| dbo:abstract
|
- La rima és la concordança parcial o total d'uns sons als versos per produir un efecte de musicalitat a partir de l'última vocal tònica. Pot donar-se en qualsevol posició del vers, si bé el més freqüent és que es produeixi al final i entre versos que no estiguin gaire allunyats, per mantenir la memòria de la cadència a la ment del receptor. La rima pot ser consonant, si els sons repetits són exactes, o assonant, si només hi ha coincidència de les vocals. És un recurs poligenètic, comú a quasi totes les llengües. En grec antic es deia homoioteleuton («que acaba en el mateix»), si bé que en la poesia grega i llatina no va ocupar el lloc central que va obtenir a Ocident, primer amb la poesia hímnica del cant religiós de la seqüència gregoriana i sobretot des de la poesia trobadors a l'Edat Mitjana. A més del seu aspecte musical, és un recurs que facilita la memorització. La paraula prové del provençal rim, derivat del grec antic ῥυθμός «moviment regular, cadenciós» via el llatí rhythmus. A l'edat mitjana va prendre el sentit de vers romanç, basat en accents, nombre de sil·labes i rimes, a diferència del vers mètric llatí, un altre recurs literari. A les obres modernes en versos alexandrins sovint és combina la rima amb una estructura mètrica sil·làbica inspirada en la poètica clàssica. (ca)
- القافية في اللغة: مؤخر العنق ــ وفي اصطلاح العروضيين هي آخر البيت، سواء أكانت الكلمة الأخيرة منه على زعم ((الأخفش)) كلفظة (موعد) في قول زهير: أو كما قال الخليل: هي من آخر ساكن في البيت، إلى أقرب ساكن يليه مع المتحرك الذي قبله. وعليه تكون القافية. وتنقسم إلى قسمين: مطلقة ومقيدة. تقوم القافية بدور أساسي في الشعر العربي. والقافية قرينة «الوزن» في هذا الدور، ولكنّ وضوحها السمعيّ، وبروزها الصوتي جعل منها ملمحًا كاشفًا، ومعلمًا دالاًّ بحيث تطلق القافية ويراد بها القصيدة، أو القوافي ويراد بها الشعر. لقد أولى القدماء القافية عناية كبيرة تعدّل عنايتهم بالوزن. والوزن والقافية أظهر العناصر المكوّنة للشعر، وهما يمثّلان الجانب الموسيقي الواضح فيه. إنَّ مصطلح «القافية» مصطلح قديم، يرتبط بالشعر منذ عرفته العربية؛ لأنَّ القافية أوضح ما في البيت الشعري، وعندها ينتهي، وتتركّز فيها العناية. وإذا كان «البيت» عددًا متساويًا من المقاطع الصوتيّة المنظّمة بطريقة مخصوصة بحيث يتساوى كلّ بيت في القصيدة مع الآخر، فإنّ القافية تشتمل على «المقطع المتّحد» في القصيدة كلّها في أواخر الأبيات. (ar)
- Rým je zvuková shoda koncových hlásek (v českém verši obvykle od samohlásky poslední rytmicky důrazné slabiky) na konci veršů nebo půlveršů. (cs)
- Ομοιοκαταληξία το χαρακτηριστικό δύο ή περισσότερων στίχων μιας στροφής να τελειώνουν με ομόηχες λέξεις ή συλλαβές. Άρχισε να χρησιμοποιείται στην ποίηση κατά τούς Αλεξανδρινούς χρόνους. Όπως πολλοί από τους σύγχρονους ποιητές και οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν ομοιοκαταληξίες στα ποιήματα τους, και επιπλέον το θεωρούσαν άσχημο, είχαν όμως μέτρο. Η ομοιοκαταληξία λέγεται ακόμη και ρίμα και στην καθαρεύουσα την έλεγαν «ομοιοτέλευτον». Που τελειώνει δηλαδή κατά όμοιο τρόπο. (el)
