| dbo:abstract
|
- فلسفة التاريخ تعتبر أحد أقسام الفلسفة وتهتم بدراسة التاريخ من منظور فلسفي. وتعريفها العلمي : دراسة الأسس النظرية للممارسات والتطبيقات والتغيرات الاجتماعية التي حدثت على مدى التاريخ. وفلسفة التاريخ مثلها مثل باقي التخصصات الفلسفية الأخرى، مثل فلسفة العلم وفلسفة الدين. ومن الفلاسفة الذين اهتموا بهذا المجال الفيلسوف الألماني هيغل والفيلسوف الفرنسي ميشال فوكو. (ar)
- La filosofia de la història és una disciplina que intenta entendre com funciona la història. Així es qüestiona l'objectivitat en l'estudi del passat i les millors maneres d'accedir-hi i es planteja si la història és un conjunt d'avenços (progrés), si funciona per cicles o no té cap forma global i és només un conjunt de períodes. També analitza quin ha de ser l'objecte d'estudi, si la persona, l'època, la regió o el tema, i com canvia el panorama descrit segons la unitat adoptada. Per últim, s'interroga sobre si la història té un sentit en si mateixa o en relació al present i si pot usar-se per a predir el futur o propiciar determinats canvis. En qualsevol cas, les diverses filosofies de la història han de retre compte de dues dificultats conceptuals importants:
* Dificultat teòrica: com explicar la història universal des d'un punt de vista cosmopolita, per usar l'expressió de Kant, evitant el racisme o la minusvaloració imperialista i l'estigma envers determinats grups humans?
* Dificultat pràctica: quin paper cal assignar a l'acció humana individual quan s'insereix en la història col·lectiva? (ca)
- Filozofie dějin je oblast filozofického myšlení, která se snaží uspořádat dějinné procesy do jednoho celku a najít v nich celkový smysl, jímž chce kritizovat – anebo naopak legitimizovat – svoji současnost. (cs)
- La filozofio de la historio estas la branĉo de la filozofio kiu studas la disvolvigon kaj la formojn en kiuj la homoj kreas la historion. La demandoj pri kiuj laboras la filozofio de la historio estas tiom diversaj kaj kompleksaj kiom la motivoj kiuj okazigis ilin. Kelkaj el la fundamentaj demandoj estas la jeanj: Ĉu ekzistas teleologia celo de la historio, tio estas propono, desegno, rega principo aŭ intenco en la procezo de kreado de la historio? Ĉu estas modeloj en la homa pasinteco, por ekzemplo cikloj aŭ progreso? Ĉu ekzistas la progreso kaj ties malo en la historio? Kiuj estas tiuokaze ties respektivaj direktoj? Kaj kiu estas la dominanta forto de tiu progreso, de la propra ekzistado? Alia klasika demando estas determini kiu estas la historia subjekto taŭga al la studo de la homa pasinteco. Ĉu estas la individuo, la sociaj organizoj, la kulturo, aŭ la tuta homa specio? Kelkaj modernaj filozofoj subtenas, ke la historio jam ne plu estas la studo de unuoj, de faktoj, kaj nun estas la studo de kompleksa totalo, kiu enhavas ne nur la homajn agojn pasintajn kaj ties videblajn konsekvencojn, sed ankaŭ multajn faktorojn en ties kunteksto, kiel la homaj rilatoj, la pensofluoj, la partikularaj motivigoj kaj, eble la faktoro plej ĵuse aligita kaj kiu plej revoluciis la filozofion de la historio, tio estas tiu de la pensaroj, agoj, rilatoj kaj motivigoj de la individuo kiu verkas la historiion, tio estas, de la historiisto. (eo)
- La filosofía de la historia es la rama de la filosofía que estudia el desarrollo y las formas en las cuales los seres humanos crean la historia. Las preguntas sobre las cuales trabaja la filosofía de la historia son tan diversas y complejas como los motivos que las han provocado. Algunas de las cuestiones fundamentales son: ¿Existe un fin u objetivo teleológico de la historia, es decir un propósito, diseño, principio director o finalidad en el proceso de creación de la historia? ¿Hay patrones en el pasado humano, por ejemplo ciclos o progreso? ¿Existe el progreso y su antítesis en la historia? ¿Cuáles son, en tal caso, sus respectivas direcciones? ¿Y cuál es la fuerza directriz de ese progreso, de existir? Otra cuestión clásica es determinar cuál es el sujeto histórico adecuado al estudio del pasado humano. ¿Es el individuo, las organizaciones sociales, la cultura, o acaso la