| dbo:abstract
|
- فوك برانكوفيتش (بالصربية: Вук Бранковић) (1345م - 6 أكتوبر 1397م). كان نبيلًا صربيا في حقبة العصور الوسطى، ورث وحكم بعد سقوط الإمبراطورية الصربية مُقاطعة امتدت أراضيها على ما يُمثل حاليا جنوب وجنوب غرب صربيا، كوسوڤو بأكملها، الجزء الشمالي من جمهورية مقدونيا الشمالية وشمال الجبل الأسود. رفض التبعية للعثمانيين والقتال في جانبهم، بل شارك الصليبيين في قتال العثمانيين عدة معارك، فأنهى العثمانيون هذا الموقف بمهاجمة فوك في 1395م-1396م والاستيلاء على أرضه وإعطاء معظمها للأمير ستيفان لازاريفيتش، بينما سُجن فوك نفسه ومات في سجن عثماني. أعطى العثمانيون جزءاً صغيراً من أرض فوك مع مدينتي بريشتينا وفوتشيترن لأبنائه ليكونوا تابعين للدولة العثمانية. (ar)
- Vuk Branković (srb. Вук Бранковић, † 6. října 1398) byl srbský kníže Rašky (Kosovo). Jako syn sebastokratora patřil k vysoké srbské šlechtě. První zmínky o něm pochází z období okolo roku 1370, kdy byl vládcem Rašky se sídlem v Prištině, od roku 1378 ve městech Prizren a Skopje. Oženil se s Marou, dcerou srbského cara Lazara Hrebeljanoviće a . Podle lidové tradice během bitvy na Kosově poli v roce 1389 zradil cara Lazara Hrebeljanovića, jehož Turci po bitvě zajali a popravili. Historikové však tuto historku nepovažují za pravdivou. Okolo roku 1396 jeho území dobyl sultán Bajezid I. a Vuk musel utéct; místo jeho smrti není známo. Po Vukově smrti jeho syn Đurađ vznesl nárok na srbský trůn, na kterém seděl Lazarův syn Štěpán Lazarević. Později spolu uzavřeli příměří a bojovali proti postupující Osmanské říši. (cs)
- Ο Βουκ Μπράνκοβιτς (σερβικά : Вук Бранковић) (1345 - 6 Νοεμβρίου 1397) από τον Οίκο Μπράνοβιτς ήταν ηγεμόνας της Σερβίας ο οποίος, μαζί με τον πρίγκιπα Λαζάρ (1371 - 1389), ήταν η πιο σημαντική πολιτική φυσιογνωμία στη Σερβία τις δύο τελευταίες δεκαετίες του δέκατου τέταρτου αιώνα. Ανήκε στην οικογένεια των Μπράνκοβιτς και ήταν ο νεότερος γιος του σεβαστοκράτορα Μπράνκο Μλαντένοβιτς, ο οποίος κατά τους χρόνους του βασιλιά Ντούσαν (Βασιλιάς 1331 - 1346, αυτοκράτορας 1346 - 1355) ήταν κυβερνήτης της Οχρίδας. (el)
- Vuk Branković (serbisch-kyrillisch Вук Бранковић; * 1345; † 6. Oktober 1397) war ein serbischer Adeliger aus der Dynastie Branković und einer der serbischen Territorialfürsten, der nach dem Zusammenbruch des Nemanjiden-Reichs und nach der Schlacht auf dem Amselfeld auch kurzzeitig zum mächtigsten serbischen Herrscher aufstieg. Der von ihm regierte Feudalstaat, der als Oblast Brankovića (Gebiet Brankovićs) oder schlicht als Vukova zemlja (Wolfs-Land) bekannt war, umfasste den zentralen Teil der von den Nemanjiden 200 Jahre regierten Serbiens auf dem Gebiet des Kosovo sowie in den angrenzenden Gebieten im heutigen Südwest-Serbien, Nord-Montenegro und Nord-Makedonien. Seinen Herrschaftssitz bezog er auf dem Amselfeld in Priština unweit der größten mittelalterlichen Stadt Serbiens und dem wichtigsten hochmittelalterlichen Silberbergwerkszentrum der Balkanhalbinsel, Novo Brdo. (de)
- Vuk Branković serbieraz: Вук Бранковић (1345 — 1397ko urriaren 6a) Erdi Aroko aitoren-seme kosovarra izan zen, -Kosovoko knez edo printzea. zen eta bere hiriburua Pristinan zegoen. Serbiako tradizio literarioan traidoretzat jotzen dute. (eu)
