| dbo:abstract
|
- Sturm und Drang (traduït en català: 'Tempesta i empenta') va ser un moviment preromàntic alemany, principalment literari, però també musical i de les arts visuals, desenvolupat durant la segona meitat del segle xviii. Va succeir i es va oposar a la il·lustració alemanya o Aufklärung vers la dècada del 1770 i es va constituir en precursor del romanticisme. El nom prové d'una peça teatral de , Sturm und Drang, Tempesta i arravatament. Entre els precursors d'aquest moviment, hi ha , Hamann i Herder, i entre els seus exponents Goethe i Schiller. Shakespeare i Rousseau, entre d'altres, en foren els inspiradors. Tanmateix, aquest moviment va tenir també la seva influència en la música i en les arts visuals. (ca)
- Sturm und Drang (do češtiny tradičně překládáno jako „Bouře a vzdor“) bylo německé preromantické literární hnutí, působící v 18. století, zejména v letech 1767–1785. (cs)
- العاصفة والإجهاد أو العاصفة والاندفاع بالألمانية "Sturm und Drang" حركة أدبية ألمانية رومانتيكية ازدهرت في أواخر القرن الثامن عشر (حوالى 1770 - 1790) كرد فعل لعقلانية حركة التنوير. تميزت آثار أركانها بعاطفية متقدة، وإعظام للطبيعة، وتصوير لثورة الفرد على المجتمع. من أبرز ممثليها غوته وشيلر في صدر شبابيهما، وجوهان غوتفريد فون هيردر. استمدوا وحيهم واسمهم من أعمال روسو، وليسنج. أصل الاسم عنوان مسرحية بقلم فريدريتش مكسيميليان فون كلينغر: «الفوضى أو العاصفة والإجهاد» 1776 م. (ar)
- Sturm und Drang bezeichnet eine Strömung der deutschen Literatur in der Epoche der Aufklärung, die etwa von 1765 bis 1785 hauptsächlich von jungen, etwa 20- bis 30-jährigen Autoren getragen wurde. Wegen der „Verherrlichung des ‚Originalgenies‘ als Urbild des höheren Menschen und Künstlers“ (Gero von Wilpert) wird diese Strömung auch als Geniezeit oder Genieperiode bezeichnet. Die Bezeichnung Sturm und Drang kam in den 1820er Jahren auf. Sie geht auf die 1776 verfasste, 1777 veröffentlichte Komödie Sturm und Drang des deutschen Dichters Friedrich Maximilian Klinger zurück – und damit letztlich auf den aus Winterthur stammenden „Genieapostel“ Christoph Kaufmann (1753–1795). Er hatte Klinger gedrängt, sein Schauspiel so zu nennen, anstelle des ursprünglichen Titels Wirrwarr. Die Uraufführung fand in Leipzig am 1. April 1777 durch die Seylersche Schauspiel-Gesellschaft statt. (de)
- Sturm und Drang (germane, "Sturmo kaj impeto"), ankaŭ Geniezeit (germane, "Erao de genioj") estis literatura-filozofia movado en Germanio de 1770 al 1790. Meze de la poetiko de la Sturm und Drang staris la flameco kaj la spontaneco de la – precipe lirika – esprimado. La movado agis kontraŭ la severajn regulojn (ekzemple la franca klasikismo) de poetikoj. La Sturm und Drang konstruis modelo de skribo, kiu orientis sin al l’intuicia genieco de l’individuo. Tiel fariĝis antaŭkuranto de la romantikismo (Antaŭromantikismo).Precipe la juna generacio batalis kontraŭ la dekadentan aristokration. La verkoj estas tiukaŭze tre politikaj. La poetoj de la Sturm und Drang remalkovris la naturon kaj la naturfenomenojn. Oni konsideris, ke la filozofo Johann Georg Hamann reprezentas la ideologion de la "Sturm und Drang", kaj la eminentaj poetoj kaj gravaj subtenantoj de la movado estis Johann Wolfgang von Goethe kaj Friedrich Schiller kvankam ili poste distanciĝis de la movado, tiel komencante tion, kio poste nomiĝus Vajmara klasikismo. La poetoj sekvis tri idealojn:
