| dbo:abstract
|
- Un esporofil·le és una fulla que porta esporangis. Tant els microfil·les com els megafil·les poden ser esporofil·les. En les plantes heterospòriques els esporofil·les porten, ja siga megaesporangis (i aleshores es diuen megaesporofil·les) o microesporangis (microesporofil·les). L'ensolapament dels prefixs i les arrels d'aquests termes els fa especialment confusos en la nomenclatura botànica. Els esporofil·les varien molt en aparença i estructura, i poden tindre un aspecte similar a fulles estèrils o no tindre-lo. Les plantes que produeixen esporofil·les inclouen: Licòfites, on els esporofil·les es poden agregar dins estròbils (Selaginella i alguns Lycopodium i gèneres relacionats) o distribuïts de manera única entre fulles estèrils (Huperzia i gèneres segregats). Les Falgueres poden produir esporofil·les similars a frondes estèrils o que semblen molt diferents de les frondes estèrils. Aquestes poden ser no fotosintètics i no tindre els típics pinnae (per exemple, ). Les cicadàcies produeixen estròbils tant productors de pol·len com de llavors, que estan compostos d'esporòfil·les. El Ginkgo produeix microsporofil·les agregats dins un estròbil de pol·len. Els seus primordis seminals no sorgeixen sobre esporofil·les. Les coníferes com els ginkgo i cicadàcies, produeixen microsporofil·les agregats dins estròbils amb pol·len. Tanmateix, a diferència d'aquests altres grups, els primordis seminals es produeixen a les escates de les pinyes, les quals són brots modificats, no pas esporofil·les. Algunes plantes no produeixen esporofil·les. Els esporangis es produeixen directament sobre les tiges. Els Equisetum sempre produeixen estròbils, però les estructures que porten esporangis (esporangiòfors) s'han interpretat com a tiges modificades. Els Gnetophyta produeixen tant pol·len compost com estròbils amb llavors. (ca)
- Sporofyl je list se specifickou funkcí – nese výtrusnice. Nalezneme jej u plavuní i některých kapradin. Někdy se rozlišují na sporofyly v užším smyslu, které jsou nezelené a jejich funkcí je nést výtrusnice a na trofosporofyly, které nesou výtrusnice, ale zároveň jsou zelené, fotosyntetizují a tím se podílí na výživě rostliny. Opakem sporofylů jsou trofofyly, které jsou zelené, fotosyntetizují a nenesou žádné výtrusnice. U plavuní a přesliček formují sporofyly často výtrusný klas (strobilus). (cs)
- Ein Sporophyll oder Sporenblatt ist ein Blatt, an dem Sporangien stehen, in denen Sporen gebildet werden. Sporophylle kommen bei den Farnen und Samenpflanzen vor. Bei den Farnen weist das Sporophyll häufig einen von den sterilen Blättern (Trophophyll) abweichenden Bau auf. Bei heterosporen Pflanzen, die Mikro- und Megasporen bilden, werden (männliche) Mikrosporophylle und (weibliche) Megasporophylle unterschieden. Bei den Bedecktsamern werden die Staubblätter als Mikrosporophylle, die Fruchtblätter als Megasporophylle gedeutet. Der Blattcharakter der Staub- und Fruchtblätter ist jedoch umstritten, weshalb sie auch als Sporangienträger (Sporangiophor) bezeichnet werden. Ein Sporotrophophyll (auch Trophosporophyll) ist ein Blatt, das sowohl Sporen produziert als auch Photosynthese betreibt. (de)
- Les sporophylles sont des feuilles spécialisées pour porter les sporanges et parfois regroupées en une structure compacte, le strobile comme chez Lycopodium clavatum ou chez les Gymnospermes, ou un rameau condensé formant, chez les Angiospermes, les microsporophylles mâles (les étamines) et les mégasporophylles femelles (les carpelles), sporophylles incorporées dans un ensemble reproducteur contracté comportant des pièces stériles souvent très apparentes, la fleur. Au plan évolutif, le carpelle des fleurs provient ainsi d'une feuille fertile, la microsporophylle ou feuille carpellaire, qui se referme sur les ovules insérés au niveau des placentas, phénomène que l'on peut suivre chez les espèces de plantes à fleurs les plus primitives (Ranunculales, Magnoliales, Nymphaeales). (fr)
