| dbo:abstract
|
- أبو منجل ريونيون (باللاتينية: Threskiornis solitarius) هو نوع من طيور أبو منجل كان يتواجد في جزيرة ريونيون وقد إنقرض هناك ووجدت آخر بقاياه في سنة 1974، له علاقة قرابة مع طيور أبو منجل المتوج المدغشقري وأبو منجل المحرم وأبو منجل قشي العنق. (ar)
- La Reunia ermitkolombo, Reunia ermitibiso aŭ Reunia ibiso (vidu sube) (Threskiornis solitarius), estas formortinta birdo komence de la 18-a jarcento, kiu estis indiĝena de la insulo de Reunio. Ĝi estis probable la sama birdo malkaŝita de portugalaj maristoj tie en 1613 kaj ĝis antaŭ nelonge supozis biologoj, ke estas membro de la familio de ermitkolomboj, kaj estis nomita "Reunia ermitkolombo" (Raphus solitarius), klasita kiel parenco de la Dido. Tiu birdo estis foje klasita kiel Victoriornis imperialis (la "Reunia ermitkolombo" aŭ "Blanka dido" laŭ priskriboj kaj pentraĵoj – la lasta evidente montris albinan didon el Maŭricio) kaj Borbonibis latipes (laŭ la unuaj ostoj de ibiso trovitaj, antaŭ oni faris informon pri la konekto kun la ermitkolombo). La adjektivo solitarius (soleca) devenas el Raphus solitarius priskribo de Barono en 1848, sed la ekzisto de la specio ne estis konfirmita ĝis la malkaŝo de la ostoj en Reunio en malfrua 20-a jarcento. La malkaŝo, ke fakte estis ibiso perfekte taŭgas kun tio kion la unuaj vizitantoj diris pri plumaro kaj kutimaro. La konfuzo povas estis eksplikata pro la fakto, ke la solitaire estis uzata de verkistoj de la priskriboj kiel priskriba vorto pri la solecaj kutimoj de la ibiso kunhavitaj kun la Rodrigesa ermitkolombo, sed estis interpretata de sciencistoj kiel indiko de taksonomia rilato. La Reunia ibiso vivis solece en densaj arbaroj proksimaj de fluanta akvo, kie ĝi manĝis senvertebrulojn kiel vermoj kaj krustuloj kiujn ĝi prenis el la planko per sia longa beko. Kaze de minaco ĝi klopodis foriri ĉefe per kurado, uzante siajn flugilojn kiel helpo por ŝvebi mallongajn distancojn, ĉefe subdekliven.Ĝi havis blankan plumaron, kun nigraj flugilpintoj kaj vosto, kaj malhela kaj nuda kapo. Beko kaj kruroj estis longaj, la unua maldika kaj iome subenkurbita. Ĝi aspektis kiel eta Blanka ibiso kun mallongaj flugiloj. La lasta vidaĵo de "Reunia ermitkolombo" okazis en 1705, kun indiko, ke la specio tre verŝajne iĝos formortinta tuje en tiu sama jarcento. Alia nomo Reunia nefluganta ibiso estas misa ĉar informo de vizitantoj kaj mezuro de ostoj indikas, ke temis pri specio en tiu direkto, sed kiu povis ankoraŭ flugeti post kura ekflugo. (eo)
- Der Réunionibis (Threskiornis solitarius) ist eine ausgestorbene Vogelart aus der Familie der Ibisse und Löffler, die auf der Vulkaninsel Réunion im Indischen Ozean endemisch war. Gemälde von „weißen Dodos“ sowie zeitgenössische Berichte über den „Réunion-Einsiedler“ (auch „Réunion-Solitär“ genannt) beziehen sich höchstwahrscheinlich auf diese Art. Daher finden sich auch die Synonyme Raphus solitarius, Victoriornis imperialis, Apteronis solitarius, Ornithaptera borbonica, Pezophas borbonica, Didus apterornis und Borbonibis latipes. Die ersten subfossilen Überreste wurden 1974 gefunden. Seine engsten Verwandten sind der , der Heilige Ibis und der Stachelibis. (de)
- El ibis de Reunión o ibis sagrado de Reunión (Threskiornis solitarius) es una especie extinta de ave pelecaniforme endémica de la isla de Reunión. Tal vez sea la misma ave descubierta por los navegantes portugueses en 1613. Hasta 1995 se suponía que era un pariente del dodo (Raphus cucullatus), se clasificó por tanto, como un miembro de las palomas didine (subfamilia Raphinae) y se lo llamó Raphus solitarius. (es)
- Threskiornis solitarius generoko animalia zen, jada iraungia. Hegaztien barruko Threskiornithidae familian sailkatzen zen. (eu)
