| dbo:abstract
|
- السرديات أو علم السرد،(بالإنجليزية: Narratology)،(بالفرنسية: Narratologie) وهي نظرية تهتمّ بدراسة الأجناس «السردية» (أقصوصة، قصة، رواية، مقامة، نادرة، أسطورة، خرافة)، والسرديات أو علم السرد، من المصطلحات التي أبدعتها البنيوية، وكانت بدايته مع مع فلاديمير بروب (1928 / 1968) في. لكنّ هو من صاغ مصطلح (علم السرد) لأول مرة عام 1969 في كتابه، وعرّفه بـ(علم القصة). تطوّر المبحث السردي على يد نقّاد ودارسين مثل : رولان بارت، ، ، وجوليا كريستيفا وغيرهم. (ar)
- La narratologia és un corrent de la teoria de la literatura que estudia la narració des d'un punt de vista formal, atenent als seus elements objectius, amb un enfocament proper al formalisme rus i l'estructuralisme francès. Gérard Genette fou un dels seus teòrics principals. Distingeix tres nivells diegètics o de discurs: intradiegètic (tot allò que transcorre dins la història), extradiegètic i metadiegètic. Amb aquests nivells es pot donar compte de com la ficció, a vegades, inclou elements reals o altres ficcions internes (mise en abyme) i com es posicionen els diferents elements narratius respecte al que s'explica, especialment el narrador. La diègesi, al seu torn, es divideix en seqüències d'acció, que actuen com els morfemes o elements constitutius d'un mot. Les seqüències pròpies d'una història serien la seqüència de presentació, la de canvi, la de reacció dels personatges i la d'equilibri final. L', els personatges, la trama i el s'estructuren al voltant d'aquestes seqüències, que poden ser ampliades o elidides segons criteri de l'autor. (ca)
- Naratologie je označení pro větev literární teorie, která se zabývá zkoumáním způsobu vytváření fabulí, schématy jejího uspořádání a jejich typologií. Synonymním pojmem je teorie vyprávění. Teorie vyprávění v klasickém pojetí zkoumá narativní dimenzi epických textů a popisuje jejich vyprávěcí struktury. (cs)
- Die Erzähltheorie oder Erzählforschung ist ein interdisziplinäres Arbeitsgebiet der Geisteswissenschaften, Kulturwissenschaften und Sozialwissenschaften, in dem eine systematische Beschreibung der Darstellungsform eines Erzähltextes angestrebt wird. Die englische Bezeichnung lautet „narratology“, die französische „narratologie“. Deshalb taucht auch im Deutschen der Begriff Narratologie auf. Die Bezeichnung „Narrativik“ hat sich dagegen nicht allgemein durchgesetzt. Allerdings wird die Erzähltheorie oft nur als Teilgebiet einer weiter gefassten Narratologie angesehen, die darüber hinaus die Geschichte des Erzählens, insbesondere die Gattungsgeschichte der erzählenden Prosa, sowie Anwendungsaspekte in Form der konkreten Erzähltextanalyse umfasst. Gegenstand der Erzähltheorie ist jede Art erzählender Texte – von der erzählenden Literatur (Epik) über Geschichtsschreibung bis hin zu Interviews, Zeitungsartikeln, Spielfilmen, Fotos oder Witzen. Fächer, in denen die Erzähltheorie eine wichtige Rolle spielt, sind Literaturwissenschaft, Medienwissenschaft, Geschichtswissenschaft und Soziologie. Nach Monika Fludernik (2006) sei die Erzähltheorie der Versuch die „typischen Konstanten, Variablen und Kombinationen des Erzählens“ zu beschreiben sowie „innerhalb von theoretischen Modellen die Zusammenhänge zwischen den Eigenschaften narrativer Texte zu klären.“ Der Kommunikationswissenschaftler Harold Dwight Lasswell entwarf im Jahre 1948 ein Modell, die „Lasswellsche-Formel“ (englisch Lasswell's model of communication or Lasswell's communication model), das danach fragte: Wer sagt was, in welchem Kanal, zu wem mit welchem Effekt? (englisch Who says what in which channel to whom with what effect?). Ein Ansatz, der sich sowohl auf die verbale als auch auf die nonverbale Kommunikation bezieht.Fix (2008) entwickelte auf der Basis des Lasswellschen Ansatzes eine Zuordnung zu sechs Aspekten der Schreibkompetenz, die er als „interdependente Fragen im Schreibprozess“ bezeichnete:
