| dbo:abstract
|
- El punt d'articulació és el lloc on s'uneixen o es troben els òrgans articulatoris en la producció dels sons. El punt d'articulació és un dels paràmetres usats en fonètica per a descriure un so. Els altres són el mode d'articulació i la sonoritat. Segons els punt d'articulació les consonants poden ser:
* Bilabials: els dos llavis es toquen per interrompre la columna d'aire
* Labiodentals: les incisives superiors freguen el llavi inferior
* Dentals: la llengua toca o s'acosta molt a les dents
* Alveolars: la llengua toca els alvèols, és a dir, la part posterior de les dents
* Retroflexes: la llengua ajuda a la vibració recolzant-se en la part superior de la cavitat bucal
* Palatals: la llengua toca la part superior del paladar
* Velars: la llengua es mou cap a la part posterior de la boca
* Uvulars: la llengua retrocedeix fins a la màxima posició
* Glotals: la glotis intervé en la formació del so, que parteix de la gola Pel que fa a les vocals, es parla d'anteriors, centrals o mitjanes, i posteriors segons la posició de la llengua, que mai arriba a interrompre el pas de l'aire de manera total. El punt d'articulació es veu reflectit en els formants del so, alterant els harmònics de la seva composició. (ca)
- مخرج الحرف هو الموضع الذي من الحرف في الفم حيث حين نقط الحرف يتحرك اللسان إما من طرفه أو وسطه وإما أن يخرج الصوت من الحنجرة أو لا يتعدى الشفتين مثل حرف الباء، وذلك بحسب انقسام مخارج الحروف في اللغة العربية فهناك مخارج عامة ولكل حرف مخرج خاص به وقد يختلط على الأعاجم مخارج بعض الحروف مثل التاء المثناة والثاء المثلثة والضاد والظاء والدال المهملة والذال المعجمة، ويمكنُ تحديد مخرج الحرف وذلك بالوقوف عليه ساكنا. (ar)
- En , la loko de artikulacio (aŭ punkto de artikulacio) de konsonanto estas la punkto de kontakto, kie obstrukco okazas en la inter aktiva (mova) artikulaciilo (tipe iu parto de la lango) kaj pasiva (senmova) artikulaciilo (tipe iu parto de la plafono de la buŝo). Kune kun la maniero de artikulacio kaj , tio donas al la konsonanto ĝian distingan sonon. Laŭdifine, loko de artikulacio estas kaj la aktiva kaj la pasiva artikulaciiloj. Ekzemple, la aktiva malsupra lipo povas kontakti aŭ pasivan supran lipon (bilabialo), kia [m]) aŭ la suprajn dentojn (labialdentalo, kia [f]). La malmolan palaton povas kontakti aŭ la antaŭo aŭ la malantaŭo de la lango. Se la antaŭo de la lango estas uzita, la loko (de artikulacio) nomiĝas retroflekso; se la malantaŭo de la lango ("dorso") estas uzita, la loko (precize) nomiĝas "dorsal-palatalo", aŭ pli komune, simple palatalo. Aktivaj artikulaciiloj. Baze ekzistas kvin aktivaj artikulaciiloj: la lipo ("labialaj konsonantoj"), la fleksebla antaŭo de la lango ("koronalaj konsonantoj"), la meza malantaŭo de la lango ("dorsalaj konsonantoj"), la radiko de la lango kune kun la epigloto ("radikalaj konsonantoj"), kaj la laringo ("glotalaj aŭ laringalaj konsonantoj"). Tiuj artikulaciiloj povas funkcii sendepende unu disde la alia, kaj du aŭ pli povas labori en kio nomiĝas kunartikulacio (vidu sube). Pasivaj artikulaciiloj. La pasiva artikulaciejo, aliflanke, estas kontinuaĵo sen multaj akraj limoj. La lokoj langolabiala kaj interdentala, interdentala kaj dentala, dentala kaj alveolara, alveolara kaj palatala, palatala kaj velara, velara kaj uvulara intermergiĝas unu en la apudan, kaj konsonanto povas esti prononcata ie inter la nomitaj lokoj. Aldone, kiam uzatas la antaŭo de la lango, povas esti, aŭ la supra surfaco (aŭ "klingo") de la lango kiu faras kontakton ("laminalaj konsonantoj"), aŭ la pinto de la lango ("apikalaj konsonantoj"), aŭ la suba surfaco ("subapikalaj konsonantoj"). Ankaŭ tiuj artikulacioj intermegiĝas unu en la apudan sen klaraj limoj. Konsonantoj kiuj havas la saman lokon de artikulacio, kiel ekzemple alveolaroj [n, t, d, s, z, l] en la angla, nomiĝas . Ia homorgana nazala regulo estas kazo kie la lasta (nazala) sono de prefikso asimilas al la punkto de artikulacio de la komenca sono de . Ekzemplo de tia regulo troviĝas en la joruba, kie 'ba' = "kaŝi" → 'mba' = "estas kaŝanta" kaj'sun' = "dormi" → 'nsun' = "estas dormanta". (eo)