* la politika libereco
* l’individua libereco
* l’artisma libereco La pli grava literatura esprimo estis la revolucia dramo en esprimplena prozo (Schiller). La liriko estis amata en forma de travivaĵo-liriko (Goethe). La romano ne estis multe disvastiĝinta, malgraŭ tio la letera romano Die Leiden des jungen Werther (trad. La suferoj de la juna Werther, 1774) de Goethe fariĝis nekomparebla sukcesego. La Sturm und Drang esprimiĝis per tio, ke forta kaj libera esprimo ricevis al personaj subjektivaj sentoj, kaj precipe al ekstremaj emocioj, kiel kontraŭreago al la restrikta raciismo de la klerismo kaj similaj estetikaj movadoj. (eo)
- Sturm und Drang (alemanez, Ekaitz eta Haserre) higikunde literarioa izan zen, XVIII. mendearen bigarren erdialdean garatutakoa, musika eta ikus-entzunezko arteak ere barne hartu zituena. Alemaniar ilustrazioaren aurkako mugimendua izan zen, eta ondorengo erromantizismoaren aitzindaria. Higikundearen izena -en Sturm und Drang antzezlanetik hartua da. (eu)
- El Sturm und Drang (en español 'tormenta e ímpetu') fue un movimiento literario, que también tuvo sus manifestaciones en la música y las artes visuales, desarrollado en Alemania durante la segunda mitad del siglo XVIII. En él se les concedió a los artistas la libertad de expresión, a la subjetividad individual y, en particular, a los extremos de la emoción en contraposición a las limitaciones impuestas por el racionalismo de la Ilustración y los movimientos asociados a la estética. Así pues, se opuso a la Ilustración alemana o Aufklärung y se constituyó en precursor del romanticismo alemán. El nombre de este movimiento proviene de la pieza teatral homónima, escrita por Friedrich Maximilian Klinger en 1776. (es)
- Sturm und Drang /ˈʃtʊɐ̯m ʊnt ˈdʁaŋ/ (litt. « tempête et passion ») est un mouvement politique et littéraire allemand de la seconde moitié du XVIIIe siècle. Il correspond à une phase de radicalisation dans la longue période des Lumières (Aufklärung). Le nom de ce mouvement vient d'une pièce de théâtre de Friedrich Maximilian Klinger dont le titre, peut-être provocateur, fut soufflé en 1776 par le Suisse (de), un disciple de Lavater. Une tradition historiographique nationaliste ou influencée par le nationalisme allemand a voulu faire de ce mouvement la révolte (nationale) du sentiment, de l'intériorité contre la superficialité abstraite des Lumières. Depuis un texte publié en 1936 par Georg Lukács sur le roman Les Souffrances du jeune Werther (Die Leiden des jungen Werthers), écrit dans la jeunesse de Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832), l'idée d'une rationalité profonde du Sturm und Drang s'est imposée. Les spécialistes actuels définissent les relations de ce mouvement à l'Aufklärung comme critique et dynamisation, à l'intérieur des Lumières, en s'appuyant sur une définition du romaniste allemand Werner Krauss. La première phase du mouvement commence à Strasbourg autour du groupe animé par Herder et Goethe à partir de 1770 et culmine avec les articles du périodique Frankfurter Gelehrte Anzeigen, les essais de Von deutscher Art und Kunst (De la manière et de l'art allemands), le drame historique Götz von Berlichingen et le roman Les Souffrances du jeune Werther. À cette