| dbo:abstract
|
- التدافع على أفريقيا (بالفرنسية: partage de l'Afrique)، (بالإنجليزية: Scramble for Africa)، (بالألمانية: Wettlauf um Afrika)، (بالهولندية: Wedloop om Afrika) (بالإسبانية: carrera por África) ويُعْرَف كذلك باسم السباق إلى أفريقيا Race for Africa، كان نتيجة الادعاءات الأوروبية المتعارضة لمناطق في أفريقيا أثناء فترة الإمبريالية الجديدة، بين عقد 1880 والحرب العالمية الأولى في 1914. يُشار عادةً إلى مؤتمر برلين لعام 1884 بالمرحلة القيادية للصراع على أفريقيا. نظّم هذا المؤتمر الاستعمار الأوروبي والتجارة في أفريقيا. كان تقسيم أفريقيا، الذي كان نتيجة للتنافس السياسي والاقتصادي بين الإمبراطوريات الأوروبية في الربع الأخير من القرن التاسع عشر، هو الطريقة التي تجنَّب بها الأوروبيون التقاتل فيما بينهم بسبب القارة. شهدت السنوات اللاحقة من القرن التاسع عشر الانتقال من «الإمبريالية غير الرسمية» من خلال النفوذ العسكري والهيمنة الاقتصادية إلى الحكم المباشر، ومن ثم تحقيق الإمبريالية الاستعمارية. (ar)
- La partició de l'Àfrica o «cursa per l'Àfrica» és un episodi del colonialisme europeu transcorregut aproximadament entre 1870 i 1914. (ca)
- Dělení Afriky, dobývání Afriky nebo závod o Afriku byla invaze a kolonizace afrických území evropskými mocnostmi v epoše neoimperialismu zejména mezi roky 1881 a 1914. V roce 1870 ovládali Evropané jen 10 % území Afriky, zatímco roku 1914 to bylo 90 %. Nezávislými domorodými státy byly tehdy v Africe již jen Etiopie (Habeš) a Libérie, případně také Dervišský stát. Jako počátek dělení Afriky se obvykle udává Berlínská konference z přelomu let 1884 a 1885, jež regulovala evropskou kolonizaci a obchod s Afrikou. Vzhledem k napětí a rivalitě mezi evropskými mocnostmi té doby byla dohoda o rozdělení sfér vlivu v Africe cestou, jak se vyhnout válce. V posledních letech 19. století pak neformální hegemonie přerostla v přímé ovládnutí a anexi dotčených území Evropany. (cs)
- Als Wettlauf um Afrika wird die Kolonialisierung des afrikanischen Kontinentes in der Hochphase des Imperialismus zwischen 1880 und dem Ersten Weltkrieg bezeichnet. Ab dem Jahr 1880 änderte sich der europäische Imperialismus. Wurde zuvor ein „informeller“ Imperialismus angewandt, geprägt durch militärische und wirtschaftliche Überlegenheit, kristallisierte sich um das Jahr 1880 immer mehr ein direkter Imperialismus heraus. Sein Merkmal ist die direkte Einflussnahme europäischer Staaten in Angelegenheiten Afrikas.Alle Versuche, den imperialistischen Wettbewerb in geregelte Bahnen zu bringen (zum Beispiel durch die Kongokonferenz) scheiterten. Die Konflikte um die afrikanischen Kolonien waren Teil des weltpolitischen Machtstrebens vieler europäischer Staaten, das zum Ersten Weltkrieg führte (siehe Kriegsziele im Ersten Weltkrieg). (de)
- Η Διαμάχη για την Αφρική (επίσης γνωστή ως ο Αγώνας για την Αφρική ή ο Διαμελισμός της Αφρικής) ήταν η εισβολή, η κατοχή, ο εποικισμός και η προσάρτηση της Αφρικανικής ηπείρου από ευρωπαϊκές δυνάμεις κατά την περίοδο του μεταξύ 1881 και 1914. (el)
- La disdivido de Afriko, aŭ la nomita ankaŭ kverelo pro Afriko aŭ eĉ konkurenco pro Afriko, estis la plinombrigo kaj komplikigo de eŭropaj postuloj pri afrikaj teritorioj dum la periodo de la , inter la jardeko de 1880 kaj la komenco de la Unua Mondmilito, kiu implikis ĉefe la ŝtatojn de Francio, Germanio kaj Britio, kvankam partoprenis ankaŭ Italio, Portugalio, Belgio, Hispanio kaj, de malproksime, Usono, tiu laste menciita per la fondigo de Liberio. Paroli pri la nomata "kverelo pro Afriko" estas vere pludaŭrigi debaton pli ol jarcentaĝan. La dua duono de la 19-a jarcento, ĉirkaŭ la jaro 1880, vidis la transiron de la "neformala" imperiismo kiuj kontrolis per milita influo al tiu de ekonomia hegemonio per rekta regado. La klopodoj intermezi la imperian konkurencon, kiel tiuj faritaj ĉe la Berlina Konferenco (1884 - 1885) inter Britio, Francio kaj Germanio ne povis solvi definitive la postularojn de ĉiu implikita potenco. Tiu kvereloj pri Afriko estis inter la plej gravaj faktoroj kiuj kaŭzis la Unuan Mondmiliton. (eo)
