| dbo:abstract
|
- Der Copyright Term Extension Act (Gesetz zur Verlängerung des Urheberrechtsschutzes) von 1998, auch bekannt als der Sonny Bono Copyright Term Extension Act oder das Micky-Maus-Schutzgesetz, verlängerte die Schutzdauer des Urheberrechts in den USA um 20 Jahre. Vor dem Gesetz war das Urheberrecht an einem Werk bis zu 50 Jahre nach dem Tod des Autors geschützt, bevor es in die Gemeinfreiheit (Public Domain) überging. Nach Inkrafttreten des Gesetzes wird das Urheberrecht bis 70 Jahre nach dem Tod des Autors geschützt, während die Urheberrechte für Werke im Eigentum eines Unternehmens zwischen 75 und 95 Jahre geschützt werden. Das Gesetz hat auch Wirkung für Werke, die vor dem 1. Januar 1978 veröffentlicht wurden. Auch deren Schutzdauer verlängert sich um 20 Jahre. Mit diesem Gesetz wurde das Übergehen dieser älteren Werke, für die nach den alten Regeln ein kürzerer Urheberrechtsschutz bestand, in das Public Domain effektiv „eingefroren“. Somit gingen unter diesen neuen Regeln keine Werke, die ab 1923 veröffentlicht wurden und deren Schutz 1998 noch nicht abgelaufen war, vor 2019 in das Public Domain über. Im Gegensatz zur europäischen Gesetzgebung zur Urheberrechtsverlängerung ließ der Copyright Term Extension Act keine Urheberrechte wiederaufleben, die bereits abgelaufen waren. Das Gesetz verlängerte die Schutzdauer für Werke, die bereits urheberrechtlich geschützt waren, und gilt in diesem Sinne auch rückwirkend. Es verlängert die Schutzdauer nicht nur für Werke, die nach seinem Inkrafttreten veröffentlicht wurden, sondern auch für solche, die bereits veröffentlicht waren. Für Werke, die vor dem 1. Januar 1978 geschaffen wurden, die aber bis vor kurzem weder veröffentlicht noch als urheberrechtlich geschützt registriert wurden, gilt ein besonderer Abschnitt. Unter dessen Voraussetzungen können sie bis 2047 geschützt sein. Das Gesetz trat am 27. Oktober 1998 in Kraft. (de)
- The Sonny Bono Copyright Term Extension Act – also known as the Copyright Term Extension Act, Sonny Bono Act, or (derisively) the Mickey Mouse Protection Act – extended copyright terms in the United States in 1998. It is one of several acts extending the terms of copyrights. Following the Copyright Act of 1976, copyright would last for the life of the author plus 50 years (or the last surviving author), or 75 years from publication or 100 years from creation, whichever is shorter for a work of corporate authorship (works made for hire) and anonymous and pseudonymous works. The 1976 Act also increased the renewal term for works copyrighted before 1978 that had not already entered the public domain from 28 years to 47 years, giving a total term of 75 years. The 1998 Act extended these terms to life of the author plus 70 years and for works of corporate authorship to 120 years after creation or 95 years after publication, whichever end is earlier. For works published before January 1, 1978, the 1998 act extended the renewal term from 47 years to 67 years, granting a total of 95 years. This law effectively "froze" the advancement date of the public domain in the United States for works covered by the older fixed term copyright rules. Under this Act, works made in 1923 or afterwards that were still protected by copyright in 1998 would not enter the public domain until January 1, 2019, or later. Mickey Mouse specifically, having first appeared in 1928 in Steamboat Willie, will enter the public domain in 2024 or afterward (depending on the date of the product). Unlike copyright extension legislation in the European Union, the Sonny Bono Act did not revive copyrights that had already expired, and therefore is not retroactive in that sense. The Act did extend the terms of protection set for works that were already copyrighted and were created before it took effect, so it is retroactive in that sense. However, works created before January 1, 1978, but not published or registered for copyright until recently, are addressed in a special section (17 U.S.C. § 303) and may remain protected until the end of 2047. The Act became Pub.L. 105–298 (text) (PDF) on October 27, 1998. (en)