phase historique et esthétique succède en 1775-1776 une phase plus sociale illustrée par les drames de Lenz, Wagner et Klinger. Étant donné la brièveté de la période et le petit nombre de groupes et de protagonistes, la représentation d'un mouvement de jeunes auteurs des années 1770 à 1776 suffit peut-être pour circonscrire la phase collective du Sturm und Drang. Friedrich von Schiller (1759-1805), qui est né dix ans après Goethe, représenterait à lui seul une troisième phase du mouvement, mais les auteurs ont des avis divergents à ce sujet. (fr)
- Sturm und Drang (/ˌʃtʊərm ʊnt ˈdræŋ, - ˈdrɑːŋ/, German: [ˈʃtʊʁm ʔʊnt ˈdʁaŋ]; usually translated as "storm and stress") was a proto-Romantic movement in German literature and music that occurred between the late 1760s and early 1780s. Within the movement, individual subjectivity and, in particular, extremes of emotion were given free expression in reaction to the perceived constraints of rationalism imposed by the Enlightenment and associated aesthetic movements. The period is named after Friedrich Maximilian Klinger's play of the same name, which was first performed by Abel Seyler's famed theatrical company in 1777. The philosopher Johann Georg Hamann is considered to be the ideologue of Sturm und Drang; other significant figures were Johann Anton Leisewitz, Jakob Michael Reinhold Lenz, H. L. Wagner, and Friedrich Maximilian Klinger. Johann Wolfgang von Goethe and Friedrich Schiller were notable proponents of the movement early in their lives, although they ended their period of association with it by initiating what would become Weimar Classicism. (en)
- シュトゥルム・ウント・ドラング（独: Sturm und Drang）は、18世紀後半にドイツで見られた革新的な文学運動である。 (ja)
- Sturm und Drang is een stroming in de Duitse literatuur tijdens de verlichting. Sturm und Drang, ook wel de periode van het Genie, werd tussen 1767 en 1785 voornamelijk door jongere auteurs uitgedragen. De term Sturm und Drang wordt pas vanaf 1820 gebruikt naar het toneelstuk van de Duitse dichter . Omdat schrijvers en dichters uit deze periode het individu en het genie verheerlijkten, wordt deze stroming ook wel Genietijd genoemd. (nl)
- 슈투름 운트 드랑(독일어: Sturm und Drang) 또는 질풍노도(疾風怒濤) 18세기 후반에 독일에서 일어난 문학 운동이다. 1765년 경부터 1785년 경까지의 약 20년 동안이 이에 해당된다. 계몽주의에서 고전주의·낭만주의 시대에 걸쳐 과도적인 역할을 다한 문학·연극 운동이다. (ko)
- Lo Sturm und Drang (AFI: /ˌsturmunˈdraŋɡ/, in italiano tempesta e impeto) è stato uno dei più importanti movimenti culturali tedeschi e convenzionalmente si colloca tra il 1765 e il 1785. Prende il nome dal dramma (caos), pubblicato nel 1776 da Friedrich Maximilian Klinger. L'espressione spregiativa Sturm und Drang attribuita all'allora celebre , l'apostolo del genio sturmuriano, si deve a Christoph Kaufmann (1751-1795), un conoscente svizzero. Lo Sturm und Drang contribuì, assieme al Neoclassicismo, alla nascita del Romanticismo tedesco. Alcuni storici della letteratura e germanisti sostengono la possibilità di includere lo Sturm und Drang assieme al Neoclassicismo e al Romanticismo in un movimento culturale più ampio e complesso definito spesso 'Età di Goethe' (1749-1832), basandosi anche sulle considerazioni che nel 1830 il tedesco Heinrich Heine fece sul periodo appena trascorso. (it)
