| dbo:abstract
|
- سفياتوسلاف الأول (Святослав Ігоревич؛) كان أحد حكام . كان ابن إيغور بن روريك وأولغا. حكم دي يوري منذ عام 945 حتى 972. (ar)
- Sviatoslav I de Kíev, en antic eslau oriental, Святослав (942 - 972) va ser Gran Príncep de la Rus de Kíev, fill del príncep Ígor de Kíev i la seva esposa, Olga. Sviatoslav és recordat per les seves campanyes militars, que van provocar la caiguda de dues grans potències de l'Europa de l'est, l'Imperi Búlgar i el País dels Khàzars. Amb aquestes campanyes va aconseguir sotmetre també als búlgars del Volga, als alans i a altres tribus eslaves orientals, gràcies a les seves aliances amb els magiars i els petxenegs. El seu regnat, que durà una dècada, es va caracteritzar per una ràpida expansió de la Rus de Kíev cap a les terres del Volga, les estepes de la mar Càspia i els Balcans. El país es va convertir en una gran potència de l'est del continent, i amb aquests impulsos va decidir traslladar, el 969, la capital de Kíev a Pereyaslavets, a la riba del Danubi. A més, contrastant amb la conversió de la seva mare al cristianisme, Sviatoslav va mantenir la seva fe pagana durant tota la seva vida. Joan I Tsimiscés va sortir contra ells amb la flota, pel Danubi, i els va tallar la retirada pel nord. Parasthlava, la capital del Regne de Bulgària fou conquerida pels rus i el seu rei Bosisa fou agafat allí pels varegs de Sviatoslav I de Kíev i a les seves muralles Tsimiscés els va derrotar i aniquilar; el cap vareg va haver de fer la pau i retirar-se a Rússia i Bosisa fou restablert a tron búlgar per Joan. La seva mort sobtada, durant un combat, va evitar que les conquestes es consolidessin com a nou imperi. A més, atès que va fracassar a l'hora d'establir una successió oficial, els seus hereus van anar a la guerra per controlar la corona. (ca)
- Svjatoslav I. Igorevič (starorusky: С~тославъ / Свąтославъ Игорєвичь, Sventoslavъ / Svantoslavъ Igorevičь; ukrajinsky Святослав Ігорович, Svjatoslav Ihorovyč; rusky Святослав Игоревич, Svjatoslav Igorevič; bělorusky Светослав, Svetoslav; řecky Σφενδοσθλάβος, Sphendosthlabos; 942? – březen 972) byl kyjevským vládcem a vojevůdcem, vládnoucím v letech 962 až 972. Narodil se knížeti Igorovi a jeho manželce Olze, která během Svjatoslavova mládí vykonávala regentskou vládu po manželově smrti. Značnou část své vlády strávil kníže na válečných taženích, jež měly lví podíl na pádu dvou velmocí východní Evropy – chazarské a první bulharské říše. Jeho po deset let trvající vláda znamenala získání rozsáhlých oblastí pod kontrolu Kyjevské Rusi, především údolí řeky Volhy, Pontské stepi a část balkánského poloostrova. V posledních letech Svjatoslavova života tak představovala Kyjevská Rus jeden z největších států tehdejší Evropy. Roku 969 bylo dokonce rozhodnuto o přenesení sídla knížete z Kyjeva do na Dunaji. Přes fakt, že jeho matka Olga přijala křest, zůstal Svjatoslav po celý svůj život pohanem. Jeho náhlá smrt uprostřed bitevní vřavy v roce 972 způsobila ztrátu nově získaných teritorií dříve, než byla možnost trvale připojit tyto oblasti ke kyjevskému státu. Zároveň i nejasná situace ohledně nástupnictví vedla k vypuknutí občanské války mezi jeho nástupci. (cs)
- Ο Σβιάτοσλαβ Α' του Κιέβου (ουκρανικά: Святосла́в І́горович, 942 - 972, στα Ελληνικά αναφέρεται και ως Σβιατοσλάβος) ήταν μέγας πρίγκιπας του πριγκηπάτου του Κιέβου το οποίοι είχαν ιδρύσει οι Ρως, γιος του Ιγκόρ του Κιέβου και της Χέλγκας. (el)
- Svjatoslav de Kievo (orienta slava: Святослав, 942 - 972) estis de la Kieva Regno, filo de la princo Igor de Kievo kaj lia edzino Olga. Svjatoslav estas fama pro la militistaj kampanjoj kiuj kaŭzis la falon de du orienteŭropaj potencoj: Ĥazarujo kaj Bulgara Imperio. Li ankaŭ subpremis la volgajn bulgarojn, la alanojn kaj aliajn orientajn slavajn tribojn, per alianciĝo kun la madjaroj kaj la peĉenegoj. Lia regado sur la Kieva Regno, kiu daŭris jardekon, karakteriziĝis per rapida etendiĝo ĝis la valo de la rivero Volgo, la stepo de Kaspia Maro kaj Balkanoj. Fine de sia mallonga vivo, Svjatoslav kreis grandan kaj potencan ŝtaton en Eŭropo, igante Perejaslaveco, ĉe la Danubo, ĉefurbo de la regno, je retroiro de Kievo (969). Kontraste kun la kristaniĝo de la patrino, Svjatoslav restis kiel kredanto je slava religio (paganismo) dum sia tuta vivo. Pro lia abrupta forpaso dum batalo, la konkeroj de Svjatoslav ne konsolidiĝis kiel imperio, kaj pro malsukceso je la intenco establi stabilan sukcedadon, estiĝis interna milito inter la eblaj sukcedontoj. Lia sukcedanto estis Jaropolko la 1-a. (eo)