- Threskiornis solitarius Threskiornis solitarius Vue d'artiste d'un Ibis de La Réunion, inspirée des autres espèces du genre Threskiornis. Espèce Threskiornis solitarius(Sélys Longchamps, 1848) Synonymes
* Borbonibis latipes
* Raphus solitarius
* Victoriornis imperialis Statut de conservation UICN EX : Éteint L'ibis de La Réunion ou solitaire de La Réunion (Threskiornis solitarius), anciennement dronte de La Réunion et couramment, mais improprement dodo, est une espèce d'oiseaux endémique de l'île de La Réunion aujourd'hui disparue. Sa dénomination a beaucoup varié, l'apparentant tantôt à la dinde, au cygne, à la poule, à l'autruche et son appartenance taxinomique reste discutée. Les ornithologistes ont longtemps cru que cette espèce était apparentée au Dronte de Maurice à cause des dessins trouvés en Europe et supposés la représenter. Les seuls ossements retrouvés la font considérer aujourd'hui comme un ibis endémique. (fr)
- The Réunion ibis or Réunion sacred ibis (Threskiornis solitarius) is an extinct species of ibis that was endemic to the volcanic island of Réunion in the Indian Ocean. The first subfossil remains were found in 1974, and the ibis was first scientifically described in 1987. Its closest relatives are the Malagasy sacred ibis, the African sacred ibis, and the straw-necked ibis. Travellers' accounts from the 17th and 18th centuries described a white bird on Réunion that flew with difficulty and preferred solitude, which was subsequently referred to as the "Réunion solitaire". In the mid 19th century, the old travellers' accounts were incorrectly assumed to refer to white relatives of the dodo, due to one account specifically mentioning dodos on the island, and because 17th-century paintings of white dodos had recently surfaced. However, no fossils referable to dodo-like birds were ever found on Réunion, and it was later questioned whether the paintings had anything to do with the island. Other identities were suggested as well, based only on speculations. In the late 20th century, the discovery of ibis subfossils led to the idea that the old accounts actually referred to an ibis species instead. The idea that the "solitaire" and the subfossil ibis are identical was met with limited dissent, but is now widely accepted. Combined, the old descriptions and subfossils show that the Réunion ibis was mainly white, with this colour merging into yellow and grey. The wing tips and plumes of ostrich-like feathers on its rear were black. The neck and legs were long, and the beak was relatively straight and short for an ibis. It was more robust in build than its extant relatives, but was otherwise quite similar to them. It would have been no longer than 65 cm (25 in) in length. Subfossil wingbones indicate it had reduced flight capabilities, a feature perhaps linked to seasonal fattening. The diet of the Réunion ibis was worms and other items foraged from the soil. In the 17th century, it lived in mountainous areas, but it may have been confined to these remote heights by heavy hunting by humans and predation by introduced animals in the more accessible areas of the island. Visitors to Réunion praised its flavour, and therefore sought after its flesh. These factors are believed to have driven the Réunion ibis to extinction by the early 18th century. (en)
- De Réunionibis (Threskiornis solitarius) is een recent uitgestorven vogel behorende tot de Threskiornithidae, welke endemisch was op het eiland Réunion. Het bestaan van een ibis op het eiland werd bekend door botten die in 1974 werden gevonden. Verder bestonden er al veel langer reisverslagen tot het begin van de 18de eeuw waarin melding van deze vogel werd gemaakt maar deze werd later aangezien voor een vermeende "witte dodo". (nl)
