| dbo:abstract
|
- موسيقى عصر النهضة هي الموسيقى الأوروبية المكتوبة خلال عصر النهضة. يصعب تحديد بداية العصر الموسيقي ذلك لأن تبني خصائصه جرى على نحو تدريجي فقط؛ يضع علماء الموسيقى بداياتها في أوائل 1300 إلى أواخر عقد 1470. تُعتبر موسيقى عصر النهضة بأنها موسيقى غنائية وموسيقى آلات كُتبت وأُديت في أوروبا خلال عصر النهضة. أجمع المؤرخون الموسيقيون على بداية هذا العصر نحو عام 1400 مع انتهاء عصر القرون الوسطى وانتهائه نحو عام 1600 مع بداية عصر الباروك، وبناءً على ذلك بدأ عصر النهضة الموسيقية نحو مئة عام من بداية عصر النهضة كما هو مفهوم في مجالاتٍ أُخرى. وفي الفنون الأخرى، تأثرت موسيقى تلك الفترة إلى درجة كبيرة بالتطويرات التي عرَّفت الحقبة الحديثة المبكرة: ظهور فكرة الإنسانية (فلسفة)؛ واستعادة الإرث الفني والأدبي في اليونان القديمة وروما القديمة وازدياد الابتكار والاستكشاف ونمو المؤسسات التجارية وظهور الطبقة البرجوازية والإصلاح البروتستانتي. نشأت من هذا المجتمع المتغير لغة موسيقية شائعة وموحدة وعلى وجه الخصوص النمط البولفوني (وهذا يعني وجود خطوط ألحان عديدة ومستقلة تُعزف في الوقت عينه) من المدرسة الفرانكو فلمنكية التي كان جوسكين ديبري من أعظم معلميها. جاء اختراع آلة الطباعة في عام 1439 جاعلًا توزيع الموسيقى ونصوص نظريتها أرخص وأسهل فانتشر الأمر على نطاق جغرافي أوسع وإلى شريحة أكبر من الناس. قبيل اختراع الطباعة، كانت الموسيقى المكتوبة ونصوص نظرياتها تُنسخ يدويًا فكانت عملية مكلفة تستهلك الكثير من الوقت. زاد الطلب على الموسيقى بكونها وسيلة تسلية ونشاطًا ترفيهيًا للهواة المتعلمين مع ظهور الطبقة البرجوازية. تزامن انتشار الأغاني والموتيه والقداس (موسيقى) في أرجاء أوروبا مع توحيد الممارسة البولفونية في الأسلوب السلس الذي بلغ أوجه في النصف الثاني من القرن السادس عشر في أعمال المؤلفين الموسيقيين أمثال باليسترينا وأورلان دي أسوس وتوماس تاليس وويليام بيرد وتوماس لويس دي فيكتوريا. سمح الازدهار والاستقرار السياسي النسبي في البلدان المنخفضة جنبًا إلى جنب مع النظام المزدهر للتربية الموسيقية في العديد من كنائس وكاتدرائيات المنطقة بتدريب أعداد كبيرة من المغنيين والعازفين والمؤلفين الموسيقيين. كان هؤلاء الموسيقيون مرغوبين للغاية في أرجاء أوروبا وعلى وجه الخصوص في إيطاليا حيث وظفتهم الكنائس والبلاط الأرستقراطي بصفتهم مؤلفين موسيقيين ومؤديين ومعلمين. سهلت الصحافة المطبوعة نشر الموسيقى المطبوعة بحلول نهاية القرن السادس عشر ومنذ ذلك الحين تشربت إيطاليا التأثيرات الموسيقية الشمالية مع البندقية في روما وأصبحت مدن أخرى مراكزًا للأنشطة الموسيقية. عكس هذا الوضع الحالة التي كانت موجودة منذ مئة عام. ظهرت الأوبرا (موسيقى)، وهي نوع مسرحي درامي يؤدي فيه المغنيون برفقة الأدوات الموسيقية، في هذا الوقت في فلورنسا. تطورت الأوبرا بكونها محاولة مقصودة لإنعاش موسيقى اليونان القديمة. تزايد تحرر الموسيقى من قيود القرون الوسطى وسُمح بالمزيد من التنوع على صعيد المدى والإيقاع والتناغم والشكل والتدوين الموسيقي. ومن جهة أخرى، أصبحت قواعد الطباق (موسيقى) أكثر تقييدًا وعلى وجه الخصوص فيما يتعلق بمعالجة التنافر الصوتي. أصبحت الموسيقى في عصر النهضة أداة للتعبير الشخصي. وجد المؤلفون الموسيقيون طرقًا لجعل الموسيقى الغنائية أكثر تعبيرًا عن النصوص التي كانوا يُعدّونها. أخذت الموسيقى العلمانية تقنيات من الموسيقى الدينية والعكس صحيح. انتشرت أشكال علمانية شعبية مثل الأغنية والمادريجال في أرجاء أوروبا. وظف البلاط المؤديين الموهوبين من المغنيين وعازفي الموسيقى. أصبحت الموسيقى أكثر اكتفاءً ذاتيًا بتوفرها بالشكل المطبوع الذي وُجد من أجلها. تطورت الإصدارات الأولية للعديد من الأدوات الموسيقية الحديثة المعروفة (من ضمنها الكمان والإيتار والعوديات وآلات المفاتيح) لتتخذ أشكالًا جديدة خلال عصر النهضة. عُدلت هذه الآلات استجابة لتطور الأفكار الموسيقية وقدَّمت إمكانيات جديدة ليستكشفها الموسيقيون ومؤلفو الموسيقى. ظهرت أيضًا الأشكال الأولية للآلات النحاسية وآلات النفخ الخشبية مثل المزمار والمترددة؛ فاتسع مدى اللون الصوتي وازداد صوت المجموعات الموسيقية. (ar)
- La música del reneixement és la música europea escrita durant el Renaixement, des de l'any 1401 fins al 1600 aproximadament. Definir l'inici de l'era amb precisió és difícil, donada la manca de grans canvis existent en el pensament musical del segle xv. A més, el procés pel qual la música va adquirir les seves característiques renaixentistes va ser gradual i els musicòlegs han situat els seus inicis, com a més prest cap al 1400, i com a més tard, al voltant del 1470. Està acceptat que el redescobriment i desenvolupament per part dels humanistes italians de l'estètica de l'art grec i romà de l'antiguitat va contribuir a renovar la música de l'època a un nivell conceptual, però els dubtes sorgeixen en intentar esbrinar la influència directa sobre la teoria, la composició i la interpretació musical, i per tant roman en el terreny de la suposició. (ca)