especie humana por entero? Algunos filósofos modernos sostienen que la historia ha dejado de ser el estudio de unidades, de hechos, pasando a ser el estudio de una compleja totalidad, que comprende no solo las acciones humanas pasadas y sus consecuencias visibles, sino un sinnúmero de factores en su contexto, como las relaciones humanas, las corrientes de pensamiento, las motivaciones particulares y, tal vez el factor más recientemente incorporado y que más ha revolucionado la filosofía de la historia, es el de los pensamientos, acciones, relaciones y motivaciones de aquel individuo que escribe la historia, esto es, del historiador. (es)
- Geschichtsphilosophie ist eine Teildisziplin der Philosophie, die sich mit Fragen um die menschliche Geschichte beschäftigt.Der Begriff wurde im Zeitalter der Aufklärung von Voltaire geprägt. Wie das Wort „Geschichte“, das sowohl das geschichtliche Geschehen als auch seine Darstellung in der Geschichtsschreibung bezeichnet, lassen sich auch für die Geschichtsphilosophie zwei Ausrichtungen unterscheiden: Zum einen bietet sie Anreiz zum Nachdenken über Verlauf und Ziel der Geschichte, über das Vorhandensein und die Nachweisbarkeit allgemeiner Gesetzmäßigkeiten ihrer Entwicklung und über einen eventuell ihr innewohnenden Sinn. Zum anderen reflektiert sie die wissenschaftlichen Methoden der forschenden und darstellenden Historiker. Soll sie mehr sein als bloße Spekulation, so muss sie auf den einzelnen empirischen Erkenntnissen der Geschichtswissenschaft basieren. In der ersteren Bedeutung wird sie auch als spekulative, substantielle oder materiale Geschichtsphilosophie bezeichnet; in der letzteren als kritische, analytische oder formale Geschichtsphilosophie. (de)
- Historiaren filosofia filosofiaren adarra da, garapena eta gizakiek historia sortzeko moduak aztertzen dituena. Platon izan zen historiaren filosofia lehen aldiz azaldu zuena, kontzeptu hori erabili gabe, eta Giambattista Vico historiaren filosofia erabili zuena lehen aldiz. Vicok historiaren filosofia proposatzen du mundu honetako gizarteen ibilbidea arrazionalki ulertzeko saiakera gisa. (eu)
- La philosophie de l'histoire est la branche de la philosophie traitant du sens et des finalités du devenir historique. Elle regroupe l'ensemble des approches, se succédant de l'Antiquité à l'époque contemporaine, tendant à affirmer que l'histoire n'est pas le fruit du hasard, de l'imprévu, voire du chaos, mais qu'elle obéit à un dessein en suivant un parcours (cyclique ou linéaire). (fr)
- Philosophy of history is the philosophical study of history and its discipline. The term was coined by French philosopher Voltaire. In contemporary philosophy a distinction has developed between speculative philosophy of history and critical philosophy of history, now referred to as analytic. The former questions the meaning and purpose of the historical process whereas the latter studies the foundations and implications of history and the historical method. The names of these are derived from C. D. Broad's distinction between critical philosophy and speculative philosophy. (en)
- Istilah filsafat sejarah merujuk pada aspek teoretis sejarah dalam dua pengertian. Sudah menjadi kebiasaan untuk membedakan filsafat kritis sejarah dengan filsafat spekulatif sejarah. Filsafat kritis sejarah adalah aspek "teori" dari disiplin ilmu sejarah akademis, dan berkaitan dengan permasalahan seperti asal-usul bukti sejarah, sejauh mana objektivitas dapat dilakukan, dan sebagainya. Filsafat spekulatif sejarah adalah bidang filsafat tentang signifikansi hasil, jika ada, dari sejarah manusia. Lebih lanjut, teori ini berspekulasi mengenai kemungkinan akhir teologis terhadap perkembangannya-yaitu, mempertanyakan apakah ada prinsip-prinsip desain, tujuan, atau petunjuk; atau finalitas dalam proses sejarah manusia. Bagian dari Marxisme, misalnya, merupakan filsafat spekulatif sejarah. Contoh lainnya adalah "historiosofi", istilah yang dikenalkan pada 1838 oleh untuk menjelaskan pemahamannya atas sejarah. Meski terdapat beberapa tumpang tindih, keduanya biasanya dapat dibedakan; sejarawan profesional modern cenderung skeptis mengenai filsafat spekulatif sejarah. Terkadang filsafat kritis sejarah termasuk dalam historiografi. Filsafat sejarah jangan sampai tertukar dengan , yang merupakan kajian mengenai perkembangan gagasan filsafat dalam konteks sejarahnya. (in)