- Vuk Branković (en serbio cirílico: Вук Бранковић, muerto el 6 de octubre de 1397) fue un noble medieval serbio, knez (príncipe) de Raška-Kosovo, que reinó desde su capital Pristina hasta Prizren al oeste y Skopje al sur de los Balcanes durante el siglo XIV. Pertenecía a la . La familia Branković era muy poderosa, y en ella se encontraban antepasados que habían ocupado el trono de Serbia. El mismo Vuk contrajo matrimonio con Mara, la hija mayor de la princesa Milica Nemanjić y el príncipe Lazar, soberano de los serbios del sur tras el final de la dinastía Nemanjić. Vuk también tenía el cargo de general en el ejército del príncipe Lazar. La tradición popular tiene a Vuk como un traidor. Supuestamente, Vuk manchó el nombre de su familia cuando traicionó al príncipe Lazar en la Batalla de Kosovo, a la que sobrevivió en 1389. Sin embargo, esto no se considera históricamente cierto. En 1396, Branković se unió a los cruzados en la Batalla de Nicópolis contra los turcos. Después de esto, el sultán Beyazid I otorgó a Stefan Lazarević la mayor parte de las tierras de Vuk Branković en Kosovo. Vuk murió al año siguiente en un calabozo turco. Después de su muerte, su hijo Đurađ, príncipe de Kosovo, reclamó el trono de Serbia, enfrentándose al príncipe Stefan Lazarević que era su primo e hijo del príncipe Lazar. Hicieron la paz y lucharon exitosamente contra los turcos en 1413. Đurađ se convirtió en príncipe de todas las tierras de Serbia y fue oficialmente reconocido como tal en 1429, después de la repentina muerte de su primo Stefan Lazarević en 1427. (es)
- Vuk Branković (en serbe cyrillique Вук Бранковић), était un seigneur médiéval serbe. Fils de Branko Mladenović, qui était le gouverneur de Ohrid et un des conseillers de Stefan Uroš V dit "le faible". Il apparaît dans l'histoire vers 1370, en tant que seigneur du Kosovo de Priština, Vučitrn et Zvečan.Skopje est sous son autorité à partir de 1378. Vuk était le beau-fils du Prince Lazar Hrebeljanović, il avait épousé en 1371 sa fille Mara. Il était aussi son allié. Il participa à la Bataille de Kosovo Polje en 1389 aux côtés de Lazar. Les légendes et chansons populaires l'ont immortalisé comme un traître ayant fui le champ de bataille. Cela n'a jamais été prouvé historiquement. Les historiens estiment que "cette rumeur est due à son refus du sacrifice, voyant la bataille perdue, il est le seul seigneur serbe à ne pas s'être sacrifié aux côtés de son Prince. À l'époque, cela était déjà considéré comme un acte de traîtrise. Il est mort prisonnier des Ottomans le 6 octobre 1397. De son union avec la princesse Mara il laisse trois fils et une fille :
* Grégoire/Grgur (mort en 1408)
* Đurađ Branković
* Lazare (tué en 1411)
* Mara (mariée avec le prince de Valachie Dan I-er) [voir “Trecute vieți de doamne și domnițe” vol. I par Constantin Gane III-émme édition Editure le Journal «lʼUnivers» S. A.” page 16] (fr)
