| dbo:abstract
|
- الأوسكان (بالإيطالية: Osci)، (بالإنجليزية: Oscans or Opicans) ،هو شعب إيطاليقي قديم عاش فيما يعرف الآن بإقليم كامبانيا في جنوب إيطاليا، خضعوا في القرن الخامس قبل الميلاد لحكم شعب سامنيت الذين اندمجوا معهم قبل أن يخضعوا لحكم الرومان، تكلموا اللغة الأسكانية وتعد من اللغات الإيطاليقية ذات الأصول الهند أوروبية، مثل اللغات اللاتينية والأومبرية.اشتغل الأسكان بالزراعة. (ar)
- Oskové (latinsky: Osci), někdy též Opikové (Opici) byl starověký italický kmen, který žil, někdy od 1. tisíciletí př. n. l., v předřímské době, na jihu Apeninského poloostrova, zhruba na území dnešní Kampánie. Mluvil jazykem zvaným oskičtina, z níž se dochovalo asi 650 textů, ve speciálním písmu, patrně odvozeném ze západní řecké abecedy. Zajímavé je, že oskicky mluvily i jiné kmeny, například Samnité, ale Samnité se nikdy nepovažovali za Osky. Oskové měli k Samnitům zvláštní vztah a střídavě je podporovali v jejich proslulé rezistenci vůči Římu a naopak přebíhali na římskou stranu. Díky této strategii si udrželi dlouho autonomii. Suverenitu ale nakonec ztratili během druhé samnitské války. Po ní se rychle přizpůsobili římské kultuře. Jejich kulturní odkaz přežil pouze v místních jménech a literárních odkazech. Oskové byly patrně příbuzní Umbrům obývajícím střed poloostrova, spolu s nimiž tudíž vytvořili etnické jádro budoucího Říma (Latinové byli proto tomu poměrně malá skupina). Podle Aristotela se Oskové též nazývali Ausones. Strabón naopak rozlišoval mezi Osky a Ausony (Aurunci), Livius tvrdil, že jde o jeden kmen. Je zajímavé, že Strabón poznamenal, že Oskové vymizeli, ale Římané stále běžně používají jejich dialekt. V Římě měli Oskové pověst zhýralců a prostopášníků, což bylo uchováno v latinském sousloví osci loqui nebo obsci loqui, které lze přeložit jako oplzlý jazyk - základ pojmu obscenus, tedy obscenita, nechutnost, neslušnost, oplzlost. (cs)
- Els oscs (en llatí, osci o opici, en grec Ὀπικοί, opikoi) foren una nació de la Itàlia central que va dominar bona part de la península. Els seus orígens es remunten al neolític i acabaren sent assimilats pels samnites al segle V aC. Els oscs o opics van dominar els pobles sabèl·lics que vivien al nord del territori osc i van formar una nova nació. La llengua dels samnites fou llavors del grup oscà. (ca)
- Οι Όσκοι ήταν λαός ο οποίος στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία ζούσε στην Ιταλική Καμπανία και στο Λάτιο, μιλούσαν την Οσκική γλώσσα που μιλούσαν και οι Σαμνίτες στη νότια Ιταλία. Παρά το γεγονός ότι μιλούσαν την ίδια γλώσσα οι Σαμνίτες δεν έχουν πει ποτέ τον εαυτό τους Όσκους ούτε οι Όσκοι Σαμνίτες. Οι παραδόσεις για τους Όσκους ξεκινούν από τις αρχές της 1ης χιλιετίας π.Χ. μέχρι την εποχή που ιδρύθηκε η Ρωμαϊκή Δημοκρατία, η Οσκική γλώσσα κυριάρχησε σε μια σειρά από Ιταλικά κράτη. Το σπουδαιότερο από αυτά ήταν οι Σαμνίτες που ήταν αντίπαλοι με τη Ρώμη το δεύτερο μισό του 4ου αιώνα π.Χ., ακολούθησαν οι Σαμνίτικοι πόλεμοι με τους οποίους οι Ρωμαίοι νίκησαν τους Σαμνίτες και τους ενσωμάτωσαν στο κράτος τους. Οι Όσκοι διατήρησαν την ανεξαρτησία μέχρι την εποχή που οι Ρωμαίοι τους νίκησαν στον Β΄ Σαμνίτικο Πόλεμο και κατέλαβαν το , κατόπιν ενσωματώθηκαν στους Ρωμαίους, διατηρήθηκαν μόνο σε ονόματα και τοπωνύμια. (el)
