| dbo:abstract
|
- الانتشار الثقافي (بالإنجليزية: Cultural diffusion) أو بالصياغة الحديثة (Trans-cultural diffusion) هو مفهوم يصف انتشار العناصر الثقافية مثل الأديان واللغات والتكنولوجيا وطرق المعيشة بين الأفراد، حتى لو كان الانتشار من حضارة واحدة إلى أخرى، وهو يختلف عن مصطلح انتشار المبتكرات. ويعتبر عالم الإنسان أول من اصطلح المفهوم، وقد أورده في كتاب انتشار المثيرات (Stimulus Diffusion) عام 1940، ويستخدم المفهوم في علم الإنسان الثقافي والجغرافيا الثقافية. وقد قسم علماء الإنسان الانتشار الثقافي إلى نوعين، النوع الأول هو انتشار يحدث بالصدفة، والنوع الثاني انتشار يحدث بقصد وترتيب مُسبق، وفرقوا بين وسائل الانتشار مثل الهجرة والغزو والإيحاء والاستعارة وغيرهم ، وتقوم النظرية الانتشارية على فكرة ندرة الابتكارات فهي تفسر الابتكارات المتشابهة بين الشعوب بالاقتباس لا بالتوازي في الابتكارات. (ar)
- Difuze kultury je proces, při kterém kulturní elementy společnosti (instituce, technické invence, případně celá kultura)přecházejí do jiné společnosti difuzí, t.j. rozptylem z jednoho anebo vícerých center podobně jako se šíří různé látky ve fyzikálněchemickém prostředí. Kulturní difuze se vždy spojuje s migrací obyvatelstva, a to ve směru buď od centra, anebo do centra původní kultury. (cs)
- Difusionismus je proudem v kulturní antropologii, geografii kultury, etnografii a archeologii. Zabývá se mezikulturním šířením kulturních prvků, jako myšlenek, náboženství, technologií, či zvyků mezi jednotlivými kulturami. Jeho stěžejní myšlenkou je důraz na difuzi kultury a migraci u konkrétních příkladů kultur, oproti předchozímu evolucionismu, zaměřenému na celé lidstvo. Oproti němu také upřednostňuje prostor oproti času jako hlavní katalyzátor změny. Typickými příklady difuze jsou šíření válečných vozů a zpracování železa ve starověku a používání automobilů a obleků v 20. století. (cs)
- El difusionisme és un terme provinent de l'antropologia social pel qual es coneix un corrent teòric de les escoles arqueològiques occidentals de finals del s. XIX i principis del xx. El difusionisme s'associa a l'escola cultural historicista que parteix de la premissa que les cultures materials trobades en les excavacions corresponen a civilitzacions concretes i, aquestes, al seu torn, a ètnies. A partir d'ací, els difusionistes creuen que al llarg de la història de l'ésser humà han existit zones anomenades nuclears d'irradiació d'innovacions. Un model oposat és l'anomenada difusió dèmica. (ca)
- Diffusionismus (von lateinisch diffundere „ausgießen, verbreiten“: Theorie der Kulturausbreitung) bezeichnet eine Reihe sozial- und kulturwissenschaftlicher Theorien zur Erklärung kultureller Entwicklung und Ausbreitung in Zusammenhang mit Ähnlichkeiten zwischen benachbarten und auch weit voneinander entfernt liegenden Kulturen (Gesellschaften). Eine Grundannahme dieser Forschungsansätze besagt, dass kulturelle Neuerungen (Innovationen) weltweit nur selten erfunden werden und sich anschließend zu anderen Kulturen ausbreiten. Entsprechend werden Gleichheiten und Ähnlichkeiten zwischen verschiedenen Kulturen auf ihren Kontakt zueinander zurückgeführt (siehe auch Kulturtransfer und Homologie). (de)
- En kultura antropologio kaj kultura geografio, kultura disvastigo, kiel konceptigis ĝin en sia verko de 1897/98 nome Der westafrikanische Kulturkreis, estas la etendo de kulturaj aferoj — kiaj ideoj, stiloj, religioj, teknologioj, lingvoj ktp.— inter individuoj, ĉu ene de unu kulturo aŭ el unu kulturo al alia. Ĝi estas distinga el la difuzo de novaj aferoj ene de specifa kulturo. Ekzemploj de tia disvastigo estas la etendo de militĉaro kaj de ferfandado en antikveco, kaj la uzado de aŭtoj kaj de okcidentaj negoc-kompletoj en la 20a jarcento. (eo)
