| dbo:abstract
|
- مطرقة الساحرات أو ماليوس ميلفيكاروم (باللاتينية: Malleus Maleficarum) (بالألمانية: Der Hexenhammer) هو كتاب يتناول موضوع محاكمات الساحرات التي كانت تتم في العصور الوسطى. تم تأليفه عام 1486 بواسطة ، وهو أحد رجال الدين الكاثوليك الألمان. نُشر الكتاب لأول مرة في ألمانيا عام 1487. وغالبًا ما يُنسَب كمؤلف للكتاب، ولكن بعض الباحثين يعتقدون الآن أنه أصبح مرتبطًا بالكتاب إلى حدٍ كبير نتيجة لرغبة كرامر في إضفاء أكبر قدر ممكن من طابع الرسمية على الكتاب. هدف الكتاب إلى دحض الحجج المنهجية التي تدّعي أن السحر لا وجود له، ومهاجمة من شككوا في وجود السحر، وادعاء أن السحرة عادة ما يكونوا من النساء بنسبة أكبر من الرجال، وإعلام القضاة بالإجراءات التي تمكّنهم من العثور على الساحرات وإدانتهن. ترجم الكتاب إلى اللغة العربية عام 2019 بواسطة الكاتب الروائى د. أحمد خالد مصطفى (ar)
- El Malleus Maleficarum (en català: Martell de les Bruixes), és probablement el tractat més important que mai s'hagi publicat en el context de la persecució de bruixes del Renaixement. És un exhaustiu llibre sobre la caça de bruixes, que després de ser publicat primerament a Alemanya el 1486, va tenir dotzenes de noves edicions, es va difondre per Europa, i va tenir un profund impacte en els judicis contra les bruixes en el continent europeu durant prop de 200 anys. Aquesta obra és notòria pel seu ús en el període de la histèria per la cacera de bruixes que va assolir la seva màxima expressió des de mitjan segle xvi fins a mitjan segle xvii. (ca)
- Malleus maleficarum (česky Kladivo na čarodějnice) je latinsky psaná rukověť, jejíž autorství bylo později přičteno dominikánům Heinrichu (Institorisi) Kramerovi a Jakobu Sprengerovi. Byla vydána poprvé ve Štrasburku roku 1486 (nebo na přelomu let 1486 a 1487 u tiskaře Petra Dracha ve Špýru). Obsahuje teologický výklad temných nadpřirozených sil, zejména čarodějnic, který obsahuje soudobé lidové představy, tradované nebo dokumentované případy a návody k pronásledování čarodějnic. Oproti obecně panujícímu přesvědčení nepředstavuje kniha křesťanské učení o čarodějnicích v 15. století.[zdroj?] V době vydání byl pohled autorů menšinový,[zdroj?] a sepsání díla mělo přesvědčit současníky o nebezpečí čarodějnictví a získat spolupracovníky na jeho potírání. Nejednalo se ani o oficiální, ba ani o doporučovanou příručku inkvizitorů a soudních tribunálů. Katolická církev knihu nikdy neužívala oficiálně. Přesto se Malleus maleficarum dočkalo mnoha vydání tiskem a stalo nesmírně populárním. (cs)
- Το Malleus Maleficarum («Σφύρα Κακοποιών», «Σφυρί Μαγισσών» ή "Hexenhammer") είναι η πιο γνωστή και σημαντική πραγματεία σχετικά με τον διωγμό των μαγισσών που προήλθε από την υστερία κατά των μαγισσών στη διάρκεια της Αναγέννησης. Αποτελεί ένα περιεκτικό εγχειρίδιο κυνηγού μαγισσών, το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία το 1487 και γνώρισε επανειλημμένες επανεκδόσεις σε όλη την Ευρώπη. Έπαιξε βασικό ρόλο στις στην Ευρώπη για πάνω από 200 χρόνια. Το βιβλίο αυτό έγινε διαβόητο λόγω της χρήσης του κατά τη διάρκεια της υστερίας του κυνηγιού μαγισσών, η οποία έφτασε στο αποκορύφωμά της την περίοδο από τα μέσα του 16ου έως τα μέσα του 17ου αιώνα. (el)
- Malleus maleficarum (lateinisch), deutsch (Der) Hexenhammer, ist ein Werk des deutschen Dominikaners, Theologen und Inquisitors Heinrich Kramer (latinisiert Henricus Institoris), das die Hexenverfolgung legitimierte und wesentlich beförderte. Das 1486 erstmals in Speyer gedruckte Buch erschien bis zum Ende des 17. Jahrhunderts in rund 30.000 Exemplaren und 29 Auflagen. Auf den Titelblättern der meisten älteren Ausgaben wird auch Jakob Sprenger als Mitautor genannt, der einer umstrittenen Forschungshypothese zufolge jedoch nicht an der Entstehung beteiligt war. Die Basis für den in der zweiten Hälfte des 16. Jahrhunderts bedeutend gewordenen Malleus maleficarum stellte die von dem Papst Innozenz VIII. ausgegebene Bulle Summis desiderantes affectibus dar. (de)
