| dbo:abstract
|
- La sincronia és la de dos o més successos que per a l'individu que els experimenta estan relacionats però sense que pugui connectar-los mitjançant una causa i un efecte. Per exemple una persona explica que ha somiat amb un escarabat d'or i en aquell moment veu un escarabat al costat del peu. O pensar a trucar un vell amic amb qui fa temps que hom ha perdut contacte i que en aquell moment truqui l'amic. Difereix de la mera coincidència pel fet que la sincronicitat implica no només una circumstància favorable, sinó també un patró subjacent expressat a través de successos o relacions significatius. Els successos o esdeveniments haurien de seguir un subjacent per satisfer totalment la definició de sincronia desenvolupada pel psicòleg suís Carl Jung. Carl Jung va encunyar la paraula per a descriure el que ell va anomenar "coincidència temporal de fenòmens no relacionats causalment". Jung també s'hi va referir com un "principi de connexió acausal", (és a dir, un patró de connexió que no pot ésser explicat directament per la causalitat), "coincidència significativa" i "paral·lelisme acausal". Jung va introduir el concepte el 1952 al seu assaig Synchronicity — An Acausal Connecting Principle, tot i que havia treballat en el concepte durant prop de 30 anys. Jung va considerar aquest principi comprès als seus conceptes d'arquetips i , donat que descrivia una dinàmica governant subjacent a tota l'experiència i història humanes - social, emocional, psicològica i espiritual. Jung creia que moltes experiències percebudes com a no estaven subjectes a l'atzar, sinó que suggerien una manifestació de fets o circumstàncies que reflectien aquesta dinàmica governant. Una de les cites preferides de Jung sobre la Sincronicitat prové de Through the Looking-Glass de Lewis Carroll, en què la Reina Blanca diu a Alícia: "És una mena de memòria pobra que només funciona cap enrere". Els successos que a primera vista semblen ser coincidents però que més tard es comprova que estan causalment relacionats s'anomenen . (ca)
- Synchronicita (z řec. synchronos, současný) je pojem, který zavedl švýcarský psycholog C. G. Jung jako označení pro příčinně nevysvětlitelné (akauzální) setkání dvou nebo více událostí v čase, které tím na úrovni prožívání subjektu získávají význam. Pojem synchronicity je však spojován také s objektivním nahromaděním jevů, které si žádají společnou interpretaci, v čase nebo prostoru, ač mezi nimi není přímá kauzální souvislost, a vymykají se novověké představě o náhodě, kupříkladu souběžný vzestup nacismu i komunismu na přelomu 20. a 30. let 20. století anebo kulturní revoluce v 60. letech, která zasáhla Čínu, Evropu, USA i katolickou církev. (cs)
- التزامنية (بالإنجليزية: synchronicity) يُعرَّف التزامن لمنشئه كارل غوستاف يونغ بأنه «صدفة ذات مغزى» أو أنها «صدف متعددة تحمل في طياتها عدد كبير من المعاني ذات مغزى». وكمثال لذلك، أن تحلق خنيفساء بداخلِ غرفةِ شخصٍ ما في مستشفى، وفي ذات اللحظة، يصف الشخص حلمه الذي راوده عن الخنيفساء السوداء (الخنيفساء السوداء تعتبر رمز للانبعاث من الموت عند المصريين القدماء)، وبذلك أن طيران الخنفساء في تلك اللحظة مع الحلم بالخنيفساء السوداء يعني أن على المريض أن يتحرر من العقلانية المفرطة. فكرة التزامن قائمة على أن هنالك مبدأ سببي يربط الأحداث التي لها معاني قريبة أو متشابهة عن طريق الصدفة وإلى حد ما بشكل متسلسل. ويدعي يونغ أن هنالك ترابط بين العقل وإدراك ظواهر العالم الذي حولنا. وكان كارل يونغ يؤمن بالتنجيم، والروحانيات، والتخاطر، وتحريك الأشياء ذهنيا، والاستبصار، والتنبؤات فوق الطبيعية. بالإضافة إلى تصديقه للعديد من المفاهيم الغامضة والغير الطبيعية. وقد ساهم هو شخصيا باثنين من الظواهر الجديدة للعلوم الزائفة وهما: التزامن (موضوع هذا المقال) واللاوعي الجماعي الذي يقر بدوره الوجود البحت للاوعي كمكمون لمجمع أو مجموعة من الأشخاص في آن واحد. (ar)
- Als Synchronizität (altgriechisch σύν syn, deutsch ‚mit, gemeinsam‘ und χρόνος chronos ‚Zeit‘) bezeichnete der Psychiater und Psychoanalytiker Carl Gustav Jung zeitlich korrelierende Ereignisse, die nicht über eine Kausalbeziehung verknüpft sind (die also akausal sind), jedoch als miteinander verbunden, aufeinander bezogen wahrgenommen und gedeutet werden. (de)
