| dbo:abstract
|
- Theodor Ludwig Wiesengrund-Adorno (11. září 1903 – 6. srpna 1969) byl německý filosof, muzikolog, sociolog, estetik a spolu s M. Horkheimerem nejvýznamnější představitel kritické teorie frankfurtské školy. (cs)
- Theodor Wiesengrund Adorno (Frankfurt, , Prússia, Imperi Alemany, 11 de setembre del 1903 - Visp, Valais, Suïssa, 6 d'agost del 1969) fou un filòsof, musicòleg i sociòleg alemany, així com un dels representants més importants de la teoria crítica de l'Escola de Frankfurt i de la filosofia marxista. Estudià filosofia amb i Kracauer, música amb Schönberg i Berg, i desenvolupà la sociologia crítica amb Horkheimer i altres membres de l'Escola de Frankfurt. (ca)
- تيودور أدورنو (Theodor W. Adorno) [] []، فيلسوف وعالم اجتماع وعالم نفس وموسيقي ألماني، اشتهر بنظريَّاته النقدية الاجتماعية. كان أدورنو عضواً بارزاً في مدرسة فرانكفورت النقدية، وارتبطت أعماله بالعديد من المُفكرين البارزين مثل إرنست بلوخ، والتر بينجامين، ماكس هوركهايمر، هيربرت ماركوس وغيرهم، ويعتبر على نطاق واسع أحد أهم المُفكِّرين في القرن العشرين في الفلسفة وعلم الجمال، بالإضافة لمقالاته الكثيرة فقد اشتهر بكتبه التي انتقد فيها الفاشية وأثَّر من خلالها بشكلٍ كبير في اليسار الأوربي الجديد وأهم هذه الكتب: الجدل في عصر التنوير (1947)، الجدل السلبي (1966). وسط الرواج الذي كانت المذاهب الوجودية والوضعية تتمتَّع به في أوروبا في أوائل القرن العشرين قدَّم أدورنو مفهوماً جدليَّاً للتاريخ الطبيعي انتقد فيه التشارك بين المدرسة الأنطولوجيَّة والمدرسة التجريبيَّة، باعتباره موسيقياً وعازف بيانو ساهم ذلك في تشكيل خلفيَّة لكتاباته اللاحقة، وساعد توماس مان في روايته الشهيرة دكتور فاوست عندما كان الاثنان يعيشان في كاليفورنيا في الولايات المتحدة الأمريكية كمنفيَّين خلال الحرب العالمية الثانية، وفي نفس الفترة تعاون أدورنو مع معهد الأبحاث الاجتماعية في العديد من الدراسات الهامة حول الاستبداد ومعاداة السامية والعديد من المواضيع الأخرى التي كانت ستستخدم كنماذج للدراسات الاجتماعية التي أجراها المعهد في ألمانيا ما بعد الحرب. لاحقاً وعند عودته إلى فرانكفورت شارك أدورنو في إعادة بناء الحياة الفكرية والثقافية في ألمانيا من خلال مناقشاته مع كارل بوبر حول القيود على العلوم الوضعية، وانتقد الخطاب الأصولي لهايدغر والكتابات حول المسؤولية الألمانية عن الهولوكوست، والتدخلات المستمرة في السياسة العامة الألمانية، وانتقد الثقافة الغربيَّة المعاصرة بشدَّة، وفي نظريَّاته التي نشرت بعد وفاته دعوة للفن الملتزم الذي يُركِّز على المحتوى والجوهر أكثر من الشكل والمظهر. (ar)
- Theodor W. Adorno (geboren 11. September 1903 in Frankfurt am Main; gestorben 6. August 1969 in Visp, Schweiz; eigentlich Theodor Ludwig Wiesengrund) war ein deutscher Philosoph, Soziologe, Musikphilosoph und Komponist. Er zählt mit Max Horkheimer zu den Hauptvertretern der als Kritische Theorie bezeichneten Denkrichtung, die auch unter dem Namen Frankfurter Schule bekannt wurde. Mit Horkheimer, den er während seines Studiums kennengelernt hatte, verband ihn eine enge lebenslange Freundschaft und Arbeitsgemeinschaft. Adorno wuchs in großbürgerlichen Verhältnissen in Frankfurt auf. Als Kind erhielt er eine intensive musikalische Erziehung, und bereits als Schüler beschäftigte er sich mit der Philosophie Immanuel Kants. Nach dem Studium der Philosophie widmete er sich der Kompositionslehre im Kreis der Zweiten Wiener Schule um Arnold Schönberg und betätigte sich als Musikkritiker. Ab 1931 lehrte er zudem als Privatdozent an der Universität Frankfurt bis zum Lehrverbot 1933 durch die Nationalsozialisten. Sein Antrag auf Aufnahme in die Reichsschrifttumskammer wurde am 20. Februar 1935 abgelehnt. Während der Zeit des Nationalsozialismus emigrierte er in die USA. Dort wurde er Mitarbeiter des Instituts für