| dbo:abstract
|
- Stretto és un procés d'imitació en què, en una fuga, el tema entra en intervals molt propers per part de les diferents veus, de manera que abans d'acabar la frase del subjecte una altra veu la inicia.Habitualment en una fuga l'stretto es troba abans del final, entre un pedal de dominant que anuncia la cadència final i un pedal de tònica que introdueix el final. El terme italià stretto (plural stretti) significa "estret", i és el participi del verb stringere ("estrènyer"). (ca)
- Stretto (ital. ‚eng‘, ‚gedrängt‘) ist eine musikalische Vortragsbezeichnung und bedeutet so viel wie ‚gesteigert, beschleunigt‘. Als Stretta wird die effektvolle, oft virtuose Schlusssteigerung einer Komposition bezeichnet, man spricht bei Aktfinalen in Opern des 18./19. Jahrhunderts von einer ‚Schluss-Stretta‘. Ein Beispiel dafür ist das Finale des ersten Aktes von Mozarts Don Giovanni, bei dem im abschließenden Sextett auf ein Andante maestoso ein Allegro folgt, das sich schließlich noch zu einem Più stretto steigert. In der Fuge ist ein Stretto eine Engführung: Eine Stimme setzt mit einem melodischen Thema ein, eine zweite (dritte, vierte) tritt mit demselben melodischen Thema hinzu, noch bevor die erste das Thema beendet hat, so dass sich die Einsätze quasi überstürzen. Auch in der Fuge dient diese Verdichtung meistens der Schlusssteigerung. (de)
- Stretto (it.: ‚urĝe‘, ‚preme‘) estas muzika prezentinstrukcio kaj signifa proksimume ‚intensigite, akcelite‘. Kiel stretta oni nomas la efektoplenan, ofte virtuozan finan intensigon de komponaĵo: precipe en romantismaj verkoj oni diras ‚fin-stretta‘. (eo)
- En la música, un stretto es un recurso o procedimiento imitativo (véase imitación) en una fuga en el que la línea de una voz se interrumpe y es reanudada por otra voz; por un lapso, las voces se traslapan durante un tiempo y, por tanto, empiezan y terminan en distintos puntos. Parte de la fuga donde antes del final los temas fundamentales aparecen sucesivamente a menos distancia temporal que en la exposición. El stretto se emplea habitualmente al final de una fuga, para incrementar la intensidad de la textura, como puede observarse en la de Johann Sebastian Bach, en el clave bien temperado, libro I. En otras instancias, el stretto se emplea para mostrar destreza contrapuntística, como en la del Libro II, en la que Bach sigue el esquema tradicional de exposición (sujeto acompañado por un contrasujeto), con una contraexposición en al cual el sujeto se acompaña a sí mismo, en stretto, y posteriormente el contrasujeto. Cuando se escribe como marca de expresión en una obra, "stretto" indica un accelerando o apresuramiento. El término 'stretto' (plural: 'stretti') es en italiano, el pasado perfecto del verbo stringere, que significa "estrecho", "apretado" o "comprimido". (es)
- Dans la musique classique, la strette (de l'italien stretta, « étreinte, resserrement ») peut désigner : un procédé d'écriture en imitation ; une partie caractéristique du finale d'un opéra (ou d'une œuvre pour chœur) ; ou bien une indication d'accélération du tempo. (fr)
- In music, the Italian term stretto [ˈstretto] (plural: stretti) has two distinct meanings: 1.
* In a fugue, stretto (German: Engführung) is the imitation of the subject in close succession, so that the answer enters before the subject is completed. 2.
* In non-fugal compositions, a stretto (also sometimes spelled stretta) is a passage, often at the end of an aria or movement, in faster tempo. Examples include the end of Franz Liszt's transcendental etude No.10, the end of the last movement of Beethoven's Fifth Symphony; measure 227 of Chopin's Ballade No. 3; measures 16, 17 and 18, of his Prelude No. 4 in E minor; and measure 25 of his Etude Op. 10, No. 12, "The Revolutionary." (en)
- Een stretto (meervoud: stretti, Italiaans voor 'nauw', 'vernauwd', van het Italiaanse stringere = aanspannen) in de muziek kan verschillende betekenissen hebben.
* In een fuga is een stretto een gedeelte waar de diverse stemmen (de dux en/of comes) het hoofdthema versneld achter elkaar inzetten, alvorens dit thema in een stem volledig is geëxposeerd, waardoor de structuur gedrongener wordt. Dit type stretto geeft spanning, en vindt dikwijls plaats tegen het einde van de fuga alvorens de slotgroep met inzetten plaatsvindt, of juist als onderdeel van die slotgroep. Zeer vele fuga's van Johann Sebastian Bach bevatten stretti.