- L'ibis di Réunion o ibis sacro di Réunion (Threskiornis solitarius de Sélys Longchamps, 1848) è una specie estinta di ibis endemica di Réunion, un'isola vulcanica dell'oceano Indiano. I suoi primi resti subfossili vennero rinvenuti nel 1974, e la specie venne descritta scientificamente nel 1987. I suoi parenti più stretti sono l'ibis sacro del Madagascar, l'ibis sacro africano e l'ibis collopaglierino. Nelle testimonianze dei viaggiatori del XVII e XVIII secolo è descritto un uccello bianco che volava con difficoltà, divenuto in seguito noto come solitario di Réunion. Verso la metà del XIX secolo, gli studiosi iniziarono a credere, erroneamente, che queste vecchie testimonianze si riferissero a parenti bianchi del dodo, dal momento che in un resoconto si parla esplicitamente della presenza di dodo sull'isola; inoltre, più di recente sono venuti alla luce dipinti del XVII secolo raffiguranti dei dodo bianchi. Tuttavia, su Réunion non sono mai stati ritrovati resti fossili riferibili ad animali simili a dodo, e alcuni studiosi hanno anche iniziato a domandarsi se i suddetti dipinti avessero davvero a che fare con l'isola. Vennero ipotizzate anche altre identificazioni, basate solamente su speculazioni. Alla fine del XX secolo, la scoperta di un ibis subfossile ha spinto a ipotizzare che i vecchi racconti si riferissero in verità a una specie di ibis. L'idea che il solitario e l'ibis subfossile siano in effetti lo stesso animale ha incontrato solo un limitato dissenso, e attualmente è accettata da quasi tutti gli studiosi. Dalle vecchie descrizioni e dai resti subfossili, si può apprendere che l'ibis di Réunion avesse il piumaggio prevalentemente bianco, con sfumature che viravano sul giallo e sul grigio. Le estremità delle ali e il ciuffo di piume simili a quelle dello struzzo poste sul posteriore erano di colore nero. Collo e zampe erano lunghi, e il becco era relativamente diritto e corto per un ibis. Aveva una costituzione più robusta dei suoi parenti attuali, ma per il resto era molto simile a essi. Le ossa subfossili dell'ala indicano che avesse capacità di volo ridotte, una caratteristica forse correlata all'aumento di peso stagionale. La dieta dell'ibis di Réunion era costituita da vermi e altri animaletti raccolti al suolo. Preferiva vivere in solitudine (da cui il nome «solitario»). Nel XVII secolo, si incontrava solo in zone montuose, ma potrebbe essere stato spinto in queste aree remote dalla caccia indiscriminata datale dall'uomo e dalla predazione da parte degli animali introdotti, presenti soprattutto nelle aree più accessibili dell'isola. I visitatori che giungevano a Réunion ne elogiavano il sapore, e di conseguenza la sua carne era molto ricercata. Si ritiene che questi fattori abbiano portato la specie all'estinzione agli inizi del XVIII secolo. (it)
- レユニオンドードー (Threskiornis solitarius) は、鳥綱ペリカン目トキ科に分類される鳥類。 (ja)
- Solitäribis (Threskiornis solitarius) är en utdöd fågel i familjen ibisar inom ordningen pelikanfåglar. Solitäribisen var endemisk för vulkanön Réunion i Indiska oceanen och dog ut på 1700-talet. Flera olika beskrivna större flygoförmögna arter ifrån denna ö bedöms idag ha varit denna art. Det första subfossilet återfanns 1974 men det var först 1987 som Mourer-Chauviré och Moutou beskrev fossilet vetenskapligt och kopplade det till arten. Solitäribisens närmsta släktingar är madagaskaribis och helig ibis. (sv)
