An Entity of Type: Thing, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

During the Renaissance, great advances occurred in geography, astronomy, chemistry, physics, mathematics, manufacturing, anatomy and engineering. The collection of ancient scientific texts began in earnest at the start of the 15th century and continued up to the Fall of Constantinople in 1453, and the invention of printing allowed a faster propagation of new ideas. Nevertheless, some have seen the Renaissance, at least in its initial period, as one of scientific backwardness. Historians like George Sarton and Lynn Thorndike criticized how the Renaissance affected science, arguing that progress was slowed for some amount of time. Humanists favored human-centered subjects like politics and history over study of natural philosophy or applied mathematics. More recently, however, scholars have

Property Value
dbo:abstract
  • خلال عصر النهضة، تقدمت العلوم تقدمًا كبيرًا في مجالات الفلك والجغرافيا والكيمياء والفيزياء والرياضيات والتصنيع والهندسة. تم تسريع إعادة اكتشاف النصوص العلمية القديمة بعد سقوط القسطنطينية عام 1453، واختراع الطباعة التي كان من شأنها نشر التعليم والسماح بانتشار أسرع للأفكار الجديدة. (ar)
  • Les sciences et techniques de la Renaissance sont des découvertes d'une ampleur considérable dans l'histoire du développement social, culturel et technique de l'Europe médiévale. La Renaissance est une période qui se situe en occident à la fin du Moyen Âge et au début des Temps modernes.Dans le courant du XVe siècle et au XVIe siècle, cette période permit à l'Europe de se lancer dans des expéditions maritimes d'envergure mondiale, connues sous le nom de grandes découvertes. De nombreuses innovations furent popularisées, comme la boussole ou le sextant ; la cartographie se développa, ainsi que la médecine, grâce notamment au courant de l'humanisme. Selon l'historien anglais John Hale, ce fut à cette époque que le mot Europe entra dans le langage courant et fut doté d'un cadre de référence solidement appuyé sur des cartes et d'un ensemble d'images affirmant son Identité (psychologie)|identité visuelle et culturelle. La science comme discipline de la connaissance acquit ainsi son autonomie et ses premiers grands systèmes théoriques. Cette période est abondante en descriptions, inventions, applications et en représentations du monde, qu'il importe de décomposer afin de rendre une image fidèle de cette phase historique.l (fr)
  • La historia de la ciencia en el Renacimiento comienza con el redescubrimiento de textos científicos antiguos durante el Renacimiento y se acelera después de la caída de Constantinopla en 1453 y la invención de la imprenta —que democratizaría al aprendizaje y permitiría una propagación más rápida de nuevas ideas— y los descubrimientos geográficos ocurridos en esta era.​ Las ciencias naturales, fundamentadas en la metafísica nominalista, se diferenciaron de los estudios anteriores —de raíz aristotélica— en dos factores esenciales: la idea de la naturaleza y el método físico.​ La primera evoluciona desde la física ontológica aristotélica hacia un discurrir simbólico fundamentado en las matemáticas, pasando de analizar el «ser de las cosas» a interpretar «variaciones de fenómenos»; por tanto, se renuncia a conocer las causas a cambio de medir los fenómenos, sentando las bases de la ciencia positiva.​ El método físico, por otro lado, se fundamenta en el empirismo, basado en el «análisis de la naturaleza», el cual parte de una hipótesis de origen matemático para llegar a una comprobación a posteriori de esa premisa apriorística.