| dbo:abstract
|
- Alikvotní zpěv, nebo též hrdelní zpěv, harmonický zpěv, je zvláštní druh zpěvu založený na vědomém zesílení alikvotních tónů pomocí jemné práce s rezonančním prostorem v ústech a polohou jazyka. Jedná se tak vlastně o techniku dvojhlasého zpěvu, kdy pokaždé zní základní tón a současně s ním o příslušný interval vyšší alikvotní tón.[zdroj?!] (cs)
- El cant difònic és una tècnica vocal que es fa servir a Mongòlia i Tuva (entre altres llocs). Permet que un sol cantant produeixi dues notes alhora.La improvisació és una de les seves característiques principals. (ca)
- Obertongesang ist eine Gesangstechnik, die aus dem Klangspektrum der Stimme einzelne Obertöne so herausfiltert, dass sie als getrennte Töne wahrgenommen werden und der Höreindruck einer Mehrstimmigkeit entsteht. Man spricht dann von Obertongesang, wenn den Obertönen eine eigenständige musikalische Funktion zukommt, zu unterscheiden von Gesangtechniken, die lediglich die Klangfarbe der Stimme mit Obertönen anreichern. (de)
- Kantu armonikoa abesteko mota berezia da: abeslariak arnasbideetan zehar haizeak sortzen ditu, erresonantziak kudeatzen dituen melodiak lortuz. (eu)
- Le chant diphonique est une technique vocale permettant à une personne de produire un timbre vocal caractérisé par deux notes de fréquences différentes. Il s'agit donc de faire du chant polyphonique (à plusieurs voix) au moyen d'un seul organe vocal combinant d'une part divers types de voix (de poitrine, de tête…) et d'autre part divers positionnements de la langue ou des lèvres. La seconde voix, ou harmonique, est dans un rapport exact de fréquences avec celle de la voix de base, H1, bourdon ou encore fondamental. Elle peut être égale à deux fois la fréquence du bourdon (H2), trois fois (H3), quatre (H4), etc. Bien que la plupart des techniques d'émissions diphoniques soient fondées sur un agencement ou un usage particulier des cavités bucco-nasales, on distingue aussi le chant de gorge ou encore chant harmonique permettant également de produire plusieurs sons à la fois : un bourdon grave est produit avec la gorge tandis que des harmoniques aiguës sont produites simultanément par amplification et résonance. Ce type de chant est pratiqué depuis longtemps dans diverses musiques traditionnelles du monde, plus particulièrement en Haute-Asie (chez les Mongols, Touvains, Khakasses, Bachkirs, Altaïens, Mongols du Tibet notamment, voir Khöömei), et de manière plus discrète parmi les Sardes d'Italie, les Rajasthanis d'Inde et les Xhosa d’Afrique du Sud. (fr)
- El Canto difónico o Canto de armónicos, también conocido como Canto de la garganta, es una ampliamente extendida en la geografía de las músicas tradicionales, especialmente en el área de Asia Central. (es)
- Overtone singing – also known as overtone chanting, harmonic singing, polyphonic overtone singing, and diphonic singing – is a set of singing techniques in which the vocalist manipulates the resonances of the vocal tract, in order to arouse the perception of additional, separate notes beyond the fundamental frequency being produced. From a fundamental pitch, made by the human voice, the belonging harmonic overtones can be selectively amplified by changing the vocal tract, i.e. the dimensions and shape of the resonant cavities of the mouth and the pharynx. This resonant tuning allows singers to create more than one pitch at the same time (the fundamental and one or more selected overtones), while usually generating a single fundamental frequency with their vocal folds. Overtone singing should not be confused with throat singing, in spite of the fact that many throat singing techniques comprise overtone singing. As mentioned, overtone singing involves the careful manipulations of the vocal tract, whereas throat singing is mostly related to the voice source. (en)