- Der Artikulationsort (die Artikulationsstelle) bezeichnet in der Phonetik jene relativ unbeweglichen Stellen im Mundraum, die für die verhältnismäßig beweglichen Artikulationsorgane (Zunge, Unterlippe, Glottis) das Bewegungsziel bei der Artikulation von Sprachlauten darstellen. Der Artikulationsort wird auch passiver, das Artikulationsorgan aktiver Artikulator genannt. (de)
- El punto de articulación es el lugar del tracto vocal en el que se produce la articulación. Se denomina también lugar de articulación. Junto con la utilización de la corriente de aire producida por los mecanismos subglóticos, el estado de la glotis y la configuración de la cavidad oral y nasal, es uno de los cuatro criterios de clasificación articulatoria de los sonidos del habla. La articulación se produce normalmente por la aproximación o el contacto entre un articulador fijo y uno móvil. Según la zona en la que tenga lugar este contacto se establece la siguiente clasificación de los sonidos en función del punto de articulación:
* Labial,
* bilabial, labio superior y labio inferior.
* labiovelar, consonante biarticulada en el velo y los labios inferior y superior.
* labioalveolar, consonante biarticulada en los alveolos y los labios inferior y superior.
* labiodental, labio inferior e incisivos superiores.
* Coronal,
* dental, ápice o dorso de la lengua y la parte posterior de los incisivos superiores.
* interdental, ápice de la lengua situado entre los incisivos inferiores y superiores.
* retroflejo, elevación del ápice de la lengua hacia la parte posterior de los alvéolos.
* alveolar, parte anterior de la lengua y alvéolos.
* Dorsal,
* palatal, parte anterior del dorso de la lengua y paladar duro.
* velar, parte posterior de la lengua y velo del paladar.
* uvular, parte posterior de la lengua y úvula.
* Radical,
* faríngeo, raíz de la lengua y pared faríngea.
* Glotal, cierre de la glotis. (es)
- In articulatory phonetics, the place of articulation (also point of articulation) of a consonant is a location along the vocal tract where its production occurs. It is a point where a constriction is made between an active and a passive articulator. Active articulators are organs capable of voluntary movement which create the constriction, while passive articulators are so called because they are normally fixed and are the parts with which an active articulator makes contact. Along with the manner of articulation and phonation, the place of articulation gives the consonant its distinctive sound. Since vowels are produced with an open vocal tract, the point where their production occurs cannot be easily determined. Therefore, they are not described in terms of a place of articulation but by the relative positions in vowel space. This is mostly dependent on their formant frequencies and less on the specific tongue position and lip rounding. The terminology used in describing places of articulation has been developed to allow specifying of all theoretically possible contrasts. No known language distinguishes all of the places described in the literature so less precision is needed to distinguish the sounds of a particular language. (en)
- En phonétique articulatoire, un point d’articulation d’une consonne désigne l’endroit où s’effectue l’obstruction (soit partielle, soit totale puis relâchée) au passage de l'air injecté ou éjecté par la voie buccale. On distingue deux points distincts pour cette obstruction :
* au niveau supérieur, le lieu d’articulation contre lequel glisse l’air injecté ou éjecté, pendant (obstruction partielle) ou après (obstruction totale) l’articulation.