- Sturm und Drang (także Okres burzy i naporu) – nazwa okresu w literaturze niemieckiej przypadającego umownie na lata 1767–1785. Nazwa wywodzi się od tytułu dramatu niemieckiego pisarza Friedricha Maximiliana Klingera o tej samej nazwie. Dramat Klingera ukazał się w Polsce w roku 1901 pod tytułem Burza i szał, jednak w odniesieniu do epoki przyjęło się tłumaczenie tego wyrażenia jako burza i napór. Okres ten to protest literacki przeciwko rozbiciu państwa niemieckiego na małe państewka feudalne, przeciw uciskowi mieszczan i chłopów, przeciw upadkowi gospodarczemu i kulturalnemu. Artyści przedkładali intuicję i uczucie nad rozum, w swych utworach nawiązywali do źródeł narodowych i ludowych. Przywódcą duchowym ruchu był Johann Gottfried Herder, niemiecki filozof, pastor i pisarz. W okresie tym działali najwięksi poeci niemieccy: Johann Wolfgang von Goethe oraz Fryderyk Schiller. Obaj pisarze w swojej ojczyźnie uznawani są za klasyków, natomiast w odniesieniu do reszty literatury europejskiej ich twórczość z okresu „burzy i naporu” uznawana jest za preromantyczną. Czołowymi utworami tego okresu są Cierpienia młodego Wertera Goethego oraz Zbójcy Schillera. Charakterystyczne cechy okresu Sturm und Drang to:
* postawa buntu,
* ukazywanie dramatu jednostki wybitnej,
* krytyka stosunków społecznych,
* zainteresowanie folklorem,
* kult Szekspira. (pl)
- Sturm und Drang ("Tempestade e Ímpeto", em tradução literal) foi um movimento literário romântico alemão, que ocorreu no período entre 1760 a 1780. O movimento acontecia por uma reação ao racionalismo que o Iluminismo do século XVIII postulara, bem como ao classicismo francês que, como forma estética, tinha grande influência na cultura europeia, principalmente na Alemanha daquele tempo. Os autores desse movimento postulavam uma poesia mística, selvagem, espontânea, em última instância quase primitiva, onde o que realmente tinha valor era o Empfindung, o efeito da emoção, imediato e poderoso: emoção acima da razão. Os Stürmer eram contra a literatura e a sociedade do Antigo Regime. Deixando de lado a rígida métrica da poesia francesa - divulgada em grande parte por Johann Christoph Gottsched -, os stürmer voltaram-se para a poesia de Homero, para a Bíblia luterana, para os contos e histórias do folclore nacional nórdico. Uma grande influência do movimento é Johann Gottfried Herder (1744 - 1803). Influenciado pelo pensamento do inglês Shaftesbury e pelo amigo Johann Georg Hamann (1730-1788) (outra grande influência do movimento), Herder postulara o conceito de Gênio: o efeito e a conseqüência de uma inspiração, indiferente a classes sociais. Com efeito, isso levou os poetas do movimento a verem com outros olhos Homero, Shakespeare, Ossian e a poesia popular. Entre os representantes do movimento, destacam-se Johann Wolfgang von Goethe e Friedrich Schiller. (pt)
- Sturm und Drang, tyska, storm och längtan, det numera vanligaste namnet på det skede i den tyska litteraturens historia, som avlösteupplysningen. Namnet är hämtat från titeln på ett skådespel av Friedrich Maximilian von Klinger 1776; skedets representanter själva nyttjade benämningen Geniezeit, snilletiden. Det var ett nytt släktleds uppror mot den härskande litterära konventionen och en frambrytande ny tids kaos och jäsning, som kännetecknade den unga litteraturen i Tyskland från och med slutet av 1760-talet