werken in de hand werken: zo kreeg Wallonië een aanvankelijk nutteloos omleidingskanaal (het zgn. 'nieuwe centrumkanaal') mét de Scheepslift van Strépy-Thieu naast het oude Centrumkanaal omdat Vlaanderen de Tweede Grote Havenuitbreiding van Zeebrugge kreeg. Een ander bekend voorbeeld van wafelijzerpolitiek was de bestelling van 100 streektrams bij Belgische tramfabriek La Brugeoise et Nivelles (BN) in Brugge. 50 daarvan zouden naar Charleroi gaan en 50 naar de Vlaamse kusttram. Voor de Vlaamse kust was dat meer dan voldoende om een gewone dienstregeling uit te voeren: voor een 10-minutendienst in de zomer zijn maar maximaal 30 trams nodig, voor Charleroi waren 15 ruim voldoende. In het najaar van 2008 kwam dit procedé nogmaals ter sprake op de ministerraad bij het toekennen van overheidsgeld voor de KBC. De Franstaligen, met name de Parti Socialiste (PS), eisten toen een compensatie voor de Waalse vliegtuigonderdelenbouwer SONACA in ruil voor de kapitaalinjectie van 3,5 miljard euro bij de als Vlaamse onderneming betitelde KBC. Ook de Universiteit Hasselt is een voorbeeld van dit fenomeen. Toen de stad Bergen de toelating verkreeg om een universiteit te huisvesten, drong Steve Stevaert erop aan dat Limburg hetzelfde zou krijgen. (nl)
- Политика вафельницы (нидерл. wafelijzerpolitiek) — неофициальное, но общеупотребимое название существовавшей в Бельгии системы распределения средств для осуществления крупных проектов. Смысл её заключался в том, что между финансированием крупных работ во Фландрии и Валлонии должен был соблюдаться паритет. Например, если в Валлонии осуществлялся крупный проект, то соответствующая сумма также должна была быть освоена на осуществление проекта во Фландрии. Отсюда и название — обе половины вафельницы имеют одинаковый размер. Из-за этой политики зачастую одна сторона часто получала больше финансов, чем того требовала необходимость. Поэтому многие видят в политике вафельницы причину большого внешнего долга Бельгии (105 % ВВП) В ходе третьего этапа реформы государства (федерализации Бельгии), в 1988 году, сами округа, а не федеральное правительство, стали ответственны за финансирование крупных проектов. В связи с этим политика вафельницы стала большей частью делом прошлого. Инвестиции в железные дороги (которые остаются государственным предприятием) распределяются в соотношении шесть к четырём (шесть для Фландрии, четыре для Валлонии, в соответствии с протяжённостью железнодорожной сети). Политика вафельницы привела к созданию множества , каковыми так богата Бельгия. В качестве примера можно назвать судоподъёмный лифт на Центральном канале в Валлонии, который был построен не из-за необходимости (судоходство в том районе не отличается особой интенсивностью), а по той простой причине, что во Фландрии проводились работы по расширению порта Зеебрюгге. (ru)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 5115 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| rdfs:comment
|
- Wafelijzerpolitiek («Política de waflera») es un concepto en la política belga. Este término normalmente se usa con una connotación negativa en Bélgica. (es)
- La politique du gaufrier ou politique du moule à gaufre est une méthode de budgétisation dans la politique belge jusqu'en 1988 environ pour l'allocation de fonds à de grands projets dans les deux régions du pays, la Flandre et la Wallonie. L'expression, typiquement belge, provient du néerlandais Wafelijzerpolitiek. (fr)
- Waffle-iron politics is a Belgian political strategy used in the past for determining the budget for projects in the country's two major regions, Flanders and Wallonia. Under this policy, for every franc spent on a project in Wallonia, a franc was also spent on a similar project in Flanders (and vice versa). Waffle-iron politics also led to the creation of several grote nutteloze bouwwerken (large useless construction works) that were misplaced or unnecessary public use. One example is the bridges in Varsenare, two bridges built in 1976 that were never connected to a highway. (en)
- Onder wafelijzerpolitiek verstaat men een budgetteringsmethode in de Belgische politiek tot ongeveer 1988 voor het toewijzen van gelden voor grote projecten in de twee landsdelen, Vlaanderen en Wallonië. Om geen van beide groepen (de Walen en de Vlamingen) aan weerszijden van de taalgrens tekort te doen, werd het geld van de openbare werken in een 50-50-verhouding verdeeld. Als geld beschikbaar werd gesteld voor een Waals project, dan moest er evenveel geld uitgegeven worden aan een vergelijkbaar Vlaams project en andersom. (nl)
- Политика вафельницы (нидерл. wafelijzerpolitiek) — неофициальное, но общеупотребимое название существовавшей в Бельгии системы распределения средств для осуществления крупных проектов. Смысл её заключался в том, что между финансированием крупных работ во Фландрии и Валлонии должен был соблюдаться паритет. Например, если в Валлонии осуществлялся крупный проект, то соответствующая сумма также должна была быть освоена на осуществление проекта во Фландрии. Отсюда и название — обе половины вафельницы имеют одинаковый размер. (ru)
|
| rdfs:label
|
- Wafelijzerpolitiek (es)
- Politique du gaufrier (fr)
- Wafelijzerpolitiek (nl)
- Политика вафельницы (ru)
- Waffle-iron politics (en)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