- A sporophyll is a leaf that bears sporangia. Both microphylls and megaphylls can be sporophylls. In heterosporous plants, sporophylls (whether they are microphylls or megaphylls) bear either megasporangia and thus are called megasporophylls, or microsporangia and are called microsporophylls. The overlap of the prefixes and roots makes these terms a particularly confusing subset of botanical nomenclature. Sporophylls vary greatly in appearance and structure, and may or may not look similar to sterile leaves. Plants that produce sporophylls include: Alaria esculenta, a brown alga which shows sporophylls attached near the base of the alga. Lycophytes, where sporophylls may be aggregated into strobili (Selaginella and some Lycopodium and related genera) or distributed singly among sterile leaves (Huperzia). Sporangia are borne in the axil or on the adaxial surface of the sporophyll. In heterosporous members, megasporophylls and microsporophylls may be intermixed or separated in a variety of patterns. Ferns, which may produce sporophylls that are similar to sterile fronds or that appear very different from sterile fronds. These may be non-photosynthetic and lack typical pinnae, e.g. Onoclea sensibilis. Cycads produce strobili, both pollen-producing and seed-producing, that are composed of sporophylls. Ginkgo produces microsporophylls aggregated into a pollen strobilus. Ovules are not born on sporophylls. Gymnosperms, like Ginkgo and cycads, produce microsporophylls, aggregated into pollen strobili. However, unlike these other groups, ovules are produced on cone scales, which are modified shoots rather than sporophylls. Some plants do not produce sporophylls. Sporangia are produced directly on stems. Psilotum has been interpreted as producing sporangia (fused in a synangium) on the terminus of a stem. Equisetum always produce strobili, but the structures bearing sporangia (sporangiophores) have been interpreted as modified stems. The sporangia, despite being recurved are interpreted as terminal. Gnetophytes produce both compound pollen and seed strobili. (en)
- Lo sporofillo è una foglia che porta gli sporangi. Con le pteridofite compaiono i primi organi veri che formano il cormo. Tra essi, la foglia assume caratteristiche tali da diventare l'organo della fotosintesi per eccellenza: vi si concentrano i pigmenti fotosintetici e aumenta la superficie esposta al sole. Quindi, la funzione principale della foglia, dalla quale dipende la sua forma appiattita ed il colore verde, è quella di nutrire l'organismo, producendo zuccheri a partire da anidride carbonica e acqua con l'energia della luce. La foglia è quindi detta trofofillo (cioè foglia che nutre). Nelle felci, però, essa assume anche funzione riproduttiva, poiché sulla sua superficie si formano le spore, contenute in sporangi, a loro volta riuniti in gruppi detti sori. Essa diviene allora anche uno sporofillo che, svolgendo anche funzione fotosintetica, è meglio chiamato trofosporofillo. La tendenza evolutiva dalle pteridofite in poi è quella di attribuire a foglie diverse la funzione nutritiva (trofofilli) e quella riproduttiva (sporofilli). In ultima analisi, nelle piante superiori, gli sporofilli vengono riuniti, insieme ad altre foglie modificate sterili, nel fiore. Per questo, lo stame è uno sporofillo (microsporofillo), mentre il pistillo deriva dai cosiddetti carpelli, o foglie carpellari, che sono pure sporofilli (megasporofilli). (it)
- Een sporofyl (sporenblad; meervoud: sporofyllen; technische term: sporophyllum) is een voortplantingsorgaan bij planten, bestaande uit een apart, volledig blad of een bladachtig orgaan dat sporendoosjes (sporangia) of sporenhoopjes draagt. In de sporendoosjes worden de sporen gevormd. Een onvruchtbaar blad, dat geen sporendoosjes draagt, wordt trofofyl genoemd. (nl)
- 胞子葉（ほうしよう）というのは、胞子をつけるように分化した葉のことである。シダ植物の一部に見られる。シダ植物門以外のシダ植物には普通であるが、シダ植物門では多くない。 (ja)