- O íbis-terrestre-de-reunião (nome científico: Threskiornis solitarius) é uma espécie extinta de ave endêmica de Reunião, uma ilha no Oceano Índico a leste de Madagascar. Seus primeiros restos subfósseis foram encontrados em 1974, e a espécie foi descrita cientificamente pela primeira vez em 1987. Os "primos" viventes mais próximos são o íbis-sagrado, o íbis-sagrado-de-madagascar e o íbis-pescoço-de-palha. Relatos dos viajantes dos séculos XVII e XVIII descreveram uma ave branca em Reunião que voava com dificuldade e tinha hábitos solitários, sendo chamada de "solitário de Reunião". Em meados do século XIX, tais narrativas antigas foram interpretadas de maneira equivocada como referindo-se a parentes brancos do dodô, pois um relato mencionava dodôs na ilha e porque pinturas do século XVII de dodôs brancos haviam aparecido recentemente. No entanto, nenhum fóssil de ave semelhante ao dodô jamais foi encontrado em Reunião, e mais tarde questionou-se se as pinturas tinham alguma veracidade. Outras identidades também foram sugeridas, com base apenas em especulações. No final do século XX, a descoberta de subfósseis de íbis levou à ideia de que os relatos antigos na verdade se referiam a uma espécie desse tipo de ave. A interpretação de que o "solitário" e os subfósseis de íbis são de uma mesma espécie foi recebida com cautela, mas agora é amplamente aceita. Combinados, as antigas descrições e os subfósseis mostram que o íbis-terrestre-de-reunião era principalmente branco, com essa cor se fundindo em amarelo e cinza. As pontas das asas e as plumas (parecidas com as de avestruz) em sua parte traseira eram pretas. O pescoço e as pernas eram longos e o bico era relativamente reto e curto para um íbis. Tinha o corpo mais robusto que seus parentes viventes, mas por outro lado era bastante semelhante a eles. Não tinha mais do que 65 centímetros de comprimento. Ossos de asas subfósseis indicam que ele tinha capacidade de voo reduzida, uma característica talvez ligada à engorda sazonal. A dieta da espécie consistia de vermes e outros itens forrageados do solo. No século XVII, ele vivia em áreas montanhosas, mas pode ter sido confinado a essas áreas elevadas remotas devido a pressão da caça por humanos e predação por animais introduzidos nas áreas mais acessíveis da ilha. Os visitantes de Reunião elogiavam o sabor de sua carne. Acredita-se que por estes motivos — caça e competição com animais introduzidos — o íbis-terrestre-de-reunião tenha sido levado à extinção no início do século XVIII. (pt)
- Ibis reunioński (Threskiornis solitarius) – gatunek wymarłego ptaka z rodziny ibisów (Threskiornithidae). Występował endemicznie na wyspie Reunion na Oceanie Indyjskim. Pierwsze szczątki subfosylne odkryto w 1974, gatunek opisano w 1987. Najbliżej spokrewnione względem niego gatunki to (T. bernieri), ibis czczony (T. aethiopicus) i ibis żółtoszyi (T. spinicollis). Zapiski XVII- i XVIII-wiecznych podróżników wspominały o żyjących na Reunionie białych ptakach, które z trudem latały i najchętniej przebywały samotnie, które później wspominano pod nazwą Réunion solitaire (dosł. „reunioński samotnik”). W połowie XIX wieku błędnie założono, że zapiski te mówią o białych ptakach spokrewnionych z dodo. Tezę oparto na jednym doniesieniu o rzekomo żyjących na Reunionie dodo i niedługo wcześniej odkrytych XVII-wiecznych obrazach z białymi dodo. Nie znaleziono jednak szczątków kopalnych ptaka, który mógłby być spokrewniony z dodo. Później kwestionowano też jakikolwiek związek obrazów z Reunionem. Nieopisanemu dotąd ptakowi przypisywano też inne tożsamości, wszystkie oparte na spekulacjach. Pod koniec XX wieku odkryto na Reunionie subfosylne szczątki ibisa, pojawiła się więc koncepcja łącząca je z dawnymi opisami. Początkowo pomysł uznania ptaka znanego jako solitaire za przedstawiciela