About: Romuald Hube

An Entity of Type: Thing, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Romuald Hube (1803–September 1890) was a Polish law scholar. Romuald Hube studied in Warsaw, then listened to the lectures of Savigny, Hegel, Steffens, Boeckh, and Ritters in Berlin. In 1825 he became a lecturer of general legal history at the University of Warsaw. In 1829 he became a full professor of canonical and criminal law at the university, while his brother Joseph Hube at the same time assumed the chair of the department of legal history.

Property Value
dbo:abstract
  • Romuald Hube (* 1803 in Warschau; † September 1890 ebenda) war ein polnischer Rechtsgelehrter. Romuald Hube studierte in Warschau, hörte dann noch in Berlin die Vorträge Savignys, Hegels, Steffens’, Böckhs, Ritters und wurde, 1825 in seine Vaterstadt zurückgekehrt, Lektor der allgemeinen Rechtsgeschichte, 1829 ordentlicher Professor des kanonischen und Kriminalrechts an der dortigen Universität, während sein Bruder gleichzeitig den Lehrstuhl der Rechtsgeschichte übernahm. Infolge der Ereignisse von 1831 verließ er die Universitätslaufbahn und wurde 1832 Staatsanwalt bei den Kriminalgerichten der Woiwodschaften Masowien und Kalisch. Aber schon im folgenden Jahr wurde er nach Sankt Petersburg als Mitglied der gesetzgebenden Kommission für Polen berufen, in der er den seitdem erschienenen Strafkodex und die Strafgerichtsordnung für Polen ausarbeitete. Darauf zu gleichem Zweck in die gesetzgebende Kanzlei des Kaiserreichs berufen, wurde er zum Wirklichen Staatsrat ernannt, erhielt 1843 eine feste Anstellung in jener Magistratur und nahm seitdem an den wichtigsten Gesetzgebungen Russlands teil. Im Jahr 1846 begleitete er den Grafen Bludow nach Rom, und 1850 wurde er zum Geheimen Staatsrat und Senator des Kaiserreichs, 1857 zum Ehrenmitglied der Petersburger Akademie ernannt. Hube gab die Fragmenta Ulpiani (Warschau 1826), die Institutiones Gaji (Warschau 1827), die Lex Salica (1867) heraus und schrieb eine gerühmte Abhandlung: De furtis doctrina ex jure romano historice et dogmatice explicata (das. 1828). Von seinen polnischen Schriften sind zu nennen: Ogólne zasady nauki prawa karnego (Prinzipien des Strafrechts, Warschau 1830) und Prawo polskie w wieku XIII. tym ("Polnisches Recht im 13. Jahrhundert", Warschau 1875). Er war auch Hauptbegründer der juristischen Zeitschrift Themis polska und gab seines Bruders Joseph Geschichtliche Darstellung der Erbfolgerechte der Slawen (deutsch von Zupanski, Posen 1836) heraus. (de)
  • Romuald Hube (1803–September 1890) was a Polish law scholar. Romuald Hube studied in Warsaw, then listened to the lectures of Savigny, Hegel, Steffens, Boeckh, and Ritters in Berlin. In 1825 he became a lecturer of general legal history at the University of Warsaw. In 1829 he became a full professor of canonical and criminal law at the university, while his brother Joseph Hube at the same time assumed the chair of the department of legal history. As a result of the November Uprising in 1831, he left the university and in 1832 became a prosecutor at the criminal courts of the voivodeships Masovien and Kalisch. The following year, he was called to Saint Petersburg as a member of the Legislative Commission for Poland, in which he worked on the published criminal code and the Criminal Code for Poland. He was then appointed to the Council of State, and in 1843 he was appointed a permanent member of the magistrate, and afterwards became a member of the most important legislatures of Russia. In 1846 he accompanied Count Bludov to Rome, and in 1850 he was appointed Privy Councilor and Senator of the Imperial Empire. In 1857 he became an honorary member of the Petersburg Academy. Hube published the Fragmenta Ulpiani (Warsaw 1826), the Institutiones Gaji (Warsaw 1827), the Lex Salica (1867), and wrote a famous treatise: De furtis doctrina ex jure romano historice et dogmatice explicata. Among his Polish writings are Ogólne zasady nauki prawa karnego ("Principles of Criminal Law", Warsaw 1830) and Prawo polskie w wieku XIII. ("Polish law in the 13th century", Warsaw 1875). He was also the chief founder of the legal journal Themis polska, and gave his brother Joseph A Historical account of the Slavs' inheritance (Zupanski, Posen, 1836). (en)