- Die Osker (lateinisch Osci, ursprünglich auch Opici, Opsci oder Obsci, altgriechisch Ὀπικοί Opikoí, altgriechisch Ὄπικες Ópikes oder Ὀσκοί Oskoi) waren ein altitalisches indogermanisches Volk, dessen Hauptsiedlungsgebiet im heutigen Kampanien und benachbarten Teilen Latiums lag. Sie sprachen die oskische Sprache, die auch von den in Süditalien beheimateten Samniten gesprochen wurde, und waren von der griechischen Kultur beeinflusst. Die Anfänge der Osker fallen in die römische Königszeit (etwa 1. Hälfte des 1. Jahrtausends v. Chr. bis zur Begründung der Römischen Republik im Jahre 509 v. Chr.). Für diesen Zeitraum herrscht in der Wissenschaft keine Einigkeit darüber, wo sie lebten und welche Sprache sie sprachen. Für das Ende dieser Periode ist die oskische Sprache erstmals belegt, die von mehreren unabhängigen Volksstämmen gesprochen wurde. Der mit großem Abstand militärisch wichtigste und reichste Stamm waren die Samniten, die in der 2. Hälfte des 4. Jahrhunderts v. Chr. mit Rom rivalisierten, zeitweise als Verbündete, zeitweise als gegnerische Krieger, bis sie schließlich von Rom unter beträchtlichen Schwierigkeiten unterworfen und in den römischen Staat integriert wurden. Zwischen den Samniten und den Römern befanden sich die Osker. Obwohl sie immer wieder gerne in den Krieg zogen, waren sie nie ein militärisch ernstzunehmender Faktor. Die Römer besiegten die Osker jedes Mal im ersten Gefecht, wenn diese auf ihre militärischen Fähigkeiten setzten. Zunächst konnten die Osker ihre Unabhängigkeit aber erhalten, indem sie andere Staaten, vor allem die Römer und die Samniten, gegeneinander ausspielten. Diese Unabhängigkeit endete dann mit dem Zweiten Samnitenkrieg, als die Römer es als erforderlich ansahen, zunächst die benachbarten Stämme zu unterwerfen, bevor sie nach Samnium einfielen. Nach diesem Krieg assimilierten sich die Osker schnell an die römische Kultur und die Erinnerung an sie überdauerte nur noch in einigen Ortsnamen und in der Literatur. Ihre Sprache, das Oskische, gehört zur Familie der italischen Sprachen, zu denen auch Latein, Faliskisch, Umbrisch und Südpikenisch gezählt werden. Sie und ihre Schrift waren fast über ganz Süditalien verbreitet. (de)
- La oskoj – latine Osci – estis antikva popolo el la italika grupo de la hindeŭropa etnaro. Ĉefa estloregiono de la oskoj estis la regiono Kampanio. La popolo parencis al la samnitoj kaj estis forte influita de la helena kulturo. Ĉirkaŭ la jaro 500 a.K. la oskoj estis konkeritaj de la etruskoj, pli poste de la samnitoj, kaj fine de la Romia Respubliko. Ilia lingvo, la oska, apartenis al la familio de la italika lingvaro, al kiu apartenas ankaŭ la latina, faliska, umbra kaj sud-picena lingvoj. Antaŭ la konkeriĝo per la etruskoj la oska lingvo kaj alfabeto estis disvastiĝinta en preskaŭ la tuta suda Italio. (eo)
- Los oscos (latín Osci u Opsci) fueron un antiguo pueblo itálico que habitaba en el sur de Italia, perteneciente al grupo osco-umbro y estrechamente emparentado con los samnitas. Hablaban el osco. Su otro nombre, lo de opsci, proviene del de la diosa de la fertilidad Ops. (es)
- Oskoak (latinez: Osci) Italiar penintsulako hegoaldeko antzinako etnietako bat izan ziren. Oskoak, K.a. V. mendearen bigarren erdialdean, Campanian kokaturik zeuden. Garai hartan hiru federaziotan eraturik azaltzen ziren: Capua, Nola eta . Greziarren eragin handia izan zuten. Erromaren mende erori ziren K.a. III. mendean, baina beren autonomia gorde zuten. K.a. 211n Hanibalen alde jarria zen Capuak bere askatasunak galdu zituen. latinaren antzekoa zen, eta K.a. I. mendea arte iraun zuen bizirik. (eu)
