| dbo:abstract
|
- Public history (veřejná historie) je označení činností, které se zabývají historií mimo akademické prostředí. Patří sem oblasti jako kultura paměti, památková péče, péče o památníky, archivnictví, orální historie a muzejnictví. Termín vznikl na konci 70. let ve Spojených státech a Kanadě. Od té doby se tato oblast stále více profesionalizovala. Ve střední Evropě jsou tyto oblasti práce ještě značně samostatné. Public history je obtížné definovat, protože zahrnuje širokou škálu aktivit. Lze však uvést tři společné charakteristiky:
* aplikace historických metod
* zaměření na veřejný užitek, který přesahuje pouhou archivaci dokumentů a jejich akademické zpracování
* důraz se klade na odborné vzdělávání a praxi National Council on Public History USA formulovala v roce 1989, že public history „podporuje využití dějin ve společnosti prostřednictvím profesionální praxe“, tj. „podporuje sociální využití historie pomocí profesionální praxe“. (cs)
- Der Begriff Public History (deutsch: öffentliche Geschichte) bezeichnet ein ganzes Spektrum von Aktivitäten, die sich vorwiegend außerhalb des akademischen Umfelds mit Geschichte befassen.Dazu gehören die Bereiche Erinnerungskultur, Denkmalpflege, Gedenkstättenarbeit, das Archivwesen, Oral History und das Museumswesen. Der Begriff kam in den späten 1970er Jahren in den USA und Kanada auf. Seitdem ist dieses Arbeitsfeld zunehmend professionalisiert worden. Im deutschen Sprachraum werden diese Arbeitsfelder weitgehend noch getrennt behandelt. (de)
- التاريخ العام (بالإنجليزية: Public history)، يجلب مجموعة كاملة من الأنشطة التي يقوم بها الأشخاص مع التدريب في مجال تاريخ العمل عموما خارج الجامعة للإعداد التخصصي. هذا هو ممارسة في إنتاج القصة التي تخرج من المجال الأكاديمي وجعله الوصول إلى جمهور أوسع من تلك التي تقتصر على الأكاديمية. تقليديا، القصة هي ذات الصلة إلى القراء بشكل متزايد المتخصصة والطلاب من مستويات مختلفة من التدريب. ولكن التاريخ العام يتكون من الإجراءات التي من القصة هو ذات الصلة لمجموعة واسعة من الجمهور، من بين أمور أخرى، من خلال منظومة من المتاحف والمعارض الحقيقية والافتراضية على حد سواء، حماية التراث، إعادة التشريعات التاريخ الشفوي، وما إلى ذلك الجمع بين التخصصات يسمح المؤرخين العامة من اللجوء إلى طرق مختلفة تماماً عن تقديم المعرفة التاريخية خارج الجامعة. مصطلح التاريخ العام ظهر في 1970s في الولايات المتحدة وكندا ثم إنتشرت في أوروبا والحصول على موطئ قدم في بقية العالم من عام 2000 فصاعداً. منذ أواخر 1970s، هذه المنطقة استمر في العمل على إضفاء الطابع المهني. اليوم معنى التاريخ العام واسع حتى أن ما يقرب من جميع العمل الذي له مؤرخين تطوير خارج مجال التعليم والبحوث الأكاديمية يمكن اعتبار التاريخ العام. (ar)
- Η Δημόσια Ιστορία (αγγλικά: Public History) είναι αυτόνομο πεδίο της επιστήμης της Ιστορίας. Διδάσκεται «με προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα –κυρίως στα πανεπιστήμια των αγγλοσαξονικών χωρών- αν και συχνά αμφιλεγόμενα ως προς τα όρια, τους στόχους και τις σκοπιμότητες, τους φορείς και τη «χρησιμότητά» της». Σύμφωνα με μια άποψη «έχει αναγνωριστεί ως, ενδεχομένως νόθο, παιδί της μητρικής επιστήμης». «Η Δημόσια Ιστορία δεν περιλαμβάνει το, εσωστρεφές από τη φύση του, ακαδημαϊκό κομμάτι της ιστορικής κουλτούρας –την έρευνα και τη διδασκαλία στα αμφιθέατρα– αλλά διεκδικεί περίπου όλα τα υπόλοιπα. Αποσκοπεί στην ιστορική αφύπνιση, την ενημέρωση και ενδεχομένως την επιμόρφωση του κοινού αυτού, του «ανειδίκευτου» συνολικού πληθυσμού, του «λαού» για τον οποίο τα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων δε διαθέτουν αρκετά θρανία. Μαζί με τους κατά παράδοση ιστορικούς, στη Δημόσια Ιστορία συνεισφέρουν επίσης δημοσιογράφοι, υπεύθυνοι αρχείων και μουσείων, αλλά και σκηνοθέτες και ξεναγοί του διαρκώς επεκτεινόμενου ιστορικού τουρισμού. Ωστόσο, επιπροσθέτως, ανακατεύονται και ταχυδακτυλουργοί, τσαρλατάνοι ή αρνητές. Δηλαδή όχι μόνο ιστοριοδίφες, συγγενείς εξ αγχιστείας, ερασιτέχνες, εραστές, αλλά και βιαστές της ιστορίας.