- Swjatoslaw I. Igorewitsch (Altostslawische Sprache Свѧтославъ Игоревичь, griechisch Σφενδοσθλάβος Sphendosthlavos; * um 942; † Frühjahr 972) war von 945 bis 972 Großfürst der Kiewer Rus. (de)
- Sviatoslav I de Kiev (Sviatoslav Ígorevich, eslavo oriental: С~тославъ / Свѧтославъ Игорєвичь, Sventoslavŭ · Svantoslavŭ Igorevičǐ, nórdico antiguo: Sveinald Ingvarsson 942 — 972) fue un príncipe-guerrero (o konung) de la Rus de Kiev, hijo del príncipe Ígor de Kiev y su mujer Olga. Príncipe de Nóvgorod y Gran Príncipe de Kiev. Sviatoslav es famoso por sus campañas militares, que provocaron la caída de dos grandes potencias de Europa oriental: Jazaria y el Primer Imperio búlgaro. Sometió también a los búlgaros del Volga, a los alanos y a otras tribus eslavas orientales, aliándose con los magiares y los pechenegos. Su reinado sobre la Rus de Kiev, que duró una década, se caracterizó por una rápida expansión hacia el valle del Volga, la estepa del Caspio y los Balcanes. Al final de su corta vida, Sviatoslav había forjado un gran y poderoso estado en Europa, convirtiendo a Pereyaslavets, en el Danubio, en capital de su reino, en detrimento de Kiev (969). En contraste con la conversión de su madre al cristianismo ortodoxo, Sviatoslav mantuvo su fe pagana durante toda su vida. Debido a su abrupta muerte en combate, las conquistas de Sviatoslav no se consolidaron como un imperio, mientras que su fracaso al tratar de establecer una sucesión estable llevó al estallido de una guerra civil entre sus sucesores. (es)
- Sviatoslav I.a Kievekoa (ekialdeko eslavieraz, Святослав; antzinako eskandinavieraz: Sveinald Ingvarsson; c. 942 - 972ko martxoa) Kieveko Ruseko printze-gerlaria izan zen, Igor Kievekoaren eta bere emazte Olgaren semea. Sviatoslav ospetsua da bere kanpaina militarrengatik; kanpaina horiek Ekialdeko Europako bi potentzia handiren erortzea eragin zuten: Khazaren erreinua, eta Inperio bulgariarra. , alanoak, eta bestelako tribu eslaviarrak ere mendean hartu zituen, eta magyarrekin eta petxenegoekin aliatu zen. Kieveko Rusan izandako agintaldiak hamarkada bat iraun zuen, eta Volgaren haranera, Estepa Pontikora eta Balkanetara berehalakoan hedatzea izan zuen ezaugarri. Sviatoslav pagano izan zen bere bizitza osoan. Borrokan hil zelako, haren konkistak ez ziren inperio gisa kontsolidatu, eta ondorengotza egonkorra ezartzen saiatzean izandako porrotak bere ondorengoen artean gerra zibila pitzarazi zuten. (eu)
- Sviatoslav Igorevitch (en vieux russe : С~тославъ / Свѧтославъ Игорєвичь, en russe : Святослав Игоревич, en ukrainien : Святослав Ігорович, en bulgare : Светослав, et en grec moderne : Σφενδοσθλάβος), dit Sviatoslav le Brave, est un grand-prince de la Rus' de Kiev, de la dynastie des Riourikides, né en 942 et mort en mars 972 sur l'île de Khortytsia sur le Dniepr et qui régna de 962 à 972. Fils d’Igor de Kiev et de sainte Olga, il est connu pour ses conquêtes territoriales rapides autour de la Volga, de la Steppe pontique, des Balkans, lors de campagnes incessantes à l'est et au sud qui précipitèrent la chute de deux des plus grandes puissances d'Europe de l'Est, l'État khazar et le premier Empire bulgare, ainsi que pour la soumission de nombreuses tribus slaves orientales (il battit également les Alains et le Khanat bulgare de la Volga). À la fin de sa courte vie, Sviatoslav s'était constitué un des plus grands États d'Europe, déménageant sa capitale de Kiev (dans l'actuelle Ukraine) à (en) (en actuelle Bulgarie) sur le Danube en 969. En contraste avec la conversion au christianisme de sa mère Olga de Kiev (plus tard appelée sainte Olga), Sviatoslav restera sa vie durant un païen convaincu. (fr)