​ Uno de los principales teóricos de la nueva ciencia fue el filósofo inglés Francis Bacon, padre del empirismo filosófico y científico; su principal obra, Novum organum, presenta la ciencia como técnica, experimental e inductiva, capaz de dar al ser humano el dominio sobre la naturaleza.​ Una de las disciplinas científicas que más se desarrolló en esta época fue la astronomía, gracias principalmente a la figura de Nicolás Copérnico: este científico polaco fue el difusor de la teoría heliocéntrica —los planetas giran alrededor del Sol— frente a la geocéntrica impuesta en la Edad Media principalmente por la iglesia —la Tierra es el centro del universo. Expuso esta teoría, basada en la de Aristarco de Samos.​​ Este sistema fue posteriormente desarrollado por Johannes Kepler, quien describió el movimiento de los planetas conforme a órbitas elípticas.​​ Por último, Galileo Galilei sistematizó estos conocimientos y formuló los principios modernos del conocimiento científico, por lo que fue procesado por la Inquisición y obligado a retractarse; sin embargo, está considerado por ello el fundador de la física moderna.​ Otro astrónomo destacado de este período fue Tycho Brahe, creador del observatorio de Uraniborg, desde el que realizó numerosas observaciones astronómicas que sirvieron de base a los cálculos de Kepler.​ También cabe remarcar que en 1582 el papa Gregorio XIII introdujo el calendario gregoriano, que sustituyó al anterior calendario juliano.​ Las matemáticas también avanzaron notablemente en esta época: Christoph Rudolff desarrolló la utilización de las fracciones decimales; Regiomontano estudió la trigonometría esférica y rectilínea;​ los italianos Gerolamo Cardano y Lodovico Ferrari resolvieron las ecuaciones de tercer y cuarto grado, respectivamente; otro italiano, Tartaglia, utilizó el triángulo aritmético para calcular los coeficientes de un binomio;​ Rafael Bombelli estudió los números imaginarios;​ François Viète efectuó importantes avances en trigonometría,​ y creó el simbolismo algebraico;​ Simon Stevin estudió las primeras tablas de intereses, resolvió el problema de la composición de fuerzas y sistematizó las fracciones decimales.​ En ciencias naturales y medicina también hubo importantes avances: en 1543 Andrés Vesalio publicó De humani corporis fabrica, un compendio de anatomía con profusas ilustraciones considerado uno de los más influyentes libros científicos de todos los tiempos; Bartolomeo Eustachio descubrió las cápsulas suprarrenales; Ambroise Paré inició la cirugía moderna; Conrad von Gesner inauguró la zoología moderna con una primera clasificación de animales por géneros y familias; Miguel Servet describió la circulación pulmonar, y William Harvey la de la sangre; Gabriele Falloppio estudió la estructura interna del oído; Ulisse Aldrovandi creó el primer jardín botánico en Bolonia; Bernard Palissy fundamentó la paleogeografía; Caspar Bauhin introdujo un primer método de clasificación de las plantas; y Zacharias Janssen inventó el microscopio en 1590.​ También avanzó notablemente la geografía y la cartografía, gracias a los numerosos descubrimientos realizados en esta época. Cabe destacar la labor del flamenco Gerardus Mercator, autor del primer mapa del mundo (1538) y descubridor de un método de posicionamiento geográfico sobre un mapa del rumbo dado por una aguja imantada.