Εν ολίγοις, Δημόσια Ιστορία είναι ό,τι τριγύρω μας φιλοδοξεί να αφηγείται κάτι για το παρελθόν – και σε μας τους παραλήπτες μένει να κρίνουμε την «ορθότητα» των αφηγήσεων... Σημαντικό φορέα της Δημόσιας Ιστορία αποτελούν και τα μνημεία που δεν έχουν πια το άλλοτε πανίερο ή και ιδεολογικά απαραβίαστο status μαυσωλείων έξω από τη ζώσα κοινωνία αλλά τείνουν να ενσωματώνονται σε αυτήν ως μεστά νοήματος σημεία επαφής με την παρελθούσα πραγματικότητα.». Αντικείμενο της Δημόσιας Ιστορίας «είναι η μελέτη των τρόπων με τους οποίους το παρελθόν ανασυγκροτείται, διαχέεται και αποτυπώνεται στη δημόσια σφαίρα μέσα από τις τελετές και τους εορτασμούς, τα μνημεία και τα μουσεία, τα σχολεία και τους άλλους κρατικούς θεσμούς, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τον κινηματογράφο, το διαδίκτυο κ.τ.ό. [...]». (el)
- L’histoire publique regroupe toute une gamme d'activités entreprises par des personnes ayant une formation dans le domaine de l'histoire et travaillant généralement en dehors d'un cadre universitaire spécialisé. C'est une pratique dans la production de l'histoire qui consiste à la sortir de la sphère universitaire et à la rendre accessible à un public plus large que celui circonscrit de l'académie. Traditionnellement, l'histoire est liée à des lecteurs de plus en plus spécialisés et à des étudiants de différents niveaux de formation. Mais l'histoire publique comprend les actions où l'histoire est liée à un large public entre autres à travers le système des musées, les expositions aussi bien réelles que virtuelles, la protection du patrimoine, les reconstitutions, l'histoire orale, etc. L'interdisciplinarité permet aux historiens publics de se tourner vers des manières complètements différentes de présenter les connaissances historiques en dehors de l'université. Le terme Histoire publique est apparu dans les années 1970 aux États-Unis et au Canada pour ensuite se répandre en Europe et s'implanter dans le reste du monde à partir des années 2000. Depuis la fin des années 1970, ce domaine de travail n'a cessé de se professionnaliser. Aujourd'hui, le sens de l'histoire publique est si vaste que presque tous les travaux que les historiens développent en dehors du domaine de l'enseignement et de la recherche universitaire peuvent être considérés comme de l'histoire publique. (fr)
- La historia pública (public history) comprende un amplio rango de actividades llevadas a cabo por personas con formación en la disciplina de la historia, que por lo general son realizadas por fuera del ámbito estrictamente académico. En tanto la historia tradicionalmente se ha relacionado con lectores cada vez más especializados, y con estudiantes en diversos niveles de formación; la historia pública comprende aquellas acciones donde la historia se relaciona con un público amplio a través de museos, exhibiciones reales o virtuales, divulgación patrimonial, recreación histórica, la historia oral, la historia local, y con otros aspectos que no necesariamente involucran la textualidad histórica como la preservación de archivos, la asesoría a instituciones gubernamentales o privadas, e incluso el activismo social. El sentido de historia pública es tan amplio, que casi cualquier labor que desarrolle el historiador por fuera del campo de la enseñanza y la investigación universitaria puede ser considerada como historia pública. Este sentido práctico y