- Sviatoslav I Igorevich (Slavia Timur Kuno: С~тославъ / Свѧтославъ Игорєвичь, Sventoslavŭ / Svantoslavŭ Igorevičǐ; bahasa Rusia: Святослав Игоревич, Sviatoslav Igorevich; bahasa Ukraina: Святослав Ігорович, Sviatoslav Ihorovych; bahasa Bulgaria: Светослав, Svetoslav, bahasa Yunani: Σφενδοσθλάβος, Sphendosthlabos) (c. 942 – Maret 972), juga dieja Svyatoslav, adalah pangeran . Ia adalah putra dari pasangan Igor dari Kiev dengan Olga dari Kiev. Sviatoslav terkenal akan kampanye militernya ke timur dan selatan, yang mempercepat jatuhnya dua kekuatan besar Eropa Timur - Khazar dan Kekaisaran Bulgaria Pertama; ia juga menaklukan suku-suku Slavia Timur, seperti dan Bulgaria Volga, dan bersekutu dengan Pecheneg dan Magyar. Pada masa kekuasaannya, ia melancarkan perluasan kekuasaan di lembah Sungai Volga, , dan Balkan. Sviatoslav juga memindahkan ibu kotanya dari Kiev ke di sungai Donau pada tahun 969. Walaupun ibunya menganut agama Kristen, Sviatoslav adalah seorang pagan sampai akhir hayatnya. Karena kematiannya yang mendadak, wilayah taklukannya belum sempat dikonsolidasi, sementara ia gagal memastikan siapa yang akan menjadi penerus, sehingga menimbulkan sengketa antara putra-putranya yang mengakibatkan kematian dua dari tiga putranya. (in)
- Sviatoslav I Igorevich (Old East Slavic: Ст҃ославъ / Свѧтославъ Игорєвичь, romanized: Svętoslavŭ Igorevičǐ; Russian: Святослав Игоревич; Ukrainian: Святослав Ігорович, romanized: Sviatoslav Ihorovych; Belarusian: Святаслаў Ігаравіч; (943 – 26 March 972), also spelled Svyatoslav, was Grand Prince of Kiev famous for his persistent campaigns in the east and south, which precipitated the collapse of two great powers of Eastern Europe, Khazaria and the First Bulgarian Empire. He conquered numerous East Slavic tribes, defeated the Alans and attacked the Volga Bulgars, and at times was allied with the Pechenegs and Magyars (Hungarians). His decade-long reign over the Kievan Rus' was marked by rapid expansion into the Volga River valley, the Pontic steppe, and the Balkans. By the end of his short life, Sviatoslav carved out for himself the largest state in Europe, eventually moving his capital in 969 from Kiev (modern-day Ukraine) to Pereyaslavets (identified as the modern village of Nufăru, Romania) on the Danube. In contrast with his mother's conversion to Christianity, Sviatoslav remained a staunch pagan all of his life. Due to his abrupt death in an ambush, his conquests, for the most part, were not consolidated into a functioning empire, while his failure to establish a stable succession led to a fratricidal feud among his three sons, resulting in two of them being killed. (en)
- スヴャトスラフ1世（古東スラヴ語:Свѧтославъ Игоревичь；ウクライナ語:Святослав Ігоровичスヴャトスラーウ・イーホロヴィチュ；ロシア語:Святослав Игоревичスヴィタスラーフ・イーガリェヴィチ、942年頃 - 972年）は、キエフ大公国の大公（在位945年 - 972年）。キエフ大公イーゴリ1世とオリガの子。ハザール王国を滅ぼし、キエフ・ルーシの最大版図を築いた。 (ja)
- 스뱌토슬라프 1세(고대 동슬라브어: С~тославъ / Свѧтославъ Игорєвичь, 고대 노르드어: Sveinald Ingvarsson 스베이날드 잉그바르손, 러시아어: Святослав Игоревич 스뱌토슬라프 이고레비치[*], 우크라이나어: Святослав Ігорович 스뱌토슬라브 이고로브치[*], 942년경 ~ 972년 3월)는 키예프 루스의 공작(재위: 945년 ~ 972년)이다. 류리크 왕조 출신이다. (ko)
- Svjatoslav I (Oekraïens: Святослав) (ca. 933 - maart 972) was knjaz van het Kievse Rijk van 962 tot zijn dood in 972. Hij was de zoon van Igor en Olga. Svjatoslav weigerde zijn moeder te volgen in haar bekering tot het christendom omdat hij bang was dat hij hierdoor het respect van zijn soldaten zou verliezen. Hij bracht bijna zijn hele leven door op campagne waarbij hij het harde leven van zijn soldaten deelde. Svjatoslavs vader Igor stierf rond Svjatoslavs geboorte. Zijn moeder regeerde als zijn regentes. Svjatoslav was eerst prins van Novgorod en werd in 962 grootvorst van Kiev. Hij begon al snel een campagne tegen de Chazaren die de Wolga controleerden (tot Kiev en Wolga-Bulgarije) en grote inkomsten hadden van de tol die ze daar hieven. Eerst probeerde hij macht te krijgen over de Wolga-Bulgaren die onderworpen waren aan de Chazaren. Hij gebruikte hierbij Petsjenegen en Turken uit Centraal-Azië als huurlingen. Vervolgens verwoestte hij de Chazaarse steden Atil (de hoofdstad), en , waar hij een eigen nederzetting stichtte. Verder bestond zijn campagne tegen de Chazeren vooral uit plundering en verwoesting. Hij