* au niveau inférieur, l'organe articulatoire. Un seul point peut jouer les deux rôles obstructeurs simultanément : la glotte qui ne peut que se fermer ou s’ouvrir elle-même, sans intervention d’un second organe dans l’articulation (cependant des articulations secondaires restent possibles). Il est normalement aussi possible de faire une obstruction de la voie nasale entre l’épiglotte et le haut du pharynx, la voie principale restant buccale pendant l’articulation. La même articulation pourrait se faire avec une obstruction totale de la voie buccale, par exemple bouche fermée, mais la variation de pression de l’air buccal y conduit nécessairement alors à un déplacement ou une déformation de la langue, qui participe alors à cette obstruction. De plus, il n’est alors plus possible de vocaliser distinctement l’articulation, la seule différence possible étant alors au niveau de la vibration des cordes vocales, c’est-à-dire leur note chantée, leur timbre et l’intensité sonore, ce qui ne permet pas la réalisation des consonnes usuelles : si cela produisait un phonème distinctif dans une langue donnée, on parlerait seulement de consonne avec une voyelle muette. (fr)
- Dalam fonetik artikulatoris, tempat artikulasi (juga dikenal sebagai titik artikulasi) konsonan adalah titik kontak di mana obstruksi terjadi pada saluran vokal antara gerakan artikulatoris, artikulator aktif (biasanya terdapat di beberapa bagian lidah), dan artikulator pasif. lokasi (biasanya terdapat di beberapa bagian dari atap mulut). Seiring dengan cara artikulasi dan , itu memberi konsonan suara yang khas. Terminologi dalam artikel ini telah dikembangkan untuk mendeskripsikan secara tepat semua konsonan dalam semua bahasa lisan di dunia. Tidak ada bahasa yang dikenal yang membedakan semua tempat yang dijelaskan di sini sehingga kurang presisi dan diperlukan untuk membedakan bunyi bahasa tertentu. (in)
- In fonetica articolatoria, il luogo di articolazione è uno dei parametri che permettono di classificare i suoni del linguaggio (foni), e più precisamente le consonanti. Esso descrive quali organi dell'apparato fonatorio interagiscono per produrre un suono (fonazione) (labbra, denti, lingua, quale punto del palato, la faringe o la glottide). Questo è uno dei parametri in base al quale si definiscono le consonanti: l'altro, il modo di articolazione, stabilisce in che modo questi organi si dispongono nella bocca per la produzione del suono. Un ultimo parametro per la classificazione delle consonanti è infine l'attivazione o meno delle corde vocali, in base al quale il fono sarà rispettivamente sonoro o sordo. Per ogni luogo di articolazione vi possono essere più modi di articolazione diversi, vale a dire più consonanti omorganiche. Ad esempio, i suoni [d] e [n] sono entrambi, dal punto di vista del luogo di articolazione, delle alveolari, ma riguardo al modo di articolazione [d] è una occlusiva e [n] una nasale. Questo parametro, come d'altronde quello del modo di articolazione, non è valido per le vocali in quanto nella loro produzione non viene opposto un ostacolo alla fuoriuscita dell'aria: esse si classificano solo in base alla posizione della lingua nella bocca. Nell'ambito delle consonanti, dal punto di vista del luogo di articolazione si distinguono:
* consonanti bilabiali
* consonanti labiodentali
* consonanti dentali, alveolari e postalveolari
* consonanti retroflesse
* consonanti palatali
* consonanti velari
* consonanti uvulari
* consonanti faringali
* consonanti glottidali (it)
- 조음 위치(調音位置)는 자음을 조음할 때 공기의 흐름이 장애를 받고 소리가 만들이지는 부분이다. 조음 위치의 명칭은 주로 조음을 돕는 조음기관 중 위턱에 있는 조음기관의 명칭으로 결정한다. (ko)
- 調音部位（ちょうおんぶい、英語: place of articulation）または調音位置（ちょうおんいち）とは、子音の調音に際して声道内で空気の流れを妨げる場所のことを言う。 (ja)
- Na fonética articulatória, o ponto de articulação de uma consoante é o ponto de contato onde ocorre uma obstrução no trato vocal entre um gesto articulatório, um articulador ativo (tipicamente parte da língua) e uma localização passiva (tipicamente alguma parte do céu da boca). Juntamente com o modo de articulação e a fonação, dá à consoante seu som distinto. (pt)
- In de articulatorische fonetiek is het articulatiepunt (ook wel plaats van articulatie genoemd) van een medeklinker het contactpunt, waar een belemmering plaatsvindt het tussen een actieve een en passieve articulator. Samen met de manier van articulatie en de articulatie geeft dit de medeklinker zijn specifieke klank. Een articulatiepunt wordt gedefinieerd door de actieve en passieve articulators die erbij betrokken zijn. Zo kan een actieve onderlip contact maken met de passieve bovenlip (een bilabiaal) of de bovenste tanden (een labiodentaal). (nl)
