| dbo:abstract
|
- El secret de confessió o sigili sacramental és una obligació i un dret que tenen els sacerdots per a absenir-se de revelar les confessions fetes per un o més penitents en el sagrament de la penitència. La revelació del secret comporta pena d'excomunió. El secret de confessió s'aplica fins i tot en aquells casos en que es realitzen confessions de fets no considerats pecat. (ca)
- Zpovědní tajemství je charakteristický rys křesťanské tradice a současně kompetence duchovního křesťanské církve. Týká se svátosti smíření, v katolických církvich a v Církvi československé husitské jedné ze sedmi svátostí. (cs)
- Als Beichtgeheimnis, Beichtsiegel oder Sigillum confessionis bezeichnet man die pflichtmäßige Verschwiegenheit des Geistlichen in Bezug auf alles, was ihm in der Beichte anvertraut wird. Das Beichtgeheimnis wurde allgemeinkirchlich erstmals 1215 auf dem IV. Laterankonzil formuliert und ist seitdem im römisch-katholischen Kirchenrecht verankert. Im Bereich der evangelischen Kirchen differenziert man zwischen dem Seelsorgegeheimnis und dem Beichtgeheimnis. Der heilige Johannes Nepomuk gilt als Schutzpatron des Beichtgeheimnisses. Zu seinen Attributen gehört folglich eine Zunge. Römisch-katholische Priester, die ihr Leben als Märtyrer hauptsächlich oder allein um des Schutzes des Beichtgeheimnisses willen verloren, sind unter anderen Henry Garnet († 1606), Johannes Sarkander († 1620), Andreas Faulhaber († 1757), Pedro Marieluz Garcés († 1825), († 1936) und Hermann Josef Wehrle († 1944 in Berlin-Plötzensee). (de)
- La konfesa sekreto (latine sigillum confessionis = sigelo de konfeso) estas regulo de kristanismo, laŭ kiu sacerdoto preninta peko-konfeson nenial rajtas malkaŝi, kion li aŭdis de la konfesanto. La konfesan sekreton skribe fiksis la 4-a laterana koncilio en 1215, sed ĝi jam antaŭe ekzistis kaj estis ĝenerale agnoskata. Lezo de la sekreto kaŭzas aŭtomatan (latine: Latæ Sententiæ) ekskomunikiĝon. Neniu, eĉ ne la konfesinto, rajtas nuligi la devon konservi la sekreton. La sekreteco ligas ankaŭ aliajn personojn, kiuj iel ekscias pri la enhavo de la konfeso, ekzemple interpretiston. Patrono de la konfesa sekreto estas Sankta Johano Nepomuka. (eo)
- El sigilo sacramental o secreto de arcano es, en la Iglesia católica, la obligación de no manifestar jamás lo sabido por confesión sacramental. El derecho natural lo supone y es de derecho divino, sin que la Iglesia tenga facultad para dispensar de él, ni aun muerto el penitente. Su inviolabilidad es tal, que en ningún caso imaginable, ni daño gravísimo que sobrevenga al confesor ni a toda la humanidad, podría infringirse, ni de palabra, ni por escrito, ni por señal, ni por reticencias. Ni el mismo confesor podría confesar su pecado revelando la confesión recibida y de no haber otro medio, no estaría obligado a la integridad material de su propia confesión. Dicha obligación comprende en primer término al confesor y después a todos aquellos que de algún modo se enterasen de la confesión, lícita o ilícitamente, ya oyéndola, ya leyendo apuntes de los pecados en orden a la confesión, ya sirviendo de intérprete y, si son varios, no pueden hablar de ello entre sí. Son materia directa del sigilo los pecados mortales en general y en particular, los veniales en particular (pues, en general, no hay hombre que no los tenga y, por tanto, no son materia de sigilo), su objeto, cómplices y circunstancias. Materia indirecta es todo aquello por donde se puede venir en conocimiento del pecado o del pecador y cuanto a este pudiera causar confusión, sospecha o daño y por esto caen bajo sigilo la penitencia impuesta, indisposición del penitente, denegación de absolución, defectos naturales y morales, escrúpulos conocidos solo por la confesión y cuya revelación pueda molestar al penitente. Aun excluido el peligro de revelación, el Código de Derecho Canónico prohíbe absolutamente a los confesores usar del conocimiento adquirido en la confesión con gravamen del penitente. De ser violado, el sacerdote queda automáticamente excomulgado: «El sigilo sacramental es inviolable; por lo cual está terminantemente prohibido al confesor descubrir al penitente, de palabra o de cualquier otro modo, y por ningún motivo». Código de Derecho Canónico, canon 983,1 A tanto llega la inviolabilidad del sigilo, que de negarse la absolución a un penitente por indispuesto, si se acerca públicamente a recibir la comunión de mano del mismo confesor, este tiene que dársela.[cita requerida] Ni al mismo penitente se puede hablar de sus pecados fuera de la confesión sin licencia suya, que no debe solicitarse sino en caso de excepcional necesidad, por no exponerle a la natural vergüenza, haciendo odiosa la confesión. (es)
