| dbo:abstract
|
- Slavic pseudo-deities (pseudo-gods, pseudo-goddesses) are Slavic deities that exist in popular or even scientific literature, but their historicity is not recognized by the vast majority of scholars, i.e., that the deity in question was not actually an object of worship among pagan Slavs. The pseudo-deities of the Slavs, like those of other ethnic groups, were created as a result of mistakes (e.g., by understanding the given name as a theonym, unfamiliarity with the Slavic languages, misunderstanding of pagan ritual, or uncritical use of sources), as a result of the creation and falsification of Slavic Romantics, or even as a result of falsification for political motives. The reason for the last two may be that, unlike, for example, Greek mythology, the sources on Slavic mythology are severely limited. The first Slavic pseudo-deities began to appear as early as the Middle Ages, mainly in Latin Christian texts, as a result of mistakes. Slavic pseudo-deities on a large scale began to appear from the 18th and especially the 19th century. In 1768, a popular forgery of the time appeared, the so-called Prillwitz idols, depicting alleged Slavic deities decorated with alleged Slavic runes. Based on this forgery, many deities were created by Andreas Masch and later by . In the 19th century, the Czech Ignác Jan Hanuš was a popular fantasist, particularly his two works: Die Wissenschaft des slavischen Mythus, and Bájeslovný kalendář slovanský, and Russian , who was rather uncritical in treating sources in his Bozhestva drevnikh slavyan ("Deities of the Ancient Slavs"). In addition to the above-mentioned authors, every Slavic country had its more or less popular forgers. Contemporary falsification of the Slavic pantheon is continued by in Poland (e.g. Stworze i zdusze, czyli starosłowiańskie boginki i demony. Leksykon, or Mitologia słowiańska: Księga tura), and in Russia by Alexander Asov (Kniga Kolyady). (en)
- Słowiańskie pseudobóstwa (pseudobogowie, pseudoboginie) to słowiańskie bóstwa, które istnieją w literaturze popularnej lub nawet naukowej, lecz ich historyczność jest nieuznawana przez zdecydowaną większość badaczy, tzn., że dane bóstwo w istocie nie było obiektem kultu wśród pogańskich Słowian. Pseudobóstwa Słowian, tak jak innych etnosów, powstawały w wyniku pomyłek (np. poprzez zrozumienie nazwy własnej jako teonimu, nieznajomości języka słowiańskiego, niezrozumienie pogańskiego obrzędu lub niekrytycznego korzystania ze źródeł), w wyniku twórczości i fałszerstw słowiańskich romantyków, lub nawet w wyniku fałszerstw z pobudek politycznych. Przyczyną dwóch ostatnich może być fakt, że w przeciwieństwie do np. mitologii greckiej, źródła dotyczące mitologii słowiańskiej są mocno ograniczone. Pierwsze słowiańskie pseudobóstwa zaczęły pojawiać się już w średniowieczu, głównie w łacińskich tekstach chrześcijańskich, w wyniku pomyłek. Słowiańskie pseudobóstwa na szeroką skalę zaczęły pojawiać się od XVIII, a w szczególności XIX wieku. W 1768 r. pojawiło się ówcześnie popularne fałszerstwo, tzw. idole prillwickie, przedstawiające rzekome słowiańskie bóstwa ozdobione rzekomymi słowiańskimi runami. Na podstawie tego fałszerstwa wiele bóstw stworzył (niem.), a następnie (niem.). W XIX popularnym fantastą był Czech , w szczególności jego dwie prace: Die Wissenschaft des slavischen Mythus oraz Bájeslovný kalendář slovanský, oraz mało krytyczny wobec źródeł Rosjanin (Bożestwa driewnich Slawian). Oprócz wymienionych wcześniej twórców, każdy kraj słowiański posiadał swoich mniej lub bardziej popularnych fałszerzy. Współcześnie fałszowaniem panteonu słowiańskiego zajmuje się np.: w Polsce Czesław Białczyński (np. Stworze i zdusze, czyli starosłowiańskie boginki i demony. Leksykon, czy Księga tura), a w Rosji (Kniga Koljady). (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Slavic pseudo-deities (pseudo-gods, pseudo-goddesses) are Slavic deities that exist in popular or even scientific literature, but their historicity is not recognized by the vast majority of scholars, i.e., that the deity in question was not actually an object of worship among pagan Slavs. The pseudo-deities of the Slavs, like those of other ethnic groups, were created as a result of mistakes (e.g., by understanding the given name as a theonym, unfamiliarity with the Slavic languages, misunderstanding of pagan ritual, or uncritical use of sources), as a result of the creation and falsification of Slavic Romantics, or even as a result of falsification for political motives. The reason for the last two may be that, unlike, for example, Greek mythology, the sources on Slavic mythology are seve (en)
- Słowiańskie pseudobóstwa (pseudobogowie, pseudoboginie) to słowiańskie bóstwa, które istnieją w literaturze popularnej lub nawet naukowej, lecz ich historyczność jest nieuznawana przez zdecydowaną większość badaczy, tzn., że dane bóstwo w istocie nie było obiektem kultu wśród pogańskich Słowian. Pseudobóstwa Słowian, tak jak innych etnosów, powstawały w wyniku pomyłek (np. poprzez zrozumienie nazwy własnej jako teonimu, nieznajomości języka słowiańskiego, niezrozumienie pogańskiego obrzędu lub niekrytycznego korzystania ze źródeł), w wyniku twórczości i fałszerstw słowiańskich romantyków, lub nawet w wyniku fałszerstw z pobudek politycznych. Przyczyną dwóch ostatnich może być fakt, że w przeciwieństwie do np. mitologii greckiej, źródła dotyczące mitologii słowiańskiej są mocno ograniczone. (pl)
|