* Selbsteinschätzung (wer),
* Schreibanlass (warum),
* Zielbestimmung (wozu),
* Adressateneinschätzung (für wen),
* Textgegenstand (was),
* konkrete sprachliche Mittel (auf welche Weise) Hingegen spezifiziert die Erzähltheorie genauer das Who says what (...), indem sie die versprachlichten Geschehen, die Art des Erzählens, der Perspektive, der Frage, ob die Geschehen faktuale oder fiktionale sind, differenziert und untersucht. (de)
- Narratología narrazioen , komunikazioa eta harreraren azterketa egiten duen semiotika barruko disziplina da. Azterketa horiek tradizio luzea dute baina estrukturalismoarekin benetako aurrerapena eman zen zeren eta mugimendu horrek narrazio guztien elementu eta ezaugarri nagusiak sailkatu baitzituen. Narratologia semiotikatik sortutako literaturaren gramatika dela esan daiteke. Testu narratiboak hartuta, narratologiak haien elementuak eta haien arteko loturak eta harremanak aztertzen ditu. Disziplina honen oinarrizko kontzeptua da egitura eta esanahia ezin direla bereizi zeren eta mezuaren helburu nagusietariko bat estetikoa baita. (eu)
- La narratología es la disciplina semiótica a la que compete el estudio estructural de los relatos, así como su comunicación y recepción. Aunque tiene una larga tradición anterior, los mayores avances en el campo de la narratología se deben al estructuralismo, que subdividió y clasificó los rasgos principales de toda narración. Desde la década de 1980, la narratología es una de las herramientas más fuertes para el análisis de los relatos. (es)
- Narratology is the study of narrative and narrative structure and the ways that these affect human perception. It is an anglicisation of French narratologie, coined by Tzvetan Todorov (Grammaire du Décaméron, 1969). Its theoretical lineage is traceable to Aristotle (Poetics) but modern narratology is agreed to have begun with the Russian Formalists, particularly Vladimir Propp (Morphology of the Folktale, 1928), and Mikhail Bakhtin's theories of heteroglossia, dialogism, and the chronotope first presented in The Dialogic Imagination (1975). Cognitive narratology is a more recent development that allows for a broader understanding of narrative. Rather than focus on the structure of the story, cognitive narratology asks "how humans make sense of stories" and "how humans use stories as sense-making instruments". (en)
- Naratologi didefinisikan sebagai studi tentang narasi dan struktur naratif. Secara umum, kata naratologi (narratology) digunakan sebagai istilah lain dari teori naratif (narrative theory) yang mengacu terhadap studi naratif sebagai jenis. Naratologi merupakan salah satu konsep yang digunakan dalam kritik sastra. Berdasarkan perkembangannya, dasar teori dan metode dari teori naratif ini cukup beragam sesuai dengan pakar yang mencetuskannya. Setiap tokoh memiliki konsep yang berbeda dalam memahami naratologi atau struktur naratif. (in)
