| dbo:abstract
|
- في النشر الأكاديمي، يعتبر النشر الاستغلالي نموذج الأعمال الذي يتضمن فرض رسوم النشر للمؤلفين دون توفير خدمات التحرير والنشر كما هو الحال في المجلات المشروعة (سواء كانت من مجلات الوصول الحر أو لا). التي يجري تحديثها بانتظام من قبل جيفري بل ، يحدد معايير لتصنيف المنشورات الاستغلالية وقوائم الناشرين والمجلات المستقلة التي تلبي تلك المعايير.وخصوصا العلماء من البلدان النامية والتي هي في خطر من أن تصبح ضحية لهذه الممارسات. (ar)
- Predátorské publikování je neprofesionální business praktika založená na zneužívání "author-pays" modelu v open access publikování (autor platí za otevřený přístup ke svému textu). Problém predátorského publikování se dotýká jak publikování článků v časopisech, tak i kapitol v knihách nebo prezentování na konferencích. (cs)
- Predatory Publishing, deutsch etwa „räuberisches Veröffentlichen“, ist ein betrügerisches Geschäftsmodell bestimmter Open-Access-Verlage. Die im Deutschen manchmal als „Raubverlage“ bezeichneten Unternehmen geben vor, vollwertige wissenschaftliche Fachzeitschriften herauszugeben, und verlangen von den Autoren die im Open-Access-Segment üblichen Publikationsgebühren (engl. article processing charges), ohne dafür die redaktionellen und publizistischen Dienstleistungen zu erbringen, die bei seriösen Fachzeitschriften erwartet werden, wie z. B. ein ordentliches Peer-Review. Solcherart minderwertige Zeitschriften werden als Raubjournale, Räuberjournale (englisch predatory journals) oder „Pseudo-Journals“ bezeichnet. Der Ausdruck Predatory Publishing wurde von Jeffrey Beall, einem ehemaligen Bibliothekar für interne Wissenschaftskommunikation an der Universität von Colorado, geprägt. Dieser führte in der bis Januar 2017 regelmäßig aktualisierten, online abrufbaren Beall-Liste von ihm als „potential, possible, or probable predatory scholarly open-access publishers“ eingestufte Verlage auf. Die Liste wurde unter anderem nach einer Beschwerde von Frontiers Media durch Beall selbst gelöscht; eine Untersuchung der Universität von Colorado wurde ohne Befund beendet. Die Liste wird aber von einer anonymen Gruppe (Stop Predatory Journals) und anderen weitergeführt. Systematische Untersuchungen erbrachten, dass vor allem unerfahrene Autoren und solche aus Entwicklungs- und Schwellenländern bevorzugt bei solchen Verlagen publizierten. Autoren aus den Entwicklungs- und Schwellenländern seien dabei nicht zuletzt von der Aussicht auf eine breite Wahrnehmung ihrer Forschungsergebnisse infolge der freien Zugänglichkeit ihrer Artikel bei verhältnismäßig geringen Publikationsgebühren motiviert; viele der in der Beall-Liste enthaltenen Verlage operieren von solchen Ländern aus. Andererseits kann das Predatory-Publishing-Modell gezielt von unter Publikationsdruck stehenden Nachwuchswissenschaftlern aus Industrieländern benutzt werden, um Forschungsarbeiten minderer Qualität oder mit marginalem Erkenntnisgewinn als „Peer-Reviewed“ in einem seriös aufgemachten Periodikum zu veröffentlichen. Ähnliches gilt für Betrüger mit kommerziellen Interessen, die gefälschten technischen oder medizinischen Studien zur Nützlichkeit ihres Produktes mithilfe von Raubverlagen den Anschein von wissenschaftlicher Fundiertheit verleihen können. (de)
- Une revue prédatrice (en anglais : predatory journal) est une publication spécialisée, souvent électronique, qui prend les formes d'une revue scientifique sans en présenter toutes les garanties. Elle constitue une escroquerie légale en poussant les chercheurs à payer des frais de publication sans leur fournir les services éditoriaux associés aux revues scientifiques légitimes (en libre accès ou non). Les revues prédatrices sont parfois utilisées pour « faire passer » des articles qui ne seraient pas publiés autrement et qui servent une cause. Une étude italienne en 2019 montre que 5 % des chercheurs environ publient dans des revues prédatrices. (fr)