deed geen poging hun rijk blijvend te bezetten. Wel werden de invloed en de controle over de handelsroutes sterk naar het oosten en het zuiden uitgebreid. Algemeen wordt aangenomen dat deze campagne werd uitgevoerd als gevolg van politieke samenwerking met het Byzantijnse rijk. De Kievse Roes namen ook deel aan een Byzantijnse expeditie tegen Kreta. In 967 viel Svjatoslav op verzoek van Byzantium (en in ruil voor 15.000 pond in goud) de Bulgaren aan met een leger van 50.000 man, waaronder duizenden Petsjeneegse huurlingen. Svjatoslav versloeg de Bulgaren maar nu werden de Petsjenegen door de Byzantijnen betaald om de Russen aan te vallen. In 968 belegerden ze Kiev maar trokken zich terug toen ze de lijfwacht van een van Svjatoslavs aanvoerders zagen en dachten dat dit de voorhoede van het hele leger was. Olga stuurde een brief aan Svjatoslav waarin ze hem op zijn plichten wees en hij keerde terug naar Kiev en versloeg de Petsjenegen. Svjatoslav weigerde zijn veroveringen in Bulgarije af te staan aan Byzantium, zoals oorspronkelijk was overeengekomen, en verplaatste in 969 zijn hoofdstad naar Perejaslavets aan de monding van de Donau. Hij stelde zijn drie zoons aan als bestuurder van districten in het thuisland. Met een leger, waarin ook Hongaren en Petsjenegen, viel hij Thracië binnen. Ze veroverden Plovdiv waar de bevolking werd uitgemoord. De nieuwe Byzantijnse keizer Johannes I Tzimiskes probeerde tot een vergelijk te komen maar Svjatoslav reageerde door Adrianopel te belegeren. Dit leidde tot paniek in Constantinopel. Svjatoslav had toen ook diplomatiek contact met Otto I de Grote, die in Italië een conflict met het Byzantijnse rijk had. In 970 trok het Kievse leger naar Constantinopel en werd 100 km ten westen van de stad verslagen bij Arcadiopolis. De Byzantijnen trokken door de bergen Bulgarije binnen en veroverden Devnja waar ze een aantal Bulgaarse gijzelaars in handen krijgen. Svjatoslav werd in 971 twee maanden belegerd tijdens het Beleg van Dorostolon. Daarna werd een regeling getroffen. In ruil voor vrije aftocht en voorraden voor de reis, trok Svjatoslav zich terug, stond zijn veroveringen op de Balkan af aan het Byzantijnse Rijk en zag af van aanspraken op de Krim. Geteisterd door honger trok het leger van Svjatoslav naar Kiev. Ondanks waarschuwingen van zijn bevelhebbers waagde Svjatoslav zich aan de oversteek van de Dnjepr bij de stroomversnellingen. Daar werd hij in een hinderlaag door de Petsjenegen gedood, die daartoe door de Byzantijnen waren opgestookt. De khan van de Petsjenegen maakte een drinkbeker van de schedel van Svjatoslav. Svjatoslav was de eerste heerser van de Kiever Roes wiens naam van Slavische origine zou kunnen zijn, in tegenstelling tot zijn voorgangers, wier namen uit het Oudnoords komen. Bij andere Slavische volkeren werd er echter geen variant van zijn naam gevonden. Zelfs bij de Kiever Roes kwam zijn naam (alsook die van zijn opvolgers Vladimir, Jaroslav en Mstislav) enkel in het geslacht der Ruriken voor. Volgens een Byzantijns verslag van de onderhandelingen bij Silistra, was hij van gemiddelde lengte en lichaamsbouw, schoor zijn hoofd en baard, maar liet een lange snor staan en een kuif op de zijkant van zijn hoofd, als teken van zijn adellijke afkomst. Hij droeg schone, witte kleding en sieraden, één grote gouden oorring met een robijn en twee parels. Na Svjatoslavs dood stegen de spanningen tussen zijn zonen, en brak er een burgeroorlog uit tussen Oleg en Jaropolk, waarbij Oleg gedood werd en Jaropolk zijn opvolger werd. In 977 vluchtte Vladimir, de jongste broer, naar Scandinavië om te ontsnappen aan het lot van Oleg; daar verzamelde hij een leger en keerde in 980 terug. Svjatoslav had meerdere vrouwen:
* hij was gehuwd met een Hongaarse prinses die in Kiev onder de naam Predslava bekend was, zij hadden ten minste een zoon: Jaropolk I van Kiev.
* bij een bijvrouw Esfir had hij een zoon Oleg (ovl. ca. 976). Oleg werd in 969 door zijn vader benoemd tot bestuurder van de Drevljanen. Hij verongelukte en stierf tijdens een conflict met Jaropolk over jachtrechten. In 1044 werd zijn lichaam opgegraven, gedoopt en herbegraven in Kiev.