- 역사철학(歷史哲學)은 역사학의 본연의 자세, 목표 등에 대해 고찰을 하는 철학의 한 분야이다. 이 용어는 프랑스의 철학자 볼테르가 만들어냈다. (ko)
- La filosofia della storia si occupa del significato spirituale della storia e di un suo possibile fine teleologico. Essa si chiede se esista un disegno, uno scopo, o un principio guida nel processo della storia, e quale ruolo vi occupi l'essere umano. Altre questioni su cui si interroga questa disciplina sono se la storia consista nella realizzazione della verità o di un ordine morale, se essa è ciclica o lineare, o se esiste il concetto di progresso. (it)
- 歴史哲学（れきしてつがく、英語：philosophy of history）は、歴史学のあり方、目的などについて考察を加える哲学の一分野である。 (ja)
- Geschiedfilosofie, ofwel wijsbegeerte der geschiedenis, is een tak van de filosofie die zich enerzijds bezighoudt met de betekenis die mogelijk kan worden toegekend aan de menselijke geschiedenis en anderzijds de praktijk van geschiedschrijving analyseert. De klassieke variant speculeert ook over een mogelijk achterliggend teleologisch principe in deze ontwikkeling, waarbij typische vragen worden gesteld als: is er een ontwerp, een doel, een richtinggevend beginsel dat de geschiedenis beheerst? Voltaire was de eerste die de term "la philosophie de l'histoire" gebruikte in zijn . (nl)
- Filozofia historii, historiozofia, filozofia dziejów – nauka filozoficzna zajmująca się refleksją nad sensem i istotą dziejów rozumianych jako całość uporządkowanych lub nieuporządkowanych zmian zachodzących w czasie. (pl)
- Historiefilosofi är ett delområde inom filosofin som behandlar frågor om historiens förlopp och samhällens utveckling m.m. samt historieforskningen och dess metoder. Den överlappar delvis historiografin. Augustinus' verk "Om gudsstaten" var ett av de första viktigare försöken att tolka historien filosofiskt, i Agustinus' fall med kristendomen som utgångspunkt. En av de första moderna historiefilosoferna var italienaren Giambattista Vico, som blivit mycket inflytelserik och ofta anförs som grundaren av den moderna disciplinen. Den antagligen mest kände och betydelsefulla historiefilosofen är Hegel. Hans historiefilosofi är dialektisk, där filosofin beskrivs som en evig växelverkan mellan negationer. Hegels teoribildning har påverkat bland andra Karl Marx, vars samhällsvetenskapliga forskning grundar sig på en materialistisk historiefilosofi. Robin George Collingwood och den debatt som utspelade sig under 1950- och 1960-talet omkring humanioras status i förhållande till natur- och samhällsvetenskaperna, spelade stor roll för synen på historievetenskapens funktion. Carl G. Hempel och dennes artikel Generella lagar i historien å ena sidan, och William H. Dray och Collingwood å den andra, speglade den kampen mellan materialism och idealism som präglade historiefilosofin under 1900-talet. Under 1900-talet uppstod många nya skolor inom historievetenskapen, bland andra annalesskolan. (sv)
- Filosofia da história é o estudo do processo histórico e de seu desenvolvimento. Também remete à reflexão sobre o conhecimento histórico, assim como às possibilidades e os modos de obtê-lo. Ela se preocupa com questionamentos básicos a respeito da história e de sua epistemologia. É comum atribuir ao século XVIII o nascimento da filosofia da história, a partir dos escritos de filósofos como Giambattista Vico, Johann Gottfried von Herder, e Voltaire, sendo o último o primeiro a usar esse termo. Apesar disso, elementos da filosofia da história, presentes em reflexões sobre o tempo, existem desde a Antiguidade e o Medievo. Também vale ressaltar que a filosofia da história não se restringe à Europa Ocidental. Filosofias da história se desenvolveram no mundo muçulmano e na Índia. Ainda que não seja uma regra, as filosofias da história elaboradas desde o século