- El reparto de África, también conocido como carrera por África, lucha por África o conquista de África fue la invasión, ocupación, división y colonización de la mayor parte de África por parte de algunas de las potencias europeas durante un breve periodo conocido por los historiadores como el Nuevo Imperialismo (entre 1881 y 1914). El 10 % de África que estaba bajo control europeo formal en 1870 aumentó a casi el 90 % en 1914, siendo sólo Etiopía y Liberia independientes a esa altura. La Conferencia de Berlín de 1884, que reguló la colonización y el comercio europeos en África, suele considerarse el punto de partida de la repartición de África. En el último cuarto del siglo XIX existían considerables rivalidades políticas y económicas entre los imperios europeos. El reparto de África se llevó a cabo en gran medida sin que los europeos entraran en guerra. En los últimos años del siglo XIX, las naciones europeas pasaron del "imperialismo informal" -es decir, el ejercicio de la influencia militar y el dominio económico- al dominio directo, dando lugar al imperialismo colonial. (es)
- Afrikaren banaketa 1880ko hamarkada eta Lehen Mundu Gerra bitartean Europako botere nagusiek (Erresuma Batuak, Frantziako Hirugarren Errepublikak eta Alemaniako Inperioak, baita Belgikak, Italiak, Portugalek eta Espainiak ere) Afrikako konkista prozesua da. XIX. mendearen bigarren erdian, inperialismo "informalatik" menperatze politiko zein ekonomiko zuzenera igaro zen. Lehia inperiala bideratzeko ahaleginek (batik bat Berlineko konferentziak) porrot egin zuten. Metropolien aldarrikapen inperialista kontrajarriak Lehen Mundu Gerrako kausa nagusienetakoa da. (eu)
- Le partage de l'Afrique désigne le processus de compétition territoriale entre les puissances européennes en Afrique, partie du mouvement général de colonisation de la fin du XIXe siècle (principalement entre 1880 et la Première Guerre mondiale). Les deux principaux pays européens concernés étaient la France et le Royaume-Uni. L'Allemagne, l'Italie, le Portugal, la Belgique et l'Espagne y ont aussi participé, mais de façon moins importante et souvent plus tardive. C'est durant ces quelques années qu'ont été formalisés dans leurs grandes lignes de nombreux territoires africains actuels. Cette division a été souvent symbolisée par la Conférence de Berlin (1884-1885), même si cette conférence n'a fait que fixer des règles et n'a pas procédé au partage. Cette division a le plus souvent repris des tracés établis antérieurement en les modifiant parfois. La seconde moitié du XIXe siècle, à partir de 1877, a vu la transition d'un impérialisme informel, caractérisé par une influence militaire et une dominance économique, vers une gouvernance centralisée, une domination directe, avec néanmoins des spécificités propres à chaque nation européenne en ce qui concerne l'administration de leurs territoires. Les relations entre les puissances européennes à propos de l'Afrique au tournant des XIXe et XXe siècles peuvent être considérées comme emblématiques des événements qui ont amené à la Première Guerre mondiale. (fr)
- Is éard a bhí i gceist leis an Sciobadh ar an Afraic ná an dóigh a ndearna mórchumhachtaí na hEorpa forghabháil, deighilt, agus coilíniú ar chríocha na hAfraice i ré an Nua-Impiriúlachais ón mbliain 1881 go dtí an bhliain 1914. Tugtar Críochdheighilt na hAfraice agus Concas na hAfraice air freisin. (ga)