- La Copyright Term Extension Act (CTEA) de 1998 – también conocida como Sonny Bono Copyright Term Extension Act o Sonny Bono Act y, peyorativamente, como la «Mickey Mouse Protection Act», extendió los plazos de copyright en los Estados Unidos por 20 años adicionales. Antes del Acta (bajo la Copyright Act of 1976), el copyright duraba toda la vida del autor más 50 años o 75 años después de publicación para una obra de «autoría corporativa» (o 100 años después de su creación). Tras la aplicación el Acta extendió estos plazos durante la vida del autor más 70 años y para obras de «autoría corporativa» durante 120 años tras la creación o 95 años tras la publicación, independientemente de la anterioridad de la culminación de la creación. El Acta también afectó a los plazos de copyright para obras con copyright anteriores al 1 de enero de 1978, incrementando también su plazo de protección durante 20 años, hasta un total de 95 años desde la publicación. El Acta se hizo público el 27 de octubre de 1998. Esta ley "postergó" la fecha del dominio público en Estados Unidos para las obras más antiguas amparadas por los nuevos plazos de copyright. Bajo esta Acta, las obras adicionales hechas en 1923 o más tarde que estuviesen todavía bajo copyright en 1998 no entrarían en dominio público hasta 2019 o posteriores (dependiendo de la fecha de producción) a menos que el propietario del copyright la dedicase en el dominio público anticipadamente o si el copyright fuese extendido de nuevo. A diferencia de la legislación sobre extensión del copyright en la Unión Europea, la Sonny Bono Act no reactivó los derechos de autor que ya habían expirado. El Acta extendió los plazos del sistema de protección para obras que ya estaban bajo copyright, y es retroactiva en este sentido. Sin embargo, las obras creadas antes del 1 de enero de 1978 pero no publicadas o registradas para el copyright hasta hace poco están sometidas a una sección especial (17 U.S.C. § 303) y pueden permanecer protegidas hasta 2047. (es)
- La Loi américaine d'extension du terme des droits d'auteur (Copyright Term Extension Act) est une loi votée en 1998 par le congrès américain concernant la prolongation de 20 ans aux États-Unis des droits d'auteur. Cette loi est aussi connue sous le nom de Sonny Bono Copyright Term Extension Act du nom du chanteur devenu homme politique Sonny Bono (1935-1998) à l'origine de la loi et péjorativement sous le nom de Mickey Mouse Protection Act en raison du soutien important fourni par la Walt Disney Company en faveur de cette loi. La loi est référencée depuis le 27 octobre 1998 sous Public Law 105-298. Cette loi est la seconde du genre. En 1976, le Copyright Act of 1976 avait prolongé le terme des droits d'auteurs à 50 ans après la mort d'un auteur et à 75 ans pour les œuvres en nom collectif d'entreprise. Le Sonny Bono Copyright Term Extension Act prolonge les droits à 70 ans après la mort d'un auteur, et dans le cas des œuvres collectives d'entreprises, à 120 ans après la création ou 95 ans à partir de la publication, la durée la plus courte s'appliquant selon le cas. Cette loi modifie aussi les droits d'auteur des œuvres antérieures au 1er janvier 1978 en ajoutant 20 ans à leur terme, soit 95 ans à compter de leur publication. Cette loi a pour effet de geler les dates d'entrée dans le domaine public des œuvres aux États-Unis. Ainsi, aucune des œuvres créées après le 1er janvier 1923, et qui