- Renesanční hudba je vokální a instrumentální hudba napsaná a prováděná v Evropě v období renesance. Období v hudbě trvalo přibližně od roku 1400 do roku 1600 od konce středověku po nástup baroka. Pro renesanční hudbu je charakteristický velký důraz na libozvučnost, kontrast, soulad, řád, umění má základ v pozemském světě na rozdíl například od gotiky. Hudba je charakterizována větším využitím instrumentace, vícenásobným propletením melodických linií a použitím prvních basových nástrojů. Rozšířily se společenské tance, takže se začaly rozvíjet hudební formy vhodné jako taneční doprovod. V této době získal konkrétní obrysy zápis hudby do notové osnovy a další prvky hudební notace. Tento vynález umožnil oddělení kompozice hudební skladby od jejího přednesu; bez psané hudby byl přenos ústní a při každém přednesu se měnil. Díky hudební partituře bylo možné uvést hudební dílo bez přítomnosti skladatele. Vynález pohyblivé sazby knihtisku v 15. století měl dalekosáhlé důsledky na uchovávání a přenos hudby. Patří ke směrům klasické hudby. Mezi významné renesanční skladatele patřil Josquin Desprez, Giovanni Pierluigi da Palestrina, John Dunstaple, Johannes Ockeghem, Orlando di Lasso, Guillaume Dufay, Gilles Binchois, Thomas Tallis, William Byrd, Giovanni Gabrieli, Carlo Gesualdo, John Dowland, Jacob Obrecht, Adrian Willaert, Jacques Arcadelt a Cipriano de Rore. V českých zemích je orientační vymezení renesanční hudby mezi lety 1420 a 1620, nejdůležitějším představitelem byl Kryštof Harant z Polžic a Bezdružic. Hudebníci kolem roku 1600 (cs)
- Unter Musik der Renaissance, auch genannt Renaissancemusik, versteht man die europäische Musik der beginnenden Neuzeit, also des Zeitraums des 15. und 16. Jahrhunderts. Über die genaue Epochenabgrenzung, ebenso wie über musikalische Merkmale der Renaissancemusik, besteht in der Forschung kein Konsens. (de)
- Με τον όρο Αναγεννησιακή μουσική αναφερόμαστε στην μουσική της εποχής της Αναγέννησης, που εκτείνεται περίπου από το 1400-1600 και χαρακτηρίζεται από έντονο ανθρωπισμό, τάσεις φιλοσοφικές και επιστροφή στα αρχαία Ελληνικά γράμματα καθώς και έντονη προσκόλληση πάνω στην αρχαία μετρική της ποίησης, η οποία οδηγούσε τη σύνθεση της μουσικής επάνω στα πρότυπά της. Η μουσική δείχνει να ξεφεύγει από τα δεσμά της πολυπλοκότητας του προηγούμενου αιώνα και παρουσιάζεται πιο ελεύθερη, λιγότερο φορτωμένη και το κείμενο συνοδεύει πιο ζωηρό και πιτσικάτο. Το πολυφωνικό Σανσόν βρίσκεται στην καλύτερη εποχή του και πολλές μελωδίες από γνωστά Σανσόν χρησιμοποιήθηκαν σαν βάσεις για τη δημιουργία έργων θρησκευτικού χαρακτήρα. Κατά το πρώτο μισό του 15ου αι. η μουσική επηρεάσθηκε πολύ από τις αναταραχές μεταξύ Προτεσταντών και Καθολικών, οι οποίες ταραχές οδήγησαν στη διάσπαση και κατά συνέπεια στη δημιουργία πολλών διαφορετικών θρησκευτικών δογμάτων. Ένας Προτεστάντης, ο Μαρτίνος Λούθηρος (1483-1546) ήταν και ο ίδιος μουσικός. Απέρριψε τον Πάπα ως αρχηγό, χρησιμοποίησε την λατινική λειτουργία στο δικό του δόγμα και σταδιακά διαμόρφωσε ένα τρόπο ψαλμωδίας που έμεινε για αιώνες ο κεντρικός άξονας της γερμανικής θρησκευτικής μουσικής. Ένας από τους πιο γνωστούς ύμνους που έγραψε ήταν "Ο Θεός είναι ένα ισχυρό φρούριο". Ο Ιωάννης Καλβίνος (1509-1566), θρησκευτικός μεταρρυθμιστής και θρησκευτικός ηγέτης των Καθολικών πιστών που ονομάστηκαν Καλβινιστές, αρχικά εξάλειψε την μουσική από την λειτουργία και επέτρεψε μόνο την μελωδική απαγγελία του Ευαγγελίου. Αργότερα, επιτρέπει τον δανεισμό από την κοσμική μουσική, καθώς πρέπει να βρεθούν τρόποι για την όσο το δυνατό μεγαλύτερη προσαγωγή των πιστών. Η μουσική ήταν όμως συχνά αντικείμενο διαμάχης καθώς οι λαϊκές μελωδίες και η πολύπλοκη πολυφωνία που χρησιμοποιήθηκε στα ιερά μουσικά κομμάτια έκανε πολύ δύσκολη την κατανόηση των ιερών κειμένων από τους πιστούς. Δύο σημαντικές προσωπικότητες της περιόδου ήταν:
* Ο Ορλάντο ντι Λάσσο (1532-1594) που καταγόταν από τη Φλάνδρα ήταν αυτός που με πολύ σοφία πλούτισε τη θρησκευτική μουσική των Καθολικών γράφοντας μοτέτα και λειτουργίες.