- Il canto armonico (più precisamente canto difonico; in inglese overtone singing) è un insieme di tecniche vocali che permettono di far emergere gli armonici naturali della voce. Ne consegue che una sola persona può emettere contemporaneamente da due a tre note armoniche diverse. I più esperti riescono a scegliere quali armonici amplificare, in modo da poter eseguire melodie precise. Questo utilizzo della voce è presente in diverse culture del mondo. Tipico della tradizione tuvana, dove si dice xöömej, è riscontrabile anche in Mongolia, in Sardegna nel canto a tenore, in Sudafrica nella tribù Xhosa, in Tibet tra i monaci Gyuto, in alcune zone dell'India, come Rajasthan, e in Pakistan. La peculiarità di questi tipi di Canto Difonico è l'utilizzo melodico/ritmico delle frequenze della serie armonica: ognuna di queste frequenze è di fatto una nota musicale in perfetta armonia con il suono fondamentale che le origina. Il pentagramma qui sotto mostra i primi 16 armonici, prendendo come suono fondamentale il DO. I cent indicano le differenze rispetto all'attuale temperamento equabile. Un semitono si divide in 100 cent. I suoni armonici, nella voce umana, si collocano all'interno delle vocali (u, o, ò, a, è, é, I, |) ed anche, seppur in modo meno marcato, nelle consonanti nasali (m, n, ɲ). A seconda della vocale pronunciata o cantata, i suoni armonici risulteranno più o meno concentrati in zone diverse dello spettro. Nella U, ad esempio, gli armonici acuti (parte alta dell'asse verticale) risultano più flebili se paragonati alla vocale I, dove sono molto più presenti. Le vocali aperte come ò, a, è presentano invece uno spettro molto più completo. Benché gli armonici non siano udibili o visibili allo spettrogramma, sono comunque sempre presenti. Vocali visualizzate con il software Overtone Analyzer, pronunciate alla stessa frequenza. In altre parole, nel Canto Difonico vengono filtrati i suoni armonici non desiderati, in modo da poterne enfatizzare uno alla volta. Nell'esempio qui sotto si può osservare una progressione ascendente di armonici ed una melodia, mentre la fondamentale che li genera viene mantenuta costante. Scala degli armonici naturali dal 4° al 16°, cantati su una fondamentale fissa e visualizzati allo spettrogramma Overtone analyzer.Melodia eseguita con il canto difonico, visualizzata allo spettrogramma Overtone analyzer. (it)
- 배음 창법(倍音唱法, 영어: overtone singing) 또는 은 노래 부르는 사람이 후두, 인두 등 성도(vocal tract)에서 만들어지는 공명을 조절해 노래 기본음의 배음을 만들어내는 창법이다. 화음 창법(和音唱法, 영어: harmonic singing)으로도 부르며, 특히 투바·몽골식 목노래의 배음 창법은 목노래 창법 또는 후음 창법(喉音唱法, 영어: throat singing)으로도 부른다. (ko)
- Śpiew alikwotowy – rodzaj śpiewu, w którym śpiewak wykorzystuje zjawisko rezonansu i formanty powstające podczas śpiewania, gdy powietrze płynące z płuc przechodzi przez więzadła głosowe i przez jamę ustną. Sztuka wydobywania alikwotów łączy się z innymi technikami wokalnymi, np. śpiewem gardłowym. (pl)