- Una revista depredadora es una publicación académica con un modelo de negocios explotador que implica cobrar a los autores cargos por procesamiento de artículos sin comprobar la calidad y la legitimidad de los textos y sin proporcionar los servicios editoriales y de publicación que las revistas académicas legítimas proporcionan, sean o no de acceso abierto. Se consideran como depredadoras porque los académicos son engañados para que publiquen en ellas, aunque algunos autores pueden ser conscientes de que la revista es de poca calidad o incluso fraudulenta. Especialmente los académicos con poca experiencia de países en desarrollo suelen estar en riesgo de ser engañados por editoriales depredadoras. Según un estudio, 60% de los artículos publicados en revistas depredadoras no reciben ninguna cita durante el periodo de cinco años después de su publicación. La lista de Beall, un reporte que era regularmente actualizado por Jeffrey Beall de la Universidad de Colorado hasta enero de 2017, estableció criterios para identificar una publicación como depredadora. Beall quitó su lista de Internet en enero de 2017. La editorial Frontiers hizo una demanda para que se abriera un caso de mala conducta contra Beall, el cual fue lanzado por su universidad y después se cerró sin hallazgos. Esta puede ser una de las razones por las que Beall quitó su lista de Internet, pero no ha compartido públicamente sus motivos. Después del cierre de la lista, han aparecido otras iniciativas para identificar a revistas depredadoras, pero algunas han sido iniciativas de paga, y también otras listas se han creado (algunas basadas en la lista original de Beall). En el artículo Journal Evaluation Tool publicado en LMU Librarian se halla una tabla que contiene una rúbrica de evaluación para detectar las revistas depredadoras. (es)
- Predatory publishing, also write-only publishing or deceptive publishing, is an exploitative academic publishing business model that involves charging publication fees to authors without checking articles for quality and legitimacy, and without providing editorial and publishing services that legitimate academic journals provide, whether open access or not. The phenomenon of "open access predatory publishers" was first noticed by Jeffrey Beall, when he described "publishers that are ready to publish any article for payment". However, criticisms about the label "predatory" have been raised. A lengthy review of the controversy started by Beall appears in The Journal of Academic Librarianship. Predatory publishers are so regarded because scholars are tricked into publishing with them, although some authors may be aware that the journal is poor quality or even fraudulent but publish in them anyway. New scholars from developing countries are said to be especially at risk of being misled by predatory publishers. According to one study, 60% of articles published in predatory journals receive no citations over the five-year period following publication. Beall's List, a report that for 5 years was regularly updated by Jeffrey Beall of the University of Colorado until January 2017, set forth criteria for categorizing publications as predatory. A demand by Frontiers Media to open a misconduct case against Beall, which was launched by his university and later closed with no findings, was one of several reasons Beall may have taken his list offline, but he has not publicly shared his reasoning. After the closure, other efforts to identify predatory publishing have sprouted, such as the paywalled Cabell's blacklist, as well as other lists (some based on the original listing by Beall). (en)