- Sporofil (gr. spóros = nasienie + phýllon = liść), liść zarodnionośny – liść, na którym tworzą zarodnie z haploidalnymi zarodnikami u widłaków, skrzypów i niektórych paproci. Sporofile mogą występować pojedynczo lub zebrane w kłosy zarodnionośne. WidłakowceSporofile różnią się kształtem od liści asymilacyjnych. Zwykle w górnej części są ząbkowane, łuskowate, bezbarwne, zaostrzone na szczycie, o nasadzie szerokiej i trójkątnej. Na sporofilach znajduje się zazwyczaj jedna zarodnia, osadzona w pobliżu nasady, na brzusznej (doosiowej) stronie sporofilu. Widliczkowce mają sporofile - zróżnicowane na mikrosporofile i makrosporofile - rozmieszczone bardzo gęsto, skrętolegle, na osi kłosa zarodnionośnego. Zwykle w dolnej części kłosa skupione są makrosporofile, a w górnej – mikrosporofile, u niektórych gatunków widliczek oba typy sporofili tworzą oddzielne kłosy. Również sporofile lepidofitów, zebrane w szyszki zarodniowe, zróżnicowane były na makrosporofile położone w dolnej części szyszki i mikrosporofile leżące wyżej. Ustawione były prostopadle do osi szyszki, zwykle spiralnie, rzadziej okółkowo, gęsto, nachodząc na siebie dachówkowato. Pojedyncze zarodnie zlokalizowane były w dolnej części sporofili. Każdy sporofil miał języczek oraz pojedynczą wiązkę przewodzącą.U przedstawicieli rodzaju poryblin (z rzędu poryblinowców) wydłużone zarodnie osadzone są pojedynczo u nasady sporofilu, w zagłębieniu, osłonięte przez velum, czyli fałd z rozrośniętej tkanki liścia. U nasady sporofilu znajduje się języczek.PsylotoweMają sporofile zebrane w luźny nieregularny kłos zarodnionośny (rodzaje Psilotum i Tmesipteris). U nasady sporofili występują pojedyncze zarodnie z jednakowymi zarodnikami. Gatunki z rodzajów nasięźrzał oraz podejźrzon posiadają jeden liść, którego górna, sporofilowa część posiada liczne zarodnie.SkrzypoweSporofile (zwane tu też sporangioforami) mają postać tarczek na trzonkach, przytwierdzonych do osi kłosa zarodnionośnego okółkowo, nadlegle lub międzylegle. Pod tarczkami podczepionych jest 4 do 12 zarodni, w postaci woreczków z jednakowymi zarodnikami.PaprocieSporofile mogą być różnie wykształcone – bywają wyspecjalizowane jako organy służące wyłącznie do rozmnażania (np. pióropusznik strusi, podrzeń żebrowiec), u większości gatunków jednak są niezróżnicowane i pełnią również funkcje asymilacyjne (np. nerecznica samcza). U roślin nasiennych organami homologicznymi do sporofili są wyspecjalizowane organy rozmnażania – łuska nasienna (odpowiednik makrosporofilu) i pręcik (odpowiednik mikrosporofilu) u nagonasiennych oraz owocolistek i pręciki u okrytonasiennych. (pl)
- Esporófilo é a estrutura das plantas sensu lato onde se formam os esporângios. Em algumas plantas, como as samambaias, essa estrutura tem a forma de uma folha, donde o nome de esporófilo. Este conceito tem como base a alternância de gerações que se observa nas plantas verdes e em algumas algas, entre uma fase do ciclo de vida em que o indivíduo é diploide e produz esporos por meiose, o esporófito, e outra que produz gâmetas (haploides) para a reprodução sexuada, o gametófito. Nas espermatófitas, o gametófito é "parasita" do esporófito: os "esporos" haploides, o grão de polen e o saco embrionário, formam-se nas anteras e no ovário da flor (nos antófitos), ou nos órgãos correspondentes das gimnospermas. Estes órgãos sexuais, onde se formam os "esporos" são os esporófilos, dentro dos quais se formarão os gametas. Neste caso, diz-se que existe heterosporia, ou seja, os "esporos" que vão dar origem aos gametas masculinos e femininos são diferentes e denominam-se macrosporófilos ou megasporófilos (os femininos) e microsporófilos, os masculinos. Já nos pteridófitos, musgos e algumas algas, os esporos são gerados em indivíduos (ou órgãos) semelhantes considerando-se, por isso, plantas homosporadas. Nas pteridófitas, o esporo dá origem a um gametófito independente, mas de curta duração. Nos musgos e hepáticas, o gametófito é a planta adulta e o zigoto dá origem a um esporófito que fica "parasita" do gametófito, a seta e a cápsula, que se pode considerar o esporófilo, pois é dentro dela que, a partir de meiose das células-mães, se formam os esporos que, ao germinarem, darão origem a novas plantas. (pt)