​ En el terreno de la química, relacionada todavía con la alquimia medieval, hubo escasos avances: Georgius Agricola fundó la mineralogía moderna, clasificando los minerales según sus caracteres externos;​ Paracelso aplicó la alquimia a la medicina, estudiando las propiedades de los minerales como fármacos, en el transcurso de cuyas investigaciones descubrió el cinc; Andreas Libavius escribió el primer tratado sobre química con una mínima base científica,​ e introdujo diversos preparados químicos, como el ácido clorhídrico, el tetracloruro de estaño y el sulfato amónico, así como la preparación del agua regia.​ Por último, conviene citar la figura polifacética de Leonardo da Vinci, ejemplo del hombre renacentista interesado en todas las materias tanto artísticas como científicas (homo universalis). En el terreno de la ciencia, realizó varios proyectos como máquinas voladoras, concentradores de energía solar o calculadoras, que no pasaron de meros proyectos teóricos. También realizó trabajos de ingeniería, hidráulica y mecánica, y estudios de anatomía, óptica, botánica, geología, paleontología y otras disciplinas.​ Historiadores como George Sarton y Lynn Thorndike han criticado el efecto del Renacimiento sobre la ciencia, argumentando que el progreso fue demorado porque los humanistas favorecieron los temas centrados en el hombre, como política e historia, sobre el estudio de la filosofía natural o la matemática aplicada. Otros se han localizado en la influencia positiva del Renacimiento puntualizando factores como el descubrimiento de muchísimos textos ocultos o perdidos, y el nuevo énfasis en el estudio de la lengua y la correcta lectura de textos. Marie Boas Hall acudió el término «Renacimiento científico» para designar la primera fase de la Revolución científica. Recientemente, argumentó a favor de un modelo de dos fases para explicar la Génesis de la ciencia moderna: un «Renacimiento científico» en los siglos XV y XVI, centrado en la restauración del conocimiento natural de los antiguos, y una «Revolución científica» en el siglo XVII, cuándo los científicos pasaron de la recuperación a la invención. (es)
  • During the Renaissance, great advances occurred in geography, astronomy, chemistry, physics, mathematics, manufacturing, anatomy and engineering. The collection of ancient scientific texts began in earnest at the start of the 15th century and continued up to the Fall of Constantinople in 1453, and the invention of printing allowed a faster propagation of new ideas. Nevertheless, some have seen the Renaissance, at least in its initial period, as one of scientific backwardness. Historians like George Sarton and Lynn Thorndike criticized how the Renaissance affected science, arguing that progress was slowed for some amount of time. Humanists favored human-centered subjects like politics and history over study of natural philosophy or applied mathematics. More recently, however, scholars have acknowledged the positive influence of the Renaissance on mathematics and science, pointing to factors like the rediscovery of lost or obscure texts and the increased emphasis on the study of language and the correct reading of texts. Marie Boas Hall coined the term Scientific Renaissance to designate the early phase of the Scientific Revolution, 1450–1630. More recently, Peter Dear has argued for a two-phase model of early modern science: a Scientific Renaissance of the 15th and 16th centuries, focused on the restoration of the natural knowledge of the ancients; and a Scientific Revolution of the 17th century, when scientists shifted from recovery to innovation. (en)