till och med slutet av 1780-talet. Som denna riktnings tyska uppslagsgivare står i första rummet Herder; av utländska inflytanden bör särskilt Rousseaus samt engelsmännen Youngs och folkvisesamlaren Percys nämnas. Krav på återgång till naturen, på ursprunglighet, på nationell och folklig egenart, längtan efter storhet och sanning, dådlust och samhällskritik, hänsynslös subjektivitet utmärkte det unga släktet, till vars mest kända namn hörde Goethe, Klinger, Lenz, Leisewitz, Müller, Heinse, Wagner, Gerstenberg, bröderna Christian och Friedrich Leopold zu Stolberg-Stolberg, Moritz, Hamann och Schiller. Den klassiska skildringen av tiden och dess män gav Goethe i Dichtung und Wahrheit. Av de verk, som tillhör riktningen, är Goethes och Schillers ungdomsarbeten de mest betydande, medan flertalet av de övrigas mera gjort verkan som uppslag, ansats, än genom konstnärlig halt. Rörelsen öppnade portarna för omedelbarare och mångsidigare diktning, för samhällelig och sällskaplig nydaning av livet; den gav otvivelaktigt mera av impulser än av färdiga verk, men hade sin betydelse just häri och var ytterst viktig genom den ungdomliga hänförelsen för känslans, lidelsens rätt och för friheten, genom sin naturkärlek och snilledyrkan, varigenom åskådningssättet undergick en nästan fullständig ombildning. Sturm und Drang var en kulturrörelse i 1700-talets Tyskland som inledde den tyska romantiska epoken inom litteratur, kultur och filosofi. Mest talande för epoken är romanen Den unge Werthers lidanden (1774) skriven av Johann Wolfgang Goethe, och dramat Die Räuber (1782) av Friedrich Schiller. I och med Sturm und Drang gjorde den yngre, tyska författargenerationen uppror mot äldre konventioner och litterära begrepp. (sv)
- «Бу́ря и на́тиск» (нем. Sturm und Drang, также нем. Geniezeit, нем. Genieperiode — «Эпоха гениев») — литературное движение в истории немецкой литературы 1767—1785 годов, связанное с отказом от культа разума, свойственного классицизму эпохи Просвещения, в пользу не стеснённого правилами творчества, предельной эмоциональности и описания крайних проявлений индивидуализма, интерес к которым характерен для предромантизма. Название литературного движения восходит к одноимённой драме немецкого писателя Фридриха Максимилиана фон Клингера. Писателей, относивших себя к движению «Бури и натиска», называют «штюрмерами» (нем. Stürmer — «бунтарь, буян»). Большинство участников «Бури и натиска» к началу 1770-х годов не достигли 30-летнего возраста, что обусловило юношеский характер движения. (ru)
- «Буря і натиск» (нім. Sturm und Drang) — період в історії німецької літератури (1767–1785), пов'язаний із відмовою від культу розуму, притаманного класицизму, на користь яскравої емоційності та опису крайніх проявів індивідуалізму, інтерес до яких характерний для передромантизму. Назва літературного руху походить від назви однойменної драми німецького письменника Фрідріха Максиміліана фон Клінгера. Письменників, що відносили себе до руху «Буря і натиск», називають штюрмерами (від нім. Stürmer — «бунтар, забіяка»). Ідеологом цього бунту проти раціоналізму виступив німецький філософ Йоганн Георг Гаман, який поділяв погляди французького письменника і мислителя Жан-Жака Руссо. Діячі «Бурі і натиску» високо цінували п'єси Шекспіра, «Оссіанових поем» і «природну» поезію англійського поета Едуарда Юнга. У цей же час в Європі зародився новий літературний рух під назвою сентименталізм. Його прихильники, як і штюрмери, виступали проти раціоналістичних постулатів класицизму. Головними осередками руху були міста Франкфурт, Страсбург та Геттінген. За належності до певного осередку діячів «Бурі й натиску» ділили на три літературні групи:
* геттінгенська (Л. Гелті, Г.Бюргер, С. Геснер. І. Форс. Й. Мюллер);
* страсбурзька (Гете, Я. Лепц, Ф.Клінгер. Г.Вангер);
* швабська (Фрідріх Шиллер, Д. X. Шубарт). (uk)
- 狂飙突进运动（德語：Sturm und Drang，德语发音：[ˈʃtʊʁm ʔʊnt ˈdʁaŋ]）是指1760年代晚期到1780年代早期在德国文学和音乐创作领域的变革。是文艺形式从古典主义向浪漫主义过渡时的阶段，也可以说是幼稚时期的浪漫主义。其名称来源于剧作家的戏剧“狂飙突进”，但其中心代表人物是歌德和席勒，歌德的《少年维特的烦恼》是其典型代表作品，表达的是人类内心感情的冲突和奋进精神。这次运动是由一批出身的青年德国作家发起的，他们受到当时启蒙运动的影响，特别是受到了卢梭哲学思想的影响，歌颂“天才”，主张“自由”、“个性解放”，提出了“返回自然”的口号。但另一方面这些年轻作家反对启蒙运动时期的社会关系，驳斥了过分强调理性的观点。这个运动持续了将近二十多年，从1765年到1785年，然后被成熟的浪漫主义运动所取代。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Sturm und Drang (traduït en català: 'Tempesta i empenta') va ser un moviment preromàntic alemany, principalment literari, però també musical i de les arts visuals, desenvolupat durant la segona meitat del segle xviii. Va succeir i es va oposar a la il·lustració alemanya o Aufklärung vers la dècada del 1770 i es va constituir en precursor del romanticisme. El nom prové d'una peça teatral de , Sturm und Drang, Tempesta i arravatament. Entre els precursors d'aquest moviment, hi ha , Hamann i Herder, i entre els seus exponents Goethe i Schiller. Shakespeare i Rousseau, entre d'altres, en foren els inspiradors. Tanmateix, aquest moviment va tenir també la seva influència en la música i en les arts visuals. (ca)
- Sturm und Drang (do češtiny tradičně překládáno jako „Bouře a vzdor“) bylo německé preromantické literární hnutí, působící v 18. století, zejména v letech 1767–1785. (cs)
- العاصفة والإجهاد أو العاصفة والاندفاع بالألمانية "Sturm und Drang" حركة أدبية ألمانية رومانتيكية ازدهرت في أواخر القرن الثامن عشر (حوالى 1770 - 1790) كرد فعل لعقلانية حركة التنوير. تميزت آثار أركانها بعاطفية متقدة، وإعظام للطبيعة، وتصوير لثورة الفرد على المجتمع. من أبرز ممثليها غوته وشيلر في صدر شبابيهما، وجوهان غوتفريد فون هيردر. استمدوا وحيهم واسمهم من أعمال روسو، وليسنج. أصل الاسم عنوان مسرحية بقلم فريدريتش مكسيميليان فون كلينغر: «الفوضى أو العاصفة والإجهاد» 1776 م. (ar)
- Sturm und Drang (alemanez, Ekaitz eta Haserre) higikunde literarioa izan zen, XVIII. mendearen bigarren erdialdean garatutakoa, musika eta ikus-entzunezko arteak ere barne hartu zituena. Alemaniar ilustrazioaren aurkako mugimendua izan zen, eta ondorengo erromantizismoaren aitzindaria. Higikundearen izena -en Sturm und Drang antzezlanetik hartua da. (eu)
- シュトゥルム・ウント・ドラング（独: Sturm und Drang）は、18世紀後半にドイツで見られた革新的な文学運動である。 (ja)
- Sturm und Drang is een stroming in de Duitse literatuur tijdens de verlichting. Sturm und Drang, ook wel de periode van het Genie, werd tussen 1767 en 1785 voornamelijk door jongere auteurs uitgedragen. De term Sturm und Drang wordt pas vanaf 1820 gebruikt naar het toneelstuk van de Duitse dichter . Omdat schrijvers en dichters uit deze periode het individu en het genie verheerlijkten, wordt deze stroming ook wel Genietijd genoemd. (nl)