- Sincronicidad (sin-, del griego συν-, unión, y χρόνος, tiempo) es el término elegido por Carl Gustav Jung para aludir a «la simultaneidad de dos sucesos vinculados por el sentido pero de manera acausal». «Así pues, emplearé el concepto general de sincronicidad en el sentido especial de una coincidencia temporal de dos o más sucesos relacionados entre sí de una manera no causal, cuyo contenido significativo sea igual o similar». Para evitarse malentendidos «lo diferenciaré del término sincronismo, que constituye la mera simultaneidad de dos sucesos». (es)
- Dans la psychologie analytique développée notamment par le psychiatre suisse Carl Gustav Jung, la synchronicité est l'occurrence simultanée dans l'esprit d'un individu d'au moins deux événements mentaux qui ne présentent pas de lien de causalité physique, mais dont l'association prend un sens pour la personne qui les perçoit. Cette notion s'articule avec d'autres notions de la psychologie jungienne, comme celles d'archétype et d'inconscient collectif. La théorie de la synchronicité de Jung est aujourd'hui considérée comme pseudo-scientifique, du fait qu'elle ne s'appuie pas sur des preuves expérimentales. Les critiques apportent des explications issues des connaissances générales de la théorie des probabilités et de la psychologie humaine. (fr)
- Synchronicity (German: Synchronizität) is a concept first introduced by analytical psychologist Carl G. Jung "to describe circumstances that appear meaningfully related yet lack a causal connection." In contemporary research, synchronicity experiences refer to one's subjective experience that coincidences between events in one's mind and the outside world may be causally unrelated to each other yet have some other unknown connection. Jung held that this was a healthy, even necessary, function of the human mind that can become harmful within psychosis. Jung developed the theory of synchronicity as a hypothetical noncausal principle serving as the intersubjective or philosophically objective connection between these seemingly meaningful coincidences. Mainstream science generally regards that any such hypothetical principle either does not exist or falls outside the bounds of science. After first coining the term in the late 1920s or early 30s, Jung further developed the concept in collaboration with physicist and Nobel laureate Wolfgang Pauli through long correspondences and in their eventual 1952 work The Interpretation of Nature and the Psyche (German: Naturerklärung und Psyche) which comprises one paper from each of the two thinkers. Their work together culminated in what is now called the Pauli–Jung conjecture.During his career, Jung furnished several different definitions of synchronicity, defining it as "a hypothetical factor equal in rank to causality as a principle of explanation", "an acausal connecting principle", "acausal parallelism", and as the "meaningful coincidence of two or more events where something other than the probability of chance is involved". In Pauli's words, synchronicities were "corrections to chance fluctuations by meaningful and purposeful coincidences of causally unconnected events", though he had also proposed to move the concept away from coincidence towards instead a "correspondence", "connection", or "constellation" of discrete factors.Jung and Pauli's view was that, just as causal connections can provide a meaningful understanding of the psyche and the world, so too may acausal connections. A 2016 study found that two thirds of therapists surveyed agreed that synchronicity experiences could be useful for therapy. Analytical psychologists likewise hold that individuals must come to understand the compensatory meaning of these experiences in order to "enhance consciousness rather than merely build up superstitiousness". However, clients who disclose synchronicity experiences in a clinical setting often report not being listened to, accepted, or understood. Furthermore, the experiencing of an overabundance of meaningful coincidences is characteristic of the earliest stages of schizophrenic delusion. M. K. Johansen and M. Osman write that "prevalent among many scientists, particularly psychologists studying coincidences, is [the view] that the occurrence of coincidences, as psychologically experienced, is induced by noisy chance occurrences out in the world which are then misconstrued via irrational cognitive biases into unfounded, possibly even paranormal, beliefs in the mind." One study has shown that both counselors and psychoanalysts were less likely than psychologists to agree that chance coincidence was an adequate explanation for synchronicity, while more likely than psychologists to agree that a need for unconscious material to be expressed could be an explanation for synchronicity experiences in the clinical setting. Jung used the concept of synchronicity in arguing for the existence of the paranormal. This idea was similarly explored by writer Arthur Koestler in his 1972 work The Roots of Coincidence and was also taken up by the New Age movement. Unlike magical thinking, which believes causally unrelated events to have some paranormal causal connection, the synchronicity principle supposes that events may truly be causally unrelated yet have some unknown noncausal connection.The objection from a scientific standpoint, however, is that this is neither testable nor falsifiable and therefore does not fall within the realm of empirical study. Scientific scepticism regards it as pseudoscience. Jung stated that synchronicity events are nothing but chance occurrences from a statistical point of view, but are meaningful in that they may seem to validate paranormal ideas. However, no empirical studies of synchronicity experiences based on observable mental states and scientific data were conducted by Jung in order to draw his conclusions, though some studies have since been done in this area (see , below). While a given observer may subjectively experience a coincidence as meaningful, this alone cannot prove any objective meaning to the coincidence. Various statistical laws, such as Littlewood's law and the law of truly large numbers, show how unexpected occurrences can be more likely to encounter than people otherwise assume. These serve to explain coincidences such as synchronicity experiences as chance events which have been misinterpreted by confirmation biases, spurious correlations, or underestimated probability. (en)
- La sincronicità è un concetto introdotto dallo psicoanalista Carl Gustav Jung nel 1950, definito come «un principio di nessi acausali» che consiste in un legame tra due eventi che avvengono in contemporanea, connessi tra loro, ma non in maniera causale, cioè non in modo tale che l'uno influisca materialmente sull'altro; essi apparterrebbero piuttosto a un medesimo contesto o contenuto significativo, come due orologi che siano stati sincronizzati su una stessa ora. Configurazioni astrali che rappresentano per Jung un esempio di sincronicità, cioè di relazione parallela, non causale, tra lo svolgimento dei fenomeni celesti e quelli scanditi dal tempo terrestre. (it)
- シンクロニシティ（英語：synchronicity）とは、ユングが提唱した概念で「意味のある偶然の一致」を指し、日本語では主に「共時性」と訳され、他にも「同時性」もしくは「同時発生」と訳される場合もある。例えば、虫の知らせのようなもので因果関係がない2つの事象が、類似性と近接性を持つこと。ユングはこれを「非因果的連関の原理」と呼んだ。 (ja)
- ( 싱크로니시티는 여기로 연결됩니다. 다른 뜻에 대해서는 싱크로니시티 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 공시성(共時性, 영어: Synchronicity)은 「의미가 있는 우연의 일치」로 비인과적인 복수의 사상(사건)의 발생을 결정하는 법칙원리로서 종래 알려져 있던 「인과성」과 다른 원리로서 카를 융에 의해서 제창된 개념의 영역이다.무엇인가 복수의 사상이 「의미·이미지」에 대해 「유사성·근접성」을 갖출 때 이러한 복수의 사상이 시공간의 질서로 규정되고 있는 이 세계 안에서 종래의 인과성에서는 어떤 관계도 가지지 않는 경우에서도 수반해 현상·발생하는 경우 이것을 공시성의 작용이라고 본다. 융은 노벨 물리학상 수상 이론물리학자 볼프강 파울리와 후에 1932년부터 1958년까지 파우리=융 서간으로 불리는 파우리의 꿈과 그에 대한 융의 해석의 공시성의 논의를 해, 그것을 정리하고 공저한 "Atom and Archetype:The Pauli/jung Letters, 1932 - 1958"(「원자와 원형」)를 출판했다. (ko)