- Rimo estas ia samsoneco inter du aŭ pluraj vortoj. Kio rimas kun kio ĉefe dependas de fonologio, sed ankaŭ tradicio ludas rolon. Ekzemple, pro konvencio de la Esperantlingva literaturo, William Auld povis en sia poemo Memoro rimigi la vortojn "fola" kun "memora", kvankam [l] kaj [r] estas malsamaj fonemoj en Esperanto. Inter rimoj oni povas ĉefe distingi inter komenca rimo kaj fina rimo. La aŭ aliteracio evoluis en lingvoj kiuj nature lokas la akcenton sur la unua silabo de vorto, ekzemple la lingvoj ĝermanaj kaj finn-ugraj. Ofte sufiĉas ke la akcentitaj silaboj komenciĝas per la sama fonemo por ekhavi komencan rimon: vivu la verda venko.Pro la lingva naturo de Esperanto (la akcento ĉiam falas sur la antaŭlastan silabon), konscia uzo de komencaj rimoj maloftas en nia poezio, krom en tradukoj. Jen ekzemplo el la traduko de la Finna Kalevala: "Ka-ra fra-to, ko-ra-mi-ko, ka-ma-ra-do kun-kres-kin-ta…" La fina rimo evoluis en lingvoj kiuj nature lokas la akcenton sur la lasta aŭ antaŭlasta silabo de vorto, ekzemple la mezepoka Okcitana, kaj de tiuj lingvoj post (kaj iomete dum) Mezepoko disvastiĝis ankaŭ al lingvoj havantaj fonologiojn nature pli favorajn al komencaj rimoj aŭ senrima verkado. Ĝi estas la tipa rimo de Esperanto, kaj povas esti dividata en diversaj subkategorioj: Apogata rimo- samsoneco inkluzivas ne nur la akcentan vokalo kaj ĉiujn je ĝi sekvantajn sonelementojn, sed ankaŭ la antaŭan konsonanton: folando-lando, amoro-memoro, vokala-radikala. Plena rimo - samsoneco de la akcenta vokalo kaj de ĉiuj ĝin sekvantaj sonelementoj ĉe du aŭ pluraj vortoj (muro - turo, vidas - sidas, elemento - firmamento). Kelkaj poetoj taksas plenaj rimoj eĉ parojn kiel: roso - kaozo, fola - memora, kvankam - dankan. Aborta rimo aŭ radikrimo estas rimantaj radikoj kun diversaj finaĵoj (mordas - pordon, anĝelo - peli, grandaj - lando). Vokala rimo aŭ asonanco estas vortoj de identa vokala kvalito (muro - suno, ili - kisi, dormu - blovu). Vokalaj rimoj tradicie havis malaltan statuson en liriko, sed ofte uziĝas en kantotekstoj, kie la melodio kun-efikigas ilin.Sekve, vokala aborta rimo estas radikoj de identa vokala kvalito sed kun diversaj finaĵoj (mordas - blovis, ili - kisus, festo - eĥe).Bona ekzemplo de ambaŭ estas la unua verso de la kanto Papago de Ĵomart kaj Nataŝa: Mi konas unu homon, (o-on)nomiĝas li papago, (a-o)li multe ŝatas dogmojn, (o-ojn)aspektas kiel aglo. (a-o) Adasismo - tiel nomis Grabowski rimadon per la samaj gramatikaj elementoj (paroladas - sidadas, laborema - kredema, trafita - dungita). Mozaika rimo similas al plena rimo, krom tio, ke unu aŭ pli el la rimantaj eroj konsistas el pli ol unu vorto (lun' do - hundo, mastre - gast' re, por mi - dormi, murdu - nur du). (eo)
- Der Reim ist im weiteren Sinne eine Verbindung von Wörtern mit ähnlichem Klang. Im engeren Sinne ist der Reim der Gleichklang eines betonten Vokals und der ihm folgenden Laute. Dieser Laut kann je nach Dichtungstradition am Anfang des Wortes (Anlaut), in der Mitte oder am Ende stehen. Beispiel: lauf – kauf; laufen – kaufen; Laufender – Kaufender. In der linguistisch orientierten Lyriktheorie werden Reime als phonologische Überstrukturierung aufgefasst. In der hier nicht weiter behandelten Phonotaktik ist der Reim ohne Berücksichtigung klanglicher Ähnlichkeiten oder Betonungen der silbische (meist vokalische) Silbenkern plus der konsonantische Silbenschwanz, also die Silbe ohne den konsonantischen Silbenkopf; Silbenkopf und Silbenschwanz sind optional. Das mittelhochdeutsche Wort rîm ist entlehnt aus dem Französischen: Das Substantiv rime für Reim stellt eine Rückbildung des Verbs rimer für „in Reihen ordnen, reimen“ dar (fränkisch und althochdeutsch rīm „Reihe“). Die englische Schreibweise rhyme beruht darauf, dass zu Zeiten der Einführung des Modernen Englisch fälschlicherweise eine Verbindung zum griechischen rhythmos angenommen wurde. (de)