- In the Catholic Church, the Seal of Confession (also known as the Seal of the Confessional or the Sacramental Seal) is the absolute duty of priests or anyone who happens to hear a confession not to disclose anything that they learn from penitents during the course of the Sacrament of Penance (confession). Even where the seal of confession does not strictly apply – where there is no specific serious sin confessed for the purpose of receiving absolution – priests have a serious obligation not to cause scandal by the way they speak. (en)
- Dalam Gereja Katolik, Meterai Pengakuan (bahasa Inggris: Seal of Confession) adalah kewajiban mutlak semua imam untuk tidak mengungkapkan apa pun yang mereka ketahui dari para peniten (orang yang mengaku dosa) selama berlangsungnya Sakramen Tobat. (in)
- Le secret de la confession est le secret absolu imposé aux confesseurs (prêtres catholiques et orthodoxes, ministres du culte protestants, notamment luthériens et anglicans) sur ce qu'ils ont entendu en confession. Dans le catholicisme, tout manquement à l'obligation du « sceau sacramentel » est passible d'excommunication. (fr)
- Il sigillo sacramentale, noto anche popolarmente come segreto confessionale, è l'obbligo per i sacerdoti della chiesa cattolica, ortodossi e, con qualche eccezione, anche in alcune chiese riformate, fra cui quella luterana e quella anglicana, di conservare il segreto assoluto su quanto viene loro detto durante l'amministrazione del sacramento della Penitenza. (it)
- Het biechtgeheim of de sacramentele zegel (sigillum in het Latijn) betekent dat de biechtvader datgene wat hij tijdens de biecht te horen krijgt onder geen enkele voorwaarde mag onthullen, ook niet onder druk. Schending van het biechtgeheim kan voor de priester verregaande gevolgen hebben. Hij kan als kerkelijke straf excommunicatie oplopen. In recente jaren is het biechtgeheim in verschillende landen onder vuur komen te liggen, en gaan er stemmen op om het af te schaffen. (nl)
- Tajemnica spowiedzi – jeden z obowiązków spowiednika. Polega na zachowaniu w tajemnicy wszelkich faktów, o których spowiednik dowiaduje się podczas spowiedzi danej osoby. Naruszenie tajemnicy spowiedzi przez spowiednika pociąga za sobą konsekwencje w postaci popadnięcia w ekskomunikę, od której może zwolnić tylko Stolica Apostolska. Inne osoby naruszające tajemnicę również mogą być ukarane ekskomuniką. Zdrada tajemnicy spowiedzi ma miejsce, gdy spowiednik, mówiąc o konkretnej osobie (wprost lub domyślnie), wspomina o fakcie, który zna z jej spowiedzi. Może chodzić tu zarówno o grzechy, jak też i inne sprawy poruszane w ramach spowiedzi, a także fakt rozgrzeszenia lub jego brak. Spowiednik narusza tajemnicę spowiedzi nawet, gdy wspomina o fakcie jej zaistnienia np. gdy z imienia i nazwiska wskazuje się, że dana osoba przystąpiła do sakramentu pokuty. Naruszenie to nie zachodzi, gdy spowiednik mówi o czyjejś spowiedzi (nawet o grzechach) bez wskazania osoby. Nie ma także naruszenia tajemnicy, gdy mówi o faktach ze spowiedzi fikcyjnej (udawanej). Sporna jest kwestia poruszania przez spowiednika tematów, które zna jednocześnie ze spowiedzi i spoza niej. Nieprawdziwe oskarżenie o zdradę tajemnicy spowiedzi jest uznawane za grzech ciężki, zważywszy na niemożność bronienia się przez spowiednika. Tak rozumiana tajemnica spowiedzi nie obowiązuje penitenta względem swojej spowiedzi. Tajemnicą spowiedzi są też objęte fakty znane ze spowiedzi cudzej (podsłyszane), a mówienie o nich należy rozpatrywać w kategorii naruszenia tajemnicy naturalnej (także w kategoriach grzechu). (pl)
- Та́йна и́споведи — самостоятельный вид охраняемых законом тайн, одна из гарантий свободы вероисповедания. Исповедью в христианстве принято называть покаяние в грехах перед священником как представителем Бога. (недоступная ссылка с 28-02-2017 [2130 дней]) (ru)
|
| rdfs:comment
|
- El secret de confessió o sigili sacramental és una obligació i un dret que tenen els sacerdots per a absenir-se de revelar les confessions fetes per un o més penitents en el sagrament de la penitència. La revelació del secret comporta pena d'excomunió. El secret de confessió s'aplica fins i tot en aquells casos en que es realitzen confessions de fets no considerats pecat. (ca)
- Zpovědní tajemství je charakteristický rys křesťanské tradice a současně kompetence duchovního křesťanské církve. Týká se svátosti smíření, v katolických církvich a v Církvi československé husitské jedné ze sedmi svátostí. (cs)