- Penerbit pemangsa atau penerbit predator adalah model bisnis penerbitan akademis yang mengenakan biaya penerbitan tulisan kepada penulis dan tidak memeriksa mutu dan keabsahan dari tulisan yang terkandung di dalamnya. Hal ini berbeda dengan penerbit berkaliber yang memiliki dewan redaksi yang memeriksa artikelnya. Penerbit pemangsa pada dasarnya menipu akademisi agar mau menerbitkan di tempat mereka, walaupun beberapa penulis mungkin tahu bahwa penerbitnya memang punya reputasi buruk. Para cendekiawan dari negara berkembang lebih berisiko untuk tertipu oleh praktik penerbitan pemangsa. , sebuah laporan yang secara berkala diperbaharui oleh dari Universitas Colorado hingga Januari 2017, menetapkan kriteria untuk menggolongkan suatu penerbit sebagai pemangsa. Daftar ini tidak lagi diterbitkan secara daring pada Januari 2017. Penerbit akademis meminta agar universitas menyelidiki alasan penutupan ini, tetapi penyelidikan tersebut tidak membuahkan hasil. Sesudah itu, upaya-upaya lain untuk mengenali penerbitan pemangsa telah bermunculan, contohnya adalah . (in)
- ハゲタカジャーナル（英: predatory journal）は、論文の著者から高額の論文掲載料を得ることのみを目的として発行され、査読付きであることを標榜しながら実際には適切な査読を経ていない低品質の論文を掲載するオープンアクセス形式の学術誌（ジャーナル）を指す。ハゲタカジャーナルの出版元をハゲタカ出版社（predatory publisher）と呼ぶ。ハゲタカジャーナルやハゲタカ出版社を、英語の直訳から「捕食学術誌」、「捕食雑誌」、「捕食出版社」と称する例もある。 ハゲタカジャーナルのビジネスモデルは、オープンアクセスの中でも著者が論文掲載料を払うゴールドオープンアクセスの形式をとっており、論文掲載料を支払うと論文が電子ジャーナル上で公開される。 研究者にとっては、まともな査読を通らないような論文でも掲載料を支払うだけで発表できるため、大学院の課程修了、専門医取得、昇進などの要件となり得る論文発表件数を水増しすることができるというメリットがあるのではないかと推測されている。また、ハゲタカ出版社にとっては、査読・編集の手間を掛けず、投稿論文をウェブサイトで公開するだけで売り上げが得られるメリットがある。 一方、真っ当な研究者にとっては、それと知らずに悪名高いハゲタカジャーナルに論文を掲載した結果、研究者としての信用、評価を低下させてしまう危険がある。また、研究機関や社会にとっては、研究費を論文掲載料としてハゲタカ出版社に騙し取られることになるので問題がある。 (ja)
- Nell'editoria accademica si definisce pubblicazione predatoria (in lingua inglese predatory publishing) un modello di business che prevede la pubblicazione, generalmente open access, di articoli scientifici dietro compenso e senza fornire i servizi e il controllo (peer review) tipici di un editore scientifico legittimo. Il fenomeno prende di mira gli accademici, specialmente ma non esclusivamente nei paesi in via di sviluppo, e le caratteristiche tipiche delle pubblicazioni predatorie sono l'accettazione rapida e senza peer review degli articoli, l'accettazione di bufale e articoli senza senso,la presentazione dei costi di pubblicazione solo dopo l'accettazione degli articoli, il non consentire il ritiro di un articolo dopo l'invio per poter essere pubblicato altrove, il procacciamento attivo di accademici disposti a pubblicare o a far parte del comitato editoriale tramite campagne aggressive, l'indicazione nel comitato editoriale di accademici non esistenti o non consenzienti e il non acconsentire la rimozione dei medesimi da esso, l'imitazione ingannevole di nomi e siti web di riviste legittime, la diffusione di informazioni ingannevoli o false circa il processo editoriale, l'uso improprio degli ISSN e il millantamento di impact factor falsi o non esistenti. (it)
