| dbo:Weapon/diameter
| |
| dbo:Weapon/length
| |
| dbo:abstract
|
- Die Taifun ist eine deutsche Flugabwehrrakete, die Anfang 1944 bei den (EW) Karlshagen entwickelt wurde.Der mit einem Flüssigkeits-Raketenmotor ausgestattete Flugkörper sollte ungesteuert im Massenstart gegen Luftziele bis zu einer Höhe von 10.000 m zum Einsatz kommen. Hierzu sollte die Taifun aus Mehrfachwerfern im Salventakt von bis zu 48 Raketen von der Lafette der 8,8-cm-Flak 36 oder 37 abgefeuert werden. Bis zum Kriegsende war die Erprobung der Taifun jedoch nicht abgeschlossen und somit kam diese Flugabwehrrakete nicht mehr zum Einsatz. Bis zum Kriegsende wurden lediglich einige hundert Geräte fertiggestellt. (de)
- El Taifun (Tifón) fue un cohete no guiado alemán diseñado durante la Segunda Guerra Mundial con el objetivo de ser utilizado como arma antiaérea. Olas de Taifuns debían ser lanzadas en masa contra las enormes formaciones de bombarderos de los aliados con la esperanza de lograr un impacto directo. Aunque nunca fue desplegado operacionalmente, el sistema fue copiado por los Estados Unidos como el Loki y por la Unión Soviética como el R-103. El desarrollo del Taifun comenzó el 25 de septiembre de 1942, cuando Hermann Göring autorizó el diseño de algunos proyectos antiaéreos. Junto con el Taifun, también recibieron fondos el Enzian, el Rheintochter, el Schmetterling y el Wasserfall. El diseño fue una idea de Scheufeln, un oficial en Peenemunde, que quería introducir un sistema extremadamente simple en caso de que los proyectos más complejos fallasen. La propuesta del Taifun fue desarrollada por un pequeño equipo de ingenieros en Peenemünde, que trabajaron en conjunto con la Electromechanische Werke de Karlshagen. Su diseño era de 1,93 metros de longitud y 10 cm de diámetro, con cuatro pequeñas aletas estabilizadoras en la base del cohete. Dos segundos y medio luego de la ignición, el cohete estaba viajando a una velocidad de 3.600 km/h. El Taifun tenía un alcance de 15 km y podía alcanzar los 12 km de altura. Los cohetes eran lanzados en salvas de 30 desde un lanzador montado en un montaje modificado del cañón flak de 88 mm. El plan original incluía la construcción de dos millones de cohetes hasta enero de 1945, pero hubo muchos problemas y retrasos con motor por lo que ningún Taifun entró en servicio. (es)
- Taifun (German for "typhoon") was a German World War II anti-aircraft unguided rocket system. Waves of small, relatively cheap, Taifun flak rockets were to be launched en masse into Allied bomber formations. Although never deployed operationally, the Taifun was further developed in the US as the 76mm HEAA T220 "Loki" Rocket. (en)
- Taifun – niemiecki niekierowany przeciwlotniczy pocisk rakietowy opracowany w (EMW) w Peenemünde w roku 1944, w obliczu przeciągających się prac nad kierowanym pociskiem rakietowym Wasserfall. Koncepcja Taifuna powstała latem 1944 roku z inicjatywy inż. na podstawie teoretycznych analiz skuteczności artylerii przeciwlotniczej. Pocisk przeznaczony był do zwalczania formacji bombowców strategicznych na dużych pułapach (10–12 km). Odpalany miał być w salwach po kilkadziesiąt sztuk i wyposażony w zapalnik uderzeniowy zamiast zwykle stosowanego w ciężkiej artylerii przeciwlotniczej . Rozwiązanie takie pozwalało na znaczne zminimalizowanie ilości materiału wybuchowego w głowicy bojowej, przy oczekiwanym statystycznym wzroście prawdopodobieństwa zestrzelenia bombowca.Projekt zatwierdzony został przez Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy (RLM) w październiku, a produkcja seryjna ulokowana została w podziemnej fabryce zbrojeniowej Mittelwerk w Harzu. Zaprojektowany pod kierunkiem Scheufelena pocisk Taifun F napędzany był hipergolowymi ciekłymi materiałami pędnymi zmagazynowanymi w dwóch współosiowych rurowych zbiornikach (z których zewnętrzny tworzył jednocześnie kadłub