| dbo:abstract
|
- Una infecció nosocomial és la que s'ha contret en algun centre sanitari. El terme "nosocomial" ve del grec clàssic nosokomeion, hospital, vocable format pels segments nosos, malaltia i komein tenir cura. Per què una infecció pugui ser considerada nosocomial cal que no hagi existit en el moment de l'admissió del pacient al centre de salut i que s'hagi desenvolupat en un termini no major de 48 hores després de l'admissió. Tot i complir amb aquestes condicions cal considerar la plausibilitat que la malaltia i l'hospitalització no tinguin una relació causa-efecte. En el cas de les infeccions de sala d'operacions, se les considerarà nosocomials si sobrevenen en la cicatriu quirúrgica en els 30 dies següents a la intervenció, i aquest termini es perllongarà a un any en cas que s'hagi col·locat algun material protèsic. Un cas freqüent d'infecció nosocomial és la pneumònia nosocomial. (ca)
- Nemocniční nákaza, odborně nozokomiální nákaza (zkr. NN; řecky nosokomeion = nemocnice, nosos = choroba, komeo = starat se) je přenosné infekční onemocnění vnějšího nebo vnitřního původu, které vzniklo v souvislosti s pobytem osob ve zdravotnickém zařízení. Za nemocniční nákazu je považována i nákaza, která se s ohledem na svoji inkubační dobu projeví až po propuštění pacienta ze zdravotnického zařízení nebo po jeho přeložení do jiného zdravotnického zařízení. Infekce, jež je přítomna v době přijetí pacienta, může být považována za nozokomiální jen tehdy, když je epidemiologicky spojena s předcházející hospitalizací. Na vzniku těchto infekcí se podílí přítomnost určitých mikroorganizmů v nemocničním prostředí, oslabení organizmu chorobou a diagnostické a léčebné zásahy do organismu (např. operace, cévkování apod.).Nejčastějšími původci jsou bakterie Escherichia coli, , , Pseudomonas aeruginosa či Staphylococcus aureus. (cs)
- Ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, είναι λοίμωξη που αποκτάται σε νοσοκομείο ή άλλη υπηρεσία υγειονομικής περίθαλψης. Η λοίμωξη μεταδίδεται στον ασθενή με διάφορα μέσα. Το υγειονομικό προσωπικό μεταδίδει επίσης τη λοίμωξη, εκτός από τον μολυσμένο εξοπλισμό, κλινοσκεπάσματα ή σταγονίδια αέρος. Η λοίμωξη μπορεί να μεταδοθεί από το εξωτερικό περιβάλλον, μολυσμένο ασθενή ή προσωπικό. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο μικροοργανισμός προέρχεται από του δέρματος του ιδίου του ασθενούς. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών υπολόγισαν ότι περίπου 1.7 εκατομμύρια λοιμώξεις, από όλους τους τύπους μικροοργανισμών, συμπεριλαμβανομένων βακτηρίων και μυκήτων σε συνδυασμό, προκαλούν ή συμβάλλουν σε 99.000 θανάτους ετησίως. Στην Ευρώπη, όπου έχουν διεξαχθεί έρευνες σε νοσοκομεία, εκτιμάται ότι αντιπροσωπεύει τα δύο τρίτα των 25.000 θανάτων κάθε χρόνο. Οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή πνευμονία και λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, της κυκλοφορίας του αίματος και άλλων τμημάτων του σώματος. Πολλοί τύποι εμφανίζουν αντίσταση, η οποία μπορεί να δυσχεραίνει τη θεραπεία. (el)
- عدوى المستشفيات أو الخمج المشفوي (بالإنجليزية: Nosocomial Infection) هي عدوى أو إنتان يكتسبه المريض بعد دخوله إلى المستشفى أي أن الشخص لم يكن مصاباً به عند دخوله المستشفى ولايظهر إلا بعد 72 ساعة أو أكثر من دخوله إليه. وتبلغ نسبة احتمال إصابة المريض الذي يدخل المستشفى في الولايات المتحدة بالخمج المشفوي قرابة 5 إلى 10 %. تؤدي هذه الأخماج إلى أمراض خطيرة ومعدل وفيات عالي (إذ أن نحو 1% منها مميت إضافة إلى أن 4% منها يؤدي في الوفاة)، كما أن تكلفة تشخيص وعلاج والعناية بمرضى الأخماج المشفوية (يتجاوز مليار دولار في السنة في الولايات المتحدة). (ar)
- Una infección nosocomial o intrahospitalaria es la contraída por pacientes ingresados en un recinto de atención a la salud (no solo hospitales). Según la Organización Mundial de la Salud (OMS), estarían incluidas las infecciones que no se habían manifestado ni estaban en periodo de incubación, es decir, se adquieren durante su estancia y no son la causa del ingreso; también entrarían en esta categoría las que contraen los trabajadores del centro debido a su ocupación o exposición. Otras expresiones similares son: Contagio hospitalario, Infección intrahospitalaria, infecciones relacionadas con la asistencia sanitaria, Efectos Adversos ligados a la Hospitalización, Infección por gérmenes resistentes debido muchas veces a la mala información del personal sobre técnicas de aislamiento y medidas de protección para ambas partes (paciente y profesional de salud), o infección oportunista. Pseudomonas aeruginosa es un germen resistente a los antibióticos, a veces impropiamente llamado «virus de quirófano» o «virus de hospital» porque en realidad no es un virus sino una bacteria, habitual en casos de contagio hospitalario. En sentido general, el contagio hospitalario es la adquisición o propagación de una enfermedad, por insuficiente esterilización o falta de antisepsia, poniendo en contacto de manera involuntaria, microorganismos patógenos con personas, dentro de una instalación hospitalaria, o centro de salud. Este término ha sido sustituido por el de Infección Asociada a la Asistencia de Salud (IAAS) que recoge de manera más amplia los factores que intervienen en las infecciones sanitarias. (es)
