| dbo:abstract
|
- L'École de Tartu-Moscou est une école de pensée dans le domaine de la sémiotique fondée en 1964 et dirigée par Juri Lotman.Elle comprenait notamment parmi ses membres , Vyacheslav Ivanov, Vladimir Toporov, Mikhail Gasparov, ou encore .Son apport principal à la sémiotique est d'avoir donné un cadre et des bases à la sémiotique de la culture. L'École de Tartu-Moscou a développé une méthode originale et multidimensionnelle d'analyse culturelle. Les langages de la culture y sont interprétés comme des systèmes de modélisation secondaires en relation avec le langage verbal. L'école est réputée pour sa revue Sign Systems Studies, d'abord publiée sous le nom russe de Труды по знаковым системам. Publié par University of Tartu Press. C'est le périodique le plus ancien dans ce domaine. (fr)
- The Tartu–Moscow Semiotic School is a scientific school of thought in the field of semiotics that was formed in 1964 and led by Juri Lotman. Among the other members of this school were Boris Uspensky, Vyacheslav Ivanov, Vladimir Toporov, Mikhail Gasparov, Alexander Piatigorsky, Isaak I. Revzin, and others. As a result of their collective work, they established a theoretical framework around the semiotics of culture. (en)
- La Scuola semiotica di Tartu-Mosca è una scuola di pensiero scientifica attiva nell'ambito della semiotica e delle scienze umane sovietiche negli anni 1960, settanta e ottanta. La scuola raccoglieva studiosi di Tartu (in particolare provenienti dall'Istituto di letteratura russa dell'Università di Tartu) e di Mosca, e anche di Erevan, Riga, Vilnius e altre città. Fondata nel 1964 da Juri Lotman, la Scuola semiotica di Tartu-Mosca annovera tra i suoi membri più prominenti intellettuali quali Boris Uspensky, Vyacheslav Ivanov, Vladimir Toporov, , , e . Come risultato del loro lavoro collettivo, i membri della Scuola hanno fornito una cornice teorica agli studi attorno alla semiotica della cultura. L'approccio della scuola prevede una combinazione di metodi informatici, linguaggi e i sistemi di segni culturali, interpretati come un codice universale costituito da opposti binari. La Scuola di Semiotica di Tartu-Mosca ha sviluppato un metodo innovativo e multidimensionale di analisi culturale. In questo approccio i linguaggi della cultura sono interpretati come sistemi di modellizzazione secondari in relazione al linguaggio verbale. Questo metodo permette una comprensione produttiva dell’uso di diversi linguaggi all’interno della cultura. La Scuola è in particolare conosciuta per la produzione della rivista Sign System Studies, inizialmente pubblicata in russo con il nome Труды по знаковым системам. La rivista, fondata nel 1964 e pubblicata dalla University of Tartu Press, è la più antica rivista del mondo nell'ambito degli studi semiotici. (it)
- Tartusko-moskiewska szkoła semiotyki (w zachodniej literaturze nazywana naukową "grupą Tartu-Moskwa") – nieformalna grupa badaczy, działająca mniej więcej w l. 1960-1990, przez którą przewinęły się dziesiątki badaczy. Wielu z nich zyskało szeroki międzynarodowy rozgłos. Grupa ta nie stanowiła formalnej instytucji naukowej z własną strukturą organizacyjną, statutem, planami badawczymi itp. Powstała ona w rezultacie bezpośrednich kontaktów uczonych z kilku ośrodków naukowych byłego ZSRR (Moskwy, Tartu, Leningradu, Rygi, Wilna, Tallinna), którzy na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych wykazali zadziwiającą zbieżność zainteresowań naukowych przy zachowaniu naturalnych różnic wynikających z przynależności do odmiennych tradycji naukowych i uprawiania różnych dyscyplin badawczych. Grupa jednoczyła przedstawicieli różnych dziedzin wiedzy humanistycznej (historyków i teoretyków literatury, lingwistów, filozofów, historyków, etnografów, teoretyków sztuki, psychologów i neurofizjologów), którzy w metodzie semiotycznej dostrzegli szansę połączenia wysiłków, zmierzających do bardziej integralnego ujęcia fenomenu kultury. Należeli do niej m.in. Jurij Łotman, Boris Uspienski, Władimir Toporow, W moskiewskim skrzydle grupy, które