- Vuk Branković (bahasa Serbia: Вук Бранковић, diucapkan [ʋûːk brǎːnkoʋit͡ɕ], 1345 – 6 Oktober 1397) adalah seorang bangsawan Serbia pada abad pertengahan yang mewarisi provinsi yang kini terletak di Serbia selatan dan barat daya, Makedonia utara dan Montenegro utara setelah . Wilayahnya dikenal dengan nama Oblast Brankovića (Distrik Branković) atau Vukova zemlja (Tanah Vuk); ia menguasai wilayah ini dengan gelar "gospodin" (penguasa) di bawah Pangeran Lazar dari Serbia. Seusai Pertempuran Kosovo pada tahun 1389, Vuk menolak tunduk kepada Kesultanan Utsmaniyah dan memulai persekongkolan anti-Utsmaniyah dengan Raja Hongaria. Namun, Vuk pada akhirnya tidak dapat menahan serangan Utsmaniyah. Pada tahun 1392, Utsmaniyah merebut Skopje dan memaksa Vuk untuk tunduk dan membayar upeti. Bahkan setelah itu Vuk masih berusaha melawan dengan menolak ikut serta dalam Pertempuran Rovine (1395) dan Nikopolis (1396). Ia juga masih membina hubungan dengan Hongaria. Utsmaniyah lalu mengakhiri kekuasaannya dengan menyerang wilayahnya pada tahun 1395-96. Wilayahnya direbut dan diserahkan kepada Pangeran Stefan Lazarević yang tunduk kepada Utsmaniyah, sementara Vuk dipenjara dan meninggal di tahanan Utsmaniyah. Sebagian kecil wilayah Vuk beserta kota Priština dan Vučitrn diwariskan kepada anak-anaknya sebagai bawahan Utsmaniyah. (in)
- Vuk Branković (1345 – 6 ottobre 1397) è stato un nobile serbo del Medioevo che, durante la caduta dell'impero serbo, ereditò una provincia che si estendeva sull'attuale Serbia meridionale e sudoccidentale, l'intero Kosovo, la parte settentrionale dell'odierna Repubblica della Macedonia del Nord e del Montenegro settentrionale. Il suo feudo (e in seguito stato) era conosciuto come Oblast Brankovića (Distretto di Branković) o semplicemente come Vukova zemlja (terra di Vuk), e detenne il titolo di gospodin (signore), sotto il principe Lazar di Serbia. Dopo la battaglia del Kosovo (1389), Vuk fu de facto e per breve tempo il signore serbo più potente. (it)
- Vuk Branković (Serbian Cyrillic: Вук Бранковић, pronounced [ʋûːk brǎːnkoʋit͡ɕ], 1345 – 6 October 1397) was a Serbian medieval nobleman who, during the Fall of the Serbian Empire, inherited a province that extended over present-day southern and southwestern Serbia, entire Kosovo, the northern part of present day Republic of North Macedonia, and northern Montenegro. His fief (and later state) was known as Oblast Brankovića (District of Branković) or simply as Vukova zemlja (Vuk's land), which he held with the title of gospodin (lord, sir), under Prince Lazar of Serbia. After the Battle of Kosovo (1389), Vuk was briefly the de facto most powerful Serbian lord. (en)
- Vuk Branković (serb. Вук Бранковић) – przedstawiciel wielkiego serbskiego rodu możnowładczego, władca Kosowego Pola, zięć króla Łazarza Hrebeljanovicia (żona Mara). Walczył w bitwie na Kosowym Polu na czele rycerstwa ze swej dzielnicy, dowodząc prawym skrzydłem armii serbskiej. Po nierozstrzygniętej bitwie wycofał się bez większych strat ze swoimi wojskami. W 1392, widząc dalszy pochód Turków na ziemie bałkańskie, przyjął zwierzchnictwo sułtana i wpuścił armię turecką do Skopje. Odmówił wzięcia udziału w walce z Turkami w 1402. Zmarł w 1411. W tradycji ludowej i pieśniach poświęconych bitwie na Kosowym Polu został w niezgodny z prawdą sposób przedstawiony