- The Scramble for Africa, also called the Partition of Africa, or Conquest of Africa, was the invasion, annexation, division, and colonization of most of Africa by seven Western European powers during a short period known as New Imperialism (between 1881 and 1914). The 10 percent of Africa that was under formal European control in 1870 increased to almost 90 percent by 1914, with only Liberia and Abyssinia remaining independent. The Berlin Conference of 1884, which regulated European colonization and trade in Africa, is usually accepted as the beginning. In the last quarter of the 19th century, there were considerable political rivalries within the empires of the European continent, leading to the African continent being partitioned without wars between European nations. The later years of the 19th century saw a transition from "informal imperialism" – military influence and economic dominance – to direct rule. (en)
- Perebutan Afrika (Bahasa Inggris: Scramble for Africa) adalah invasi, kolonisasi, dan perebutan wilayah Afrika oleh tujuh negeri Eropa Barat pada masa Imperialisme Baru, di antara tahun 1881 dan 1914. Pada masa ini, persentase wilayah Afrika yang dikuasai bangsa Eropa berubah dari 10% pada 1870 menjadi 90% pada tahun 1914. Hanya Abyssinia (Etiopia) (mulai diduduki oleh Benitto Mussolini) dijajah Italia dari tahun 1935–1947 (dimerdekakan kembali oleh Italia dalam perjanjian Paris 1947) dan Liberia yang merdeka dari Amerika Serikat. Konferensi Berlin pada tahun 1884 dianggap sebagai titik awal masa perebutan Afrika. Dalam konferensi ini, bangsa-bangsa Eropa menghasilkan aturan-aturan bagi mereka dalam meluaskan kekuasaannya di Afrika. Bangsa Eropa membagi-bagikan Afrika tanpa ada perang di antara mereka sendiri. (in)
- La spartizione dell'Africa (detta anche, con termine meno asettico, corsa all'Africa, ma meglio nota in inglese come scramble for Africa, traducibile in "lo sgomitare per l'Africa") fu un rapido proliferare delle rivendicazioni europee sui territori africani, avvenuto tra il 1880 e l'inizio della prima guerra mondiale, nel cosiddetto periodo del Nuovo imperialismo. Nella seconda metà del XIX secolo ebbe luogo la transizione dall'imperialismo informale, caratterizzato dal controllo attraverso l'influenza militare e la dominanza economica, a quello del governo diretto sul territorio. È di questi anni la nascita degli stati coloniali propriamente detti. (it)
- 아프리카 분할( - 分割, 영어: Scramble for Africa, Partition of Africa, Conquest of Africa, 프랑스어: Partage de l'Afrique,독일어: Wettlauf um Afrika 스페인어: Reparto de África, 이탈리아어: Spartizione dell'Africa)은 1880년대에서부터 제1차 세계대전이 있었던 1914년까지 유럽의 제국주의적 침략으로 아프리카가 몇몇 열강의 식민지로 분할된 사건을 말한다. 19세기 말 유럽의 열강들은 세계 각지에 대한 식민지 경쟁에 나섰으며 아프리카 역시 이러한 식민지 쟁탈전의 각축장이 되었다. 1884년에서 1885년에 걸쳐 열린 베를린 회의는 영국, 프랑스, 독일의 아프리카 분할과 벨기에의 콩고에 대한 식민 침략을 정당화했다. (ko)
- アフリカ分割（アフリカぶんかつ）とは、1880年代から第一次世界大戦前の1912年までにかけて、ヨーロッパの帝国主義列強によって激しく争われたアフリカ諸地域の支配権争奪と植民地化の過程のことである。 1912年にイタリアがリビアを獲得したことによって、リベリアとエチオピアを除くアフリカの全土がヨーロッパのわずか7か国によって分割支配された。 なお、リベリアはアメリカ合衆国の保護国であったため、事実上アメリカ合衆国の植民地であった。また、エチオピアもアフリカ分割後の1936年にイタリア領東アフリカとして実質的な植民地となった。 (ja)
- De Wedloop om Afrika (Duits: Wettlauf um Afrika; Engels: Scramble for Africa; Frans: Ruée vers l'Afrique) of Opdeling van Afrika (Duits: Aufteilung Afrikas; Engels: Partition of Africa; Frans: Partage de l'Afrique) was de fase van het kolonialisatieproces van Afrika tussen circa 1880 en het begin van de Eerste Wereldoorlog. In deze periode trachtte een aantal Europese mogendheden een zo groot mogelijk deel van Afrika onder hun directe heerschappij te brengen. Tot dan toe was de rol van Europa veelal beperkt gebleven tot het vestigen van handelsposten en minder directe vormen van machtsuitoefening, zoals het sluiten van verdragen met lokale machthebbers. Naarmate de negentiende eeuw vorderde, werd het steeds urgenter geacht om andere Europese mogendheden voor te zijn. Op de Koloniale Conferentie van Berlijn van 1884/1885 verdeelden de Europese landen Afrika onderling. (nl)