- Les Osques ou Opiciens (latin Osci ou Opsci) étaient un peuple italique de l'Italie ancienne et qui ont occupé la partie méridionale de la péninsule. Leur nom d'Opsci vient du nom de la déesse de la fertilité Ops. (fr)
- The Osci (also called Oscans, Opici, Opsci, Obsci, Opicans) were an Italic people of Campania and Latium adiectum before and during Roman times. They spoke the Oscan language, also spoken by the Samnites of Southern Italy. Although the language of the Samnites was called Oscan, the Samnites were never referred to as Osci, nor were the Osci called Samnites. Traditions of the Opici fall into the legendary period of Italian history, roughly from the beginning of the first millennium BC until the foundation of the Roman Republic. No consensus can be reached concerning their location and language. By the end of this period, the Oscan language had evolved and was spoken by a number of sovereign tribal states. By far the most important of these in terms of military prowess and wealth was the Samnites, who rivalled Rome for about 50 years in the second half of the 4th century BC, sometimes being allies, and sometimes at war with the city, until they were finally subdued with considerable difficulty and were incorporated into the Roman state. The Osci kept their independence by playing one state against another, especially the Romans and Samnites. Their sovereignty was finally lost during the Second Samnite War when, prior to invading Samnium, the Romans found it necessary to secure the border tribes. After the war, the Oscans assimilated quickly to Roman culture. Their cultural legacy survived only in place names and literary references. (en)
- Gli Osci, detti anche Oschi (e, impropriamente, "Opici"), erano una popolazione di lingua indoeuropea di ceppo sannitico della Campania antica pre-romana, appartenente al gruppo osco-umbro; la caratterizzazione del popolo è soprattutto di tipo linguistico: Osci erano infatti i popoli parlanti la lingua osca, idioma indoeuropeo del gruppo osco-umbro. Storicamente, è in questo più ampio senso riconducibile agli Osci una pluralità di popoli dell'Italia meridionale, dei quali si ha testimonianza in età antica. Dal V secolo a.C. gli Osci furono inglobati dai Sanniti, a loro strettamente affini e inizialmente stanziati leggermente più a nord, e da allora i due gruppi finirono sostanzialmente per coincidere, in una variegata differenziazione tribale che sopravvisse a lungo anche alla conquista romana dell'insieme di queste genti, compiuta con le Guerre sannitiche. (it)
- Osken (Latijn: Osci) is de naam voor de oudste bewoners van Zuid-Italië. Het was een Italisch volk van Indo-Europese oorsprong. De oudste bronnen voor hun naam vormen Griekse teksten die ze Opikoi (Ὀπικοί) noemen. Volgens onder andere Thucydides verdreven de Osken de 'Sikeloi' (Siciliërs) uit Zuid-Italië. Thucydides noemt de streek zelfs Opikia. In de Latijnse bronnen heten ze Osci, met als varianten Opsci en Obsci. De naam Osken is vooral met de taal Oskisch verbonden. Deze maakte deel uit van de Italische talen, die in twee hoofdgroepen worden verdeeld: het Faliskisch-Latijn en het Oskisch-Umbrisch. De volken die het Oskisch spraken waren met name de Samnieten, Bruttiërs en Mamertijnen (die vanaf de vierde eeuw v.Chr. in het Siciliaanse Messina woonden). De kerngebieden van de Osken waren Samnium en Campanië. Steden die als woonplaatsen van de Osken genoemd worden zijn onder andere Fregellae, Capua, Cumae, Napels en Atella. Hoewel de Samnieten het Oskisch spraken, werden zij op een gegeven moment