* Ο (1532-1589) ήταν ποιητής που καλούσε σε πνευματικές συγκεντρώσεις μουσικούς και ανθρώπους των γραμμάτων όλων των θρησκειών, όπου η μελέτη και εφαρμογή των αρχαίων μετρικών νόμων έφερνε καθαρότητα στη μουσική. (el)
- Renesanca muziko estas klasika muziko verkitadum la renesanco, proksimume inter 1400 kaj 1600.Difini la finon de la periodo estas multe pli facileol difini la komencon, ĉar okazis neniaj revoluciajmoviĝoj en muzika pensado je la komenco de la 15-a jarcentorespondantaj al la subita disvolviĝo de stilojokaze de la baroka epoko ĉirkaŭ 1600,kaj la ŝanĝiĝado, per kiu muziko akiris "renesancajn"trajtojn, estis malrapida. La pliiĝanta dependado de la intervalo de trito kiel konsonanco estas unu el la pli rimarkeblaj trajtoj de frurenesanca eŭropa arta muziko (en la mezepoko, tritoj estis rigardataj kiel disonancoj). Polifonio, estinte aktuala jam de la 12-a jarcento, pli kaj pli kompleksiĝis per altgrade memstaraj voĉoj tra la tuta 14-a jarcento; la komenco de la 15-a jarcento montris simpligadon, kaj la voĉoj ofte strebis al glateco. Tio estis farebla pro multe plivastigitaj voĉaj registroj en muziko — en la mezepoko, la malvastaj registroj bezonigis oftajn partokrucojn, kio ankaŭ devigis verki tre multe kontrastantajn partojn. Ĉirkaŭ la fino de la 15-a jarcento, polifonia sankta muziko (ekzempligita per la mesoj de Ockeghem kaj Obrecht) ankoraŭfoje kompleksiĝis, en maniero respondanta al la okulfrapa detalo en la tiutempa pentrarto; tion sekvis en la frua 16-a jarcento ankoraŭ alia moviĝo al simpligado, kiel oni povas observi en la verkado de Josquin, kaj poste de Palestrina, kiu tiam enparte reagis al la striktigoj de la Koncilio de Trento malaprobantaj tro kompleksan polifonion pro ties malhelpado al kompreno de la teksto. En la malfrua 16-a jarcento, estis kelkaj gravaj, kontrastantaj emoj. En sekulara muziko, aparte en la madrigalo, estis emo al komplekseco kaj eĉ ekstrema kromateco (ekzempligita en la madrigaloj de Luzzaschi, Marenzio, kaj Gesualdo). Dume, komenciĝante en Florenco, okazis klopodo revivigi la dramajn kaj muzikajn formojn de Antikva Grekio, uzante kiel rimedon monodion, formon de deklamata muziko super simpla akompano; pli ekstreman kontraston kontraŭ la antaŭa polifonia stilo estus malfacile trovi; ankaŭ tio estis, almenaŭ je la komenco, sekulara emo. En Venecio, de ĉirkaŭ 1550 ĝis ĉirkaŭ 1610, disvolviĝis impona plurĥora stilo, kiu donis al Eŭropo iom de la plej granda, plej belsona muziko komponita ĝis tiu tempo, per pluraj ĥoroj de kantistoj, latunaj blovinstrumentoj, kaj kordinstrumentoj en diversaj spaclokoj en la Baziliko de sankta Marko. Tiuj ĉi pluraj revolucioj disvastiĝis tra Eŭropo en la sekvantaj kelkaj jardekoj, komencante en Germanio kaj poste transirante al Hispanio, Francio kaj Anglio iom poste, indikante la komencon de tio, kion oni nun nomas la baroka muzika epoko. Muziko havanta esence renesancajn trajtojndaŭre estis komponata, aparte en Anglio,sed ankaŭ en Hispanio, Portugalio, kaj Francio,dum la unuaj kelkaj jardekoj de la 17-a jarcento.Aldone, multaj komponistoj gardis dividonen siaj verkoj inter prima prattica(itale "unua praktiko", muziko en la renesanca polifonia stilo)kaj seconda prattica(itale "dua praktiko", muziko en la nova stilo)dum la unua parto de la 17-a jarcento. La ĉefaj liturgiaj formoj,kiuj eltenadis tra la tuta renesanco,estis mesoj kaj motetoj.Aliaj disvolviĝoj okazis ĉirkaŭ la fino,aparte kiam komponistoj de sankta muzikoekadoptis sekularajn formojn(kiel la madrigalon)por siaj propraj celoj.Dum tiu periodo,sekulara muziko atingis pliiĝante vastan disvastiĝon,kaj montris ampleksan variadon en siaj formoj,sed oni devas esti singardemaantaŭ ol subkompreni eksplodon en variado:ĉar presado faris muzikon pli vaste havebla,multe pli da muziko estas konservitael tiu ĉi epoko ol el la antaŭa mezepoko,kaj estas kredinde,ke granda riĉaĵaro de populara muzikoel la malfrua mezepokoestas netroveble perdita.Sekulara muziko inkluzivis kantojn por unu aŭ multaj voĉoj,formojn kiel la frotolon, la kanzonon, kaj madrigalon,vjolaran muzikon por bekflutojaŭ gambovjoloj kaj aliaj instrumentoj,kaj dancojn por diversaj ensembloj;kaj ĉirkaŭ la fino de la periodo,la fruajn dramajn antaŭirantojn de opero, ekz. monodio,la madrigala komedio, kaj la intermedio. Renesanca muziko estis kaj ne tonala.Modaleco ekdisrompiĝis ĉirkaŭ la fino de la periodo,kiam akordoradikaj moviĝoj je kvintoj,unu el la difinaj trajtoj de tonaleco,oftiĝis, aparte apud kadencoj. (eo)
- La música del Renacimiento o música renacentista es la música antigua escrita durante el Renacimiento, entre los años 1400 y 1600, . Las características estilísticas de la música renacentista son su textura polifónica, que sigue las leyes del contrapunto, y está regida por el sistema modal heredado del canto gregoriano. (es)