- Boventoonzang is een zangtechniek die onder andere is ontstaan in Centraal of Noord-Azië, Tibet, Zuid-Afrika (bij de Xhosa) en Sardinië. Met name Mongolië en de Russische deelrepubliek Toeva staan bekend om hun boventoonzang, die daar keelzang genoemd wordt (Mongools: chuumi, Toevaans: chöömei) maar ook andere Turkse volkeren, zoals de Altai, Chakassen en Basjkieren praktiseren deze zangtechniek van oudsher. Er bestaan ook vormen van keelzang waarin boventonen oorspronkelijk geen bijzondere rol spelen, zoals bij de Ainu van Japan, de Inuit van Alaska en Canada en de Saami van Lapland. Pas vrij recent, in de tweede helft van de twintigste eeuw, begonnen zangers en componisten in Europa en de Verenigde Staten te experimenteren met deze techniek, soms onafhankelijk van de traditionele vormen. Dit leidde tot een moderne vorm van boventoonzingen die ver af staat van de traditionele vormen. Door heel bewust gebruik te maken van formanten is het mogelijk om naast de door de stembanden veroorzaakte grondtoon, de boventonen daarvan zo te versterken dat er als het ware een extra stem ervaren wordt. Door bijvoorbeeld een (lage) toon te zingen en de mondstand te veranderen: oe – oo – uu – eu – ie hoort men bij gelijkblijvende grondtoon een stijgende melodie. Boventoonzang vraagt veel oefening, stembeheersing en concentratie. Bij het boventoonzingen moet men als het ware zingen vanuit de rug, waarbij een zeer ontspannen houding en een goed contact met de vloer belangrijk is. Boventoonzingen wordt veel gebruikt in combinatie met klankschalen. Het fenomeen komt voor in de film 'Genghis Blues' uit 1990 van regisseur Roko Belic over de reis van de blinde Amerikaanse zanger Paul Pena naar de Russische deelrepubliek Toeva. (nl)
- O canto difónico (ou canto dos harmónicos) é o canto de dois ou mais sons em simultâneo por uma única pessoa, que ao manipular os espaços da cavidade bucal ressalta os harmónicos da própria voz. Essa experiência conduz a novos planos de escuta e de emissão vocal. Em certas culturas, é usado para a meditação. Essa técnica é bastante popular na Ásia Central, de onde vem sua origem entre mongóis e tuvanos. O amplo uso na música tradicional também se verifica na África do Sul, entre as mulheres xhosa, em que a técnica é frequentemente acompanhada por chamada e resposta. Na América do Norte, seu uso tradicional está em grupos indígenas como os inuítes, sendo praticado geralmente por mulheres. Por sua natureza suave, esse canto era usado como cantiga de ninar. Também é usado no Tibete entre lamas. (pt)
- 泛音唱法（英語：overtone singing），又称泛音咏唱（overtone chanting）或喉音唱法（throat singing），雙聲唱法，複音唱法，一种歌唱技法。歌手通过操控空气从肺部经声带到嘴唇产生共振，使得在聲帶只發出一個基本音的情況下，产生數條泛音旋律，就像唱出雙音一樣。一般認為泛音唱法起源於蒙古。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Alikvotní zpěv, nebo též hrdelní zpěv, harmonický zpěv, je zvláštní druh zpěvu založený na vědomém zesílení alikvotních tónů pomocí jemné práce s rezonančním prostorem v ústech a polohou jazyka. Jedná se tak vlastně o techniku dvojhlasého zpěvu, kdy pokaždé zní základní tón a současně s ním o příslušný interval vyšší alikvotní tón.[zdroj?!] (cs)
- El cant difònic és una tècnica vocal que es fa servir a Mongòlia i Tuva (entre altres llocs). Permet que un sol cantant produeixi dues notes alhora.La improvisació és una de les seves característiques principals. (ca)
- Obertongesang ist eine Gesangstechnik, die aus dem Klangspektrum der Stimme einzelne Obertöne so herausfiltert, dass sie als getrennte Töne wahrgenommen werden und der Höreindruck einer Mehrstimmigkeit entsteht. Man spricht dann von Obertongesang, wenn den Obertönen eine eigenständige musikalische Funktion zukommt, zu unterscheiden von Gesangtechniken, die lediglich die Klangfarbe der Stimme mit Obertönen anreichern. (de)
- Kantu armonikoa abesteko mota berezia da: abeslariak arnasbideetan zehar haizeak sortzen ditu, erresonantziak kudeatzen dituen melodiak lortuz. (eu)