Sozialforschung, bearbeitete einige empirische Forschungsprojekte, unter anderem über den autoritären Charakter, und schrieb mit Max Horkheimer die Dialektik der Aufklärung. Nach seiner Rückkehr war er einer der Direktoren des in Frankfurt wiedereröffneten Instituts. Wie nur wenige Vertreter der akademischen Elite wirkte er als „öffentlicher Intellektueller“ mit Reden, Rundfunkvorträgen und Publikationen auf das kulturelle und intellektuelle Leben Nachkriegsdeutschlands ein und trug – mit allgemeinverständlichen Vorträgen – gewollt und mittelbar zur demokratischen Reeducation des deutschen Volkes bei. Adornos Arbeit als Philosoph und Soziologe steht in der Tradition von Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Karl Marx und Sigmund Freud. Wegen der Resonanz, die seine schonungslose Kritik an der kapitalistischen Gesellschaft unter den Studenten fand, galt er bei Befürwortern und Kritikern als einer der geistigen Väter der deutschen Studentenbewegung. Obwohl er die Kritik der Studenten an den restaurativen Tendenzen der spätkapitalistischen Gesellschaft teilte, stand er dem Wirken der Studentenbewegung wegen deren Hang zu blindem Aktionismus und wegen ihrer Gewaltbereitschaft mit Befremden und Distanz gegenüber. (de)
- Ο Τέοντορ Λούντβιχ Βισενγκρούντ-Αντόρνο (Theodor W. Adorno, 11 Σεπτεμβρίου 1903 – 6 Αυγούστου 1969) ήταν Γερμανός, εβραϊκής καταγωγής, διεθνούς φήμης κοινωνιολόγος, φιλόσοφος, μουσικολόγος, και συνθέτης. Ήταν μέλος της Σχολής της Φρανκφούρτης μαζί με τους Μαξ Χορκχάιμερ, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Χέρμπερτ Μαρκούζε, Γιούργκεν Χάμπερμας και άλλους. Ήταν επίσης Μουσικός Διευθυντής στο «Ραδιοφωνικό Εγχείρημα» (αγγλικά: Radio Project) από το 1937 μέχρι το 1941 στις Ηνωμένες Πολιτείες. (el)
- Theodor W. Adorno (fakte Theodor Ludwig Wiesengrund-Adorno; n. 11-an de septembro 1903 en Frankfurto ĉe Majno; m. 6-an de aŭgusto 1969 en Visp, Svisio) estis germana filozofo, sociologo, muzikteoriisto kaj komponisto. (eo)
- Theodor W. Adorno (Frankfurt, 1903ko irailaren 11 - Visp, Suitza, 1969ko abuztuaren 6a) alemaniar filosofo, soziologo, psikologo, musikologo eta konpositorea izan zen, gizarteari egindako teoria kritikoarengatik ezaguna. Frankfurteko Eskolako teoria kritikoaren bultzatzaile nagusietariko bat izan zen, eta haren lana Ernst Bloch, Walter Benjamin, Max Horkheimer, Erich Fromm eta Herbert Marcuse pentsalariekin lotzera heldu da, besteak beste. Haientzat, Freud, Marx eta Hegelen lanak funtsezkoak ziren gizarte modernoaren kritika burutzeko. Faxismoa eta hark berak izendaturiko izan ziren kritikaren gai nabarmenenak. Bere idazlanek —hala nola (1947), (1951) eta (1966)— eragin handia izan zuten Europako . XX. mende hasierako Europan existentzialismoaren eta positibismoaren korronteak gailentzen ari zirelarik, Adornok Kierkegaarden eta Husserlen ikasketen bitartez historia naturalaren ikusmolde dialektikoan aurrepausoa eman zuen, ontologiaren eta enprismoaren tentazioak kritikatzen zituelarik. Pianista klasikoa zen, eta Arnold Schönbergen dodekafonismoarekiko zuen jakin-minak bultzatuta, Vienako Bigarren Eskolako kide zen Alban Bergekin konposizioa ikasi zuen. Musika abangoardistekiko zuen dedikazioak haren ondorengo lanen oinarria osatu zuen, eta bide batez Thomas Mannekin lankidetzan aritzera eraman zuen, hura nobela idazten ari zela, biak Kalifornian Bigarren Mundu Gerratik erbesteratuta bizi ziren bitartean. lanean, Adornok autoritarismoari, antisemitismoari eta propagandari buruzko ikerketa eragin-sortzaileetan parte hartu zuen. Beranduago, ikerketa horiek gerraosteko Alemanian Institutuak burutuko zituen ikerketa soziologikoen eredu bilakatuko ziren. (eu)
