| dbo:abstract
|
- Sacra conversazione (italsky), nebo latinsky Sacra conversatione, česky Svatý rozhovor, je často zobrazované téma hovořících nebo gestikulujících světců ve společnosti Panny Marie s dítětem Ježíšem. Vyskytuje se v křesťanské deskové a knižní malbě, také v sochařství, a to od konce 14. století do poloviny 16. století. (cs)
- Sacra conversazione (sagrada conversa en italià) és un gènere pictòric dins de la pintura religiosa i molt habitual a partir del Renaixement, amb el quattrocento italià i els primitius flamencs. Sota aquesta convenció, es representa a la Madonna (Mare de Déu amb el Nen Jesús) acompanyada d'alguns sants amb qui manté una relació informal amb poses fins a cert punt relaxades, no hieràtiques com era habitual a la pintura medieval, i en una escena conjunta, en comptes d'en escenes separades (encara que poden ocupar taules diferents dins d'un políptic). Malgrat l'ús del terme conversa, els personatges no apareixen parlant, sinó en actitud silenciosa. La raó teològica és que tots ells estan gaudint de la glòria, i poden imaginar-se mantenint un col·loqui sobre temes religiosos. També sol representar-se el comitent (el que encarrega i paga la peça) o (quan l'encàrrec és una donació a una institució religiosa), habitualment en una posició subordinada i agenollat, com a . És característica la ubicació de l'escena en un entorn arquitectònic o sota un dosser, que cobreix al tron en el qual es troben la Mare de Déu i el Nen. Els primers exemples van ser: a Itàlia el i el del Beat Angelico (entre 1430 i 1440), i a Flandes La Mare de Déu del canonge Van der Paele de Jan van Eyck (1436). Molt a prop en el temps, el de Filippo Lippi (1437-1438) i el Retaule de Santa Llúcia de Domenico Veneziano (1445); i la del flamenc Rogier van der Weyden (1450).
* , de Fra Angelico, ca. 1430-1440.
* , de Filippo Lippi, 1437-1438.
* Retaule de Santa Llúcia de Domenico Veneziano, c. 1445.
* , Maria amb el Nen i Sant Pere, Sant Joan, Sant Cosme i Sant Damià, de Rogier van der Weyden, c. 1450. Altres, de finals del segle xv, són la de Piero della Francesca , la d'Antonello da Messina , les de Giovanni Bellini o la de Sandro Botticelli .
* , de Piero della Francesca, 1472.
* , d'Antonello da Messina, 1475-1476.
* , de Giovanni Bellini, 1488.
* , de Sandro Botticelli, 1490. Ja en el Cinquecento, el gènere va continuar sent utilitzat pels principals artistes, tant de l'Alt Renaixement com del manierisme.
* , de Giorgione, 1505.
* , de Raffaello Sanzio, 1505.
* Madonna amb sants i el donant Jean Carandollet, de Fra Bartolomeo, 1511-1512.
* , de Correggio, 1530. (ca)
- Sacra conversazione oder Santa conversazione (it. = heilige Unterhaltung/Unterredung) ist ein im 19. Jahrhundert eingeführter Begriff für die Darstellung der thronenden Madonna mit dem Jesusknaben in Gesellschaft mit Heiligen. (de)
- En arte, la expresión en italiano Sacra conversazione (lit. 'sagrada conversación'), designa a un género pictórico particular de la pintura religiosa, muy habitual a partir del Renacimiento, en el Quattrocento italiano y en los primitivos flamencos, que representa en una escena conjunta a la Madonna (Virgen con el Niño) acompañada de algunos santos con los que mantiene una relación informal con poses relajadas. (es)
- In art, a sacra conversazione (Italian: [ˈsaːkra koɱversatˈtsjoːne]; plural: sacre conversazioni), meaning holy (or sacred) conversation, is a genre developed in Italian Renaissance painting, with a depiction of the Virgin and Child (the Virgin Mary with the infant Jesus) amidst a group of saints in a relatively informal grouping, as opposed to the more rigid and hierarchical compositions of earlier periods. Donor portraits may also be included, generally kneeling, often their patron saint is presenting them to the Virgin, and angels are frequently in attendance. The term is often used as a title for paintings to avoid listing all the individual figures, although the trend in museums and academic art history is now to give the full list. The name, which only appears as a title retrospectively in the 18th