- On désigne par musique de la Renaissance la musique européenne composée entre le XVe siècle, fin de la musique médiévale, et le XVIIe siècle, qui marque le début de la période baroque. Il s'agit d'une convention : si la dernière date n'est guère contestable, avec, par exemple, l'avènement de l'opéra, il n'en est pas de même pour le début de cette période, située, en ce qui concerne la musique, entre le Moyen Âge tardif et la pré-Renaissance. Les évolutions temporelles et géographiques, l'imprimerie, de nouveaux genres musicaux, la reconnaissance des compositeurs et de leurs œuvres caractérisent la musique de la Renaissance, sans oublier le formidable développement organologique des instruments de musique. (fr)
- Musik Renaisans adalah musik klasik yang digubah pada , sekitar tahun 1450 sampai dengan 1600. Penentuan batas awal zaman musik ini sulit dilakukan karena tidak terdapat perubahan besar dalam musik pada abad ke-15, selain juga bahwa musik dalam perkembangannya mendapatkan ciri-ciri "Renaisans" secara bertahap. Zaman ini berlangsung sesudah dan sebelum Zaman Barok. Beberapa komponis dari zaman ini adalah Giovanni Pierluigi da Palestrina, , dan William Byrd.
* l
* b
* s (in)
- Renaissance music is traditionally understood to cover European music of the 15th and 16th centuries, later than the Renaissance era as it is understood in other disciplines. Rather than starting from the early 14th-century ars nova, the Trecento music was treated by musicology as a coda to Medieval music and the new era dated from the rise of triadic harmony and the spread of the ' contenance angloise ' style from Britain to the Burgundian School. A convenient watershed for its end is the adoption of basso continuo at the beginning of the Baroque period. The period may be roughly subdivided, with an early period corresponding to the career of Guillaume Du Fay (c. 1397–1474) and the cultivation of cantilena style, a middle dominated by Franco-Flemish School and the four-part textures favored by Johannes Ockeghem (1410's or 20's – 1497) and Josquin des Prez (late 1450's – 1521), and culminating during the Counter-Reformation in the florid counterpoint of Palestrina (c. 1525 – 1594) and the Roman School. Music was increasingly freed from medieval constraints, and more variety was permitted in range, rhythm, harmony, form, and notation. On the other hand, rules of counterpoint became more constrained, particularly with regard to treatment of dissonances. In the Renaissance, music became a vehicle for personal expression. Composers found ways to make vocal music more expressive of the texts they were setting. Secular music absorbed techniques from sacred music, and vice versa. Popular secular forms such as the chanson and madrigal spread throughout Europe. Courts employed virtuoso performers, both singers and instrumentalists. Music also became more self-sufficient with its availability in printed form, existing for its own sake. Precursor versions of many familiar modern instruments (including the violin, guitar, lute and keyboard instruments) developed into new forms during the Renaissance. These instruments were modified to respond to the evolution of musical ideas, and they presented new possibilities for composers and musicians to explore. Early forms of modern woodwind and brass instruments like the bassoon and trombone also appeared, extending the range of sonic color and increasing the sound of instrumental ensembles. During the 15th century, the sound of full triads became common, and towards the end of the 16th century the system of church modes began to break down entirely, giving way to functional tonality (the system in which songs and pieces are based on musical "keys"), which would dominate Western art music for the next three centuries. From the Renaissance era, notated secular and sacred music survives in quantity, including vocal and instrumental works and mixed vocal/instrumental works. A wide range of musical styles and genres flourished during the Renaissance, including masses, motets, madrigals, chansons, accompanied songs, instrumental dances, and many others. Beginning in the late 20th century, numerous early music ensembles were formed. Ensembles specializing in music of the Renaissance era give concert tours and make recordings, using modern reproductions of historical instruments and using singing and performing styles which musicologists believe were used during the era. (en)
- ルネサンス音楽（ルネサンスおんがく）は、ヨーロッパにおいて、15世紀から16世紀のルネサンス期に作られた音楽の総称である。中世西洋音楽とバロック音楽の中間に位置し、その中心をなすのは、ポリフォニーによる声楽、とくに、宗教曲である。中世・ルネサンス音楽をまとめて、初期音楽 early musicということがある。 (ja)