- El difusionismo es el término tomado de la Antropología social por el que se conoce a una corriente teórica de las escuelas arqueológicas occidentales de finales del siglo XIX y principios del siglo XX. El difusionismo se asocia a la Escuela cultural historicista que parte de la premisa de que las culturas materiales halladas en las excavaciones corresponden a civilizaciones concretas y estas, a su vez a etnias. A partir de ahí, los difusionistas creen que a lo largo de la historia del hombre han existido zonas llamadas nucleares de irradiación de innovaciones. (es)
- En antropología cultural, la difusión transcultural es un concepto introducido por Leo Frobenius en su obra Der westafrikanische Kulturkreis (1897/98), que se refiere a la expansión del uso de objetos, ideas, estilos , religiones, tecnología, lenguas, etc. entre personas de diferentes culturas. Es un proceso diferente de la difusión de innovaciones dentro de una cultura específica, ya que la difusión transcultural siempre involucra a más de una cultura. El fenómeno puede darse por adopción voluntaria, por imitación, o por imposición cultural. La difusión a través de diferentes culturas es un fenómeno bien testimoniado y, por tanto, que no es cuestionado. Por ejemplo la práctica de la agricultura parece haberse expandido desde algún lugar de Medio Oriente a toda Eurasia, hace menos de 10 mil años, habiendo sido adoptadas las prácticas agrícolas por muchas culturas diferentes. Otros ejemplos bien establecidos de difusión, incluyen el empleo de carro de guerra, el trabajo del hierro en tiempos prehistóricos o el uso del automóvil o la indumentaria occidental de negocios, durante el siglo XX. (es)
- Le diffusionnisme est, en anthropologie et sociologie, une appréhension des cultures humaines par leur distribution dans l'aire, leur historicité et les dynamiques géographiques associées. Le diffusionnisme va s'institutionnaliser en tant que courant de pensée à la fin du XIXe siècle et au début du XXe siècle notamment en Allemagne, en Angleterre et aux États-Unis. Première critique de l'évolutionnisme, le diffusionnisme est considéré comme la deuxième grande théorie anthropologique après celle-ci. (fr)
- Dalam antropologi budaya dan geografi budaya, difusi budaya, seperti yang dikonseputalisasi oleh dalam publikasi tahun 1897/98 Der westafrikanische , adalah penyebaran unsur budaya—seperti gagasan, tata rias, agama, teknologi, bahasa—antar perorangan, entah dalam budaya tunggal atau dari satu budaya ke budaya lain. Ini berbeda dari difusi inovasi dalam budaya spesifik. Contoh difusi meliputi penyebaran kereta perang dan pencairan besi pada zaman kuno, dan pemakaian mobil dan Barat pada abad ke-20. (in)
- In cultural anthropology and cultural geography, cultural diffusion, as conceptualized by Leo Frobenius in his 1897/98 publication Der westafrikanische Kulturkreis, is the spread of cultural items—such as ideas, styles, religions, technologies, languages—between individuals, whether within a single culture or from one culture to another. It is distinct from the diffusion of innovations within a specific culture. Examples of diffusion include the spread of the war chariot and iron smelting in ancient times, and the use of automobiles and Western business suits in the 20th century. (en)
- 文化人類学および文化地理学において、文化伝播（ぶんかでんぱ、英語：Cultural diffusion）とは、思想、観念、宗教、技術、言語などの文化的産物が単一文化内あるいは複数文化間で伝播することである。en:Leo Frobeniusの著書『Der westafrikanische Kulturkreis』（1897/98）で概念化された。文化伝播の例として、戦闘用馬車や古代の鉄製錬術、そして20世紀における自動車や西洋のビジネススーツの普及が挙げられる。(→文化循環も参照) (ja)
- Il diffusionismo è una corrente ideologica in ambito antropologico, nata a fine Ottocento, che sosteneva che una cultura o tratti culturali possono diffondersi geograficamente; da qui la spiegazione alle somiglianze di alcuni tratti culturali simili appartenenti a civiltà anche molto distanti dal punto di vista spaziale. (it)