century, has been explained with reference to "their rapt stillness of mood, in which the Saints, scarcely looking at one another, seem to communicate at a spiritual rather than a material level". At least that is the case in earlier examples; later ones, from the 16th century onwards, often give the impression of more conventional conversations between the figures, who lean towards one another and interact more. In Italian the term is perhaps used more often and more widely than is usually the case in English, for example covering in aria compositions in the tradition of Raphael's Sistine Madonna where the Virgin and Child hover in the air well above the saints. (en)
- La sacra conversazione, traduit de l'italien au français par « conversation sacrée » ou plus rarement, « sainte conversation », est un thème artistique religieux chrétien qui s'épanouit à partir du XVe siècle dans l'Italie du nord et en Flandre, au moment de la Renaissance et qui perdure durant deux siècles avant d'inspirer une peinture de genre à caractère profane. Contrairement aux autres thèmes religieux chrétiens comme le baptême ou la circoncision de Jésus, la Cène ou l'Annonciation, il n'est pas relié aux textes bibliques, mais consiste en une extrapolation qui incorpore un thème prévalant, celui de la Vierge en majesté ou de la Vierge à l'Enfant : ici, la Vierge est entourée de plusieurs personnages, généralement des saints, avec parfois, plus bas et de moindre dimension, la représentation des donateurs ou commanditaires de l'œuvre. La première apparition de ce thème a longtemps été attribuée à Fra Angelico mais on le trouve bien avant les premières décennies du XVe siècle. Il convient de le distinguer du thème de la Sainte Famille. (fr)
- 聖会話 (せいかいわ)はキリスト教の聖像様式あるいは主題のひとつで、特定のエピソードに依らず画面内に聖人を一堂に描いたものを言う。聖母子を中心に、そのほかの聖人を配置する、聖母子と聖会話が一般的。 イタリア・ルネサンス期にこの様式が生まれる(伊:sacra conversazione)。それまでは、多翼祭壇画として聖人像を並べるものであった。 (ja)
- L'iconografia della sacra conversazione è la rappresentazione della Madonna in trono, circondata da santi e talvolta alla presenza del donatore o dei donatori del dipinto. Può anche rappresentare un colloquio su temi dottrinali e teologici, in presenza della Vergine Maria con il Bambino Gesù. (it)
- De sacra conversazione (Nederlands: het Heilige Gesprek) is een compositievorm in de schilderkunst waarin de Madonna met kind in het gezelschap van twee of meer heiligen is geplaatst en lijkt te praten met hen. Het thema was populair in de Italiaanse kunst van de 15e tot de 16e eeuw. De term zou voor het eerst gebruikt zijn door Franz Kugler in 1837, maar in een inventaris van Orazio Giuseppi Pucci van 1797 werd de omschrijving ook al gebruikt. Maar Rona Goffen stelt in haar studie dat de term sacra conversazione al gebruikt werd in de Bijbel en in de patristische werken in de betekenis van "vroom gedrag" of "heilige gemeenschap of zoals in de Brief van Paulus aan de Filippenzen (3:20) als de 'heilige gemeenschap in de hemel'. Het onderwerp van een sacra conversazione kan in dat kader dan gezien worden als een hemelse ontmoeting van vrome personen, hoewel in de schilderkunst meestal de Maagd Maria aanwezig is. Met deze definitie valt het praten of interactie tussen de personen eigenlijk weg en is het essentiële element de vergadering van een aantal heiligen. Hoewel het thema heilig gesprek wordt genoemd is er van een gesprek aanvankelijk weinig te merken, maar de kunstenaars geven wel interactie tussen de afgebeelde personen weer via gebaren, beweging en de onderlinge blikken. Naarmate het thema zich meer ontwikkelde werd sterker de nadruk gelegd op deze interactie. Volgens de gangbare opvattingen ontstond de compositie tijdens de Italiaanse Renaissance toen de kunstenaars de heiligen die in de polyptiek of triptiek op de zijluiken waren weergegeven, gingen opnemen op het middenpaneel en de interacties tussen de afgebeelde figuren gingen uitbeelden, heel schuchter in het begin. Het Annalena altaarstuk van ca. 1435 door Fra Angelico zou het eerste werk zijn met dit thema, maar een Madonna met Kind, Catharina, Nicolaas en schenker