- 르네상스 음악(Renaissance music)이란 르네상스 시대의 서양 음악으로, 대략 1420년에서 1600년 사이의 음악이다. 르네상스라는 말은 원래 '고대문화의 부흥'을 의미하는데, 미술이나 문학의 분야에서는 이 말이 대개 해당되나 음악의 경우는 이러한 뜻에서의 르네상스 음악이란 거의 존재하지 않는다. 그러나 르네상스를 보다 넓은 뜻으로 해석하여, 자유로운 인간의 감정이나 개성에 눈을 떠서 합리적 사고방식이나 조화를 존중하고 명석함을 추구한다고 하는 사회·문화 발전에 걸쳐 볼 수 있는 시대의 특징적 정신이라는 점에서 생각한다면, 15세기 말에서부터 16세기의 음악에는 르네상스라고 할 만한 몇 개의 특징을 찾을 수가 있다. 이 시대의 매끄럽고 순한 선율의 흐름이 확대되고, 이에 따라 새로운 음공간(音空間)이 개척되었는데 이것은 회화에서의 원근법 탐구와도 비할 수 있을 만한 진보였다. 또, 악보 인쇄술의 발명, 정흑백보(定黑白譜) 기보법의 보급, 전통에 구애되지 않는 새로운 음악이론의 탄생은 르네상스 정신의 큰 특징인 합리성이나 표현의 가능성을 추구하는 경향의 출현이라 볼 수 있다. 이와 같은 르네상스의 정신은 이미 14세기의 아르스 노바에도 나타나 있으나, 특히 로 통하여 조스캥 데 프레의 음악에서 뚜렷한 형태를 취하여 나타났다. 플랑드르 악파의 작곡가들은 전유럽에 걸쳐 활약하였고, 그들의 성악 폴리포니의 작곡법은 르네상스 음악의 중심적 양식이 되었다. 그러나 이 대위법적인 복잡한 기법은 르네상스 음악에서는 단순한 기교를 위한 기교가 아니라 보다 자연스럽고 인간적인 감정표현과 결부되어 있다는 점에 특징이 있다. 16세기에는 음악의 중심이 점차로 이탈리아로 옮겨져, 여기서 르네상스 정신은 수많은 꽃을 피우기에 이르렀다. 미사, 모테트를 비롯하여 각종의 세속 합창곡이 번성하였으나, 그와 동시에 오르간이나 류트 등의 기악음악도 놀라운 발전을 하였다. 이 기악은 바로크 이후의 음악에서 중심적인 위치를 차지하게 된다. 16세기 말에는 각종 극음악이 시도되었는데, 이들은 17세기 바로크 음악의 성립과 발전에도 결정적인 역할을 하게 되었다. 플랑드르와 이탈리아의 르네상스 음악의 영향 아래 유럽의 다른 여러 나라의 음악도 각각 독자적인 발전을 보였다. 일반적으로 말하여 르네상스 음악은 플랑드르 악파의 폴리포니에서 볼 수 있는 북방적이며 고딕적인 요소와 이탈리아의 마드리갈 등에서 볼 수 있는 남방적·라틴적 요소와의 결합에서 성숙하였다고 할 수 있다. (ko)
- Nella storia della musica, la musica rinascimentale è quella musica composta in Europa durante il Rinascimento, periodo artistico ascrivibile approssimativamente al Quattrocento e al Cinquecento. Nel rinascimento il ritrovato piacere per la vita si manifesta anche nell'amore per il canto, il ballo e la musica, che allietano i momenti di festa di nobili e borghesi. La principale novità del tempo è costituita dallo sviluppo della polifonia vocale, che incoraggia la composizione di melodie per più voci, con o senza accompagnamento musicale. (it)
- De renaissancemuziek is de klassieke muziek uit de renaissance, dat wil zeggen, de West-Europese kunstmuziek van ongeveer 1400 tot 1600, volgend op de middeleeuwse muziek, voorafgaand aan de barokmuziek, en gedomineerd door de zogeheten Vlaamse polyfonie. De renaissance in de muziek kan grofweg in twee tijdperken worden ingedeeld:
* de vroege renaissance (van circa 1400 tot circa 1500);
* de hoogrenaissance (van circa 1500 tot circa 1600). (nl)
- Kwestia określenia ram chronologicznych renesansu została uznana na II połowę XV w., czyli od momentu, w którym zaczęto interesować się tym okresem. Pojawiały się nawet koncepcje niewyodrębniania w muzyce takiego okresu jak renesans. August Wilhelm Ambros był pierwszym historykiem, który stworzył nowoczesną syntezę dziejów historii muzyki. W trzeciej części swojej pracy Geschichte der Musik przyjmuje nazwę renesans dla oznaczenia okresu historycznego. Podzielił tę epokę historyczną wewnętrznie:
* na czasy Niderlandczyków
* muzykę angielską i niemiecką w XVI w.
* muzykę włoską XV i XVI wieku. Ponieważ w jego koncepcji pojawiały się pewne nieścisłości i dysproporcje, poglądy Ambrosa skorygował . Podkreślił on przejściowy charakter szkoły weneckiej i cezurę w roku 1600. Do jego pracy nawiązywali późniejsi historycy. Innym punktem odniesienia dla historyków były i . Hugo Riemann w I tomie Handbuch der Musikgeschichte stworzył wewnętrzny podział na renesans wczesny (XIV i XV w.) oraz epokę stylu przeimitowanego i epokę polifonii a cappella (XVI w.). W swojej koncepcji jest niekonsekwentny, ponieważ za koniec średniowiecza uznaje 1500 rok, a jednocześnie do renesansu zalicza pieśń włoską z towarzyszeniem instrumentalnym, której początki znajdują się już w XV wieku. Z teorią Riemmanna łączy się koncepcja Arnolda Scheringa wyrażona w Studien zur Musikgeschichte de Fruhrenaissance, gdzie zajął się problemem praktyki wykonawczej. Curt Sachs wyróżnia fazy późnego renesansu (w latach 1500–1530 / 1530 – 1565). Jacques Handschin dzieli historię muzyki na stulecia i zwraca uwagę na ostrożne wprowadzanie terminu renesans do muzyki, który odnosić może się tylko do muzyki europejskiej. Z uwagi na perspektywę myśli odrodzenia, periodyzacji dokonywali również m.in. Friedrich Blume, czy Bukofzer. Najnowsze prace dotyczące periodyzacji muzyki renesansu są autorstwa , który zwraca uwagę na przeobrażanie w sposobie komponowania i cechy materiału muzycznego, , który rozróżnia pojęcia muzyki renesansowej (przepojonej duchem renesansu) oraz muzyki renesansu (czyli utworów powstających w tym konkretnym okresie chronologicznym). Do ciekawych pomysłów zaliczyć można podział dokonany przez Besselera, który wydzielił tylko dwa okresy w historii muzyki – muzykę dawną (do 1600 r.) oraz nowszą. Abbiati dokonał nieprecyzyjnego podziału wewnętrznego (np. na okres mieszczański czy okres związku hanzeatyckiego). uznał renesans za czasy kompozytorów od Dufaya do Gabrielliego, a opierał się na pracach ówczesnych teoretyków (czym dowodził, iż wydzielenie renesansu jako odrębnego okresu historycznego jest ważne, ponieważ ówcześni teoretycy tę odrębność odczuwali) Okres ten jest niejednolity, jednakże zasadniczo można by go podzielić na dwa etapy rozwoju:
* (1430–1500) Etap początkowy, w którym, mimo widocznego jeszcze wpływowi muzyki średniowiecza, zauważalne są już nowe tendencje w muzyce; początek epoki uwarunkowany pojawieniem się kompozytorów szkoły flamandzkiej oraz powstaniem techniki fauxbourdonowej.