XVIII até meados do século XIX se preocuparam com uma história universal de cunho metafísico, ou seja, procuravam um sentido para o curso da humanidade. Com a disciplinarização das áreas do conhecimento ocorridas no século XIX, principalmente a partir do positivismo lógico, o valor universal dessas filosofias passa a ser questionado. Isso dá lugar a novas questões, agora, mais relacionadas à natureza e ao processo de obtenção do conhecimento histórico. Os eventos históricos do século XX, como as Guerras Mundiais, o processo de descolonização, a intensificação do consumo de bens e o giro linguístico, vão tecer um panorama controverso da própria história, diversificando ainda mais o posicionamento de historiadores, filósofos e críticos literários a respeito da filosofia da história. Desde a publicação de Philosophy of History An Introduction (1951) de W. H. Walsh, a divisão tradicional da filosofia da história é feita entre filosofia especulativa da história e filosofia analítica da história. A primeira está ligada às filosofias da história de cunho metafísico, como a de Hegel e de Vico, e a segunda às que possuem uma relação intrínseca com as questões da historiografia, como a de William Dray e Arthur Danto, sendo também chamada de filosofia crítica da história. Essa divisão da filosofia da história ainda pode ser pensada como indicando um contexto histórico específico no qual a filosofia especulativa teria surgido na Modernidade e a analítica no século XX. Por fim, também pode ser vista como uma categoria histórica, onde há a possibilidade de reformulação das questões e interpretações, encarando as filosofias especulativas e analíticas como categorias fluidas e que podem estar presentes em um mesmo historiador ou filósofo. Entre os principais temas recorrentes da filosofia da história estão a causalidade dos fenômenos históricos, a possibilidade do conhecimento acerca do passado, o método de explicação adequado à historiografia, as propriedades inerentes a uma narrativa histórica, os critérios de objetividade para o historiador e a natureza do tempo histórico em diferentes âmbitos, como lógico, ontológico e fenomenológico. Esses e outros temas podem ser agrupados em problemas relacionados ou aos fenômenos históricos à parte da historiografia (filosofia especulativa da história) ou às historiografias mesmas e suas implicações, embora algumas das questões mais fundamentais da filosofia da história tangenciem tanto parcialmente a filosofia especulativa quanto parcialmente a analítica. Além disso, a filosofia da história, principalmente por seu diálogo com as ciências sociais e por sua expansão internacional em um contexto pós-colonial, debruçou-se, sobretudo após o século XIX, sobre dificuldades teóricas e extra-teóricas. Esses debates levaram alguns filósofos a posições bastante radicais quanto à natureza da história ou da historiografia e outros a ignorarem quase por completo a natureza da história já que consideravam suas questões como pseudo-problemas ou dificuldades superestimadas. (pt)
- Филосо́фия исто́рии (также — историосо́фия) — раздел философии, призванный ответить на вопросы об объективных закономерностях и духовно-нравственном смысле исторического процесса, о путях реализации человеческих сущностных сил в истории, о возможностях обретения общечеловеческого единства. Философия истории исследует имманентную логику развития человеческого общества, единство и многомерность исторического процесса, проблемы социального детерминизма, устанавливает истинность или достоверность исторических фактов и событий.Также к философии истории относятся вопросы о возможности, сущности и границах исторического знания и исторической науки в частности. Хотя сам термин «философия истории» принадлежит французскому просветителю Вольтеру, вопрос о существовании общих законов исторического развития, непосредственно связанный с предметом философии истории в современном понимании, поставил немецкий просветитель Иоганн Готфрид Гердер в работе «Идеи к философии истории человечества» (1784). (ru)