van Gentile da Fabriano voldoet perfect aan de definitie en is veertig jaar ouder. Een altaarstuk van Masaccio van omstreeks 1435-1440 was het eerste werk dat het thema introduceerde in Florence. Andere Italiaanse kunstenaars die het thema gebruikten zijn Piero della Francesca, Giovanni Bellini, Paolo Veronese, en Andrea Mantegna. In latere werken werden soms zelfs de schenkers van het werk in dezelfde ruimte als de Madonna en de heiligen opgenomen. Het thema werd 'overgenomen' door de schilders ten noorden van de Alpen, maar in strikte zin kan men de Madonna met kanunnik Joris van der Paele van Jan van Eyck interpreteren als een sacra conversazione en het werk zou daarmee ook een van de eerste werken met dit thema zijn. Men kan dus eerder zeggen dat dit thema zich in de Zuidelijke-Nederlanden gelijktijdig met Italië ontwikkelde. Ook Rogier van der Weyden schilderde na zijn reis naar Italië in Brussel een sacra conversazione voor een Italiaanse opdrachtgever (de Medici’s), nu in het Städelsches Kunstinstitut in Frankfurt als Maagd met Kind en vier heiligen. Het thema Virgo inter Virgines dat zich in Keulen en Westfalen ontwikkelde kan trouwens gezien worden als een analoge evolutie, namelijk het groeperen van God, Gods moeder, heiligen en zelfs aardse stervelingen in dezelfde beeldruimte. (nl)
- Sacra Conversazione (z wł. Święta rozmowa) – termin funkcjonujący również w formie łacińskiej jako Sacra Conversatio – w nauce o ikonografii chrześcijańskiej wtórnie powstała nazwa tematu obrazów przedstawiających stojącą lub tronującą Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus w otoczeniu postaci świętych. Pojawił się w sztuce włoskiej XIV wieku jako hierarchiczna , w której Matka Boża zajmuje centralne miejsce, a po jej bokach stoją symetrycznie ustawieni święci. Przedstawienie doczekało się licznych wariantów w okresie wczesnego i rozwiniętego renesansu, rozpowszechniło się także w całej Europie jako popularne przedstawienie główne nastaw ołtarzowych. W późniejszym okresie hierarchiczność przedstawienia może być przełamana przez wprowadzenie elementu narracyjnego, kontaktu i rozmowy pomiędzy przedstawionymi postaciami – co jest objawem ewoluowania tej sceny od przedstawienia typu reprezentacyjnego w stronę przedstawienia typu dewocyjnego. Nazwa Sacra Conversazione może się wywodzić od określenia takich obrazów ze sceną faktycznej rozmowy, może jednak też być nawiązaniem do niebiańskiego obcowania świętych. (pl)
- Sacra conversazione (italienska, ’heligt samtal’) kallas ett motiv inom konsten som skildrar Jungfru Maria och Jesusbarnet med helgon, framställda på ett sådant sätt att de upptar ett enda bildrum. Denna konstartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
- Sacra conversazione (em italiano significa "sagrada conversa") é um no contexto da pintura religiosa, muito habitual a partir do Renascimento, com o Quattrocento italiano e os primitivos flamencos. Sob esta convenção, representa-se a Madonna (Virgem com o Menino) acompanhada de alguns santos com os quais mantém uma relação informal com poses até certo ponto relaxadas, não hieráticas como era habitual na , e numa cena conjunta, em vez de cenas separadas (embora possam ocupar tábuas diferentes dentro de um políptico). Apesar do uso do termo conversa, as personagens não aparecem a falar, mas em atitude silenciosa. A razão teológica é que todos eles estão em gozo da glória, e podem imaginar-se mantendo um colóquio sobre temas religiosos. Também costuma representar-se o comitente (o que encomenda e paga a peça) ou doador (quando a encomenda é uma doação a uma instituição religiosa), habitualmente numa posição subordinada e ajoelhada, como orante. É característica a localização da cena num contexto arquitetónico ou sob um dossel, que cobre o trono no qual se encontram a Virgem e o Menino. Os primeiros exemplos foram, em Itália, a e a de Fra Angelico (entre 1430 e 1440), e na Flandres a de Jan van Eyck (1436). Quase contemporânea, a de Filippo Lippi (1437-1438) e de Domenico Veneziano (1445); e a do flamenco Roger van der Weyden (h. 1450).