- Eine nosokomiale Infektion (von altgriechisch νόσος nósos, deutsch ‚Krankheit‘ sowie κομεῖν komein, deutsch ‚pflegen‘), Hospitalinfektion oder Krankenhausinfektion (griechisch Nosokomeion bzw. lateinisch Nosocomium für ‚Krankenhaus‘) ist eine Infektion, die im Zuge eines Aufenthalts oder einer Behandlung in einem Krankenhaus oder einer Pflegeeinrichtung auftritt. Laut Definition der nosokomialen Infektion darf der Infektionstag, d. h. der Tag mit dem ersten Symptom, frühestens der Tag 3 des Krankenhausaufenthaltes sein. Die mit Abstand häufigsten Krankenhausinfektionen sind heute Harnwegsinfekte, Venenkathetersepsen, Lungenentzündungen bei künstlicher Beatmung (Beatmungspneumonien) und Wundinfektionen nach Operationen. Etwa 3,5 % aller Patienten in Deutschland bekommen auf Allgemeinstationen eine Krankenhausinfektion, auf Intensivstationen ca. 15 %. Die Rate von Krankenhausinfektionen wird unter anderem von folgenden Faktoren beeinflusst:
* der Altersstruktur der Krankenhauspatienten;
* der Häufigkeit und Schwere von Begleiterkrankungen, insbesondere solchen mit Schwächung der körpereigenen Infektionsabwehr;
* dem Einsatz operativer Techniken bzw. apparativer, invasiver Maßnahmen bei vorher nicht oder schlecht behandelbaren Erkrankungen;
* der Durchführung therapeutischer Maßnahmen, die die Abwehrkraft herabsetzen;
* dem Wissenstand des Fachpersonals in den Krankenhäusern zum Thema Hygiene und Infektionsvermeidung; u. a. gilt die Beschäftigung von Fachärzten für Hygiene in den Krankenhäusern als Mittel zur Senkung der Krankenhausinfektionsrate;
* der Krankenhausorganisation;
* die Größe des Krankenhauses (Anzahl Betten);
* Personalmangel;
* Antibiotika-Einsatz, insbesondere Breitspektrum-Antibiotika Am Ende des 20. Jahrhunderts hat der hohe Antibiotikaeinsatz in der Behandlung von bakteriellen Infektionskrankheiten zu einer deutlichen Zunahme von multiresistenten Problemerregern geführt: Multi-resistenter Staphylococcus aureus (MRSA), Vancomycin-resistente Enterokokken (VRE) und weitere, wobei die häufigsten Erreger nosokomialer Infektionen unter dem Sammelbegriff ESKAPE-Pathogene (Enterococcus faecium, Staphylococcus aureus, Klebsiella pneumoniae, Acinetobacter baumannii, Pseudomonas aeruginosa und Enterobacter) geführt werden. Der vermehrte Einsatz von Breitspektrum-Antibiotika steht mit der Zunahme von multiresistenten Erregern in direkter Wechselbeziehung. Zunehmend verkompliziert sich demzufolge auch die antibiotische Therapie von Hospitalinfektionen, wobei häufig mehr als ein Arzneimittel appliziert werden muss. (de)
- A hospital-acquired infection, also known as a nosocomial infection (from the Greek nosokomeion, meaning "hospital"), is an infection that is acquired in a hospital or other health care facility. To emphasize both hospital and nonhospital settings, it is sometimes instead called a healthcare–associated infection. Such an infection can be acquired in hospital, nursing home, rehabilitation facility, outpatient clinic, diagnostic laboratory or other clinical settings. Infection is spread to the susceptible patient in the clinical setting by various means. Health care staff also spread infection, in addition to contaminated equipment, bed linens, or air droplets. The infection can originate from the outside environment, another infected patient, staff that may be infected, or in some cases, the source of the infection cannot be determined. In some cases the microorganism originates from the patient's own skin microbiota, becoming opportunistic after surgery or other procedures that compromise the protective skin barrier. Though the patient may have contracted the infection from their own skin, the infection is still considered nosocomial since it develops in the health care setting. An easy way to understand the term is that the infection tends to lack evidence that it was incubating, or present when the patient entered the healthcare setting, thus meaning it was acquired post-admission. (en)
- Infekzio nosokomiala (grezieratik νοσοκομείον, nosokomeio, "ospitalea") osasun-eremu batean (klinikan, ospitalean...) harturiko infekzioa da. OMEak dioenez inkubazio epean zeuden infekzioak ez dira kategoria horretan sartzen, klinika edo ospitaleko egonaldian harrapatutakoak baizik. Halaber, osasun langileek haien lantokietan hartzen dituztenak infekzio nosokomialtzat ere jo daitezke. Infekzio nosokomiala ospitaletako arazo garrantzitsuenetariko bat da. Herrialde garatuetan, ospitaletan sartzen diren gaixoen %5-%10raren artean infekzioa harrapatzen dute haien egonaldian. Estatu Batuetan, esaterako, 2 milioi inguru infekzio nosokomial gertatzen dira urtero, eta Italian 500.000-600.000. Klinika eta ospitaleetan infekzioak harrapatzeko joera areagotu egiten da, bertan biltzen baitira hainbat arrisku-faktore:
* barneko populazioa (gaixoena) sentikorragoa da infekzioekiko biztanleria osasuntsua baino. Ospitaletako gaixo ugari immunogutxituak dira, hots, immunitate-sistema ahula dute haien gaitzaren ondorioz (edo ezartzen zaien tratamenduaren ondorioz). Baldintza horietan beste gizabanakoentzat kaltegarriak ez diren mikrobioak (oportunistak) patogenoak bihurtzen dira ospitaletako biztanle gaixoentzat.