* In een aria wordt het versnellende slotdeel ook het stretto van de aria genoemd.
* Een momentele versnelling (accelerando) van het tempo wordt ook soms aangeduid met stretto (ook wel 'stretta', vernauwd). In pianomuziek van Frédéric Chopin komt men deze aanduiding nog wel regelmatig tegen, zoals in de bekende Prelude op. 28 nr. 4 in e-klein, waar de solostem op een gegeven moment een genoteerd 'stretto' speelt, terwijl het stuk zich ook dynamisch en ritmisch naar het spanningshoogtepunt begeeft. (nl)
- Стре́тта (итал. stretta от итал. stringere — «сжимать, сокращать») — каноническое проведение тем в фуге, при котором каждый имитирующий тему голос вступает до того, как она закончилась в предыдущем голосе, и отдельные части темы звучат одновременно в разных голосах, то есть контрапунктически сочетаются друг с другом. Нередко после окончания темы в начинающем голосе она вступает в третьем голосе, и трёхголосная стретта складывается как цепочка двухголосных канонов (фуга F-dur из 1-го тома «Хорошо темперированного клавира» И.-С. Баха, такты 37—44). Стретта, представляющая собой канон во всех голосах (последний вступает до момента окончания темы в начинающем), называется магистральной или маэстральной (stretto maestrale — фуги C-dur, b-moll из 1-го тома «Хорошо темперированного клавира» И. С. Баха). Особой полифонической полнотой отличаются стретты в виде двойного канона: на две темы (фуга e-moll op. 87 № 4 Шостаковича), на тему с удержанным противосложением (фуга из квинтета op. 57 Шостаковича). Стретта может быть усложнена использованием увеличения, обращения и других способов полифонического преобразования. В сложно построенных фугах образуется система варьированных стретт (фуги dis-moll, b-moll из 1-го тома «Хорошо темперированного клавира» И.-С. Баха). (ru)
- Stretto (wł. ścieśniając) – w muzyce polifonicznej wejście tematu w nowym głosie przed jego zakończeniem w głosie poprzednim. Jest to ostatnie przeprowadzenie imitacyjne tematu i odpowiedzi w utworze polifonicznym, mające charakter kadencyjny. W zależności od liczby głosów, w których równocześnie temat się zazębia, rozróżnia się stretto 2-, 3- i więcejgłosowe. Istotą stretta jest maksymalne skupienie imitacji kanonicznej, nawet kosztem modyfikacji formy podstawowej tematu i odpowiedzi poprzez ich dyminuncję czy augmentację. Stretto stosowano w różnych formach polifonicznych (np. w fudze, ricercarze) i polifonizujących (np. w fugetcie, fugacie). Jest z zasady punktem kulminacyjnym fugi. Drugie znaczenie tego określenia: Stretto lub stretta oznacza również rodzaj cody o charakterze przyspieszającym, zwłaszcza w większych formach muzycznych, jak symfonia czy opera. . (pl)
- Stretto (plural: stretti), em teoria musical, designa dois recursos técnicos de composição. O primeiro se refere a uma seção da fuga, em que o tema aparece em todas as vozes, em rápida sucessão, antes de cada aparição se concluir. Geralmente é usado como encerramento porque torna a textura mais cerrada e aumenta as possibilidades de exploração de um efeito expressivo marcante, apropriado a um final. O segundo designa a seção final de uma ária, canção ou movimento de concerto, na qual o andamento é acelerado. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Stretto és un procés d'imitació en què, en una fuga, el tema entra en intervals molt propers per part de les diferents veus, de manera que abans d'acabar la frase del subjecte una altra veu la inicia.Habitualment en una fuga l'stretto es troba abans del final, entre un pedal de dominant que anuncia la cadència final i un pedal de tònica que introdueix el final. El terme italià stretto (plural stretti) significa "estret", i és el participi del verb stringere ("estrènyer"). (ca)
- Stretto (it.: ‚urĝe‘, ‚preme‘) estas muzika prezentinstrukcio kaj signifa proksimume ‚intensigite, akcelite‘. Kiel stretta oni nomas la efektoplenan, ofte virtuozan finan intensigon de komponaĵo: precipe en romantismaj verkoj oni diras ‚fin-stretta‘. (eo)
- Dans la musique classique, la strette (de l'italien stretta, « étreinte, resserrement ») peut désigner : un procédé d'écriture en imitation ; une partie caractéristique du finale d'un opéra (ou d'une œuvre pour chœur) ; ou bien une indication d'accélération du tempo. (fr)
- In music, the Italian term stretto [ˈstretto] (plural: stretti) has two distinct meanings: 1.