van de Osken onderscheiden. Volgens Strabo verdreven Samnieten namelijk Osken uit hun dorpen om er zelf te wonen. Een aantal Campanische woonplaatsen van de Osken werd langzamerhand veroverd door Griekse kolonisten in de 5e eeuw v.Chr. De Oskisch sprekende volken werden vervolgens door de Romeinen onderworpen in de Samnitische oorlogen (343-290 v.Chr.). Het Oskisch bleef echter tot de Bondgenotenoorlog in de 1e eeuw v.Chr. actief gebruikt worden. Er zijn ruim 200 inscripties bekend in de Oskische taal, die dateren van ca. 500 v.Chr. tot halverwege de 1e eeuw n.C. Driekwart hiervan komt uit Campanië, vooral uit Pompeï en Capua. De meeste zijn geschreven in een eigen Oskisch alfabet, dat – via het Etruskisch – van het Griekse is afgeleid. Het Oskisch werd ook gebruikt in de Atellana fabula, een burleske toneelvorm die zijn oorsprong had in de Campanische plaats Atella. Cicero noemt ze ‘Oskische spelen’ (Osci ludi). De Atellaanse spelen werden ook in Rome ingevoerd. Strabo schreef rond het begin van onze jaartelling dat hoewel de Osken al verdwenen waren, hun taal nog bestond in toneelstukken die in Rome bij bepaalde wedstrijden werden opgevoerd. (nl)
- Oskowie, Opikowie – grupa ludów starożytnej Italii. Kulturowo ulegali wpływom greckim. Uzależnieni byli od Etrusków. Pod koniec IV w. p.n.e. zostali podbici przez Rzym. (pl)
- Os oscos (em latim osci ou opsci) foram um povo indo-europeu do sul da península Itálica. Originários do norte da Campânia finalmente se fixaram na região de fronteira entre a Campânia e o Lácio. Os oscos também competiram com os etruscos pela posse do resto da Campânia. Pertenciam ao grupo osco-umbro; a caracterização do povo é, sobretudo, linguística: os oscos falavam propriamente a língua osca, idioma indo-europeu do grupo osco-úmbrio. , que foi geralmente considerado como a fonte de Tucídides para a história ocidental, depois identificou esta tribo com os Ausones, que foram conquistados e dispersados pelo resto da Campânia pelos Sabellis (Samnitas). Os oscos sobreviveram a essa dispersão por causa de seu idioma, a língua osca. Sua maior contribuição para a cultura foi a , também chamada farsa atelana (fabulae atellanae), gênero teatral muito encenado nos teatros romanos. (pt)
- Osker var ett italienskt forntidsfolk i dåvarande Kampanien. Deras område kallades Opicia. I beteckningen av landområdet kan anas resterna av ett annat folkslag, opikerna. Enligt nationalencyklopedin var osker inte ett specifikt folkslag, utan snarare ett samlingsnamn för flera olika italiska stammar. Oskerna besegrades av romarna på 300-talet f.Kr. Efter bundsförvantskriget (91 f.Kr.- 88 f.Kr.) intensifierade romarna romaniseringen vilket ledde till att oskerna då övergav oskiskan och oskerna assimilerades med romarna. Oskiskan, deras och andra italiska folkslags språk, har hittats på texter funna vid utgrävningarna av Pompeji, 1,1 mil sydost om Neapel. Dessa bevarades då staden år 79 e.Kr. ödelades av ett vulkanutbrott från vulkanen Vesuvius. (sv)
- О́ски, также Опики (лат. Osci, др.-греч. Ὀπικοί) — древние италийские племена, обитавшие в южной и части средней Италии с конца 2 тыс. до н. э. Русский историк В. И. Модестов относил осков к неолитическому населению Италии, близкому к лигурийцам. Разговаривали на диалектах оскско-умбрской языковой ветви. Были завоеваны этрусками, а потом римлянами. Испытали влияние греческой культуры. Делились на группы: 1.
* северную (сабины, , марруцины и др.); 2.
* центральную ; 3.