- Rima es la repetición de una secuencia de fonemas a partir de la sílaba tónica al final de dos o más versos. (es)
- Errima baliabide erritmikoa da, poema bateko bi neurtitz edo bertso lerroren edo gehiagoren amaierako silaba bat edo gehiagoko fonemen arteko hoskidetasunari esaten zaio. Errima beti lerroaren bukaeran aurkitzen da. Hizkuntza askotan, bestalde, lerroaren amaieran doan hitza ren azentutik aurrerakoa izaten den hoskidetasuna da errima, esaterako, frantsesez eta espainieraz. Askorentzat errimak osatzen du bertsoaren alderdi teknikoen ardatza. Errimatuz ari bagara (nahiz eta errima guztiz aberatsa izan ez), bertsoa osatzen ari gara. (eu)
- Une rime est une répétition de sons semblables (le plus souvent identiques) dans les syllabes finales de deux ou plusieurs mots. Le plus souvent, ce type de répétition est utilisé volontairement à la fin des vers de poèmes ou de chansons. (fr)
- Qaafiyaa or Qafiyah (Persian: قافیہ, Urdu: قافیہ) is a device employed in a form of Persian poetry and Urdu poetry known as ghazal (a poetic form consisting of couplets which share a rhyme and a refrain) and also in nazm. The qaafiyaa is the rhyming pattern of words that must directly precede the ghazal's radif. (en)
- Rima adalah pengulangan bunyi yang berselang, baik di dalam larik sajak maupun pada akhir larik sajak yang berdekatan. (in)
- In poesia, la rima è l'identità consonantica e vocalica nella terminazione di due o più parole a partire dall'accento tonico. Spesso tali parole si trovano al termine dei versi. (it)
- 압운(押韻)은 시에서 시행의 일정한 자리에 발음이 비슷한 음절의 같은 운이 규칙적으로 들어가는 것을 뜻한다. 라임(영어: rhyme), 운어(韻語)라고도 부른다.
* 두운(頭韻)은 행의 처음에 들아가는 압운이다.
* 요운(腰韻)은 행의 가운데에 들아가는 압운이다.
* 각운(脚韻)은 행의 끝에 들아가는 압운으로 다리운이라고도 부른다. (ko)
- 押韻（おういん）とは、同一または類似の韻をもった語を一定の箇所に用いることをいう。圧韻ともいう。リズムを作って響きの心地よさや美しさを作り出す。 中国文学で、押韻される文を韻文という。中国文学における韻文には詩・詞・曲・賦などがある。転じて他言語の文芸作品で押韻するものにもこの語を用いる。 (ja)
- Men spreekt van rijm als twee woorden in de beklemtoonde lettergrepen een klankgelijkheid hebben. Rijm speelt een belangrijke rol in gedichten en wordt daarom als een stijlfiguur gezien. (nl)
- Rym – powtórzenie jednakowych lub podobnych układów brzmieniowych w zakończeniach wyrazów, zajmujących ustaloną pozycję w obrębie wersu (w poezji) lub zdania. Rymy pełnią funkcję wierszotwórczą (wskazują koniec wersu, wzmacniają rytm, łączą wersy w strofy), instrumentacyjną (wpływają na kształt brzmieniowy utworu) i semantyczną (znaczeniową; uwypuklają znaczenia słów rymujących się). W poezji współczesnej rymy mają mniejsze znaczenie niż w tradycyjnej; w wielu zaś jej przejawach zupełnie nie występują. Najbardziej skomplikowaną techniką rymowania jest tzw. sekwencja łańcuchowa – zakładająca zastosowanie nieprzerwanego ciągu następujących po sobie rymów, dopasowanych sylabicznie poprzez zdefiniowane „ogniwo”, czyli samogłoski o nich decydujące wedle wybranej formy. W tym miejscu oczywiste jest, że forma i treść sekwencji musi być zarówno gramatyczna, adekwatna stylistyczna, jak i – co najważniejsze – merytorycznie prawidłowa: musi tworzyć założony kontekst – logiczną, spójną i zrozumiałą językowo całość. (pl)