- A Partilha de África (português europeu) ou Partilha da África (português brasileiro), também conhecida como a Corrida a África ou ainda Disputa pela África, foi a proliferação de reivindicações europeias conflitantes ao território africano durante o período do neoimperialismo, entre a década de 1880 e a Primeira Guerra Mundial em 1914. Envolveu principalmente a França e o Reino Unido, mas também a Itália, Bélgica, Alemanha, Portugal, Espanha e, com menos intensidade, os Estados Unidos. Este participou da fundação da Libéria. A segunda metade do século XIX, em torno do ano 1880, assistiu à transição do "imperialismo informal", que exercia o controle através da influência militar e da dominação econômica para um domínio mais direto. As pretensões de mediar a concorrência imperial, tal como a Conferência de Berlim (1884 - 1885), entre o Reino Unido, França e Alemanha não pôde estabelecer definitivamente as reivindicações de cada uma das potências envolvidas. Essa disputa pela África esteve entre os principais fatores que deram origem à Primeira Guerra Mundial. (pt)
- Wyścig o Afrykę – okres gwałtownej ekspansji kolonialnej na terenie Afryki, trwający od roku 1885 do wybuchu I wojny światowej. Sytuacja względnej stagnacji rozwoju i mapy Afryki w XIX wieku skończyła się gwałtownie w 1885 roku, gdy na konferencji berlińskiej, przy udziale mocarstw europejskich i Stanów Zjednoczonych, podjęta została decyzja o rozbiorze Afryki. Ustalono w szczególności, że państwa europejskie, mające swe bazy na wybrzeżach, zajmą również terytoria w głębi kontynentu, przy czym wielkość tych terytoriów uzależniono od ich możliwości wojskowych. Kolonizatorzy zobowiązani byli znieść handel czarnymi niewolnikami. Po 1885 roku nastąpił więc „wyścig o Afrykę”. Zakończył się on już w pierwszych latach XX wieku. Poszczególne państwa kolonizatorskie działały przeważnie poprzez swoje, istniejące już wcześniej, kompanie handlowe, którym przydzielano odpowiednie wojska ekspedycyjne. Cała akcja rozbioru Afryki przeprowadzona została chaotycznie według zasady: „kto szybszy i bardziej bezwzględny, ten lepszy”. Największe zyski terytorialne osiągnęła Wielka Brytania, podporządkowując sobie Egipt, Sudan, Brytyjską Afrykę Wschodnią (Kenia), Ugandę, Somali Brytyjskie, Nigerię, Złote Wybrzeże, Sierra Leone, Związek Południowej Afryki (RPA), Zambię, Malawi, Beczuanę i Rodezję. Francuzi zagarnęli całą Algierię, część Maroka, Tunezję, Mauretanię, Francuską Afrykę Zachodnią, Dahomej (Benin), Senegal, Gwineę, Gabon, Francuską Afrykę Równikową oraz wyspę Madagaskar. Niemcy Kamerun Niemiecki, Togo, Niemiecką Afrykę Południowo-Zachodnią (Namibia), Niemiecką Afrykę Wschodnią (Tanzania). Zaś Portugalia Angolę, Mozambik, Kabindę i Gwineę Portugalską. Włochy przejęły Somali Włoskie, Erytreę, a po przegranej dla Turcji osmańskiej w wojnie turecko-włoskiej w 1912 roku również Libię wraz z Cyrenajką. Hiszpanii przypadła Sahara Hiszpańska, Maroko Hiszpańskie i Gwinea Hiszpańska. Natomiast Kongo, wielki kraj w dorzeczu rzeki Kongo, po odkryciach podróżniczych Henry’ego Mortona Stanleya, stał się prywatną własnością króla belgijskiego Leopolda II, który finansował te podróże. Po jego śmierci Kongo przypadło Belgii. W sumie Europejczycy podporządkowali sobie w Afryce terytoria o powierzchni 29 mln km². Tylko dwa państwa w Afryce ostały się jako niepodległe. Były to Liberia, republika, założona w 1847 roku nad Zatoką Gwinejską przez byłych czarnych niewolników, którzy powrócili z Ameryki, oraz Cesarstwo Etiopii na wschodzie kontynentu, którego wojska pod władzą cesarza Menelika II (1889–1910) rozbiły