- Theodor W. Adorno [ˈteːodoːɐ̯ veː ʔaˈdɔɐ̯no], né Theodor Ludwig Wiesengrund le 11 septembre 1903 à Francfort-sur-le-Main et mort le 6 août 1969 à Viège, est un philosophe, sociologue, compositeur et musicologue allemand. En tant que philosophe, il est avec Herbert Marcuse et Max Horkheimer l'un des principaux représentants de l'École de Francfort, au sein de laquelle a été élaborée la théorie critique. En tant que musicien et musicologue, il est représentant de la seconde école de Vienne et théoricien de la nouvelle musique. Il introduit avec Max Horkheimer la notion interdisciplinaire d'industrie culturelle, dont ils traitent en particulier dans l'essai Kulturindustrie de Dialectique de la Raison. (fr)
- Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno (pronunciación en alemán: /ˈteːodoːɐ̯ ʔaˈdɔɐ̯no/) (Fráncfort, Alemania, 11 de septiembre de 1903-Viège, Valais, Suiza, 6 de agosto de 1969) fue un filósofo alemán de origen judío que también escribió sobre sociología, comunicología, psicología y musicología. Se le considera uno de los máximos representantes de la Escuela de Fráncfort y de la teoría crítica de inspiración marxista. (es)
- Fealsamh, socheolaí, ceoleolaí agus cumadóir Gearmánach ab ea Theodor W. Adorno (1903 - 1969), nó Theodor Ludwig Wiesengrund mar atá a ainm scríte ar a theastas breithe. Do rugadh é i gcathair Frankfurt am Main, sa Ghearmáin, ar an 11ú lá de mhí Mheán Fómhair agus do fuair sé bás ar an 6ú lá de Lúnasa i gcathair , san Eilvéis. (ga)
- Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno (11 September 1903 – 6 Agustus 1969)adalah seorang sosiolog, filsuf, musikolog, dan komponis berkebangsaan Jerman pada abad 20. Dia ialah anggota Mazhab Frankfurt bersama dengan Max Horkheimer, Walter Benjamin, Jürgen Habermas, dan lain-lain. Salah satu sumbangannya terhadap masyarakat modern adalah kritiknya pada masyarakat modern sebagai bentuk penindasan terhadap manusia yang dilakukan kapitalisme salah satunya adalah industri musik yang bergeser dari nilai seni kepada konsumerisme. Pusat intelektual Adorno adalah bidang musik, sebagaimana ia mewariskan tradisi Yahudi dari ayahnya. Pada perkembangan Nasional Sosialis di Jerman memaksanya hijrah ke Amerika. Kemudian bersama sahabatnya Max Horkheimer menulis karya Dialectic of Enlightment sebagai usaha menerangi kegelapan masa modern. Selain itu dia juga menulis artikel tentang budaya industri sebagai keprihatinannya terhadap budaya masyarakat. Adorno kembali ke Jerman pasca huru-hara dan pernah menggantikan Max Horkheimer sebagai direktur Sekolah Frankfurt. (in)
- Theodor W. Adorno (/əˈdɔːrnoʊ/ ə-DOR-noh, German: [ˈteːodoːɐ̯ ʔaˈdɔʁno]; born Theodor Ludwig Wiesengrund; 11 September 1903 – 6 August 1969) was a German philosopher, sociologist, psychologist, musicologist, and composer. He was a leading member of the Frankfurt School of critical theory, whose work has come to be associated with thinkers such as Ernst Bloch, Walter Benjamin, Max Horkheimer, Erich Fromm, and Herbert Marcuse, for whom the works of Freud, Marx, and Hegel were essential to a critique of modern society. As a critic of both fascism and what he called the culture industry, his writings—such as Dialectic of Enlightenment (1947), Minima Moralia (1951) and Negative Dialectics (1966)—strongly influenced the European New Left. Amidst the vogue enjoyed by existentialism and positivism in early 20th-century Europe, Adorno advanced a dialectical conception of natural