- 약탈적 학회 또는 부실학회는 여러 가지 용어와 정의가 있으나 일반적으로 논문의 주제나 품질에 상관없이 돈만 내면 논문을 학술지에 실어주는 학회를 말한다. 이런 학술지를 약탈적 학술지(predatory journal) 해당 출판사를 약탈적 출판사(predatory publisher)라 부른다. 정상적인 논문은 동료 평가를 통해 독창성, 정확성, 유용성을 인정받아 대중에게 공개된다. 하지만 약탈적 학회는 학술지(journal)에 논문을 투고하는 사람이 수수료를 지불하면 형식적인 동료 평가를 통해 논문을 실어주거나 심사를 거치지 않는 등 무조건적으로 논문을 받아들인다. 따라서 표절과 위조에 상관없이 학회지에 논문을 실을 수 있다. 약탈적 학술지나 약탈적 출판사처럼 영리적인 목적으로 운영되는 약탈적 학회에, 참여하는 사람의 유형은 크게 다음과 같다. 순진하거나 경험이 없어 약탈적 학술지와 학회의 표적이 될 수 있다는 사실을 모른채 논문을 기고했다가 불이익을 당한다는 걸 뒤늦게 인지하는 경우가 있고, 연구와 학계에서 일하거나 일할 의사가 있는 사람들이 약탈적 학회의 신뢰성이 부족하다는 걸 알면서도 승진이나 고용을 위해 학회 참가 실적을 남기려는 의도로 참여하는 경우도 있다. 또한 자신의 검증되지 않은 생각이나 주장을 정당화하기 위해 학회에 참여하는 도 있다. 출판사들은 동료 평가에 결점이 있다는 비판을 인정하지 않는 반면, 이러한 반발을 학계나 과학적인 증거들에 대한 공격이라고 주장한다. 그리고 이런 주장은 출판사가 가장 많이 선택하는 방법으로 약탈적 출판사의 주요 기준이 되었다. 특징으로는 연구 주제가 확실하지 않은 경우가 많으며 학회 이메일이 아닌 @gmail.com과 같은 무료 이메일을 이용하는데 이때 보상이나 제안을 하여 연구자들을 학회에 초대한다는 점이 있다. 학회의 내용보다 학회의 장소를 중점적으로 광고하나, 학회 주최가 불분명하고 웹사이트에 이러한 정보가 빠져있는 경우도 있다. 정보가 있다고 해도 부실한 경우가 많으며 대체적으로 평판이 좋지 않다. 동료평가의 과정을 거치지 않기 때문에 논문의 초록을 제출한다 하더라도 몇 주 내로 승인되며 해당 논문의 학회지 게재를 장담한다. (ko)
- Drapieżne wydawnictwa (zjawisko określane także jako drapieżne czasopisma lub drapieżna nauka, z ang. predatory journals) – nieetyczny (choć zwykle legalny) model biznesowy niektórych wydawnictw. Model ten opiera się na publikacji artykułów naukowych, zwykle w formie otwartego dostępu w czasopismach naukowych, w zamian za uiszczenie przez autora opłaty. Wydawnictwa tego typu nie przeprowadzają odpowiedniego procesu recenzji naukowych i publikują wszystkie nadesłane prace. Czasem podają fałszywe informacje nt. swojego zespołu redaktorskiego, procesu recenzji czy wskaźnika cytowań. Tytuły czasopism drapieżnych czasem bardzo przypominają tytuły uznanych czasopism naukowych, a w skrajnych przypadkach oszuści podszywają się pod renomowane czasopisma. Wedle definicji przyjętej przez Narodowe Centrum Nauki drapieżne czasopisma to „czasopisma, w których publikowane prace naukowe nie podlegają ocenie eksperckiej lub wykonana jest ona w oparciu o bardzo niskie standardy. Czasopisma te mają charakter wydawnictw publikujących w tzw. otwartym dostępie, często oferują swe usługi po wygórowanych cenach, z krótkim procesem publikacyjnym”. Powiązanym zjawiskiem są tzw. drapieżne konferencje (ang. predatory conferences lub predatory meetings), które zwykle akceptują wszelkie prezentacje, bez kontroli ich jakości, oraz wieloautorskie monografie publikowane w wydawnictwach quasi-naukowych. Taka oferta konferencyjna i wydawnicza skierowana jest najczęściej do młodych naukowców, zazwyczaj doktorantów. Celem drapieżnych wydawnictw jest z jednej strony pozyskanie przez wydawcę opłat od autorów pobieranych za publikację, z drugiej zaś wykreowanie dobrze wyglądającego "na pierwszy rzut oka" dorobku naukowego badacza do późniejszego przedstawienia w trakcie procedur awansowych lub stypendialnych. Wielu autorów tekstów publikowanych przez drapieżne wydawnictwa i ich czytelników, nie zdaje sobie sprawy z ich statusu, aczkolwiek zdarzają się wyjątki. Publikowanie w takich wydawnictwach jest częstsze wśród autorów młodszych i z krajów rozwijających się. (pl)
- Een rooftijdschrift of neptijdschrift (Engels: predatory journal, het fenomeen heet ook wel predatory publishing) is een zogenaamd wetenschappelijk tijdschrift dat wetenschappelijke onderzoeksartikelen of conferentiepapers van wetenschappers publiceert tegen forse betaling (open-access pay to publish), zonder dat daar enige collegiale toetsing (peer-review) tegenover staat en terwijl de impactfactor extreem laag is en de artikelen dus zelden worden gelezen. Rooftijdschriften kunnen derhalve worden gezien als een vorm van oplichting. Wetenschappers moeten zich profileren, de publicatiedruk is hoog en ze