- Malleus Maleficarum (« Martelo (kontraŭ) la sorĉistinoj », de Henri Institoris (Heinrich Kramer) kaj , aperigita 1486, estas la lernolibro uzata de la inkvizitoroj por identigi kaj kondamni la virinojn, kiujn ili diris esti sorĉistinoj. Heinrich Kramer /1430-1505), domenikana fratulo, kiu preferis latine sin nomi “Henricus Institoris”, parte helpita de alia fratulo Johann verkis la monumentan libron ampleksantan ĉirkaŭ okcent paĝojn, kiuj rivelas la tipan germanan precisecon. Ĝia disvastiĝo estis tre faciligata de la elkovro de la presado per tipoj far de Gutenberg, kvankam la Romkatolika Eklezio malpermesis ĝin nelonge poste ĝia apero en 1490, konsiderante ke ĝi kontraŭdiris la katolikajn instruojn pri demonologio. Ĝi estas grandparte bazita sur jam ekzistantaj kredoj ofte kopiitaj de pli malnovaj tekstoj, kiel la de Nicolas Eymerich (1376), kaj la Formicarius de (1435).Ĝi dividiĝas laŭ tri partoj: En la unua, la aŭtoro difinas la karakterizojn de la sorĉistinoj kaj sorĉistaĵo. Preterpase oni surpriziĝu ke li koncentriĝus sur la virinoj dum jam tiam oni spertis ke almenaŭ 20% estis viroj: evidente la aŭtoro estis krom psikopatia ankaŭ mizogina. Li skribas ke la virino estis jam malavantaĝita en la momemto de la kreiĝo ĉar ŝin Dio kreis el ripo de Adamo, estis kaŭzo de la origina peko, kaj do inklina ekde la komenco cedi al la instigoj de Satano. La vorton latinan Femina li igas deveninta, bazite sur konfuza etimologio, el kunfandiĝo de fides (kredo) kaj minus (minus = malpli): la virino estus, tial, kiu havas malpli da kredo; krome la virinoj havus apetencojn pri sekso nesatigeblajn kaj estas pli elmetita al seksaj kontaktoj kun la diablo. Se virino ekcedas al tiu tento, ŝi kapablas obteni magiajn potencojn per kiuj celas damaĝi homojn (Kutime ĝis tiam en la eklezio tio estis neopiniata). La dua parto temas pri la arestado, la proceso, la enprizonigo kaj la ekzekuto de sorĉistinoj. Estis tie dirita ke onidiroj kaj maldiskretaĵoj sufiĉas por konduki iun al la tribunalo, kvankam foje oni devas ne kredi atestantojn, kies akuzoj povas rezulti de malamo aŭ venĝemo. Temas ankaŭ pri la teknikoj por eltrudi konfesojn kaj praktiki torturojn kiuj, tamen, estis subkondiĉitaj al konsento de la loka episkopo kaj aplikendaj nur post kelktago. Kramer precipe pritraktas magiajn pratikojn koncernantajn seksajn rilatojn kaj senpovan seksecon, ĉiam kun en la fono la diablo seksumanta. Kramer instruas pri liberigaj efikigiloj kaj difendiloj kontraŭ la sorĉista influo. Ĉi tie li kunligiĝas al la instruo de teologoj kaj Ekleziaj Patroj el kiuj bonŝance ĉerpas religiajn praktikojn, sed li preferas sekvi siajn spertojn kaj observojn, en kiuj rimarkiĝas pli lia interpreto ol la fakta konsisto. La tria parto estas tute dediĉita al la teorio kaj praktiko en la procesoj pro sorĉistaĵoj. Kramer fieras “esti malkrovinta kaj kondamninta pli ol ducentoj da sorĉistinoj”. Se ĝis tiam inkvizitoro kutimis promesi al la kulpigitino penitencon ja jes, sed ne mortopunon okaze de sincera sinakuzo, kaj estis honoro por li pluteni la promeson, de nun la ĉasado de la sorĉistinoj ekrajdas aliajn metodojn. Ekzemple, li sugestas pluteni la promeson nur laŭ certa tempo kaj bruligi sorĉistinon “post alia tempo” aŭ ke “unu juĝisto promesas kaj alia ŝajnigu ne scii tion”. Sume, Kramer konkludas ke la herezo plej granda estas ne kredi je la reala agado de la sorĉistinoj. Tial li taksis herezuloj ĉiujn kiuj, ekleziuloj kaj laikoj, rifuzas la ĉasadon kontraŭ sorĉistinoj kaj ilin liveradis, almenaŭ teorie, al la manoj de la persekutantoj. La invento pri preso ege favoris disvastiĝon de Malleus kaj intensa ĝia uzo. Ĝis la 17-a jarcento ĝi havis 29 eldonoj, kvankam verkita ne en la popola lingvo, la germana, sed en la lingvo de la “doktoroj”. Sed, ĝi ne sukcesis altrudiĝi kaj iom post tiom ĝis lasis la postenon al aliaj manlibroj; sed ĝi konkuris konfirmi la popolon, jam el si mem persvadiĝintaj, en la antaŭjuĝo pri la ekzisto de sorĉistaĵoj kaj sorĉistinoj kaj pli rajtigis la ŝtatojn kulpigi la sorĉistinojn kiel herezoinfektitajn kaj, do, permorte eliminendajn, kel jam faris de longatempe. (eo)