- La narratologie (science de la narration) est la discipline qui étudie les techniques et les structures narratives mises en œuvre dans les textes littéraires (ou toutes autres formes de récit). Les premiers travaux en narratologie des études littéraires modernes proviennent du formalisme russe et tout particulièrement des travaux de Victor Chklovski et de Boris Eichenbaum. L'étude systématique de la morphologie des contes russes par Vladimir Propp connait une bonne diffusion en France, parallèlement aux travaux (en particulier le schéma actantiel) d'Algirdas Julien Greimas. En Allemagne, la narratologie s'est développée sous l'impulsion de Franz Karl Stanzel et de Käte Hamburger. Comme la sémiologie, la narratologie s'est développée en France à la fin des années 1960, grâce aux acquis du structuralisme. En 1969, Tzvetan Todorov forgeait le terme dans Grammaire du Décaméron et, en 1972, Gérard Genette définissait certains de ses concepts fondamentaux dans Figures III. On constate toutefois, à l'origine, quelques hésitations quant à l'objet de la narratologie : certains travaux mettent l'accent sur la « syntaxe » des histoires, tandis que d'autres privilégient la forme (les « figures » du discours). À ceci s'ajoute la question des récits non verbaux (par ex. le cinéma). (fr)
- 서사학(영어: narratology)은 이야기의 기술과 구조에 관해 연구하는 학문 분야이다. 서사학에는 크게 나누어 두 개의 조류가 있다. 내용의 유형에 관심을 향하는 것과 표현 (자주 「언설」이라고 불린다)의 형식에 관심을 향하는 것이다. 전자는 러시아 형식주의에 시작해, 구조주의와 관련을 가진다. 후자는, 옛날에는 아리스토텔레스의 「시학」, 플라톤의 「국가」에까지 거슬러 올라가지만, 20세기 초두로부터 반에 걸친 영미나 독일, 프랑스의 연구가 있어, 러시아 형식주의의 소개를 거치고, 1970년대에 제라르 주네트가 대성했다. (ko)
- 物語論（ものがたりろん、ナラトロジー、英語：narratology）は、物語や語りの技術と構造について研究する学問分野である。 物語論には、大きく分けて二つの潮流がある。物語の内容の類型に関心を向けるものと、物語的言語表現（しばしば「言説」と呼ばれる）の形式に関心を向けるものである。前者はロシア・フォルマリズムに始まり、構造主義と関連を持つ。後者は、古くは古代ギリシアのアリストテレスの『詩学』、プラトンの『国家』にまで遡るが、現代では通常、20世紀初頭以降の英米やドイツ、フランスの物語論研究のことを指し、ロシア・フォルマリズムの理論の西欧への紹介を経て、1970年代前後にジェラール・ジュネット、ロラン・バルト、ツヴェタン・トドロフ、ポール・リクール、ウンベルト・エーコらが重要な仕事を提示した。 (ja)
- Narratologia – dział nauki poświęcony badaniom nad opowiadaniem fabuł (literackim – ustnym bądź pisanym, filmowym, komiksowym i każdym innym). Pojęcie zostało zaproponowane po raz pierwszy przez Tzvetana Todorova w 1969 roku. Badania narratologiczne oparte są na metodzie strukturalnej. Centralne dla narratologii jest rozróżnienie warstwy narracyjnej danego tekstu od jego głębokiej struktury formalnej. Badania narratologiczne szczególny nacisk kładą na drugi z tych komponentów, podkreślając, że to właśnie struktura jest elementem każdorazowo generującym konkretne sensy (treść fabularną). Badanie struktury formalnej jest tu rozumiane jako wyodrębnienie zestawu pewnych elementów fabularnych (postaci, wydarzenia) i relacji, które zachodzą między nimi (chronologia i inne zależności), a także analiza występowania w tekście pewnych kategorii gramatycznych (np. czasu) i ich wpływu na znaczenie (fabułę). Do tak rozumianej analizy nie należą np. badania nad stylem. Klasycznej narratologii nie powinno się traktować jako nauki o stylach, o formie językowej, o tym, co po polsku nazywa się „narracją” (ang. narration) – w istocie bowiem jest ona nauką o „fabule” czy też „opowiadaniu” (ang. narrative). Jednak obecnie daje się zauważyć skłonność do obejmowania nazwą „narratologia” także analiz języka powieściowego. Za najważniejszego prekursora narratologii uważa się na ogół Władimira Proppa – jego Morfologia bajki jest przykładem klasycznej analizy narratologicznej. Na podstawie dużego korpusu tekstów Propp wyprowadza zestaw reguł rządzących uporządkowaniem wewnętrznym rosyjskiej bajki magicznej. Drobiazgowa