* bestalde, osasun-eremuetan infekzio larriak dituzten gaixoak daude, mikrobio (birus edo bakterioen) oso birulentoen eramaileak direnak. Mikrobio arriskutsu horiek, inon izatekotan, klinika eta ospitale askotan pilatzen dira, hain zuzen ere.
* ospitaleetan infekzioak errazten dituzten teknikak eta prozedurak erabiltzen dira: ebakuntzak (barruko organoak kutsadura-iturriekin kontaktuan jartzen dituztenak), kateterizazioa, biopsia eta bizkarrezurreko ziztadak (larruazaleko hesia zulatzen dutenak, mikrobioen sarbidea erraztuz), odol-transfusioak (garai batean infekzio-iturri askoren eragileak), etab. Infekzio hauek ekiditeko garrantzi handikoa da tresneria eta ingurugiroaren esterilizazioa ospitaleetan. Ebakuntzak, esaterako, ingurugiro esteril batean (ebakuntza-gela) burutu behar dira, tresneria osoa ere esterila izanik. (eu)
- Une infection nosocomiale est une infection contractée dans un établissement de santé. Le terme « nosocomial » vient du grec ancien nosos (maladie) et de komein (soigner), qui forment le mot nosokomia, soins qu’on donne aux malades. Une infection est dite « nosocomiale » ou « hospitalière », si elle est absente lors de l'admission du patient à l'hôpital et qu'elle se développe 48 heures au moins après l'admission ou un délai supérieur à la période d'incubation. Ce délai permet de distinguer une infection d'acquisition communautaire d'une infection nosocomiale. Ce critère ne doit pas être appliqué sans réflexion et il est recommandé d'apprécier, dans les cas douteux, la plausibilité du lien causal entre hospitalisation et infection. Dans le cas d'infections de site opératoire, l’infection est considérée comme nosocomiale si elle survient dans les trente jours suivant l’opération, et ce délai se prolonge jusqu'à un an s'il y a mise en place de matériel prothétique. Autrement dit, toute infection survenant sur une cicatrice chirurgicale dans l'année suivant l'opération, même si le patient est sorti de l'hôpital, peut être considérée comme nosocomiale. En mai 2019, Sally Davies (hématologue et conseillère médecin en chef du gouvernement britannique, réalertait le président des Nations-Unies en rappelant que, sans action immédiate, coordonnée, ambitieuse et multiforme, avant 2050, ce sont dix millions de personnes qui mourront chaque année de maladie nosocomiale « évitable ». C'est ce qu'a conclu le groupe de coordination inter-institutions des Nations unies sur l'antibiorésistance. En 2019 seuls quelques pays semblent relativement maîtriser les maladies nosocomiales (Norvège, Suède et Pays-Bas). Et malgré des progrès, surtout centrés sur les pays du G7 et du G20, le risque nosocomial s'étend ; ces experts estiment qu'il faut dans le monde entier « de toute urgence éliminer l'utilisation des antimicrobiens dans l'agriculture, investir dans de nouvelles technologies pour lutter contre la résistance et renforcer la réglementation ». Nous sommes dans une course aux armements contre les microbes, dit S. Davies, et la lutte est de plus en plus complexe, d'autant plus qu'il y a dans ce domaine un « échec du marché » : les entreprises désinvestissent alors que l'antibiorésistance augmente. Les comportements du public doivent aussi changer, de même que celui des collectivités ; les eaux de ruissellement provenant des fermes et des environnements hospitaliers et industriels contribuent à propager de la résistance, mais la recherche à ce jour reste limitée. (fr)
- Infeksi nosokomial atau infeksi yang diperoleh dari rumah sakit adalah infeksi yang tidak diderita pasien saat masuk ke rumah sakit melainkan setelah ± 72 jam berada di tempat tersebut. Infeksi ini terjadi bila toksin atau agen penginfeksi menyebabkan atau . Contoh penyebab terjadinya infeksi nosokomial adalah apabila dokter atau suster merawat seorang pasien yang menderita infeksi karena mikroorganisme patogen tertentu kemudian mikroorganisme dapat ditularkan ketika terjadi kontak. Selanjutnya, apabila suster atau dokter yang sama merawat pasien lainnya, maka ada kemungkinan pasien lain dapat tertular infeksi dari pasien sebelumnya. Ada beberapa pedoman yang dapat digunakan untuk mencegah terjadinya infeksi nosokomial, yaitu pencegahan infeksi dari kateter untuk saluran urin, kontrol infeksi pada pekerja rumah sakit, pencegahan infeksi , isolasi pencegahan di rumah sakit, pencegahan pneumonia dari rumah sakit, serta pencegahan infeksi dari peralatan . Rumah sakit merupakan suatu tempat dimana orang yang sakit dirawat dan ditempatkan dalam jarak yang sangat dekat. Di tempat ini pasien mendapatkan terapi dan perawatan untuk dapat sembuh. Tetapi, rumah sakit selain untuk mencari kesembuhan, juga merupakan depot bagi berbagai macam penyakit yang berasal dari penderita maupun dari pengunjung yang berstatus karier. Kuman penyakit ini dapat hidup dan berkembang di lingkungan rumah sakit, seperti; udara, air, lantai, makanan dan benda-benda medis maupun non medis. Terjadinya infeksi nosokomial akan menimbulkan banyak kerugian, antara lain: lama hari perawatan bertambah panjang, penderitaan bertambah, biaya meningkat. (in)