- De term synchroniciteit (letterlijk: gelijktijdigheid) betekent zinvolle coïncidentie van uiterlijke en innerlijke gebeurtenissen die zelf niet causaal verbonden zijn. Het begrip werd in 1930 geformuleerd door de Zwitserse psychiater en psycholoog Carl Gustav Jung in zijn verhandeling Synchroniciteit: een acausaal, verbindend principe. Van synchroniciteit is sprake wanneer twee of meer gebeurtenissen min of meer tegelijkertijd optreden in een voor de betrokkene zinvol verband, dat niet noodzakelijk als causaal wordt ervaren. Eenvoudig gezegd: je ervaart het als "meer dan gewoon toeval"; omdat de twee gebeurtenissen voor jou met elkaar te maken schijnen te hebben, maar niet zo dat het ene het andere heeft voortgebracht. Jung zag synchroniciteit als een ander verklaringsmodel dat naast causaliteit zijn plaats verdiende. Dit concept stelt de causaliteit zelf niet ter discussie noch wil het ermee concurreren. Het beweert slechts dat, net zoals gebeurtenissen kunnen gegroepeerd worden onder 'oorzaak', ze net zo goed kunnen worden gegroepeerd onder hun betekenis. (nl)
- Synchroniczność (gr. syn- „współ” i chronos „czas”) – termin stworzony przez Carla Gustava Junga na określenie hipotetycznej zasady wszechzwiązku zdarzeń, która miałaby działać obok zasady przyczynowości. Jung podał kilka nieco różniących się od siebie definicji tego pojęcia. Jedna z nich zakłada, że synchroniczność to pojawienie się w równoległych liniach dwóch zjawisk, wydarzeń lub stanów psychicznych, mających dla obserwatora, wspólne znaczenie, które nie byłyby ze sobą powiązane przyczynowo (tzw. "znacząca koincydencja"). Z kolei według naukowców głównego nurtu, przypadki „synchroniczności” są eksperymentalnie nierozróżnialne od zwykłych koincydencji lub zbiegów okoliczności - są one normalnymi zdarzeniami o niedoszacowanym prawdopodobieństwie. Praktycznie każdy zbieg okoliczności może mieć subiektywne dla obserwatora znaczenie ale nie niesie to za sobą konieczności przypisania jakiegokolwiek znaczenia obiektywnego. Z kolei wg Junga znaczenie może być obiektywne i rygorystyczne jak myśl logiczna i takie pozwala na odróżnienie synchroniczności od zwykłych koincydencji (nie przedstawił on jednak na to niezbitych naukowo dowodów, a nawet uważa się że jest to niemożliwe, pozostawiając tę teorię jedynie na gruncie filozofii a nie badań empirycznych). Bywa, że synchroniczności są kolekcjonowane i nadaje się im paranormalne, mistyczne, a nawet religijne znaczenie. Tymczasem sama natura losowości powoduje, że przeszukiwanie danych losowych (szczególnie tych o naprawdę dużych rozmiarach i niewyidealizowanych) umożliwia uzyskanie pewnych znaczących wzorców często o charakterze pozornych korelacji, czyli nie prowadzących do żadnych przyczynowo-skutkowych teorii. Z tego wynika, że standardowa w sensie zachodnim nauka (fizyka, matematyka, psychologia itd.) jest w stanie wyjaśnić zdarzanie się tych koincydencji. Dla pojedynczej próbki ma ono bardzo niskie prawdopodobieństwo, więc intuicja może nas zawodzić (wskazując ich niezwykłość, powodując błędy poznawcze np. apofenię); jednak w istocie dla prawdziwie wielkiej liczby próbek (do jakiej obecnie mamy coraz częściej dostęp w coraz większej skali czasu i przestrzeni), pojawianie się tego typu koincydencji jest całkiem prawdopodobne (zob. np. prawo naprawdę wielkich liczb, prawo Littlewooda). Źródłem pojęcia mogła być kultura Dalekiego Wschodu, np. dawne chińskie teorie taoistyczno-proto-naukowe oparte były nie na kwestii co jest przyczyną czego, ale na kwestii co zwykle występuje z czym, w sensie znaczącej koincydencji. The Skeptic’s Dictionary podaje, że bazą powstania pojęcia była prawdopodobnie praktyka ludów pierwotnych określana przez antropologów mianem