- Rima é uma homofonia externa, em um sentido antigo, na tradição literária de língua portuguesa, constante da repetição da última vogal tônica do verso e dos fonemas que eventualmente a seguem. No entanto, a rima pode ser classificada segundo sua Posição no Verso, sua Posição na Estrofe, a sua Sonoridade, a Tonicidade e ainda o seu Valor, podendo-se rimar, pouco usualmente, consoantes, e, na tradição de língua inglesa, sílabas átonas. Ou seja, o uso e o conceito usual de rima pode variar de uma língua para outra. Existem ainda outras possibilidades de rima usadas ao longo da história. As rimas surgiram nos hinos ambrosianos, no Hinário da Igreja Católica. Porém, o recurso só começou a ser estudado a partir do século XX, através dos estudos dos formalistas russos como, por exemplo, Roman Jokobson. (pt)
- Rim (sannolikt av franska rime; från rytm eller ett germanskt ord) innebär upprepning av ett eller flera ljud i flera ord, som ligger nära varandra eller som textrytmen skapar ett sammanhang mellan. Rim kan tjäna som välljud eller ljudmålning, accentuera nyckelord i texten eller göra det som sägs lättare att komma ihåg. Det är ett stilmedel framför allt i verskonsten, men även bland annat i prosa – som i de svenska landskapslagarna eller andra äldre lagformler – och i slagord, reklamfraser. (sv)
- Ри́фма (др.-греч. ῥυθμός «размеренность, ритм») — созвучие в окончании двух или нескольких слов. Наиболее часто употребляется в стихотворной речи и в некоторые эпохи в некоторых культурах выступает как её обязательное или почти обязательное свойство. В отличие от аллитерации и ассонанса (которые могут возникать в любом месте текста), рифма определяется позиционно (положением в конце стиха, захватывающим клаузулу, или же перед цезурой). Звуковой состав рифмы — или, вернее сказать, характер созвучия, необходимый для того, чтобы пара слов или словосочетаний прочитывалась как рифма, — различен в разных языках и в разное время. (ru)
- Ри́ма (грец. rhýthmos — мірність, сумірність, узгодженість) — співзвуччя закінчень у суміжних та близько розташованих словах, які можуть бути на місці клаузул, або перебувати в середині віршового рядка. У множині може вживатися у значенні вірша. (uk)
- 押韻，又作壓韻，朗誦或詠唱時，產生鏗鏘和諧感。這些使用了同一韻母音節的地方，稱為韵脚。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Rým je zvuková shoda koncových hlásek (v českém verši obvykle od samohlásky poslední rytmicky důrazné slabiky) na konci veršů nebo půlveršů. (cs)
- Ομοιοκαταληξία το χαρακτηριστικό δύο ή περισσότερων στίχων μιας στροφής να τελειώνουν με ομόηχες λέξεις ή συλλαβές. Άρχισε να χρησιμοποιείται στην ποίηση κατά τούς Αλεξανδρινούς χρόνους. Όπως πολλοί από τους σύγχρονους ποιητές και οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν ομοιοκαταληξίες στα ποιήματα τους, και επιπλέον το θεωρούσαν άσχημο, είχαν όμως μέτρο. Η ομοιοκαταληξία λέγεται ακόμη και ρίμα και στην καθαρεύουσα την έλεγαν «ομοιοτέλευτον». Που τελειώνει δηλαδή κατά όμοιο τρόπο. (el)
- Rima es la repetición de una secuencia de fonemas a partir de la sílaba tónica al final de dos o más versos. (es)