tego samego gatunku ibisa, którego szczątki znaleziono, nie spotkał się z szeroką akceptacją. Współcześnie jednak jest powszechnie uznawany. Ibisy reuniońskie miały głównie białe upierzenie, z barwą wpadającą w żółć i szarość. Końcówki skrzydeł i podobne do strusich, pióra na grzbiecie były czarne. Szyja i nogi były długie, dziób stosunkowo prosty i krótki jak na ibisa. Budowa ciała tych ptaków była dość krępa w porównaniu do przedstawicieli spokrewnionych gatunków, jednak widoczne było podobieństwo. Długość ciała nie przekraczała 65 cm. Budowa kości skrzydła wskazuje na ograniczoną zdolność lotu, być może związaną z sezonowym wzrostem masy ciała. Pożywieniem ibisów reuniońskich były bezkręgowce i inna zdobycz wygrzebana z gleby. W XVII wieku żyły w obszarach górskich, mogły jednak ograniczyć swój zasięg do nich wskutek trzebienia przez ludzi i drapieżnictwa ze strony introdukowanych zwierząt. Podróżnicy na Reunion zachwalali smak mięsa tych ptaków, przez co były one pożądaną zdobyczą. Te czynniki uznaje się za przyczynę wymarcia ibisów reuniońskich na początku XVIII wieku. (pl)
- Threskiornis solitarius (лат.) — исчезнувший вид ибисов, эндемик вулканического острова Реюньон в Индийском океане. Впервые субфоссилии птицы были найдены в 1974 году, на основе которых в 1987 году ибис получил научное описание. Его ближайшими родственниками являются мадагаскарский ибис, священный ибис и австралийский ибис. В сообщениях путешественников XVII и XVIII веков описывалась летавшая с трудом и предпочитавшая уединённый образ жизни белая птица с острова Реюньон, названная «реюньонским дронтом». В середине XIX века было ошибочное предположение, что в старых сообщениях путешественников говорилось о белых родственниках додо, поскольку в одном из них, в частности, упоминались дронты с острова Реюньон, а картины XVII века с этими птицами имели размытую структуру. В результате вид долгое время фигурировал в подсемействе дронтовых под такими названиями, как белый дронт и бурбонский дронт. Однако, на Реюньоне не было найдено каких-либо субфоссилий дронтов, а картины XVII века позднее подверглись сомнению по поводу того, имеют ли они отношение к острову. Подлинность же остальных также была поставлена под вопросом, поскольку они основывались лишь на домыслах. В конце XX века открытие субфоссилий навело на мысль, что в старых сообщениях говорилось об ибисе. В настоящее время общепризнанной является идея о том, что вышеупомянутый дронт и ископаемый ибис были одним и тем же видом, не одобряющаяся лишь малым числом учёных. И старые описания, и субфоссилии показывают, что у ибиса преобладала белая окраска, переходившая в жёлто-серую. Первичные маховые перья и хвостовая часть, сходная по строению как у страуса, были чёрными. Ибис имел длинные шею и ноги, а также, в целом, прямой и короткий клюв. Птица также имела более крепкое, но схожее, как у её родственников, телосложение. Птица была не более 65 см в длину. Субфоссилии крыльев указывали на то, что она плохо летала — особенность, связанная с сезонным накоплением жира. Ибис питался червями и другими почвенными животными. В XVII веке он обитал в гористой местности, которая, вероятно, была ограничена труднодоступными возвышенностями из-за интенсивной охоты со стороны людей и хищничества завезённых животных в более доступных районах острова. Мясо птицы высоко ценилось поселенцами Реюньона за вкусовые качества. Вероятно, эти факторы и стали причинами исчезновения реюньонского ибиса в начале XVIII века. (ru)