* южную (луканы, и др.). Наиболее важными среди всех осканских племён были прославленные своей воинской доблестью и богатством самниты. Они соперничали с Римом в течение около 50 лет во второй половине 4 века до н.э., иногда будучи союзниками, а иногда воюя с Городом. В конце концов, самниты со значительным трудом были окончательно покорены Римской республикой по итогам Третьей Самнитской войны. Остальные племена старались играть на римско-самнитских противоречиях, сохраняя этим свою независимость. Неудачное решение поддержать самнитов привело к потере осками независимости. После Самнитских войн осканцы были ассимилированы римлянами. Наследие их культуры сохранилось только в географических названиях и литературных упоминаниях. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- الأوسكان (بالإيطالية: Osci)، (بالإنجليزية: Oscans or Opicans) ،هو شعب إيطاليقي قديم عاش فيما يعرف الآن بإقليم كامبانيا في جنوب إيطاليا، خضعوا في القرن الخامس قبل الميلاد لحكم شعب سامنيت الذين اندمجوا معهم قبل أن يخضعوا لحكم الرومان، تكلموا اللغة الأسكانية وتعد من اللغات الإيطاليقية ذات الأصول الهند أوروبية، مثل اللغات اللاتينية والأومبرية.اشتغل الأسكان بالزراعة. (ar)
- Els oscs (en llatí, osci o opici, en grec Ὀπικοί, opikoi) foren una nació de la Itàlia central que va dominar bona part de la península. Els seus orígens es remunten al neolític i acabaren sent assimilats pels samnites al segle V aC. Els oscs o opics van dominar els pobles sabèl·lics que vivien al nord del territori osc i van formar una nova nació. La llengua dels samnites fou llavors del grup oscà. (ca)
- Los oscos (latín Osci u Opsci) fueron un antiguo pueblo itálico que habitaba en el sur de Italia, perteneciente al grupo osco-umbro y estrechamente emparentado con los samnitas. Hablaban el osco. Su otro nombre, lo de opsci, proviene del de la diosa de la fertilidad Ops. (es)
- Oskoak (latinez: Osci) Italiar penintsulako hegoaldeko antzinako etnietako bat izan ziren. Oskoak, K.a. V. mendearen bigarren erdialdean, Campanian kokaturik zeuden. Garai hartan hiru federaziotan eraturik azaltzen ziren: Capua, Nola eta . Greziarren eragin handia izan zuten. Erromaren mende erori ziren K.a. III. mendean, baina beren autonomia gorde zuten. K.a. 211n Hanibalen alde jarria zen Capuak bere askatasunak galdu zituen. latinaren antzekoa zen, eta K.a. I. mendea arte iraun zuen bizirik. (eu)
- Les Osques ou Opiciens (latin Osci ou Opsci) étaient un peuple italique de l'Italie ancienne et qui ont occupé la partie méridionale de la péninsule. Leur nom d'Opsci vient du nom de la déesse de la fertilité Ops. (fr)
- Oskowie, Opikowie – grupa ludów starożytnej Italii. Kulturowo ulegali wpływom greckim. Uzależnieni byli od Etrusków. Pod koniec IV w. p.n.e. zostali podbici przez Rzym. (pl)
- Oskové (latinsky: Osci), někdy též Opikové (Opici) byl starověký italický kmen, který žil, někdy od 1. tisíciletí př. n. l., v předřímské době, na jihu Apeninského poloostrova, zhruba na území dnešní Kampánie. Mluvil jazykem zvaným oskičtina, z níž se dochovalo asi 650 textů, ve speciálním písmu, patrně odvozeném ze západní řecké abecedy. Zajímavé je, že oskicky mluvily i jiné kmeny, například Samnité, ale Samnité se nikdy nepovažovali za Osky. Oskové měli k Samnitům zvláštní vztah a střídavě je podporovali v jejich proslulé rezistenci vůči Římu a naopak přebíhali na římskou stranu. Díky této strategii si udrželi dlouho autonomii. Suverenitu ale nakonec ztratili během druhé samnitské války. Po ní se rychle přizpůsobili římské kultuře. Jejich kulturní odkaz přežil pouze v místních jménech a (cs)
- Οι Όσκοι ήταν λαός ο οποίος στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία ζούσε στην Ιταλική Καμπανία και στο Λάτιο, μιλούσαν την Οσκική γλώσσα που μιλούσαν και οι Σαμνίτες στη νότια Ιταλία. Παρά το γεγονός ότι μιλούσαν την ίδια γλώσσα οι Σαμνίτες δεν έχουν πει ποτέ τον εαυτό τους Όσκους ούτε οι Όσκοι Σαμνίτες. Οι παραδόσεις για τους Όσκους ξεκινούν από τις αρχές της 1ης χιλιετίας π.Χ. μέχρι την εποχή που ιδρύθηκε η Ρωμαϊκή Δημοκρατία, η Οσκική γλώσσα κυριάρχησε σε μια σειρά από Ιταλικά κράτη. Το σπουδαιότερο από αυτά ήταν οι Σαμνίτες που ήταν αντίπαλοι με τη Ρώμη το δεύτερο μισό του 4ου αιώνα π.Χ., ακολούθησαν οι Σαμνίτικοι πόλεμοι με τους οποίους οι Ρωμαίοι νίκησαν τους Σαμνίτες και τους ενσωμάτωσαν στο κράτος τους. Οι Όσκοι διατήρησαν την ανεξαρτησία μέχρι την εποχή που οι Ρωμαίοι τους νίκησαν στον Β΄ Σαμνίτι (el)