analiza narratologiczna (avant la lettre) doprowadziła Proppa do rozpoznania stałego, skończonego zestawu 31 elementów („morfemów”), z których można zbudować każdą bajkę. Sens bajki, jej ostateczna „tożsamość” wynika wyłącznie z tego, w jaki sposób składniki te zostaną uporządkowane i zhierachizowane – przy czym możliwe są pewne wariacje, tzn. pomijanie niektórych elementów. Jedynym niezmiennikiem okazuje się tu porządek: określone wydarzenia muszą zawsze zachodzić w pewnej kolejności, nawet jeśli niektóre zostaną pominięte. Także opis znaczenia postaci można dalece uprościć. Okazuje się, że ze względu na sens bajki nie jest np. istotna szczegółowa charakterystyka postaci, a jedynie ich funkcja – przede wszystkim to, czy pomagają, czy też przeszkadzają głównemu bohaterowi. Inną prekursorką narratologii była Olga Freudenberg, której precyzyjne analizy fabuł tekstów antycznych oparte były na założeniach podobnych do Proppowskich. Kontynuatorem Proppowskiego myślenia o literaturze oralnej jest Claude Lévi-Strauss, którego analizy mitów są kolejnym klasycznym przykładem badań narratologicznych. Również typologie fabuł Arystotelesa są w jakiś sposób narratologiczne, bowiem Arystoteles ściśle oddziela warstwę zdarzeniową (typologia fabuł oparta na binarnej opozycji szczęście-nieszczęście) od językowej. Tym, co wyróżnia nowoczesną narratologię na tle dokonań jej rozmaitych prekursorów, jest dążenie do ścisłej formalizacji wyników (nawiązywanie do logiki matematycznej i semiotyki logicznej) oraz do wyczerpującego opisu danego korpusu tekstów. Sławnymi narratologami są (lub bywali) także: , Roland Barthes, Gérard Genette, Algirdas Julien Greimas, Tzvetan Todorov, , Umberto Eco, , , , Mieke Bal, , . Narratologię uznaje się za poddziedzinę semiotyki. Termin „narratologia” (fr. narratologie) ukuł w 1969 roku Tzvetan Todorov. (pl)
- Il termine narratologia fu coniato dal filosofo Cvetan Todorov nel 1969, per indicare lo studio delle strutture narrative. (it)
- De narratologie is een tekstbenadering in de literaire kritiek en in de antropologie, die het vertellen (of de vertelwijze) van verhalen als haar studieobject kiest. In brede zin omvat de narratologie zowel de verhaaltheorie als de verteltheorie. De verhaaltheorie en de verteltheorie houden zich bezig met verhalen. Een verhaal is een eenheid en samenhang vertonende geschiedenis, die door een verteller (Engels: narrator) gepresenteerd wordt. Eens geschiedenis bestaat uit een reeks van met elkaar logisch en chronologisch verbonden gebeurtenissen en handelingen. De centrale vraag in de narratologie is, wie vertelt wat, en op welke wijze wordt er verteld. (nl)
- Нарратология (фр. narratologie; теория нарратива, теория повествования) — научная дисциплина, изучающая повествование в целом. Нарратология ставит перед собой задачи выявления общих черт различных нарративов, определения различий между ними, систематизации законов создания и развития нарративов. (ru)