- 원내감염(院內感染, 영어: hospital-acquired infection (HAI), nosocomial infection) 또는 병원감염(病院感染)은 병원 등의 에서 세균이나 바이러스 등의 병원체에 감염되는 것을 말한다. (ko)
- Le infezioni correlate all'assistenza o ICA, in passato denominate infezioni ospedaliere o infezioni nosocomiali sono un gruppo di patologie infettive correlate all'assistenza (esempio: una patologia infettiva contratta all'interno di una struttura sanitaria). L'OMS sottolinea le caratteristiche fondamentali delle ICA:
* queste infezioni avvengono anche in ambienti non ospedalieri come RSA (residenze sanitarie assistite), ambulatori specialistici, studi medici privati, studi dentistici, comunità terapeutiche psichiatriche ecc.
* l'infezione avviene quasi sempre tramite il contatto tra "fonte-veicolo-ospite". Il veicolo più frequente sono le mani degli operatori, coinvolte in tutte le pratiche terapeutiche ed assistenziali. Altre modalità di contagio sono quelle ambientali (presenza di agenti patogeni nel'' aria e sulle superfici), ventilazione artificiale, dialisi, pratiche medico-chirurgiche non invasive, mininvasive o invasive. (it)
- 院内感染（いんないかんせん、hospital-acquired infection, nosocomial infection）とは、病院や医療機関内で、新たに細菌やウイルスなどの病原体に感染すること。病院外での感染を表す「市中感染」と、対を成す用語である。特に薬剤耐性の病原体や日和見感染 (opportunistic infection) によるものを指す。 (ja)
- Zakażenie szpitalne – zakażenie, które wystąpiło w związku z udzieleniem świadczeń zdrowotnych, w przypadku gdy choroba w czasie udzielania świadczeń nie była w okresie wylęgania (np. zakażenia bakteryjne) lub gdy choroba wystąpiła po udzieleniu tych świadczeń w okresie nie dłuższym niż najdłuższy okres wylęgania tej choroby (np. WZW typu B, WZW typu C). Najczęściej uznaje się zakażenie za szpitalne, jeśli wystąpiło w okresie 48 - 72 godzin od udzielenia świadczenia zdrowotnego. Dla zakażenia o długim okresie wylęgania (WZW typu B, WZW typu C, HIV, gruźlica) przyjmuje się okres od dwóch tygodni do wielu lat. Zakażenie szpitalne może dotyczyć zarówno pacjenta, jak i personelu. Może wystąpić zarówno w szpitalu, jak i w innej placówce opieki zdrowotnej. W niektórych przypadkach definicja zakażenia szpitalnego jest nieco inna:
* u noworodków za zakażenie szpitalne przyjmuje się zakażenie, które wystąpiło po upływie 48 godzin od porodu, a przed porodem u matki nie istniało zakażenie,
* w przypadku zakażenia miejsca operowanego (dawniej zakażenie rany operacyjnej) u pacjenta niezakażonego przed zabiegiem za zakażenie szpitalne uznaje się zakażenie, które wystąpiło w ciągu miesiąca od zabiegu, a jeśli pacjent ma wszczepione ciała obce (np. implanty ortopedyczne), w ciągu roku od zabiegu. Wyróżnia się zakażenia:
* egzogenne – spowodowane przez drobnoustroje dominujące w środowisku szpitalnym;
* endogenne – spowodowane przez własną, naturalną florę pacjenta, np. z powodu obniżonej odporności. Podział zakażeń szpitalnych ze względu na lokalizację: • Zakażenia miejscowe - zakażenie występuje w pobliżu miejsca infekcji, występuje zwykle obrzęk, zaczerwienienie, bolesność, miejscowe podniesienie temperatury np.: ropień, czyrak, zak. miejsca operowanego. • Zakażenia układowe — zakażenia obejmujące kilka układów lub narządów, najczęściej są to zakażenia grzybicze. Dochodzi do rozsiewu i tworzenia przerzutowych ognisk zakażenia poprzez naczynia krwionośne w różnych narządach: wątrobie, śledzionie, płucach, ośrodkowym układzie nerwowym i innych. • Zakażenia uogólnione — gdy zakażeniu towarzyszą objawy ogólnoustrojowej reakcji zapalnej: sepsa/ posocznica, wstrząs septyczny. Podział zakażeń szpitalnych ze względu na czas wystąpienia: • Aktywne zakażenie szpitalne — to zakażenie, którego objawy są widoczne w dniu badania LUB objawy były widoczne w przeszłości, a pacjent nadal jest leczony z powodu tego zakażenia. • Zakażenie szpitalne związane z aktualnym pobytem w szpitalu - objawy choroby wystąpiły w dniu 3 (trzecim) lub w dniach następnych aktualnego pobytu w szpitalu. • Zakażenie szpitalne związane z poprzednim pobytem w szpitalu - u pacjenta wystąpiło zakażenie, jednak został ponownie przyjęty w czasie krótszym niż 2 dni po wcześniejszym przyjęciu do szpitala zapewniającego leczenie stanów ostrych. Przykłady zakażeń szpitalnych:
* (VAP).