auraient dû entrer dans le domaine public en 1998, ne le seront avant 2019. Ce n'est aucunement rétroactif pour les œuvres déjà dans le domaine public, mais ce l'est dans le sens que toutes les œuvres produites depuis 1923 (basé sur la date de parution) sont « protégées » (protection des droits d'auteur) de 20 ans supplémentaires. Les deux lois ont reçu un fort soutien de la part de la Walt Disney Company qui, à l'époque des deux lois, risquait de perdre ses droits sur le personnage de Mickey Mouse. Elle a ainsi pu continuer à protéger toutes les œuvres de sa société fondée en 1923. (fr)
- 著作権延長法（英語: Copyright Term Extension Act, CTEA）あるいは、ソニー・ボノ著作権延長法（英語: Sonny Bono Copyright Term Extension Act）とは、著作権の保護期間延長を主目的としたアメリカ合衆国の連邦法改正法である。1998年10月に制定され、同日に発効した。 1977年までに発表された著作物の法人著作権の満了を発行後75年から95年に延長し、 また、1978年以降に発表された作品については、保護期間は原則として、著作者の死後70年間、法人著作の場合は「発行後95年間」か「制作後120年間」のいずれか短い方となった。 法律名は、デュオグループ「ソニー&シェール (Sonny & Cher)」のメンバーで、のちに上院議員になり、成立当年に事故で没したの功績を称えて付けられている。 (ja)
- Il Copyright Term Extension Act (CTEA) – noto anche come Sonny Bono Copyright Term Extension Act o Sonny Bono Act (dal nome del cantante e parlamentare Sonny Bono che lo sosteneva) e noto anche come Mickey Mouse Protection Act (perché a ridosso della scadenza di un'opera di Topolino) – è una legge approvata il 27 ottobre 1998 che estende di 20 anni i termini di protezione per le opere registrate dopo il 1923 negli USA ed è tuttora in vigore. La legge estendeva quindi i termini a 70 dopo la morte dell'autore e per le opere appartenenti ad un'impresa a 120 anni dopo la creazione o 95 anni dopo la pubblicazione, a seconda di quale fosse precedente. La legge in vigore sino ad allora (Copyright Act 1976), prevedeva una durata massima di 75 anni dopo la pubblicazione (95 in caso di opere appartenenti ad un'impresa). Con l'approvazione del nuovo disegno di legge il termine massimo fu portato a 95 anni. Fu estesa anche la protezione dei diritti connessi. A differenza della legislazione europea il Copyright Term Extension Act non rinnova i diritti di Copyright di opere già scadute, benché estenda quelli ancora attivi. La legge è più conosciuta con il nome Sonny Bono Copyright Term Extension Act, o Sonny Bono Act, dal nome dell'autore, cantante pop e deputato americano Sonny Bono, che sostenne con forza il disegno di legge, pur non riuscendo a vederne l'entrata in vigore, in quanto l'approvazione del testo seguì di alcuni mesi alla sua morte, avvenuta il 5 gennaio 1998. La legge è anche conosciuta con il nome Mickey Mouse Protection Act, perché la riforma fu approvata proprio a ridosso della scadenza del Copyright relativo a Topolino e la società Walt Disney ebbe un forte ruolo come gruppi di pressione. Contro questa legge sarà portata avanti – senza successo – dall'avvocato e attivista Lawrence Lessig la causa , che voleva dichiarare la legge incostituzionale; la causa viene persa ma nel mentre Lawrence Lessig, e Hal Abelson fondarono nel 2001 Creative Commons. Titolo 1: Estensione del termine del copyright - (sezione 102) Proibisce l'annullamento o la limitazione dei diritti o dei rimedi ai sensi delle leggi statali in materia di registrazioni sonore fissate prima del 15 febbraio 1972, fino al 15 febbraio 2067 (attualmente, 2047) - Estende la durata del diritto d'autore in un'opera creata dopo il 1º gennaio 1978, alla vita dell'autore e 70 (attualmente, 50) anni dopo la morte dell'autore. Effettua la stessa estensione per quanto riguarda le opere comuni create a partire da tale data. - Estende la durata del diritto d'autore in opere anonime o pseudonimi o opere fatte per il noleggio in data o dopo tale data a 95 (attualmente, 75) anni dall'anno della prima pubblicazione, o 120 (attualmente, 100) anni dall'anno di creazione, a seconda di quale scade