jako zdrajca Serbii, który przeszedł w czasie walki na stronę turecką. Legenda o zdrajcy Brankoviciu, skontrastowanym ze „świętym księciem” Lazarem pojawia się po raz pierwszy na piśmie w opracowaniu M. Orbiniego Il Regno degli Slavi z 1601. Zdaniem Doroty Gil negatywny wizerunek Vuka Brankovicia został wykreowany przez rywalizujący z rodem Brankoviciów ród Lazareviciów, zaś w ludowej pamięci zlał się z postaciami autentycznych zdrajców: Vlatka Vukovicia oraz Vuka Lazarevicia. Do utrwalenia archetypu „Brankovicia zdrajcy” w późniejszej historii przyczynili się Piotr II Petrowić-Niegosz, który w swoim najsłynniejszym utworze literackim Górski wieniec powtórzył ludowy wizerunek Vuka Brankovića, zaś w XX wieku biskup Mikołaj (Velimirović) w swoim cyklu kazań poświęconych bitwie na Kosowym Polu. (pl)
- Вук Бра́нкович (серб. Вук Бранковић; ок. 1345 — 6 ноября 1397) — родоначальник сербской династии Бранковичей. (ru)
- Vuk Branković (serb. Вук Бранковић, död 6 oktober 1397) var en serbisk adelsman och knez (furste) över Raška-Kosovo. Branković regerade över sin huvudstad Priština liksom andra betydelsefulla städer som Sjenica, Peć, Prizren och Skopje. Hans far var och regerade i Ohrid, och han var måg till den siste storserbiske kungen Lazar Hrebeljanović. I serbisk historia anses Vuk Branković ofta vara en förrädare på grund av hans uppförande under slaget vid Kosovo Polje 1389, något som inte modern historia kan bevisa. Vuk Branković efterträddes av sin son Đurađ som han fick med sin fru Mara, dotter till Lazar Hrebeljanović och hans fru Milica. (sv)
- Вук Бранкович (біля 1345 — 1396) — сербський князь. Правитель (жупан) Рашки — частини Косова. Зять правителя Сербії Лазаря Хребеляновича. Вважається засновником династії , з яким родиними зв'язками був пов'язаний рід князів Вишневецьких: батько князя Дмитра-«Байди» Вишневецького Іван вдруге одружився із Магдаленою з роду деспотів Бранковичів, донькою Йована. Згідно з поширеною версією, заздрив іншому зятю Лазаря Хребеляновича — Мілошу Обиличу, тому не допоміг йому під час битви на Косовому полі 1389 року. З дружиною мали 3 синів:
* Джурадж (Георгій, Юрій), дружина — Ярина з роду
* Гргур (Григорій) — помер як монах у 1408
* Лазар — обезголовлений у 1410 (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Ο Βουκ Μπράνκοβιτς (σερβικά : Вук Бранковић) (1345 - 6 Νοεμβρίου 1397) από τον Οίκο Μπράνοβιτς ήταν ηγεμόνας της Σερβίας ο οποίος, μαζί με τον πρίγκιπα Λαζάρ (1371 - 1389), ήταν η πιο σημαντική πολιτική φυσιογνωμία στη Σερβία τις δύο τελευταίες δεκαετίες του δέκατου τέταρτου αιώνα. Ανήκε στην οικογένεια των Μπράνκοβιτς και ήταν ο νεότερος γιος του σεβαστοκράτορα Μπράνκο Μλαντένοβιτς, ο οποίος κατά τους χρόνους του βασιλιά Ντούσαν (Βασιλιάς 1331 - 1346, αυτοκράτορας 1346 - 1355) ήταν κυβερνήτης της Οχρίδας. (el)
- Vuk Branković serbieraz: Вук Бранковић (1345 — 1397ko urriaren 6a) Erdi Aroko aitoren-seme kosovarra izan zen, -Kosovoko knez edo printzea. zen eta bere hiriburua Pristinan zegoen. Serbiako tradizio literarioan traidoretzat jotzen dute. (eu)