* odcewnikowe zakażenie krwi Wrota zakażeń:
* układ pokarmowy,
* układ oddechowy,
* układ moczowo-płciowy,
* uszkodzona skóra. Ryzyko zakażeń szpitalnych wzrasta wraz ze wzrostem specjalizacji zabiegów diagnostycznych i leczniczych.W warunkach szpitalnych istnieje zjawisko "otwarcia nowych wrót zakażeń", np. poprzez:
* zabiegi endoskopowe,
* zabiegi chirurgiczne,
* zabiegi chirurgiczne w stomatologii,
* wszelkiego rodzaju implanty,
* dializoterapia,
* wkłucia dożylne i dotętnicze. Ratują one zdrowie i życie chorym, ale stwarzają ogromne ryzyko zakażeń szpitalnych. W USA notuje się prawie 2 mln przypadków zakażeń rocznie z czego 100 tys. ze skutkiem śmiertelnym. W związku z tym od 1 stycznia 2011 (CMS) zobowiązało szpitale do prowadzenia i publikowania statystyk liczby zakażeń krwi. Źródła zakażeń - personel szpitalny, szczególnie ręce nieprzygotowane do wykonywania procedur medycznych, zanieczyszczona odzież personelu, - telefony komórkowe prywatne i służbowe, - niejałowy sprzęt medyczny, - nieodpowiednio sterylizowany i dezynfekowany sprzęt szpitalny (aparatura diagnostyczna, narzędzia chirurgiczne i zabiegowe, materiały opatrunkowe), - leki, krew, plazma, krople do oczu, - środki dezynfekcyjne stosowane do odkażania ran, - niezdekontaminowany sprzęt niemedyczny, - skażone otoczenie pacjenta, przedmioty szpitalne trudne do dekontaminacji, np. dozowniki na mydło, materace, koce, poduszki, niewłaściwe sprzątanie oraz skontaminowany sprzęt do sprzątania manualnego i maszynowego. Liczbę zakażeń można ograniczyć poprzez:
* częstsze mycie rąk przez personel medyczny oraz pacjentów
* ułożenie górnej połowy ciała pacjenta pod kątem ok. 30 stopni (ogranicza odrespiratorowe zapalenie płuc)
* mycie zębów i płukanie jamy ustnej pacjentów
* stosowanie profilaktyki kolonizacji bakterii skórnych - odkażanie miejsca wkłuć, zastrzyków, kąpiele pacjentów w płynach antyseptycznych
* ograniczenie do niezbędnego minimum częstości zmian opatrunków przy kaniulach dożylnych i dotętniczych - w zależności od procedur stosowanych w placówce okleiny włókninowe nie rzadziej niż co 3 dni, okleiny z folii półprzepuszczalnej - nie częściej niż raz w tygodniu LUB w razie potrzeby (zabrudzenie, przerwanie). (pl)
- Infeção hospitalar (português europeu), infecção hospitalar (português brasileiro) (AO 1990: infecção ou infeção) é qualquer tipo de infecção adquirida após a entrada do paciente em um hospital ou após a sua alta quando essa infecção estiver diretamente relacionada com a internação ou procedimento hospitalar, como, por exemplo, uma cirurgia. Há mais de vinte anos, a infecção hospitalar era um fantasma que pairava nos quartos e corredores dos hospitais, assombrando apenas os médicos e enfermeiros. A agonia sofrida pelo ex-presidente brasileiro Tancredo Neves trouxe esse fantasma para o cotidiano de todos os brasileiros. Termos como septicemia, diverticulite, se popularizam. Desde então, a infecção hospitalar não mudou, apenas tornou-se mais conhecida, permanecendo como um dos flagelos mundiais na área de saúde, pois nenhum país tem o controle absoluto da infecção hospitalar, apenas existem países que possuem números mais baixos de contaminação. (pt)
- Een ziekenhuisinfectie (ook wel nosocomiale infectie) is een infectie die ontstaan is in het ziekenhuis. Omdat de infectie door de aanwezigheid in het ziekenhuis moet zijn veroorzaakt, mogen ziekten die in de incubatieperiode verkeren tijdens binnenkomst in het ziekenhuis, niet als ziekenhuisinfectie worden aangemerkt. In de praktijk is dat moeilijk te onderscheiden van infecties die door de aanwezigheid in het ziekenhuis zijn ontstaan. Daarom worden infecties die ontstaan in het ziekenhuis na 48 uur na binnenkomst als ziekenhuisinfectie aangemerkt.Het begrip ziekenhuisinfectie is van betekenis, omdat het gebruikt kan worden als maatstaf voor de kwaliteit van de door het ziekenhuis geleverde zorg. Daarop zijn allerlei andere factoren dan de kwaliteit alleen van invloed, zoals de leeftijd van de patiënten en de aard van de aandoeningen die in het ziekenhuis worden behandeld en de ingrepen die er worden uitgevoerd. De meest voorkomende ziekenhuisinfecties zijn: 1.