rakiety). Materiały pędne dostarczane były do komory spalania dzięki ciśnieniu wytworzonemu w zbiornikach przez niewielki ładunek prochowy, a w celu zapobieżenia wybuchowi podczas zapłonu dopływ utleniacza ograniczany był w czasie rozruchu silnika przez mechaniczny zawór. Jako utleniacz przewidziano Sv-Stoff Salbei (mieszanina 90% kwasu azotowego i 10% kwasu siarkowego), zaś jako paliwo rozważano m.in. mieszaniny , lub . Czas pracy silnika wynosił ok. 2,5 s. Umieszczona z przodu cienkościenna głowica bojowa wyposażona była w zapalnik uderzeniowy – mechaniczny lub elektryczny. Pocisk stabilizowany był za pomocą czterech trapezowych stateczników nadających mu powolny ruch obrotowy. Docelowa trzydziestoprowadnicowa wyrzutnia szynowa, opracowana przez zakłady Škoda, montowana miała być na łożu armaty przeciwlotniczej 8,8 cm Flak.W końcu 1944 roku opracowano także alternatywną wersję Taifun P z silnikiem na paliwo stałe, posiadającą zbliżone do Taifuna F gabaryty i osiągi, przy nieco większej masie startowej (ok. 24 kg). Prowadzone do stycznia 1945 próby prototypów wykazały szereg problemów – niewystarczającą była stateczność pocisków, rakiety wybuchały także w locie z powodu rozerwania silnika czy wręcz z nieustalonych przyczyn, aczkolwiek ich osiągi były zadowalające. Zamówienie na produkcję seryjną kilkudziesięciu tysięcy Taifunów obu odmian złożone zostało w początku 1945 roku, jednakże do końca wojny udało się wyprodukować zaledwie kilkaset pocisków, głównie wersji P – żaden z nich nie został użyty bojowo, choć szacowano, że do września 1945 w użyciu znajdzie się 4800 wyrzutni zgrupowanych w 400 bateriach. Docelowa produkcja seryjna sięgać miała 2 milionów rakiet miesięcznie. Po wojnie na podstawie zdobycznych Taifunów skonstruowano w USA pocisk przeciwlotniczy , zaś w ZSRR rakiety R-103, R-110 i RZS-115. (pl)
- Taifun (palavra alemã para "tufão") foi um sistema de foguetes não guiados da Segunda Guerra Mundial.A ideia era lançar "ondas" desse foguete contra as formações de B-17 Flying Fortress, na esperança de um impacto direto. Apesar de não ter entrado em serviço, o seu conceito foi copiado nos Estados Unidos com o foguete Loki, e na União Soviética com o R-103. (pt)
- Taifun är en luftvärnsraket som utvecklades under andra världskriget av Tyskland. Avsikten var att använda vapensystemet mot formationer av B-17-flygplan, men det blev aldrig operativt, bland annat på grund av problem i framtagningen av raketmotorn. Denna militärteknikrelaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
- Тайфун (зенитная ракета) — зенитная неуправляемая ракета, создана в 1943—1945 гг. в Германии. «Тайфун» представляла собой зенитную крылатую неуправляемую ракету класса «земля-воздух». Были разработаны два варианта: «Тайфун P» с твердотопливным пороховым реактивным двигателем и «Тайфун F» с жидкостным реактивным двигателем. Для запуска ракет использовался блок с 16 направляющими, размещенный на орудийном лафете зенитного орудия Flak 36. Разработка ракеты была успешно завершена, но пусковая установка была произведена лишь в одном экземпляре ввиду окончания войны. (ru)
|
| dbo:diameter
| |
| dbo:length
| |
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:type
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 6751 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:boost
| |
| dbp:caption
|
- Two "Taifun" rockets displayed at RAF museum Cosford (en)
|
| dbp:ceiling
| |
| dbp:detonation
| |
| dbp:filling
| |
| dbp:imageSize
| |
| dbp:isExplosive
| |
| dbp:isMissile
| |
| dbp:launchPlatform
|
- Modified 8.8 cm Flak 18/36/37/41 (en)
|
| dbp:manufacturer
|
- Flak-Versuchskommando Nord, EMW Peenemünde (en)
|
| dbp:mass
| |
| dbp:name
| |
| dbp:number
| |
| dbp:origin
| |
| dbp:productionDate
| |
| dbp:propellant
| |
| dbp:specLabel
| |
| dbp:speed
| |
| dbp:type
|
- Unguided anti-aircraft rocket (en)
|