- Філосо́фія істо́рії або історіосо́фія — розділ філософії, що займається проблемами сенсу історії, її закономірностями, основними напрямками розвитку людства та історичним пізнанням. Філософія історії покликана відповісти на питання про те, що є історія. З одного боку, філософія історії є незаперечною і повноправною складовою частиною системи філософського знання, з іншого — на вагомих підставах входить до числа форм історичного пізнання і є, у певному розумінні, найпохилішою з усіх теоретичних дисциплін історичного плану. Зміст, структура і функції філософії історії істотно модифікувалася на різних етапах її розвитку. Лише з руйнуванням міфологічного світогляду, суб'єктом і носієм філософських уявлень про історію стає вже не тільки і не стільки народ в цілому, а й окрема особа. Звичайно, останньою обставиною зумовлено те, що рух історичного часу тлумачиться неоднозначно; або як вічне повернення або як висхідна лінія поступальних суспільних змін, або ж, навпаки, як низхідна лінія змін регресивних. Відповідно до цього ще в стародавньому суспільстві формуються три найважливіші напрями лінійної філософії історії: прогресистський, регресистський, циклічний. Предмет філософії історії можна поділити на дві основні сфери. Перша сфера — онтологія історії вивчає питання про рушійні сили, основні етапи історичного процесу, його сенс і мету, роль і місце людини в історії. Друга — гносеологія історії (критична філософія історії, аналітична філософія історії) вивчає умови, можливості, способи і форми історичного пізнання, відтворення історичного процесу таким, яким він відбувався насправді. Онтологія історії досягла найвищого розквіту у XIX — на початку XX ст., коли була запропонована ціла низка найрізноманітніших за підходами, але однакових за своєю глобальністю моделей «всесвітньої історії». Від 1930-х рр. завдяки працям Р. Арона, , Ґ. Вайта фокус дослідницької уваги зсунувся в бік гносеологічної проблематики. Наслідком цього стало формулювання принципової неможливості встановлення об'єктивного перебігу історичного процесу, а лише його умовної, суб'єктивної реконструкції. Філософію історії не слід плутати з історіографією, що вивчає історію як академічну дисципліну й у такий спосіб стосується методів і практик пізнання, а також їхнього розвитку протягом історичного розвитку. (uk)
- 历史哲学（the philosophy of history），或稱史學理論（historical theory），是一个与历史学有关的哲学分支，旨在探讨历史的模式与意义、历史学的性质与方法、历史写作的结构与规律等问题。根据具体研究对象的不同，历史哲学大致可以分为三类：思辨的历史哲学（spaculative philosophy of history）、分析的历史哲学（或稱批判的历史哲学，critical philosophy of history）、叙事的历史哲学（narritive philosophy of history）。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- فلسفة التاريخ تعتبر أحد أقسام الفلسفة وتهتم بدراسة التاريخ من منظور فلسفي. وتعريفها العلمي : دراسة الأسس النظرية للممارسات والتطبيقات والتغيرات الاجتماعية التي حدثت على مدى التاريخ. وفلسفة التاريخ مثلها مثل باقي التخصصات الفلسفية الأخرى، مثل فلسفة العلم وفلسفة الدين. ومن الفلاسفة الذين اهتموا بهذا المجال الفيلسوف الألماني هيغل والفيلسوف الفرنسي ميشال فوكو. (ar)
- Filozofie dějin je oblast filozofického myšlení, která se snaží uspořádat dějinné procesy do jednoho celku a najít v nich celkový smysl, jímž chce kritizovat – anebo naopak legitimizovat – svoji současnost. (cs)
- Historiaren filosofia filosofiaren adarra da, garapena eta gizakiek historia sortzeko moduak aztertzen dituena. Platon izan zen historiaren filosofia lehen aldiz azaldu zuena, kontzeptu hori erabili gabe, eta Giambattista Vico historiaren filosofia erabili zuena lehen aldiz. Vicok historiaren filosofia proposatzen du mundu honetako gizarteen ibilbidea arrazionalki ulertzeko saiakera gisa. (eu)
- La philosophie de l'histoire est la branche de la philosophie traitant du sens et des finalités du devenir historique. Elle regroupe l'ensemble des approches, se succédant de l'Antiquité à l'époque contemporaine, tendant à affirmer que l'histoire n'est pas le fruit du hasard, de l'imprévu, voire du chaos, mais qu'elle obéit à un dessein en suivant un parcours (cyclique ou linéaire). (fr)