- Diffusionisme is een theorie over de verspreiding van cultuurelementen zoals ideeën, technologieën, religies en talen door onderlinge contacten. Een belangrijke basisaanname is dat culturele innovatie zeldzaam is en dat het verklaart door cultuuroverdracht. Het diffusionisme ontwikkelde zich in de negentiende eeuw als reactie op het evolutionisme dat een autonome ontwikkeling veronderstelde van primitieve samenlevingen tot complexe. Waar het evolutionisme een nomothetische veralgemenende benadering was, richtte het diffusionisme zich juist op een idiografische of particulariserende aanpak. Er worden wel drie vormen onderscheiden:
* primair diffusionisme, verspreiding door migratie
* secundair diffusionisme, ontlenen van elementen van een andere cultuur
* verspreiding door stimulering Tegenwoordig is de theorie van diffusionisme grotendeels afgeschreven. Het ontbrak het diffusionisme aan een verklarende methodiek en veldwerk toonde in toenemende mate aan dat innovatie wel degelijk onafhankelijk van elkaar voorkwam, zoals landbouw op vele plaatsen onafhankelijk tot ontwikkeling kwam. Daarnaast werd binnen het diffusionisme vooral gezocht naar overeenkomsten en werden verschillen grotendeels genegeerd. Zodra die wel beschouwd werden, viel op dat culturen lange tijd naast elkaar konden leven zonder elkaars cultuur over te nemen. Zo hebben pastorale samenlevingen millennialang naast agrarische samenlevingen gewoond. Om cultuurelementen over te nemen, moet er allereerst een noodzaak zijn om dat te doen en moet aan bepaalde voorwaarden voldaan zijn. Zo is urbanisatie een complex proces dat niet in gang treedt op het moment dat een cultuur zich bewust wordt van urbanisatie in een andere cultuur. Deze kritiek betekent niet dat er geen sprake is van cultuuroverdracht, maar dat dit proces anders verloopt dan de theorie van diffusionisme beschrijft. Om van diffusie te kunnen spreken moet aangetoond zijn dat culturen met elkaar in contact zijn geweest voordat de ontvangende cultuur de verandering overnam, dat er een opmerkelijke overeenkomst is tussen de betreffende cultuurelementen en moet ook worden aangetoond hoe en waarom de overdracht plaatsvond. (nl)
- Difusionismo é a teoria que trata do desenvolvimento de culturas e tecnologias, particularmente na história antiga. A teoria sustenta que uma determinada inovação foi iniciada numa cultura específica, para só então ser difundida de várias maneiras a partir desse ponto inicial. De acordo com o difusionismo, presume-se que uma inovação maior (como por exemplo, a invenção da roda) tenha sido criada num tempo e local particular para então ser passada para populações vizinhas através de imitação, negociação, conquista militar ou outras maneiras. Dessa forma, a inovação irradia lentamente de seu ponto de partida. A teoria pode ser aplicada a temas artísticos, crenças religiosas ou qualquer outro aspecto da cultura humana. Esse método tem sido usado para investigar inovações, traçando rotas até presumidos pontos de partida, localizando assim sua origem em culturas distintas e mapeando a história de sua difusão. (pt)
- Dyfuzja kulturowa – proces przenikania elementów między co najmniej dwiema kulturami, lub wewnątrz kulturowo zróżnicowanego społeczeństwa, poprzez kontakty członków kultury dawców i kultury odbiorców. Pojęcie wprowadzone zostało do nauki przez Edwarda Burnetta Tylora. Możliwa jest ona m.in. dzięki bezpośredniemu kontaktowi poprzez migracje, ale także bez przemieszczania się w przestrzeni grup ludności, np. poprzez media. Sama komunikacja międzykulturowa nie wymusza jednak procesów dyfuzji. Jest ona dwukierunkowa, chociaż niekoniecznie symetryczna. Jej przedmiotem mogą być przedmioty materialne, jak i idee. W ujęciu XIX-wiecznych dyfuzjonistów kultura miała kształtować się przede wszystkim poprzez przenikanie się elementów kulturowych społeczeństw żyjących w bezpośredniej styczności. Procesy dyfuzji mogą wynikać ze świadomego oddziaływania kultury dawców, zainteresowania się danym elementem lub elementami przez kulturę odbiorców lub też dokonywać się w sposób spontaniczny. Przyjmowany element staje się innowacją dla przyjmującego go społeczeństwa. (pl)