* Postoperatieve infectie van het operatiegebied (postoperatieve wondinfectie) 2.
* Bloedvergiftiging (sepsis, bloedbaaninfectie) 3.
* Luchtweginfecties (pneumonie) 4.
* Urineweginfectie Bij ziekenhuisinfecties zijn vaak bacteriën betrokken die resistent geworden zijn tegen veel antibiotica:
* Staphylococcus aureus
* Meticilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA)
* Candida albicans (geen bacterie maar gist)
* Pseudomonas aeruginosa
* Acinetobacter baumannii
*
* Clostridium difficile
* Vancomycineresistente Enterococcus (VRE) (nl)
- Внутрибольничные инфекции (также госпитальные, нозокомиальные) — согласно определению ВОЗ, любые клинически выраженные заболевания микробного происхождения, поражающие больного в его госпитализации или посещения лечебного учреждения (ЛПУ) с целью лечения, либо после выписки из больницы (например, раневая инфекция), а также больничный персонал в силу осуществления им деятельности, независимо от того, проявляются или не проявляются симптомы этого заболевания во время нахождения данных лиц в стационаре. Инфекция считается внутрибольничной, если она впервые проявляется через 48 часов или более после нахождения в больнице, при условии отсутствия клинических проявлений этих инфекций в момент поступления и исключения вероятности инкубационного периода. На английском языке такие инфекции называются nosocomial infections, от др.-греч. νοσοκομείον — госпиталь (от νόσος — болезнь, κομέω — забочусь). Госпитальные инфекции следует отличать от часто смешиваемых с ними смежных понятий ятрогенных и оппортунистических инфекций:
* Ятрогенные инфекции — инфекции, занесенные при диагностических или терапевтических процедурах.
* Оппортунистические инфекции — инфекции, развивающиеся у больных с поврежденными механизмами иммунной защиты. (ru)
- Vårdrelaterade infektioner (VRI) (nosokomiala infektioner) populärt kallade sjukhussjuka definieras som infektioner som drabbar patienter eller personal i samband med undersökningar, behandlingar eller vård inom hälso- och sjukvården samt tandvården. (sv)
- 醫療照顧相關感染（英語：health care–associated infection（HAI or HCAI）），舊稱院內感染（nosocomial infection）、醫院感染或醫院獲得性感染（hospital-acquired infection（HAI））是指在醫院內發生傳染病傳染院內的其他病患、醫護人員的情形。當一個人在院內有感染病時，醫院內也有可能有病菌，如果沒有做好防護措施，有很大的可能會讓院內的人也都感染病毒。 (zh)
- Внутрішньолікарня́на інфе́кція (ВЛІ; також — нозокоміальна інфекція, іноді — госпітальна інфекція) — будь-яке клінічно розпізнане інфекційне захворювання, що виникло у хворого під час його лікування або процесу обстеження в лікарняному закладі після 48 годин перебування в стаціонарі за умови відсутності ознак хвороби на момент надходження в стаціонар та якщо він не перебував в інкубаційному періоді; або розвинулось безпосередньо після виписки з лікарні. Також це будь-яке інфекційне захворювання співробітника лікарні, що розвинулося внаслідок його роботи в цьому закладі незалежно від часу появи симптомів захворювання. Якщо зараження хворого відбулося при безпосередньому наданні медичної допомоги або обстеженні, то це трактують ще і як ятрогенну інфекційну хворобу (від грец. ιατρος — «медик» + грец. γενής — переносно «походження»), тобто таку, яку свідомо чи несвідомо спричинив конкретний медичний працівник. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- عدوى المستشفيات أو الخمج المشفوي (بالإنجليزية: Nosocomial Infection) هي عدوى أو إنتان يكتسبه المريض بعد دخوله إلى المستشفى أي أن الشخص لم يكن مصاباً به عند دخوله المستشفى ولايظهر إلا بعد 72 ساعة أو أكثر من دخوله إليه. وتبلغ نسبة احتمال إصابة المريض الذي يدخل المستشفى في الولايات المتحدة بالخمج المشفوي قرابة 5 إلى 10 %. تؤدي هذه الأخماج إلى أمراض خطيرة ومعدل وفيات عالي (إذ أن نحو 1% منها مميت إضافة إلى أن 4% منها يؤدي في الوفاة)، كما أن تكلفة تشخيص وعلاج والعناية بمرضى الأخماج المشفوية (يتجاوز مليار دولار في السنة في الولايات المتحدة). (ar)
- 원내감염(院內感染, 영어: hospital-acquired infection (HAI), nosocomial infection) 또는 병원감염(病院感染)은 병원 등의 에서 세균이나 바이러스 등의 병원체에 감염되는 것을 말한다. (ko)
- 院内感染（いんないかんせん、hospital-acquired infection, nosocomial infection）とは、病院や医療機関内で、新たに細菌やウイルスなどの病原体に感染すること。病院外での感染を表す「市中感染」と、対を成す用語である。特に薬剤耐性の病原体や日和見感染 (opportunistic infection) によるものを指す。 (ja)
- Vårdrelaterade infektioner (VRI) (nosokomiala infektioner) populärt kallade sjukhussjuka definieras som infektioner som drabbar patienter eller personal i samband med undersökningar, behandlingar eller vård inom hälso- och sjukvården samt tandvården. (sv)
- 醫療照顧相關感染（英語：health care–associated infection（HAI or HCAI）），舊稱院內感染（nosocomial infection）、醫院感染或醫院獲得性感染（hospital-acquired infection（HAI））是指在醫院內發生傳染病傳染院內的其他病患、醫護人員的情形。當一個人在院內有感染病時，醫院內也有可能有病菌，如果沒有做好防護措施，有很大的可能會讓院內的人也都感染病毒。 (zh)