* (1500–1600) Rozkwit muzyczny renesansu, w którym powstają nowe formy muzyczne (pl)
- Música renascentista refere-se à música europeia escrita durante a Renascença, o período que abrangeu, aproximadamente, os anos de 1400 a 1600. A definição do início do período renascentista é complexa devido à falta de mudanças abruptas no pensamento musical do século XV. Adicionalmente, o processo pelo qual a música adquiriu características renascentistas foi gradual, não havendo um consenso entre os musicólogos, que têm demarcado seu começo tão cedo quanto 1300 até tão tarde quanto 1470. (pt)
- Renässansens musik är en epok i den västerländska musikhistorien. Det förekommer vitt skilda indelningar av epoken, med renässansens början satt till mellan 1300 och 1500, och dess slut med barockens början, vilket är lika komplicerat. Renässansen föregås av medeltiden eller ars nova, beroende på indelning. Epoken kännetecknas av att kontrapunktiken och polyfonin utvecklas. Den sakrala musiken börjar bli flerstämmig, och lånar ofta in melodier från den profana, medan allt färre verk är påverkade av den gregorianska sången. Den första polyfona vokalmusiken, som framfördes a cappella, för kyrkan är från epoken, med kompositörer som Guillaume de Machaut, Johannes Ockeghem och Antoine Brumel. Cantus firmus är vanligt, och inlånade melodier som fallet är med och (parodimässan förbjöds dock under tridentinska mötet). Vanliga genrer är mässan, motetten, chansonen och madrigalen. Med boktryckarkonsten blev det lättare att mångfaldiga noter. Virginalen och fiolen blev vid sidan av spinetten, trumpeten och lutan centrala instrument. (sv)
- Музыкой эпохи Возрождения или музыкой Ренессанса называют период в развитии европейской музыки приблизительно между 1400 и 1600 годами (см. «Временные рамки периодов развития классической музыки» для более подробного освещения вопросов, связанных с выделением этих рамок). (ru)
- 文艺复兴音乐约为公元1400年－1600年，在中世纪“新艺术”的基础上，更加追求人性的解放与对人的内心情感的抒发与表达。这时的音乐家在人文主义思潮的推动下，对复调音乐进行了发展和变革，声乐与器乐逐渐分离而独立发展。这一时期五线谱已得到完善，印刷术也运用到曲谱上，这都使音乐的传播更加便利和广泛。文艺复兴时期音乐的開始點並不像其他文艺复兴時期的藝術一樣有明確的分野。它和其他的藝術不同，不是發源自意大利，而是在歐洲北部，尤其是現時的法國中部及北部、荷兰及比利时包括在內的區域。 (zh)
- Музика епохи Відродження або музика Ренесансу — період у розвитку європейської музики приблизно між 1400 (1430) і 1600 роками. Як і в культурі взагалі, ренесанс в музиці характеризується відновленням інтересу до античної культури, прагненням відобразити багатоманіття світу, і, разом з тим, ідеями гармонії і благозвуччя. (uk)
|
| dbp:reference
|
- 0001-09-30 (xsd:gMonthDay)
- http://www.orpheon.org/
- Baines, Anthony, ed. Musical Instruments Through the Ages. New York: Walker and Company, 1975. (en)
- Fuller, Richard. 2010. Renaissance Music (1450–1600). GCSE Music Notes, at rpfuller.com . (en)
- Pryer A. 1983. "Dufay". In The New Oxford Companion to Music, edited by Arnold. (en)
- Munrow, David. Instruments of the Middle Ages and Renaissance. London: Oxford University Press, 1976. (en)
- OED. (en)
- Classen, Albrecht. "The Irrepressibility of Sex Yesterday and Today". In Sexuality in the Middle Ages and Early Modern Times, edited by Albrecht Classen, 44–47. S.l.: Walter de Gruyter, 2008. (en)
- Gleason, Harold and Becker, Warren. Music in the Middle Ages and Renaissance . Bloomington, IN: Frangipani Press, 1986. (en)
- Atlas, Allan W. Renaissance Music. New York: W.W. Norton, 1998. (en)
- Strunk, Oliver. Source Readings in Music History. New York: W.W. Norton, 1950. (en)
- Munrow, David. Notes for the recording of Dufay: Misss "Se la face ay pale". Early Music Consort of London. (en)
- Anon. "What's with the Name?". Sackbut.com website, n.d. . (en)
- Judd, Cristle Collins, ed. Tonal Structures of Early Music. New York: Garland Publishing, 1998. (en)
- Bowles, Edmund A. 1954. "Haut and Bas: The Grouping of Musical Instruments in the Middle Ages". Musica Disciplina 8:115–40. (en)
- Emmerson, Richard Kenneth, and Sandra Clayton-Emmerson. Key Figures in Medieval Europe: An Encyclopedia. [New York?]: Routledge, 2006. (en)
- Ongaro, Giulio. Music of the Renaissance. Westport, Connecticut: Greenwood Press, 2003. (en)
- Bent, Margaret. "Power, Leonel". Grove Music Online, edited by Deane Root. S.l.: Oxford Music Online, n.d. . (en)
- Bessaraboff, Nicholas. Ancient European Musical Instruments, first edition. Cambridge, MA: Harvard University Press, 1941. (en)
- Bent, Margaret. "The Grammar of Early Music: Preconditions for Analysis". In Tonal Structures of Early Music, [second edition], edited by Cristle Collins Judd. Criticism and Analysis of Early Music 1. New York and London: Garland, 2000. Reissued as ebook 2014. (en)