zoeken naar een tijdschrift dat hun stukken wil publiceren. Daarbij zijn ze bereid geld te betalen als ze daarna die artikelen op hun cv kunnen zetten, wat weer van belang is voor hun verdere carrière. Ze kunnen bijvoorbeeld subsidie krijgen voor nieuw onderzoek of een goede reputatie hebben voor hun volgende sollicitatie. Wat er verder met hun onderzoek wordt gedaan is dan van secundair belang. Veel wetenschappers berusten zich in het feit dat ze publiceren in tijdschriften met een lage impactfactor en dus zelden gelezen zullen worden. Op deze manier kunnen duizenden wetenschappers ten prooi vallen aan 'rooftijdschriften', die zonder enige peer review hun artikelen publiceren in ruil voor geld en reputatie. Niemand leest die artikelen verder en de oplichters rekenen zich rijk. In augustus 2018 bleek uit onderzoek van het International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ) dat op deze manier duizenden wetenschappers zijn opgelicht, waarvan 1250 wetenschappers uit Nederland. Voor België gaat het om 1294 onderzoekers. Volgens bibliothecaris en activist Jeffrey Beall zijn er meer dan 1.200 rooftijdschriften in omloop. De grootste twee valsspelers zijn de nepbedrijven OMICS (uit India, publiceert 700 rooftijdschriften) en WASET (uit Turkije, organiseert conferenties en publiceert daarvan verslagen). Vlaams minister voor onderwijs Hilde Crevits heeft verklaard dat men voor de sociale en humane wetenschappen lijsten van rooftijdschriften hanteert, en dat publicaties in deze tijdschriften niet meetellen bij de berekening van de financiering van de universiteiten. De zogeheette screenings van de onderzoeksoutput op publicaties in rooftijdschriften worden sinds 2014 jaarlijks georganiseerd. Het expertise centrum voor onderzoeks- en ontwikkelingsmonitoring (ECOOM), in samenspraak met het Gezaghebbend Panel, is hiervoor bevoegd. (nl)
- Хи́щнические, или му́сорные журналы — публикующиеся в режиме открытого доступа периодические издания, претендующие на статус научных журналов, но фактически являющиеся ключевым элементом недобросовестной модели научной издательской деятельности, которая предполагает взимание платы с авторов рукописей без предоставления полноценных редакторских или издательских услуг (включая полноценную систему рецензирования), принятых в настоящих научных журналах (открытого и ограниченного доступа). (ru)
- 掠奪性出版集團（predatory publishing），是指這類學術出版商是為了學術灌水或以此牟利而組織發表大量低品質的學術會議和期刊。這類出版商藉由對作者收取高額的版面费，略過專業的學術編輯和審查機制，以花錢就能發表的特點大量吸引有發表論文壓力或者想累積國際研討會經歷的學者在這些期刊上發表論文，或者誤導不知情的學者投稿，並以此獲利。Beall's List是在2017年1月之前定期更新的報告，列出掠奪性出版物分類的準則，並且列出符合該準則的出版商及獨立期刊。不過Jeffrey Beall自2017年1月起已不再發布Beall's List。2013年，《科學》記者刻意杜撰論文投書開放獲取期刊藉此測試此類科學期刊的同行評審程序，結果大約60%的期刊通過這篇錯漏百出的僞造論文，當中不乏愛思唯爾、賽吉、威科集團等著名出版集團的期刊。有說法指出，開發中國家的新進學者有成為這類出版模式受害者的風險。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- في النشر الأكاديمي، يعتبر النشر الاستغلالي نموذج الأعمال الذي يتضمن فرض رسوم النشر للمؤلفين دون توفير خدمات التحرير والنشر كما هو الحال في المجلات المشروعة (سواء كانت من مجلات الوصول الحر أو لا). التي يجري تحديثها بانتظام من قبل جيفري بل ، يحدد معايير لتصنيف المنشورات الاستغلالية وقوائم الناشرين والمجلات المستقلة التي تلبي تلك المعايير.وخصوصا العلماء من البلدان النامية والتي هي في خطر من أن تصبح ضحية لهذه الممارسات. (ar)
- Predátorské publikování je neprofesionální business praktika založená na zneužívání "author-pays" modelu v open access publikování (autor platí za otevřený přístup ke svému textu). Problém predátorského publikování se dotýká jak publikování článků v časopisech, tak i kapitol v knihách nebo prezentování na konferencích. (cs)