- Етні́чна дифу́зія — це форма переселення людей, процес поступового та повільного проникнення одного народу чи нації на територію іншого, в процесі чого проходить довга, в рамках часу, етнічна асиміляція. Це поняття було введене американським вченим Джоном Ренфру. При розгляді міграції як переміщення, яке є історичним явищем, чітко виражається феноменологічна обмеженість та недостатність міграції як початкового значення. Бо ж не тільки у відомому нам історичному минулому, але і в сучасності переміщення людей має досить латентний характер, а терміни та географічні рамки цього переміщення виявляються досить не чіткими, що розуміння цього не може або не встигає фіксувати ці переміщення як явища. Наприклад, поступове переселення японців до Бразилії та інші країни Латинської Америки, корейців — до Японії, китайців — до Філіппін, вірмен та татар — до Середньої Азії. Фактично, кількість подібних випадків велика. Більш того, латентні, а іноді і точкові переміщення відігравали в далекому минулому роль важливішу, аніж так звані великі історичні міграції. Саме такі переміщення відбувались в епоху стародавнього розселення індоєвропейців по Східній Європі та Передній Азії. Дифузія може фіксуватись в історичному розумінні тільки заднім числом у своїх кінцевих конкретних результатах. В принципі, дифузія проходить в режимі досить не чіткому та постійному, що далеко не завжди може вважатись історичним фактом. Кажучи феноменологічно, дифузію, у її відношенні до міграції, можна було б вважати феноменом, який знаходився б посередині між тим, що ми називаємо «історична подія» та «людський стан», або одним із постійних умов людського існування. Сам процес дифузії досить важко спостерігати та реєструвати і ще важче регулювати та контролювати. В той же час дифузія відіграє важливу роль не тільки в демографічній політиці з її перепадами та флюктуацією, але і в змінах культурного, соціального та політичного ладів. У зв'язку з цим потрібно відмітити ще одне цікаву обставину. Саме дифузія була одним із вирішальних факторів у радикальній зміні етнічного складу окремих країн та регіонів. Бо, по-перше, завдяки дифузії проходить постійне розмивання етнічних, етно-культурних та етно-лінгвістичних кордонів. Більш того, саме поняття етносу стає все більш і більш відносним. Методологічно дуже важливо відмітити, що дифузія в жодному разі не може розглядатись ні як окремий випадок міграції, ні як поняття, що замінює або відмінює поняття міграції. Обидва ці феномени співіснували і співіснують в історії людства як доповнюючі один одного форми переселення людей. (uk)
- Diffusionism handlar om att man anser att kulturer har spridit sig i så kallad kulturkretsar. Dessa kulturkretsars rot är exempelvis Antikens Grekland, Rom och Kina. Dessa kulturer vad givare av kulturen till andra områden som då var mottagare. Man anser inom diffusionismen att kulturyttringar sprids, "vandrar". Diffusionism handlar om spridning i rummet av kulturdrag och samhällsformer. I vissa länder har särskilt geografi och antropologi stått nära varandra. Det främsta namnet i Tyskland inom den geografisk-antropologiska riktningen var Friedrich Ratzel. Särskilt fokus för intresset riktade han på folkvandringar. Bland annat opponerade han sig mot Bastians tanke att kulturella fenomen kan uppstå parallellt på olika håll på jorden. Istället förklarade han likheterna som resultat av vandringar och kulturlån. I Storbritannien återfanns namn som W.H.R. Rivers, Grafton Elliot Smith och William James Perry i spetsen för den diffusionistiska skolbildningen. Eftersom diffusionismen föreställde sig människan som endast sällan förmögen till innovation menade exempelvis Smith att all kulturutveckling började i Egypten. De nuvarande kulturformerna var bara variationer eller i värsta fall degenerationer