* , de Fra Angelico, ca. 1430-1440.
* , de Filippo Lippi, 1437-1438.
* Domenico Veneziano, c. 1445.
* , A Virgem e o Menino e São Pedro, São João, São Cosme e São Damião, de Roger van der Weyden, c. 1450. Outras, de finais do século XV, são a de Piero della Francesca (Pala di Brera, 1472), a de Antonello da Messina , as de Giovanni Bellini ou a de Sandro Botticelli .
* Piero della Francesca, Pala di Brera, 1472.
* , de Antonello da Messina, 1475-1476.
* , de Giovanni Bellini, 1488.
* , de Sandro Botticelli, 1490. Já no Cinquecento, o género continuou em uso pelos principais artistas, tanto do Alto Renascimento como do Maneirismo.
* , de Giorgione, 1505.
* , de Rafael Sanzio, 1505. Do mesmo autor é a , 1513.
* Madonna con santos e o doador Jean Carandollet, de Fra Bartolomeo, 1511-1512.
* Madonna Solothurn, de Hans Holbein, o Jovem, 1522.
* , de Correggio, 1530. (pt)
- Святое собеседование (итал. Sacra Conversazione, нем. Sippenbilder) — в изобразительном искусстве западноевропейского Средневековья и эпохи итальянского Возрождения — композиция, в которой представлены Дева Мария с Младенцем Иисусом на руках в окружении группы избранных святых. Присутствие в композиции того или иного святого обычно связано не столько с каноном, сколько с волей заказчика представить в картине себя или своего небесного покровителя. В композиции «Святого собеседования» изображают также основателей монашеских орденов, заказчиков, посвятителей (донаторов) храма. (ru)
- Свята бесіда (італ. Sacra conversazione) — місцева назва , що мала розповсюдження переважно в італійських князівствах. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Sacra conversazione (italsky), nebo latinsky Sacra conversatione, česky Svatý rozhovor, je často zobrazované téma hovořících nebo gestikulujících světců ve společnosti Panny Marie s dítětem Ježíšem. Vyskytuje se v křesťanské deskové a knižní malbě, také v sochařství, a to od konce 14. století do poloviny 16. století. (cs)
- Sacra conversazione oder Santa conversazione (it. = heilige Unterhaltung/Unterredung) ist ein im 19. Jahrhundert eingeführter Begriff für die Darstellung der thronenden Madonna mit dem Jesusknaben in Gesellschaft mit Heiligen. (de)
- En arte, la expresión en italiano Sacra conversazione (lit. 'sagrada conversación'), designa a un género pictórico particular de la pintura religiosa, muy habitual a partir del Renacimiento, en el Quattrocento italiano y en los primitivos flamencos, que representa en una escena conjunta a la Madonna (Virgen con el Niño) acompañada de algunos santos con los que mantiene una relación informal con poses relajadas. (es)
- 聖会話 (せいかいわ)はキリスト教の聖像様式あるいは主題のひとつで、特定のエピソードに依らず画面内に聖人を一堂に描いたものを言う。聖母子を中心に、そのほかの聖人を配置する、聖母子と聖会話が一般的。 イタリア・ルネサンス期にこの様式が生まれる(伊:sacra conversazione)。それまでは、多翼祭壇画として聖人像を並べるものであった。 (ja)
- L'iconografia della sacra conversazione è la rappresentazione della Madonna in trono, circondata da santi e talvolta alla presenza del donatore o dei donatori del dipinto. Può anche rappresentare un colloquio su temi dottrinali e teologici, in presenza della Vergine Maria con il Bambino Gesù. (it)
- Sacra conversazione (italienska, ’heligt samtal’) kallas ett motiv inom konsten som skildrar Jungfru Maria och Jesusbarnet med helgon, framställda på ett sådant sätt att de upptar ett enda bildrum. Denna konstartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
- Святое собеседование (итал. Sacra Conversazione, нем. Sippenbilder) — в изобразительном искусстве западноевропейского Средневековья и эпохи итальянского Возрождения — композиция, в которой представлены Дева Мария с Младенцем Иисусом на руках в окружении группы избранных святых. Присутствие в композиции того или иного святого обычно связано не столько с каноном, сколько с волей заказчика представить в картине себя или своего небесного покровителя. В композиции «Святого собеседования» изображают также основателей монашеских орденов, заказчиков, посвятителей (донаторов) храма. (ru)