magii sympatycznej. Zjawiskami trudnymi do wyjaśniania z pogranicza parapsychologii zajmuje się też (z pozycji sceptycznej) popularna szczególnie w Wielkiej Brytanii – . Nowe podejścia do możliwości prognozowania i wyjaśniania tego typu psychologicznych zjawisk (oceniane wszakże również jako niepewne) to metody z zakresu badania złożonych systemów dynamicznych (zobacz: dynamiczna psychologia społeczna). Przyczyny rozproszone lub nieuchwytne, niejako „wyzwalacze”, opisuje się fenomenem zwanym efektem motyla. Według sceptyków synchroniczność należy do pseudonauki, nie jest ona falsyfikowalna ani testowalna. (pl)
- Sincronicidade é um conceito desenvolvido por Carl Gustav Jung para definir acontecimentos que se relacionam não por relação causal e sim por relação de significado. Desta forma, é necessário que consideremos os eventos sincronísticos não relacionados com o princípio da causalidade, mas por terem um significado igual ou semelhante. A sincronicidade é também referida por Jung de "coincidência significativa". O termo foi utilizado pela primeira vez em publicações científicas em 1929, porém Jung demorou mais 21 anos para concluir a obra "Sincronicidade: um princípio de conexões acausais", onde o expõe e propõe o início da discussão sobre o assunto. Uma de suas últimas obras foi, segundo o próprio, a de elaboração mais demorada devido à complexidade do tema e da impossibilidade de reprodução dos eventos em ambiente controlado. Em termos simples, sincronicidade é a experiência de ocorrerem dois (ou mais) eventos que coincidem de uma maneira que seja significativa para a(s) pessoa(s) que vivenciaram essa "coincidência significativa", onde esse significado sugere um padrão subjacente, uma sincronia. (pt)
- Синхронічність (нім. Synchronizität) — це збіг у часі двох подій, які не мають спільних фізичних/матеріальних причин, але мають загальний (для конкретної людини) сенс. Термін запроваджений вперше відомим швейцарським психоаналітиком Карлом Густавом Юнгом як постійно діючий у природі творчий принцип, який розкриває одну з домінантних ознак «нового кодексу поведінки, що широко застосовується сучасною людиною як нова моральна відповідальність». (uk)
- Synkronicitet (nybildat ord baserat på synkron = samtidig efter grekiskans sýnkhronos) är ett begrepp som står för "ett iakttagbart meningsfullt sammanträffande utan orsaksmässigt samband". Ordet är besläktat med synkronisering, men med i princip motsatt betydelse eftersom synkronisering är en (av människan) organiserad samordning i tid – exempelvis att en buss avgår fem minuter efter att tåget har anlänt. Annorlunda uttryckt är synkronicitet "upplevelsen av två eller flera händelser som saknar synbart orsakssamband, eller som osannolikt kan förekomma tillsammans av en slump, ändå upplevs som förekommande tillsammans på ett meningsfullt sätt". Här kan det vara fråga om två personer som inte har träffats på många år, men som båda har velat hitta varandra och återuppta kontakten, och som av en händelse hamnar de båda på den där bussen i en främmande stad dit de har anlänt med varsitt tåg. "När man talar om trollen står de i farstun", är ett ordstäv som illustrerar samma sak. Dessa exempel inkluderar ett inre (jag föreställer mig att...) och ett yttre (...och så inträffar det på riktigt) händelseförlopp som sammanträffar, vilket gör att det upplevs som psykologiskt meningsfullt. För att betraktas som synkronicitet skall händelserna vara av samma natur och chansen att de ska inträffa i anslutning till varandra genom ren slump ska upplevas vara mycket liten. Ofta upplevs synkronicitet när det är fråga om aktiviteter vars utfall kan upplevas som tur eller otur: i brädspel, i kärlek, etc. Teorin om meningsfull samtidighet och upprepade återkomst i människors upplevande av händelser som saknar orsaksmässigt samband lanserades under 1920-talet av den schweiziske psykologen Carl Gustav Jung (1875-1961), och har en betydande