- Une revue prédatrice (en anglais : predatory journal) est une publication spécialisée, souvent électronique, qui prend les formes d'une revue scientifique sans en présenter toutes les garanties. Elle constitue une escroquerie légale en poussant les chercheurs à payer des frais de publication sans leur fournir les services éditoriaux associés aux revues scientifiques légitimes (en libre accès ou non). Les revues prédatrices sont parfois utilisées pour « faire passer » des articles qui ne seraient pas publiés autrement et qui servent une cause. Une étude italienne en 2019 montre que 5 % des chercheurs environ publient dans des revues prédatrices. (fr)
- Хи́щнические, или му́сорные журналы — публикующиеся в режиме открытого доступа периодические издания, претендующие на статус научных журналов, но фактически являющиеся ключевым элементом недобросовестной модели научной издательской деятельности, которая предполагает взимание платы с авторов рукописей без предоставления полноценных редакторских или издательских услуг (включая полноценную систему рецензирования), принятых в настоящих научных журналах (открытого и ограниченного доступа). (ru)
- 掠奪性出版集團（predatory publishing），是指這類學術出版商是為了學術灌水或以此牟利而組織發表大量低品質的學術會議和期刊。這類出版商藉由對作者收取高額的版面费，略過專業的學術編輯和審查機制，以花錢就能發表的特點大量吸引有發表論文壓力或者想累積國際研討會經歷的學者在這些期刊上發表論文，或者誤導不知情的學者投稿，並以此獲利。Beall's List是在2017年1月之前定期更新的報告，列出掠奪性出版物分類的準則，並且列出符合該準則的出版商及獨立期刊。不過Jeffrey Beall自2017年1月起已不再發布Beall's List。2013年，《科學》記者刻意杜撰論文投書開放獲取期刊藉此測試此類科學期刊的同行評審程序，結果大約60%的期刊通過這篇錯漏百出的僞造論文，當中不乏愛思唯爾、賽吉、威科集團等著名出版集團的期刊。有說法指出，開發中國家的新進學者有成為這類出版模式受害者的風險。 (zh)
- Predatory Publishing, deutsch etwa „räuberisches Veröffentlichen“, ist ein betrügerisches Geschäftsmodell bestimmter Open-Access-Verlage. Die im Deutschen manchmal als „Raubverlage“ bezeichneten Unternehmen geben vor, vollwertige wissenschaftliche Fachzeitschriften herauszugeben, und verlangen von den Autoren die im Open-Access-Segment üblichen Publikationsgebühren (engl. article processing charges), ohne dafür die redaktionellen und publizistischen Dienstleistungen zu erbringen, die bei seriösen Fachzeitschriften erwartet werden, wie z. B. ein ordentliches Peer-Review. Solcherart minderwertige Zeitschriften werden als Raubjournale, Räuberjournale (englisch predatory journals) oder „Pseudo-Journals“ bezeichnet. Der Ausdruck Predatory Publishing wurde von Jeffrey Beall, einem ehemaligen Bib (de)
- Una revista depredadora es una publicación académica con un modelo de negocios explotador que implica cobrar a los autores cargos por procesamiento de artículos sin comprobar la calidad y la legitimidad de los textos y sin proporcionar los servicios editoriales y de publicación que las revistas académicas legítimas proporcionan, sean o no de acceso abierto. Se consideran como depredadoras porque los académicos son engañados para que publiquen en ellas, aunque algunos autores pueden ser conscientes de que la revista es de poca calidad o incluso fraudulenta. Especialmente los académicos con poca experiencia de países en desarrollo suelen estar en riesgo de ser engañados por editoriales depredadoras. Según un estudio, 60% de los artículos publicados en revistas depredadoras no reciben ni (es)
- Predatory publishing, also write-only publishing or deceptive publishing, is an exploitative academic publishing business model that involves charging publication fees to authors without checking articles for quality and legitimacy, and without providing editorial and publishing services that legitimate academic journals provide, whether open access or not. The phenomenon of "open access predatory publishers" was first noticed by Jeffrey Beall, when he described "publishers that are ready to publish any article for payment". However, criticisms about the label "predatory" have been raised. A lengthy review of the controversy started by Beall appears in The Journal of Academic Librarianship. (en)