- El Canto difónico o Canto de armónicos, también conocido como Canto de la garganta, es una ampliamente extendida en la geografía de las músicas tradicionales, especialmente en el área de Asia Central. (es)
- 배음 창법(倍音唱法, 영어: overtone singing) 또는 은 노래 부르는 사람이 후두, 인두 등 성도(vocal tract)에서 만들어지는 공명을 조절해 노래 기본음의 배음을 만들어내는 창법이다. 화음 창법(和音唱法, 영어: harmonic singing)으로도 부르며, 특히 투바·몽골식 목노래의 배음 창법은 목노래 창법 또는 후음 창법(喉音唱法, 영어: throat singing)으로도 부른다. (ko)
- Śpiew alikwotowy – rodzaj śpiewu, w którym śpiewak wykorzystuje zjawisko rezonansu i formanty powstające podczas śpiewania, gdy powietrze płynące z płuc przechodzi przez więzadła głosowe i przez jamę ustną. Sztuka wydobywania alikwotów łączy się z innymi technikami wokalnymi, np. śpiewem gardłowym. (pl)
- 泛音唱法（英語：overtone singing），又称泛音咏唱（overtone chanting）或喉音唱法（throat singing），雙聲唱法，複音唱法，一种歌唱技法。歌手通过操控空气从肺部经声带到嘴唇产生共振，使得在聲帶只發出一個基本音的情況下，产生數條泛音旋律，就像唱出雙音一樣。一般認為泛音唱法起源於蒙古。 (zh)
- Overtone singing – also known as overtone chanting, harmonic singing, polyphonic overtone singing, and diphonic singing – is a set of singing techniques in which the vocalist manipulates the resonances of the vocal tract, in order to arouse the perception of additional, separate notes beyond the fundamental frequency being produced. (en)
- Le chant diphonique est une technique vocale permettant à une personne de produire un timbre vocal caractérisé par deux notes de fréquences différentes. Il s'agit donc de faire du chant polyphonique (à plusieurs voix) au moyen d'un seul organe vocal combinant d'une part divers types de voix (de poitrine, de tête…) et d'autre part divers positionnements de la langue ou des lèvres. La seconde voix, ou harmonique, est dans un rapport exact de fréquences avec celle de la voix de base, H1, bourdon ou encore fondamental. Elle peut être égale à deux fois la fréquence du bourdon (H2), trois fois (H3), quatre (H4), etc. (fr)
- Il canto armonico (più precisamente canto difonico; in inglese overtone singing) è un insieme di tecniche vocali che permettono di far emergere gli armonici naturali della voce. Ne consegue che una sola persona può emettere contemporaneamente da due a tre note armoniche diverse. I più esperti riescono a scegliere quali armonici amplificare, in modo da poter eseguire melodie precise. I cent indicano le differenze rispetto all'attuale temperamento equabile. Un semitono si divide in 100 cent. Vocali visualizzate con il software Overtone Analyzer, pronunciate alla stessa frequenza. (it)
- Boventoonzang is een zangtechniek die onder andere is ontstaan in Centraal of Noord-Azië, Tibet, Zuid-Afrika (bij de Xhosa) en Sardinië. Met name Mongolië en de Russische deelrepubliek Toeva staan bekend om hun boventoonzang, die daar keelzang genoemd wordt (Mongools: chuumi, Toevaans: chöömei) maar ook andere Turkse volkeren, zoals de Altai, Chakassen en Basjkieren praktiseren deze zangtechniek van oudsher. Er bestaan ook vormen van keelzang waarin boventonen oorspronkelijk geen bijzondere rol spelen, zoals bij de Ainu van Japan, de Inuit van Alaska en Canada en de Saami van Lapland. Pas vrij recent, in de tweede helft van de twintigste eeuw, begonnen zangers en componisten in Europa en de Verenigde Staten te experimenteren met deze techniek, soms onafhankelijk van de traditionele vormen. (nl)
- O canto difónico (ou canto dos harmónicos) é o canto de dois ou mais sons em simultâneo por uma única pessoa, que ao manipular os espaços da cavidade bucal ressalta os harmónicos da própria voz. Essa experiência conduz a novos planos de escuta e de emissão vocal. Em certas culturas, é usado para a meditação. (pt)
|