roll i nutida jungiansk och arketypisk psykologi och coaching. Synkronicitet har även plockats in i olika new age-baserade andliga föreställningar och i teorier om förälskelse och konvergens| när man hittar en livspartner. Att någon man talar om eller tänker på plötsligt dyker upp, kan upplevas som ett meningssamband utan att man behöver tro på ett rent orsaks- och tidsmässigt samband i fysikalisk bemärkelse. Men kan det finnas ett orsakssamband, dvs en ännu inte upptäckt förklaring till varför slumpen inte är någon slump? Begreppet synkronicitet är nära knutet till koncept som det kollektivt omedvetna, global coaching, holografi, interconnectedness, komplexitet, arketyp och transpersonell. Teorin har dock inte fått något större vetenskapligt genomslag på grund av avsaknad av såväl empiriska belägg som koherent teori. Att sannolikheten för ett sammanträffande upplevs vara liten är dessutom inte detsamma som att den faktiskt är liten – man behöver ta hänsyn till den samlade sannolikheten för alla händelser som man skulle ha upplevt som lika meningsfulla, vilket kan vara ett mycket stort antal. (sv)
- Синхроничность (синхронистичность, нем. Synchronizität) — термин, введённый швейцарским психологом и мыслителем Карлом Густавом Юнгом в одноименной статье. Юнг противопоставляет синхронистичность фундаментальному физическому принципу причинности и описывает синхронистичность как постоянно действующий в природе творческий принцип, упорядочивающий события «нефизическим» (непричинным) путём, только на основании их смысла. Несмотря на то, что термин «синхронистичность», на первый взгляд, предполагает одновременность, Юнг использует его в гораздо более широком смысле, относя к любой «нефизической» (неочевидной) взаимосвязи событий, независимо от их разделённости во времени и пространстве. Введение синхронистичности Юнг использует при рассмотрении различных спорных, с точки зрения современной академической науки, явлений и теорий, объясняющих эти явления: телепатии, астрологии, странных совпадений, ясновидения, действия магических практик, поведения пчёл и даже переживаний пациентов в состоянии клинической смерти. Принципиальные моменты своей эмпирической концепции Юнг обсуждал с известным физиком Вольфгангом Паули, существует их совместная работа. Скептики (например, Жорж Шарпак и Анри Брош) синхроничность считают не более чем примером апофении. Они говорят, что понятия вероятности и статистических теорем (таких как закон Литлвуда) достаточно, чтобы объяснить замечательность совпадений. (ru)
- 共时性（德語：Synchronizität，英語：synchronicity，又译同时性、同步性），是瑞士心理学家荣格1920年代提出的一个概念，内涵包括了“有意义的巧合”，用于表示在没有因果关系的情况下出现的事件之间看似有有意义的关联。荣格在他的事业历程中为这个概念下了几种不同的定义，如“非因果性原理”、“有意义的巧合”以及“非因果性平行”。荣格认为，这些表面上无因果关系的事件之间有着非因果性、有意义的联系，这些联系常取决于人的主观经验。荣格提出这一概念的时期可以追溯到1920年代，但是他在1951年的爱诺思研讨会上作报告时才给出了一个完整的结论。 1952年，荣格发表了一篇论文，题为《共时性——一种非因果性原理》（Synchronizität als ein Prinzip akausaler Zusammenhänge）。这篇论文和诺贝尔奖得主沃尔夫冈·泡利写的一篇研究课题相关的论文都被收录在同一卷中，而泡利有时会抨击荣格的想法。荣格认为当事件可能都是都是被因果关系所关联的，它们也有可能可以通过意义相关联。由意义所关联的事件之间不需要因果关系上的解释，这通常不违背因果性公理，但是在少数情况下会造成过早放弃因果解释的后果。 荣格在辩论关于超自然现象的存在时也使用了共时性的概念，一名相信超自然现象存在的作者阿瑟·库斯勒就在他1972年出版的《巧合的根源》（The Roots of Coincidence）中讨论了共时性。这一种超出仅仅巧合或一般意义上的超自然现象的共时性的想法被学术界所广泛的抗拒。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Synchronicita (z řec. synchronos, současný) je pojem, který zavedl švýcarský psycholog C. G. Jung jako označení pro příčinně nevysvětlitelné (akauzální) setkání dvou nebo více událostí v čase, které tím na úrovni prožívání subjektu získávají význam. Pojem synchronicity je však spojován také s objektivním nahromaděním jevů, které si žádají společnou interpretaci, v čase nebo prostoru, ač mezi nimi není přímá kauzální souvislost, a vymykají se novověké představě o náhodě, kupříkladu souběžný vzestup nacismu i komunismu na přelomu 20. a 30. let 20. století anebo kulturní revoluce v 60. letech, která zasáhla Čínu, Evropu, USA i katolickou církev. (cs)