de relación con la comunidad, ha llamado la atención de los historiadores, y ha venido contribuyendo a la resolución de problemas sociales según la agenda progresista mediante el uso de testimonios para procesos de memoria histórica, posconflicto, rescate de la identidad de las comunidades y del patrimonio material e inmaterial de las regiones. Además ha conllevado a la consideración de nuevos proyectos de historia aplicada a espacios públicos o privados, como también emprendimientos de historiadores, quienes han creado empresas lucrativas donde la historia se aleja totalmente de la enseñanza para dirigirse al sector de clientes, como por ejemplo la contribución para la organización de archivos empresariales, o el brindar “productos” para la definición de litigios legales como en los casos de definición de los territorios naturales de ciertas comunidades. Incluso la asesoría en restauración y conservación patrimonial se inscribe en el campo de la historia pública.[cita requerida] (es)
- Sejarah publik adalah lingkup luas aktivitas yang dilakukan oleh orang dengan keahlian dalam disiplin ilmu sejarah dan secara umum bekerja di luar lingkungan akademis khusus. Praktik sejarah publik sangat berkaitan dengan bidang , ilmu kearsipan, sejarah lisan, kurator museum, dan bidang terkait lainnya. Bidang ini menjadi semakin terspesialisasi di Amerika Serikat dan Kanada sejak akhir 1970-an. Sebagian besar lingkungan umum untuk praktik sejarah publik adalah museum, rumah bersejarah dan , taman, lokasi pertempuran, arsip, perusahaan film dan televisi, dan semua tingkat pemerintahan. (in)
- Public history is a broad range of activities undertaken by people with some training in the discipline of history who are generally working outside of specialized academic settings. Public history practice is deeply rooted in the areas of historic preservation, archival science, oral history, museum curatorship, and other related fields. The field has become increasingly professionalized in the United States and Canada since the late 1970s. Some of the most common settings for the practice of public history are museums, historic homes and historic sites, parks, battlefields, archives, film and television companies, new media, and all levels of government. (en)
- La public history (storia pubblica o, meglio storia per il pubblico in lingua italiana) è costituita da una vasta gamma di attività svolte da persone, con una formazione nella disciplina della storia, che operano generalmente al di fuori di ambienti accademici specializzati. La pratica della public history è profondamente radicata nei settori della conservazione storica, dell'archivistica, della storia orale, della curatela museale e altri campi correlati. Il settore è diventato sempre più professionalizzato negli Stati Uniti e in Canada sul finire degli anni settanta. Alcune delle istituzioni più comuni per la pratica della public history sono i musei, le dimore e i siti storici, parchi, campi di battaglia, archivi, società cinematografiche e televisive, e tutti i livelli di amministrazione pubblica. (it)
- 공공역사(公共歷史)는 역사학에서 이루어지는, 훈련받은 사람들에 의한 광범위한 활동으로, 전문학문의 범위 밖에서 이루어진다. 공공역사는 실제적으로는 역사의 보존, 기록학, 구술역사, 박물관큐레이터직, 그리고 다른 관련분야에 깊이 연관된다. 이 분야는 1970년대 말부터 미국과 캐나다에서 점차 전문화되고 있다. 공공역사의 실천을 위한 현장은 박물관, 역사적 주택, 역사유적지, 공원, 전장, 기록보관소, 영화, 텔레비전 회사 그리고 각급 정부기관이다. (ko)