av en verklig högkultur.Rivers genomförde fältstudier, bland annat deltog han i en expedition till Torres sund 1898. Österrike var ett annat land där diffusionismen fick ganska stor utbredning. Här representeras riktningen av Fritz Graebner och Wilhelm Schmidt. De ställde metodiska krav på forskningen som gick ut på att man skulle ta hänsyn till form-, mängd- och kontinuitetskriterier om man skulle kunna avgöra om kulturkontakter hade ägt rum. Med hjälp av dessa metoder kunde man ringa in kulturkretsar. Ibland kallas riktningen för kulturkretsläran. En ledande tidskrift för riktningen är Anthropos. Inom antropologin blev diffusionismen gammalmodig vid tiden för första världskriget. (sv)
- Диффузиони́зм (от лат. diffusio — разливание, просачивание), культу́рный диффузиони́зм (англ. cultural diffusion), транскульту́рный диффузиони́зм (англ. Trans-cultural diffusion) — направление в социальной антропологии, культурной антропологии, культурной географии и этнографии (этнологии), культурологии, археологии, социологии, полагающее основой процессы заимствования и распространения культуры из одних центров в другие. Направление сложилось как реакция на эволюционизм. В отличие от последнего, в поле зрения диффузионистов попадали в первую очередь такие средства распространения культуры, как , торговля, колонизация, и лишь во вторую очередь — внутрисистемные факторы развития. Главный акцент диффузионизм сделал на изучение ранней истории человечества. Наибольшее распространение идеи диффузионистов получили в таких странах, как Австрия и Германия. (ru)
- 傳播論、文化傳播論或文化散布理論是文化人類學和文化地理學上的一個概念，由利奧·費羅貝尼烏斯在1897年首次提出。這一個概念用來描述各種文化要素，如思想、語言、科技及宗教的傳播。雖然文化傳播確實存在，但實際上關於某些文化的傳播程度和範圍至今在學界仍有爭議。其與人類學理論的發展有著深遠影響，一些重要的文化概念如文化圈等，都是文化傳播學派的人物提出來的。“超傳播主義”也是從這一理論中發展出來的，這一理論否認歷史上存在任何形式的平行演化和單獨發明，認爲人類史上所有重大發明都來自于一個文化。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Difuze kultury je proces, při kterém kulturní elementy společnosti (instituce, technické invence, případně celá kultura)přecházejí do jiné společnosti difuzí, t.j. rozptylem z jednoho anebo vícerých center podobně jako se šíří různé látky ve fyzikálněchemickém prostředí. Kulturní difuze se vždy spojuje s migrací obyvatelstva, a to ve směru buď od centra, anebo do centra původní kultury. (cs)
- Difusionismus je proudem v kulturní antropologii, geografii kultury, etnografii a archeologii. Zabývá se mezikulturním šířením kulturních prvků, jako myšlenek, náboženství, technologií, či zvyků mezi jednotlivými kulturami. Jeho stěžejní myšlenkou je důraz na difuzi kultury a migraci u konkrétních příkladů kultur, oproti předchozímu evolucionismu, zaměřenému na celé lidstvo. Oproti němu také upřednostňuje prostor oproti času jako hlavní katalyzátor změny. Typickými příklady difuze jsou šíření válečných vozů a zpracování železa ve starověku a používání automobilů a obleků v 20. století. (cs)
- El difusionisme és un terme provinent de l'antropologia social pel qual es coneix un corrent teòric de les escoles arqueològiques occidentals de finals del s. XIX i principis del xx. El difusionisme s'associa a l'escola cultural historicista que parteix de la premissa que les cultures materials trobades en les excavacions corresponen a civilitzacions concretes i, aquestes, al seu torn, a ètnies. A partir d'ací, els difusionistes creuen que al llarg de la història de l'ésser humà han existit zones anomenades nuclears d'irradiació d'innovacions. Un model oposat és l'anomenada difusió dèmica. (ca)
- Diffusionismus (von lateinisch diffundere „ausgießen, verbreiten“: Theorie der Kulturausbreitung) bezeichnet eine Reihe sozial- und kulturwissenschaftlicher Theorien zur Erklärung kultureller Entwicklung und Ausbreitung in Zusammenhang mit Ähnlichkeiten zwischen benachbarten und auch weit voneinander entfernt liegenden Kulturen (Gesellschaften). Eine Grundannahme dieser Forschungsansätze besagt, dass kulturelle Neuerungen (Innovationen) weltweit nur selten erfunden werden und sich anschließend zu anderen Kulturen ausbreiten. Entsprechend werden Gleichheiten und Ähnlichkeiten zwischen verschiedenen Kulturen auf ihren Kontakt zueinander zurückgeführt (siehe auch Kulturtransfer und Homologie). (de)