- Vuk Branković (Serbian Cyrillic: Вук Бранковић, pronounced [ʋûːk brǎːnkoʋit͡ɕ], 1345 – 6 October 1397) was a Serbian medieval nobleman who, during the Fall of the Serbian Empire, inherited a province that extended over present-day southern and southwestern Serbia, entire Kosovo, the northern part of present day Republic of North Macedonia, and northern Montenegro. His fief (and later state) was known as Oblast Brankovića (District of Branković) or simply as Vukova zemlja (Vuk's land), which he held with the title of gospodin (lord, sir), under Prince Lazar of Serbia. After the Battle of Kosovo (1389), Vuk was briefly the de facto most powerful Serbian lord. (en)
- Вук Бра́нкович (серб. Вук Бранковић; ок. 1345 — 6 ноября 1397) — родоначальник сербской династии Бранковичей. (ru)
- فوك برانكوفيتش (بالصربية: Вук Бранковић) (1345م - 6 أكتوبر 1397م). كان نبيلًا صربيا في حقبة العصور الوسطى، ورث وحكم بعد سقوط الإمبراطورية الصربية مُقاطعة امتدت أراضيها على ما يُمثل حاليا جنوب وجنوب غرب صربيا، كوسوڤو بأكملها، الجزء الشمالي من جمهورية مقدونيا الشمالية وشمال الجبل الأسود. (ar)
- Vuk Branković (srb. Вук Бранковић, † 6. října 1398) byl srbský kníže Rašky (Kosovo). Jako syn sebastokratora patřil k vysoké srbské šlechtě. První zmínky o něm pochází z období okolo roku 1370, kdy byl vládcem Rašky se sídlem v Prištině, od roku 1378 ve městech Prizren a Skopje. Oženil se s Marou, dcerou srbského cara Lazara Hrebeljanoviće a . Podle lidové tradice během bitvy na Kosově poli v roce 1389 zradil cara Lazara Hrebeljanovića, jehož Turci po bitvě zajali a popravili. Historikové však tuto historku nepovažují za pravdivou. (cs)
- Vuk Branković (serbisch-kyrillisch Вук Бранковић; * 1345; † 6. Oktober 1397) war ein serbischer Adeliger aus der Dynastie Branković und einer der serbischen Territorialfürsten, der nach dem Zusammenbruch des Nemanjiden-Reichs und nach der Schlacht auf dem Amselfeld auch kurzzeitig zum mächtigsten serbischen Herrscher aufstieg. Der von ihm regierte Feudalstaat, der als Oblast Brankovića (Gebiet Brankovićs) oder schlicht als Vukova zemlja (Wolfs-Land) bekannt war, umfasste den zentralen Teil der von den Nemanjiden 200 Jahre regierten Serbiens auf dem Gebiet des Kosovo sowie in den angrenzenden Gebieten im heutigen Südwest-Serbien, Nord-Montenegro und Nord-Makedonien. Seinen Herrschaftssitz bezog er auf dem Amselfeld in Priština unweit der größten mittelalterlichen Stadt Serbiens und dem wich (de)
- Vuk Branković (en serbio cirílico: Вук Бранковић, muerto el 6 de octubre de 1397) fue un noble medieval serbio, knez (príncipe) de Raška-Kosovo, que reinó desde su capital Pristina hasta Prizren al oeste y Skopje al sur de los Balcanes durante el siglo XIV. Pertenecía a la . La tradición popular tiene a Vuk como un traidor. Supuestamente, Vuk manchó el nombre de su familia cuando traicionó al príncipe Lazar en la Batalla de Kosovo, a la que sobrevivió en 1389. Sin embargo, esto no se considera históricamente cierto. (es)