history that critiqued the twin temptations of ontology and empiricism through studies of Kierkegaard and Husserl. As a classically trained pianist whose sympathies with the twelve-tone technique of Arnold Schoenberg resulted in his studying composition with Alban Berg of the Second Viennese School, Adorno's commitment to avant-garde music formed the backdrop of his subsequent writings and led to his collaboration with Thomas Mann on the latter's novel Doctor Faustus, while the two men lived in California as exiles during the Second World War. Working for the newly relocated Institute for Social Research, Adorno collaborated on influential studies of authoritarianism, antisemitism and propaganda that would later serve as models for sociological studies the Institute carried out in post-war Germany. Upon his return to Frankfurt, Adorno was involved with the reconstitution of German intellectual life through debates with Karl Popper on the limitations of positivist science, critiques of Heidegger's language of authenticity, writings on German responsibility for the Holocaust, and continued interventions into matters of public policy. As a writer of polemics in the tradition of Nietzsche and Karl Kraus, Adorno delivered scathing critiques of contemporary Western culture. Adorno's posthumously published Aesthetic Theory, which he planned to dedicate to Samuel Beckett, is the culmination of a lifelong commitment to modern art which attempts to revoke the "fatal separation" of feeling and understanding long demanded by the history of philosophy and explode the privilege aesthetics accords to content over form and contemplation over immersion. (en)
- 테오도어 루트비히 비젠그룬트 아도르노(Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno, 1903년 9월 11일 - 1969년 8월 6일)는 독일의 사회학자, 철학자, 피아니스트, 음악학자 그리고 작곡가였다. 그는 막스 호르크하이머와 더불어 프랑크푸르트 학파 혹은 비판이론의 1세대를 대표하는 학자이다. 프랑크푸르트 학파에 속하는 학자로는 이 외에도 발터 벤야민, 헤르베르트 마르쿠제 등이 있으며 위르겐 하버마스는 2세대 학자이다. 아도르노의 대표 저서로는 미국 망명기간 동안에 호르크하이머와 공동으로 작성한 계몽의 변증법을 비롯하여, 부정 변증법, 미니마 모랄리아, 신음악의철학, 미학이론 등이 있다. (ko)
- Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno (Francoforte sul Meno, 11 settembre 1903 – Visp, 6 agosto 1969) è stato un filosofo, sociologo, musicologo e musicista tedesco. Fu esponente della Scuola di Francoforte e si distinse per una critica radicale alla società e al capitalismo avanzato. Oltre ai testi di carattere sociologico, nella sua opera sono presenti scritti inerenti alla morale e all'estetica, nonché studi critici sulla filosofia di Hegel, Husserl e Heidegger. Alla riflessione filosofico-sociologica affiancò per tutta la sua esistenza un'imponente attività musicologica. Studente all'Università di Francoforte, l'amicizia personale con Max Horkheimer lo pose in contatto con l'Istituto di ricerche sociali di Francoforte sul Meno. L'avvento del nazismo lo costrinse all'esilio, prima ad Oxford e, successivamente, in America, in quelli che egli chiamava gli Statistici Uniti. Qui fu particolarmente impegnato in progetti sociologici all'avanguardia come il Radio Research Project e soprattutto nell'indagine sulla personalità autoritaria. Ritornato in Germania nei primi anni cinquanta, le sue lezioni all'Università di Francoforte registrarono una crescente partecipazione, e si accresceva in Europa la fama del seminario da lui svolto con Max Horkheimer sulle tematiche hegeliane. (it)
- テオドール・ルートヴィヒ・アドルノ＝ヴィーゼングルント（Theodor Ludwig Adorno-Wiesengrund [ˈteːodoːɐ̯ ʔaˈdɔɐ̯no]、1903年9月11日 - 1969年8月6日）は、ドイツの哲学者、社会学者、音楽評論家、作曲家。 (ja)
- Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno (Frankfurt am Main, 11 september 1903 – Visp (Zwitserland), 6 augustus 1969) was een Duits socioloog, filosoof, musicoloog, componist en literatuurcriticus. Hij was ook een prominent lid van het Institut für Sozialforschung, meestal Frankfurter Schule genoemd. (nl)
- Theodor W. Adorno, właściwie Theodor Ludwig Wiesengrund (ur. 11 września 1903 we Frankfurcie nad Menem, zm. 6 sierpnia 1969 w Vispie w Szwajcarii) – niemiecki filozof, socjolog, teoretyk muzyki i kompozytor. Był jednym z czołowych przedstawicieli „szkoły frankfurckiej” i współpracownikiem Institut für Sozialforschung, współtwórca teorii krytycznej. Już jako młody krytyk muzyczny i socjolog-amator Adorno był przede wszystkim filozofem. Etykietka „filozofa społecznego” podkreśla krytyczny charakter jego myślenia filozoficznego, które od 1945 r. zajmuje ważne miejsce w teorii krytycznej szkoły frankfurckiej. (pl)
- Theodor Wiesengrund Adorno, född 11 september 1903 i Frankfurt am Main, död 6 augusti 1969 i Visp, Schweiz, var en tysk filosof, sociolog, kompositör, och musikteoretiker. Adorno räknas som en av de viktigaste företrädarna för den så kallade Frankfurtskolan. (sv)
- Theodor Ludwig Wiesengrund-Adorno (Frankfurt am Main, 11 de setembro de 1903 – Visp, 6 de agosto de 1969) foi um filósofo, sociólogo, musicólogo e compositor alemão. É um dos expoentes da chamada Escola de Frankfurt, juntamente com Max Horkheimer, Walter Benjamin, Herbert Marcuse, Jürgen Habermas, entre outros. Estudou filosofia, sociologia, psicologia e música na Universidade de Frankfurt, mudando-se para Viena aos 22 anos para prosseguir seus estudos em composição com Alban Berg. Ele é amplamente considerado como um dos principais pensadores do século XX em estética e filosofia. Como crítico do fascismo e do que ele chamou de indústria cultural, seus escritos - como Dialética do Iluminismo (1947), Minima Moralia (1951) e Negativa Dialética (1966) - influenciaram fortemente a Nova Esquerda Europeia. Em meio à moda desfrutada pelo existencialismo e pelo positivismo na Europa do início do século XX, Adorno avançou uma concepção dialética da história natural que criticou as tentações gêmeas da ontologia e do empirismo por meio de estudos de Kierkegaard e Husserl. Como pianista de formação clássica cujas simpatias com a técnica de doze tons de Arnold Schoenberg resultaram em sua composição de estudos com Alban Berg, da Segunda Escola de Viena, o compromisso de Adorno com a música de vanguarda constituiu o pano de fundo de seus escritos subseqüentes e levou a sua colaboração com Thomas Mann no romance Doutor Faustus, enquanto os dois homens viviam na Califórnia como exilados durante a Segunda Guerra Mundial. A reputação de seu trabalho na música, no entanto, diminuiu acentuadamente ao longo do tempo. Trabalhando no recém-reformado Instituto de Pesquisa Social, Adorno colaborou em estudos influentes de autoritarismo, anti-semitismo e propaganda que mais tarde serviriam de modelos para estudos sociológicos que o Instituto realizou na Alemanha do pós-guerra. Ao retornar a Frankfurt, Adorno se envolveu na reconstituição da vida intelectual alemã por meio de debates com Karl Popper sobre as limitações da ciência positivista, críticas à linguagem da autenticidade de Heidegger, escritos sobre a responsabilidade alemã pelo holocausto e intervenções contínuas em assuntos públicos. Como escritor de polêmicas na tradição de Nietzsche e Karl Kraus, Adorno fez críticas contundentes à cultura ocidental contemporânea. A Teoria Estética postumamente publicada por Adorno, que ele planejava dedicar a Samuel Beckett, é o culminar de um compromisso ao longo da vida com a arte moderna, que tenta revogar a "separação fatal" de sentimentos e entendimentos há muito exigida pela história da filosofia e explodir os privilégios estéticos que a estética atribui ao conteúdo sobre a forma e à contemplação sobre a imersão. (pt)