- En kultura antropologio kaj kultura geografio, kultura disvastigo, kiel konceptigis ĝin en sia verko de 1897/98 nome Der westafrikanische Kulturkreis, estas la etendo de kulturaj aferoj — kiaj ideoj, stiloj, religioj, teknologioj, lingvoj ktp.— inter individuoj, ĉu ene de unu kulturo aŭ el unu kulturo al alia. Ĝi estas distinga el la difuzo de novaj aferoj ene de specifa kulturo. Ekzemploj de tia disvastigo estas la etendo de militĉaro kaj de ferfandado en antikveco, kaj la uzado de aŭtoj kaj de okcidentaj negoc-kompletoj en la 20a jarcento. (eo)
- El difusionismo es el término tomado de la Antropología social por el que se conoce a una corriente teórica de las escuelas arqueológicas occidentales de finales del siglo XIX y principios del siglo XX. El difusionismo se asocia a la Escuela cultural historicista que parte de la premisa de que las culturas materiales halladas en las excavaciones corresponden a civilizaciones concretas y estas, a su vez a etnias. A partir de ahí, los difusionistas creen que a lo largo de la historia del hombre han existido zonas llamadas nucleares de irradiación de innovaciones. (es)
- Le diffusionnisme est, en anthropologie et sociologie, une appréhension des cultures humaines par leur distribution dans l'aire, leur historicité et les dynamiques géographiques associées. Le diffusionnisme va s'institutionnaliser en tant que courant de pensée à la fin du XIXe siècle et au début du XXe siècle notamment en Allemagne, en Angleterre et aux États-Unis. Première critique de l'évolutionnisme, le diffusionnisme est considéré comme la deuxième grande théorie anthropologique après celle-ci. (fr)
- Dalam antropologi budaya dan geografi budaya, difusi budaya, seperti yang dikonseputalisasi oleh dalam publikasi tahun 1897/98 Der westafrikanische , adalah penyebaran unsur budaya—seperti gagasan, tata rias, agama, teknologi, bahasa—antar perorangan, entah dalam budaya tunggal atau dari satu budaya ke budaya lain. Ini berbeda dari difusi inovasi dalam budaya spesifik. Contoh difusi meliputi penyebaran kereta perang dan pencairan besi pada zaman kuno, dan pemakaian mobil dan Barat pada abad ke-20. (in)
- In cultural anthropology and cultural geography, cultural diffusion, as conceptualized by Leo Frobenius in his 1897/98 publication Der westafrikanische Kulturkreis, is the spread of cultural items—such as ideas, styles, religions, technologies, languages—between individuals, whether within a single culture or from one culture to another. It is distinct from the diffusion of innovations within a specific culture. Examples of diffusion include the spread of the war chariot and iron smelting in ancient times, and the use of automobiles and Western business suits in the 20th century. (en)
- 文化人類学および文化地理学において、文化伝播（ぶんかでんぱ、英語：Cultural diffusion）とは、思想、観念、宗教、技術、言語などの文化的産物が単一文化内あるいは複数文化間で伝播することである。en:Leo Frobeniusの著書『Der westafrikanische Kulturkreis』（1897/98）で概念化された。文化伝播の例として、戦闘用馬車や古代の鉄製錬術、そして20世紀における自動車や西洋のビジネススーツの普及が挙げられる。(→文化循環も参照) (ja)
- Il diffusionismo è una corrente ideologica in ambito antropologico, nata a fine Ottocento, che sosteneva che una cultura o tratti culturali possono diffondersi geograficamente; da qui la spiegazione alle somiglianze di alcuni tratti culturali simili appartenenti a civiltà anche molto distanti dal punto di vista spaziale. (it)
- 傳播論、文化傳播論或文化散布理論是文化人類學和文化地理學上的一個概念，由利奧·費羅貝尼烏斯在1897年首次提出。這一個概念用來描述各種文化要素，如思想、語言、科技及宗教的傳播。雖然文化傳播確實存在，但實際上關於某些文化的傳播程度和範圍至今在學界仍有爭議。其與人類學理論的發展有著深遠影響，一些重要的文化概念如文化圈等，都是文化傳播學派的人物提出來的。“超傳播主義”也是從這一理論中發展出來的，這一理論否認歷史上存在任何形式的平行演化和單獨發明，認爲人類史上所有重大發明都來自于一個文化。 (zh)