w ostatnim czasie woli się określać jako Moskiewskie Koło Semiotyczne, zdecydowanie przeważali językoznawcy i folkloryści (Wiaczesław Iwanów, Boris Uspienski, Andriej Zalizniak, Tatiana Cywjan, Tatiana Jelizarienkowa, Tatiana Nikołajewa) - wykazywali oni zwiększone zainteresowanie diachronicznym aspektem badanych przez siebie dziedzin kultury, rekonstrukcją ich – odległych w czasie - początków. Grupa zawiązała się na początku lat sześćdziesiątych. Miejscem dysput początkowo były letnie szkoły, urządzane w ośrodku sportowym uniwersytetu w Tartu, (miasta znanego w Polsce pod starą nazwą - Dorpat) i łamy wydawnictw tej uczelni (najbardziej znana seria to Trudy po znakowym sistiemam (Prace o systemach znakowych – Sign Systems Studies); w latach 1964-1992 ukazało się w niej 25 tomów). Na wybór Tartu miał wpływ nie tylko fakt, że od 1950 roku pracował tu Jurij Łotman, uczony uznawany za lidera całej szkoły, lecz również peryferyjne położenie tego miasta oraz przychylna postawa władz uniwersytetu, jednego z najstarszych w tej części Europy. Grupa swój dynamiczny rozwój przeżywała na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych i po cichu zakończyła swoją działalność jako w miarę spójna grupa uczonych na początku ostatniej dekady ubiegłego wieku (po rozpadzie ZSRR). Semiotycy z wymienionej grupy zaproponowali własne ujęcie kultury. Według ich koncepcji ośrodkiem kultury jest język naturalny. W stosowanej przez ten krąg terminologii stanowi on prymarny system modelujący, zawierający pewien globalny, "zdroworozsądkowy" obraz (model) świata. Uprzywilejowana rola języka naturalnego wynika z faktu, że jest on najbardziej rozwiniętym (to "system systemów") i najbardziej uniwersalnym środkiem komunikacji. Język naturalny (etniczny) stanowi wzór systemowości dla pozostałych systemów kultury takich, jak mitologia, religia, sztuka, nauka. Wymienione dziedziny kultury są charakteryzowane jako "wtórne systemy modelujące" w tym sensie, iż są niejako nadbudowane na języku naturalnym lub wzorują się na nim w swojej budowie i działaniu. (pl)
- A Escola de Semiótica Tartu-Moscou (ESTM) é uma corrente filosófica dentro do campo da Semiótica, constituída por acadêmicos como Juri Lotman, , Vyacheslav Ivanov, , , , , , and others. Este grupo de acadêmicos se reuniu, a partir da década de 1960, na Universidade de Tartu, Estônia, com o intuito inicial de desenvolver um espaço de discussão e produção acadêmica voltada para a compreensão do papel da linguagem nos Estudos Culturais, sob um viés semiótico. (pt)
- Тартуско-московская (московско-тартуская) семиотическая школа — направление в семиотике и в советской гуманитарной науке в 1960-х—1980-х годах. Школа объединила учёных из Тарту (кафедра русской литературы Тартуского университета) и Москвы, а также Еревана, Риги, Вильнюса и других городов. В центре внимания семиотической школы были проблемы языка и культуры, представляющей собой знаковую систему, состоящую из «бинарных оппозиций» и содержащую «универсальный код». Школа отталкивалась от гегельянства (критика детерминизма и историцизма) и сближалась со структурализмом. (ru)
- 塔尔图莫斯科学派 (Tartu–Moscow Semiotic School) 是符号学领域的一个学术流派，于1964年正式成立。为了在语言，文学以及文化领域的学术研究寻找更多的可能性，二十世纪六十年代，在文化符号学奠基人尤里·洛特曼的引导下，由众多学者共同组建而成。其中大部分学者来自前苏联，著名成员比如有、、、、、、等等。事实上塔尔图莫斯科学派是两种文化传统即莫斯科语言学传统与列宁格勒文学理论传统、两种语文思想的结合。莫斯科的学者通常从语言学进入符号学。虽然一些学者如乌斯宾斯基、托波罗夫专门研究过文学，但是语言学立场与语言学兴趣始终居于首位，某种程度上可以说是研究文学理论的语言学家，所以他们以语言学家的眼光看待世界。而塔尔图的代表如洛特曼是文学理论家，也可以说是研究语言学的文学理论家。这种文化立场上的差异起初表现得很明显，但却收到意外的效果——两者互相丰富，并以自己的兴趣感染对方，两者结合为塔尔图莫斯科学派奠定了文化符号学的基础。同时，塔尔图莫斯科学派的成员们与雅各布森、、直接交往，进一步丰富了符号学的发展。 (zh)