w 1896 armię włoską pod Aduą. Metropolie kolonialne wszędzie w swych nowych koloniach afrykańskich zaprowadzały ład i porządek na modłę europejską, zupełnie nie licząc się z tradycjami, kulturą, obyczajami czy gospodarką ludności miejscowej. Wprowadzono więc europejskie waluty, rozpoczęto eksploatację bogactw naturalnych, zakładano według swych potrzeb i interesów plantacje kakao, kawy, soi, bananów, owoców cytrusowych, kauczuku oraz kopalnie złota, diamentów, miedzi, węgla kamiennego. Budowano linie kolejowe od portów morskich w głąb kontynentu. Różne sporne problemy między kolonizatorami załatwiane były na specjalnych konferencjach; między innymi Francja i Wielka Brytania zawarły w 1904 roku traktat zwany „Entente Cordiale”, rozwiązujący sporne sprawy dotyczące Maroka, Egiptu, Kanału Sueskiego i Madagaskaru. (pl)
- Колоніа́льний розпо́діл А́фрики — процес розділення африканського континенту на сфери впливу між великими європейськими державами в кінці 19-го і на початку 20-го століття, до Першої світової війни. Розподіл супроводжувався численними конфліктами між державами-імперіалістами, тому в англійській літературі отримав зневажливу назву scramble for Africa, що перекладається як «видряпування Африки» або «роздирання Африки». Колоніальний розподіл Африки характеризувався переходом від непрямого імперіалізму до контролю територій за допомогою військового впливу, економічного домінування аж до прямого правління. Спроби упорядкувати конфлікти між імперіями на зразок Берлінської конференції (1884—1885) між Британською імперією, Третьою французькою республікою та Німецькою імперією виявилися марними. (uk)
- Kapplöpningen om Afrika eller Afrikas delning kallas de koloniseringar och territoriekonflikter i Afrika som utspelades mellan imperialistiska europeiska länder från början av 1880-talet till första världskrigets utbrott 1914. Under den senare hälften av 1800-talet förändrades imperialismens karaktär från ett "informellt" kontrollsystem genom militärt inflytande och ekonomisk dominans till formellt direktstyre. De konkurrerande länderna Storbritannien, Frankrike, och kejsardömet Tyskland tvistade om territorialanspråken, och var flera gånger nära ett krigsutbrott. Försök att medla kolonialanspråken misslyckades, och dispyter över Afrika var en av faktorerna som ledde till första världskrigets utbrott. (sv)
- Разде́л А́фрики, также гонка за Африку или драка за Африку (англ. Scramble for Africa, фр. Partage de l'Afrique, порт. Partilha de África) — период острой конкуренции семи западноевропейских империалистических держав в течение короткого периода, определяемого историкам как Новый империализм (между 1881 и 1914 годами) за проведение исследовательских работ и военных операций в Африке, в конечном счёте направленных на захват колониальных территорий. У европейских колонизаторов было множество мотивов, в том числе стремление к ценным ресурсам, доступным на всём континенте, укрепление национального авторитета, напряжённость в отношениях между европейскими державами, религиозное миссионерское рвение и внутренняя политика африканских стран. 10 % территории Африки, которые были под формальным европейским контролем в 1870 году, увеличились почти до 90 % к 1914 году, при этом независимыми остались только Эфиопия (Абиссиния) и Либерия. Позже Эфиопия будет захвачена и оккупирована Италией в 1936 году. Берлинская конференция 1884 года, которая регулировала европейскую колонизацию и торговлю в Африке, обычно упоминается как отправная точка «битвы за Африку». Политическое и экономическое соперничество между европейскими империями при разделе Африки в последней четверти XIX века позволяло европейцам избежать прямых войн между собой из-за неё. В последующие годы XIX века произошел переход от «неформального империализма» с помощью военного влияния и экономического господства к прямому правлению, что привело к колониальному империализму. (ru)