- A Narratologia é o estudo das narrativas de ficção e não-ficção (como a História e a reportagem), por meio de suas estruturas e elementos. É um campo de estudos particularmente útil para a dramaturgia e o roteiro de audiovisual (cinema, quadrinhos, jogos digitais e TV). A narratologia foi consolidada como ciência por pesquisadores franceses (como Roland Barthes e Gérard Genette) e pela chamada Escola Formalista Russa, de A.J. Greimas, Vladimir Propp e outros. Outro notório estudioso da narratologia é o italiano Umberto Eco. O termo foi proposto no início do século XX por Tzvetan Todorov, para diferenciá-la como campo de estudo dentro da teoria literária. A narratologia é extremamente influenciada pelas correntes teóricas estruturalistas, que buscam adaptar a metodologia das ciências exatas às humanidades. Como tal, é característica marcante da narratologia a busca por paradigmas, estruturas e repetições entre as diferentes obras analisadas, apesar de considerar os diferentes contextos históricos e culturais em que foram produzidas. Como tem por objeto de análise narrativas geralmente (mas nem sempre) verbalizadas (escritas ou orais), a narratologia é uma ciência "aparentada" com outra área de estudos estruturalista: a análise do discurso. (pt)
- Narratologi (efter latinets narratio, berättelse och -logi, lära), även känt som "berättarteori", är en litteraturvetenskaplig teori- och metodbildning för studiet av berättarkonsten (narrationen). (sv)
- Наратоло́гія — розділ літературознавства, об'єктом дослідження якого є теорія оповіді (нарати́в). Наратологія дозволяє здійснювати аналіз структурної організації художнього твору та діалогічної взаємодії автора та читача, що надає змогу об'єктивно оцінювати результати творчої роботи автора. Як окрема галузь наратологія почала формуватись наприкінці 60-х років ХХ ст. у результаті перегляду структуралістської доктрини з позицій комунікативних уявлень про природу мистецтва. У широкому значенні предметом вивчення наратології є природа, форма і функціонування наратива. У вужчому значенні — наратологія фокусує увагу на можливих співвідношеннях між розповіддю і наративним текстом, наратуванням і наративним текстом, розповіддю і наратуванням. Зокрема, вона досліджує проблеми часу, способу й голосу. У теорії наратології актуальним є також дослідження певних наративів за допомогою моделей, розроблених так званою . (uk)
- 敘事學（英語：narratology）是關於敘事、敘事結構及這兩者如何影響我們的知覺的理論及研究。托多洛夫在他的《十日谈的文法（Grammaire du Décaméron）》（1969年）中創造了這個詞（法語：narratologie）。 敘事學的研究對象是各種被敘述後的文本（narrated text），包括了虛構文體（文學、詩等）及紀實文體（史學、學術出版品等），也包括了戲劇結構、情節發展工具、角色描寫、場景、類型及文學技巧。雖然“敘事學”一詞常被用在虛構文本上，但這並不代表紀實文本及其它形式的虛構（戏剧、電影、電子娛樂等）在敘事學的研究領域之外。 敘事學重要的次主題有包括了對連續性、真實性、“”（英語：suspension of disbelief）（參見“第四面牆”）的研究。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- السرديات أو علم السرد،(بالإنجليزية: Narratology)،(بالفرنسية: Narratologie) وهي نظرية تهتمّ بدراسة الأجناس «السردية» (أقصوصة، قصة، رواية، مقامة، نادرة، أسطورة، خرافة)، والسرديات أو علم السرد، من المصطلحات التي أبدعتها البنيوية، وكانت بدايته مع مع فلاديمير بروب (1928 / 1968) في. لكنّ هو من صاغ مصطلح (علم السرد) لأول مرة عام 1969 في كتابه، وعرّفه بـ(علم القصة). تطوّر المبحث السردي على يد نقّاد ودارسين مثل : رولان بارت، ، ، وجوليا كريستيفا وغيرهم. (ar)
- Naratologie je označení pro větev literární teorie, která se zabývá zkoumáním způsobu vytváření fabulí, schématy jejího uspořádání a jejich typologií. Synonymním pojmem je teorie vyprávění. Teorie vyprávění v klasickém pojetí zkoumá narativní dimenzi epických textů a popisuje jejich vyprávěcí struktury. (cs)
- Narratología narrazioen , komunikazioa eta harreraren azterketa egiten duen semiotika barruko disziplina da. Azterketa horiek tradizio luzea dute baina estrukturalismoarekin benetako aurrerapena eman zen zeren eta mugimendu horrek narrazio guztien elementu eta ezaugarri nagusiak sailkatu baitzituen. Narratologia semiotikatik sortutako literaturaren gramatika dela esan daiteke. Testu narratiboak hartuta, narratologiak haien elementuak eta haien arteko loturak eta harremanak aztertzen ditu. Disziplina honen oinarrizko kontzeptua da egitura eta esanahia ezin direla bereizi zeren eta mezuaren helburu nagusietariko bat estetikoa baita. (eu)