- Philosophy of history is the philosophical study of history and its discipline. The term was coined by French philosopher Voltaire. In contemporary philosophy a distinction has developed between speculative philosophy of history and critical philosophy of history, now referred to as analytic. The former questions the meaning and purpose of the historical process whereas the latter studies the foundations and implications of history and the historical method. The names of these are derived from C. D. Broad's distinction between critical philosophy and speculative philosophy. (en)
- 역사철학(歷史哲學)은 역사학의 본연의 자세, 목표 등에 대해 고찰을 하는 철학의 한 분야이다. 이 용어는 프랑스의 철학자 볼테르가 만들어냈다. (ko)
- La filosofia della storia si occupa del significato spirituale della storia e di un suo possibile fine teleologico. Essa si chiede se esista un disegno, uno scopo, o un principio guida nel processo della storia, e quale ruolo vi occupi l'essere umano. Altre questioni su cui si interroga questa disciplina sono se la storia consista nella realizzazione della verità o di un ordine morale, se essa è ciclica o lineare, o se esiste il concetto di progresso. (it)
- 歴史哲学（れきしてつがく、英語：philosophy of history）は、歴史学のあり方、目的などについて考察を加える哲学の一分野である。 (ja)
- Geschiedfilosofie, ofwel wijsbegeerte der geschiedenis, is een tak van de filosofie die zich enerzijds bezighoudt met de betekenis die mogelijk kan worden toegekend aan de menselijke geschiedenis en anderzijds de praktijk van geschiedschrijving analyseert. De klassieke variant speculeert ook over een mogelijk achterliggend teleologisch principe in deze ontwikkeling, waarbij typische vragen worden gesteld als: is er een ontwerp, een doel, een richtinggevend beginsel dat de geschiedenis beheerst? Voltaire was de eerste die de term "la philosophie de l'histoire" gebruikte in zijn . (nl)
- Filozofia historii, historiozofia, filozofia dziejów – nauka filozoficzna zajmująca się refleksją nad sensem i istotą dziejów rozumianych jako całość uporządkowanych lub nieuporządkowanych zmian zachodzących w czasie. (pl)
- 历史哲学（the philosophy of history），或稱史學理論（historical theory），是一个与历史学有关的哲学分支，旨在探讨历史的模式与意义、历史学的性质与方法、历史写作的结构与规律等问题。根据具体研究对象的不同，历史哲学大致可以分为三类：思辨的历史哲学（spaculative philosophy of history）、分析的历史哲学（或稱批判的历史哲学，critical philosophy of history）、叙事的历史哲学（narritive philosophy of history）。 (zh)
- La filosofia de la història és una disciplina que intenta entendre com funciona la història. Així es qüestiona l'objectivitat en l'estudi del passat i les millors maneres d'accedir-hi i es planteja si la història és un conjunt d'avenços (progrés), si funciona per cicles o no té cap forma global i és només un conjunt de períodes. També analitza quin ha de ser l'objecte d'estudi, si la persona, l'època, la regió o el tema, i com canvia el panorama descrit segons la unitat adoptada. Per últim, s'interroga sobre si la història té un sentit en si mateixa o en relació al present i si pot usar-se per a predir el futur o propiciar determinats canvis. (ca)
- Geschichtsphilosophie ist eine Teildisziplin der Philosophie, die sich mit Fragen um die menschliche Geschichte beschäftigt.Der Begriff wurde im Zeitalter der Aufklärung von Voltaire geprägt. Wie das Wort „Geschichte“, das sowohl das geschichtliche Geschehen als auch seine Darstellung in der Geschichtsschreibung bezeichnet, lassen sich auch für die Geschichtsphilosophie zwei Ausrichtungen unterscheiden: Zum einen bietet sie Anreiz zum Nachdenken über Verlauf und Ziel der Geschichte, über das Vorhandensein und die Nachweisbarkeit allgemeiner Gesetzmäßigkeiten ihrer Entwicklung und über einen eventuell ihr innewohnenden Sinn. Zum anderen reflektiert sie die wissenschaftlichen Methoden der forschenden und darstellenden Historiker. Soll sie mehr sein als bloße Spekulation, so muss sie auf den (de)