- La oskoj – latine Osci – estis antikva popolo el la italika grupo de la hindeŭropa etnaro. Ĉefa estloregiono de la oskoj estis la regiono Kampanio. La popolo parencis al la samnitoj kaj estis forte influita de la helena kulturo. Ĉirkaŭ la jaro 500 a.K. la oskoj estis konkeritaj de la etruskoj, pli poste de la samnitoj, kaj fine de la Romia Respubliko. (eo)
- Die Osker (lateinisch Osci, ursprünglich auch Opici, Opsci oder Obsci, altgriechisch Ὀπικοί Opikoí, altgriechisch Ὄπικες Ópikes oder Ὀσκοί Oskoi) waren ein altitalisches indogermanisches Volk, dessen Hauptsiedlungsgebiet im heutigen Kampanien und benachbarten Teilen Latiums lag. Sie sprachen die oskische Sprache, die auch von den in Süditalien beheimateten Samniten gesprochen wurde, und waren von der griechischen Kultur beeinflusst. (de)
- The Osci (also called Oscans, Opici, Opsci, Obsci, Opicans) were an Italic people of Campania and Latium adiectum before and during Roman times. They spoke the Oscan language, also spoken by the Samnites of Southern Italy. Although the language of the Samnites was called Oscan, the Samnites were never referred to as Osci, nor were the Osci called Samnites. (en)
- Gli Osci, detti anche Oschi (e, impropriamente, "Opici"), erano una popolazione di lingua indoeuropea di ceppo sannitico della Campania antica pre-romana, appartenente al gruppo osco-umbro; la caratterizzazione del popolo è soprattutto di tipo linguistico: Osci erano infatti i popoli parlanti la lingua osca, idioma indoeuropeo del gruppo osco-umbro. Storicamente, è in questo più ampio senso riconducibile agli Osci una pluralità di popoli dell'Italia meridionale, dei quali si ha testimonianza in età antica. Dal V secolo a.C. gli Osci furono inglobati dai Sanniti, a loro strettamente affini e inizialmente stanziati leggermente più a nord, e da allora i due gruppi finirono sostanzialmente per coincidere, in una variegata differenziazione tribale che sopravvisse a lungo anche alla conquista ro (it)
- Osken (Latijn: Osci) is de naam voor de oudste bewoners van Zuid-Italië. Het was een Italisch volk van Indo-Europese oorsprong. De oudste bronnen voor hun naam vormen Griekse teksten die ze Opikoi (Ὀπικοί) noemen. Volgens onder andere Thucydides verdreven de Osken de 'Sikeloi' (Siciliërs) uit Zuid-Italië. Thucydides noemt de streek zelfs Opikia. In de Latijnse bronnen heten ze Osci, met als varianten Opsci en Obsci. (nl)
- Os oscos (em latim osci ou opsci) foram um povo indo-europeu do sul da península Itálica. Originários do norte da Campânia finalmente se fixaram na região de fronteira entre a Campânia e o Lácio. Os oscos também competiram com os etruscos pela posse do resto da Campânia. Pertenciam ao grupo osco-umbro; a caracterização do povo é, sobretudo, linguística: os oscos falavam propriamente a língua osca, idioma indo-europeu do grupo osco-úmbrio. Sua maior contribuição para a cultura foi a , também chamada farsa atelana (fabulae atellanae), gênero teatral muito encenado nos teatros romanos. (pt)
- Osker var ett italienskt forntidsfolk i dåvarande Kampanien. Deras område kallades Opicia. I beteckningen av landområdet kan anas resterna av ett annat folkslag, opikerna. Enligt nationalencyklopedin var osker inte ett specifikt folkslag, utan snarare ett samlingsnamn för flera olika italiska stammar. Oskerna besegrades av romarna på 300-talet f.Kr. Efter bundsförvantskriget (91 f.Kr.- 88 f.Kr.) intensifierade romarna romaniseringen vilket ledde till att oskerna då övergav oskiskan och oskerna assimilerades med romarna. (sv)
- О́ски, также Опики (лат. Osci, др.-греч. Ὀπικοί) — древние италийские племена, обитавшие в южной и части средней Италии с конца 2 тыс. до н. э. Русский историк В. И. Модестов относил осков к неолитическому населению Италии, близкому к лигурийцам. Разговаривали на диалектах оскско-умбрской языковой ветви. Были завоеваны этрусками, а потом римлянами. Испытали влияние греческой культуры. Делились на группы: 1.
* северную (сабины, , марруцины и др.); 2.
* центральную ; 3.
* южную (луканы, и др.). (ru)
|