- Besseler, Heinrich. 1950. "Die Entstehung der Posaune". Acta Musicologica, 22, fasc. 1–2 : 8–35. (en)
- Brown, Howard M. Music in the Renaissance. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall, 1976. (en)
- Anon. "Seconda prattica". Merriam-Webster.com, 2017 . (en)
|
| rdfs:comment
|
- Unter Musik der Renaissance, auch genannt Renaissancemusik, versteht man die europäische Musik der beginnenden Neuzeit, also des Zeitraums des 15. und 16. Jahrhunderts. Über die genaue Epochenabgrenzung, ebenso wie über musikalische Merkmale der Renaissancemusik, besteht in der Forschung kein Konsens. (de)
- La música del Renacimiento o música renacentista es la música antigua escrita durante el Renacimiento, entre los años 1400 y 1600, . Las características estilísticas de la música renacentista son su textura polifónica, que sigue las leyes del contrapunto, y está regida por el sistema modal heredado del canto gregoriano. (es)
- Musik Renaisans adalah musik klasik yang digubah pada , sekitar tahun 1450 sampai dengan 1600. Penentuan batas awal zaman musik ini sulit dilakukan karena tidak terdapat perubahan besar dalam musik pada abad ke-15, selain juga bahwa musik dalam perkembangannya mendapatkan ciri-ciri "Renaisans" secara bertahap. Zaman ini berlangsung sesudah dan sebelum Zaman Barok. Beberapa komponis dari zaman ini adalah Giovanni Pierluigi da Palestrina, , dan William Byrd.
* l
* b
* s (in)
- ルネサンス音楽（ルネサンスおんがく）は、ヨーロッパにおいて、15世紀から16世紀のルネサンス期に作られた音楽の総称である。中世西洋音楽とバロック音楽の中間に位置し、その中心をなすのは、ポリフォニーによる声楽、とくに、宗教曲である。中世・ルネサンス音楽をまとめて、初期音楽 early musicということがある。 (ja)
- Nella storia della musica, la musica rinascimentale è quella musica composta in Europa durante il Rinascimento, periodo artistico ascrivibile approssimativamente al Quattrocento e al Cinquecento. Nel rinascimento il ritrovato piacere per la vita si manifesta anche nell'amore per il canto, il ballo e la musica, che allietano i momenti di festa di nobili e borghesi. La principale novità del tempo è costituita dallo sviluppo della polifonia vocale, che incoraggia la composizione di melodie per più voci, con o senza accompagnamento musicale. (it)
- De renaissancemuziek is de klassieke muziek uit de renaissance, dat wil zeggen, de West-Europese kunstmuziek van ongeveer 1400 tot 1600, volgend op de middeleeuwse muziek, voorafgaand aan de barokmuziek, en gedomineerd door de zogeheten Vlaamse polyfonie. De renaissance in de muziek kan grofweg in twee tijdperken worden ingedeeld:
* de vroege renaissance (van circa 1400 tot circa 1500);
* de hoogrenaissance (van circa 1500 tot circa 1600). (nl)
- Música renascentista refere-se à música europeia escrita durante a Renascença, o período que abrangeu, aproximadamente, os anos de 1400 a 1600. A definição do início do período renascentista é complexa devido à falta de mudanças abruptas no pensamento musical do século XV. Adicionalmente, o processo pelo qual a música adquiriu características renascentistas foi gradual, não havendo um consenso entre os musicólogos, que têm demarcado seu começo tão cedo quanto 1300 até tão tarde quanto 1470. (pt)
- Музыкой эпохи Возрождения или музыкой Ренессанса называют период в развитии европейской музыки приблизительно между 1400 и 1600 годами (см. «Временные рамки периодов развития классической музыки» для более подробного освещения вопросов, связанных с выделением этих рамок). (ru)
- 文艺复兴音乐约为公元1400年－1600年，在中世纪“新艺术”的基础上，更加追求人性的解放与对人的内心情感的抒发与表达。这时的音乐家在人文主义思潮的推动下，对复调音乐进行了发展和变革，声乐与器乐逐渐分离而独立发展。这一时期五线谱已得到完善，印刷术也运用到曲谱上，这都使音乐的传播更加便利和广泛。文艺复兴时期音乐的開始點並不像其他文艺复兴時期的藝術一樣有明確的分野。它和其他的藝術不同，不是發源自意大利，而是在歐洲北部，尤其是現時的法國中部及北部、荷兰及比利时包括在內的區域。 (zh)
- Музика епохи Відродження або музика Ренесансу — період у розвитку європейської музики приблизно між 1400 (1430) і 1600 роками. Як і в культурі взагалі, ренесанс в музиці характеризується відновленням інтересу до античної культури, прагненням відобразити багатоманіття світу, і, разом з тим, ідеями гармонії і благозвуччя. (uk)
- موسيقى عصر النهضة هي الموسيقى الأوروبية المكتوبة خلال عصر النهضة. يصعب تحديد بداية العصر الموسيقي ذلك لأن تبني خصائصه جرى على نحو تدريجي فقط؛ يضع علماء الموسيقى بداياتها في أوائل 1300 إلى أواخر عقد 1470. (ar)
- La música del reneixement és la música europea escrita durant el Renaixement, des de l'any 1401 fins al 1600 aproximadament. Definir l'inici de l'era amb precisió és difícil, donada la manca de grans canvis existent en el pensament musical del segle xv. A més, el procés pel qual la música va adquirir les seves característiques renaixentistes va ser gradual i els musicòlegs han situat els seus inicis, com a més prest cap al 1400, i com a més tard, al voltant del 1470. (ca)