- 狄奧多·阿多諾 ，别译特奥多尔·W·阿多诺（德語：Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno, 1903年9月11日－1969年8月6日），德國社會學家，同時也是一位哲學家、音樂家以及作曲家。他是法蘭克福學派的成員之一，該學派的其他成員還包括了霍克海默、本雅明、马尔库塞、哈贝马斯等人。他同時也擔任過「」的音樂部主任。 在成為青年樂評以及業餘社會學家之前，阿多諾本質上是個哲學思想家。外界給予他「社會哲學家」這個稱號，是著重在他的哲學思想中關於社會批判的面向，其社會批判思想也讓他自1945年起在法蘭克福學派的批判理論中取得顯赫的學術地位。 (zh)
- Теодо́р Лю́двиг Ви́зенгрунд Адо́рно (нем. Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno; 11 сентября 1903, Франкфурт-на-Майне, Германская империя, — 6 августа 1969, Фисп, Швейцария) — немецкий философ, социолог, композитор, музыковед. Представитель Франкфуртской критической школы. (ru)
- Теодо́р Лю́двіґ Візенґрунд Адо́рно (нім. Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno; 11 вересня 1903, Франкфурт-на-Майні — 6 серпня 1969, Вісп, Швейцарія) — німецький філософ, соціолог, музикознавець, представник Франкфуртської школи. Його філософські погляди склалися на перетині аргументів неогегелянства, авангардистської критики культури, концептуального несприйняття технократичної раціональності та тоталітарного мислення. Представник франкфуртської критичної школи. Цікавився музикознавством. Головна філософська праця Адорно — «Негативна діалектика». Філософію історії подано в цій праці як методологію загального заперечення, діалектику — як деструкцію всього даного. Нова хвиля популярності Адорнових ідей пов'язана зі зростанням впливу антиглобалістичної опозиції. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Theodor Ludwig Wiesengrund-Adorno (11. září 1903 – 6. srpna 1969) byl německý filosof, muzikolog, sociolog, estetik a spolu s M. Horkheimerem nejvýznamnější představitel kritické teorie frankfurtské školy. (cs)
- Theodor Wiesengrund Adorno (Frankfurt, , Prússia, Imperi Alemany, 11 de setembre del 1903 - Visp, Valais, Suïssa, 6 d'agost del 1969) fou un filòsof, musicòleg i sociòleg alemany, així com un dels representants més importants de la teoria crítica de l'Escola de Frankfurt i de la filosofia marxista. Estudià filosofia amb i Kracauer, música amb Schönberg i Berg, i desenvolupà la sociologia crítica amb Horkheimer i altres membres de l'Escola de Frankfurt. (ca)
- Ο Τέοντορ Λούντβιχ Βισενγκρούντ-Αντόρνο (Theodor W. Adorno, 11 Σεπτεμβρίου 1903 – 6 Αυγούστου 1969) ήταν Γερμανός, εβραϊκής καταγωγής, διεθνούς φήμης κοινωνιολόγος, φιλόσοφος, μουσικολόγος, και συνθέτης. Ήταν μέλος της Σχολής της Φρανκφούρτης μαζί με τους Μαξ Χορκχάιμερ, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Χέρμπερτ Μαρκούζε, Γιούργκεν Χάμπερμας και άλλους. Ήταν επίσης Μουσικός Διευθυντής στο «Ραδιοφωνικό Εγχείρημα» (αγγλικά: Radio Project) από το 1937 μέχρι το 1941 στις Ηνωμένες Πολιτείες. (el)
- Theodor W. Adorno (fakte Theodor Ludwig Wiesengrund-Adorno; n. 11-an de septembro 1903 en Frankfurto ĉe Majno; m. 6-an de aŭgusto 1969 en Visp, Svisio) estis germana filozofo, sociologo, muzikteoriisto kaj komponisto. (eo)
- Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno (pronunciación en alemán: /ˈteːodoːɐ̯ ʔaˈdɔɐ̯no/) (Fráncfort, Alemania, 11 de septiembre de 1903-Viège, Valais, Suiza, 6 de agosto de 1969) fue un filósofo alemán de origen judío que también escribió sobre sociología, comunicología, psicología y musicología. Se le considera uno de los máximos representantes de la Escuela de Fráncfort y de la teoría crítica de inspiración marxista. (es)