prima. Rende le estensioni conformi rispetto alle disposizioni relative alla presunzione di morte di un autore. - Si estende dal 31 dicembre 2027 al 31 dicembre 2047, la durata del diritto d'autore nelle opere pubblicate entro il 31 dicembre 2002. - Estende la durata dei diritti d'autore nel loro periodo di rinnovo al momento della data di entrata in vigore della presente legge a 95 anni dalla data in cui tali diritti d'autore sono stati originariamente garantiti. - Consente a un autore o proprietario di un diritto di recesso, a determinate condizioni, di terminare un trasferimento o una licenza di rinnovo (eseguito prima del 1 º gennaio 1978) di un diritto d'autore (diverso da un'opera fatta a noleggio) sussistente nel suo periodo di rinnovo alla data di entrata in vigore della presente legge, per i quali il diritto di recesso non è stato esercitato ed è scaduto entro tale data. Consente la cessazione di un trasferimento o di una concessione di licenza in qualsiasi momento durante i cinque anni a partire dalla fine di 75 anni dalla data in cui il copyright è stato originariamente garantito. - (sezione 103) Rivede le disposizioni riguardanti la cessazione di alcuni trasferimenti e licenze concesse dall'autore o che riguardano i termini di rinnovo esteso a prevedere che se l'autore vedova, vedovo, figli e nipoti non sono viventi, l'esecutore dell'autore, l'amministratore, il rappresentante personale o il fiduciario detengono l'intero interesse di recesso dell'autore. - (sezione 104) Consente, durante gli ultimi 20 anni di qualsiasi termine di copyright di un'opera pubblicata, una biblioteca o archivi di riprodurre, distribuire, visualizzare o eseguire in forma facsimile o digitale una copia o registrazione vocale di tale opera a fini di conservazione, borsa di studio, o di ricerca dopo aver stabilito che nessuna delle seguenti condizioni si applicano: (1) il lavoro è soggetto a normale sfruttamento commerciale; (2) una copia o registrazione vocale del lavoro può essere ottenuto ad un prezzo ragionevole; o (3) il titolare del diritto d'autore o il suo agente rende noto che si applica una di tali condizioni. Stabilisce che tale esenzione non si applica a qualsiasi uso successivo da parte di utenti diversi da tale biblioteca o archivi. - esprime il senso del Congresso secondo cui i proprietari dei diritti d'autore per le opere audiovisive per le quali la durata della protezione del diritto d'autore è estesa dalle modifiche apportate dal presente titolo, nonché gli sceneggiatori, i registi e gli interpreti di tali opere audiovisive, dovrebbero negoziare in buona fede uno sforzo per raggiungere un accordo volontario o accordi volontari in merito all'istituzione di un fondo o di un altro meccanismo per l'importo della remunerazione da ripartire tra le parti per lo sfruttamento di tali opere audiovisive. Titolo II: Esenzione dalla concessione di licenze musicali per esercizi di ristorazione o di abbeveraggio - Fairness in Music Licensing Act del 1998: Rivede la legge federale sul diritto d'autore per quanto riguarda la comunicazione da parte di uno stabilimento di una trasmissione (o ritrasmissione) che incorpora una performance o la visualizzazione di un lavoro musicale non drammatico destinato ad essere ricevuto dal grande pubblico, ha avuto origine da una stazione di trasmissione radiofonica o televisiva autorizzata come tale dalla Commissione federale delle comunicazioni, o, se una trasmissione audiovisiva, da un sistema via cavo o da un vettore satellitare. Stabilisce che tale comunicazione non deve essere una violazione del diritto d'autore, a seconda dei criteri in base al fatto che: (1) l'istituzione è o non è un servizio di ristorazione o di bere stabilimento; (2) nessun costo diretto è fatto per vedere o