* bij een bijvrouw Maloesja (ca. 944 - 1002) had hij een zoon, Vladimir van Kiev. Maloesja was dochter van Malk van en zij was de huismeesteres van Olga. (nl)
- Svjatoslav I Igor'evič, detto il Coraggioso (in russo: Святослав Игоревич?, traslitterato: Svjatoslav Igorevič; in ucraino: Святослав Iгорович?, traslitterato: Svjatoslav Ihorovyč; Kiev, 941 o 942 – Dnepr, marzo 972), è stato Gran Principe di Kiev dal 954 alla morte. Era figlio di Igor' e di Ol'ga di Kiev.Il principe Svjatoslav I di Kiev, della dinastia dei Rjurikidi, regnò nominalmente sulla Rus' di Kiev dal 945, anche se fino al 954 era di fatto sotto la reggenza della madre Ol'ga. Ampliò notevolmente il territorio della Rus' di Kiev, conquistando la Bulgaria del Volga, sottomettendo le popolazioni degli Alani, dei e dei Vjatiči, e avviando la decadenza dell'Impero di Khazaria e del primo Impero bulgaro. Ebbe una relazione con la sua serva Maluša (che divenne madre di Vladimir I di Kiev) e con Predslava, madre di altri figli di Svjatoslav. (it)
- Światosław I Igorowicz (Chrobry) (st. rus. i scs: Свѧтославъ /Svętoslavŭ/ śr. grec. Σφενδοσθλάβος /Sfendosthlávos/), (ur. ok. 942 r., zm. 972 r.) – książę (kniaź) Rusi Kijowskiej w latach 945–972. Syn Igora Rurykowicza i Olgi Kijowskiej. Rządy księcia rozpoczęły się w 957 roku. Podczas jego kampanii wojennych, władzę w kraju sprawowała jego matka, Olga, która zmarła w 969 roku. Książę zajmował się głównie prowadzeniem licznych wypraw handlowych i łupieżczych na czele swej drużyny. W 965 roku spustoszył Chazarski Kaganat i zdobył dwa ważniejsze grody Chazarów – Itil i . Walczył z zamieszkującymi Kaukaz Jasami i Kasogami. Podporządkował sobie słowiańskich Wiatyczów. W 967 r. pozostając w sojuszu z Bizancjum, podjął wyprawę przeciw Bułgarom naddunajskim. Zajął ujście Dunaju i próbował zorganizować tam państwo ze stolicą w Presławcu. Plany te nie powiodły, ze względu najazd Pieczyngów, którzy w 968 r. oblegli Kijów. Światosław powrócił i odparł wroga. Po śmierci Olgi druga wyprawa naddunajska Światosława przekształciła się w wojnę z Bizancjum – po stronie Rusi stanęli Bułgarzy i Węgrzy. Zwycięskie Bizancjum, rządzone wówczas przez cesarza Jana Tzimiskesa, zmusiło księcia ruskiego do podpisania ugody w Durostolonie. Światosław zobowiązał się nie organizować wypraw na Bałkany, wypuścić wszystkich jeńców, a w razie potrzeby wesprzeć cesarza zbrojnie. W drodze powrotnej Światosław spędził zimę u ujścia Dniepru, a na wiosnę 972 r. wyruszył w górę rzeki łodziami. Przed porohami na Dnieprze łodzie wyciągano na ląd i ciągnięto. Tam też Światosław wpadł w zasadzkę przygotowaną przez Pieczyngów. W walce zginął książę i prawie wszyscy jego towarzysze. Pieczyngowie z jego czaszki mieli sporządzić puchar. (pl)
- Esvetoslau ou Esviatoslau (em latim: Svetoslaus; em antigo eslavo oriental: Свтославъ/Свѧтославъ Игорєвичь; romaniz.: Sventoslavŭ / Svantoslavŭ Igorevičǐ), Esfendóstlabo (em grego medieval: Σφενδοσθλάβος; romaniz.: Sphendosthlábos) ou Sueinaldo (em nórdico antigo: Sveinald Ingvarsson; ca. 942 - 26 de março de 972) foi grão-príncipe de Kiev entre 945-972. Ficou famoso por suas campanhas no leste e sul, precipitando o colapso da Cazária e o Primeiro Império Búlgaro. Também conquistou várias tribos eslavas orientais, derrotou os alanos e atacou os búlgaros do Volga, e por vezes aliou-se a pechenegues e magiares. Seu reinado sobre a Rússia foi marcado pela rápida expansão em direção ao vale do rio Volga, a estepe pôntica e os Bálcãs. No fim de sua breve vida, construiu o maior Estado na Europa e mudou a capital em 969 de Kiev (na atual Ucrânia) para (identificada com a moderna vila de , na Romênia) no Danúbio. Em contraste com a conversão de sua mãe ao cristianismo, Esvetoslau permaneceu um firme pagão por toda sua vida. Devido a sua morte abrupta em emboscada, a maioria de suas conquistas não foram consolidadas dentro de um império funcional, enquanto seu fracasso em estabelecer uma sucessão estável levou à disputa fratricida entre seus três filhos, resultando na morte de dois deles. (pt)