- Miejsce artykulacji – nieruchomy narząd mowy, przy którym dochodzi do największego zbliżenia lub zwarcia w czasie artykulacji spółgłoski. Sposób, miejsce i narząd artykulacji determinują ukształtowanie kanału głosowego i decydują o barwie dźwięku. Według kryterium miejsca artykulacji wyróżnia się następujące typy:
* spółgłoski wargowe (spółgłoski labialne) – tworzone przy górnej wardze (jej wewnętrznej lub zewnętrznej stronie),
* spółgłoski zębowe (spółgłoski dentalne) tworzone przy górnych zębach,
* spółgłoski dziąsłowe (spółgłoski alweolarne) – tworzone przy dziąsłach lub za nimi,
* spółgłoski podniebienne (spółgłoski palatalne, twardopodniebienne) – tworzone przy podniebieniu twardym,
* spółgłoski miękkopodniebienne (spółgłoski welarne) – tworzone przy podniebieniu miękkim
* spółgłoski języczkowe (spółgłoski uwularne) – artykułowane z udziałem języczka
* spółgłoski gardłowe (spółgłoski faryngalne) – artykułowane z udziałem tylnej ściany gardła,
* spółgłoski krtaniowe (spółgłoski laryngalne) – artykułowane przy pomocy krtani. Niektóre z wymienionych miejsc artykulacji obejmuje pewien (mniejszy lub większy) odcinek, np. podniebienie twarde, zachodzi więc potrzeba dokładniejszego określania miejsca artykulacji. Używa się wówczas przedrostków przednio-, środkowo-, za- (odpowiednio pre-, medio-, post-) np.
* spółgłoski zadziąsłowe (spółgłoski postalweolarne),
* spółgłoski przedniopodniebienne (spółgłoski prepalatalne). Często terminu miejsce artykulacji używa się w szerszym pojęciu, które obejmuje także ruchomy narząd mowy. (Lista wyróżnianych grup spółgłosek ze względu na tak rozumiane miejsce artykulacji, zob. narząd artykulacji.) W przypadku niektórych spółgłosek mamy do czynienia z podwójnym miejscem artykulacji, np. z artykulacją wargowo-tylnojęzykową. Istnieją też głoski z drugorzędnym miejscem artykulacji. Prócz głównego miejsca artykulacji spółgłoska może być wymawiana:
* z dodatkowym udziałem warg (zaokrągleniem ust, labializacja),
* z dodatkowym zwężeniem w okolicy podniebienia twardego (palatalizacja),
* z dodatkowym zwężeniem w okolicy podniebienia miękkiego (welaryzacja),
* z dodatkowym zbliżeniem do tylnej ściany gardła (faryngalizacja). (pl)
- Места образования согласных — признак, показывающий, в каком месте ротовой полости воздушная струя встречает препятствие. Вместе с течением воздуха, образованным под ротовой полостью, положением голосовой щели и формой ротовой и носовой полости, является одним из четырёх критериев классификации по артикуляторному признаку звуков речи. Способ образования согласного — это характеристика, обозначающая одновременно тип преграды в полости рта и способ её преодоления. Два основных способа образования преграды — это либо полное смыкание органов речи, либо их сближение до расстояния щели. Таким образом различаются смычные и щелевые согласные.
* Лабиальные (Губные),
* билабиальные (губно-губные), производимые верхней и нижней губой.
* лабио-велярные (губно-задненёбные), производимые одновременно мембраной и верхней и нижней губой.
* лабио-альвеолярные, производимые нижней губой и альвеолярным отростком.
* лабио-дентальные (губно-зубные), производимые нижней губой и верхними резцами.
* Корональные (переднеязычные):
* по части языка, которая создаёт звук:
* апикальные, создаваемые кончиком языка
* ламинальные, создаваемые верхней плоской передней частью языка
* субапикальные, создаваемые нижней передней частью языка. Обычно субапикальные звука являются ретрофлексными (кончик языка завёрнут назад)
* по месту, которого касается или почти касается язык:
* дентальные (зубные), создаваемые передней частью языка и задней частью верхних резцов.
* интердентальные (внутризубные), передняя часть языка расположена между верхними и нижними резцами.
* альвеолярные, создаваемые передней частью языка и альвеолярным отростком.
* Дорсальные:
* палатальные (нёбные), передней частью тыльной стороны языка и твёрдого нёба.
* велярные (задненёбные), задней частью языка и нёбной занавеской.
* увулярные, задней частью языка и увулой (нёбным язычком).
* Радикалы,
* Фарингальные (глоточные), основанием языка и глоточной стенкой.