- الانتشار الثقافي (بالإنجليزية: Cultural diffusion) أو بالصياغة الحديثة (Trans-cultural diffusion) هو مفهوم يصف انتشار العناصر الثقافية مثل الأديان واللغات والتكنولوجيا وطرق المعيشة بين الأفراد، حتى لو كان الانتشار من حضارة واحدة إلى أخرى، وهو يختلف عن مصطلح انتشار المبتكرات. (ar)
- En antropología cultural, la difusión transcultural es un concepto introducido por Leo Frobenius en su obra Der westafrikanische Kulturkreis (1897/98), que se refiere a la expansión del uso de objetos, ideas, estilos , religiones, tecnología, lenguas, etc. entre personas de diferentes culturas. Es un proceso diferente de la difusión de innovaciones dentro de una cultura específica, ya que la difusión transcultural siempre involucra a más de una cultura. El fenómeno puede darse por adopción voluntaria, por imitación, o por imposición cultural. (es)
- Dyfuzja kulturowa – proces przenikania elementów między co najmniej dwiema kulturami, lub wewnątrz kulturowo zróżnicowanego społeczeństwa, poprzez kontakty członków kultury dawców i kultury odbiorców. Pojęcie wprowadzone zostało do nauki przez Edwarda Burnetta Tylora. Procesy dyfuzji mogą wynikać ze świadomego oddziaływania kultury dawców, zainteresowania się danym elementem lub elementami przez kulturę odbiorców lub też dokonywać się w sposób spontaniczny. Przyjmowany element staje się innowacją dla przyjmującego go społeczeństwa. (pl)
- Diffusionisme is een theorie over de verspreiding van cultuurelementen zoals ideeën, technologieën, religies en talen door onderlinge contacten. Een belangrijke basisaanname is dat culturele innovatie zeldzaam is en dat het verklaart door cultuuroverdracht. Het diffusionisme ontwikkelde zich in de negentiende eeuw als reactie op het evolutionisme dat een autonome ontwikkeling veronderstelde van primitieve samenlevingen tot complexe. Waar het evolutionisme een nomothetische veralgemenende benadering was, richtte het diffusionisme zich juist op een idiografische of particulariserende aanpak. (nl)
- Difusionismo é a teoria que trata do desenvolvimento de culturas e tecnologias, particularmente na história antiga. A teoria sustenta que uma determinada inovação foi iniciada numa cultura específica, para só então ser difundida de várias maneiras a partir desse ponto inicial. Esse método tem sido usado para investigar inovações, traçando rotas até presumidos pontos de partida, localizando assim sua origem em culturas distintas e mapeando a história de sua difusão. (pt)
- Diffusionism handlar om att man anser att kulturer har spridit sig i så kallad kulturkretsar. Dessa kulturkretsars rot är exempelvis Antikens Grekland, Rom och Kina. Dessa kulturer vad givare av kulturen till andra områden som då var mottagare. Man anser inom diffusionismen att kulturyttringar sprids, "vandrar". (sv)
- Диффузиони́зм (от лат. diffusio — разливание, просачивание), культу́рный диффузиони́зм (англ. cultural diffusion), транскульту́рный диффузиони́зм (англ. Trans-cultural diffusion) — направление в социальной антропологии, культурной антропологии, культурной географии и этнографии (этнологии), культурологии, археологии, социологии, полагающее основой процессы заимствования и распространения культуры из одних центров в другие. Наибольшее распространение идеи диффузионистов получили в таких странах, как Австрия и Германия. (ru)
- Етні́чна дифу́зія — це форма переселення людей, процес поступового та повільного проникнення одного народу чи нації на територію іншого, в процесі чого проходить довга, в рамках часу, етнічна асиміляція. Це поняття було введене американським вченим Джоном Ренфру. Методологічно дуже важливо відмітити, що дифузія в жодному разі не може розглядатись ні як окремий випадок міграції, ні як поняття, що замінює або відмінює поняття міграції. Обидва ці феномени співіснували і співіснують в історії людства як доповнюючі один одного форми переселення людей. (uk)
|