- Penerbit pemangsa atau penerbit predator adalah model bisnis penerbitan akademis yang mengenakan biaya penerbitan tulisan kepada penulis dan tidak memeriksa mutu dan keabsahan dari tulisan yang terkandung di dalamnya. Hal ini berbeda dengan penerbit berkaliber yang memiliki dewan redaksi yang memeriksa artikelnya. Penerbit pemangsa pada dasarnya menipu akademisi agar mau menerbitkan di tempat mereka, walaupun beberapa penulis mungkin tahu bahwa penerbitnya memang punya reputasi buruk. Para cendekiawan dari negara berkembang lebih berisiko untuk tertipu oleh praktik penerbitan pemangsa. (in)
- Nell'editoria accademica si definisce pubblicazione predatoria (in lingua inglese predatory publishing) un modello di business che prevede la pubblicazione, generalmente open access, di articoli scientifici dietro compenso e senza fornire i servizi e il controllo (peer review) tipici di un editore scientifico legittimo. (it)
- ハゲタカジャーナル（英: predatory journal）は、論文の著者から高額の論文掲載料を得ることのみを目的として発行され、査読付きであることを標榜しながら実際には適切な査読を経ていない低品質の論文を掲載するオープンアクセス形式の学術誌（ジャーナル）を指す。ハゲタカジャーナルの出版元をハゲタカ出版社（predatory publisher）と呼ぶ。ハゲタカジャーナルやハゲタカ出版社を、英語の直訳から「捕食学術誌」、「捕食雑誌」、「捕食出版社」と称する例もある。 ハゲタカジャーナルのビジネスモデルは、オープンアクセスの中でも著者が論文掲載料を払うゴールドオープンアクセスの形式をとっており、論文掲載料を支払うと論文が電子ジャーナル上で公開される。 研究者にとっては、まともな査読を通らないような論文でも掲載料を支払うだけで発表できるため、大学院の課程修了、専門医取得、昇進などの要件となり得る論文発表件数を水増しすることができるというメリットがあるのではないかと推測されている。また、ハゲタカ出版社にとっては、査読・編集の手間を掛けず、投稿論文をウェブサイトで公開するだけで売り上げが得られるメリットがある。 (ja)
- 약탈적 학회 또는 부실학회는 여러 가지 용어와 정의가 있으나 일반적으로 논문의 주제나 품질에 상관없이 돈만 내면 논문을 학술지에 실어주는 학회를 말한다. 이런 학술지를 약탈적 학술지(predatory journal) 해당 출판사를 약탈적 출판사(predatory publisher)라 부른다. 정상적인 논문은 동료 평가를 통해 독창성, 정확성, 유용성을 인정받아 대중에게 공개된다. 하지만 약탈적 학회는 학술지(journal)에 논문을 투고하는 사람이 수수료를 지불하면 형식적인 동료 평가를 통해 논문을 실어주거나 심사를 거치지 않는 등 무조건적으로 논문을 받아들인다. 따라서 표절과 위조에 상관없이 학회지에 논문을 실을 수 있다. 출판사들은 동료 평가에 결점이 있다는 비판을 인정하지 않는 반면, 이러한 반발을 학계나 과학적인 증거들에 대한 공격이라고 주장한다. 그리고 이런 주장은 출판사가 가장 많이 선택하는 방법으로 약탈적 출판사의 주요 기준이 되었다. (ko)
- Een rooftijdschrift of neptijdschrift (Engels: predatory journal, het fenomeen heet ook wel predatory publishing) is een zogenaamd wetenschappelijk tijdschrift dat wetenschappelijke onderzoeksartikelen of conferentiepapers van wetenschappers publiceert tegen forse betaling (open-access pay to publish), zonder dat daar enige collegiale toetsing (peer-review) tegenover staat en terwijl de impactfactor extreem laag is en de artikelen dus zelden worden gelezen. Rooftijdschriften kunnen derhalve worden gezien als een vorm van oplichting. (nl)
- Drapieżne wydawnictwa (zjawisko określane także jako drapieżne czasopisma lub drapieżna nauka, z ang. predatory journals) – nieetyczny (choć zwykle legalny) model biznesowy niektórych wydawnictw. Model ten opiera się na publikacji artykułów naukowych, zwykle w formie otwartego dostępu w czasopismach naukowych, w zamian za uiszczenie przez autora opłaty. Wydawnictwa tego typu nie przeprowadzają odpowiedniego procesu recenzji naukowych i publikują wszystkie nadesłane prace. Czasem podają fałszywe informacje nt. swojego zespołu redaktorskiego, procesu recenzji czy wskaźnika cytowań. Tytuły czasopism drapieżnych czasem bardzo przypominają tytuły uznanych czasopism naukowych, a w skrajnych przypadkach oszuści podszywają się pod renomowane czasopisma. (pl)
|