- 슈투름 운트 드랑(독일어: Sturm und Drang) 또는 질풍노도(疾風怒濤) 18세기 후반에 독일에서 일어난 문학 운동이다. 1765년 경부터 1785년 경까지의 약 20년 동안이 이에 해당된다. 계몽주의에서 고전주의·낭만주의 시대에 걸쳐 과도적인 역할을 다한 문학·연극 운동이다. (ko)
- «Бу́ря и на́тиск» (нем. Sturm und Drang, также нем. Geniezeit, нем. Genieperiode — «Эпоха гениев») — литературное движение в истории немецкой литературы 1767—1785 годов, связанное с отказом от культа разума, свойственного классицизму эпохи Просвещения, в пользу не стеснённого правилами творчества, предельной эмоциональности и описания крайних проявлений индивидуализма, интерес к которым характерен для предромантизма. Название литературного движения восходит к одноимённой драме немецкого писателя Фридриха Максимилиана фон Клингера. Писателей, относивших себя к движению «Бури и натиска», называют «штюрмерами» (нем. Stürmer — «бунтарь, буян»). Большинство участников «Бури и натиска» к началу 1770-х годов не достигли 30-летнего возраста, что обусловило юношеский характер движения. (ru)
- 狂飙突进运动（德語：Sturm und Drang，德语发音：[ˈʃtʊʁm ʔʊnt ˈdʁaŋ]）是指1760年代晚期到1780年代早期在德国文学和音乐创作领域的变革。是文艺形式从古典主义向浪漫主义过渡时的阶段，也可以说是幼稚时期的浪漫主义。其名称来源于剧作家的戏剧“狂飙突进”，但其中心代表人物是歌德和席勒，歌德的《少年维特的烦恼》是其典型代表作品，表达的是人类内心感情的冲突和奋进精神。这次运动是由一批出身的青年德国作家发起的，他们受到当时启蒙运动的影响，特别是受到了卢梭哲学思想的影响，歌颂“天才”，主张“自由”、“个性解放”，提出了“返回自然”的口号。但另一方面这些年轻作家反对启蒙运动时期的社会关系，驳斥了过分强调理性的观点。这个运动持续了将近二十多年，从1765年到1785年，然后被成熟的浪漫主义运动所取代。 (zh)
- Sturm und Drang (germane, "Sturmo kaj impeto"), ankaŭ Geniezeit (germane, "Erao de genioj") estis literatura-filozofia movado en Germanio de 1770 al 1790. Meze de la poetiko de la Sturm und Drang staris la flameco kaj la spontaneco de la – precipe lirika – esprimado. Oni konsideris, ke la filozofo Johann Georg Hamann reprezentas la ideologion de la "Sturm und Drang", kaj la eminentaj poetoj kaj gravaj subtenantoj de la movado estis Johann Wolfgang von Goethe kaj Friedrich Schiller kvankam ili poste distanciĝis de la movado, tiel komencante tion, kio poste nomiĝus Vajmara klasikismo. (eo)
- El Sturm und Drang (en español 'tormenta e ímpetu') fue un movimiento literario, que también tuvo sus manifestaciones en la música y las artes visuales, desarrollado en Alemania durante la segunda mitad del siglo XVIII. (es)
- Sturm und Drang bezeichnet eine Strömung der deutschen Literatur in der Epoche der Aufklärung, die etwa von 1765 bis 1785 hauptsächlich von jungen, etwa 20- bis 30-jährigen Autoren getragen wurde. Wegen der „Verherrlichung des ‚Originalgenies‘ als Urbild des höheren Menschen und Künstlers“ (Gero von Wilpert) wird diese Strömung auch als Geniezeit oder Genieperiode bezeichnet. (de)
- Sturm und Drang (/ˌʃtʊərm ʊnt ˈdræŋ, - ˈdrɑːŋ/, German: [ˈʃtʊʁm ʔʊnt ˈdʁaŋ]; usually translated as "storm and stress") was a proto-Romantic movement in German literature and music that occurred between the late 1760s and early 1780s. Within the movement, individual subjectivity and, in particular, extremes of emotion were given free expression in reaction to the perceived constraints of rationalism imposed by the Enlightenment and associated aesthetic movements. The period is named after Friedrich Maximilian Klinger's play of the same name, which was first performed by Abel Seyler's famed theatrical company in 1777. (en)