- Prins (knjaz) Svjatoslav I av Kiev (omkring 942–972) var en varjagisk eller östslavisk krigare, furste av Kievriket. Han utvidgade Kievriket till det för den tiden största riket i Europa. Hans krigståg bidrog till att två av samtidens stora europeiska riken föll samman – khazarernas rike och Första bulgariska riket. (sv)
- Святосла́в И́горевич (Свѧтославъ Игоревичь; между 920 и 942 — весна или март 972) — князь новгородский и Великий князь Киевский с 945 (фактически с 964) по 972 год, прославился как полководец. Формально Святослав стал правителем в трёхлетнем возрасте после гибели в 945 году отца, киевского князя Игоря, но самостоятельное правление началось, как можно судить по косвенным данным, около 961 года (по летописи в 964 году). При Святославе Киевской Русью в значительной мере правила его мать — княгиня Ольга, сначала из-за малолетства Святослава, затем из-за его постоянного пребывания в военных походах. При возвращении из похода на Болгарию Святослав был убит печенегами в 972 году на днепровских порогах. (ru)
- Святосла́в І́горович (Хоробрий) (близько 938 р. — березень 972 р.) — великий князь київський (945—972 рр.). Представник династії Рюриковичів. Єдиний син київського князя Ігоря і княгині Ольги. Після загибелі батька перебував під регентством матері (945—964 рр.). Ставши самостійним правителем, проводив активну зовнішню політику, значно розширивши територію Руської держави. Підкорив волзьких булгар, аланів, радимичів, в'ятичів (964 р.). Розгромив Хозарський каганат (965—968 рр.). 968 року допоміг візантійському імператорові Никифору Фоці придушити повстання болгар, але його спроба залишитися в Болгарії змусила Візантію печенігів. Відігнавши їх, посадив своїх синів намісниками на Русі — Ярополка в Києві; Олега в Овручі, Володимира у Новгороді. 969 року вирушив у другий похід на Болгарію. 971 року був обложений у болгарському місті Доростолі, змушений повернутися на Русь. На зворотному шляху загинув у засідці на Дніпрі, яку влаштував печенізький хан Куря. (uk)
- 斯维亚托斯拉夫·伊戈列维奇（俄語：Святосла́в И́горевич；942年？－972年）古罗斯军事活动家，基辅大公（约945年 - 972年在位）。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- سفياتوسلاف الأول (Святослав Ігоревич؛) كان أحد حكام . كان ابن إيغور بن روريك وأولغا. حكم دي يوري منذ عام 945 حتى 972. (ar)
- Ο Σβιάτοσλαβ Α' του Κιέβου (ουκρανικά: Святосла́в І́горович, 942 - 972, στα Ελληνικά αναφέρεται και ως Σβιατοσλάβος) ήταν μέγας πρίγκιπας του πριγκηπάτου του Κιέβου το οποίοι είχαν ιδρύσει οι Ρως, γιος του Ιγκόρ του Κιέβου και της Χέλγκας. (el)
- Swjatoslaw I. Igorewitsch (Altostslawische Sprache Свѧтославъ Игоревичь, griechisch Σφενδοσθλάβος Sphendosthlavos; * um 942; † Frühjahr 972) war von 945 bis 972 Großfürst der Kiewer Rus. (de)
- スヴャトスラフ1世（古東スラヴ語:Свѧтославъ Игоревичь；ウクライナ語:Святослав Ігоровичスヴャトスラーウ・イーホロヴィチュ；ロシア語:Святослав Игоревичスヴィタスラーフ・イーガリェヴィチ、942年頃 - 972年）は、キエフ大公国の大公（在位945年 - 972年）。キエフ大公イーゴリ1世とオリガの子。ハザール王国を滅ぼし、キエフ・ルーシの最大版図を築いた。 (ja)
- 스뱌토슬라프 1세(고대 동슬라브어: С~тославъ / Свѧтославъ Игорєвичь, 고대 노르드어: Sveinald Ingvarsson 스베이날드 잉그바르손, 러시아어: Святослав Игоревич 스뱌토슬라프 이고레비치[*], 우크라이나어: Святослав Ігорович 스뱌토슬라브 이고로브치[*], 942년경 ~ 972년 3월)는 키예프 루스의 공작(재위: 945년 ~ 972년)이다. 류리크 왕조 출신이다. (ko)
- Prins (knjaz) Svjatoslav I av Kiev (omkring 942–972) var en varjagisk eller östslavisk krigare, furste av Kievriket. Han utvidgade Kievriket till det för den tiden största riket i Europa. Hans krigståg bidrog till att två av samtidens stora europeiska riken föll samman – khazarernas rike och Första bulgariska riket. (sv)