- Als Synchronizität (altgriechisch σύν syn, deutsch ‚mit, gemeinsam‘ und χρόνος chronos ‚Zeit‘) bezeichnete der Psychiater und Psychoanalytiker Carl Gustav Jung zeitlich korrelierende Ereignisse, die nicht über eine Kausalbeziehung verknüpft sind (die also akausal sind), jedoch als miteinander verbunden, aufeinander bezogen wahrgenommen und gedeutet werden. (de)
- Sincronicidad (sin-, del griego συν-, unión, y χρόνος, tiempo) es el término elegido por Carl Gustav Jung para aludir a «la simultaneidad de dos sucesos vinculados por el sentido pero de manera acausal». «Así pues, emplearé el concepto general de sincronicidad en el sentido especial de una coincidencia temporal de dos o más sucesos relacionados entre sí de una manera no causal, cuyo contenido significativo sea igual o similar». Para evitarse malentendidos «lo diferenciaré del término sincronismo, que constituye la mera simultaneidad de dos sucesos». (es)
- シンクロニシティ（英語：synchronicity）とは、ユングが提唱した概念で「意味のある偶然の一致」を指し、日本語では主に「共時性」と訳され、他にも「同時性」もしくは「同時発生」と訳される場合もある。例えば、虫の知らせのようなもので因果関係がない2つの事象が、類似性と近接性を持つこと。ユングはこれを「非因果的連関の原理」と呼んだ。 (ja)
- ( 싱크로니시티는 여기로 연결됩니다. 다른 뜻에 대해서는 싱크로니시티 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 공시성(共時性, 영어: Synchronicity)은 「의미가 있는 우연의 일치」로 비인과적인 복수의 사상(사건)의 발생을 결정하는 법칙원리로서 종래 알려져 있던 「인과성」과 다른 원리로서 카를 융에 의해서 제창된 개념의 영역이다.무엇인가 복수의 사상이 「의미·이미지」에 대해 「유사성·근접성」을 갖출 때 이러한 복수의 사상이 시공간의 질서로 규정되고 있는 이 세계 안에서 종래의 인과성에서는 어떤 관계도 가지지 않는 경우에서도 수반해 현상·발생하는 경우 이것을 공시성의 작용이라고 본다. 융은 노벨 물리학상 수상 이론물리학자 볼프강 파울리와 후에 1932년부터 1958년까지 파우리=융 서간으로 불리는 파우리의 꿈과 그에 대한 융의 해석의 공시성의 논의를 해, 그것을 정리하고 공저한 "Atom and Archetype:The Pauli/jung Letters, 1932 - 1958"(「원자와 원형」)를 출판했다. (ko)
- Синхронічність (нім. Synchronizität) — це збіг у часі двох подій, які не мають спільних фізичних/матеріальних причин, але мають загальний (для конкретної людини) сенс. Термін запроваджений вперше відомим швейцарським психоаналітиком Карлом Густавом Юнгом як постійно діючий у природі творчий принцип, який розкриває одну з домінантних ознак «нового кодексу поведінки, що широко застосовується сучасною людиною як нова моральна відповідальність». (uk)
- التزامنية (بالإنجليزية: synchronicity) يُعرَّف التزامن لمنشئه كارل غوستاف يونغ بأنه «صدفة ذات مغزى» أو أنها «صدف متعددة تحمل في طياتها عدد كبير من المعاني ذات مغزى». وكمثال لذلك، أن تحلق خنيفساء بداخلِ غرفةِ شخصٍ ما في مستشفى، وفي ذات اللحظة، يصف الشخص حلمه الذي راوده عن الخنيفساء السوداء (الخنيفساء السوداء تعتبر رمز للانبعاث من الموت عند المصريين القدماء)، وبذلك أن طيران الخنفساء في تلك اللحظة مع الحلم بالخنيفساء السوداء يعني أن على المريض أن يتحرر من العقلانية المفرطة. (ar)
- La sincronia és la de dos o més successos que per a l'individu que els experimenta estan relacionats però sense que pugui connectar-los mitjançant una causa i un efecte. Per exemple una persona explica que ha somiat amb un escarabat d'or i en aquell moment veu un escarabat al costat del peu. O pensar a trucar un vell amic amb qui fa temps que hom ha perdut contacte i que en aquell moment truqui l'amic. Jung creia que moltes experiències percebudes com a no estaven subjectes a l'atzar, sinó que suggerien una manifestació de fets o circumstàncies que reflectien aquesta dinàmica governant. (ca)
- Dans la psychologie analytique développée notamment par le psychiatre suisse Carl Gustav Jung, la synchronicité est l'occurrence simultanée dans l'esprit d'un individu d'au moins deux événements mentaux qui ne présentent pas de lien de causalité physique, mais dont l'association prend un sens pour la personne qui les perçoit. Cette notion s'articule avec d'autres notions de la psychologie jungienne, comme celles d'archétype et d'inconscient collectif. (fr)
- Synchronicity (German: Synchronizität) is a concept first introduced by analytical psychologist Carl G. Jung "to describe circumstances that appear meaningfully related yet lack a causal connection." In contemporary research, synchronicity experiences refer to one's subjective experience that coincidences between events in one's mind and the outside world may be causally unrelated to each other yet have some other unknown connection. Jung held that this was a healthy, even necessary, function of the human mind that can become harmful within psychosis. (en)