- Fealsamh, socheolaí, ceoleolaí agus cumadóir Gearmánach ab ea Theodor W. Adorno (1903 - 1969), nó Theodor Ludwig Wiesengrund mar atá a ainm scríte ar a theastas breithe. Do rugadh é i gcathair Frankfurt am Main, sa Ghearmáin, ar an 11ú lá de mhí Mheán Fómhair agus do fuair sé bás ar an 6ú lá de Lúnasa i gcathair , san Eilvéis. (ga)
- 테오도어 루트비히 비젠그룬트 아도르노(Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno, 1903년 9월 11일 - 1969년 8월 6일)는 독일의 사회학자, 철학자, 피아니스트, 음악학자 그리고 작곡가였다. 그는 막스 호르크하이머와 더불어 프랑크푸르트 학파 혹은 비판이론의 1세대를 대표하는 학자이다. 프랑크푸르트 학파에 속하는 학자로는 이 외에도 발터 벤야민, 헤르베르트 마르쿠제 등이 있으며 위르겐 하버마스는 2세대 학자이다. 아도르노의 대표 저서로는 미국 망명기간 동안에 호르크하이머와 공동으로 작성한 계몽의 변증법을 비롯하여, 부정 변증법, 미니마 모랄리아, 신음악의철학, 미학이론 등이 있다. (ko)
- テオドール・ルートヴィヒ・アドルノ＝ヴィーゼングルント（Theodor Ludwig Adorno-Wiesengrund [ˈteːodoːɐ̯ ʔaˈdɔɐ̯no]、1903年9月11日 - 1969年8月6日）は、ドイツの哲学者、社会学者、音楽評論家、作曲家。 (ja)
- Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno (Frankfurt am Main, 11 september 1903 – Visp (Zwitserland), 6 augustus 1969) was een Duits socioloog, filosoof, musicoloog, componist en literatuurcriticus. Hij was ook een prominent lid van het Institut für Sozialforschung, meestal Frankfurter Schule genoemd. (nl)
- Theodor Wiesengrund Adorno, född 11 september 1903 i Frankfurt am Main, död 6 augusti 1969 i Visp, Schweiz, var en tysk filosof, sociolog, kompositör, och musikteoretiker. Adorno räknas som en av de viktigaste företrädarna för den så kallade Frankfurtskolan. (sv)
- 狄奧多·阿多諾 ，别译特奥多尔·W·阿多诺（德語：Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno, 1903年9月11日－1969年8月6日），德國社會學家，同時也是一位哲學家、音樂家以及作曲家。他是法蘭克福學派的成員之一，該學派的其他成員還包括了霍克海默、本雅明、马尔库塞、哈贝马斯等人。他同時也擔任過「」的音樂部主任。 在成為青年樂評以及業餘社會學家之前，阿多諾本質上是個哲學思想家。外界給予他「社會哲學家」這個稱號，是著重在他的哲學思想中關於社會批判的面向，其社會批判思想也讓他自1945年起在法蘭克福學派的批判理論中取得顯赫的學術地位。 (zh)
- Теодо́р Лю́двиг Ви́зенгрунд Адо́рно (нем. Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno; 11 сентября 1903, Франкфурт-на-Майне, Германская империя, — 6 августа 1969, Фисп, Швейцария) — немецкий философ, социолог, композитор, музыковед. Представитель Франкфуртской критической школы. (ru)
- تيودور أدورنو (Theodor W. Adorno) [] []، فيلسوف وعالم اجتماع وعالم نفس وموسيقي ألماني، اشتهر بنظريَّاته النقدية الاجتماعية. كان أدورنو عضواً بارزاً في مدرسة فرانكفورت النقدية، وارتبطت أعماله بالعديد من المُفكرين البارزين مثل إرنست بلوخ، والتر بينجامين، ماكس هوركهايمر، هيربرت ماركوس وغيرهم، ويعتبر على نطاق واسع أحد أهم المُفكِّرين في القرن العشرين في الفلسفة وعلم الجمال، بالإضافة لمقالاته الكثيرة فقد اشتهر بكتبه التي انتقد فيها الفاشية وأثَّر من خلالها بشكلٍ كبير في اليسار الأوربي الجديد وأهم هذه الكتب: الجدل في عصر التنوير (1947)، الجدل السلبي (1966). (ar)
- Theodor W. Adorno (geboren 11. September 1903 in Frankfurt am Main; gestorben 6. August 1969 in Visp, Schweiz; eigentlich Theodor Ludwig Wiesengrund) war ein deutscher Philosoph, Soziologe, Musikphilosoph und Komponist. Er zählt mit Max Horkheimer zu den Hauptvertretern der als Kritische Theorie bezeichneten Denkrichtung, die auch unter dem Namen Frankfurter Schule bekannt wurde. Mit Horkheimer, den er während seines Studiums kennengelernt hatte, verband ihn eine enge lebenslange Freundschaft und Arbeitsgemeinschaft. (de)
- Theodor W. Adorno (Frankfurt, 1903ko irailaren 11 - Visp, Suitza, 1969ko abuztuaren 6a) alemaniar filosofo, soziologo, psikologo, musikologo eta konpositorea izan zen, gizarteari egindako teoria kritikoarengatik ezaguna. Frankfurteko Eskolako teoria kritikoaren bultzatzaile nagusietariko bat izan zen, eta haren lana Ernst Bloch, Walter Benjamin, Max Horkheimer, Erich Fromm eta Herbert Marcuse pentsalariekin lotzera heldu da, besteak beste. Haientzat, Freud, Marx eta Hegelen lanak funtsezkoak ziren gizarte modernoaren kritika burutzeko. (eu)