  • Romuald Jan Hube (ur. 7 lutego 1803 w Warszawie, zm. 9 lipca 1890 tamże) – polski prawnik, historyk prawa polskiego, członek Rady Stanu Królestwa Polskiego, członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie. Ojciec Romualda, Michał Hube, pochodził ze Złotowa i w chwili urodzenia syna był urzędnikiem sądowym w służbie pruskiej, w inkwizytoracie warszawskim. Dziad Romualda, za czasów przedrozbiorowych sprawował w Bydgoskiem funkcję urzędnika sądowego Rzeczypospolitej. Romuald studiował w Krakowie, Warszawie i Berlinie. W czasie powstania listopadowego w 1831 roku pisał artykuły do związanego z Aleksandrem Wielopolskim dziennika „Zjednoczenie”. W latach 1826–1831 był profesorem prawa karnego na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim, od 1834 członek, później od 1856 prezes komisji petersburskiej dla ustawodawstwa Królestwa Polskiego. Był współzałożycielem „Themis Polskiej” (1829–1830). Od roku 1843 do 1845 pełnił urząd profesora uniwersytetu petersburskiego. Wykładał tam prawo polskie, kanoniczne, karne i administracyjne, w latach późniejszych (od 1878) członek Rady Stanu Królestwa Polskiego. Opracował karny kodeks i procedurę dla Królestwa Polskiego. Napisał szereg prac z wielu dziedzin prawa. Główne to: „Prawo polskie w wieku trzynastym” (1874), „Prawo polskie czternastego wieku. Ustawodawstwo Kazimierza Wielkiego” (1881), „Historia praw karnych słowiańskich. Historia prawa karnego ruskiego” (1870–1872, 2 tomy). Wydania zbiorowe ukazały się 1905 w 2 tomach. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera E-1-15/16). Odznaczony Orderem Orła Białego, Orderem Świętego Włodzimierza 2 klasy, Orderem Świętej Anny 1 klasy, Orderem Świętego Stanisława 1 klasy, odznaką XXV lat nieskazitelnej służby. (pl)
  • Romuald Hube, född 7 februari 1803 i Warszawa, död där 9 juli 1890, var en polsk jurist. Hube var 1829–31 professor i kanonisk rätt och kriminalrätt vid universitetet i Warszawa. Som ledamot av polska lagkommissionen (sedan 1832) tog han en viktig del i lagstiftningsarbetena för Polen och Ryssland samt utarbetade bland annat en för Polen gällande strafflag. Han utgav ett flertal skrifter, särskilt rörande Polens rättshistoria. (sv)
  • Губе Ромуальд Михайлович польск. Hube, 1803—1890) — польский историк-юрист, уроженец Варшавы; окончил курс в Варшавском университете; слушал лекции в Берлине, где на него особенное влияние оказали Гегель и Савиньи; был в Варшавском университете преподавателем истории римского, немецкого и французского права, потом ординарным профессором канонического и уголовного права. По закрытии Варшавского университета Губе вызван был в 1833 г. в Петербург для участия в работах по ревизии польских законов, несовершенством которых отчасти объясняли восстание 1830 г. Служа во II отделении собственной Его Императорского Величества канцелярии, Губе в 1840 г. назначен был членом комитета для ревизии проекта уложения о наказаниях. С 1841 по 1845 г. читал в Санкт-Петербургском университете для уроженцев Царства Польского административные и уголовные законы этого края и курс истории славянских законодательств. В 1846 г. Губе сопровождал Блудова в Рим для заключения конкордата с папским престолом. В 1860 г. Губе назначен сенатором варшавских д-тов с оставлением при II отделении. С 1856 по 1861 г. Губе председательствовал в кодификационной комиссии Царства Польского, по упразднении которой перемещен был на службу в Варшаву членом совета Царства Польского, а по упразднении этих учреждений (1867) оставлен в звании сенатора. В 1877 г. Губе назначен был членом Государственного совета, где присутствовал до 1882 г. в д-тах духовных и гражданских дел. Обнаруживая в своих ученых трудах обширную эрудицию, Губе придерживался преимущественно фактического описания юридического быта и с особенною любовью останавливался на источниках права. Наиболее ценны труды Губе по истории славянского права, в которых он выступает вполне самостоятельным исследователем, прокладывающим новые пути. В небольшом сочинении «О znaczeniu prawa rzymskiego i rzymsko-byzantyńskiego u narodòw słowiańskich» (1868; французский перевод П., 1880; есть и хорватский перевод) Губе занялся историей рецепции римского и византийского права у славян. Мысль его о славянском происхождении некоторых византийских институтов легла в основу трудов византинистов, В. Г. Васильевского и Ф. И. Успенского. Три капитальные работы Губе по истории польского права, взаимно друг друга дополняющие: «Prawo polskie w wieku trzynastym» (1874), «Prawo polskie w XIV wieku. Ustawodawstwo Kazimerza Wielkiego» (1881) и «Sądy, ich praktyka i stosunki prawne społeczeństwa w Polsce kuschyłkowi XVI wieku» (1886). В первом из этих сочинений изображен юридический быт Польши, предшествовавший законодательству; во втором Губе