- Sturm und Drang /ˈʃtʊɐ̯m ʊnt ˈdʁaŋ/ (litt. « tempête et passion ») est un mouvement politique et littéraire allemand de la seconde moitié du XVIIIe siècle. Il correspond à une phase de radicalisation dans la longue période des Lumières (Aufklärung). Le nom de ce mouvement vient d'une pièce de théâtre de Friedrich Maximilian Klinger dont le titre, peut-être provocateur, fut soufflé en 1776 par le Suisse (de), un disciple de Lavater. Une tradition historiographique nationaliste ou influencée par le nationalisme allemand a voulu faire de ce mouvement la révolte (nationale) du sentiment, de l'intériorité contre la superficialité abstraite des Lumières. Depuis un texte publié en 1936 par Georg Lukács sur le roman Les Souffrances du jeune Werther (Die Leiden des jungen Werthers), écrit dans la (fr)
- Lo Sturm und Drang (AFI: /ˌsturmunˈdraŋɡ/, in italiano tempesta e impeto) è stato uno dei più importanti movimenti culturali tedeschi e convenzionalmente si colloca tra il 1765 e il 1785. Prende il nome dal dramma (caos), pubblicato nel 1776 da Friedrich Maximilian Klinger. L'espressione spregiativa Sturm und Drang attribuita all'allora celebre , l'apostolo del genio sturmuriano, si deve a Christoph Kaufmann (1751-1795), un conoscente svizzero. (it)
- Sturm und Drang (także Okres burzy i naporu) – nazwa okresu w literaturze niemieckiej przypadającego umownie na lata 1767–1785. Nazwa wywodzi się od tytułu dramatu niemieckiego pisarza Friedricha Maximiliana Klingera o tej samej nazwie. Dramat Klingera ukazał się w Polsce w roku 1901 pod tytułem Burza i szał, jednak w odniesieniu do epoki przyjęło się tłumaczenie tego wyrażenia jako burza i napór. Charakterystyczne cechy okresu Sturm und Drang to:
* postawa buntu,
* ukazywanie dramatu jednostki wybitnej,
* krytyka stosunków społecznych,
* zainteresowanie folklorem,
* kult Szekspira. (pl)
- Sturm und Drang ("Tempestade e Ímpeto", em tradução literal) foi um movimento literário romântico alemão, que ocorreu no período entre 1760 a 1780. O movimento acontecia por uma reação ao racionalismo que o Iluminismo do século XVIII postulara, bem como ao classicismo francês que, como forma estética, tinha grande influência na cultura europeia, principalmente na Alemanha daquele tempo. Entre os representantes do movimento, destacam-se Johann Wolfgang von Goethe e Friedrich Schiller. (pt)
- Sturm und Drang, tyska, storm och längtan, det numera vanligaste namnet på det skede i den tyska litteraturens historia, som avlösteupplysningen. Namnet är hämtat från titeln på ett skådespel av Friedrich Maximilian von Klinger 1776; skedets representanter själva nyttjade benämningen Geniezeit, snilletiden. Det var ett nytt släktleds uppror mot den härskande litterära konventionen och en frambrytande ny tids kaos och jäsning, som kännetecknade den unga litteraturen i Tyskland från och med slutet av 1760-talet till och med slutet av 1780-talet. (sv)
- «Буря і натиск» (нім. Sturm und Drang) — період в історії німецької літератури (1767–1785), пов'язаний із відмовою від культу розуму, притаманного класицизму, на користь яскравої емоційності та опису крайніх проявів індивідуалізму, інтерес до яких характерний для передромантизму. Назва літературного руху походить від назви однойменної драми німецького письменника Фрідріха Максиміліана фон Клінгера. Письменників, що відносили себе до руху «Буря і натиск», називають штюрмерами (від нім. Stürmer — «бунтар, забіяка»). (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