- Errima baliabide erritmikoa da, poema bateko bi neurtitz edo bertso lerroren edo gehiagoren amaierako silaba bat edo gehiagoko fonemen arteko hoskidetasunari esaten zaio. Errima beti lerroaren bukaeran aurkitzen da. Hizkuntza askotan, bestalde, lerroaren amaieran doan hitza ren azentutik aurrerakoa izaten den hoskidetasuna da errima, esaterako, frantsesez eta espainieraz. Askorentzat errimak osatzen du bertsoaren alderdi teknikoen ardatza. Errimatuz ari bagara (nahiz eta errima guztiz aberatsa izan ez), bertsoa osatzen ari gara. (eu)
- Une rime est une répétition de sons semblables (le plus souvent identiques) dans les syllabes finales de deux ou plusieurs mots. Le plus souvent, ce type de répétition est utilisé volontairement à la fin des vers de poèmes ou de chansons. (fr)
- Qaafiyaa or Qafiyah (Persian: قافیہ, Urdu: قافیہ) is a device employed in a form of Persian poetry and Urdu poetry known as ghazal (a poetic form consisting of couplets which share a rhyme and a refrain) and also in nazm. The qaafiyaa is the rhyming pattern of words that must directly precede the ghazal's radif. (en)
- Rima adalah pengulangan bunyi yang berselang, baik di dalam larik sajak maupun pada akhir larik sajak yang berdekatan. (in)
- In poesia, la rima è l'identità consonantica e vocalica nella terminazione di due o più parole a partire dall'accento tonico. Spesso tali parole si trovano al termine dei versi. (it)
- 압운(押韻)은 시에서 시행의 일정한 자리에 발음이 비슷한 음절의 같은 운이 규칙적으로 들어가는 것을 뜻한다. 라임(영어: rhyme), 운어(韻語)라고도 부른다.
* 두운(頭韻)은 행의 처음에 들아가는 압운이다.
* 요운(腰韻)은 행의 가운데에 들아가는 압운이다.
* 각운(脚韻)은 행의 끝에 들아가는 압운으로 다리운이라고도 부른다. (ko)
- 押韻（おういん）とは、同一または類似の韻をもった語を一定の箇所に用いることをいう。圧韻ともいう。リズムを作って響きの心地よさや美しさを作り出す。 中国文学で、押韻される文を韻文という。中国文学における韻文には詩・詞・曲・賦などがある。転じて他言語の文芸作品で押韻するものにもこの語を用いる。 (ja)
- Men spreekt van rijm als twee woorden in de beklemtoonde lettergrepen een klankgelijkheid hebben. Rijm speelt een belangrijke rol in gedichten en wordt daarom als een stijlfiguur gezien. (nl)
- Rim (sannolikt av franska rime; från rytm eller ett germanskt ord) innebär upprepning av ett eller flera ljud i flera ord, som ligger nära varandra eller som textrytmen skapar ett sammanhang mellan. Rim kan tjäna som välljud eller ljudmålning, accentuera nyckelord i texten eller göra det som sägs lättare att komma ihåg. Det är ett stilmedel framför allt i verskonsten, men även bland annat i prosa – som i de svenska landskapslagarna eller andra äldre lagformler – och i slagord, reklamfraser. (sv)
- Ри́фма (др.-греч. ῥυθμός «размеренность, ритм») — созвучие в окончании двух или нескольких слов. Наиболее часто употребляется в стихотворной речи и в некоторые эпохи в некоторых культурах выступает как её обязательное или почти обязательное свойство. В отличие от аллитерации и ассонанса (которые могут возникать в любом месте текста), рифма определяется позиционно (положением в конце стиха, захватывающим клаузулу, или же перед цезурой). Звуковой состав рифмы — или, вернее сказать, характер созвучия, необходимый для того, чтобы пара слов или словосочетаний прочитывалась как рифма, — различен в разных языках и в разное время. (ru)
- Ри́ма (грец. rhýthmos — мірність, сумірність, узгодженість) — співзвуччя закінчень у суміжних та близько розташованих словах, які можуть бути на місці клаузул, або перебувати в середині віршового рядка. У множині може вживатися у значенні вірша. (uk)
- 押韻，又作壓韻，朗誦或詠唱時，產生鏗鏘和諧感。這些使用了同一韻母音節的地方，稱為韵脚。 (zh)