- 瓜分非洲（英語：Scramble for Africa），是指七個西歐強國在短時間內（1881年 - 1914年）幾乎瓜分整個非洲。1870年前非洲只有一成土地被歐洲勢力控制，而到了1914年則快速增加到近九成，只有埃塞俄比亞及美國控制下的利比里亞能保持獨立，歷史學家稱這段時期為新帝國主義時期。 有關列強瓜分（Partition）非洲的事件，又稱非洲大獵。有關對非洲的殖民史可回溯到1880年代之前，包括迦太基和早期歐洲人的殖民。（參見非洲史、对非洲的殖民和殖民主義） 從1880年代到第一次世界大戰期間是新帝國主義時代，由於歐洲各國對於非洲領土所有權的爭執，有關對非洲的殖民（或稱在非洲的競賽）的爭論白熱化。 19世紀末，可以看到這樣的轉變，從「非正式」的帝國主義控制到以武力和經濟優勢的直接控制。企圖調停這些競爭的，如柏林會議（1884年-1885年），與會的有英国、法国、德国，未能確實的建立競爭的主張。不間斷的紛爭迫使得同盟形式的建立——英法協約、三國協約、三國同盟——而且導致了第一次世界大戰。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La partició de l'Àfrica o «cursa per l'Àfrica» és un episodi del colonialisme europeu transcorregut aproximadament entre 1870 i 1914. (ca)
- Η Διαμάχη για την Αφρική (επίσης γνωστή ως ο Αγώνας για την Αφρική ή ο Διαμελισμός της Αφρικής) ήταν η εισβολή, η κατοχή, ο εποικισμός και η προσάρτηση της Αφρικανικής ηπείρου από ευρωπαϊκές δυνάμεις κατά την περίοδο του μεταξύ 1881 και 1914. (el)
- Afrikaren banaketa 1880ko hamarkada eta Lehen Mundu Gerra bitartean Europako botere nagusiek (Erresuma Batuak, Frantziako Hirugarren Errepublikak eta Alemaniako Inperioak, baita Belgikak, Italiak, Portugalek eta Espainiak ere) Afrikako konkista prozesua da. XIX. mendearen bigarren erdian, inperialismo "informalatik" menperatze politiko zein ekonomiko zuzenera igaro zen. Lehia inperiala bideratzeko ahaleginek (batik bat Berlineko konferentziak) porrot egin zuten. Metropolien aldarrikapen inperialista kontrajarriak Lehen Mundu Gerrako kausa nagusienetakoa da. (eu)
- Is éard a bhí i gceist leis an Sciobadh ar an Afraic ná an dóigh a ndearna mórchumhachtaí na hEorpa forghabháil, deighilt, agus coilíniú ar chríocha na hAfraice i ré an Nua-Impiriúlachais ón mbliain 1881 go dtí an bhliain 1914. Tugtar Críochdheighilt na hAfraice agus Concas na hAfraice air freisin. (ga)
- 아프리카 분할( - 分割, 영어: Scramble for Africa, Partition of Africa, Conquest of Africa, 프랑스어: Partage de l'Afrique,독일어: Wettlauf um Afrika 스페인어: Reparto de África, 이탈리아어: Spartizione dell'Africa)은 1880년대에서부터 제1차 세계대전이 있었던 1914년까지 유럽의 제국주의적 침략으로 아프리카가 몇몇 열강의 식민지로 분할된 사건을 말한다. 19세기 말 유럽의 열강들은 세계 각지에 대한 식민지 경쟁에 나섰으며 아프리카 역시 이러한 식민지 쟁탈전의 각축장이 되었다. 1884년에서 1885년에 걸쳐 열린 베를린 회의는 영국, 프랑스, 독일의 아프리카 분할과 벨기에의 콩고에 대한 식민 침략을 정당화했다. (ko)
- アフリカ分割（アフリカぶんかつ）とは、1880年代から第一次世界大戦前の1912年までにかけて、ヨーロッパの帝国主義列強によって激しく争われたアフリカ諸地域の支配権争奪と植民地化の過程のことである。 1912年にイタリアがリビアを獲得したことによって、リベリアとエチオピアを除くアフリカの全土がヨーロッパのわずか7か国によって分割支配された。 なお、リベリアはアメリカ合衆国の保護国であったため、事実上アメリカ合衆国の植民地であった。また、エチオピアもアフリカ分割後の1936年にイタリア領東アフリカとして実質的な植民地となった。 (ja)
- 瓜分非洲（英語：Scramble for Africa），是指七個西歐強國在短時間內（1881年 - 1914年）幾乎瓜分整個非洲。1870年前非洲只有一成土地被歐洲勢力控制，而到了1914年則快速增加到近九成，只有埃塞俄比亞及美國控制下的利比里亞能保持獨立，歷史學家稱這段時期為新帝國主義時期。 有關列強瓜分（Partition）非洲的事件，又稱非洲大獵。有關對非洲的殖民史可回溯到1880年代之前，包括迦太基和早期歐洲人的殖民。（參見非洲史、对非洲的殖民和殖民主義） 從1880年代到第一次世界大戰期間是新帝國主義時代，由於歐洲各國對於非洲領土所有權的爭執，有關對非洲的殖民（或稱在非洲的競賽）的爭論白熱化。 19世紀末，可以看到這樣的轉變，從「非正式」的帝國主義控制到以武力和經濟優勢的直接控制。企圖調停這些競爭的，如柏林會議（1884年-1885年），與會的有英国、法国、德国，未能確實的建立競爭的主張。不間斷的紛爭迫使得同盟形式的建立——英法協約、三國協約、三國同盟——而且導致了第一次世界大戰。 (zh)
- التدافع على أفريقيا (بالفرنسية: partage de l'Afrique)، (بالإنجليزية: Scramble for Africa)، (بالألمانية: Wettlauf um Afrika)، (بالهولندية: Wedloop om Afrika) (بالإسبانية: carrera por África) ويُعْرَف كذلك باسم السباق إلى أفريقيا Race for Africa، كان نتيجة الادعاءات الأوروبية المتعارضة لمناطق في أفريقيا أثناء فترة الإمبريالية الجديدة، بين عقد 1880 والحرب العالمية الأولى في 1914. (ar)
- Dělení Afriky, dobývání Afriky nebo závod o Afriku byla invaze a kolonizace afrických území evropskými mocnostmi v epoše neoimperialismu zejména mezi roky 1881 a 1914. V roce 1870 ovládali Evropané jen 10 % území Afriky, zatímco roku 1914 to bylo 90 %. Nezávislými domorodými státy byly tehdy v Africe již jen Etiopie (Habeš) a Libérie, případně také Dervišský stát. (cs)