- Спорофилл, спороносный лист, споролистик — боковой орган побега спорофита сосудистых растений, более или менее видоизменённый лист, на котором располагается один или несколько спорангиев. Этот же термин иногда используют в альгологии по отношению к специальным образованиям (выростам) на слоевище, на которых развиваются спорангии. У разноспоровых растений, в зависимости от того, какого типа спорангии располагаются на спорофилле, различают макроспорофиллы, или мегаспорофиллы (женские спорофиллы) и микроспорофиллы (мужские спорофиллы). (ru)
- Спорофіл — листовий орган папоротеподібних, плауноподібних і насінних рослин, на якому або в пазусі якого розвиваються спорангії. У рівноспорових папоротей спорофіли можуть бути зовні подібними з вегетативним листям (щитник) або різко відрізнятися від них (страусове перо звичайне). У вужачкових один і той же листок розділений на вегетативну і спороносну частини. Для плауноподібних і хвощеподібних, а також для насінних рослин характерне утворення спецільних спороносних пагонів - стробилів (колосків, шишок), що складаються з осі і зібраних на ній спорофілів. У водних папоротей на одних і тих же спорофілах утворюються як мікро-, так і мегаспорангії. У різноспорових вищих рослин мікро- і мегаспорангії розвиваються на різних спорофілах - мікро- і мегаспорофіли. У насінних рослин вони відрізняються між собою і різко відрізняються від асиміляційних листків. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Sporofyl je list se specifickou funkcí – nese výtrusnice. Nalezneme jej u plavuní i některých kapradin. Někdy se rozlišují na sporofyly v užším smyslu, které jsou nezelené a jejich funkcí je nést výtrusnice a na trofosporofyly, které nesou výtrusnice, ale zároveň jsou zelené, fotosyntetizují a tím se podílí na výživě rostliny. Opakem sporofylů jsou trofofyly, které jsou zelené, fotosyntetizují a nenesou žádné výtrusnice. U plavuní a přesliček formují sporofyly často výtrusný klas (strobilus). (cs)
- Een sporofyl (sporenblad; meervoud: sporofyllen; technische term: sporophyllum) is een voortplantingsorgaan bij planten, bestaande uit een apart, volledig blad of een bladachtig orgaan dat sporendoosjes (sporangia) of sporenhoopjes draagt. In de sporendoosjes worden de sporen gevormd. Een onvruchtbaar blad, dat geen sporendoosjes draagt, wordt trofofyl genoemd. (nl)
- 胞子葉（ほうしよう）というのは、胞子をつけるように分化した葉のことである。シダ植物の一部に見られる。シダ植物門以外のシダ植物には普通であるが、シダ植物門では多くない。 (ja)
- Спорофилл, спороносный лист, споролистик — боковой орган побега спорофита сосудистых растений, более или менее видоизменённый лист, на котором располагается один или несколько спорангиев. Этот же термин иногда используют в альгологии по отношению к специальным образованиям (выростам) на слоевище, на которых развиваются спорангии. У разноспоровых растений, в зависимости от того, какого типа спорангии располагаются на спорофилле, различают макроспорофиллы, или мегаспорофиллы (женские спорофиллы) и микроспорофиллы (мужские спорофиллы). (ru)
- Un esporofil·le és una fulla que porta esporangis. Tant els microfil·les com els megafil·les poden ser esporofil·les. En les plantes heterospòriques els esporofil·les porten, ja siga megaesporangis (i aleshores es diuen megaesporofil·les) o microesporangis (microesporofil·les). L'ensolapament dels prefixs i les arrels d'aquests termes els fa especialment confusos en la nomenclatura botànica. Els esporofil·les varien molt en aparença i estructura, i poden tindre un aspecte similar a fulles estèrils o no tindre-lo. Les plantes que produeixen esporofil·les inclouen: (ca)