  • 이 문서는 르네상스 시대의 과학에 대하여 설명한다. 중세에서도 기본적인 기술 면에서는 몇가지의 진보가 있었는데 이런 기술이 널리 활용되어 감에 따라 농업과 수공업이 발달하고 잉여 생산물이 생기게 되고, 운수 수단의 개선과 더불어 상업의 진보를 촉진하였다. 중세도 끝나려 할 무렵에는 팔기 위한 상품의 생산 증대, 시장의 번영, 그리고 도시의 발달이 현저해졌다. 이들 여러 도시는 경제적으로, 이윽고 정치적으로도 독립하여 중세의 사회 체제인 위계적 봉건 제도를 무너뜨리기 시작했다. 몰락 단계에 있던 봉건 기사(騎士)계급의 대신이 되고자 하는 신흥 자치 도시민은 새로운 정치형태인 절대군주제(絶對君主制)를 만들어 내었고, 이의 확립과 민족국가의 대두는 결국 중세 사회의 전구조의 종말을 가져왔다. "경제는 자본주의적으로, 문학·예술은 고전적으로" 옮겨져 가는 것은 중세라는 과거에 대한 의식적인 절연이었다. 이는 당연히 세계관의 번혁도 가져온다. 중세적인 세계관은 신학과 자연철학의 긴밀한 결합 위에 성립하고 있었다. 사회의 체제 변혁의 물결이 중세사회의 커다란 권력의 일환이었던 교회를 자극하여 종교개혁의 바람이 일기 시작하였는데, 독일에서 민족적인 기초를 가지고 있는 종교의 독립이 주창된 단계로부터 농민전쟁(1525-1526), 뮌스터의 폭동(1533)을 거쳐 마침내 네덜란드, 영국, 프랑스로 확대되어 가는 형태에서는, 보다 과격한 칼뱅주의로 되어서 가톨릭 교회의 지배 전체의 거부로까지 진전했다. 크리스트교 신학의 세계관이 이리하여 타격을 입는 한편에서, 우선 자연철학에 대결하는 것으로서 새로운 과학이 탄생하였다. 이는 르네상스의 예술과 기술의 추구 속에서 수단과 자극을 준비하게 되고, 종교상의 논쟁에 의하여 스스로 생각하는 사람들 ― 진리를 갈구하는 근대정신을 준비하게 되었다. (ko)
  • Tijdens de renaissance wordt de herontdekking van oude wetenschappelijke teksten versneld na de val van Constantinopel in 1453, en de uitvinding van de boekdrukkunst, die het leren zou democratiseren en een snellere verspreiding van nieuwe ideeën mogelijk zou maken. Echter, vooral het begin van de renaissance wordt soms gezien als een periode van wetenschappelijke achteruitgang. Historici zoals George Sarton en hebben de invloed van de renaissance op de wetenschap bekritiseerd, omdat de vooruitgang ervan langzamer werd. Humanisten hielden zich liever bezig met menswetenschappen als politiek, filologie en geschiedenis dan de studie van natuurfilosofie of toegepaste wiskunde. Anderen leggen de nadruk op de positieve invloed van de renaissance, en wijzen op factoren als de herontdekking van verloren of obscure teksten en de toegenomen nadruk op de studie van talen en het juiste lezen van teksten. bedacht de term 'wetenschappelijke renaissance' om er de vroege fase van de wetenschappelijke revolutie mee aan te duiden. Recenter bepleitte Peter Dear een tweefasemodel van vroegmoderne wetenschap: een wetenschappelijke renaissance van de 15e en 16e eeuw, gericht op de restauratie van de kennis van de Oudheid, gevolgd door een wetenschappelijke revolutie van de 17e eeuw, toen wetenschappers zich gingen richten op vernieuwing in plaats van herstel. (nl)
  • O Renascimento foi um período compreendido entre os séculos XIV e XVI em que houve diversas transformações na estrutura social, política e econômica. A sociedade caminhava de uma estrutura feudal para uma mercantilista, o início do capitalismo e a influência da Igreja Católica é posta em cheque. Nesse contexto de mudança surge o movimento humanista e o racionalismo, que coloca o ser humano no centro do debate, há uma nova forma de enxergar a natureza e entender seus fenômenos, pautada na razão e na observação experimental, o que contribuiu para o surgimento de novas teorias científicas, além de artísticas e culturais. O cunho renascimento viria de renascer, um ressurgimento da ciência, retomando o conhecimento grego, que teria sido perdido durante a Idade Média. Essa visão do renascimento é muito questionada pelos historiadores da ciência, não havendo consenso da participação da Idade Média para o conhecimento científico e do próprio período renascentista, pois este não teria de fato rompido completamente com a Igreja, sendo que na realidade, teriam sido complementares. (pt)