- Malleus Maleficarum (euskaraz Sorginen Mailua, alemanez Der Hexenhammer) ziurrenik Pizkundean garaian sorginkeriari buruz idatzitako tratatu garrantzitsuena izan zen. Inozentzio VIII.a aita santuak 1485. urtean Inkisizioari emandako eskumen zabalen pean, 1486an idatzia eta 1487an lehenbizikoz Alemanian argitaratua izan zen. Gerora Europa osora hedatu eta argitalpen berri ugari izan zituen, baita Inkisizioaren eskuliburu nagusia bilakatu ere. Hurrengo 200 urtean baino gehiago iraun zuen sorgin ehizan sekulako eragina izan zuen. Aldirik gorenean, XVI-XVII. mendeetan jazo zen sorgin ehiza hori. Gaur egun idazlanaren egilea orain arte uste zen dominikar apaiza edota apaiza ote zen eztabaidan dago, biak ere alemaniarrak ziren. (eu)
- El Malleus Maleficarum (del latín: Martillo de las Brujas) es probablemente el tratado más importante que se haya publicado en el contexto de la persecución de brujas en el Renacimiento.[cita requerida] Fue escrito y compilado por dos monjes dominicos alemanes, Heinrich Kramer y Jacob Sprenger. Es un exhaustivo libro sobre la caza de brujas que después de ser publicado en Alemania en 1487 tuvo docenas de nuevas ediciones, se difundió por Europa y tuvo un profundo impacto en los juicios contra las brujas en el continente durante 200 años aproximadamente. Esta obra es notoria por su uso en el período de la histeria por la caza de brujas, que alcanzó su máxima expresión desde mediados del siglo XVI hasta mediados del XVII. Se remitían constantemente a la autoridad del Malleus Maleficarum los principales autores y grandes demonólogos como el inquisidor italiano Bernardo Rategno da Como, el jesuita hispano-belga Martín del Río y el jurista francés Jean Bodin. (es)
- The Malleus Maleficarum, usually translated as the Hammer of Witches, is the best known treatise on witchcraft. It was written by the German Catholic clergyman Heinrich Kramer (under his Latinized name Henricus Institor) and first published in the German city of Speyer in 1486. It has been described as the compendium of literature in demonology of the 15th century. The top theologians of the Inquisition at the Faculty of Cologne condemned the book as recommending unethical and illegal procedures, as well as being inconsistent with Catholic doctrines of demonology. The Malleus elevates sorcery to the criminal status of heresy and recommends that secular courts prosecute it as such. The Malleus suggests torture to effectively obtain confessions and the death penalty as the only certain remedy against the evils of witchcraft. At the time of its publication, heretics were frequently sentenced to be burned alive at the stake and the Malleus encouraged the same treatment of witches. The book had a strong influence on culture for several centuries. Jacob Sprenger's name was added as an author beginning in 1519, 33 years after the book's first publication and 24 years after Sprenger's death; but the veracity of this late addition has been questioned by many historians for various reasons. Kramer wrote the Malleus following his expulsion from Innsbruck by the local bishop, due to charges of illegal behavior against Kramer himself, and because of Kramer's obsession with the sexual habits of one of the accused, Helena Scheuberin, which led the other tribunal members to suspend the trial. The book was later used by royal courts during the Renaissance, and contributed to the increasingly brutal prosecution of witchcraft during the 16th and 17th centuries. (en)