- La narratología es la disciplina semiótica a la que compete el estudio estructural de los relatos, así como su comunicación y recepción. Aunque tiene una larga tradición anterior, los mayores avances en el campo de la narratología se deben al estructuralismo, que subdividió y clasificó los rasgos principales de toda narración. Desde la década de 1980, la narratología es una de las herramientas más fuertes para el análisis de los relatos. (es)
- Naratologi didefinisikan sebagai studi tentang narasi dan struktur naratif. Secara umum, kata naratologi (narratology) digunakan sebagai istilah lain dari teori naratif (narrative theory) yang mengacu terhadap studi naratif sebagai jenis. Naratologi merupakan salah satu konsep yang digunakan dalam kritik sastra. Berdasarkan perkembangannya, dasar teori dan metode dari teori naratif ini cukup beragam sesuai dengan pakar yang mencetuskannya. Setiap tokoh memiliki konsep yang berbeda dalam memahami naratologi atau struktur naratif. (in)
- 서사학(영어: narratology)은 이야기의 기술과 구조에 관해 연구하는 학문 분야이다. 서사학에는 크게 나누어 두 개의 조류가 있다. 내용의 유형에 관심을 향하는 것과 표현 (자주 「언설」이라고 불린다)의 형식에 관심을 향하는 것이다. 전자는 러시아 형식주의에 시작해, 구조주의와 관련을 가진다. 후자는, 옛날에는 아리스토텔레스의 「시학」, 플라톤의 「국가」에까지 거슬러 올라가지만, 20세기 초두로부터 반에 걸친 영미나 독일, 프랑스의 연구가 있어, 러시아 형식주의의 소개를 거치고, 1970년대에 제라르 주네트가 대성했다. (ko)
- 物語論（ものがたりろん、ナラトロジー、英語：narratology）は、物語や語りの技術と構造について研究する学問分野である。 物語論には、大きく分けて二つの潮流がある。物語の内容の類型に関心を向けるものと、物語的言語表現（しばしば「言説」と呼ばれる）の形式に関心を向けるものである。前者はロシア・フォルマリズムに始まり、構造主義と関連を持つ。後者は、古くは古代ギリシアのアリストテレスの『詩学』、プラトンの『国家』にまで遡るが、現代では通常、20世紀初頭以降の英米やドイツ、フランスの物語論研究のことを指し、ロシア・フォルマリズムの理論の西欧への紹介を経て、1970年代前後にジェラール・ジュネット、ロラン・バルト、ツヴェタン・トドロフ、ポール・リクール、ウンベルト・エーコらが重要な仕事を提示した。 (ja)
- Il termine narratologia fu coniato dal filosofo Cvetan Todorov nel 1969, per indicare lo studio delle strutture narrative. (it)
- Нарратология (фр. narratologie; теория нарратива, теория повествования) — научная дисциплина, изучающая повествование в целом. Нарратология ставит перед собой задачи выявления общих черт различных нарративов, определения различий между ними, систематизации законов создания и развития нарративов. (ru)
- Narratologi (efter latinets narratio, berättelse och -logi, lära), även känt som "berättarteori", är en litteraturvetenskaplig teori- och metodbildning för studiet av berättarkonsten (narrationen). (sv)
- 敘事學（英語：narratology）是關於敘事、敘事結構及這兩者如何影響我們的知覺的理論及研究。托多洛夫在他的《十日谈的文法（Grammaire du Décaméron）》（1969年）中創造了這個詞（法語：narratologie）。 敘事學的研究對象是各種被敘述後的文本（narrated text），包括了虛構文體（文學、詩等）及紀實文體（史學、學術出版品等），也包括了戲劇結構、情節發展工具、角色描寫、場景、類型及文學技巧。雖然“敘事學”一詞常被用在虛構文本上，但這並不代表紀實文本及其它形式的虛構（戏剧、電影、電子娛樂等）在敘事學的研究領域之外。 敘事學重要的次主題有包括了對連續性、真實性、“”（英語：suspension of disbelief）（參見“第四面牆”）的研究。 (zh)
- La narratologia és un corrent de la teoria de la literatura que estudia la narració des d'un punt de vista formal, atenent als seus elements objectius, amb un enfocament proper al formalisme rus i l'estructuralisme francès. Gérard Genette fou un dels seus teòrics principals. (ca)
