| dbo:abstract
|
- Ο Νικοδημισμός είναι ή ήταν ένα κοινωνικό φαινόμενο κατά το οποίο κάποιος δείχνει εξωτερικά κάποια θρησκευτική συμπεριφορά διαφορετική από αυτήν που αντιστοιχεί στην εσωτερική του πίστη, αποκρύπτοντας έτσι την πραγματική του πίστη. Ο όρος εισήχθη στον θρησκευτικό λόγο τον 16ο αιώνα και συνεχίστηκε και τον 18ο αιώνα και περαιτέρω. Αρχικά αναφερόταν ως επί το πλείστον σε Προτεστάντες που έκρυβαν το πραγματικό τους δόγμα κατά την Αντι-μεταρρύθμιση, αλλά αργότερα χρησιμοποιήθηκε και για τους Καθολικούς. Τα πρόσωπα που εφάρμοζαν αυτή την πρακτική ονομάζονταν Νικοδημιστές. (el)
- Unter Nikodemismus versteht man die bloß vorgespielte Zugehörigkeit zum Katholizismus oder einer anderen Amtskirche zu Zeiten der Reformation. Der Begriff geht auf die biblische Person des pharisäischen Juden und Mitglied der Sanhedrin namens Nikodemus zurück, der Jesus Christus in der Nacht besucht haben soll, um mit ihm zu reden und seine Lehre hören zu können, ohne von seinen eigenen Leuten erkannt zu werden. Der Genfer Reformator Johannes Calvin richtete sich in einem seiner Traktate 1543 gegen diejenigen evangelischen Christen, die ihren Glauben im Verborgenen ausüben und gleichzeitig zur katholischen Messe gehen würden, so als könnte man äußerlichen Kult von innerer Überzeugung trennen. Diese Art Christen bezeichnete er ablehnend und abschätzig als „Nikodemiten“, weil sie aus Angst, Feigheit, Gleichgültigkeit, Gewinnsucht oder Geltungsdrang heuchlerisch handeln würden. Aus Glaubensgründen und aus Solidarität mit den Verfolgten anerkannte er als aufrichtige Lösungen nur das Martyrium oder das Exil. (de)
- El nicodemismo es la práctica de la disimulación religiosa. Se distinguen dos acepciones del término: una estricta, la del nicodemismo histórico, como fenómeno de los siglos XVI y XVII, vinculado a la Reforma y la Contrarreforma, y la del nicodemismo en sentido amplio, que designaría toda forma de disimulación religiosa en términos de persecución o censura. En esta última acepción, nicodemismo y disimulación vendrían a ser casi sinónimos y, de hecho, lo son en numerosos contextos de la investigación histórica actual. El término fue acuñado por Calvino, quien lo utilizó para designar a los protestantes que, para evitar la persecución religiosa, aparentaban un estricto catolicismo público. La palabra deriva de Nicodemo, un fariseo que, según el Evangelio de San Juan (3, 1-21), acudía a escondidas, por las noches, a escuchar a Jesús, aunque simulaba respetar estrictamente los preceptos judíos durante el día. El nicodemismo se aplicaba, pues, a una suerte de discípulos ocultos, pero siempre de forma censoria; el propio Calvino condenó a quienes preferían la máscara católica al testimonio de la verdadera fe, aunque tal testimonio condujera al martirio. La generalización del término pudo deberse al libro de Carlo Ginzburg, Simulazione e dissimulazione religiosa nell'Europa del Cincquecento, publicado en Italia en los años setenta del siglo XX.