- Malleus Maleficarum, biasanya diterjemahkan menjadi Hammer of Witches, adalah risalah terkenal dan paling berpengaruh tentang penyihir. Karya tersebut ditulis oleh rohaniwan Katolik yang didiskreditkan (di bawah namanya yang di-Latinisasi Henricus Institoris) dan pertama kali terbit di kota Speyer, Jerman pada 1487. Karya tersebut menimbulkan terjadinya dan untuk keperluan mengembangkan teori teologi dan hukum mendetil. Karya tersebut menjadi karya berpenjualan terbaik, kedua hanya setelah Alkitab dalam hal penjualan selama hampir 200 tahun. Para teolog papan atas dari Inkuisisi di menentang buku tersebut karena merekomendasikan prosedur ilegal dan tak beretika, serta tak sejalan dengan doktrin demonologi Katolik. (in)
- Le Malleus Maleficarum (« Marteau des sorcières », c’est-à-dire marteau contre les sorcières), est un traité des dominicains Henri Institoris (Heinrich Kramer Institoris) et Jacques Sprenger (Jacob Sprenger), ayant eu place de coauteur, publié à Strasbourg en 1486 ou 1487. Il connut de nombreuses rééditions. Ce texte est utilisé dans le cadre de la chasse aux sorcières qui débute au XVe siècle en Europe. Le 5 décembre 1484, le pape Innocent VIII fait paraître la bulle Summis desiderantes affectibus, mettant en garde contre la sorcellerie. Ce document apporte de la légitimité aux deux inquisiteurs, Jacques Sprenger et Henri Institoris, qui s'attaquent alors au problème. Henri Institoris avait tenté de mener des procès en sorcellerie, notamment celui d'Helena Scheuberin dans la ville d'Innsbruck sans succès, et il tente par la suite de défendre ses idées en les publiant et en demandant le soutien de l'Église catholique, jusque-là très réservée sur la question. Les deux hommes publient le livre Malleus Maleficarum (Le Marteau des sorcières). Bien que rapidement condamné par l'Église catholique et mis à l'Index, l'ouvrage eut un large succès dans la lutte contre la sorcellerie chez les catholiques comme chez les protestants à l'époque moderne. (fr)
- 《모든 마녀와 이단을 창과 같이 심판하는 망치》(라틴어: MALLEUS MALEFICARUM, Maleficas et earum hæresim, ut phramea potentissima conterens, 통칭 《마녀 잡는 망치》(라틴어: Malleus Maleficarum 말레우스 말레피카룸[*])는 로마 가톨릭교회 도미니쿠스 수도회의 수사인 요하네스 슈프랭거와 하인리히 크래머가 쓰고 교황 인노첸시오 8세가 서명하고 인증해 준 마녀사냥 교본이다. (ko)
- Malleus Maleficarum (letteralmente "Il martello delle malefiche", cioè "delle streghe") è un trattato in latino pubblicato nel 1487 dal frate domenicano Heinrich Kramer con la collaborazione del confratello Jacob Sprenger, allo scopo di reprimere in Germania l'eresia, il paganesimo e la stregoneria. È il più noto dei tre principali trattati pubblicati sulla questione alla fine del XV secolo: gli altri due furono il Formicarius di Johannes Nider (1475, composto tra il 1436 e il 1437) e il De lamiis et phitonicis mulieribus (Delle streghe e delle indovine) di (1489). Vide la luce nel momento in cui la stregoneria cominciava a essere vista come una forma di satanismo. (it)
- Malleus Maleficarum, beter bekend als de Heksenhamer (letterlijke vertaling: de hamer van de opzettelijke kwaaddoensters) is een 15e-eeuws handboek voor de heksenjacht met gedetailleerde ondervraging van heksen en de meest effectieve foltermethoden. Het is geschreven in 1485-1486 door (ook: Henricus Institoris), een dominicaanse inquisiteur. Kramer voegde Jacob Sprenger toe als auteur om het boek meer bekendheid te geven, hoewel die er niets mee te maken had. Het boek kwam eerst uit in Duitsland en werd snel een succes in Europa. (nl)
- 『魔女に与える鉄槌』（まじょにあたえるてっつい、羅: Malleus Maleficarum）とは、ドミニコ会士で異端審問官であったハインリヒ・クラーマーによって15世紀に書かれた魔女に関する論文。序文に名前が出てくるドミニコ会士はかつて共著者と考えられていたが、クラーマーが事実上の著者で、シュプレンガーはその学識者としての名声を箔付けに利用されたにすぎないとも言われている。 (ja)