- A história pública é um campo de práticas da historiografia, geralmente praticado por pessoas ligadas ao estudo de História, com o objetivo de interagir com públicos mais amplos do que o das universidades. Através das mais variadas práticas, como a elaboração de amostras em museus, intervenções artísticas, projetos de extensão universitária, documentários, aulas públicas, e muitas outras, a história pública busca ampliar a interação do público geral com o conhecimento histórico. O termo história pública foi cunhado originalmente na década de 1970 nos Estados Unidos pelo historiador Robert Kelley em meio à crise de desemprego dos recém formados do país. No entanto, práticas que buscam levar o conhecimento histórico para amplas audiências existiam muito antes da cunhagem do termo, de modo que vários historiadores reconheçam formas de história pública anteriores à publicação de Kelley. Com a institucionalização da história pública através da criação de organizações e de revistas próprias ao campo, inicialmente apenas no contexto estadunidense, a história pública logo passou a se popularizar em outros países, como na Grã-Bretanha e na Austrália, e posteriormente em uma escala mais internacional. Desde a década de 1980, já existem no mundo cursos de graduação e pós-graduação em história pública, com diferentes tipos de currículo e a preparação para a prática em diferentes áreas. Em cada contexto nacional, as práticas de história pública e mesmo seu conceito se desenvolveram de formas diferentes, o que dificulta uma definição concreta do campo, gerando múltiplos debates por parte da historiografia no assunto. Em alguns países, sua prática está mais ligada à história comunitária e à história oral, em outros, surge a partir de discussões sobre o ensino de história, sobre o patrimônio, ou relacionada a determinadas lutas sociais e disputas de memória. Em 2011, foi fundada a Federação Internacional de História Pública, com o intuito de promover diálogos entre as diferentes práticas e teorias da história pública ao redor do mundo, além de dar suporte à fundação de novos programas de história pública em países em que o campo ainda não se desenvolveu. Apesar de suas diferentes variações, a história pública vem se tornando um amplo campo de pesquisa, que abarca não apenas práticas, mas também reflexões sobre a ação dos historiadores no público nas mais variadas esferas, seja através da consultoria na produção de filmes, jogos e séries, na curadoria de arquivos e museus, na escrita de livros com uma linguagem acessível ao público não-especializado, na criação de websites e recursos online sobre História, na preservação de patrimônios tanto materiais quanto imateriais, entre muitas outras possibilidades. Neste sentido, o campo da história pública possibilita a interação não apenas entre diferentes áreas dentro da historiografia, mas também a realização de cooperações interdisciplinares com profissionais da museologia, arquivologia, antropologia, ciências da computação, entre outras, além de corroborar para a ação do historiador junto a organizações estatais ou do setor privado através de atividades de curadoria e consultoria. (pt)
- Публичная история (англ. public history) — сравнительно новая область знания, посвящённая проблематике бытования истории в публичной сфере как с практической, так и с теоретической точки зрения. (ru)
- 公眾史學（英語：public history），是由受過歷史學科訓練的人們從事的廣泛活動，這些人通常在專門的學術機構之外工作。公共歷史實踐深深紮根於歷史保存，檔案科學，口述歷史，博物館策展和其他相關領域。自1970年代後期以來，該領域在美國和加拿大變得越來越專業。在公共歷史實踐中，一些最常見的設置是博物館，歷史建築和古蹟，公園，戰場，檔案，影視公司以及各級政府。公眾史學在近年來逐漸受到臺灣史學界的重視，無論是強調實用取向的應用史學，迎合讀者趣味的通俗史學，乃至充滿淑世理想的大眾史學，都不再侷限於傳統的學院歷史研究，而反映出當代臺灣社會在歷史書寫主體介的民主化，以及知識傳播媒多元化現象。 另一方面，從1990年代的社區營造運動，到地方文化資產保存運動，乃至新興文化觀光產業的提倡，亦可看到臺灣社會在政治解嚴及本土化的趨勢中，公眾歷史論述和實踐，不但與當代族群和國家認同問題相關，更成為建構地方社會與人群集體記憶的重要資源。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Der Begriff Public History (deutsch: öffentliche Geschichte) bezeichnet ein ganzes Spektrum von Aktivitäten, die sich vorwiegend außerhalb des akademischen Umfelds mit Geschichte befassen.Dazu gehören die Bereiche Erinnerungskultur, Denkmalpflege, Gedenkstättenarbeit, das Archivwesen, Oral History und das Museumswesen. Der Begriff kam in den späten 1970er Jahren in den USA und Kanada auf. Seitdem ist dieses Arbeitsfeld zunehmend professionalisiert worden. Im deutschen Sprachraum werden diese Arbeitsfelder weitgehend noch getrennt behandelt. (de)