- Ібіс реюньйонський (Threskiornis solitarius) — вид вимерлих птахів родини ібісових. Птахи заселяли ліси острова Реюньйон (раніше мав назву Бурбон). Через неточності на картинах голландських художників XVII—XVIII століть вид тривалий час вважали таким, що належить до складу підродини дронтів. Сучасні уявлення про таксономічну належність виду базуються на вивченні кісток цих птахів. (uk)
- 留尼汪鹮（学名：Threskiornis solitarius）是留尼旺已滅絕的特有種，早期有留尼旺渡渡鳥一稱，被認為有可能就是葡萄牙水手於1613年發現並當成一種渡渡鳥（Raphus solitarius）的鳥類。 留尼汪鹮最初是由Edmund de Sélys-Longchamps於1848年所描述，但其存在要到20世紀末在留尼旺發現了其骨頭才得到確定。這些骨頭確定了牠其實是一種鹮，並與早期探險家所述符合。 留尼旺孤鴿獨自生活在森林中，牠們吃蠕蟲及甲殼類等無脊椎動物。若受到威脅，牠們會奔跑逃走，以雙翼滑翔一段短距離。牠的羽毛呈白色，翼尖及尾巴呈黑色，頭部沒有羽毛。牠的喙及腳都很長，喙稍微向下彎。牠們的外觀像雙翼較短的埃及聖鷺。 最後紀錄留尼旺孤鴿的是於1705年，估計約於該世紀初滅絕。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- أبو منجل ريونيون (باللاتينية: Threskiornis solitarius) هو نوع من طيور أبو منجل كان يتواجد في جزيرة ريونيون وقد إنقرض هناك ووجدت آخر بقاياه في سنة 1974، له علاقة قرابة مع طيور أبو منجل المتوج المدغشقري وأبو منجل المحرم وأبو منجل قشي العنق. (ar)
- Der Réunionibis (Threskiornis solitarius) ist eine ausgestorbene Vogelart aus der Familie der Ibisse und Löffler, die auf der Vulkaninsel Réunion im Indischen Ozean endemisch war. Gemälde von „weißen Dodos“ sowie zeitgenössische Berichte über den „Réunion-Einsiedler“ (auch „Réunion-Solitär“ genannt) beziehen sich höchstwahrscheinlich auf diese Art. Daher finden sich auch die Synonyme Raphus solitarius, Victoriornis imperialis, Apteronis solitarius, Ornithaptera borbonica, Pezophas borbonica, Didus apterornis und Borbonibis latipes. Die ersten subfossilen Überreste wurden 1974 gefunden. Seine engsten Verwandten sind der , der Heilige Ibis und der Stachelibis. (de)
- El ibis de Reunión o ibis sagrado de Reunión (Threskiornis solitarius) es una especie extinta de ave pelecaniforme endémica de la isla de Reunión. Tal vez sea la misma ave descubierta por los navegantes portugueses en 1613. Hasta 1995 se suponía que era un pariente del dodo (Raphus cucullatus), se clasificó por tanto, como un miembro de las palomas didine (subfamilia Raphinae) y se lo llamó Raphus solitarius. (es)
- Threskiornis solitarius generoko animalia zen, jada iraungia. Hegaztien barruko Threskiornithidae familian sailkatzen zen. (eu)
- De Réunionibis (Threskiornis solitarius) is een recent uitgestorven vogel behorende tot de Threskiornithidae, welke endemisch was op het eiland Réunion. Het bestaan van een ibis op het eiland werd bekend door botten die in 1974 werden gevonden. Verder bestonden er al veel langer reisverslagen tot het begin van de 18de eeuw waarin melding van deze vogel werd gemaakt maar deze werd later aangezien voor een vermeende "witte dodo". (nl)
- レユニオンドードー (Threskiornis solitarius) は、鳥綱ペリカン目トキ科に分類される鳥類。 (ja)
- Solitäribis (Threskiornis solitarius) är en utdöd fågel i familjen ibisar inom ordningen pelikanfåglar. Solitäribisen var endemisk för vulkanön Réunion i Indiska oceanen och dog ut på 1700-talet. Flera olika beskrivna större flygoförmögna arter ifrån denna ö bedöms idag ha varit denna art. Det första subfossilet återfanns 1974 men det var först 1987 som Mourer-Chauviré och Moutou beskrev fossilet vetenskapligt och kopplade det till arten. Solitäribisens närmsta släktingar är madagaskaribis och helig ibis. (sv)
- Ібіс реюньйонський (Threskiornis solitarius) — вид вимерлих птахів родини ібісових. Птахи заселяли ліси острова Реюньйон (раніше мав назву Бурбон). Через неточності на картинах голландських художників XVII—XVIII століть вид тривалий час вважали таким, що належить до складу підродини дронтів. Сучасні уявлення про таксономічну належність виду базуються на вивченні кісток цих птахів. (uk)