- La sincronicità è un concetto introdotto dallo psicoanalista Carl Gustav Jung nel 1950, definito come «un principio di nessi acausali» che consiste in un legame tra due eventi che avvengono in contemporanea, connessi tra loro, ma non in maniera causale, cioè non in modo tale che l'uno influisca materialmente sull'altro; essi apparterrebbero piuttosto a un medesimo contesto o contenuto significativo, come due orologi che siano stati sincronizzati su una stessa ora. (it)
- De term synchroniciteit (letterlijk: gelijktijdigheid) betekent zinvolle coïncidentie van uiterlijke en innerlijke gebeurtenissen die zelf niet causaal verbonden zijn. Het begrip werd in 1930 geformuleerd door de Zwitserse psychiater en psycholoog Carl Gustav Jung in zijn verhandeling Synchroniciteit: een acausaal, verbindend principe. Van synchroniciteit is sprake wanneer twee of meer gebeurtenissen min of meer tegelijkertijd optreden in een voor de betrokkene zinvol verband, dat niet noodzakelijk als causaal wordt ervaren. Eenvoudig gezegd: je ervaart het als "meer dan gewoon toeval"; omdat de twee gebeurtenissen voor jou met elkaar te maken schijnen te hebben, maar niet zo dat het ene het andere heeft voortgebracht. Jung zag synchroniciteit als een ander verklaringsmodel dat naast causa (nl)
- Sincronicidade é um conceito desenvolvido por Carl Gustav Jung para definir acontecimentos que se relacionam não por relação causal e sim por relação de significado. Desta forma, é necessário que consideremos os eventos sincronísticos não relacionados com o princípio da causalidade, mas por terem um significado igual ou semelhante. A sincronicidade é também referida por Jung de "coincidência significativa". (pt)
- Synchroniczność (gr. syn- „współ” i chronos „czas”) – termin stworzony przez Carla Gustava Junga na określenie hipotetycznej zasady wszechzwiązku zdarzeń, która miałaby działać obok zasady przyczynowości. Jung podał kilka nieco różniących się od siebie definicji tego pojęcia. Jedna z nich zakłada, że synchroniczność to pojawienie się w równoległych liniach dwóch zjawisk, wydarzeń lub stanów psychicznych, mających dla obserwatora, wspólne znaczenie, które nie byłyby ze sobą powiązane przyczynowo (tzw. "znacząca koincydencja"). (pl)
- Synkronicitet (nybildat ord baserat på synkron = samtidig efter grekiskans sýnkhronos) är ett begrepp som står för "ett iakttagbart meningsfullt sammanträffande utan orsaksmässigt samband". Ordet är besläktat med synkronisering, men med i princip motsatt betydelse eftersom synkronisering är en (av människan) organiserad samordning i tid – exempelvis att en buss avgår fem minuter efter att tåget har anlänt. (sv)
- 共时性（德語：Synchronizität，英語：synchronicity，又译同时性、同步性），是瑞士心理学家荣格1920年代提出的一个概念，内涵包括了“有意义的巧合”，用于表示在没有因果关系的情况下出现的事件之间看似有有意义的关联。荣格在他的事业历程中为这个概念下了几种不同的定义，如“非因果性原理”、“有意义的巧合”以及“非因果性平行”。荣格认为，这些表面上无因果关系的事件之间有着非因果性、有意义的联系，这些联系常取决于人的主观经验。荣格提出这一概念的时期可以追溯到1920年代，但是他在1951年的爱诺思研讨会上作报告时才给出了一个完整的结论。 1952年，荣格发表了一篇论文，题为《共时性——一种非因果性原理》（Synchronizität als ein Prinzip akausaler Zusammenhänge）。这篇论文和诺贝尔奖得主沃尔夫冈·泡利写的一篇研究课题相关的论文都被收录在同一卷中，而泡利有时会抨击荣格的想法。荣格认为当事件可能都是都是被因果关系所关联的，它们也有可能可以通过意义相关联。由意义所关联的事件之间不需要因果关系上的解释，这通常不违背因果性公理，但是在少数情况下会造成过早放弃因果解释的后果。 (zh)
- Синхроничность (синхронистичность, нем. Synchronizität) — термин, введённый швейцарским психологом и мыслителем Карлом Густавом Юнгом в одноименной статье. Юнг противопоставляет синхронистичность фундаментальному физическому принципу причинности и описывает синхронистичность как постоянно действующий в природе творческий принцип, упорядочивающий события «нефизическим» (непричинным) путём, только на основании их смысла. (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}