- Renesanční hudba je vokální a instrumentální hudba napsaná a prováděná v Evropě v období renesance. Období v hudbě trvalo přibližně od roku 1400 do roku 1600 od konce středověku po nástup baroka. Pro renesanční hudbu je charakteristický velký důraz na libozvučnost, kontrast, soulad, řád, umění má základ v pozemském světě na rozdíl například od gotiky. Hudba je charakterizována větším využitím instrumentace, vícenásobným propletením melodických linií a použitím prvních basových nástrojů. Rozšířily se společenské tance, takže se začaly rozvíjet hudební formy vhodné jako taneční doprovod. V této době získal konkrétní obrysy zápis hudby do notové osnovy a další prvky hudební notace. Tento vynález umožnil oddělení kompozice hudební skladby od jejího přednesu; bez psané hudby byl přenos ústní a (cs)
- Με τον όρο Αναγεννησιακή μουσική αναφερόμαστε στην μουσική της εποχής της Αναγέννησης, που εκτείνεται περίπου από το 1400-1600 και χαρακτηρίζεται από έντονο ανθρωπισμό, τάσεις φιλοσοφικές και επιστροφή στα αρχαία Ελληνικά γράμματα καθώς και έντονη προσκόλληση πάνω στην αρχαία μετρική της ποίησης, η οποία οδηγούσε τη σύνθεση της μουσικής επάνω στα πρότυπά της. Κατά το πρώτο μισό του 15ου αι. η μουσική επηρεάσθηκε πολύ από τις αναταραχές μεταξύ Προτεσταντών και Καθολικών, οι οποίες ταραχές οδήγησαν στη διάσπαση και κατά συνέπεια στη δημιουργία πολλών διαφορετικών θρησκευτικών δογμάτων. (el)
- Renesanca muziko estas klasika muziko verkitadum la renesanco, proksimume inter 1400 kaj 1600.Difini la finon de la periodo estas multe pli facileol difini la komencon, ĉar okazis neniaj revoluciajmoviĝoj en muzika pensado je la komenco de la 15-a jarcentorespondantaj al la subita disvolviĝo de stilojokaze de la baroka epoko ĉirkaŭ 1600,kaj la ŝanĝiĝado, per kiu muziko akiris "renesancajn"trajtojn, estis malrapida. (eo)
- Renaissance music is traditionally understood to cover European music of the 15th and 16th centuries, later than the Renaissance era as it is understood in other disciplines. Rather than starting from the early 14th-century ars nova, the Trecento music was treated by musicology as a coda to Medieval music and the new era dated from the rise of triadic harmony and the spread of the ' contenance angloise ' style from Britain to the Burgundian School. A convenient watershed for its end is the adoption of basso continuo at the beginning of the Baroque period. (en)
- On désigne par musique de la Renaissance la musique européenne composée entre le XVe siècle, fin de la musique médiévale, et le XVIIe siècle, qui marque le début de la période baroque. Il s'agit d'une convention : si la dernière date n'est guère contestable, avec, par exemple, l'avènement de l'opéra, il n'en est pas de même pour le début de cette période, située, en ce qui concerne la musique, entre le Moyen Âge tardif et la pré-Renaissance. (fr)
- 르네상스 음악(Renaissance music)이란 르네상스 시대의 서양 음악으로, 대략 1420년에서 1600년 사이의 음악이다. 르네상스라는 말은 원래 '고대문화의 부흥'을 의미하는데, 미술이나 문학의 분야에서는 이 말이 대개 해당되나 음악의 경우는 이러한 뜻에서의 르네상스 음악이란 거의 존재하지 않는다. 그러나 르네상스를 보다 넓은 뜻으로 해석하여, 자유로운 인간의 감정이나 개성에 눈을 떠서 합리적 사고방식이나 조화를 존중하고 명석함을 추구한다고 하는 사회·문화 발전에 걸쳐 볼 수 있는 시대의 특징적 정신이라는 점에서 생각한다면, 15세기 말에서부터 16세기의 음악에는 르네상스라고 할 만한 몇 개의 특징을 찾을 수가 있다. 이 시대의 매끄럽고 순한 선율의 흐름이 확대되고, 이에 따라 새로운 음공간(音空間)이 개척되었는데 이것은 회화에서의 원근법 탐구와도 비할 수 있을 만한 진보였다. 또, 악보 인쇄술의 발명, 정흑백보(定黑白譜) 기보법의 보급, 전통에 구애되지 않는 새로운 음악이론의 탄생은 르네상스 정신의 큰 특징인 합리성이나 표현의 가능성을 추구하는 경향의 출현이라 볼 수 있다. (ko)
- Kwestia określenia ram chronologicznych renesansu została uznana na II połowę XV w., czyli od momentu, w którym zaczęto interesować się tym okresem. Pojawiały się nawet koncepcje niewyodrębniania w muzyce takiego okresu jak renesans. August Wilhelm Ambros był pierwszym historykiem, który stworzył nowoczesną syntezę dziejów historii muzyki. W trzeciej części swojej pracy Geschichte der Musik przyjmuje nazwę renesans dla oznaczenia okresu historycznego. Podzielił tę epokę historyczną wewnętrznie:
* na czasy Niderlandczyków
* muzykę angielską i niemiecką w XVI w.
* muzykę włoską XV i XVI wieku. (pl)
- Renässansens musik är en epok i den västerländska musikhistorien. Det förekommer vitt skilda indelningar av epoken, med renässansens början satt till mellan 1300 och 1500, och dess slut med barockens början, vilket är lika komplicerat. Renässansen föregås av medeltiden eller ars nova, beroende på indelning. Virginalen och fiolen blev vid sidan av spinetten, trumpeten och lutan centrala instrument. (sv)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