- "Martelo das Feiticeiras o qual destrói as bruxas e a sua heresia, como uma espada de dois gumes" (do latim "Malleus Maleficarum, Maleficas & earum haeresim, ut framea potentissima conterens"), ou apenas Malleus Maleficarum, também conhecido comummente como O Martelo das Bruxas, ou O Martelo das Feiticeiras, é um livro, ou manual inquisitorial, publicado em 1486 ou 1487 pelos dominicanos Heinrich Kraemer (também conhecido por Heinrich Institoris) e James Sprenger, na Alemanha, em cumprimento à bula papal Summis Desiderantis Affectibus de Inocêncio VIII e, segundo uma fonte, a pedido deste — sobre um manual de combate aos praticantes de heresias — e que tornou-se o guia dos inquisidores pelo restante do século XV e seguintes; embora no período existam outros manuais, este é dos mais "cruéis", ensinando sobre o ódio, tortura e morte. Segundo alguns autores, o Malleus nunca teria sido aceite pela Igreja, sendo incluído no "Índice dos Livros Proibidos" do catolicismo (do latim "Index Librorum Prohibitorum") e seus autores teriam sido excomungados. Contudo, outros autores, como Åsa Bergenheim, sustentam o contrário: o primeiro Index só foi publicado depois de 1559, e não incluía o livro, que também não se encontrava nas edições posteriores do Index. Por outro lado, H. Kraemer foi censurado pela Inquisição em 1490 por recomendar métodos antiéticos e ilegais, e por não seguir as doutrinas ortodoxas da igreja relativamente à demonologia, mas nunca foi excomungado e gozou até de bastante prestígio. O livro é dividido em três partes; na primeira, relata as propriedades do demônio e sua ligação com a bruxaria; a segunda trata de como lidar com os malefícios durante o dia-a-dia; finalmente, a terceira parte faz a descrição de como proceder aos julgamentos e como cumprir as sentenças. Apesar de seu conteúdo obscuro, é uma obra da Idade Moderna, havendo surgido poucos anos antes da viagem de Colombo e contemporânea da obra de Pico della Mirandola, base do humanismo florentino. Embora o livro original traga uma dupla autoria, modernamente é consenso que o papel do então renomado autor Sprenger na escrita deste livro deva ser mínima. (pt)
- Malleus Maleficarum (Młot na czarownice) – katolicki traktat na temat czarownictwa, spisany przez dominikańskiego inkwizytora Heinricha Kramera, być może we współpracy z innym inkwizytorem Jakobem Sprengerem (obaj byli profesorami teologii). Tekst ten został po raz pierwszy opublikowany w 1487 i stał się znany jako podręcznik łowców czarownic od XV do XVII wieku. Był uważany za jedno z podstawowych kompendiów o czarach, czarownicach i ich związkach z Szatanem. Dzieło to wywierało olbrzymi wpływ w swoim czasie i przez kilka kolejnych stuleci. Pośród autorów piszących o czarownictwie, traktat ten cieszył się ostatecznym autorytetem. Pod koniec XVI wieku jego rolę, jako teoretyczny autorytet w katolickim świecie, zastąpiły Daemonolatreiae libri tres autorstwa łowcy czarownic Nicholasa Rémy'ego oraz Disquisitiones Magicae napisane przez jezuitę Martina Del Rio. (pl)
- Malleus Maleficarum, Häxhammaren, är den mest inflytelserika instruktionsboken för häxjakt. Bokens fulla titel är:Malleorum quorundam maleficarum, tam veterum quam recentiorum autorum, tomi duo eller Tertia pars mallei maleficarum. Malleus Maleficarum.Den användes inom både protestantiska och katolska områden. Boken användes i stor utsträckning under häxprocesserna mellan 1400- och 1600-talet. (sv)
- «Malleus Maleficarum», буквально «Молот відьом» (нім. Hexenhammer) — одна з найвідоміших книг з демонології, написана в 1486 році, двома ченцями-домініканцями і за сумісництвом інквізиторами Генріхом Крамером та Якобом Шпренгером. (uk)
- «Мо́лот ведьм» (лат. Malleus Maleficārum, нем. Hexenhammer) — трактат по демонологии и о надлежащих методах преследования ведьм. Основными задачами «Молота» было систематическое опровержение доводов об отсутствии колдовства, дискредитация тех, кто сомневался в его существовании, доказательство того, что женщины колдуют чаще мужчин, а также обучение магистратов способам обнаружения ведьм и процедурам доказательства их виновности. Полное латинское название (Malleus Maleficarum, Maleficas, & earum hæresim, ut phramea potentissima conterens) переводится как «Молот Ведьм, уничтожающий Ведьм и их ереси, подобно сильнейшему мечу». Слово «малефика» (лат. malefica), переведённое здесь как «ведьма», — широко распространённый