излагает свои оригинальные воззрения на Вислицкий статут; в третьем изображает юридический быт Польши конца XIV в. на основании рукописных судебных протоколов. Этот прием, почти не известный в европейской исторической литературе, привел Губе к следующему выводу: «практика сохранила из статутов почти все, что в них было основано на стародавнем обычае, и не приняла большею частью того, что статуты предполагали ввести нового». Другие сочинения Губе: «Historija prawa karnego ruskiego» (1870-72; при составлении этого сочинения, обнимающего историю русского уголовного права с древнейших времен до 1870 г., автор пользовался архивами Государственного совета и II отделения; по отношению к эпохе Николая I, во время которой Губе принимал непосредственное участие в законодательных работах, здесь много данных, сохранившихся только в памяти автора), «Zbiór rot przysiąg sądowych poznańskich, kościańskich, kaliskich, piotrkowskich i dobrzyszyckich z końca wieku XIV i pierwszych lat wieku XV» (1888 — издание 1000 польских присяг, важное не столько для истории права, сколько для истории польского языка); «Wyrok lwowski roku 1421» (1888 — издание нескольких юридических актов Галицкой Руси, которому предпослан очерк галицко-русского судоустройства и судопроизводства в эпоху перехода Галицкой Руси от права русского к праву польскому); несколько самостоятельных исследований по праву бургундскому, салическому («La loi salique», 1867 — издание важной рукописи салического закона с введением, более подробным в польском издании), итальянскому и проч. (ru)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 55476054 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 2377 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1005794602 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
schema:sameAs
rdf:type
rdfs:comment
  • Romuald Hube, född 7 februari 1803 i Warszawa, död där 9 juli 1890, var en polsk jurist. Hube var 1829–31 professor i kanonisk rätt och kriminalrätt vid universitetet i Warszawa. Som ledamot av polska lagkommissionen (sedan 1832) tog han en viktig del i lagstiftningsarbetena för Polen och Ryssland samt utarbetade bland annat en för Polen gällande strafflag. Han utgav ett flertal skrifter, särskilt rörande Polens rättshistoria. (sv)
  • Romuald Hube (* 1803 in Warschau; † September 1890 ebenda) war ein polnischer Rechtsgelehrter. Romuald Hube studierte in Warschau, hörte dann noch in Berlin die Vorträge Savignys, Hegels, Steffens’, Böckhs, Ritters und wurde, 1825 in seine Vaterstadt zurückgekehrt, Lektor der allgemeinen Rechtsgeschichte, 1829 ordentlicher Professor des kanonischen und Kriminalrechts an der dortigen Universität, während sein Bruder gleichzeitig den Lehrstuhl der Rechtsgeschichte übernahm. (de)
  • Romuald Hube (1803–September 1890) was a Polish law scholar. Romuald Hube studied in Warsaw, then listened to the lectures of Savigny, Hegel, Steffens, Boeckh, and Ritters in Berlin. In 1825 he became a lecturer of general legal history at the University of Warsaw. In 1829 he became a full professor of canonical and criminal law at the university, while his brother Joseph Hube at the same time assumed the chair of the department of legal history. (en)
  • Romuald Jan Hube (ur. 7 lutego 1803 w Warszawie, zm. 9 lipca 1890 tamże) – polski prawnik, historyk prawa polskiego, członek Rady Stanu Królestwa Polskiego, członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie. Ojciec Romualda, Michał Hube, pochodził ze Złotowa i w chwili urodzenia syna był urzędnikiem sądowym w służbie pruskiej, w inkwizytoracie warszawskim. Dziad Romualda, za czasów przedrozbiorowych sprawował w Bydgoskiem funkcję urzędnika sądowego Rzeczypospolitej. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera E-1-15/16). (pl)
  • Губе Ромуальд Михайлович польск. Hube, 1803—1890) — польский историк-юрист, уроженец Варшавы; окончил курс в Варшавском университете; слушал лекции в Берлине, где на него особенное влияние оказали Гегель и Савиньи; был в Варшавском университете преподавателем истории римского, немецкого и французского права, потом ординарным профессором канонического и уголовного права. По закрытии Варшавского университета Губе вызван был в 1833 г. в Петербург для участия в работах по ревизии польских законов, несовершенством которых отчасти объясняли восстание 1830 г. (ru)
rdfs:label
  • Romuald Hube (de)
  • Romuald Hube (en)
  • Romuald Hube (pl)
  • Губе, Ромуальд Михайлович (ru)
  • Romuald Hube (sv)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License