  • В эпоху Возрождения произошли большие успехи в географии, астрономии, химии, физике, математике, производстве, анатомии и технике. Сбор древних научных текстов всерьез начался в начале XV века и продолжался до падения Константинополя в 1453 году, а изобретение книгопечатания позволило быстрее распространять новые идеи. Тем не менее некоторые считали Ренессанс, по крайней мере в его начальный период, научной отсталостью. Такие историки, как Джордж Сартон и Линн Торндайк, критиковали влияние Ренессанса на науку, утверждая, что прогресс на какое-то время замедлился. Гуманисты отдавали предпочтение предметам, ориентированным на человека, таким как политика и история, а не изучению натуральной философии или прикладной математики. Однако совсем недавно ученые признали положительное влияние Ренессанса на математику и науку, указав на такие факторы, как повторное открытие утерянных или малоизвестных текстов и усиление внимания к изучению языка и правильному чтению текстов. ввела термин научный ренессанс для обозначения ранней фазы научной революции 1450—1630 гг. Питер Дир (Peter Dear) выступает за двухэтапную модель науки раннего Нового времени: научный ренессанс XV и XVI веков, сосредоточенный на восстановлении научных знаний античности и научная революция XVII века, когда ученые перешли от восстановления к новым открытиям. (ru)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 4175709 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 16827 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1121136415 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
rdfs:comment
  • خلال عصر النهضة، تقدمت العلوم تقدمًا كبيرًا في مجالات الفلك والجغرافيا والكيمياء والفيزياء والرياضيات والتصنيع والهندسة. تم تسريع إعادة اكتشاف النصوص العلمية القديمة بعد سقوط القسطنطينية عام 1453، واختراع الطباعة التي كان من شأنها نشر التعليم والسماح بانتشار أسرع للأفكار الجديدة. (ar)
  • La historia de la ciencia en el Renacimiento comienza con el redescubrimiento de textos científicos antiguos durante el Renacimiento y se acelera después de la caída de Constantinopla en 1453 y la invención de la imprenta —que democratizaría al aprendizaje y permitiría una propagación más rápida de nuevas ideas— y los descubrimientos geográficos ocurridos en esta era.​ (es)
  • During the Renaissance, great advances occurred in geography, astronomy, chemistry, physics, mathematics, manufacturing, anatomy and engineering. The collection of ancient scientific texts began in earnest at the start of the 15th century and continued up to the Fall of Constantinople in 1453, and the invention of printing allowed a faster propagation of new ideas. Nevertheless, some have seen the Renaissance, at least in its initial period, as one of scientific backwardness. Historians like George Sarton and Lynn Thorndike criticized how the Renaissance affected science, arguing that progress was slowed for some amount of time. Humanists favored human-centered subjects like politics and history over study of natural philosophy or applied mathematics. More recently, however, scholars have (en)
  • Les sciences et techniques de la Renaissance sont des découvertes d'une ampleur considérable dans l'histoire du développement social, culturel et technique de l'Europe médiévale. La Renaissance est une période qui se situe en occident à la fin du Moyen Âge et au début des Temps modernes.Dans le courant du XVe siècle et au XVIe siècle, cette période permit à l'Europe de se lancer dans des expéditions maritimes d'envergure mondiale, connues sous le nom de grandes découvertes. De nombreuses innovations furent popularisées, comme la boussole ou le sextant ; la cartographie se développa, ainsi que la médecine, grâce notamment au courant de l'humanisme. Selon l'historien anglais John Hale, ce fut à cette époque que le mot Europe entra dans le langage courant et fut doté d'un cadre de référence s (fr)