средневековый термин, обозначавший именно зловредную колдунью (вредящую людям по наущению Сатаны). Родственный термин «малефиций» (лат. maleficium) означает преступление, злодеяние, в особенности, связанное с колдовством. Заглавие подчёркивает женскую сущность чародейства, так как слово «малефик» приводится именно в женском роде. Если бы речь шла о мужчинах, либо о мужчинах и женщинах в равной степени, следовало бы писать Maleficorum. Выпуск «Мо́лота ведьм» пришёлся на начало практики массовой печати Иоганном Гутенбергом. Это способствовало широкому распространению копий трактата и вызвав массовую истерию среди населения, положило начало массовой охоте на ведьм. Данная эпоха в истории западной Европы пришлась на период религиозных смут, когда общество разделилось на сторонников и противников реформации католической церкви. (ru)
- 《女巫之槌》（拉丁語：Malleus Maleficarum；德語：Hexenhammer）是由天主教修士兼宗教裁判官的克拉馬與在1486年所寫的有關女巫的條約的書，第一版於1487年在德國出版 。這本書第一次把歐洲黑暗時代以來流行的巫術、女巫知識概括起來，甚至提供了諸如如何識別女巫、如何檢舉她們等各種詳盡的辦法。書中所述鑑定方法實際上大多是以各種酷刑折磨受審判者，無論最終是否鑑定為女巫，許多鑑定方法往往都會導致受審人死亡。由於當時印刷術在歐洲受到廣泛使用，此書也藉此在歐洲大量傳播。此著作的出版，加劇了當時代歐洲社會對女巫的偏見與迫害，引發了大規模的獵巫行動，在三個世紀的行動內約有十萬人因此而被處死。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- El Malleus Maleficarum (en català: Martell de les Bruixes), és probablement el tractat més important que mai s'hagi publicat en el context de la persecució de bruixes del Renaixement. És un exhaustiu llibre sobre la caça de bruixes, que després de ser publicat primerament a Alemanya el 1486, va tenir dotzenes de noves edicions, es va difondre per Europa, i va tenir un profund impacte en els judicis contra les bruixes en el continent europeu durant prop de 200 anys. Aquesta obra és notòria pel seu ús en el període de la histèria per la cacera de bruixes que va assolir la seva màxima expressió des de mitjan segle xvi fins a mitjan segle xvii. (ca)
- Το Malleus Maleficarum («Σφύρα Κακοποιών», «Σφυρί Μαγισσών» ή "Hexenhammer") είναι η πιο γνωστή και σημαντική πραγματεία σχετικά με τον διωγμό των μαγισσών που προήλθε από την υστερία κατά των μαγισσών στη διάρκεια της Αναγέννησης. Αποτελεί ένα περιεκτικό εγχειρίδιο κυνηγού μαγισσών, το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία το 1487 και γνώρισε επανειλημμένες επανεκδόσεις σε όλη την Ευρώπη. Έπαιξε βασικό ρόλο στις στην Ευρώπη για πάνω από 200 χρόνια. Το βιβλίο αυτό έγινε διαβόητο λόγω της χρήσης του κατά τη διάρκεια της υστερίας του κυνηγιού μαγισσών, η οποία έφτασε στο αποκορύφωμά της την περίοδο από τα μέσα του 16ου έως τα μέσα του 17ου αιώνα. (el)
- Malleus maleficarum (lateinisch), deutsch (Der) Hexenhammer, ist ein Werk des deutschen Dominikaners, Theologen und Inquisitors Heinrich Kramer (latinisiert Henricus Institoris), das die Hexenverfolgung legitimierte und wesentlich beförderte. Das 1486 erstmals in Speyer gedruckte Buch erschien bis zum Ende des 17. Jahrhunderts in rund 30.000 Exemplaren und 29 Auflagen. Auf den Titelblättern der meisten älteren Ausgaben wird auch Jakob Sprenger als Mitautor genannt, der einer umstrittenen Forschungshypothese zufolge jedoch nicht an der Entstehung beteiligt war. Die Basis für den in der zweiten Hälfte des 16. Jahrhunderts bedeutend gewordenen Malleus maleficarum stellte die von dem Papst Innozenz VIII. ausgegebene Bulle Summis desiderantes affectibus dar. (de)
- Malleus Maleficarum, biasanya diterjemahkan menjadi Hammer of Witches, adalah risalah terkenal dan paling berpengaruh tentang penyihir. Karya tersebut ditulis oleh rohaniwan Katolik yang didiskreditkan (di bawah namanya yang di-Latinisasi Henricus Institoris) dan pertama kali terbit di kota Speyer, Jerman pada 1487. Karya tersebut menimbulkan terjadinya dan untuk keperluan mengembangkan teori teologi dan hukum mendetil. Karya tersebut menjadi karya berpenjualan terbaik, kedua hanya setelah Alkitab dalam hal penjualan selama hampir 200 tahun. Para teolog papan atas dari Inkuisisi di menentang buku tersebut karena merekomendasikan prosedur ilegal dan tak beretika, serta tak sejalan dengan doktrin demonologi Katolik. (in)