sentire la trasmissione (o ritrasmissione) che non è ulteriormente trasmesso oltre lo stabilimento ricevente; e (3) tale trasmissione (o ritrasmissione) è concesso in licenza dal proprietario del copyright del lavoro così pubblicamente eseguito o visualizzato. Esclude come violazione del diritto d'autore l'esecuzione gratuita di un'opera musicale non drammatica da parte di uno stabilimento commerciale quando il suo scopo è promuovere dispositivi audiovisivi o altri in esso utilizzati. - (sezione 203) Prevede la determinazione di tassi di licenza o canoni ragionevoli per le società di diritti di esecuzione soggette a decreti di consenso che prevedono tale determinazione. - (sezione 204) Un attore ha diritto a danni aggiuntivi pari al doppio dell'importo del canone che avrebbe dovuto essere pagato durante i tre anni precedenti, in ogni caso in cui il giudice ritiene che il titolare convenuto di un istituto che rivendica le sue attività erano esenti da copyright i divieti di infrazione non avevano fondati motivi per ritenere che ciò fosse possibile.[1] (it)
- De Copyright Term Extension Act is een uit 1998 die de duur van auteursrechtelijke bescherming met 20 jaar verlengt. Op 27 oktober 1998 ondertekende toenmalig president Bill Clinton de wet. Sinds de waren werken tot 50 jaar na het overlijden van de auteur beschermd en werken van bedrijven 70 jaar. De Copyright Term Extension Act beschermt werken tot 70 jaar na het overlijden van de auteur. Werken van bedrijven worden beschermd tot 95 jaar na publicatie of 120 jaar na creatie. De Copyright Term Extension Act zorgde ervoor dat er twintig jaar lang geen werken aan het publieke domein zouden toevallen door verlopen auteursrecht. Vanaf 1 januari 2019 zijn er nieuwe werken in het publieke domein vervallen. De wet staat ook bekend als de Mickey Mouse Protection Act omdat de eerste tekenfilms van Mickey Mouse in 2003 in het publieke domein terecht dreigden te komen. Voorstanders wijzen erop dat de menselijke levensverwachting is toegenomen sinds de . De wet is ook bekend als de Sonny Bono Copyright Term Extension Act of kortweg Sonny Bono Act, vernoemd naar congreslid Sonny Bono, die 9 maanden na het aannemen van de wet overleed. Volgens zijn wilde hij het liefst eeuwige auteursrechtelijke bescherming genieten, maar dat zou ongrondwettelijk zijn. Jack Valenti, toenmalig voorzitter van de Motion Picture Association of America, stelde voor om de bescherming eeuwig minus een dag te laten duren. (nl)
- Copyright Term Extension Act, även känd som Sonny Bono Copyright Term Extension Act och, pejorativt, The Mickey Mouse Act, är den upphovsrättslag som infördes 1998 och stadgar att verken (till exempel varumärket Musse Pigg) skall skyddas i upphovsmannens livstid plus 70 år. Verket tillkom efter påtryckningar från Hollywood för att skydda företagets intäkter från produktioner från 1900-talets början samtidigt som klassiska romaner och musikverk från 1800-talet fortfarande skulle vara fria att använda. Lagen har kritiserats av bland andra svenska Piratpartiet.[Uppdatering behövs] (sv)
- Закон о продлении срока охраны авторских прав (англ. Copyright Term Extension Act, сокращённо CTEA, также известен как закон о продлении срока охраны авторских прав имени Сонни Боно (англ. Sonny Bono Copyright Term Extension Act), закон Сонни Боно (англ. Sonny Bono Act) или, иронически, закон о защите Микки Мауса (англ. Mickey Mouse Protection Act) — федеральный закон США, принятый в 1998 году и расширивший сроки действия авторского права в США. Со времени подписания закона об авторском праве в 1976 году авторское право сохранялось в течение жизни автора и в течение 50 лет после его смерти или 75 лет для работ, сделанных по найму. Закон 1976 года также увеличил срок действия авторского права