* Глоттальные (голосовые), закрытием голосовой щели. (ru)
- Artikulationsställen kallas de nyckelställen i talapparaten där konsonanta språkljud produceras. (sv)
- 調音部位（英語：Place of articulation，簡稱POA），也称调音位置、發音部位、发音位置，在语音学上指的是辅音发音时，口腔或者咽腔中受到阻碍的位置。 (zh)
- Місце творення приголосного — точка, де між активним і пасивним артикулятором створюється перепона на шляху видихуваного повітря. Разом зі способом творення й фонацією надає приголосному його особливе звучання. Визначається за активним і пасивним артикулятором. Виділяють п'ять основних активних артикуляторів: губи (губні приголосні), рухлива передня частина язика (передньоязикові приголосні), тіло язика (дорсальні приголосні), корінь язика разом з надгортанником (радикальні приголосні) і гортань (гортанні приголосні). Ці артикулятори можуть діяти одночасно незалежно одне від одного, що називається коартикуляцією. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- مخرج الحرف هو الموضع الذي من الحرف في الفم حيث حين نقط الحرف يتحرك اللسان إما من طرفه أو وسطه وإما أن يخرج الصوت من الحنجرة أو لا يتعدى الشفتين مثل حرف الباء، وذلك بحسب انقسام مخارج الحروف في اللغة العربية فهناك مخارج عامة ولكل حرف مخرج خاص به وقد يختلط على الأعاجم مخارج بعض الحروف مثل التاء المثناة والثاء المثلثة والضاد والظاء والدال المهملة والذال المعجمة، ويمكنُ تحديد مخرج الحرف وذلك بالوقوف عليه ساكنا. (ar)
- Der Artikulationsort (die Artikulationsstelle) bezeichnet in der Phonetik jene relativ unbeweglichen Stellen im Mundraum, die für die verhältnismäßig beweglichen Artikulationsorgane (Zunge, Unterlippe, Glottis) das Bewegungsziel bei der Artikulation von Sprachlauten darstellen. Der Artikulationsort wird auch passiver, das Artikulationsorgan aktiver Artikulator genannt. (de)
- 조음 위치(調音位置)는 자음을 조음할 때 공기의 흐름이 장애를 받고 소리가 만들이지는 부분이다. 조음 위치의 명칭은 주로 조음을 돕는 조음기관 중 위턱에 있는 조음기관의 명칭으로 결정한다. (ko)
- 調音部位（ちょうおんぶい、英語: place of articulation）または調音位置（ちょうおんいち）とは、子音の調音に際して声道内で空気の流れを妨げる場所のことを言う。 (ja)
- Na fonética articulatória, o ponto de articulação de uma consoante é o ponto de contato onde ocorre uma obstrução no trato vocal entre um gesto articulatório, um articulador ativo (tipicamente parte da língua) e uma localização passiva (tipicamente alguma parte do céu da boca). Juntamente com o modo de articulação e a fonação, dá à consoante seu som distinto. (pt)
- In de articulatorische fonetiek is het articulatiepunt (ook wel plaats van articulatie genoemd) van een medeklinker het contactpunt, waar een belemmering plaatsvindt het tussen een actieve een en passieve articulator. Samen met de manier van articulatie en de articulatie geeft dit de medeklinker zijn specifieke klank. Een articulatiepunt wordt gedefinieerd door de actieve en passieve articulators die erbij betrokken zijn. Zo kan een actieve onderlip contact maken met de passieve bovenlip (een bilabiaal) of de bovenste tanden (een labiodentaal). (nl)
- Artikulationsställen kallas de nyckelställen i talapparaten där konsonanta språkljud produceras. (sv)
- 調音部位（英語：Place of articulation，簡稱POA），也称调音位置、發音部位、发音位置，在语音学上指的是辅音发音时，口腔或者咽腔中受到阻碍的位置。 (zh)
- Місце творення приголосного — точка, де між активним і пасивним артикулятором створюється перепона на шляху видихуваного повітря. Разом зі способом творення й фонацією надає приголосному його особливе звучання. Визначається за активним і пасивним артикулятором. Виділяють п'ять основних активних артикуляторів: губи (губні приголосні), рухлива передня частина язика (передньоязикові приголосні), тіло язика (дорсальні приголосні), корінь язика разом з надгортанником (радикальні приголосні) і гортань (гортанні приголосні). Ці артикулятори можуть діяти одночасно незалежно одне від одного, що називається коартикуляцією. (uk)
- El punt d'articulació és el lloc on s'uneixen o es troben els òrgans articulatoris en la producció dels sons. El punt d'articulació és un dels paràmetres usats en fonètica per a descriure un so. Els altres són el mode d'articulació i la sonoritat. Segons els punt d'articulació les consonants poden ser: Pel que fa a les vocals, es parla d'anteriors, centrals o mitjanes, i posteriors segons la posició de la llengua, que mai arriba a interrompre el pas de l'aire de manera total. El punt d'articulació es veu reflectit en els formants del so, alterant els harmònics de la seva composició. (ca)