- 《모든 마녀와 이단을 창과 같이 심판하는 망치》(라틴어: MALLEUS MALEFICARUM, Maleficas et earum hæresim, ut phramea potentissima conterens, 통칭 《마녀 잡는 망치》(라틴어: Malleus Maleficarum 말레우스 말레피카룸[*])는 로마 가톨릭교회 도미니쿠스 수도회의 수사인 요하네스 슈프랭거와 하인리히 크래머가 쓰고 교황 인노첸시오 8세가 서명하고 인증해 준 마녀사냥 교본이다. (ko)
- Malleus Maleficarum, beter bekend als de Heksenhamer (letterlijke vertaling: de hamer van de opzettelijke kwaaddoensters) is een 15e-eeuws handboek voor de heksenjacht met gedetailleerde ondervraging van heksen en de meest effectieve foltermethoden. Het is geschreven in 1485-1486 door (ook: Henricus Institoris), een dominicaanse inquisiteur. Kramer voegde Jacob Sprenger toe als auteur om het boek meer bekendheid te geven, hoewel die er niets mee te maken had. Het boek kwam eerst uit in Duitsland en werd snel een succes in Europa. (nl)
- 『魔女に与える鉄槌』（まじょにあたえるてっつい、羅: Malleus Maleficarum）とは、ドミニコ会士で異端審問官であったハインリヒ・クラーマーによって15世紀に書かれた魔女に関する論文。序文に名前が出てくるドミニコ会士はかつて共著者と考えられていたが、クラーマーが事実上の著者で、シュプレンガーはその学識者としての名声を箔付けに利用されたにすぎないとも言われている。 (ja)
- Malleus Maleficarum, Häxhammaren, är den mest inflytelserika instruktionsboken för häxjakt. Bokens fulla titel är:Malleorum quorundam maleficarum, tam veterum quam recentiorum autorum, tomi duo eller Tertia pars mallei maleficarum. Malleus Maleficarum.Den användes inom både protestantiska och katolska områden. Boken användes i stor utsträckning under häxprocesserna mellan 1400- och 1600-talet. (sv)
- «Malleus Maleficarum», буквально «Молот відьом» (нім. Hexenhammer) — одна з найвідоміших книг з демонології, написана в 1486 році, двома ченцями-домініканцями і за сумісництвом інквізиторами Генріхом Крамером та Якобом Шпренгером. (uk)
- 《女巫之槌》（拉丁語：Malleus Maleficarum；德語：Hexenhammer）是由天主教修士兼宗教裁判官的克拉馬與在1486年所寫的有關女巫的條約的書，第一版於1487年在德國出版 。這本書第一次把歐洲黑暗時代以來流行的巫術、女巫知識概括起來，甚至提供了諸如如何識別女巫、如何檢舉她們等各種詳盡的辦法。書中所述鑑定方法實際上大多是以各種酷刑折磨受審判者，無論最終是否鑑定為女巫，許多鑑定方法往往都會導致受審人死亡。由於當時印刷術在歐洲受到廣泛使用，此書也藉此在歐洲大量傳播。此著作的出版，加劇了當時代歐洲社會對女巫的偏見與迫害，引發了大規模的獵巫行動，在三個世紀的行動內約有十萬人因此而被處死。 (zh)
- مطرقة الساحرات أو ماليوس ميلفيكاروم (باللاتينية: Malleus Maleficarum) (بالألمانية: Der Hexenhammer) هو كتاب يتناول موضوع محاكمات الساحرات التي كانت تتم في العصور الوسطى. تم تأليفه عام 1486 بواسطة ، وهو أحد رجال الدين الكاثوليك الألمان. نُشر الكتاب لأول مرة في ألمانيا عام 1487. وغالبًا ما يُنسَب كمؤلف للكتاب، ولكن بعض الباحثين يعتقدون الآن أنه أصبح مرتبطًا بالكتاب إلى حدٍ كبير نتيجة لرغبة كرامر في إضفاء أكبر قدر ممكن من طابع الرسمية على الكتاب. ترجم الكتاب إلى اللغة العربية عام 2019 بواسطة الكاتب الروائى د. أحمد خالد مصطفى (ar)
- Malleus maleficarum (česky Kladivo na čarodějnice) je latinsky psaná rukověť, jejíž autorství bylo později přičteno dominikánům Heinrichu (Institorisi) Kramerovi a Jakobu Sprengerovi. Byla vydána poprvé ve Štrasburku roku 1486 (nebo na přelomu let 1486 a 1487 u tiskaře Petra Dracha ve Špýru). Obsahuje teologický výklad temných nadpřirozených sil, zejména čarodějnic, který obsahuje soudobé lidové představy, tradované nebo dokumentované případy a návody k pronásledování čarodějnic. (cs)
- Malleus Maleficarum (« Martelo (kontraŭ) la sorĉistinoj », de Henri Institoris (Heinrich Kramer) kaj , aperigita 1486, estas la lernolibro uzata de la inkvizitoroj por identigi kaj kondamni la virinojn, kiujn ili diris esti sorĉistinoj. (eo)
- El Malleus Maleficarum (del latín: Martillo de las Brujas) es probablemente el tratado más importante que se haya publicado en el contexto de la persecución de brujas en el Renacimiento.[cita requerida] Fue escrito y compilado por dos monjes dominicos alemanes, Heinrich Kramer y Jacob Sprenger. Se remitían constantemente a la autoridad del Malleus Maleficarum los principales autores y grandes demonólogos como el inquisidor italiano Bernardo Rategno da Como, el jesuita hispano-belga Martín del Río y el jurista francés Jean Bodin. (es)