- La filozofio de la historio estas la branĉo de la filozofio kiu studas la disvolvigon kaj la formojn en kiuj la homoj kreas la historion. La demandoj pri kiuj laboras la filozofio de la historio estas tiom diversaj kaj kompleksaj kiom la motivoj kiuj okazigis ilin. Kelkaj el la fundamentaj demandoj estas la jeanj: Ĉu ekzistas teleologia celo de la historio, tio estas propono, desegno, rega principo aŭ intenco en la procezo de kreado de la historio? Ĉu estas modeloj en la homa pasinteco, por ekzemplo cikloj aŭ progreso? Ĉu ekzistas la progreso kaj ties malo en la historio? Kiuj estas tiuokaze ties respektivaj direktoj? Kaj kiu estas la dominanta forto de tiu progreso, de la propra ekzistado? (eo)
- La filosofía de la historia es la rama de la filosofía que estudia el desarrollo y las formas en las cuales los seres humanos crean la historia. Las preguntas sobre las cuales trabaja la filosofía de la historia son tan diversas y complejas como los motivos que las han provocado. Algunas de las cuestiones fundamentales son: ¿Existe un fin u objetivo teleológico de la historia, es decir un propósito, diseño, principio director o finalidad en el proceso de creación de la historia? ¿Hay patrones en el pasado humano, por ejemplo ciclos o progreso? ¿Existe el progreso y su antítesis en la historia? ¿Cuáles son, en tal caso, sus respectivas direcciones? ¿Y cuál es la fuerza directriz de ese progreso, de existir? (es)
- Istilah filsafat sejarah merujuk pada aspek teoretis sejarah dalam dua pengertian. Sudah menjadi kebiasaan untuk membedakan filsafat kritis sejarah dengan filsafat spekulatif sejarah. Filsafat kritis sejarah adalah aspek "teori" dari disiplin ilmu sejarah akademis, dan berkaitan dengan permasalahan seperti asal-usul bukti sejarah, sejauh mana objektivitas dapat dilakukan, dan sebagainya. Filsafat spekulatif sejarah adalah bidang filsafat tentang signifikansi hasil, jika ada, dari sejarah manusia. Lebih lanjut, teori ini berspekulasi mengenai kemungkinan akhir teologis terhadap perkembangannya-yaitu, mempertanyakan apakah ada prinsip-prinsip desain, tujuan, atau petunjuk; atau finalitas dalam proses sejarah manusia. Bagian dari Marxisme, misalnya, merupakan filsafat spekulatif sejarah. Cont (in)
- Filosofia da história é o estudo do processo histórico e de seu desenvolvimento. Também remete à reflexão sobre o conhecimento histórico, assim como às possibilidades e os modos de obtê-lo. Ela se preocupa com questionamentos básicos a respeito da história e de sua epistemologia. É comum atribuir ao século XVIII o nascimento da filosofia da história, a partir dos escritos de filósofos como Giambattista Vico, Johann Gottfried von Herder, e Voltaire, sendo o último o primeiro a usar esse termo. Apesar disso, elementos da filosofia da história, presentes em reflexões sobre o tempo, existem desde a Antiguidade e o Medievo. Também vale ressaltar que a filosofia da história não se restringe à Europa Ocidental. Filosofias da história se desenvolveram no mundo muçulmano e na Índia. Ainda que não s (pt)
- Historiefilosofi är ett delområde inom filosofin som behandlar frågor om historiens förlopp och samhällens utveckling m.m. samt historieforskningen och dess metoder. Den överlappar delvis historiografin. Augustinus' verk "Om gudsstaten" var ett av de första viktigare försöken att tolka historien filosofiskt, i Agustinus' fall med kristendomen som utgångspunkt. Under 1900-talet uppstod många nya skolor inom historievetenskapen, bland andra annalesskolan. (sv)
- Філосо́фія істо́рії або історіосо́фія — розділ філософії, що займається проблемами сенсу історії, її закономірностями, основними напрямками розвитку людства та історичним пізнанням. Філософія історії покликана відповісти на питання про те, що є історія. З одного боку, філософія історії є незаперечною і повноправною складовою частиною системи філософського знання, з іншого — на вагомих підставах входить до числа форм історичного пізнання і є, у певному розумінні, найпохилішою з усіх теоретичних дисциплін історичного плану. (uk)
- Филосо́фия исто́рии (также — историосо́фия) — раздел философии, призванный ответить на вопросы об объективных закономерностях и духовно-нравственном смысле исторического процесса, о путях реализации человеческих сущностных сил в истории, о возможностях обретения общечеловеческого единства. (ru)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