- En , la loko de artikulacio (aŭ punkto de artikulacio) de konsonanto estas la punkto de kontakto, kie obstrukco okazas en la inter aktiva (mova) artikulaciilo (tipe iu parto de la lango) kaj pasiva (senmova) artikulaciilo (tipe iu parto de la plafono de la buŝo). Kune kun la maniero de artikulacio kaj , tio donas al la konsonanto ĝian distingan sonon. 'ba' = "kaŝi" → 'mba' = "estas kaŝanta" kaj'sun' = "dormi" → 'nsun' = "estas dormanta". (eo)
- El punto de articulación es el lugar del tracto vocal en el que se produce la articulación. Se denomina también lugar de articulación. Junto con la utilización de la corriente de aire producida por los mecanismos subglóticos, el estado de la glotis y la configuración de la cavidad oral y nasal, es uno de los cuatro criterios de clasificación articulatoria de los sonidos del habla. (es)
- In articulatory phonetics, the place of articulation (also point of articulation) of a consonant is a location along the vocal tract where its production occurs. It is a point where a constriction is made between an active and a passive articulator. Active articulators are organs capable of voluntary movement which create the constriction, while passive articulators are so called because they are normally fixed and are the parts with which an active articulator makes contact. Along with the manner of articulation and phonation, the place of articulation gives the consonant its distinctive sound. (en)
- Dalam fonetik artikulatoris, tempat artikulasi (juga dikenal sebagai titik artikulasi) konsonan adalah titik kontak di mana obstruksi terjadi pada saluran vokal antara gerakan artikulatoris, artikulator aktif (biasanya terdapat di beberapa bagian lidah), dan artikulator pasif. lokasi (biasanya terdapat di beberapa bagian dari atap mulut). Seiring dengan cara artikulasi dan , itu memberi konsonan suara yang khas. (in)
- En phonétique articulatoire, un point d’articulation d’une consonne désigne l’endroit où s’effectue l’obstruction (soit partielle, soit totale puis relâchée) au passage de l'air injecté ou éjecté par la voie buccale. On distingue deux points distincts pour cette obstruction :
* au niveau supérieur, le lieu d’articulation contre lequel glisse l’air injecté ou éjecté, pendant (obstruction partielle) ou après (obstruction totale) l’articulation.
* au niveau inférieur, l'organe articulatoire. (fr)
- In fonetica articolatoria, il luogo di articolazione è uno dei parametri che permettono di classificare i suoni del linguaggio (foni), e più precisamente le consonanti. Esso descrive quali organi dell'apparato fonatorio interagiscono per produrre un suono (fonazione) (labbra, denti, lingua, quale punto del palato, la faringe o la glottide). Nell'ambito delle consonanti, dal punto di vista del luogo di articolazione si distinguono: (it)
- Miejsce artykulacji – nieruchomy narząd mowy, przy którym dochodzi do największego zbliżenia lub zwarcia w czasie artykulacji spółgłoski. Sposób, miejsce i narząd artykulacji determinują ukształtowanie kanału głosowego i decydują o barwie dźwięku. Według kryterium miejsca artykulacji wyróżnia się następujące typy: Niektóre z wymienionych miejsc artykulacji obejmuje pewien (mniejszy lub większy) odcinek, np. podniebienie twarde, zachodzi więc potrzeba dokładniejszego określania miejsca artykulacji. Używa się wówczas przedrostków przednio-, środkowo-, za- (odpowiednio pre-, medio-, post-) np. (pl)
- Места образования согласных — признак, показывающий, в каком месте ротовой полости воздушная струя встречает препятствие. Вместе с течением воздуха, образованным под ротовой полостью, положением голосовой щели и формой ротовой и носовой полости, является одним из четырёх критериев классификации по артикуляторному признаку звуков речи. Способ образования согласного — это характеристика, обозначающая одновременно тип преграды в полости рта и способ её преодоления. (ru)
|