- Святосла́в И́горевич (Свѧтославъ Игоревичь; между 920 и 942 — весна или март 972) — князь новгородский и Великий князь Киевский с 945 (фактически с 964) по 972 год, прославился как полководец. Формально Святослав стал правителем в трёхлетнем возрасте после гибели в 945 году отца, киевского князя Игоря, но самостоятельное правление началось, как можно судить по косвенным данным, около 961 года (по летописи в 964 году). При Святославе Киевской Русью в значительной мере правила его мать — княгиня Ольга, сначала из-за малолетства Святослава, затем из-за его постоянного пребывания в военных походах. При возвращении из похода на Болгарию Святослав был убит печенегами в 972 году на днепровских порогах. (ru)
- 斯维亚托斯拉夫·伊戈列维奇（俄語：Святосла́в И́горевич；942年？－972年）古罗斯军事活动家，基辅大公（约945年 - 972年在位）。 (zh)
- Sviatoslav I de Kíev, en antic eslau oriental, Святослав (942 - 972) va ser Gran Príncep de la Rus de Kíev, fill del príncep Ígor de Kíev i la seva esposa, Olga. Sviatoslav és recordat per les seves campanyes militars, que van provocar la caiguda de dues grans potències de l'Europa de l'est, l'Imperi Búlgar i el País dels Khàzars. Amb aquestes campanyes va aconseguir sotmetre també als búlgars del Volga, als alans i a altres tribus eslaves orientals, gràcies a les seves aliances amb els magiars i els petxenegs. (ca)
- Svjatoslav I. Igorevič (starorusky: С~тославъ / Свąтославъ Игорєвичь, Sventoslavъ / Svantoslavъ Igorevičь; ukrajinsky Святослав Ігорович, Svjatoslav Ihorovyč; rusky Святослав Игоревич, Svjatoslav Igorevič; bělorusky Светослав, Svetoslav; řecky Σφενδοσθλάβος, Sphendosthlabos; 942? – březen 972) byl kyjevským vládcem a vojevůdcem, vládnoucím v letech 962 až 972. Narodil se knížeti Igorovi a jeho manželce Olze, která během Svjatoslavova mládí vykonávala regentskou vládu po manželově smrti. Značnou část své vlády strávil kníže na válečných taženích, jež měly lví podíl na pádu dvou velmocí východní Evropy – chazarské a první bulharské říše. Jeho po deset let trvající vláda znamenala získání rozsáhlých oblastí pod kontrolu Kyjevské Rusi, především údolí řeky Volhy, Pontské stepi a část balkánské (cs)
- Svjatoslav de Kievo (orienta slava: Святослав, 942 - 972) estis de la Kieva Regno, filo de la princo Igor de Kievo kaj lia edzino Olga. Svjatoslav estas fama pro la militistaj kampanjoj kiuj kaŭzis la falon de du orienteŭropaj potencoj: Ĥazarujo kaj Bulgara Imperio. Li ankaŭ subpremis la volgajn bulgarojn, la alanojn kaj aliajn orientajn slavajn tribojn, per alianciĝo kun la madjaroj kaj la peĉenegoj. Lia sukcedanto estis Jaropolko la 1-a. (eo)
- Sviatoslav I de Kiev (Sviatoslav Ígorevich, eslavo oriental: С~тославъ / Свѧтославъ Игорєвичь, Sventoslavŭ · Svantoslavŭ Igorevičǐ, nórdico antiguo: Sveinald Ingvarsson 942 — 972) fue un príncipe-guerrero (o konung) de la Rus de Kiev, hijo del príncipe Ígor de Kiev y su mujer Olga. Príncipe de Nóvgorod y Gran Príncipe de Kiev. Debido a su abrupta muerte en combate, las conquistas de Sviatoslav no se consolidaron como un imperio, mientras que su fracaso al tratar de establecer una sucesión estable llevó al estallido de una guerra civil entre sus sucesores. (es)
- Sviatoslav I.a Kievekoa (ekialdeko eslavieraz, Святослав; antzinako eskandinavieraz: Sveinald Ingvarsson; c. 942 - 972ko martxoa) Kieveko Ruseko printze-gerlaria izan zen, Igor Kievekoaren eta bere emazte Olgaren semea. Sviatoslav ospetsua da bere kanpaina militarrengatik; kanpaina horiek Ekialdeko Europako bi potentzia handiren erortzea eragin zuten: Khazaren erreinua, eta Inperio bulgariarra. , alanoak, eta bestelako tribu eslaviarrak ere mendean hartu zituen, eta magyarrekin eta petxenegoekin aliatu zen. Sviatoslav pagano izan zen bere bizitza osoan. (eu)
- Sviatoslav Igorevitch (en vieux russe : С~тославъ / Свѧтославъ Игорєвичь, en russe : Святослав Игоревич, en ukrainien : Святослав Ігорович, en bulgare : Светослав, et en grec moderne : Σφενδοσθλάβος), dit Sviatoslav le Brave, est un grand-prince de la Rus' de Kiev, de la dynastie des Riourikides, né en 942 et mort en mars 972 sur l'île de Khortytsia sur le Dniepr et qui régna de 962 à 972. (fr)