- Свята бесіда (італ. Sacra conversazione) — місцева назва , що мала розповсюдження переважно в італійських князівствах. (uk)
- Sacra conversazione (sagrada conversa en italià) és un gènere pictòric dins de la pintura religiosa i molt habitual a partir del Renaixement, amb el quattrocento italià i els primitius flamencs. Sota aquesta convenció, es representa a la Madonna (Mare de Déu amb el Nen Jesús) acompanyada d'alguns sants amb qui manté una relació informal amb poses fins a cert punt relaxades, no hieràtiques com era habitual a la pintura medieval, i en una escena conjunta, en comptes d'en escenes separades (encara que poden ocupar taules diferents dins d'un políptic). Malgrat l'ús del terme conversa, els personatges no apareixen parlant, sinó en actitud silenciosa. La raó teològica és que tots ells estan gaudint de la glòria, i poden imaginar-se mantenint un col·loqui sobre temes religiosos. (ca)
- La sacra conversazione, traduit de l'italien au français par « conversation sacrée » ou plus rarement, « sainte conversation », est un thème artistique religieux chrétien qui s'épanouit à partir du XVe siècle dans l'Italie du nord et en Flandre, au moment de la Renaissance et qui perdure durant deux siècles avant d'inspirer une peinture de genre à caractère profane. La première apparition de ce thème a longtemps été attribuée à Fra Angelico mais on le trouve bien avant les premières décennies du XVe siècle. Il convient de le distinguer du thème de la Sainte Famille. (fr)
- In art, a sacra conversazione (Italian: [ˈsaːkra koɱversatˈtsjoːne]; plural: sacre conversazioni), meaning holy (or sacred) conversation, is a genre developed in Italian Renaissance painting, with a depiction of the Virgin and Child (the Virgin Mary with the infant Jesus) amidst a group of saints in a relatively informal grouping, as opposed to the more rigid and hierarchical compositions of earlier periods. Donor portraits may also be included, generally kneeling, often their patron saint is presenting them to the Virgin, and angels are frequently in attendance. (en)
- De sacra conversazione (Nederlands: het Heilige Gesprek) is een compositievorm in de schilderkunst waarin de Madonna met kind in het gezelschap van twee of meer heiligen is geplaatst en lijkt te praten met hen. Het thema was populair in de Italiaanse kunst van de 15e tot de 16e eeuw. De term zou voor het eerst gebruikt zijn door Franz Kugler in 1837, maar in een inventaris van Orazio Giuseppi Pucci van 1797 werd de omschrijving ook al gebruikt. (nl)
- Sacra Conversazione (z wł. Święta rozmowa) – termin funkcjonujący również w formie łacińskiej jako Sacra Conversatio – w nauce o ikonografii chrześcijańskiej wtórnie powstała nazwa tematu obrazów przedstawiających stojącą lub tronującą Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus w otoczeniu postaci świętych. Nazwa Sacra Conversazione może się wywodzić od określenia takich obrazów ze sceną faktycznej rozmowy, może jednak też być nawiązaniem do niebiańskiego obcowania świętych. (pl)
- Sacra conversazione (em italiano significa "sagrada conversa") é um no contexto da pintura religiosa, muito habitual a partir do Renascimento, com o Quattrocento italiano e os primitivos flamencos. Sob esta convenção, representa-se a Madonna (Virgem com o Menino) acompanhada de alguns santos com os quais mantém uma relação informal com poses até certo ponto relaxadas, não hieráticas como era habitual na , e numa cena conjunta, em vez de cenas separadas (embora possam ocupar tábuas diferentes dentro de um políptico). Apesar do uso do termo conversa, as personagens não aparecem a falar, mas em atitude silenciosa. A razão teológica é que todos eles estão em gozo da glória, e podem imaginar-se mantendo um colóquio sobre temas religiosos. (pt)
|
_nave_left_-_Altar_of_Madona_di_Ca'Pesaro.jpg){kind=link}