- Una infecció nosocomial és la que s'ha contret en algun centre sanitari. El terme "nosocomial" ve del grec clàssic nosokomeion, hospital, vocable format pels segments nosos, malaltia i komein tenir cura. Per què una infecció pugui ser considerada nosocomial cal que no hagi existit en el moment de l'admissió del pacient al centre de salut i que s'hagi desenvolupat en un termini no major de 48 hores després de l'admissió. Tot i complir amb aquestes condicions cal considerar la plausibilitat que la malaltia i l'hospitalització no tinguin una relació causa-efecte. (ca)
- Nemocniční nákaza, odborně nozokomiální nákaza (zkr. NN; řecky nosokomeion = nemocnice, nosos = choroba, komeo = starat se) je přenosné infekční onemocnění vnějšího nebo vnitřního původu, které vzniklo v souvislosti s pobytem osob ve zdravotnickém zařízení. Za nemocniční nákazu je považována i nákaza, která se s ohledem na svoji inkubační dobu projeví až po propuštění pacienta ze zdravotnického zařízení nebo po jeho přeložení do jiného zdravotnického zařízení. (cs)
- Eine nosokomiale Infektion (von altgriechisch νόσος nósos, deutsch ‚Krankheit‘ sowie κομεῖν komein, deutsch ‚pflegen‘), Hospitalinfektion oder Krankenhausinfektion (griechisch Nosokomeion bzw. lateinisch Nosocomium für ‚Krankenhaus‘) ist eine Infektion, die im Zuge eines Aufenthalts oder einer Behandlung in einem Krankenhaus oder einer Pflegeeinrichtung auftritt. Laut Definition der nosokomialen Infektion darf der Infektionstag, d. h. der Tag mit dem ersten Symptom, frühestens der Tag 3 des Krankenhausaufenthaltes sein. (de)
- Ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, είναι λοίμωξη που αποκτάται σε νοσοκομείο ή άλλη υπηρεσία υγειονομικής περίθαλψης. Η λοίμωξη μεταδίδεται στον ασθενή με διάφορα μέσα. Το υγειονομικό προσωπικό μεταδίδει επίσης τη λοίμωξη, εκτός από τον μολυσμένο εξοπλισμό, κλινοσκεπάσματα ή σταγονίδια αέρος. Η λοίμωξη μπορεί να μεταδοθεί από το εξωτερικό περιβάλλον, μολυσμένο ασθενή ή προσωπικό. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο μικροοργανισμός προέρχεται από του δέρματος του ιδίου του ασθενούς. (el)
- A hospital-acquired infection, also known as a nosocomial infection (from the Greek nosokomeion, meaning "hospital"), is an infection that is acquired in a hospital or other health care facility. To emphasize both hospital and nonhospital settings, it is sometimes instead called a healthcare–associated infection. Such an infection can be acquired in hospital, nursing home, rehabilitation facility, outpatient clinic, diagnostic laboratory or other clinical settings. Infection is spread to the susceptible patient in the clinical setting by various means. Health care staff also spread infection, in addition to contaminated equipment, bed linens, or air droplets. The infection can originate from the outside environment, another infected patient, staff that may be infected, or in some cases, th (en)
- Infekzio nosokomiala (grezieratik νοσοκομείον, nosokomeio, "ospitalea") osasun-eremu batean (klinikan, ospitalean...) harturiko infekzioa da. OMEak dioenez inkubazio epean zeuden infekzioak ez dira kategoria horretan sartzen, klinika edo ospitaleko egonaldian harrapatutakoak baizik. Halaber, osasun langileek haien lantokietan hartzen dituztenak infekzio nosokomialtzat ere jo daitezke. Klinika eta ospitaleetan infekzioak harrapatzeko joera areagotu egiten da, bertan biltzen baitira hainbat arrisku-faktore: (eu)
- Una infección nosocomial o intrahospitalaria es la contraída por pacientes ingresados en un recinto de atención a la salud (no solo hospitales). Según la Organización Mundial de la Salud (OMS), estarían incluidas las infecciones que no se habían manifestado ni estaban en periodo de incubación, es decir, se adquieren durante su estancia y no son la causa del ingreso; también entrarían en esta categoría las que contraen los trabajadores del centro debido a su ocupación o exposición. (es)
- Une infection nosocomiale est une infection contractée dans un établissement de santé. Le terme « nosocomial » vient du grec ancien nosos (maladie) et de komein (soigner), qui forment le mot nosokomia, soins qu’on donne aux malades. Une infection est dite « nosocomiale » ou « hospitalière », si elle est absente lors de l'admission du patient à l'hôpital et qu'elle se développe 48 heures au moins après l'admission ou un délai supérieur à la période d'incubation. Ce délai permet de distinguer une infection d'acquisition communautaire d'une infection nosocomiale. Ce critère ne doit pas être appliqué sans réflexion et il est recommandé d'apprécier, dans les cas douteux, la plausibilité du lien causal entre hospitalisation et infection. (fr)