- In the Catholic Church, the Seal of Confession (also known as the Seal of the Confessional or the Sacramental Seal) is the absolute duty of priests or anyone who happens to hear a confession not to disclose anything that they learn from penitents during the course of the Sacrament of Penance (confession). Even where the seal of confession does not strictly apply – where there is no specific serious sin confessed for the purpose of receiving absolution – priests have a serious obligation not to cause scandal by the way they speak. (en)
- Dalam Gereja Katolik, Meterai Pengakuan (bahasa Inggris: Seal of Confession) adalah kewajiban mutlak semua imam untuk tidak mengungkapkan apa pun yang mereka ketahui dari para peniten (orang yang mengaku dosa) selama berlangsungnya Sakramen Tobat. (in)
- Le secret de la confession est le secret absolu imposé aux confesseurs (prêtres catholiques et orthodoxes, ministres du culte protestants, notamment luthériens et anglicans) sur ce qu'ils ont entendu en confession. Dans le catholicisme, tout manquement à l'obligation du « sceau sacramentel » est passible d'excommunication. (fr)
- Il sigillo sacramentale, noto anche popolarmente come segreto confessionale, è l'obbligo per i sacerdoti della chiesa cattolica, ortodossi e, con qualche eccezione, anche in alcune chiese riformate, fra cui quella luterana e quella anglicana, di conservare il segreto assoluto su quanto viene loro detto durante l'amministrazione del sacramento della Penitenza. (it)
- Het biechtgeheim of de sacramentele zegel (sigillum in het Latijn) betekent dat de biechtvader datgene wat hij tijdens de biecht te horen krijgt onder geen enkele voorwaarde mag onthullen, ook niet onder druk. Schending van het biechtgeheim kan voor de priester verregaande gevolgen hebben. Hij kan als kerkelijke straf excommunicatie oplopen. In recente jaren is het biechtgeheim in verschillende landen onder vuur komen te liggen, en gaan er stemmen op om het af te schaffen. (nl)
- Та́йна и́споведи — самостоятельный вид охраняемых законом тайн, одна из гарантий свободы вероисповедания. Исповедью в христианстве принято называть покаяние в грехах перед священником как представителем Бога. (недоступная ссылка с 28-02-2017 [2130 дней]) (ru)
- La konfesa sekreto (latine sigillum confessionis = sigelo de konfeso) estas regulo de kristanismo, laŭ kiu sacerdoto preninta peko-konfeson nenial rajtas malkaŝi, kion li aŭdis de la konfesanto. La konfesan sekreton skribe fiksis la 4-a laterana koncilio en 1215, sed ĝi jam antaŭe ekzistis kaj estis ĝenerale agnoskata. Lezo de la sekreto kaŭzas aŭtomatan (latine: Latæ Sententiæ) ekskomunikiĝon. Neniu, eĉ ne la konfesinto, rajtas nuligi la devon konservi la sekreton. La sekreteco ligas ankaŭ aliajn personojn, kiuj iel ekscias pri la enhavo de la konfeso, ekzemple interpretiston. (eo)
- Als Beichtgeheimnis, Beichtsiegel oder Sigillum confessionis bezeichnet man die pflichtmäßige Verschwiegenheit des Geistlichen in Bezug auf alles, was ihm in der Beichte anvertraut wird. Das Beichtgeheimnis wurde allgemeinkirchlich erstmals 1215 auf dem IV. Laterankonzil formuliert und ist seitdem im römisch-katholischen Kirchenrecht verankert. Im Bereich der evangelischen Kirchen differenziert man zwischen dem Seelsorgegeheimnis und dem Beichtgeheimnis. (de)
- El sigilo sacramental o secreto de arcano es, en la Iglesia católica, la obligación de no manifestar jamás lo sabido por confesión sacramental. El derecho natural lo supone y es de derecho divino, sin que la Iglesia tenga facultad para dispensar de él, ni aun muerto el penitente. Su inviolabilidad es tal, que en ningún caso imaginable, ni daño gravísimo que sobrevenga al confesor ni a toda la humanidad, podría infringirse, ni de palabra, ni por escrito, ni por señal, ni por reticencias. Ni el mismo confesor podría confesar su pecado revelando la confesión recibida y de no haber otro medio, no estaría obligado a la integridad material de su propia confesión. (es)
- Tajemnica spowiedzi – jeden z obowiązków spowiednika. Polega na zachowaniu w tajemnicy wszelkich faktów, o których spowiednik dowiaduje się podczas spowiedzi danej osoby. Naruszenie tajemnicy spowiedzi przez spowiednika pociąga za sobą konsekwencje w postaci popadnięcia w ekskomunikę, od której może zwolnić tylko Stolica Apostolska. Inne osoby naruszające tajemnicę również mogą być ukarane ekskomuniką. Nieprawdziwe oskarżenie o zdradę tajemnicy spowiedzi jest uznawane za grzech ciężki, zważywszy na niemożność bronienia się przez spowiednika. (pl)
|