для работ, созданных до 1978 года, которые ещё не перешли в общественное достояние, с 28 до 47 лет, что в общей сложности составляет 75 лет. Закон 1998 года увеличил эти сроки до действия в течение жизни автора и 70 лет после его смерти, а для работ по найму — до 120 лет после создания или 95 лет после публикации в зависимости от того, какая дата раньше. Защита авторского права для работ, опубликованных до 1 января 1978 года, была увеличена на 20 лет и составила в общей сложности 95 лет с даты их публикации. Этот закон практически «заморозил» дату продвижения общественного достояния в США для работ, защищённых более старыми законами об авторском праве. По этому закону, дополнительные работы, сделанные в 1923 году или позже, которые всё ещё охранялись авторским правом в 1998 году, не перейдут в общественное достояние до 2019 года или позже (в зависимости от даты создания), если владелец авторского права не выпустит их в общественное достояние до этого момента. В отличие от законов, увеличивающих срок действия авторского права в ЕС, закон Сонни Боно не восстанавливал авторское право для работ, срок действия авторского права у которых уже истёк. Закон увеличил сроки защиты для работ, которые охранялись авторским правом, и является ретроактивным. Тем не менее, работы, созданные до 1 января 1978 года и не опубликованные или зарегистрированные до последнего времени, рассматриваются в отдельной секции закона (раздел 17 кодекса США, параграф 303) и могут быть под защитой авторского права до 2047 года. Законопроект стал законом 105—298 27 октября 1998 года. (ru)
- 《著作權年限延長法案》 (CTEA)是1998年的延長在美國的著作權條款。 除了這個法案之外，還有多個延長著作權年限的法案。 根據1976年著作權法，著作權將會持續到作者去世後再加上50年，或者團體作者則為75年。1976年的法案另外將1978年以前尚未進入公有領域的作品的年限從28年延長47年，使之總年限達75年。 而1998年的法案，則將上述的1976年著作權法案的年限延長至作者去世後再加上70年，並且將團體作者的著作權年限延長至「創作後120年」或「公開發表後95年」兩者之間較短者。 1978年1月1日之前發表的作品，也在此法案增加了20年，總計到95年。 這項法律又稱桑尼·波諾著作權年限延長法案、桑尼·波諾法案、或（帶嘲諷性質地）稱它為米老鼠保護法案。法案有效地「凍結」原本舊有即將進入美國公有領域的推進年限。根據這道法案，美國於1923年或之後的創作，受到這份法案的著作權保護，將不會進入公有領域直到直到2019年1月1日之後。米老鼠首次於1928年出現，所以除非著作權所有者決定提前將其發佈到公有領域，否則將會在2024年或之後（得從跟米老鼠相關的不同創作公開發表的日期而定）才會成為在公有領域的作品，除非版权所有者在此之前将其发布到公共领域。跟歐盟的著作權擴展立法有差異的是，桑尼·波諾法案並沒有恢復已經過期的作品之著作權保護。该法确实扩大了已经受版权保护的作品的保护条款，并在此意义上具有追溯力。 但是，在1978年1月1日之前创作的作品，直到最近才出版或注册为版权，将在特殊部分（ 美國法典第303章中提及。 ）并可能直到2047年底持續受保护。该法案成了1998年10月27日的美國聯邦公法第105–298號 。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- 著作権延長法（英語: Copyright Term Extension Act, CTEA）あるいは、ソニー・ボノ著作権延長法（英語: Sonny Bono Copyright Term Extension Act）とは、著作権の保護期間延長を主目的としたアメリカ合衆国の連邦法改正法である。1998年10月に制定され、同日に発効した。 1977年までに発表された著作物の法人著作権の満了を発行後75年から95年に延長し、 また、1978年以降に発表された作品については、保護期間は原則として、著作者の死後70年間、法人著作の場合は「発行後95年間」か「制作後120年間」のいずれか短い方となった。 法律名は、デュオグループ「ソニー&シェール (Sonny & Cher)」のメンバーで、のちに上院議員になり、成立当年に事故で没したの功績を称えて付けられている。 (ja)
- Copyright Term Extension Act, även känd som Sonny Bono Copyright Term Extension Act och, pejorativt, The Mickey Mouse Act, är den upphovsrättslag som infördes 1998 och stadgar att verken (till exempel varumärket Musse Pigg) skall skyddas i upphovsmannens livstid plus 70 år. Verket tillkom efter påtryckningar från Hollywood för att skydda företagets intäkter från produktioner från 1900-talets början samtidigt som klassiska romaner och musikverk från 1800-talet fortfarande skulle vara fria att använda. Lagen har kritiserats av bland andra svenska Piratpartiet.[Uppdatering behövs] (sv)
- The Sonny Bono Copyright Term Extension Act – also known as the Copyright Term Extension Act, Sonny Bono Act, or (derisively) the Mickey Mouse Protection Act – extended copyright terms in the United States in 1998. It is one of several acts extending the terms of copyrights. (en)
- Der Copyright Term Extension Act (Gesetz zur Verlängerung des Urheberrechtsschutzes) von 1998, auch bekannt als der Sonny Bono Copyright Term Extension Act oder das Micky-Maus-Schutzgesetz, verlängerte die Schutzdauer des Urheberrechts in den USA um 20 Jahre. (de)