- Als Wettlauf um Afrika wird die Kolonialisierung des afrikanischen Kontinentes in der Hochphase des Imperialismus zwischen 1880 und dem Ersten Weltkrieg bezeichnet. Ab dem Jahr 1880 änderte sich der europäische Imperialismus. Wurde zuvor ein „informeller“ Imperialismus angewandt, geprägt durch militärische und wirtschaftliche Überlegenheit, kristallisierte sich um das Jahr 1880 immer mehr ein direkter Imperialismus heraus. Sein Merkmal ist die direkte Einflussnahme europäischer Staaten in Angelegenheiten Afrikas.Alle Versuche, den imperialistischen Wettbewerb in geregelte Bahnen zu bringen (zum Beispiel durch die Kongokonferenz) scheiterten. Die Konflikte um die afrikanischen Kolonien waren Teil des weltpolitischen Machtstrebens vieler europäischer Staaten, das zum Ersten Weltkrieg führte (de)
- La disdivido de Afriko, aŭ la nomita ankaŭ kverelo pro Afriko aŭ eĉ konkurenco pro Afriko, estis la plinombrigo kaj komplikigo de eŭropaj postuloj pri afrikaj teritorioj dum la periodo de la , inter la jardeko de 1880 kaj la komenco de la Unua Mondmilito, kiu implikis ĉefe la ŝtatojn de Francio, Germanio kaj Britio, kvankam partoprenis ankaŭ Italio, Portugalio, Belgio, Hispanio kaj, de malproksime, Usono, tiu laste menciita per la fondigo de Liberio. (eo)
- El reparto de África, también conocido como carrera por África, lucha por África o conquista de África fue la invasión, ocupación, división y colonización de la mayor parte de África por parte de algunas de las potencias europeas durante un breve periodo conocido por los historiadores como el Nuevo Imperialismo (entre 1881 y 1914). El 10 % de África que estaba bajo control europeo formal en 1870 aumentó a casi el 90 % en 1914, siendo sólo Etiopía y Liberia independientes a esa altura. (es)
- Le partage de l'Afrique désigne le processus de compétition territoriale entre les puissances européennes en Afrique, partie du mouvement général de colonisation de la fin du XIXe siècle (principalement entre 1880 et la Première Guerre mondiale). Les deux principaux pays européens concernés étaient la France et le Royaume-Uni. L'Allemagne, l'Italie, le Portugal, la Belgique et l'Espagne y ont aussi participé, mais de façon moins importante et souvent plus tardive. (fr)
- Perebutan Afrika (Bahasa Inggris: Scramble for Africa) adalah invasi, kolonisasi, dan perebutan wilayah Afrika oleh tujuh negeri Eropa Barat pada masa Imperialisme Baru, di antara tahun 1881 dan 1914. Pada masa ini, persentase wilayah Afrika yang dikuasai bangsa Eropa berubah dari 10% pada 1870 menjadi 90% pada tahun 1914. Hanya Abyssinia (Etiopia) (mulai diduduki oleh Benitto Mussolini) dijajah Italia dari tahun 1935–1947 (dimerdekakan kembali oleh Italia dalam perjanjian Paris 1947) dan Liberia yang merdeka dari Amerika Serikat. (in)
- The Scramble for Africa, also called the Partition of Africa, or Conquest of Africa, was the invasion, annexation, division, and colonization of most of Africa by seven Western European powers during a short period known as New Imperialism (between 1881 and 1914). The 10 percent of Africa that was under formal European control in 1870 increased to almost 90 percent by 1914, with only Liberia and Abyssinia remaining independent. (en)
- La spartizione dell'Africa (detta anche, con termine meno asettico, corsa all'Africa, ma meglio nota in inglese come scramble for Africa, traducibile in "lo sgomitare per l'Africa") fu un rapido proliferare delle rivendicazioni europee sui territori africani, avvenuto tra il 1880 e l'inizio della prima guerra mondiale, nel cosiddetto periodo del Nuovo imperialismo. (it)