- Theodor W. Adorno [ˈteːodoːɐ̯ veː ʔaˈdɔɐ̯no], né Theodor Ludwig Wiesengrund le 11 septembre 1903 à Francfort-sur-le-Main et mort le 6 août 1969 à Viège, est un philosophe, sociologue, compositeur et musicologue allemand. (fr)
- Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno (11 September 1903 – 6 Agustus 1969)adalah seorang sosiolog, filsuf, musikolog, dan komponis berkebangsaan Jerman pada abad 20. Dia ialah anggota Mazhab Frankfurt bersama dengan Max Horkheimer, Walter Benjamin, Jürgen Habermas, dan lain-lain. Salah satu sumbangannya terhadap masyarakat modern adalah kritiknya pada masyarakat modern sebagai bentuk penindasan terhadap manusia yang dilakukan kapitalisme salah satunya adalah industri musik yang bergeser dari nilai seni kepada konsumerisme. (in)
- Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno (Francoforte sul Meno, 11 settembre 1903 – Visp, 6 agosto 1969) è stato un filosofo, sociologo, musicologo e musicista tedesco. Fu esponente della Scuola di Francoforte e si distinse per una critica radicale alla società e al capitalismo avanzato. Oltre ai testi di carattere sociologico, nella sua opera sono presenti scritti inerenti alla morale e all'estetica, nonché studi critici sulla filosofia di Hegel, Husserl e Heidegger. Alla riflessione filosofico-sociologica affiancò per tutta la sua esistenza un'imponente attività musicologica. (it)
- Theodor W. Adorno (/əˈdɔːrnoʊ/ ə-DOR-noh, German: [ˈteːodoːɐ̯ ʔaˈdɔʁno]; born Theodor Ludwig Wiesengrund; 11 September 1903 – 6 August 1969) was a German philosopher, sociologist, psychologist, musicologist, and composer. (en)
- Theodor W. Adorno, właściwie Theodor Ludwig Wiesengrund (ur. 11 września 1903 we Frankfurcie nad Menem, zm. 6 sierpnia 1969 w Vispie w Szwajcarii) – niemiecki filozof, socjolog, teoretyk muzyki i kompozytor. Był jednym z czołowych przedstawicieli „szkoły frankfurckiej” i współpracownikiem Institut für Sozialforschung, współtwórca teorii krytycznej. (pl)
- Theodor Ludwig Wiesengrund-Adorno (Frankfurt am Main, 11 de setembro de 1903 – Visp, 6 de agosto de 1969) foi um filósofo, sociólogo, musicólogo e compositor alemão. É um dos expoentes da chamada Escola de Frankfurt, juntamente com Max Horkheimer, Walter Benjamin, Herbert Marcuse, Jürgen Habermas, entre outros. Estudou filosofia, sociologia, psicologia e música na Universidade de Frankfurt, mudando-se para Viena aos 22 anos para prosseguir seus estudos em composição com Alban Berg. Ele é amplamente considerado como um dos principais pensadores do século XX em estética e filosofia. Como crítico do fascismo e do que ele chamou de indústria cultural, seus escritos - como Dialética do Iluminismo (1947), Minima Moralia (1951) e Negativa Dialética (1966) - influenciaram fortemente a Nova Esquerd (pt)
- Теодо́р Лю́двіґ Візенґрунд Адо́рно (нім. Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno; 11 вересня 1903, Франкфурт-на-Майні — 6 серпня 1969, Вісп, Швейцарія) — німецький філософ, соціолог, музикознавець, представник Франкфуртської школи. Його філософські погляди склалися на перетині аргументів неогегелянства, авангардистської критики культури, концептуального несприйняття технократичної раціональності та тоталітарного мислення. Представник франкфуртської критичної школи. Цікавився музикознавством. Нова хвиля популярності Адорнових ідей пов'язана зі зростанням впливу антиглобалістичної опозиції. (uk)
|