- Sejarah publik adalah lingkup luas aktivitas yang dilakukan oleh orang dengan keahlian dalam disiplin ilmu sejarah dan secara umum bekerja di luar lingkungan akademis khusus. Praktik sejarah publik sangat berkaitan dengan bidang , ilmu kearsipan, sejarah lisan, kurator museum, dan bidang terkait lainnya. Bidang ini menjadi semakin terspesialisasi di Amerika Serikat dan Kanada sejak akhir 1970-an. Sebagian besar lingkungan umum untuk praktik sejarah publik adalah museum, rumah bersejarah dan , taman, lokasi pertempuran, arsip, perusahaan film dan televisi, dan semua tingkat pemerintahan. (in)
- Public history is a broad range of activities undertaken by people with some training in the discipline of history who are generally working outside of specialized academic settings. Public history practice is deeply rooted in the areas of historic preservation, archival science, oral history, museum curatorship, and other related fields. The field has become increasingly professionalized in the United States and Canada since the late 1970s. Some of the most common settings for the practice of public history are museums, historic homes and historic sites, parks, battlefields, archives, film and television companies, new media, and all levels of government. (en)
- 공공역사(公共歷史)는 역사학에서 이루어지는, 훈련받은 사람들에 의한 광범위한 활동으로, 전문학문의 범위 밖에서 이루어진다. 공공역사는 실제적으로는 역사의 보존, 기록학, 구술역사, 박물관큐레이터직, 그리고 다른 관련분야에 깊이 연관된다. 이 분야는 1970년대 말부터 미국과 캐나다에서 점차 전문화되고 있다. 공공역사의 실천을 위한 현장은 박물관, 역사적 주택, 역사유적지, 공원, 전장, 기록보관소, 영화, 텔레비전 회사 그리고 각급 정부기관이다. (ko)
- Публичная история (англ. public history) — сравнительно новая область знания, посвящённая проблематике бытования истории в публичной сфере как с практической, так и с теоретической точки зрения. (ru)
- 公眾史學（英語：public history），是由受過歷史學科訓練的人們從事的廣泛活動，這些人通常在專門的學術機構之外工作。公共歷史實踐深深紮根於歷史保存，檔案科學，口述歷史，博物館策展和其他相關領域。自1970年代後期以來，該領域在美國和加拿大變得越來越專業。在公共歷史實踐中，一些最常見的設置是博物館，歷史建築和古蹟，公園，戰場，檔案，影視公司以及各級政府。公眾史學在近年來逐漸受到臺灣史學界的重視，無論是強調實用取向的應用史學，迎合讀者趣味的通俗史學，乃至充滿淑世理想的大眾史學，都不再侷限於傳統的學院歷史研究，而反映出當代臺灣社會在歷史書寫主體介的民主化，以及知識傳播媒多元化現象。 另一方面，從1990年代的社區營造運動，到地方文化資產保存運動，乃至新興文化觀光產業的提倡，亦可看到臺灣社會在政治解嚴及本土化的趨勢中，公眾歷史論述和實踐，不但與當代族群和國家認同問題相關，更成為建構地方社會與人群集體記憶的重要資源。 (zh)
- التاريخ العام (بالإنجليزية: Public history)، يجلب مجموعة كاملة من الأنشطة التي يقوم بها الأشخاص مع التدريب في مجال تاريخ العمل عموما خارج الجامعة للإعداد التخصصي. هذا هو ممارسة في إنتاج القصة التي تخرج من المجال الأكاديمي وجعله الوصول إلى جمهور أوسع من تلك التي تقتصر على الأكاديمية. تقليديا، القصة هي ذات الصلة إلى القراء بشكل متزايد المتخصصة والطلاب من مستويات مختلفة من التدريب. ولكن التاريخ العام يتكون من الإجراءات التي من القصة هو ذات الصلة لمجموعة واسعة من الجمهور، من بين أمور أخرى، من خلال منظومة من المتاحف والمعارض الحقيقية والافتراضية على حد سواء، حماية التراث، إعادة التشريعات التاريخ الشفوي، وما إلى ذلك الجمع بين التخصصات يسمح المؤرخين العامة من اللجوء إلى طرق مختلفة تماماً عن تقديم المعرفة التاريخية خارج الجامعة. (ar)