* In a fugue, stretto (German: Engführung) is the imitation of the subject in close succession, so that the answer enters before the subject is completed. 2.
* In non-fugal compositions, a stretto (also sometimes spelled stretta) is a passage, often at the end of an aria or movement, in faster tempo. Examples include the end of Franz Liszt's transcendental etude No.10, the end of the last movement of Beethoven's Fifth Symphony; measure 227 of Chopin's Ballade No. 3; measures 16, 17 and 18, of his Prelude No. 4 in E minor; and measure 25 of his Etude Op. 10, No. 12, "The Revolutionary." (en)
- Stretto (plural: stretti), em teoria musical, designa dois recursos técnicos de composição. O primeiro se refere a uma seção da fuga, em que o tema aparece em todas as vozes, em rápida sucessão, antes de cada aparição se concluir. Geralmente é usado como encerramento porque torna a textura mais cerrada e aumenta as possibilidades de exploração de um efeito expressivo marcante, apropriado a um final. O segundo designa a seção final de uma ária, canção ou movimento de concerto, na qual o andamento é acelerado. (pt)
- Stretto (ital. ‚eng‘, ‚gedrängt‘) ist eine musikalische Vortragsbezeichnung und bedeutet so viel wie ‚gesteigert, beschleunigt‘. Als Stretta wird die effektvolle, oft virtuose Schlusssteigerung einer Komposition bezeichnet, man spricht bei Aktfinalen in Opern des 18./19. Jahrhunderts von einer ‚Schluss-Stretta‘. Ein Beispiel dafür ist das Finale des ersten Aktes von Mozarts Don Giovanni, bei dem im abschließenden Sextett auf ein Andante maestoso ein Allegro folgt, das sich schließlich noch zu einem Più stretto steigert. (de)
- En la música, un stretto es un recurso o procedimiento imitativo (véase imitación) en una fuga en el que la línea de una voz se interrumpe y es reanudada por otra voz; por un lapso, las voces se traslapan durante un tiempo y, por tanto, empiezan y terminan en distintos puntos. Parte de la fuga donde antes del final los temas fundamentales aparecen sucesivamente a menos distancia temporal que en la exposición. Cuando se escribe como marca de expresión en una obra, "stretto" indica un accelerando o apresuramiento. (es)
- Een stretto (meervoud: stretti, Italiaans voor 'nauw', 'vernauwd', van het Italiaanse stringere = aanspannen) in de muziek kan verschillende betekenissen hebben.
* In een fuga is een stretto een gedeelte waar de diverse stemmen (de dux en/of comes) het hoofdthema versneld achter elkaar inzetten, alvorens dit thema in een stem volledig is geëxposeerd, waardoor de structuur gedrongener wordt. Dit type stretto geeft spanning, en vindt dikwijls plaats tegen het einde van de fuga alvorens de slotgroep met inzetten plaatsvindt, of juist als onderdeel van die slotgroep. Zeer vele fuga's van Johann Sebastian Bach bevatten stretti.
* In een aria wordt het versnellende slotdeel ook het stretto van de aria genoemd.
* Een momentele versnelling (accelerando) van het tempo wordt ook soms aangeduid me (nl)
- Stretto (wł. ścieśniając) – w muzyce polifonicznej wejście tematu w nowym głosie przed jego zakończeniem w głosie poprzednim. Jest to ostatnie przeprowadzenie imitacyjne tematu i odpowiedzi w utworze polifonicznym, mające charakter kadencyjny. W zależności od liczby głosów, w których równocześnie temat się zazębia, rozróżnia się stretto 2-, 3- i więcejgłosowe. Istotą stretta jest maksymalne skupienie imitacji kanonicznej, nawet kosztem modyfikacji formy podstawowej tematu i odpowiedzi poprzez ich dyminuncję czy augmentację. (pl)
- Стре́тта (итал. stretta от итал. stringere — «сжимать, сокращать») — каноническое проведение тем в фуге, при котором каждый имитирующий тему голос вступает до того, как она закончилась в предыдущем голосе, и отдельные части темы звучат одновременно в разных голосах, то есть контрапунктически сочетаются друг с другом. Нередко после окончания темы в начинающем голосе она вступает в третьем голосе, и трёхголосная стретта складывается как цепочка двухголосных канонов (фуга F-dur из 1-го тома «Хорошо темперированного клавира» И.-С. Баха, такты 37—44). Стретта, представляющая собой канон во всех голосах (последний вступает до момента окончания темы в начинающем), называется магистральной или маэстральной (stretto maestrale — фуги C-dur, b-moll из 1-го тома «Хорошо темперированного клавира» И. С. (ru)
|