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Die Taifun ist eine deutsche Flugabwehrrakete, die Anfang 1944 bei den (EW) Karlshagen entwickelt wurde.Der mit einem Flüssigkeits-Raketenmotor ausgestattete Flugkörper sollte ungesteuert im Massenstart gegen Luftziele bis zu einer Höhe von 10.000 m zum Einsatz kommen. Hierzu sollte die Taifun aus Mehrfachwerfern im Salventakt von bis zu 48 Raketen von der Lafette der 8,8-cm-Flak 36 oder 37 abgefeuert werden. Bis zum Kriegsende war die Erprobung der Taifun jedoch nicht abgeschlossen und somit kam diese Flugabwehrrakete nicht mehr zum Einsatz. Bis zum Kriegsende wurden lediglich einige hundert Geräte fertiggestellt. (de)
- Taifun (German for "typhoon") was a German World War II anti-aircraft unguided rocket system. Waves of small, relatively cheap, Taifun flak rockets were to be launched en masse into Allied bomber formations. Although never deployed operationally, the Taifun was further developed in the US as the 76mm HEAA T220 "Loki" Rocket. (en)
- Taifun (palavra alemã para "tufão") foi um sistema de foguetes não guiados da Segunda Guerra Mundial.A ideia era lançar "ondas" desse foguete contra as formações de B-17 Flying Fortress, na esperança de um impacto direto. Apesar de não ter entrado em serviço, o seu conceito foi copiado nos Estados Unidos com o foguete Loki, e na União Soviética com o R-103. (pt)
- Taifun är en luftvärnsraket som utvecklades under andra världskriget av Tyskland. Avsikten var att använda vapensystemet mot formationer av B-17-flygplan, men det blev aldrig operativt, bland annat på grund av problem i framtagningen av raketmotorn. Denna militärteknikrelaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
- Тайфун (зенитная ракета) — зенитная неуправляемая ракета, создана в 1943—1945 гг. в Германии. «Тайфун» представляла собой зенитную крылатую неуправляемую ракету класса «земля-воздух». Были разработаны два варианта: «Тайфун P» с твердотопливным пороховым реактивным двигателем и «Тайфун F» с жидкостным реактивным двигателем. Для запуска ракет использовался блок с 16 направляющими, размещенный на орудийном лафете зенитного орудия Flak 36. Разработка ракеты была успешно завершена, но пусковая установка была произведена лишь в одном экземпляре ввиду окончания войны. (ru)
- El Taifun (Tifón) fue un cohete no guiado alemán diseñado durante la Segunda Guerra Mundial con el objetivo de ser utilizado como arma antiaérea. Olas de Taifuns debían ser lanzadas en masa contra las enormes formaciones de bombarderos de los aliados con la esperanza de lograr un impacto directo. Aunque nunca fue desplegado operacionalmente, el sistema fue copiado por los Estados Unidos como el Loki y por la Unión Soviética como el R-103. (es)
- Taifun – niemiecki niekierowany przeciwlotniczy pocisk rakietowy opracowany w (EMW) w Peenemünde w roku 1944, w obliczu przeciągających się prac nad kierowanym pociskiem rakietowym Wasserfall. Koncepcja Taifuna powstała latem 1944 roku z inicjatywy inż. na podstawie teoretycznych analiz skuteczności artylerii przeciwlotniczej. Pocisk przeznaczony był do zwalczania formacji bombowców strategicznych na dużych pułapach (10–12 km). Odpalany miał być w salwach po kilkadziesiąt sztuk i wyposażony w zapalnik uderzeniowy zamiast zwykle stosowanego w ciężkiej artylerii przeciwlotniczej . Rozwiązanie takie pozwalało na znaczne zminimalizowanie ilości materiału wybuchowego w głowicy bojowej, przy oczekiwanym statystycznym wzroście prawdopodobieństwa zestrzelenia bombowca.Projekt zatwierdzony został (pl)
|
| rdfs:label
|
- Taifun (Flugabwehrrakete) (de)
- Taifun (es)
- Taifun (pl)
- Taifun (foguete) (pt)
- Taifun (rocket) (en)
- Тайфун (зенитная ракета) (ru)
- Taifun (raket) (sv)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| foaf:name
| |
| is dbo:wikiPageDisambiguates
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