- Malleus Maleficarum (euskaraz Sorginen Mailua, alemanez Der Hexenhammer) ziurrenik Pizkundean garaian sorginkeriari buruz idatzitako tratatu garrantzitsuena izan zen. Inozentzio VIII.a aita santuak 1485. urtean Inkisizioari emandako eskumen zabalen pean, 1486an idatzia eta 1487an lehenbizikoz Alemanian argitaratua izan zen. Gerora Europa osora hedatu eta argitalpen berri ugari izan zituen, baita Inkisizioaren eskuliburu nagusia bilakatu ere. Hurrengo 200 urtean baino gehiago iraun zuen sorgin ehizan sekulako eragina izan zuen. Aldirik gorenean, XVI-XVII. mendeetan jazo zen sorgin ehiza hori. (eu)
- The Malleus Maleficarum, usually translated as the Hammer of Witches, is the best known treatise on witchcraft. It was written by the German Catholic clergyman Heinrich Kramer (under his Latinized name Henricus Institor) and first published in the German city of Speyer in 1486. It has been described as the compendium of literature in demonology of the 15th century. The top theologians of the Inquisition at the Faculty of Cologne condemned the book as recommending unethical and illegal procedures, as well as being inconsistent with Catholic doctrines of demonology. (en)
- Le Malleus Maleficarum (« Marteau des sorcières », c’est-à-dire marteau contre les sorcières), est un traité des dominicains Henri Institoris (Heinrich Kramer Institoris) et Jacques Sprenger (Jacob Sprenger), ayant eu place de coauteur, publié à Strasbourg en 1486 ou 1487. Il connut de nombreuses rééditions. Ce texte est utilisé dans le cadre de la chasse aux sorcières qui débute au XVe siècle en Europe. (fr)
- Malleus Maleficarum (letteralmente "Il martello delle malefiche", cioè "delle streghe") è un trattato in latino pubblicato nel 1487 dal frate domenicano Heinrich Kramer con la collaborazione del confratello Jacob Sprenger, allo scopo di reprimere in Germania l'eresia, il paganesimo e la stregoneria. È il più noto dei tre principali trattati pubblicati sulla questione alla fine del XV secolo: gli altri due furono il Formicarius di Johannes Nider (1475, composto tra il 1436 e il 1437) e il De lamiis et phitonicis mulieribus (Delle streghe e delle indovine) di (1489). (it)
- Malleus Maleficarum (Młot na czarownice) – katolicki traktat na temat czarownictwa, spisany przez dominikańskiego inkwizytora Heinricha Kramera, być może we współpracy z innym inkwizytorem Jakobem Sprengerem (obaj byli profesorami teologii). Tekst ten został po raz pierwszy opublikowany w 1487 i stał się znany jako podręcznik łowców czarownic od XV do XVII wieku. Był uważany za jedno z podstawowych kompendiów o czarach, czarownicach i ich związkach z Szatanem. (pl)
- "Martelo das Feiticeiras o qual destrói as bruxas e a sua heresia, como uma espada de dois gumes" (do latim "Malleus Maleficarum, Maleficas & earum haeresim, ut framea potentissima conterens"), ou apenas Malleus Maleficarum, também conhecido comummente como O Martelo das Bruxas, ou O Martelo das Feiticeiras, é um livro, ou manual inquisitorial, publicado em 1486 ou 1487 pelos dominicanos Heinrich Kraemer (também conhecido por Heinrich Institoris) e James Sprenger, na Alemanha, em cumprimento à bula papal Summis Desiderantis Affectibus de Inocêncio VIII e, segundo uma fonte, a pedido deste — sobre um manual de combate aos praticantes de heresias — e que tornou-se o guia dos inquisidores pelo restante do século XV e seguintes; embora no período existam outros manuais, este é dos mais "cruéis (pt)
- «Мо́лот ведьм» (лат. Malleus Maleficārum, нем. Hexenhammer) — трактат по демонологии и о надлежащих методах преследования ведьм. Основными задачами «Молота» было систематическое опровержение доводов об отсутствии колдовства, дискредитация тех, кто сомневался в его существовании, доказательство того, что женщины колдуют чаще мужчин, а также обучение магистратов способам обнаружения ведьм и процедурам доказательства их виновности. (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}