- Infeksi nosokomial atau infeksi yang diperoleh dari rumah sakit adalah infeksi yang tidak diderita pasien saat masuk ke rumah sakit melainkan setelah ± 72 jam berada di tempat tersebut. Infeksi ini terjadi bila toksin atau agen penginfeksi menyebabkan atau . Contoh penyebab terjadinya infeksi nosokomial adalah apabila dokter atau suster merawat seorang pasien yang menderita infeksi karena mikroorganisme patogen tertentu kemudian mikroorganisme dapat ditularkan ketika terjadi kontak. Selanjutnya, apabila suster atau dokter yang sama merawat pasien lainnya, maka ada kemungkinan pasien lain dapat tertular infeksi dari pasien sebelumnya. Ada beberapa pedoman yang dapat digunakan untuk mencegah terjadinya infeksi nosokomial, yaitu pencegahan infeksi dari kateter untuk saluran urin, kontrol inf (in)
- Le infezioni correlate all'assistenza o ICA, in passato denominate infezioni ospedaliere o infezioni nosocomiali sono un gruppo di patologie infettive correlate all'assistenza (esempio: una patologia infettiva contratta all'interno di una struttura sanitaria). L'OMS sottolinea le caratteristiche fondamentali delle ICA: (it)
- Zakażenie szpitalne – zakażenie, które wystąpiło w związku z udzieleniem świadczeń zdrowotnych, w przypadku gdy choroba w czasie udzielania świadczeń nie była w okresie wylęgania (np. zakażenia bakteryjne) lub gdy choroba wystąpiła po udzieleniu tych świadczeń w okresie nie dłuższym niż najdłuższy okres wylęgania tej choroby (np. WZW typu B, WZW typu C). Najczęściej uznaje się zakażenie za szpitalne, jeśli wystąpiło w okresie 48 - 72 godzin od udzielenia świadczenia zdrowotnego. Dla zakażenia o długim okresie wylęgania (WZW typu B, WZW typu C, HIV, gruźlica) przyjmuje się okres od dwóch tygodni do wielu lat. Zakażenie szpitalne może dotyczyć zarówno pacjenta, jak i personelu. Może wystąpić zarówno w szpitalu, jak i w innej placówce opieki zdrowotnej. (pl)
- Een ziekenhuisinfectie (ook wel nosocomiale infectie) is een infectie die ontstaan is in het ziekenhuis. Omdat de infectie door de aanwezigheid in het ziekenhuis moet zijn veroorzaakt, mogen ziekten die in de incubatieperiode verkeren tijdens binnenkomst in het ziekenhuis, niet als ziekenhuisinfectie worden aangemerkt. In de praktijk is dat moeilijk te onderscheiden van infecties die door de aanwezigheid in het ziekenhuis zijn ontstaan. Daarom worden infecties die ontstaan in het ziekenhuis na 48 uur na binnenkomst als ziekenhuisinfectie aangemerkt.Het begrip ziekenhuisinfectie is van betekenis, omdat het gebruikt kan worden als maatstaf voor de kwaliteit van de door het ziekenhuis geleverde zorg. Daarop zijn allerlei andere factoren dan de kwaliteit alleen van invloed, zoals de leeftijd v (nl)
- Infeção hospitalar (português europeu), infecção hospitalar (português brasileiro) (AO 1990: infecção ou infeção) é qualquer tipo de infecção adquirida após a entrada do paciente em um hospital ou após a sua alta quando essa infecção estiver diretamente relacionada com a internação ou procedimento hospitalar, como, por exemplo, uma cirurgia. (pt)
- Внутрибольничные инфекции (также госпитальные, нозокомиальные) — согласно определению ВОЗ, любые клинически выраженные заболевания микробного происхождения, поражающие больного в его госпитализации или посещения лечебного учреждения (ЛПУ) с целью лечения, либо после выписки из больницы (например, раневая инфекция), а также больничный персонал в силу осуществления им деятельности, независимо от того, проявляются или не проявляются симптомы этого заболевания во время нахождения данных лиц в стационаре. (ru)
- Внутрішньолікарня́на інфе́кція (ВЛІ; також — нозокоміальна інфекція, іноді — госпітальна інфекція) — будь-яке клінічно розпізнане інфекційне захворювання, що виникло у хворого під час його лікування або процесу обстеження в лікарняному закладі після 48 годин перебування в стаціонарі за умови відсутності ознак хвороби на момент надходження в стаціонар та якщо він не перебував в інкубаційному періоді; або розвинулось безпосередньо після виписки з лікарні. Також це будь-яке інфекційне захворювання співробітника лікарні, що розвинулося внаслідок його роботи в цьому закладі незалежно від часу появи симптомів захворювання. Якщо зараження хворого відбулося при безпосередньому наданні медичної допомоги або обстеженні, то це трактують ще і як ятрогенну інфекційну хворобу (від грец. ιατρος — «медик» (uk)
|