* Datos: Q2894162 (es)
- Un nicodémite est une personne soupçonnée d'avoir déformé publiquement sa foi religieuse pour cacher ses vraies croyances. Le terme est introduit en 1544 par le réformateur Jean Calvin en 1544 dans son ouvrage Excuse à messieurs les Nicodémites. Depuis que la monarchie française avait intensifié ses poursuites contre la Réforme avec l'édit de Fontainebleau de 1540, il était devenu de plus en plus dangereux de professer publiquement la croyance dissidente. Il s'applique alors aux crypto-protestants, qui ne font pas profession publique de leur foi protestante. Dans l'Évangile de Jean (Jean 3, 1-2) apparaît le personnage de Nicodème, pharisien et membre du Sanhédrin. Bien qu'il demeure en public un juif pieux, il vient secrètement la nuit à Jésus pour recevoir des instructions. Bien qu'il soit finalement devenu un saint, sa double allégeance était quelque peu suspecte. « Mais il y avait parmi les Pharisiens un chef des Juifs, nommé Nicodème ; il vint de nuit auprès de Jésus et lui dit : Rabbi, nous savons que tu es un docteur venu de la part de Dieu ; car personne ne peut faire ces miracles que tu fais, si Dieu n'est avec lui. » (fr)
- A Nicodemite (/ˌnɪkəˈdiːmaɪt/) is a person suspected of publicly misrepresenting their religious faith to conceal their true beliefs. The term is sometimes defined as referring to a Protestant Christian who lived in a Roman Catholic country and escaped persecution by concealing their Protestantism. The word is normally a term of disparagement. Introduced into 16th-century religious discourse, it persisted in use into the 18th century and beyond. Originally employed mostly by Protestants, it was usually applied to persons of publicly conservative religious position and practice who were thought to be secretly humanistic or reformed. Friedrich Heer in his book The Medieval World (1961; English translation published in 1962) refers to the 12th-century circle at Chartres as past masters of nicodemism, which he describes as "dangerous thoughts, dangerous allusions to topical ecclesiastical and political affairs, and above all to ideas hard or impossible to reconcile with the dogma of the Church or the maxims of the prevailing theology". In England during the 17th and 18th centuries the term was often applied to those suspected of secret Socinian, Arianist, or proto-Deist beliefs. (en)
- Nikodemit, biasanya istilah ejekan, adalah orang yang diduga mengelewengkan keyakinan agama asli mereka dengan memberikan pernyataan palsu dan menyembunyikan keyakinan asli. Diperkenalkan dalam pembahasan agama abad ke-16, keadaan ini timbul pada abad ke-18 dan seterusnya. Ini biasanya diterapkan kepada orang-orang dari posisi relijius konservatif secara terbuka dan praktik yang diam-diam dianggap humanistik atau reformasi. Aslinya banyak dipakai oleh umat Protestan, istilah tersebut juga kemudian dipakai umat Katolik. (in)
- Con nicodemismo si intende quel comportamento di dissimulazione ideologica, sia essa religiosa o politica, che porta ad aderire e a conformarsi, nell'apparenza, alle opinioni dominanti della propria epoca. (it)
- Um nicodemita é uma pessoa suspeita de deturpar publicamente a sua fé religiosa para esconder as suas verdadeiras crenças. O termo às vezes é definido como referindo-se a um cristão protestante que viveu num país católico romano e escapou da perseguição ocultando o seu protestantismo. A palavra é normalmente um termo depreciativo. Introduzido no discurso religioso do século XVI, o seu uso persistiu no século XVIII e depois desse século. Originalmente empregado principalmente por protestantes, era geralmente aplicado a pessoas de posição e prática religiosa publicamente conservadora que se pensava serem secretamente humanistas ou reformadas. Friedrich Heer no seu livro The Medieval World (1961; tradução inglesa publicada em 1962) refere-se ao círculo do século XII em Chartres como mestres do nicodemismo, que ele descreve como "pensamentos perigosos, alusões perigosas a assuntos eclesiásticos e políticos da atualidade e sobretudo a ideias difíceis ou impossíveis de conciliar com o dogma da Igreja ou com as máximas da teologia vigente". Na Inglaterra, durante os séculos XVII e XVIII, o insulto de nicodemismo era frequentemente aplicado àqueles suspeitos de crenças secretas socinianas, arianistas ou proto-deístas. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Ο Νικοδημισμός είναι ή ήταν ένα κοινωνικό φαινόμενο κατά το οποίο κάποιος δείχνει εξωτερικά κάποια θρησκευτική συμπεριφορά διαφορετική από αυτήν που αντιστοιχεί στην εσωτερική του πίστη, αποκρύπτοντας έτσι την πραγματική του πίστη. Ο όρος εισήχθη στον θρησκευτικό λόγο τον 16ο αιώνα και συνεχίστηκε και τον 18ο αιώνα και περαιτέρω. Αρχικά αναφερόταν ως επί το πλείστον σε Προτεστάντες που έκρυβαν το πραγματικό τους δόγμα κατά την Αντι-μεταρρύθμιση, αλλά αργότερα χρησιμοποιήθηκε και για τους Καθολικούς. Τα πρόσωπα που εφάρμοζαν αυτή την πρακτική ονομάζονταν Νικοδημιστές. (el)
- Nikodemit, biasanya istilah ejekan, adalah orang yang diduga mengelewengkan keyakinan agama asli mereka dengan memberikan pernyataan palsu dan menyembunyikan keyakinan asli. Diperkenalkan dalam pembahasan agama abad ke-16, keadaan ini timbul pada abad ke-18 dan seterusnya. Ini biasanya diterapkan kepada orang-orang dari posisi relijius konservatif secara terbuka dan praktik yang diam-diam dianggap humanistik atau reformasi. Aslinya banyak dipakai oleh umat Protestan, istilah tersebut juga kemudian dipakai umat Katolik. (in)
- Con nicodemismo si intende quel comportamento di dissimulazione ideologica, sia essa religiosa o politica, che porta ad aderire e a conformarsi, nell'apparenza, alle opinioni dominanti della propria epoca. (it)
- Unter Nikodemismus versteht man die bloß vorgespielte Zugehörigkeit zum Katholizismus oder einer anderen Amtskirche zu Zeiten der Reformation. Der Begriff geht auf die biblische Person des pharisäischen Juden und Mitglied der Sanhedrin namens Nikodemus zurück, der Jesus Christus in der Nacht besucht haben soll, um mit ihm zu reden und seine Lehre hören zu können, ohne von seinen eigenen Leuten erkannt zu werden. (de)
- El nicodemismo es la práctica de la disimulación religiosa. Se distinguen dos acepciones del término: una estricta, la del nicodemismo histórico, como fenómeno de los siglos XVI y XVII, vinculado a la Reforma y la Contrarreforma, y la del nicodemismo en sentido amplio, que designaría toda forma de disimulación religiosa en términos de persecución o censura. En esta última acepción, nicodemismo y disimulación vendrían a ser casi sinónimos y, de hecho, lo son en numerosos contextos de la investigación histórica actual.
* Datos: Q2894162 (es)
- A Nicodemite (/ˌnɪkəˈdiːmaɪt/) is a person suspected of publicly misrepresenting their religious faith to conceal their true beliefs. The term is sometimes defined as referring to a Protestant Christian who lived in a Roman Catholic country and escaped persecution by concealing their Protestantism. In England during the 17th and 18th centuries the term was often applied to those suspected of secret Socinian, Arianist, or proto-Deist beliefs. (en)
- Un nicodémite est une personne soupçonnée d'avoir déformé publiquement sa foi religieuse pour cacher ses vraies croyances. Le terme est introduit en 1544 par le réformateur Jean Calvin en 1544 dans son ouvrage Excuse à messieurs les Nicodémites. Depuis que la monarchie française avait intensifié ses poursuites contre la Réforme avec l'édit de Fontainebleau de 1540, il était devenu de plus en plus dangereux de professer publiquement la croyance dissidente. Il s'applique alors aux crypto-protestants, qui ne font pas profession publique de leur foi protestante. (fr)
- Um nicodemita é uma pessoa suspeita de deturpar publicamente a sua fé religiosa para esconder as suas verdadeiras crenças. O termo às vezes é definido como referindo-se a um cristão protestante que viveu num país católico romano e escapou da perseguição ocultando o seu protestantismo. Na Inglaterra, durante os séculos XVII e XVIII, o insulto de nicodemismo era frequentemente aplicado àqueles suspeitos de crenças secretas socinianas, arianistas ou proto-deístas. (pt)
|