  • 이 문서는 르네상스 시대의 과학에 대하여 설명한다. 중세에서도 기본적인 기술 면에서는 몇가지의 진보가 있었는데 이런 기술이 널리 활용되어 감에 따라 농업과 수공업이 발달하고 잉여 생산물이 생기게 되고, 운수 수단의 개선과 더불어 상업의 진보를 촉진하였다. 중세도 끝나려 할 무렵에는 팔기 위한 상품의 생산 증대, 시장의 번영, 그리고 도시의 발달이 현저해졌다. 이들 여러 도시는 경제적으로, 이윽고 정치적으로도 독립하여 중세의 사회 체제인 위계적 봉건 제도를 무너뜨리기 시작했다. 몰락 단계에 있던 봉건 기사(騎士)계급의 대신이 되고자 하는 신흥 자치 도시민은 새로운 정치형태인 절대군주제(絶對君主制)를 만들어 내었고, 이의 확립과 민족국가의 대두는 결국 중세 사회의 전구조의 종말을 가져왔다. "경제는 자본주의적으로, 문학·예술은 고전적으로" 옮겨져 가는 것은 중세라는 과거에 대한 의식적인 절연이었다. 이는 당연히 세계관의 번혁도 가져온다. 중세적인 세계관은 신학과 자연철학의 긴밀한 결합 위에 성립하고 있었다. 사회의 체제 변혁의 물결이 중세사회의 커다란 권력의 일환이었던 교회를 자극하여 종교개혁의 바람이 일기 시작하였는데, 독일에서 민족적인 기초를 가지고 있는 종교의 독립이 주창된 단계로부터 농민전쟁(1525-1526), 뮌스터의 폭동(1533)을 거쳐 마침내 네덜란드, 영국, 프랑스로 확대되어 가는 형태에서는, 보다 과격한 칼뱅주의로 되어서 가톨릭 교회의 지배 전체의 거부로까지 진전했다. 크리스트교 신학의 세계관이 이리하여 타격을 입는 한편에서, 우선 자연철학에 대결하는 것으로서 새로운 과학이 탄생하였다. 이는 (ko)
  • Tijdens de renaissance wordt de herontdekking van oude wetenschappelijke teksten versneld na de val van Constantinopel in 1453, en de uitvinding van de boekdrukkunst, die het leren zou democratiseren en een snellere verspreiding van nieuwe ideeën mogelijk zou maken. Echter, vooral het begin van de renaissance wordt soms gezien als een periode van wetenschappelijke achteruitgang. Historici zoals George Sarton en hebben de invloed van de renaissance op de wetenschap bekritiseerd, omdat de vooruitgang ervan langzamer werd. Humanisten hielden zich liever bezig met menswetenschappen als politiek, filologie en geschiedenis dan de studie van natuurfilosofie of toegepaste wiskunde. Anderen leggen de nadruk op de positieve invloed van de renaissance, en wijzen op factoren als de herontdekking van (nl)
  • O Renascimento foi um período compreendido entre os séculos XIV e XVI em que houve diversas transformações na estrutura social, política e econômica. A sociedade caminhava de uma estrutura feudal para uma mercantilista, o início do capitalismo e a influência da Igreja Católica é posta em cheque. Nesse contexto de mudança surge o movimento humanista e o racionalismo, que coloca o ser humano no centro do debate, há uma nova forma de enxergar a natureza e entender seus fenômenos, pautada na razão e na observação experimental, o que contribuiu para o surgimento de novas teorias científicas, além de artísticas e culturais. O cunho renascimento viria de renascer, um ressurgimento da ciência, retomando o conhecimento grego, que teria sido perdido durante a Idade Média. Essa visão do renascimento (pt)
  • В эпоху Возрождения произошли большие успехи в географии, астрономии, химии, физике, математике, производстве, анатомии и технике. Сбор древних научных текстов всерьез начался в начале XV века и продолжался до падения Константинополя в 1453 году, а изобретение книгопечатания позволило быстрее распространять новые идеи. Тем не менее некоторые считали Ренессанс, по крайней мере в его начальный период, научной отсталостью. Такие историки, как Джордж Сартон и Линн Торндайк, критиковали влияние Ренессанса на науку, утверждая, что прогресс на какое-то время замедлился. Гуманисты отдавали предпочтение предметам, ориентированным на человека, таким как политика и история, а не изучению натуральной философии или прикладной математики. Однако совсем недавно ученые признали положительное влияние Ренес (ru)
rdfs:label
  • تاريخ العلم في عصر النهضة (ar)
  • Historia de la ciencia en el Renacimiento (es)
  • Sciences et techniques de la Renaissance (fr)
  • 르네상스의 과학 (ko)
  • Wetenschap in de renaissance (nl)
  • Science in the Renaissance (en)
  • Ciência no Renascimento (pt)
  • Наука эпохи Возрождения (ru)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License