- Ein Sporophyll oder Sporenblatt ist ein Blatt, an dem Sporangien stehen, in denen Sporen gebildet werden. Sporophylle kommen bei den Farnen und Samenpflanzen vor. Bei den Farnen weist das Sporophyll häufig einen von den sterilen Blättern (Trophophyll) abweichenden Bau auf. Ein Sporotrophophyll (auch Trophosporophyll) ist ein Blatt, das sowohl Sporen produziert als auch Photosynthese betreibt. (de)
- Les sporophylles sont des feuilles spécialisées pour porter les sporanges et parfois regroupées en une structure compacte, le strobile comme chez Lycopodium clavatum ou chez les Gymnospermes, ou un rameau condensé formant, chez les Angiospermes, les microsporophylles mâles (les étamines) et les mégasporophylles femelles (les carpelles), sporophylles incorporées dans un ensemble reproducteur contracté comportant des pièces stériles souvent très apparentes, la fleur. (fr)
- A sporophyll is a leaf that bears sporangia. Both microphylls and megaphylls can be sporophylls. In heterosporous plants, sporophylls (whether they are microphylls or megaphylls) bear either megasporangia and thus are called megasporophylls, or microsporangia and are called microsporophylls. The overlap of the prefixes and roots makes these terms a particularly confusing subset of botanical nomenclature. Sporophylls vary greatly in appearance and structure, and may or may not look similar to sterile leaves. Plants that produce sporophylls include: (en)
- Lo sporofillo è una foglia che porta gli sporangi. Con le pteridofite compaiono i primi organi veri che formano il cormo. Tra essi, la foglia assume caratteristiche tali da diventare l'organo della fotosintesi per eccellenza: vi si concentrano i pigmenti fotosintetici e aumenta la superficie esposta al sole. Quindi, la funzione principale della foglia, dalla quale dipende la sua forma appiattita ed il colore verde, è quella di nutrire l'organismo, producendo zuccheri a partire da anidride carbonica e acqua con l'energia della luce. La foglia è quindi detta trofofillo (cioè foglia che nutre). Nelle felci, però, essa assume anche funzione riproduttiva, poiché sulla sua superficie si formano le spore, contenute in sporangi, a loro volta riuniti in gruppi detti sori. Essa diviene allora anche (it)
- Sporofil (gr. spóros = nasienie + phýllon = liść), liść zarodnionośny – liść, na którym tworzą zarodnie z haploidalnymi zarodnikami u widłaków, skrzypów i niektórych paproci. Sporofile mogą występować pojedynczo lub zebrane w kłosy zarodnionośne. U roślin nasiennych organami homologicznymi do sporofili są wyspecjalizowane organy rozmnażania – łuska nasienna (odpowiednik makrosporofilu) i pręcik (odpowiednik mikrosporofilu) u nagonasiennych oraz owocolistek i pręciki u okrytonasiennych. (pl)
- Esporófilo é a estrutura das plantas sensu lato onde se formam os esporângios. Em algumas plantas, como as samambaias, essa estrutura tem a forma de uma folha, donde o nome de esporófilo. Este conceito tem como base a alternância de gerações que se observa nas plantas verdes e em algumas algas, entre uma fase do ciclo de vida em que o indivíduo é diploide e produz esporos por meiose, o esporófito, e outra que produz gâmetas (haploides) para a reprodução sexuada, o gametófito. (pt)
- Спорофіл — листовий орган папоротеподібних, плауноподібних і насінних рослин, на якому або в пазусі якого розвиваються спорангії. У рівноспорових папоротей спорофіли можуть бути зовні подібними з вегетативним листям (щитник) або різко відрізнятися від них (страусове перо звичайне). У вужачкових один і той же листок розділений на вегетативну і спороносну частини. Для плауноподібних і хвощеподібних, а також для насінних рослин характерне утворення спецільних спороносних пагонів - стробилів (колосків, шишок), що складаються з осі і зібраних на ній спорофілів. У водних папоротей на одних і тих же спорофілах утворюються як мікро-, так і мегаспорангії. У різноспорових вищих рослин мікро- і мегаспорангії розвиваються на різних спорофілах - мікро- і мегаспорофіли. У насінних рослин вони відрізняют (uk)
|