- 留尼汪鹮（学名：Threskiornis solitarius）是留尼旺已滅絕的特有種，早期有留尼旺渡渡鳥一稱，被認為有可能就是葡萄牙水手於1613年發現並當成一種渡渡鳥（Raphus solitarius）的鳥類。 留尼汪鹮最初是由Edmund de Sélys-Longchamps於1848年所描述，但其存在要到20世紀末在留尼旺發現了其骨頭才得到確定。這些骨頭確定了牠其實是一種鹮，並與早期探險家所述符合。 留尼旺孤鴿獨自生活在森林中，牠們吃蠕蟲及甲殼類等無脊椎動物。若受到威脅，牠們會奔跑逃走，以雙翼滑翔一段短距離。牠的羽毛呈白色，翼尖及尾巴呈黑色，頭部沒有羽毛。牠的喙及腳都很長，喙稍微向下彎。牠們的外觀像雙翼較短的埃及聖鷺。 最後紀錄留尼旺孤鴿的是於1705年，估計約於該世紀初滅絕。 (zh)
- La Reunia ermitkolombo, Reunia ermitibiso aŭ Reunia ibiso (vidu sube) (Threskiornis solitarius), estas formortinta birdo komence de la 18-a jarcento, kiu estis indiĝena de la insulo de Reunio. Ĝi estis probable la sama birdo malkaŝita de portugalaj maristoj tie en 1613 kaj ĝis antaŭ nelonge supozis biologoj, ke estas membro de la familio de ermitkolomboj, kaj estis nomita "Reunia ermitkolombo" (Raphus solitarius), klasita kiel parenco de la Dido. La lasta vidaĵo de "Reunia ermitkolombo" okazis en 1705, kun indiko, ke la specio tre verŝajne iĝos formortinta tuje en tiu sama jarcento. (eo)
- The Réunion ibis or Réunion sacred ibis (Threskiornis solitarius) is an extinct species of ibis that was endemic to the volcanic island of Réunion in the Indian Ocean. The first subfossil remains were found in 1974, and the ibis was first scientifically described in 1987. Its closest relatives are the Malagasy sacred ibis, the African sacred ibis, and the straw-necked ibis. Travellers' accounts from the 17th and 18th centuries described a white bird on Réunion that flew with difficulty and preferred solitude, which was subsequently referred to as the "Réunion solitaire". (en)
- L'ibis di Réunion o ibis sacro di Réunion (Threskiornis solitarius de Sélys Longchamps, 1848) è una specie estinta di ibis endemica di Réunion, un'isola vulcanica dell'oceano Indiano. I suoi primi resti subfossili vennero rinvenuti nel 1974, e la specie venne descritta scientificamente nel 1987. I suoi parenti più stretti sono l'ibis sacro del Madagascar, l'ibis sacro africano e l'ibis collopaglierino. (it)
- Threskiornis solitarius Threskiornis solitarius Vue d'artiste d'un Ibis de La Réunion, inspirée des autres espèces du genre Threskiornis. Espèce Threskiornis solitarius(Sélys Longchamps, 1848) Synonymes
* Borbonibis latipes
* Raphus solitarius
* Victoriornis imperialis Statut de conservation UICN EX : Éteint (fr)
- Ibis reunioński (Threskiornis solitarius) – gatunek wymarłego ptaka z rodziny ibisów (Threskiornithidae). Występował endemicznie na wyspie Reunion na Oceanie Indyjskim. Pierwsze szczątki subfosylne odkryto w 1974, gatunek opisano w 1987. Najbliżej spokrewnione względem niego gatunki to (T. bernieri), ibis czczony (T. aethiopicus) i ibis żółtoszyi (T. spinicollis). (pl)
- O íbis-terrestre-de-reunião (nome científico: Threskiornis solitarius) é uma espécie extinta de ave endêmica de Reunião, uma ilha no Oceano Índico a leste de Madagascar. Seus primeiros restos subfósseis foram encontrados em 1974, e a espécie foi descrita cientificamente pela primeira vez em 1987. Os "primos" viventes mais próximos são o íbis-sagrado, o íbis-sagrado-de-madagascar e o íbis-pescoço-de-palha. Relatos dos viajantes dos séculos XVII e XVIII descreveram uma ave branca em Reunião que voava com dificuldade e tinha hábitos solitários, sendo chamada de "solitário de Reunião". Em meados do século XIX, tais narrativas antigas foram interpretadas de maneira equivocada como referindo-se a parentes brancos do dodô, pois um relato mencionava dodôs na ilha e porque pinturas do século XVII d (pt)
- Threskiornis solitarius (лат.) — исчезнувший вид ибисов, эндемик вулканического острова Реюньон в Индийском океане. Впервые субфоссилии птицы были найдены в 1974 году, на основе которых в 1987 году ибис получил научное описание. Его ближайшими родственниками являются мадагаскарский ибис, священный ибис и австралийский ибис. (ru)
|
_foraging.jpg){kind=link}
_foraging.jpg){kind=link}