- La Copyright Term Extension Act (CTEA) de 1998 – también conocida como Sonny Bono Copyright Term Extension Act o Sonny Bono Act y, peyorativamente, como la «Mickey Mouse Protection Act», extendió los plazos de copyright en los Estados Unidos por 20 años adicionales. Antes del Acta (bajo la Copyright Act of 1976), el copyright duraba toda la vida del autor más 50 años o 75 años después de publicación para una obra de «autoría corporativa» (o 100 años después de su creación). Tras la aplicación el Acta extendió estos plazos durante la vida del autor más 70 años y para obras de «autoría corporativa» durante 120 años tras la creación o 95 años tras la publicación, independientemente de la anterioridad de la culminación de la creación. El Acta también afectó a los plazos de copyright para obr (es)
- La Loi américaine d'extension du terme des droits d'auteur (Copyright Term Extension Act) est une loi votée en 1998 par le congrès américain concernant la prolongation de 20 ans aux États-Unis des droits d'auteur. Cette loi est aussi connue sous le nom de Sonny Bono Copyright Term Extension Act du nom du chanteur devenu homme politique Sonny Bono (1935-1998) à l'origine de la loi et péjorativement sous le nom de Mickey Mouse Protection Act en raison du soutien important fourni par la Walt Disney Company en faveur de cette loi. La loi est référencée depuis le 27 octobre 1998 sous Public Law 105-298. (fr)
- Il Copyright Term Extension Act (CTEA) – noto anche come Sonny Bono Copyright Term Extension Act o Sonny Bono Act (dal nome del cantante e parlamentare Sonny Bono che lo sosteneva) e noto anche come Mickey Mouse Protection Act (perché a ridosso della scadenza di un'opera di Topolino) – è una legge approvata il 27 ottobre 1998 che estende di 20 anni i termini di protezione per le opere registrate dopo il 1923 negli USA ed è tuttora in vigore. La legge estendeva quindi i termini a 70 dopo la morte dell'autore e per le opere appartenenti ad un'impresa a 120 anni dopo la creazione o 95 anni dopo la pubblicazione, a seconda di quale fosse precedente. (it)
- De Copyright Term Extension Act is een uit 1998 die de duur van auteursrechtelijke bescherming met 20 jaar verlengt. Op 27 oktober 1998 ondertekende toenmalig president Bill Clinton de wet. Sinds de waren werken tot 50 jaar na het overlijden van de auteur beschermd en werken van bedrijven 70 jaar. De Copyright Term Extension Act beschermt werken tot 70 jaar na het overlijden van de auteur. Werken van bedrijven worden beschermd tot 95 jaar na publicatie of 120 jaar na creatie. (nl)
- Закон о продлении срока охраны авторских прав (англ. Copyright Term Extension Act, сокращённо CTEA, также известен как закон о продлении срока охраны авторских прав имени Сонни Боно (англ. Sonny Bono Copyright Term Extension Act), закон Сонни Боно (англ. Sonny Bono Act) или, иронически, закон о защите Микки Мауса (англ. Mickey Mouse Protection Act) — федеральный закон США, принятый в 1998 году и расширивший сроки действия авторского права в США. Со времени подписания закона об авторском праве в 1976 году авторское право сохранялось в течение жизни автора и в течение 50 лет после его смерти или 75 лет для работ, сделанных по найму. Закон 1976 года также увеличил срок действия авторского права для работ, созданных до 1978 года, которые ещё не перешли в общественное достояние, с 28 до 47 лет, (ru)
- 《著作權年限延長法案》 (CTEA)是1998年的延長在美國的著作權條款。 除了這個法案之外，還有多個延長著作權年限的法案。 根據1976年著作權法，著作權將會持續到作者去世後再加上50年，或者團體作者則為75年。1976年的法案另外將1978年以前尚未進入公有領域的作品的年限從28年延長47年，使之總年限達75年。 而1998年的法案，則將上述的1976年著作權法案的年限延長至作者去世後再加上70年，並且將團體作者的著作權年限延長至「創作後120年」或「公開發表後95年」兩者之間較短者。 1978年1月1日之前發表的作品，也在此法案增加了20年，總計到95年。 (zh)
|