- Тартусько-московська семіотична школа — напрям в семіотиці й у світовій гуманітарній науці в 1960-х-1980-х роках. Школа об'єднала вчених з Тарту (кафедра російської літератури Тартуського університету) та Москви, а також Єревану, Риги, Вільнюса та інших міст. Засновники школи спиралася на праці російських формалістів (Ю. М. Тинянов, В. Б. Шкловський, В. Я. Пропп ). З 1964 року проходили Літні школи, присвячені вторинним моделюючим системам (до 1970 року), випускалися «Праці про знакові системи» (Sign Systems Studies). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- The Tartu–Moscow Semiotic School is a scientific school of thought in the field of semiotics that was formed in 1964 and led by Juri Lotman. Among the other members of this school were Boris Uspensky, Vyacheslav Ivanov, Vladimir Toporov, Mikhail Gasparov, Alexander Piatigorsky, Isaak I. Revzin, and others. As a result of their collective work, they established a theoretical framework around the semiotics of culture. (en)
- A Escola de Semiótica Tartu-Moscou (ESTM) é uma corrente filosófica dentro do campo da Semiótica, constituída por acadêmicos como Juri Lotman, , Vyacheslav Ivanov, , , , , , and others. Este grupo de acadêmicos se reuniu, a partir da década de 1960, na Universidade de Tartu, Estônia, com o intuito inicial de desenvolver um espaço de discussão e produção acadêmica voltada para a compreensão do papel da linguagem nos Estudos Culturais, sob um viés semiótico. (pt)
- Тартуско-московская (московско-тартуская) семиотическая школа — направление в семиотике и в советской гуманитарной науке в 1960-х—1980-х годах. Школа объединила учёных из Тарту (кафедра русской литературы Тартуского университета) и Москвы, а также Еревана, Риги, Вильнюса и других городов. В центре внимания семиотической школы были проблемы языка и культуры, представляющей собой знаковую систему, состоящую из «бинарных оппозиций» и содержащую «универсальный код». Школа отталкивалась от гегельянства (критика детерминизма и историцизма) и сближалась со структурализмом. (ru)
- 塔尔图莫斯科学派 (Tartu–Moscow Semiotic School) 是符号学领域的一个学术流派，于1964年正式成立。为了在语言，文学以及文化领域的学术研究寻找更多的可能性，二十世纪六十年代，在文化符号学奠基人尤里·洛特曼的引导下，由众多学者共同组建而成。其中大部分学者来自前苏联，著名成员比如有、、、、、、等等。事实上塔尔图莫斯科学派是两种文化传统即莫斯科语言学传统与列宁格勒文学理论传统、两种语文思想的结合。莫斯科的学者通常从语言学进入符号学。虽然一些学者如乌斯宾斯基、托波罗夫专门研究过文学，但是语言学立场与语言学兴趣始终居于首位，某种程度上可以说是研究文学理论的语言学家，所以他们以语言学家的眼光看待世界。而塔尔图的代表如洛特曼是文学理论家，也可以说是研究语言学的文学理论家。这种文化立场上的差异起初表现得很明显，但却收到意外的效果——两者互相丰富，并以自己的兴趣感染对方，两者结合为塔尔图莫斯科学派奠定了文化符号学的基础。同时，塔尔图莫斯科学派的成员们与雅各布森、、直接交往，进一步丰富了符号学的发展。 (zh)
- Тартусько-московська семіотична школа — напрям в семіотиці й у світовій гуманітарній науці в 1960-х-1980-х роках. Школа об'єднала вчених з Тарту (кафедра російської літератури Тартуського університету) та Москви, а також Єревану, Риги, Вільнюса та інших міст. Засновники школи спиралася на праці російських формалістів (Ю. М. Тинянов, В. Б. Шкловський, В. Я. Пропп ). З 1964 року проходили Літні школи, присвячені вторинним моделюючим системам (до 1970 року), випускалися «Праці про знакові системи» (Sign Systems Studies). (uk)
- L'École de Tartu-Moscou est une école de pensée dans le domaine de la sémiotique fondée en 1964 et dirigée par Juri Lotman.Elle comprenait notamment parmi ses membres , Vyacheslav Ivanov, Vladimir Toporov, Mikhail Gasparov, ou encore .Son apport principal à la sémiotique est d'avoir donné un cadre et des bases à la sémiotique de la culture. L'École de Tartu-Moscou a développé une méthode originale et multidimensionnelle d'analyse culturelle. Les langages de la culture y sont interprétés comme des systèmes de modélisation secondaires en relation avec le langage verbal. (fr)
- La Scuola semiotica di Tartu-Mosca è una scuola di pensiero scientifica attiva nell'ambito della semiotica e delle scienze umane sovietiche negli anni 1960, settanta e ottanta. La scuola raccoglieva studiosi di Tartu (in particolare provenienti dall'Istituto di letteratura russa dell'Università di Tartu) e di Mosca, e anche di Erevan, Riga, Vilnius e altre città. (it)
- Tartusko-moskiewska szkoła semiotyki (w zachodniej literaturze nazywana naukową "grupą Tartu-Moskwa") – nieformalna grupa badaczy, działająca mniej więcej w l. 1960-1990, przez którą przewinęły się dziesiątki badaczy. Wielu z nich zyskało szeroki międzynarodowy rozgłos. Grupa swój dynamiczny rozwój przeżywała na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych i po cichu zakończyła swoją działalność jako w miarę spójna grupa uczonych na początku ostatniej dekady ubiegłego wieku (po rozpadzie ZSRR). (pl)
|