- Vuk Branković (en serbe cyrillique Вук Бранковић), était un seigneur médiéval serbe. Fils de Branko Mladenović, qui était le gouverneur de Ohrid et un des conseillers de Stefan Uroš V dit "le faible". Il apparaît dans l'histoire vers 1370, en tant que seigneur du Kosovo de Priština, Vučitrn et Zvečan.Skopje est sous son autorité à partir de 1378. Vuk était le beau-fils du Prince Lazar Hrebeljanović, il avait épousé en 1371 sa fille Mara. Il était aussi son allié. Il est mort prisonnier des Ottomans le 6 octobre 1397. De son union avec la princesse Mara il laisse trois fils et une fille : (fr)
- Vuk Branković (bahasa Serbia: Вук Бранковић, diucapkan [ʋûːk brǎːnkoʋit͡ɕ], 1345 – 6 Oktober 1397) adalah seorang bangsawan Serbia pada abad pertengahan yang mewarisi provinsi yang kini terletak di Serbia selatan dan barat daya, Makedonia utara dan Montenegro utara setelah . Wilayahnya dikenal dengan nama Oblast Brankovića (Distrik Branković) atau Vukova zemlja (Tanah Vuk); ia menguasai wilayah ini dengan gelar "gospodin" (penguasa) di bawah Pangeran Lazar dari Serbia. Seusai Pertempuran Kosovo pada tahun 1389, Vuk menolak tunduk kepada Kesultanan Utsmaniyah dan memulai persekongkolan anti-Utsmaniyah dengan Raja Hongaria. Namun, Vuk pada akhirnya tidak dapat menahan serangan Utsmaniyah. Pada tahun 1392, Utsmaniyah merebut Skopje dan memaksa Vuk untuk tunduk dan membayar upeti. Bahkan setel (in)
- Vuk Branković (1345 – 6 ottobre 1397) è stato un nobile serbo del Medioevo che, durante la caduta dell'impero serbo, ereditò una provincia che si estendeva sull'attuale Serbia meridionale e sudoccidentale, l'intero Kosovo, la parte settentrionale dell'odierna Repubblica della Macedonia del Nord e del Montenegro settentrionale. (it)
- Vuk Branković (serb. Вук Бранковић) – przedstawiciel wielkiego serbskiego rodu możnowładczego, władca Kosowego Pola, zięć króla Łazarza Hrebeljanovicia (żona Mara). Walczył w bitwie na Kosowym Polu na czele rycerstwa ze swej dzielnicy, dowodząc prawym skrzydłem armii serbskiej. Po nierozstrzygniętej bitwie wycofał się bez większych strat ze swoimi wojskami. W 1392, widząc dalszy pochód Turków na ziemie bałkańskie, przyjął zwierzchnictwo sułtana i wpuścił armię turecką do Skopje. Odmówił wzięcia udziału w walce z Turkami w 1402. Zmarł w 1411. (pl)
- Вук Бранкович (біля 1345 — 1396) — сербський князь. Правитель (жупан) Рашки — частини Косова. Зять правителя Сербії Лазаря Хребеляновича. Вважається засновником династії , з яким родиними зв'язками був пов'язаний рід князів Вишневецьких: батько князя Дмитра-«Байди» Вишневецького Іван вдруге одружився із Магдаленою з роду деспотів Бранковичів, донькою Йована. Згідно з поширеною версією, заздрив іншому зятю Лазаря Хребеляновича — Мілошу Обиличу, тому не допоміг йому під час битви на Косовому полі 1389 року. З дружиною мали 3 синів: (uk)
- Vuk Branković (serb. Вук Бранковић, död 6 oktober 1397) var en serbisk adelsman och knez (furste) över Raška-Kosovo. Branković regerade över sin huvudstad Priština liksom andra betydelsefulla städer som Sjenica, Peć, Prizren och Skopje. Hans far var och regerade i Ohrid, och han var måg till den siste storserbiske kungen Lazar Hrebeljanović. I serbisk historia anses Vuk Branković ofta vara en förrädare på grund av hans uppförande under slaget vid Kosovo Polje 1389, något som inte modern historia kan bevisa. (sv)
|