- Sviatoslav I Igorevich (Slavia Timur Kuno: С~тославъ / Свѧтославъ Игорєвичь, Sventoslavŭ / Svantoslavŭ Igorevičǐ; bahasa Rusia: Святослав Игоревич, Sviatoslav Igorevich; bahasa Ukraina: Святослав Ігорович, Sviatoslav Ihorovych; bahasa Bulgaria: Светослав, Svetoslav, bahasa Yunani: Σφενδοσθλάβος, Sphendosthlabos) (c. 942 – Maret 972), juga dieja Svyatoslav, adalah pangeran . Ia adalah putra dari pasangan Igor dari Kiev dengan Olga dari Kiev. Sviatoslav terkenal akan kampanye militernya ke timur dan selatan, yang mempercepat jatuhnya dua kekuatan besar Eropa Timur - Khazar dan Kekaisaran Bulgaria Pertama; ia juga menaklukan suku-suku Slavia Timur, seperti dan Bulgaria Volga, dan bersekutu dengan Pecheneg dan Magyar. (in)
- Sviatoslav I Igorevich (Old East Slavic: Ст҃ославъ / Свѧтославъ Игорєвичь, romanized: Svętoslavŭ Igorevičǐ; Russian: Святослав Игоревич; Ukrainian: Святослав Ігорович, romanized: Sviatoslav Ihorovych; Belarusian: Святаслаў Ігаравіч; (943 – 26 March 972), also spelled Svyatoslav, was Grand Prince of Kiev famous for his persistent campaigns in the east and south, which precipitated the collapse of two great powers of Eastern Europe, Khazaria and the First Bulgarian Empire. He conquered numerous East Slavic tribes, defeated the Alans and attacked the Volga Bulgars, and at times was allied with the Pechenegs and Magyars (Hungarians). (en)
- Svjatoslav I Igor'evič, detto il Coraggioso (in russo: Святослав Игоревич?, traslitterato: Svjatoslav Igorevič; in ucraino: Святослав Iгорович?, traslitterato: Svjatoslav Ihorovyč; Kiev, 941 o 942 – Dnepr, marzo 972), è stato Gran Principe di Kiev dal 954 alla morte. Era figlio di Igor' e di Ol'ga di Kiev.Il principe Svjatoslav I di Kiev, della dinastia dei Rjurikidi, regnò nominalmente sulla Rus' di Kiev dal 945, anche se fino al 954 era di fatto sotto la reggenza della madre Ol'ga. (it)
- Svjatoslav I (Oekraïens: Святослав) (ca. 933 - maart 972) was knjaz van het Kievse Rijk van 962 tot zijn dood in 972. Hij was de zoon van Igor en Olga. Svjatoslav weigerde zijn moeder te volgen in haar bekering tot het christendom omdat hij bang was dat hij hierdoor het respect van zijn soldaten zou verliezen. Hij bracht bijna zijn hele leven door op campagne waarbij hij het harde leven van zijn soldaten deelde. Svjatoslav had meerdere vrouwen: (nl)
- Esvetoslau ou Esviatoslau (em latim: Svetoslaus; em antigo eslavo oriental: Свтославъ/Свѧтославъ Игорєвичь; romaniz.: Sventoslavŭ / Svantoslavŭ Igorevičǐ), Esfendóstlabo (em grego medieval: Σφενδοσθλάβος; romaniz.: Sphendosthlábos) ou Sueinaldo (em nórdico antigo: Sveinald Ingvarsson; ca. 942 - 26 de março de 972) foi grão-príncipe de Kiev entre 945-972. Ficou famoso por suas campanhas no leste e sul, precipitando o colapso da Cazária e o Primeiro Império Búlgaro. Também conquistou várias tribos eslavas orientais, derrotou os alanos e atacou os búlgaros do Volga, e por vezes aliou-se a pechenegues e magiares. (pt)
- Światosław I Igorowicz (Chrobry) (st. rus. i scs: Свѧтославъ /Svętoslavŭ/ śr. grec. Σφενδοσθλάβος /Sfendosthlávos/), (ur. ok. 942 r., zm. 972 r.) – książę (kniaź) Rusi Kijowskiej w latach 945–972. Syn Igora Rurykowicza i Olgi Kijowskiej. (pl)
- Святосла́в І́горович (Хоробрий) (близько 938 р. — березень 972 р.) — великий князь київський (945—972 рр.). Представник династії Рюриковичів. Єдиний син київського князя Ігоря і княгині Ольги. Після загибелі батька перебував під регентством матері (945—964 рр.). Ставши самостійним правителем, проводив активну зовнішню політику, значно розширивши територію Руської держави. Підкорив волзьких булгар, аланів, радимичів, в'ятичів (964 р.). Розгромив Хозарський каганат (965—968 рр.). 968 року допоміг візантійському імператорові Никифору Фоці придушити повстання болгар, але його спроба залишитися в Болгарії змусила Візантію печенігів. Відігнавши їх, посадив своїх синів намісниками на Русі — Ярополка в Києві; Олега в Овручі, Володимира у Новгороді. 969 року вирушив у другий похід на Болгарію. 971 (uk)
|