- Public history (veřejná historie) je označení činností, které se zabývají historií mimo akademické prostředí. Patří sem oblasti jako kultura paměti, památková péče, péče o památníky, archivnictví, orální historie a muzejnictví. Termín vznikl na konci 70. let ve Spojených státech a Kanadě. Od té doby se tato oblast stále více profesionalizovala. Ve střední Evropě jsou tyto oblasti práce ještě značně samostatné. Public history je obtížné definovat, protože zahrnuje širokou škálu aktivit. Lze však uvést tři společné charakteristiky: (cs)
- Η Δημόσια Ιστορία (αγγλικά: Public History) είναι αυτόνομο πεδίο της επιστήμης της Ιστορίας. Διδάσκεται «με προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα –κυρίως στα πανεπιστήμια των αγγλοσαξονικών χωρών- αν και συχνά αμφιλεγόμενα ως προς τα όρια, τους στόχους και τις σκοπιμότητες, τους φορείς και τη «χρησιμότητά» της». Σύμφωνα με μια άποψη «έχει αναγνωριστεί ως, ενδεχομένως νόθο, παιδί της μητρικής επιστήμης». (el)
- La historia pública (public history) comprende un amplio rango de actividades llevadas a cabo por personas con formación en la disciplina de la historia, que por lo general son realizadas por fuera del ámbito estrictamente académico. En tanto la historia tradicionalmente se ha relacionado con lectores cada vez más especializados, y con estudiantes en diversos niveles de formación; la historia pública comprende aquellas acciones donde la historia se relaciona con un público amplio a través de museos, exhibiciones reales o virtuales, divulgación patrimonial, recreación histórica, la historia oral, la historia local, y con otros aspectos que no necesariamente involucran la textualidad histórica como la preservación de archivos, la asesoría a instituciones gubernamentales o privadas, e incluso (es)
- L’histoire publique regroupe toute une gamme d'activités entreprises par des personnes ayant une formation dans le domaine de l'histoire et travaillant généralement en dehors d'un cadre universitaire spécialisé. C'est une pratique dans la production de l'histoire qui consiste à la sortir de la sphère universitaire et à la rendre accessible à un public plus large que celui circonscrit de l'académie. Traditionnellement, l'histoire est liée à des lecteurs de plus en plus spécialisés et à des étudiants de différents niveaux de formation. Mais l'histoire publique comprend les actions où l'histoire est liée à un large public entre autres à travers le système des musées, les expositions aussi bien réelles que virtuelles, la protection du patrimoine, les reconstitutions, l'histoire orale, etc. L'i (fr)
- La public history (storia pubblica o, meglio storia per il pubblico in lingua italiana) è costituita da una vasta gamma di attività svolte da persone, con una formazione nella disciplina della storia, che operano generalmente al di fuori di ambienti accademici specializzati. La pratica della public history è profondamente radicata nei settori della conservazione storica, dell'archivistica, della storia orale, della curatela museale e altri campi correlati. Il settore è diventato sempre più professionalizzato negli Stati Uniti e in Canada sul finire degli anni settanta. Alcune delle istituzioni più comuni per la pratica della public history sono i musei, le dimore e i siti storici, parchi, campi di battaglia, archivi, società cinematografiche e televisive, e tutti i livelli di amministrazio (it)
- A história pública é um campo de práticas da historiografia, geralmente praticado por pessoas ligadas ao estudo de História, com o objetivo de interagir com públicos mais amplos do que o das universidades. Através das mais variadas práticas, como a elaboração de amostras em museus, intervenções artísticas, projetos de extensão universitária, documentários, aulas públicas, e muitas outras, a história pública busca ampliar a interação do público geral com o conhecimento histórico. (pt)
|