- Die Erzähltheorie oder Erzählforschung ist ein interdisziplinäres Arbeitsgebiet der Geisteswissenschaften, Kulturwissenschaften und Sozialwissenschaften, in dem eine systematische Beschreibung der Darstellungsform eines Erzähltextes angestrebt wird. Gegenstand der Erzähltheorie ist jede Art erzählender Texte – von der erzählenden Literatur (Epik) über Geschichtsschreibung bis hin zu Interviews, Zeitungsartikeln, Spielfilmen, Fotos oder Witzen. Fächer, in denen die Erzähltheorie eine wichtige Rolle spielt, sind Literaturwissenschaft, Medienwissenschaft, Geschichtswissenschaft und Soziologie. (de)
- Narratology is the study of narrative and narrative structure and the ways that these affect human perception. It is an anglicisation of French narratologie, coined by Tzvetan Todorov (Grammaire du Décaméron, 1969). Its theoretical lineage is traceable to Aristotle (Poetics) but modern narratology is agreed to have begun with the Russian Formalists, particularly Vladimir Propp (Morphology of the Folktale, 1928), and Mikhail Bakhtin's theories of heteroglossia, dialogism, and the chronotope first presented in The Dialogic Imagination (1975). (en)
- La narratologie (science de la narration) est la discipline qui étudie les techniques et les structures narratives mises en œuvre dans les textes littéraires (ou toutes autres formes de récit). Les premiers travaux en narratologie des études littéraires modernes proviennent du formalisme russe et tout particulièrement des travaux de Victor Chklovski et de Boris Eichenbaum. L'étude systématique de la morphologie des contes russes par Vladimir Propp connait une bonne diffusion en France, parallèlement aux travaux (en particulier le schéma actantiel) d'Algirdas Julien Greimas. (fr)
- De narratologie is een tekstbenadering in de literaire kritiek en in de antropologie, die het vertellen (of de vertelwijze) van verhalen als haar studieobject kiest. In brede zin omvat de narratologie zowel de verhaaltheorie als de verteltheorie. De verhaaltheorie en de verteltheorie houden zich bezig met verhalen. Een verhaal is een eenheid en samenhang vertonende geschiedenis, die door een verteller (Engels: narrator) gepresenteerd wordt. Eens geschiedenis bestaat uit een reeks van met elkaar logisch en chronologisch verbonden gebeurtenissen en handelingen. (nl)
- Narratologia – dział nauki poświęcony badaniom nad opowiadaniem fabuł (literackim – ustnym bądź pisanym, filmowym, komiksowym i każdym innym). Pojęcie zostało zaproponowane po raz pierwszy przez Tzvetana Todorova w 1969 roku. Sławnymi narratologami są (lub bywali) także: , Roland Barthes, Gérard Genette, Algirdas Julien Greimas, Tzvetan Todorov, , Umberto Eco, , , , Mieke Bal, , . Narratologię uznaje się za poddziedzinę semiotyki. Termin „narratologia” (fr. narratologie) ukuł w 1969 roku Tzvetan Todorov. (pl)
- A Narratologia é o estudo das narrativas de ficção e não-ficção (como a História e a reportagem), por meio de suas estruturas e elementos. É um campo de estudos particularmente útil para a dramaturgia e o roteiro de audiovisual (cinema, quadrinhos, jogos digitais e TV). A narratologia foi consolidada como ciência por pesquisadores franceses (como Roland Barthes e Gérard Genette) e pela chamada Escola Formalista Russa, de A.J. Greimas, Vladimir Propp e outros. Outro notório estudioso da narratologia é o italiano Umberto Eco. (pt)
- Наратоло́гія — розділ літературознавства, об'єктом дослідження якого є теорія оповіді (нарати́в). Наратологія дозволяє здійснювати аналіз структурної організації художнього твору та діалогічної взаємодії автора та читача, що надає змогу об'єктивно оцінювати результати творчої роботи автора. (uk)
|