- القافية في اللغة: مؤخر العنق ــ وفي اصطلاح العروضيين هي آخر البيت، سواء أكانت الكلمة الأخيرة منه على زعم ((الأخفش)) كلفظة (موعد) في قول زهير: أو كما قال الخليل: هي من آخر ساكن في البيت، إلى أقرب ساكن يليه مع المتحرك الذي قبله. وعليه تكون القافية. وتنقسم إلى قسمين: مطلقة ومقيدة. تقوم القافية بدور أساسي في الشعر العربي. والقافية قرينة «الوزن» في هذا الدور، ولكنّ وضوحها السمعيّ، وبروزها الصوتي جعل منها ملمحًا كاشفًا، ومعلمًا دالاًّ بحيث تطلق القافية ويراد بها القصيدة، أو القوافي ويراد بها الشعر. (ar)
- La rima és la concordança parcial o total d'uns sons als versos per produir un efecte de musicalitat a partir de l'última vocal tònica. Pot donar-se en qualsevol posició del vers, si bé el més freqüent és que es produeixi al final i entre versos que no estiguin gaire allunyats, per mantenir la memòria de la cadència a la ment del receptor. La rima pot ser consonant, si els sons repetits són exactes, o assonant, si només hi ha coincidència de les vocals. (ca)
- Der Reim ist im weiteren Sinne eine Verbindung von Wörtern mit ähnlichem Klang. Im engeren Sinne ist der Reim der Gleichklang eines betonten Vokals und der ihm folgenden Laute. Dieser Laut kann je nach Dichtungstradition am Anfang des Wortes (Anlaut), in der Mitte oder am Ende stehen. Beispiel: lauf – kauf; laufen – kaufen; Laufender – Kaufender. In der linguistisch orientierten Lyriktheorie werden Reime als phonologische Überstrukturierung aufgefasst. In der hier nicht weiter behandelten Phonotaktik ist der Reim ohne Berücksichtigung klanglicher Ähnlichkeiten oder Betonungen der silbische (meist vokalische) Silbenkern plus der konsonantische Silbenschwanz, also die Silbe ohne den konsonantischen Silbenkopf; Silbenkopf und Silbenschwanz sind optional. (de)
- Rimo estas ia samsoneco inter du aŭ pluraj vortoj. Kio rimas kun kio ĉefe dependas de fonologio, sed ankaŭ tradicio ludas rolon. Ekzemple, pro konvencio de la Esperantlingva literaturo, William Auld povis en sia poemo Memoro rimigi la vortojn "fola" kun "memora", kvankam [l] kaj [r] estas malsamaj fonemoj en Esperanto. Inter rimoj oni povas ĉefe distingi inter komenca rimo kaj fina rimo. "Ka-ra fra-to, ko-ra-mi-ko, ka-ma-ra-do kun-kres-kin-ta…" Aborta rimo aŭ radikrimo estas rimantaj radikoj kun diversaj finaĵoj (mordas - pordon, anĝelo - peli, grandaj - lando). (eo)
- Rym – powtórzenie jednakowych lub podobnych układów brzmieniowych w zakończeniach wyrazów, zajmujących ustaloną pozycję w obrębie wersu (w poezji) lub zdania. Rymy pełnią funkcję wierszotwórczą (wskazują koniec wersu, wzmacniają rytm, łączą wersy w strofy), instrumentacyjną (wpływają na kształt brzmieniowy utworu) i semantyczną (znaczeniową; uwypuklają znaczenia słów rymujących się). W poezji współczesnej rymy mają mniejsze znaczenie niż w tradycyjnej; w wielu zaś jej przejawach zupełnie nie występują. (pl)
- Rima é uma homofonia externa, em um sentido antigo, na tradição literária de língua portuguesa, constante da repetição da última vogal tônica do verso e dos fonemas que eventualmente a seguem. No entanto, a rima pode ser classificada segundo sua Posição no Verso, sua Posição na Estrofe, a sua Sonoridade, a Tonicidade e ainda o seu Valor, podendo-se rimar, pouco usualmente, consoantes, e, na tradição de língua inglesa, sílabas átonas. Ou seja, o uso e o conceito usual de rima pode variar de uma língua para outra. Existem ainda outras possibilidades de rima usadas ao longo da história. (pt)
|