- De Wedloop om Afrika (Duits: Wettlauf um Afrika; Engels: Scramble for Africa; Frans: Ruée vers l'Afrique) of Opdeling van Afrika (Duits: Aufteilung Afrikas; Engels: Partition of Africa; Frans: Partage de l'Afrique) was de fase van het kolonialisatieproces van Afrika tussen circa 1880 en het begin van de Eerste Wereldoorlog. In deze periode trachtte een aantal Europese mogendheden een zo groot mogelijk deel van Afrika onder hun directe heerschappij te brengen. Tot dan toe was de rol van Europa veelal beperkt gebleven tot het vestigen van handelsposten en minder directe vormen van machtsuitoefening, zoals het sluiten van verdragen met lokale machthebbers. Naarmate de negentiende eeuw vorderde, werd het steeds urgenter geacht om andere Europese mogendheden voor te zijn. Op de Koloniale Confer (nl)
- Wyścig o Afrykę – okres gwałtownej ekspansji kolonialnej na terenie Afryki, trwający od roku 1885 do wybuchu I wojny światowej. Sytuacja względnej stagnacji rozwoju i mapy Afryki w XIX wieku skończyła się gwałtownie w 1885 roku, gdy na konferencji berlińskiej, przy udziale mocarstw europejskich i Stanów Zjednoczonych, podjęta została decyzja o rozbiorze Afryki. Ustalono w szczególności, że państwa europejskie, mające swe bazy na wybrzeżach, zajmą również terytoria w głębi kontynentu, przy czym wielkość tych terytoriów uzależniono od ich możliwości wojskowych. Kolonizatorzy zobowiązani byli znieść handel czarnymi niewolnikami. Po 1885 roku nastąpił więc „wyścig o Afrykę”. Zakończył się on już w pierwszych latach XX wieku. Poszczególne państwa kolonizatorskie działały przeważnie poprzez swoj (pl)
- Kapplöpningen om Afrika eller Afrikas delning kallas de koloniseringar och territoriekonflikter i Afrika som utspelades mellan imperialistiska europeiska länder från början av 1880-talet till första världskrigets utbrott 1914. (sv)
- A Partilha de África (português europeu) ou Partilha da África (português brasileiro), também conhecida como a Corrida a África ou ainda Disputa pela África, foi a proliferação de reivindicações europeias conflitantes ao território africano durante o período do neoimperialismo, entre a década de 1880 e a Primeira Guerra Mundial em 1914. Envolveu principalmente a França e o Reino Unido, mas também a Itália, Bélgica, Alemanha, Portugal, Espanha e, com menos intensidade, os Estados Unidos. Este participou da fundação da Libéria. (pt)
- Колоніа́льний розпо́діл А́фрики — процес розділення африканського континенту на сфери впливу між великими європейськими державами в кінці 19-го і на початку 20-го століття, до Першої світової війни. Розподіл супроводжувався численними конфліктами між державами-імперіалістами, тому в англійській літературі отримав зневажливу назву scramble for Africa, що перекладається як «видряпування Африки» або «роздирання Африки». (uk)
- Разде́л А́фрики, также гонка за Африку или драка за Африку (англ. Scramble for Africa, фр. Partage de l'Afrique, порт. Partilha de África) — период острой конкуренции семи западноевропейских империалистических держав в течение короткого периода, определяемого историкам как Новый империализм (между 1881 и 1914 годами) за проведение исследовательских работ и военных операций в Африке, в конечном счёте направленных на захват колониальных территорий. У европейских колонизаторов было множество мотивов, в том числе стремление к ценным ресурсам, доступным на всём континенте, укрепление национального авторитета, напряжённость в отношениях между европейскими державами, религиозное миссионерское рвение и внутренняя политика африканских стран. 10 % территории Африки, которые были под формальным европ (ru)
|
.jpg){kind=link}
-_Hafen_-_Annemarie_Schwarzenbach_-_SLA-Schwarzenbach-A-5-23-129.jpg){kind=link}
_by_The_London_Missionary_Society.jpg){kind=link}
