| dbo:abstract
|
- Η ιδιοκτησία τρίτης πλευράς στο ποδόσφαιρο (TPO) είναι η ιδιοκτησία των οικονομικών δικαιωμάτων ενός αθλητή από τρίτη πλευρά. Η τρίτη πλευρά, - η οποία μπορεί να είναι ένας εκπρόσωπος ποδοσφαιριστών, ένα πρακτορείο αθλητικής διαχείρισης, μια εταιρεία, επενδυτές όπως ένα hedge-fund ή ένας μόνο επενδυτής -, "κατέχει την ιδιοκτησία του συνόλου ή μέρους των οικονομικών δικαιωμάτων ενός ποδοσφαιριστή". Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν ένας ποδοσφαιριστής πωλείται, η TPO και όχι ο ποδοσφαιρικός σύλλογος, επωφελείται από τα τέλη της μεταγραφής και τα τέλη διαπραγμάτευσης συμβολαίου. Σημειώστε ότι αυτό διαφέρει από τη συνιδιοκτησία στο ποδόσφαιρο, όπου τα δικαιώματα μεταγραφής ενός αθλητή μοιράζονται μεταξύ δύο συλλόγων. Η πρακτική έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως στο ποδόσφαιρο της Νότιας Αμερικής, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Βραζιλία και η Αργεντινή, με ένα σύστημα παικτών, συλλόγων, πρακτόρων, ομάδων και επενδυτών. Συνδέεται με ποδοσφαιρικούς συλλόγους με μικρές οικονομικές επιλογές, που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες και μερικές φορές είναι αφερέγγυες. Μέχρι το 2007, η ιδιοκτησία τρίτης πλευράς είχε γίνει κοινή πρακτική στο ποδόσφαιρο στην Πορτογαλία, την Ισπανία και τη Ρωσία. Σύμφωνα με ένα άρθρο της The Guardian το 2007, επιχειρηματίες ή άλλοι επενδυτές αγοράζουν μερίδια των οικονομικών δικαιωμάτων των νεαρών παικτών και συχνά καλύπτουν το κόστος της προπόνησης και της διαμονής τους. Σε αντάλλαγμα δικαιούνται ένα ποσοστό των τελών μελλοντικής μεταγραφής του παίκτη. Ένα άρθρο της Daily Mirror το 2016, εξήγησε πώς οι ιδιοκτήτες τρίτης πλευράς μπορούν είτε να αγοράσουν ένα ποσοστό των "οικονομικών δικαιωμάτων" ενός παίκτη από το σύλλογο, είτε να αγοράσουν ακόμη και το συμβόλαιο ενός παίκτη. Η κατοχή του συμβολαίου επιτρέπει στον ιδιοκτήτη τρίτης πλευράς να αυξάνει τα κέρδη του κάνοντας προσωρινή "στάθμευση ενός παίκτη" σε έναν σύλλογο, έως ότου εκτιμηθεί η αξία του παίκτη, οπότε πωλείται σε άλλο σύλλογο και ο εκπρόσωπος κερδίζει ένα ποσοστό των τελών μεταγραφής. Τον Απρίλιο του 2015, η FIFA ανακοίνωσε την απαγόρευση της ιδιοκτησίας από τρίτες πλευρές και απαγόρευσε σε συλλόγους ή αθλητές να συνάπτουν συμφωνίες οικονομικών δικαιωμάτων με επενδυτές τρίτης πλευράς. Η απαγόρευση τέθηκε σε ισχύ την 1η Μαΐου 2015. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανακοίνωσε επίσης μια παρόμοια απαγόρευση στον ευρωπαϊκό αθλητισμό στις 11 Νοεμβρίου 2015, μετά τη θέσπιση του άρθρου 136 του Κανονισμού του Κοινοβουλίου. Σε γραπτή δήλωσή του, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δηλώνει ότι η ιδιοκτησία από τρίτε πλευρές αυξάνει την ανησυχία για την ακεραιότητα των διοργανώσεων και εισάγει κινδύνους εγκληματικών δραστηριοτήτων στον αθλητισμό. Σύμφωνα με ένα άρθρο του Bloomberg News το 2015, τα αποκάλυψαν μυστική "πρακτική χρηματοδότησης για τον παγκόσμιο αθλητισμό" με "μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες που επενδύουν εκατομμύρια σε συμβόλαια ποδοσφαιριστών". (el)
- La tierce propriété dans le football, ou TPO (de l'anglais Third-party ownership), désigne le fait pour un club de céder une partie de ses droits économiques sur un joueur à un ou plusieurs fonds privés (agent sportif, entreprise d'investissement ou autre). Cette pratique, née en Amérique du Sud, diffère de la notion de copropriété qui désigne quant à elle le fait pour deux clubs de se partager les droits de transfert du joueur. (fr)
- Third-Party Ownership (TPO) in association football is the ownership of a player's economic rights by third-party sources. The third-party—which can be an agent such as a football agent, an agency, such as a sports-management agency, a company, investors such as a hedge-fund, or a single investor—"takes ownership of all or part of the financial rights to a player". In some cases when a footballer is sold, the TPO, not the football club, can benefit from transfer fees and contract negotiations fees. Note that this differs from co-ownership in football, where a player's transfer rights are shared between two clubs. The practice has also been widely used in football in South America, particularly in countries such as Brazil and Argentina, with a system of players, clubs, agents, teams, and investors involved. It is associated with football clubs with few financial options that face financial hardship, and are sometimes insolvent. By 2007, TPOs had become common practice in football in Portugal, Spain and Russia. According to a 2007 article in The Guardian and academic articles, businessmen or other investors buy shares in the economic rights of young players and often cover the costs of their training and accommodation. In return they are entitled to a percentage of a player's future transfer fee. A 2016 article in the Mirror, explained how third-party owners may either purchase a percentage of a player's "economic rights" from the club, or even purchase a player's contract. Owning the contract allows the third-party owner to increase profits by "parking a player" at a club temporarily until the player's value appreciates, at which time he is sold to another club and the agent earns a percentage of the transfer fees. In April 2015, FIFA announced the banning of third-party ownership, and specifically prohibited either clubs or players from entering into economic rights agreements with third-party investors. The ban took effect on 1 May 2015. The European Parliament also announced a similar ban in European sports on 11 November 2015 following the passing of Rule 136 of Parliament's Rules of Procedure. In a written declaration, the European Parliament states that third-party ownership raises concerns over the integrity of competitions and introduces risks of criminal activities into sports. According to a 2015 Bloomberg News article, the Football Leaks uncovered secretive "financing practice for the global sport" with "one of the biggest firms investing millions in soccer-player futures". One method of circumventing the 2015 FIFA ban is to utilise a floating charge over designated accounts where the proceeds of player transfers is paid into. This was notably used by FC Porto. (en)
|
| rdfs:comment
|
- La tierce propriété dans le football, ou TPO (de l'anglais Third-party ownership), désigne le fait pour un club de céder une partie de ses droits économiques sur un joueur à un ou plusieurs fonds privés (agent sportif, entreprise d'investissement ou autre). Cette pratique, née en Amérique du Sud, diffère de la notion de copropriété qui désigne quant à elle le fait pour deux clubs de se partager les droits de transfert du joueur. (fr)
- Η ιδιοκτησία τρίτης πλευράς στο ποδόσφαιρο (TPO) είναι η ιδιοκτησία των οικονομικών δικαιωμάτων ενός αθλητή από τρίτη πλευρά. Η τρίτη πλευρά, - η οποία μπορεί να είναι ένας εκπρόσωπος ποδοσφαιριστών, ένα πρακτορείο αθλητικής διαχείρισης, μια εταιρεία, επενδυτές όπως ένα hedge-fund ή ένας μόνο επενδυτής -, "κατέχει την ιδιοκτησία του συνόλου ή μέρους των οικονομικών δικαιωμάτων ενός ποδοσφαιριστή". Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν ένας ποδοσφαιριστής πωλείται, η TPO και όχι ο ποδοσφαιρικός σύλλογος, επωφελείται από τα τέλη της μεταγραφής και τα τέλη διαπραγμάτευσης συμβολαίου. Σημειώστε ότι αυτό διαφέρει από τη συνιδιοκτησία στο ποδόσφαιρο, όπου τα δικαιώματα μεταγραφής ενός αθλητή μοιράζονται μεταξύ δύο συλλόγων. (el)
- Third-Party Ownership (TPO) in association football is the ownership of a player's economic rights by third-party sources. The third-party—which can be an agent such as a football agent, an agency, such as a sports-management agency, a company, investors such as a hedge-fund, or a single investor—"takes ownership of all or part of the financial rights to a player". In some cases when a footballer is sold, the TPO, not the football club, can benefit from transfer fees and contract negotiations fees. Note that this differs from co-ownership in football, where a player's transfer rights are shared between two clubs. (en)
|
